Cyfroteka.pl

klikaj i czytaj online

Cyfro
Czytomierz
00789 010758 16891135 na godz. na dobę w sumie
wyszukaj dokładnie | pobierz wtyczkę
Kodeks postępowania karnego. Komentarz do artykułów 297-467. Tom II - ebook/pdf
Kodeks postępowania karnego. Komentarz do artykułów 297-467. Tom II - ebook/pdf
Autor: , , Liczba stron: 1079
Wydawca: C. H. Beck Język publikacji: polski
ISBN: 978-83-255-2855-3 Data wydania:
Lektor:
Kategoria: ebooki >> prawo i podatki >> karne
Porównaj ceny (książka, ebook, audiobook).
Czytaj online.
Komentuj

Kodeks postępowania karnego. Komentarz do artykułów 297–467. Tom II, wydanie 4 obejmuje komentarz do przepisów regulujących przebieg postępowania przygotowawczego, postępowania przed sądem pierwszej instancji oraz postępowania odwoławczego.

Komentarz uwzględnia najnowszy stan prawny, poddając dokładnej analizie wszystkie nowelizacje wprowadzone w Dziale VII, VIII i IX KPK, począwszy od zmiany samych już celów postępowania przygotowawczego, przez modyfikacje dotyczące zażaleń, aż po nowelizację zakazu reformationis in pius w razie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, będącą wynikiem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 28.4.2009 r. Tom ten stanowi nieodzowną pomoc organom ścigania, organom prowadzącym i nadzorującym postępowanie, obrońcom i pełnomocnikom oraz samym stronom i uczestnikom postępowania w dokonywaniu wszelkich czynności oraz ochronie i zabezpieczeniu ich praw od wszczęcia dochodzenia lub śledztwa aż do prawomocnego zakończenia postępowania karnego. Zawiera on najnowsze orzecznictwo Sądu Najwyższego i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, co pozwala na postępowanie nie tylko w zgodzie z aktualnym stanem prawnym, ale również z judykaturą. Autorzy przedstawili i skomentowali wszystkie wersje ustawy od jej wejścia w życie 1.9.1998 r., dzięki czemu Komentarz jest niezwykle pomocny w pracy przy postępowaniach, które rozpoczęły się w poprzednim stanie prawnym.

Znajdź podobne książki Ostatnio czytane w tej kategorii

Darmowy fragment publikacji:

Kodeks postępowania karnego Tom II Kodeks postępowania karnego Komentarz do artykułów 297–467 Tom II Redaktor Prof. dr hab. Piotr Hofmański Autorzy Prof. dr hab. Piotr Hofmański Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego Sędzia Sądu Najwyższego Elżbieta Sadzik Sędzia Sądu Najwyższego Dr hab. Kazimierz Zgryzek Profesor Uniwersytetu Śląskiego Adwokat 4. wydanie WYDAWNICTWO C. H. BECK WARSZAWA 2011 Hofmański, Sadzik, Zgryzek, KPK. Komentarz, t. II, wyd. 4, Warszawa 2011 Propozycja cytowania: Redakcja: Urszula Danilczuk Wydawca: Dagna Kordyasz © Wydawnictwo C. H. Beck 2011 Wydawnictwo C. H. Beck Sp. z o.o. ul. Bonifraterska 17, 00-203 Warszawa Skład i łamanie: Wydawnictwo C. H. Beck Druk i oprawa: Białostockie Zakłady Graficzne ISBN 978-83-255-2854-6 ISBN e-book 978-83-255-2855-3 Spis treści Przedmowa do wydania czwartego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przedmowa do Suplementu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przedmowa do wydania trzeciego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . VII IX XI Przedmowa do wydania drugiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . XIII Przedmowa do wydania pierwszego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . XVII Tabele zmian do Kodeksu postępowania karnego i ustawy – Prze- pisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego . . . . . . . . Wykaz skrótów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Kodeks postępowania karnego Dział VII. Postępowanie przygotowawcze . . . . . . . . . . . . . . . . . . Uwagi ogólne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 33. Przepisy