autor: Pola Gojawiczyńska
| Pola Gojawiczyńska |
| Agencja Artystyczna MTJ/SMPB |
Kontynuacja poczytnej powieści „Dziewczęta z Nowolipek”. Dalsze losy jej bohaterek: Kwiryny, Bronki i Amelki.
Druga powieść z „dylogii warszawskiej”. Pola Gojawiczyńska przedstawia w serii epizodów dalsze, tragiczne losy trzech dziewcząt z ulicy Nowolipki: Kwiryny, Bronki i Amelki. |
| Pola Gojawiczyńska |
| Agora SA |
Książka, wraz z którą odkryjemy nieznane oblicze dawnej Warszawy. Powieść Poli Gojawiczyńskiej to zapis świata, którego istnieniu kres położył wybuch II wojny światowej.
Nowolipki, brudne i głośne. Tu bieda zagląda do każdego okna, a wszystko, co chciałoby się ukryć jak najgłębiej, wprost kłuje w oczy. Od reszty miasta oddzielone są niewidzialną linią – tą, która istnieje w umysłach ich mieszkańców i która... |
| Pola Gojawiczyńska |
| SMPB |
Powieść przedstawia w barwny i realistyczny sposób losy i codzienną pracę mieszkańców przedwojennego Śląska. Portretuje ogromną liczbę różnorodnych charakterów ludzkich, których losy przeplatają się ze sobą, przedstawiając wiernie tradycje, zabobony, przesądy mieszkańców Śląska, pojęcie biedy, bogactwa oraz relacje międzyludzkie, u których podłoża często leży cierpienie... |
| Pola Gojawiczyńska |
| MTJ |
Druga powieść z cyklu 'dylogii warszawskiej', publikowana najpierw w odcinkach na łamach 'Gazety Polskiej', a następnie wydana w formie książkowej w 1935 roku. Powieść składa się z serii epizodów, przedstawiających kolejne, tragiczne losy trzech dziewcząt z Nowolipek: Kwiryny, Bronki i Amelki. Jest początek lat dwudziestych. Kwiryna jest żoną Romana, kupuje kamienicę, jednak zapisuje dom wyłącznie na siebie... |
| Pola Gojawiczyńska |
| MTJ |
Powieść przedstawia w barwny i realistyczny sposób losy i codzienną pracę mieszkańców przedwojennego Śląska. Portretuje ogromną liczbę różnorodnych charakterów ludzkich, których losy przeplatają się ze sobą, przedstawiając wiernie tradycje, zabobony, przesądy mieszkańców Śląska, pojęcie biedy, bogactwa oraz relacje międzyludzkie, u których podłoża często leży cierpienie... |