ogólne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przed Art. 297 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 297–302 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 34. Wszczęcie śledztwa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przed Art. 303 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 303–308 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 35. Przebieg śledztwa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przed Art. 309 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 309–320 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 36. Zamknięcie śledztwa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przed Art. 321 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 321–325 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 36a. Dochodzenie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przed Art. 325a . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 325a–325i . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 37. Nadzór prokuratora nad postępowaniem przygoto- wawczym . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przed Art. 326 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 326–328 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . XIX XLV 3 9 12 12 12 33 37 38 86 88 89 147 149 150 182 184 185 231 233 234 V Spis treści Rozdział 38. Czynności sądowe w postępowaniu przygotowaw- czym . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przed Art. 329 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 329–330 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 39. Akt oskarżenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przed Art. 331 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 331–336 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Dział VIII. Postępowanie przed sądem pierwszej instancji . . . . Przed Art. 337 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 40. Wstępna kontrola oskarżenia . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 337–347 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 41. Przygotowanie do rozprawy głównej . . . . . . . . . . . Przed Art. 348 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 348–354 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 42. Jawność rozprawy głównej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przed Art. 355 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 355–364 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 43. Przepisy ogólne o rozprawie głównej . . . . . . . . . . Przed Art. 365 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 365–380 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 44. Rozpoczęcie rozprawy głównej . . . . . . . . . . . . . . . Przed Art. 381 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 381–384 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 45. Przewód sądowy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przed Art. 385 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 385–405 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 46. Głosy stron . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przed Art. 406 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 406–407 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 47. Wyrokowanie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przed Art. 408 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 408–424 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Dział IX. Postępowanie odwoławcze . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Uwagi ogólne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 48. Przepisy ogólne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przed Art. 425 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 425–443 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 49. Apelacja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przed Art. 444 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 444–458 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rozdział 50. Zażalenie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Przed Art. 459 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Art. 459–467 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . VI 252 255 260 275 279 279 324 329 330 330 405 407 408 430 432 433 452 453 454 499 500 501 510 513 514 610 611 611 616 620 620 703 703 704 709 709 885 887 887 967 968 970 Przedmowa do wydania czwartego Kiedy opublikowano trzecie wydanie naszego Komentarza, szybko uzu- pełnione w kilka miesięcy później tomem IV zawierającym aktualizacje, wydawało się nam, że tempo nowelizowania Kodeksu nie może być już szybsze. Czas pokazał jednak, że bardzo się myliliśmy. Pomiędzy 2007 r. a sierpniem 2011 r. opublikowano 36 ustaw nowelizacyjnych, z których 9 uchwalono w 2009 r. (!). Oczywiście, tak jak poprzednio, zakres nowelizacji był rozmaity: począwszy od dużych ustaw nowelizujących KPK (największą spośród tych nowel była z pewnością nowela z 5.11.2009 r. oznaczona przez nas Nr 52, poprzez ustawy, którymi wprowadzono nowe instytucje w zakre- sie obrotu prawnego z innymi państwami członkowskimi Unii Europejskiej (w szczególności ustawy z 24.10.2008 r. oraz z 19.12.2008 r., oznaczone jako nowele Nr 37 i 41), poprzez zmiany, które wynikały z konieczno- ści dostosowania przepisów Kodeksu do innych nowych lub gruntownie nowelizowanych ustaw (zwłaszcza regulujących problematykę ochrony in- formacji niejawnych i zwalczanie przemocy w rodzinie), coraz bogatsze orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego, aż do drobnych, kosmetycznych niekiedy zmian, dokonywanych przy okazji innych nowelizacji. Cztery lata od ukazania się trzeciego wydania Komentarza to okres wystarczająco długi, by ponownie się nad tym dziełem pochylić, analizując nie tylko dokonane zmiany ustawowe, ale także niezmiernie bogaty dorobek piśmiennictwa i ju- dykatury. Rzecz jasna, praca nad kolejnym wydaniem była też okazją do poprawienia szeregu potknięć, od których Komentarz nie jest i pewnie ni- gdy nie będzie wolny. Obecne, czwarte wydanie Komentarza, opracowane zostało w zmienio- nym zespole autorów. W pracach nad tym wydaniem nie mogła uczestniczyć nasza Koleżanka, sędzia Sądu Najwyższego w stanie spoczynku Elżbieta Sadzik, której w tym miejscu pragniemy z całego serca podziękować za dotychczasową współpracę i życzyć powrotu do zdrowia. Warszawa, sierpień 2011 r. Autorzy VII Przedmowa do Suplementu Niniejszy tom I naszego Komentarza oddajemy do rąk Użytkowników w kilka zaledwie miesięcy po ukazaniu się trzeciego, pełnego wydania. Proces nowelizacji Kodeksu postępowania karnego przybrał niezwykłej dy- namiki, odzwierciedlającej nieco inną od dotychczasowej optykę odnoszącą się do ścigania przestępstw. Pierwsza połowa 2007 r. przyniosła aż siedem nowel, z których tylko pierwszą zdołaliśmy uwzględnić w aneksie załączo- nym do III tomu trzeciego wydania Komentarza. Niniejszy tom uwzględnia pozostałe sześć. Najogólniej rzecz ujmując, zmiany zmierzają ku dalszemu usprawnieniu postępowania karnego, zarówno w jego fazie przygotowaw- czej, jak i w fazie jurysdykcyjnej, przy czym dokonane zostały bez należytej troski o poszanowanie podstawowych gwarancji procesowych uczestników postępowania. W poczynaniach ustawodawcy wyraźnie widać nie tylko brak konsekwencji, lecz także pewną nieporadność, czego rezultatem będą z pew- nością liczne wątpliwości interpretacyjne na tle stosowania znowelizowanych przepisów. Przykładem może być choćby sposób rozwiązania zagadnień intertemporalnych w noweli Nr 32 i nieudolne próby poprawiania nieprze- myślanych rozwiązań (ustawa z 23.8.2007 r., Dz.U. Nr 178, poz. 1250). Najważniejsza spośród wspomnianych wyżej nowel (Nr 32) kolejny raz przemodelowuje postępowanie przygotowawcze, odbierając Policji upraw- nienia do samodzielnego prowadzenia śledztwa, rozszerza właściwość rze- czową sądów okręgowych i zmienia przepisy dotyczące stosowania i przedłu- żania tymczasowego aresztowania. Nowelą Nr 31 w sposób bardzo radykalny ograniczono udział ławników w rozpoznawaniu spraw w sądach I instan- cji, praktycznie eliminując składy ławnicze w sądach rejonowych, natomiast w sądach okręgowych pozostawiając je jedynie w sprawach o najcięższe przestępstwa. W końcu nowelą Nr 34 podjęto radykalne próby zdyscypli- nowania uczestników postępowania karnego, w tym obrońców i pełnomoc- ników, a także organów, od których wymaga się kolaboracji z aparatem ścigania. Mniejsze znaczenie mają nowele Nr 30, 33 i 35. Pierwsza stanowi reakcję na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, w którym zakwestiono- wano zgodność art. 632 z Ustawą Zasadniczą, druga związana jest z nowym ukształtowaniem zadań Państwowej Inspekcji Pracy, której organy uzyskały możliwość wykonywania uprawnień pokrzywdzonego w postępowaniu kar- nym. Trzecia w końcu dostosowuje rozwiązania kodeksowe do nowych IX Przedmowa do Suplementu rozwiązań przyjętych w ustawie z 15.6.2007 r. (Dz.U. Nr 123, poz. 849 ze zm.) o lekarzu sądowym. Przy opracowaniu tomu posłużyliśmy się tą samą metodą, co uprzednio. Zamieszczamy w nim pełny komentarz do przepisów, które znowelizowano w okresie po ukazaniu się trzeciego wydania Komentarza. „Przy okazji” uwzględniamy także najnowsze orzecznictwo i dorobek doktryny w za- kresie odnoszącym się do komentowanych przepisów. Wadą tej metody jest niewątpliwie to, że pomijamy konsekwencje, jakie ostatnie nowelizacje spowodowały w zakresie interpretacji innych przepisów kodeksu, które zno- welizowane ostatnio nie zostały. Czytelników musimy prosić o uzbrojenie się w cierpliwość i obiecujemy, że wszechstronne konsekwencje dokona- nych zmian, a także zmian, które nas jeszcze niewątpliwie czekają, zostaną uwzględnione w kolejnym, czwartym już wydaniu Komentarza. Katowice–Kraków–Warszawa, listopad 2007 r. Autorzy X Przedmowa do wydania trzeciego Dynamizm rozwoju prawa karnego procesowego skłonił Wydawcę i au- torów do podjęcia trudu opracowania i zaoferowania Czytelnikom trzeciego już wydania Komentarza. Wystarczy rzut oka na spis tabel nowelizacyjnych, aby przekonać się, że od połowy 2003 r., kiedy światło dzienne ujrzało drugie wydanie Komentarza, uchwalono 15 ustaw, które w mniejszym lub większym stopniu nowelizowały Kodeks postępowania karnego. Zakres dokonanych nowelizacji był rozmaity. Część z nich miała charak- ter cząstkowy; stanowią reakcję na orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, z których wynika niezgodność przepisów Kodeksu z Konstytucją RP (taki charakter mają nowele Nr 20, 23, 24 i 28). Niektóre ustawy nowelizacyjne dotyczą Kodeksu tylko „przy okazji” w tym sensie, że nowelizacja innej dziedziny prawa spowodowała konieczność dokonania uzupełniająco zmian w KPK (nowele Nr 13, 17, 21, 25 i 26). Ponadto, w życie weszła długo oczekiwana nowelizacja Kodeksu karnego skarbowego, która z kolei przy- nosi przede wszystkim dostosowanie tego aktu normatywnego do Kodeksu postępowania karnego, przebudowanego gruntownie nowelą Nr 11 (nowela Nr 22). Najważniejsze zmiany dotyczą postępowania w sprawach ze stosun- ków międzynarodowych (Dział XV). Z dniem 1.5.2004 r. Polska stała się członkiem Unii Europejskiej, co spowodowało konieczność implementacji szeregu instrumentów współpracy w sprawach karnych między Państwami Członkowskimi Unii, w tym przede wszystkim europejskiego nakazu aresz- towania (nowela Nr 14), międzynarodowych zespołów śledczych (nowela Nr 15) oraz wzajemnego wykonywania postanowień o zatrzymaniu dowodów i zabezpieczeniu mienia na poczet przepadku (nowela Nr 18). Wprowadzono także kilka drobniejszych zmian, związanych z koniecznością dostosowania Kodeksu do standardów unijnych, w szczególności w zakresie ochrony ofiar przestępstw (nowele Nr 15 i 19). Polska stała się też stroną Rzymskiego Sta- tutu Międzynarodowego Trybunału Karnego, co spowodowało konieczność zmian w Dziale XV KPK, polegających na wprowadzeniu specjalnego me- chanizmu współpracy z Trybunałem (nowela Nr 16). Do części tych zmian opublikowaliśmy Komentarz w Suplemencie do wydania drugiego w 2004 r. Obecnie, przygotowując trzecie, pełne wydanie Komentarza, „wtapiamy” Suplement w strukturę trzeciego tomu. Dwiema ostatnimi nowelami, które udało się w niniejszym wydaniu Komentarza uwzględnić, są nowele: Nr 27, którą wprowadzono ponownie, nieznany od 1.9.1998 r., tryb przyspieszony XI Przedmowa do wydania trzeciego (Rozdział 54a), oraz Nr 28, która stanowi konsekwencję nowelizacji art. 55 Konstytucji RP. W chwil złożenia Komentarza u Wydawcy nowele te nie zo- stały jeszcze opublikowane w Dzienniku Ustaw i z tego powodu oznaczamy je numerami Druków sejmowych. Opracowując trzecie wydanie Komentarza, nie zapomnieliśmy oczywiście o znaczącym dorobku judykatury i piśmiennictwa. Opublikowano w mię- dzyczasie kilka obszernych Komentarzy do Kodeksu postępowania karnego (a w zasadzie nowych wydań tych Komentarzy), co skłoniło nas do zaję- cia stanowiska co do wielu sformułowanych tam tez. Pojawiło się na rynku wiele interesujących opracowań monograficznych i artykułów. Wszystkie uwzględniamy w naszych wykazach, a większość zgłoszonych tam zapatry- wań uwzględniamy w tekście Komentarza. Konsekwentnie trzymamy się założenia, iż zadaniem Komentarza jest nie tylko informowanie o bieżących kierunkach orzecznictwa i wykładni dok- trynalnej, lecz także ukazanie historycznego rozwoju Kodeksu postępowania karnego od chwili jego uchwalenia w 1997 r. Z tego powodu zamiesz- czamy przed Komentarzem do każdego przepisu informację o jego zmianach i podajemy jego poprzednie brzmienia z uwzględnieniem czasookresów obo- wiązywania. Nie rezygnujemy także z tych fragmentów Komentarza, które dziś mają już znaczenie jedynie historyczne. Czynimy to, pamiętając, że wy- kładnia historyczna stanowi ważną metodę odczytywania sensu przepisów obowiązujących. Wyrażamy nadzieję, że rosnąca objętość Komentarza nie utrudnia Czy- telnikom korzystania z niego. Wierzymy, że najważniejszą wartością jest wszechstronność i kompletność informacji, jaką dostarczamy. Nieustannie oczekujemy na wszelkie uwagi polemiczne, czy krytyczne, które postaramy się wziąć pod uwagę, przygotowując kolejne, czwarte wydanie Komentarza. Autorzy Warszawa, luty 2007 r. XII Przedmowa do wydania drugiego Od chwili oddania do rąk użytkowników pierwszego wydania Komen- tarza upłynęło już kilka lat. Dynamika, z jaką rozwija się prawo karne procesowe, czyni korzystanie z tego wydania wielce uciążliwym. Kodeks i przepisy wprowadzające ten Kodeks zmieniono w międzyczasie dwunasto- krotnie, przy czym przynajmniej dwie nowele miały zasięg bardzo poważny, a nowelę ze stycznia 2003 r. można wręcz nazwać rekodyfikacją. Wpraw- dzie po wejściu w życie noweli z lipca 2000 r. oddaliśmy do rąk czytelników Suplement do wydania pierwszego, niemniej miał on z założenia charakter cząstkowy, ponieważ zawierał tylko te partie Komentarza, które bezpośred- nio odnosiły się do przepisów znowelizowanych w lipcu 2000 r. i zaledwie sygnalizował konsekwencje ówczesnej nowelizacji dla interpretacji niezmie- nionych wówczas przepisów kodeksu. Uchwalenie w styczniu 2003 r. wielkiej noweli do KPK nie mogło za- owocować kolejnym Suplementem. Wynikało to nie tylko z zasięgu tej no- welizacji (blisko 250 zmian), lecz także i z tego, że od czasu opublikowania pierwszego wydania Komentarza narosło orzecznictwo sądowe, opubliko- wano setki opracowań dotyczących nowego KPK, zmieniło się w sposób zasadniczy „otoczenie normatywne” kodeksu (by wymienić tu tylko nowy KPW, KKS, czy nowe ustawy ustrojowe dotyczące sądownictwa: PrUSP, SNU). Wszystko to spowodowało, że podjęliśmy trud opracowania Komen- tarza niemal od nowa. Mamy pełną świadomość tego, że składając maszynopis tego wydania u Wydawcy, czynimy to zaledwie w cztery miesiące po wejściu w życie noweli ze stycznia 2003 r. Problemy, jakie ujawniają się na tle interpretacji przepisów kodeksu po wejściu w życie tej noweli, zaledwie zatem sygnalizu- jemy. Brak, jak dotąd, wypowiedzi judykatury, a doktryna nie miała jeszcze (poza małymi wyjątkami) okazji do szerszej wypowiedzi. Przystępując do pracy nad nowym wydaniem Komentarza, przyjęliśmy szereg założeń, które – jak sądzimy – powinny ułatwić korzystanie z tego dzieła. Przede wszystkim zatem założyliśmy, że wartością samą w sobie jest możliwość ukazania rozwoju prawa karnego procesowego na podsta- wie ewolucji poszczególnych unormowań kodeksu. W związku z tym, nie tylko zachowaliśmy otwierające komentarz do każdego przepisu odniesienia do poprzednio obowiązującego KPK z 1969 r., ale także unaoczniliśmy dalsze losy każdego z przepisów. Czynimy to, nie tylko omawiając po- XIII Przedmowa do wydania drugiego szczególne zmiany kolejnych przepisów, lecz także zamieszczając przed komentarzem do każdego przepisu wszystkie obowiązujące jego redakcje, sygnalizując okresy obowiązywania przepisu w danym brzmieniu oraz no- wele, którymi przepis zmieniano. To rozwiązanie powinno być pomocne nie tylko badaczom procedury karnej, lecz także (a może przede wszystkim) praktykom, dla których przecież niezmiernie ważne jest sprawne ustalenie, w jakim czasokresie i w jakim brzmieniu dany przepis obowiązywał. Prezen- tując ewolucję kodeksu, posługujemy się – dla uproszczenia – opracowaną przez nas numeracją wszystkich aktów prawnych, którymi zmieniano KPK i PWKPK, nazwanych przez nas „nowelą Nr 1”, „nowelą Nr 2” itd. Rozszy- frowanie tych kodów jest łatwe dzięki zamieszczeniu w każdym z tomów Komentarza tabeli zmian skonstruowanej według porządku ustaw noweliza- cyjnych. Obok tej tabeli zamieszczamy (także w każdym z tomów) tabelę zmian, w której kojarzymy poszczególne przepisy KPK i PWKPK z no- welami. Dzięki tej tabeli użytkownik bez trudu będzie mógł prześledzić dotychczasową historię każdego z przepisów. Przyjęta koncepcja Komentarza „ewoluującego” postawiła przed nami konieczność rozstrzygnięcia, czy należy zachować uwagi do przepisów uchy- lonych. „Dla potomności” zdecydowaliśmy się nie usuwać z Komentarza przepisów uchylonych (sygnalizując oczywiście, że nie obowiązują), jed- nak uwagi do tych przepisów zachowaliśmy jedynie w postaci szczątkowej, uznając, że warto jest wiedzieć przynajmniej to, dlaczego dany przepis (czy przepisy) został uchylony i jakie to wywołuje konsekwencje, gdy chodzi o interpretację pozostawionych w mocy przepisów kodeksu. W szerszym zakresie pozostawiliśmy jedynie komentarz do tych uchylonych przepisów KPK, które zachowują swoją aktualność ze względu na uwarunkowania in- tertemporalne. Praca nad drugim wydaniem Komentarza nie była wolna od szeregu trud- ności, z którymi musieliśmy się uporać. Poważny problem wyłonił się na tle dostosowania do nowego KPK przepisów KPW oraz przepisów KKS. Obydwa te akty prawne (aczkolwiek przy wykorzystaniu innej techniki le- gislacyjnej) bazują na rozwiązaniach przyjętych w KPK. Było w związku z tym jasne, że obydwa te akty prawne muszą być wraz z wejściem w życie KPK dostosowane do nowych realiów normatywnych. Ponieważ w naszym Komentarzu wskazujemy na odpowiednie stosowanie komentowanych prze- pisów w reżimach proceduralnych obu tych aktów prawnych, zamierzaliśmy czekać na opublikowanie nowel do KPW oraz do KKS. Doczekaliśmy się jedynie pierwszej z nich i – rzecz jasna – uwzględniliśmy ją w naszych uwa- gach. Z niejasnych dla nas przyczyn do dnia wejścia w życie styczniowej noweli do KPK nie przedstawiono zaś nawet projektu ustawy „dostoso- wującej” ten akt prawny (a ściślej jego Tytuł II) do zmienionego KPK. Spowodować to może niewyobrażalne trudności w praktyce w sprawach XIV Przedmowa do wydania drugiego o przestępstwa i wykroczenia skarbowe, jako że KPK i KKS są teraz zupeł- nie niekompatybilne. Konsekwencji tego stanu rzeczy nie jesteśmy w stanie w ogóle ogarnąć. Sygnalizujemy jedynie niektóre trudności. Nasze uwagi dotyczące tej kwestii należy traktować jako mające charakter przejściowy. Mamy nadzieję, że po wejściu w życie ustawy nowelizującej KKS, co musi przecież kiedyś nastąpić, uwagi te w poważnej części się zdezaktualizują. Oddając do rąk użytkowników drugie wydanie Komentarza, mamy na- dzieję, że będzie on pomocnym narzędziem w pracy sędziów, prokurato- rów, adwokatów, aplikantów, policjantów oraz studentów. Wszystkim, którzy z niego korzystają, będziemy wdzięczni za wszelkie uwagi i spostrzeżenia przekazane na adres Wydawcy. Zgłoszone uwagi, jak też dalsze wypowiedzi judykatury i doktryny (a pewnie i kolejne nowele) uwzględnimy w kolejnym wydaniu Komentarza, gdy tylko okaże się on praktyce potrzebny. Autorzy Warszawa, listopad 2003 r. XV Przedmowa do wydania pierwszego Uchwalenie 6.6.1997 r. nowego KPK jest wyzwaniem dla wszystkich zaj- mujących się postępowaniem karnym. W szczególności jednak jest takim wyzwaniem dla prawników stosujących prawo karne procesowe na co dzień. Mamy co prawda do czynienia z ustawą wywodzącą się z polskich doświad- czeń przed- i powojennych (tj. doświadczeń związanych z obowiązywaniem Kodeksów postępowania karnego z 1928 r. oraz 1969 r.), to jednak jest to ustawa opierająca się na zupełnie odmiennych założeniach aksjologicznych. Właściwe jej rozumienie i stosowanie wymaga pewnych przewartościowań, umiejętności oderwania się od utrwalonych schematów myślenia i procedo- wania. Mając to na uwadze, oddajemy do rąk zainteresowanych pierwsze wydanie Komentarza, przepełnieni nadzieją, że przyczyni się on do pełniej- szego zrozumienia nowych rozwiązań przyjętych w ustawie i pełniejszego ich wykorzystania w praktyce. Nowy KPK z pewnością nie jest tworem idealnym. Jeszcze w toku prac nad projektem zgłaszano pod jego adresem szereg zastrzeżeń, z których nie- wiele znalazło posłuch projektodawców, a następnie parlamentarzystów. Po jego uchwaleniu i wejściu w życie, praktyka ujawniła już jego wcale niemałe mankamenty i potwierdziła istnienie pojawiających się na tle wielu jego roz- wiązań, licznych wątpliwości. Staramy się wyjść na przeciw zarówno tym brakom, jak i wyłaniającym się z nich potrzebom, wiemy jednak, że wielu problemów nie można dziś jeszcze dostrzec i rozwiązać. Zdajemy sobie po- nadto sprawę, że niektóre proponowane przez nas rozwiązania i wykładnia wielu przepisów mogą wzbudzać wątpliwości. Nikt nie ma monopolu na rację. W kolejnych wydaniach Komentarza, mamy nadzieję uwzględnić po- stanowienia orzecznictwa wynikające z nowych rozwiązań, a także liczne wypowiedzi tak bogato rozwijającego się piśmiennictwa. Zadaniem, które stanęło przed nami, było wskazanie, co nowa kodyfika- cja zmieniła. Pragnęliśmy także przybliżyć jej użytkownikom racje, jakimi kierowano się w formułowaniu nowych rozwiązań, oraz zwrócić uwagę na implikacje, jakie te rozwiązania niosą. Rzeczą pilną było również zweryfiko- wanie dorobku judykatury i piśmiennictwa wypracowanego na tle Kodeksu z 1969 r. Część tych opracowań zachowuje w pełni swoją aktualność i nie ma powodu do odrzucenia go czy niedoceniania. Niekiedy jednak, już to ze względu na zasadniczą przebudowę określonej instytucji procesowej, już to ze względu na zmianę jej „otoczenia normatywnego”, zachodzi potrzeba XVII Przedmowa do wydania pierwszego nowego spojrzenia na dany problem, dokonania pewnych przewartościowań. Naszą ambicją było potrzebę taką dostrzec. Pierwsze wydanie Komentarza składamy do druku w kilka miesięcy po wejściu w życie KPK. Nie opublikowano jeszcze wielu orzeczeń odnoszą- cych się do wyłaniających się na tle tego Kodeksu problemów. W miarę naszych możliwości staraliśmy się jednak zwrócić uwagę Czytelników na pierwsze, nawet te dotąd jeszcze nieopublikowane judykaty. Odsyłamy też do pierwszych publikowanych stwierdzeń doktryny, także tych, które wypowie- dziane zostały pod adresem publikowanych projektów. Mamy świadomość tego, że cała ta problematyka wymaga zapewne lepszego usystematyzo- wania, przyjdzie nam to uczynić w toku prac nad kolejnymi wydaniami Komentarza. Mamy nadzieję, że Komentarz będzie pomocnym narzędziem w pracy sędziów, prokuratorów, adwokatów, aplikantów przygotowujących się do wykonywania prawniczego trudu, a także policjantów i innych podmio- tów wykorzystujących w swej pracy zawodowej normatywne rozwiązania zamieszczone w nowym KPK. Wierzymy, że Komentarz przydatny będzie także przedstawicielom nauki polskiego prawa karnego procesowego, a także studentom Wydziałów Prawa. Komentarz nasz jest dziełem zbiorowym i wspólnym. Sposób ujęcia niektórych kwestii jest wynikiem burzliwych dyskusji członków zespołu autorskiego. Autorzy Warszawa, wrzesień 1999 r. XVIII Tabele zmian do Kodeksu postępowania karnego i ustawy – Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego Porządek według ustaw nowelizujących Nazwa ustawy Data wejścia w życie Miejsce publikacji 2 Ustawa z 12.12.1997 r. o zmianie ustawy – Przepisy wprowadzające Kodeks karny, ustawy – Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, ustawy – Kodeks karny wykonawczy oraz o zmianie niektórych innych ustaw Ustawa z 10.9.1999 r. – Przepisy wprowadzające Kodeks karny skarbowy Ustawa z 24.5.2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym Ustawa z 20.7.2000 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy – Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego oraz ustawy – Kodeks karny skarbowy Ustawa z 21.7.2000 r. – Prawo telekomunikacyjne Ustawa z 9.9.2000 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, ustawy o zamówieniach publicznych oraz ustawy – Prawo bankowe 3 29.12.1997 r. 4 Dz.U. Nr 160, poz. 1083 17.10.1999 r. Dz.U. Nr 83, poz. 931 21.6.2001 r. Dz.U. Nr 50, poz. 580 1.9.2000 r. Dz.U. Nr 62, poz. 717 1.1.2001 r. Dz.U. Nr 73, poz. 852 3.2.2001 r. Dz.U. Nr 93, poz. 1027 Ustawa z 27.7.2001 r. o kuratorach sądowych 1.1.2002 r. Dz.U. Nr 98, poz. 1071 Nr no- weli 1 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. XIX
Pobierz darmowy fragment (pdf)

Gdzie kupić całą publikację:

Kodeks postępowania karnego. Komentarz do artykułów 297-467. Tom II
Autor: , ,
Sklep
Format
Cena

Opinie na temat publikacji:

Inne popularne pozycje z tej kategorii:

Czytaj również:

Prowadzisz stronę lub blog? Wstaw link do fragmentu tej książki i współpracuj z Cyfroteką: