Cyfroteka.pl

klikaj i czytaj online

Cyfro
Czytomierz
00314 007239 13857755 na godz. na dobę w sumie
wyszukaj dokładnie | pobierz wtyczkę
Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima do początku XVI wieku - ebook/pdf
Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima do początku XVI wieku - ebook/pdf
Autor: , Liczba stron: 254
Wydawca: Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego Język publikacji: polski
ISBN: 9788380885073 Rok wydania:
Lektor:
Kategoria: ebooki >> historia, militaria, wojskowość
Porównaj ceny (książka, ebook, audiobook).
Czytaj online.
Komentuj

Książka stanowi drugi etap realizacji pomysłu zaprezentowania rodzin szlacheckich herbu Sulima na obszarze ziemi łęczyckiej w średniowieczu. Jest uzupełnieniem monografii Oporowscy herbu Sulima. Kariera rodziny możnowładczej w późnośredniowiecznej Polsce (2014).

Autorzy charakteryzują osoby należące do pięciu rodzin średnio- i drobnoszlacheckich herbu Sulima, piszących się z Oporówka i Woli Oporowskiej, Krzyżanowa, Sławoszewa i Dalikowa, Dobrej oraz Różyc Sulimowych i Trojanowych, w formie szczegółowych biogramów. Na ich przykładzie można się dowiedzieć o sytuacji majątkowej, polityce matrymonialnej i przyczynach pauperyzacji niektórych rodzin szlacheckich. Przedstawienie kontaktów członków tych rodzin z Oporowskimi i między sobą pozwala na ukazanie zjawisk protekcji i współpracy oraz poszerza wiedzę na temat funkcjonowania zasady solidarności rodowej szlachty w Polsce późnośredniowiecznej. Książka dostarcza bogatego materiału porównawczego do dalszych badań nad społeczeństwem szlacheckim tego okresu. Ważnymi częściami publikacji są tablice genealogiczne oraz indeks. Monografia powinna zainteresować zwłaszcza genealogów, mediewistów i historyków - regionalistów.

Znajdź podobne książki Ostatnio czytane w tej kategorii

Darmowy fragment publikacji:

BIBLIOTHECA THOMASOVIENSIS VOL. IV Redaktor naczelny serii: Krzysztof Tomasz Witczak Uniwersytet Łódzki, Wydział Filozoficzno-Historyczny Uniwersytet Łódzki, Wydział Filozoficzno-Historyczny Pracownia Dydaktyki i Technologii Informacyjnej Tadeusz Nowak Katedra Historii Średniowiecznej 90-219 Łódź, ul. A. Kamińskiego 27a Tomasz Pietras 90-219 Łódź, ul. A. Kamińskiego 27a RECENZENT REDAKTOR INICJUJĄCY KOREKTA TECHNICZNA EDYCJA TEKSTU, SKŁAD I ŁAMANIE PROJEKT OKŁADKI Alicja Szymczak Iwona Gos Leonora Wojciechowska Tomasz Pietras Katarzyna Turkowska Na okładce wykorzystano zdjęcie pieczęci kanonika Ninogniewa z Dobrej z 1428 r. (źródło: Archiwum Archidiecezjalne w Gnieźnie, Dyplomy Gnieźnieńskie, sygn. 393) oraz zdjęcie XV-wiecznego kafla narożnego z herbem Sulima ze zbiorów Muzeum w Biskupinie (źródło: http://commons.wikimedia.org; fot. FxJ) Wydrukowano z gotowych materiałów dostarczonych do Wydawnictwa UŁ © Copyright for this edition by Uniwersytet Łódzki, Łódź 2016 Wydane przez Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego © Copyright by Authors, Łódź 2016 Wydanie I. W.07878.17.0.K Ark. druk. 15,875 ISBN 978-83-8088-506-6 e-ISBN 978-83-8088-507-3 Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego 90-131 Łódź, ul. Lindleya 8 www.wydawnictwo.uni.lodz.pl e-mail: ksiegarnia@uni.lodz.pl tel. (42) 665 58 63 SPIS TREŚCI Wstęp 7 Rozdział I Sulimowie z Oporówka i Woli Oporowskiej 9 1. Najbliżsi krewni Oporowskich 9 2. Rodzina z Oporówka, Woli Małej i Cząstkowa 15 3. Rodzina z Woli Oporowskiej, Kamiennej i Golędzkiego 44 Rozdział II Dziedzice Krzyżanowa i Krzyżanówka 63 1. Rodzina z Krzyżanowa 63 2. Rodzina z Krzyżanówka 80 Rozdział III Sulimowie ze Sławoszewa i Dalikowa 95 1. Rodziny ze Sławoszewa, Leszna i Jarochowa 98 2. Rodzina z Dalikowa i Konar 111 Rozdział IV Sulimowie z Dobrej i Maszkowic 125 Rozdział V Sulimowie z Różyc 147 1. Rodzina z Różyc Sulimowych 150 2. Rodzina z Różyc Trojanowych 163 Zakończenie 193 Wykaz skrótów 199 Bibliografia 201 Tablice genealogiczne 209 Summary 231 Indeks 233 WSTĘP Niniejsza książka nawiązuje do monografii autorstwa Tomasza Pietrasa dotyczącej Oporowskich i stanowi drugi etap realizacji zamysłu zaprezentowania rodzin szlacheckich herbu Sulima na obszarze ziemi łęczyckiej1. Prezentowane opracowanie poświę- cone zostało współherbownikom Oporowskich, pozostających w XV w. natu- ralnymi przywódcami dla uboższych rodzin, niekiedy będących ich dalszymi krewnymi. W ziemi łęczyckiej w II połowie XIV w. można wyróżnić 5 kręgów rodzinnych Sulimów, piszących się z: Oporówka (uchwytni źródłowo krew- ni Oporowskich), Krzyżanowa, Sławoszewa, Dobrej i Różyc. Przedstawie- nie kontaktów poszczególnych reprezentantów tych rodzin z Oporowskimi i między sobą pozwoli nam na ukazanie zjawisk protekcji i współpracy, a także być może da odpowiedź na pytanie dotyczące funkcjonowania w epoce póź- nego średniowiecza zasady solidarności rodowej szlachty. Prezentowana monografia nawiązuje do nurtu badań genealogiczno- -prozopograficznych nad rodzinami szlacheckimi w Polsce późnośrednio- wiecznej. Charakteryzuje osoby należące do 5 rodzin szlacheckich w formie szczegółowych biogramów. Jedynie w przypadku osób słabo oświetlonych przez źródła i potomstwa żeńskiego występują niekiedy biogramy zbiorcze. Dotyczy to także tych postaci, których główna faza aktywności przypada już na XVI w. Ten sposób ujęcia tematyki nawiązuje do badań A. Szymczakowej nad szlachtą sieradzką i, mamy nadzieję, zapoczątkuje dalsze opracowania poświęcone rodzinom szlacheckim ziemi łęczyckiej2. Zakres terytorialny pracy obejmuje ziemię (województwo) łęczycką, której granice od początku XV do II połowy XVI w. nie ulegały już poważ- niejszym zmianom. Uwzględnia także te miejscowości położone w innych ziemiach, które znajdowały się w posiadaniu przedstawicieli omawianych rodzin. Zakres chronologiczny podjętego opracowania doprowadzony został 1 T. Pietras, Oporowscy herbu Sulima. Kariera rodziny możnowładczej w późnośredniowiecz- nej Polsce, Łódź 2014, ss. 322. 2 A. Szymczakowa, Szlachta sieradzka w XV wieku. Magnifici et generosi, Łódź 1998, ss. 509; eadem, Nobiles Siradienses. Rody Porajów, Pomianów, Gryfów, Kopaczów i Pobogów, Warszawa 2011, ss. 586. 8do początku XVI w., a więc do najszerzej ujmowanego w polskiej historiogra- fii okresu średniowiecza (1505 r.). Cezura początkowa rozważań wiąże się z II połową XIV stulecia, kiedy to w materiale źródłowym wychwycić można najwcześniejsze informacje o tych Sulimach, których w sposób pewny można zaliczyć do omawianych rodzin (1363 i 1374 r.). Podstawę źródłową stanowią księgi sądowe województwa łęczyckiego (łęczyckie, orłowskie i brzezińskie), których jedynie niewielka część została opublikowana. Najstarsze zachowane zapiski ksiąg ziemskich łęczyckich pochodzą z 1385 r., zaś ksiąg grodzkich – z 1390 r. Brak ksiąg grodzkich z okresu 1400–1462 i nieliczne zapiski wprowadzane do ksiąg ziemskich w okresie długotrwałych konfliktów wojennych (na przykład wojna trzyna- stoletnia) powodują pewne luki w przedstawieniu pełnych biogramów oma- wianych postaci. Głównie dotyczy to okresu od 1454 do 1462 r. Kwerendą objęto także inne zespoły archiwalne, ale pozyskane materiały posiadają jedynie charakter uzupełniający wspomniane wyżej podstawowe źródła. Podobne znaczenie przypisać można również drukowanym źródłom i wydaw- nictwom źródłowym, z których jednak na uwagę zasługują najwcześniejsze wzmianki o przedstawicielach interesujących nas rodzin, a także występo- wanie Sulimów w roli świadków w procesach o naganę szlachectwa (pełne zapisy wykorzystanych źródeł i materiałów źródłowych zob. w bibliografii). Z interesujących nas rodzin szlachty łęczyckej herbu Sulima, jednie dzie- dzice z Różyc byli przedmiotem zainteresowania badacza – Edwarda Taylora. Jednak przeprowadzona kwerenda w znacznym stopniu uzupełnia informa- cje przytoczone przez wspomnianego autora, a ponadto w wielu przypad- kach pozwala na korektę przyjętych przez niego ustaleń. Majątki ziemskie szlachty łęczyckiej w okresie panowania Władysława Jagiełły, w tym także omawianych w niniejszej pracy Sulimów, omówił Tadeusz Nowak. Pomocne dla realizacji podjętego opracowania okazały się prace Janusza Bieniaka i Ali- cji Szymczakowej, gdzie znajdujemy liczne odniesienia do interesujących nas rodzin i ich poszczególnych przedstawicieli (pełne zapisy prac wzmiankowa- nych autorów znajdą Państwo w bibliografii). Pod względem konstrukcyjnym praca dzieli się na 5 rozdziałów. Każdy z nich prezentuje jeden krąg rodzinny. Rozdział I dotyczy najbliższych krew- nych Oporowskich, czyli Sulimów wywodzących się z Oporówka i Woli Opo- rowskiej. W rozdziale II omówieni są dziedzice z Krzyżanowa i Krzyżanówka, a w kolejnym – Sulimowie ze Sławoszewa i Dalikowa. Rozdział IV przedsta- wia linię Sulimów piszących się z Dobrej i Maszkowic. Ostatni rozdział cha- rakteryzuje drobnoszlacheckie łęczyckie rodziny herbu Sulima pochodzące z Różyc Sulimowych oraz Różyc Trojanowych. W Zakończeniu podsumowu- jemy wyniki naszych badań nad wspomnianymi rodzinami szlacheckimi. Pomocne dla czytelników mogą okazać się tablice genealogiczne i rozbudo- wany indeks na końcu książki. Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… Rozdział I SULIMOWIE Z OPORÓWK A I WOLI OPOROWSKIEJ 1. Najbliżsi krewni Oporowskich Janusz Bieniak, założyciel toruńskiej szkoły genealogicznej, w swych ba- daniach podjął także temat genealogii Sulimów przy okazji opracowa- nia biogramu wojewody łęczyckiego Mikołaja z Oporowa do Polskiego Słownika Biograficznego. Zwrócił wówczas uwagę na prawdopodobne bliskie związki genealogiczne między rodziną Oporowskich a kilkoma drob- niejszymi rodzinami szlacheckimi herbu Sulima osiadłymi w ziemi łęczyckiej, m.in. z rodziną Sulimów z Oporówka1. Tomasz Pietras sądzi, że pierwsi Sulimowie pojawili się w Polsce Środ- kowej około 1241 r. za sprawą księcia Konrada Mazowieckiego, w związku z podejmowanymi przez niego próbami opanowania Krakowa i Małopolski. Antenatem wszystkich Sulimów łęczyckich był prawdopodobnie Budzisław Strzeszkowic – sędzia łęczycki Konrada Mazowieckiego i jego synów, właś- ciciel Ostrowska koło Uniejowa2, który mógł być synem (lub nieco dalszym krewnym) Strzeszka – cześnika krakowskiego i sandomierskiego Leszka Białego, żyjącego na początku XIII w. Od tegoż możnowładcy pochodzą praw- dopodobnie wszystkie, dosyć blisko ze sobą spokrewnione, rodziny herbu Sulima działające w XIV i XV w. w Małopolsce i na Rusi Czerwonej. Obecność 1 J. Bieniak, Oporowski Mikołaj (właściwie Mikołaj z Oporowa) h. Sulima (ok. 1365–1425), wojewoda łęczycki, PSB, t. 24, Wrocław 1979, s. 138. 2 T. Pietras, W kwestii pochodzenia Sulimów łęczyckich, „Rocznik Łódzki” 2008, t. 55, s. 34–35; idem, Oporowscy herbu Sulima. Kariera rodziny możnowładczej w późnośredniowiecznej Polsce, Łódź 2014, s. 23–24. 10majątkowa Sulimów w ziemi krakowskiej może sięgać połowy XII w.3 Ród ten był jednak już w pierwszej fazie rozbicia dzielnicowego podzielony na kilka gałęzi rodzinnych, osiadłych w różnych częściach Polski, więc nie sposób jednoznacznie rozstrzygnąć, gdzie znajdowało się jego pierwotne gniazdo4. Dla rodziny z Oporówka, w przeciwieństwie do zamożniejszych Oporow- skich i Krzyżanowskich, a nawet współrodowców z Różyc, nie zachowało się niestety z okresu średniowiecza żadne bezpośrednie potwierdzenie źró- dłowe ich przynależności rodowej. Co prawda wiemy o wystąpieniu jednego z członków tej rodziny przed sądem łęczyckim w procesie o naganę szlachec- twa. Miało to miejsce 3 XI 1417 r. oraz 16 II 1418 r. Niestety Sulimczyk, Jan z Golędzkiego, wystąpił tu nie w roli naganionego czy świadka, ale oskarży- ciela w sprawie przeciw Jakuszowi z Grzybowa herbu Doliwa5. Inny dziedzic Oporówka – Stanisław – został odnotowany w gronie licz- nych Roliców, a nie Sulimów6. Uczestniczył on w wielkiej wróżdzie rodowej (szereg procesów sądowych i zajazdów) Doliwów z Rolicami, która objęła kilkudziesięciu członków obu rodów oraz ich sąsiadów z województw łę- czyckiego, brzeskiego i rawskiego. Spory te zakończył arbitraż dostojników łęczyckich i kujawskich, którego datę uściślił ostatnio J. Bieniak na przełom 1471 i 1472 r.7 Naszym zdaniem uczestnikiem tej wróżdy rodowej był Sulim- czyk Stanisław z Oporówka, występujący w roli sąsiada, a nie współrodowca Roliców. Nie zachowała się żadna pieczęć, kielich, dzwon czy nagrobek albo tablica fundacyjna z herbem Sulima, związane z którymś z członków rodziny z Opo- rówka. To oczywiście skutek niezbyt wysokiej pozycji zajmowanej przez tę rodzinę w hierarchii łęczyckiej szlachty. Brak wśród nich urzędników ziem- skich czy królewskich, nawet średniego szczebla. W przeciwieństwie do są- siadów i współrodowców z Oporowa, żaden z nich nie osiągnął nigdy infuły biskupiej. Nie byli dziedzice z Oporówka także dość zamożni, by uczestniczyć w pobożnych fundacjach. Nie da się więc w przypadku tej rodziny skorzystać z tzw. kryterium heraldycznego. Mimo to przynależność właścicieli Oporówka i Woli Oporowskiej do rodu Sulimów wydaje się faktem niepodważalnym. 3 Idem, Średniowieczny ród rycerski Sulimów i jego herb, [w:] Zawisza Czarny. Rycerz naj- sławniejszy i najdzielniejszy, red. T. Giergiel, Warszawa 2012, s. 25–29. 4 Idem, W kwestii pochodzenia…, s. 38. 5 Średniowieczne zapiski heraldyczne łęczyckie, wyd. T. Piotrowski, Z. Wdowiszewski, War- szawa 1935, nr 16, 19, s. 8–9; przynależność rodową tej rodziny określa T. Nowak, Własność ziemska w ziemi łęczyckiej w czasach Władysława Jagiełły, Łódź 2003, s. 356–357. 6 AGAD, ŁG, ks. 1, k. 63v–64v; Średniowieczne zapiski…, nr 36 – z nieścisłą datacją na lata 1466–1473. 7 J. Bieniak, Sadłowo i jego dziedzice w średniowieczu, [w:] Zamek w Sadłowie na ziemi dob- rzyńskiej, red. L. Kajzer, Rypin 2004, s. 99. Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… 11 Do jej udowodnienia muszą posłużyć pomocnicze kryteria badawcze, skody- fikowane przed laty przez J. Bieniaka i jego uczniów8. W przypadku rodziny z Oporówka, podobnie jak dla innych drobnorycer- skich rodzin Sulimów łęczyckich, nie znajdzie zastosowania tzw. kryterium pozycji społecznej, dysproporcja w stosunku do Oporowskich w XV w. jest przygniatająca. Sulimczycy z Oporówka już na przełomie XIV i XV w. należeli do szlachty nieurzędniczej, w przeciwieństwie do swych współrodowców piszących się z Oporowa, Sławoszewa i Krzyżanowa. Dysproporcja pozycji społecznej dzieląca te rodziny stawia pod znakiem zapytania ich bliskie pokrewieństwo, pochodzenie od wspólnego przodka żyjącego w XIV w. Z pewnością do wzrostu majątku Oporowskich u progu ich niezwykłej ka- riery możnowładczej, czyli w II połowie XIV i I połowie XV w., obok przy- czyn politycznych i godnej podziwu gospodarności wojewody łęczyckiego Mikołaja, przyczyniła się także sprzyjająca sytuacja genealogiczna rodziny. W ciągu kilku pokoleń majątek rodzinny dziedziczył jeden, najwyżej dwóch synów. Ci, którzy wybierali kariery kościelne, nie tylko nie uszczuplali, ale nawet powiększali włości rodowe (jak arcybiskup Władysław – fundator zamku w Oporowie). W przypadku interesującej nas rodziny z Oporówka musiało być zupełnie odwrotnie. Widoczne wyraźnie w źródłach z końca XIV i XV w. rozrodzenie rodziny doprowadziło do licznych podziałów i jej stop- niowej pauperyzacji. Żaden z dziedziców Oporówka ani wtedy, ani później nie osiągnął urzędu ziemskiego. W tym miejscu wchodzi już w grę kolejne kryterium badawcze określone przez J. Bieniaka kryterium bliskości terytorialnej. W ręku omawianej rodziny pozostawały następujące wsie: Oporówek, Wola Owsiana (zwana Oporowską lub Wielką), Golędzkie, Kamienna i Wólka Lizigódź (określana w źródłach jako Wola Mała lub Wola Mała Oporowska). Wszystkie te wsie znajdowały się na terenie parafii Oporów, na południe i zachód od późniejszego miasteczka parafialnego, w jego bezpośrednim sąsiedztwie9. 8 Idem, Rozmaitość kryteriów badawczych w polskiej genealogii średniowiecznej, [w:] Gene- alogia – problemy metodyczne w badaniach nad polskim społeczeństwem średniowiecznym na tle porównawczym, red. J. Hertel, Toruń, s. 131–148; J. Wroniszewski, Poręki sądowe – próba określenia nowego kryterium identyfikacji osób, [w:] Genealogia. Rola związków rodzinnych i rodowych w życiu publicznym w Polsce średniowiecznej na tle porównawczym, red. A. Radzi- miński i J. Wroniszewski, Toruń 1996, s. 215–226. 9 S. Kozierowski, Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wiel- kopolski, t. 1, Poznań 1926, s. 117, 284, 312, 324; t. 2, Poznań 1928, s. 241; S. Zajączkowski, S.M. Zajączkowski, Materiały do słownika geograficzno-historycznego dawnych ziem łęczyckiej i sieradzkiej do 1400 roku, cz. I: Abramowice–Mzurki, Łódź 1966, s. 120; cz. II: Nacki–Żywocin oraz dodatek i uzupełnienia, Łódź 1970, s. 13–14, 185; S.M. Zajączkowski, Powiat orłowski do lat siedemdziesiątych XVI wieku. Studia z dziejów osadnictwa, struktury własnościowej i stosun- ków kościelnych, Łódź 1996, s. 79–80; T. Nowak, op. cit., s. 340. Sulimowie z Oporówka i Woli Oporowskiej 12W zapisach źródłowych pochodzących z II połowy XIV w. Oporów i Oporó- wek określane były jako Oporow (Opporow) lub Oporowo (Opporowo). Świad- czy to o tym, że początkowo istniała jedna osada, która była przedmiotem podziału rodzinnego. O bliskim pokrewieństwie Sulimów z Oporówka z wła- ścicielami Oporowa świadczy kolejna przesłanka odnosząca się do posiadania przez nich majętności w tych samych miejscowościach, położonych już poza kompleksem majątkowym z ośrodkiem w Oporowie. Kryterium majątkowe słusznie uchodzi za jedno z najważniejszych kryteriów pomocniczych dla ge- nealogii średniowiecznej. J. Bieniak wymienia je na drugim miejscu, tuż po heraldycznym a przed imionowym10. Własność dziedziczna Sulimów z Opo- rówka i ich krewnych z Oporowa współistniała w Cząstkowie, położonym w parafii Bierzwienna, na północno-zachodnim pograniczu ziemi łęczyckiej i województwa brzeskiego11. W tym wypadku nie da się więc wytłumaczyć współwłasności wsi jedynie stosunkami sąsiedzkimi między obu rodzinami. Wiemy, że w 1407 r. Mikołaj z Oporowa, drogą zamiany dóbr, przekazał cały swój dział w Cząstkowie Miecławowi ze Steklinka herbu Doliwa12. Jakąś część Cząstkowa dzierżyli także ubożsi współrodowcy Oporowskich z Oporówka. Dowiadujemy się o tym z kilku przekazów źródłowych, między innymi z zapi- ski w księdze ziemskiej łęczyckiej z 1427 r., kiedy to w wyniku przeprowadzo- nego podziału majątkowego, rodzinny dział w Cząstkowie przypadł wdowie po Dadźbogu z Oporówka, Małgorzacie oraz jej córkom13. Godny podkreślenia jest także fakt posiadania przez Sulimów z Oporowa oraz Oporówka i Woli Oporowskiej sąsiadujących ze sobą placów w Łęczycy. Dla rodzin Sulimów z Oporówka i Oporowa możemy także dopatrzyć się przykładów wspólnego występowania przed sądami w sprawach majątko- wych14. Stanowi to dodatkowe kryterium potwierdzające bliskie związki między obu wspomnianymi rodzinami. Co prawda w tym wypadku wspólne występowanie mogło także wynikać ze stosunków sąsiedzkich, jednak czę- ściej w tej epoce zdarzało się wzajemne wspieranie w sądach przez krew- nych i współrodowców15. Na przykład 5 XI 1398 r. Małgorzata, żona Dobka z Oporówka, tocząc spór Zawiszą z Woli, zobowiązała się przyprowadzić arbi- trów, m.in. łowczego łęczyckiego Mikołaja z Oporowa16. W XV w. kilkakrotnie 10 J. Bieniak, Rozmaitość kryteriów…, s. 135. 11 S. Kozierowski, op. cit., t. I, s. 72–73; S. Zajączkowski, S.M. Zajączkowski, op. cit., t. I, s. 56; T. Nowak, op. cit., s. 34. 12 AGAD, ŁZ, ks. 4, k. 587v; T. Nowak, Własność ziemska…, s. 34. 13 AGAD, ŁZ, ks. 8, k. 296–296v; T. Nowak, Własność ziemska…, s. 34. 14 T. Nowak, Własność ziemska…, s. 340. 15 J. Bieniak, Rody rycerskie jako czynnik struktury społecznej w Polsce XIII–XIV w., [w:] Pol- ska w okresie rozdrobnienia feudalnego, red. H. Łowmiański, Wrocław 1973, s. 186–191; idem, Rozmaitość kryteriów…, s. 137. 16 PKŁ, t. 1, nr 5579. Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… 13 różni Oporowscy asystowali przy ugodach i podziałach rodzinnych zawie- ranych przez dziedziców Oporówka, Woli Oporowskiej, Golędzkiego i Ka- miennej.W przypadku przedstawicieli rodzin Oporowskich i ich uboższych krew- nych z pobliskiego Oporówka da się także zaobserwować związki osobiste wynikające z protekcji. Jest to jeszcze jedno kryterium pomocnicze stosowane w ustaleniach genealogicznych. Autorka monografii prymasa Władysława Oporowskiego, Zofia Wilk-Woś, odnalazła w otoczeniu tego wpływowego dostojnika kościelnego przynajmniej jednego współrodowca z Oporówka. Był nim Stanisław, określany jako pokojowiec – cubicularius arcybiskupa17. Z funkcją tą pojawił się on w 1451 r., a 2 lata później wystąpił jako jeden z dwóch świadków dokumentu fundacyjnego paulinów oporowskich. Został tu nazwany synem Piotra z Oporówka18. Nadania tego dokonał arcybiskup Oporowski na łożu śmierci. Dobór świadków mniejszych fundacji kościelnych w XIV i XV w. ograniczał się głównie do współrodowców fundatora19. Funk- cje pełnione przez uboższych krewnych na dworze arcybiskupa wskazują na bliskie związki między przedstawicielami obu rodzin. Stanisław z Oporówka to dla prymasa Władysława nie tylko współrodowiec, ale i krewny oraz bliski sąsiad, stąd protekcja znanego z nepotyzmu dostojnika. Jego przykład uka- zuje jednak wyraźnie przepaść oddzielającą obie rodziny już w połowie XV w. Uposażenie dziesięcinne klasztoru z 1453 r. odpowiada w pełni uposa- żeniu parafii oporowskiej, erygowanej prawdopodobnie w I połowie XIV w. Prawo patronatu należało wyłącznie do Oporowskich, oni więc byli jedynymi fundatorami kościoła parafialnego, albo z biegiem lat wykupili od niezamoż- nych sąsiadów całość prawa patronatu. Zasięg parafii oraz jej uposażenie w części obejmowały także działy majątkowe Sulimów z Oporówka, którzy wyrazili zgodę na świadczenie dziesięciny z ról dworskich (folwarcznych) w chwili fundacji. Na zakończenie rozważań o przynależności rodziny z Oporówka do rodu Sulimów posłużyć się można kryterium imionowym. Kryterium to, znane i często nadużywane przez dawnych genealogów, zostało mocno skrytyko- wane przez szkołę toruńską. Z konieczności pozostaje jednak nadal jednym z najczęściej wykorzystywanych w polskiej genealogii średniowiecznej20. 17 Z. Wilk-Woś, Władysław z Oporowa (ok. 1395–1453) podkanclerzy królewski, biskup wło- cławski i arcybiskup gnieźnieński, „Studia Claramontana” 2003, t. 21, s. 366. 18 Zbiór dokumentów zakonu OO. Paulinów w Polsce, oprac. J. Fijałek, z. 1: 1328–1464, Kraków 1938, nr 140, s. 287. Drugi ze świadków to Jan z Nowej Wsi, kanonik w kolegiacie św. Michała na Wawelu. 19 K. Mosingiewicz, Imię jako źródło w badaniach genealogicznych, [w:] Genealogia – proble- my metodyczne…, s. 93. 20 O wykorzystaniu imiennictwa w badaniach genealogicznych zob. np. K. Mosingiewicz, op. cit., s. 72–97; J. Bieniak, Rozmaitość…, s. 136. Sulimowie z Oporówka i Woli Oporowskiej 14Dotyczy to imion Bogusław, Mikołaj, Piotr i Jan, które występują zarówno u szlachty z Oporówka, jak i u Oporowskich. Z pozostałymi rodzinami Sulimów łęczyckich łączy tę rodzinę ponadto imię Dobiesław – Dobek (występujące u przedstawicieli rodzin ze Sławoszewa i Różyc). W żadnej z pozostałych ro- dzin Sulimów łęczyckich nie występują za to, jakże charakterystyczne dla Su- limów z Oporówka, imiona Dadźbóg i Mroczek. Nie znajdujemy wśród nich ani jednego Strzeżysława – Strzeszka czy Budzisława – Budka. Oba wymienione imiona należą, obok Mikołaja i Wojciecha, do ulubionych w wielkopolskich rodzinach Sulimów, a spośród rodzin łęczyckich pierwsze z nich pojawiło się jedynie u szlachty z Dobrej, zaś drugie – w rodzinie z Krzyżanowa. Kryterium imionowe wskazuje więc na bliższe związki genealogiczne łączące rodzinę z Oporówka z pozostałymi Sulimami osiadłymi w północnej części ziemi łę- czyckiej, niż z rodziną z Dobrej albo Sulimami wielkopolskimi. W omawianej rodzinie, jako jedynej, pojawiło się imię Zawisza, jakże charakterystyczne dla piętnastowiecznych współrodowców z Małopolski, znane w rodzinach Gamratów i Garbowskich, ze słynnym rycerzem Zawiszą Czarnym na czele. Zawisza z Woli Oporowskiej pojawił się w źródłach już w 1392 r., nadanie dziecku tego imienia nie może więc mieć związku z powszechną w Polsce rycerską sławą Sulimczyka Zawiszy z Garbowa. Imię to trafiło do rodziny z Oporówka za pośrednictwem którejś z żon, zapewne z rodu Porajów. Nie wykluczone, że z rodu tego pochodziła, nieznana bliżej, żona Bogusława (Boguszka) z Oporówka i matka Zawiszy. Powtarzalność niektórych imion w rodzinach z Oporowa i z Oporówka mogła być także efektem naśladownic- twa – przyjmowania przez uboższych współrodowców, sąsiadów i klientów imion lokalnych seniorów rodowych, jakimi byli niewątpliwie Oporowscy. Ważne miejsce w prawidłowym ustaleniu powiązań rodzinnych Sulimów posiada osoba Bogusława z Oporowa, świadka dokumentu króla Kazimierza Wielkiego z 1363 r.21 Najczęściej uznaje się go za syna sędziego Stefana i iden- tyfikuje z kanonikiem gnieźnieńskim i późniejszym scholastykiem łęczyckim lub mężem Jachny Chodowskiej, ojcem Helszki, siostry stryjecznej Mikołaja z Oporowa (wnuczki sędziego Stefana). Naszym zdaniem Bogusław z Oporowa z 1363 r. to dziedzic Oporowa Małego (Oporówka). Uznać go należy za męża Heleny i ojca Dobiesława (Dobka) i Bogusława (Boguszka). W tym ostatnim przypadku zdrobniała forma imienia wskazuje na osobę młodszego pokole- nia. Taka identyfikacja osoby Bogusława z 1363 r. jest w naszym przekonaniu najwłaściwszym rozwiązaniem i wypełnia brakujące ogniwo genealogiczne22. Do podziału majątkowego między Stefanem (późniejszym sędzią) a Bogu- sławem doszło przed połową XIV w. W jego następstwie gniazdo rodzinne, Oporów, został podzielony na dwie części. Zapewne dopiero po tym podziale 21 KDP, t. II, cz. 1, nr 308. 22 T. Pietras, Oporowscy herbu Sulima…, s. 27–28. Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… 15 ufundowany został kościół parafialny w Oporowie, prawdopodobnie przez sędziego Stefana. Wskazują na to stosunki dziesięcinne – dziesięciny z ról kmiecych z Oporowa przypadały arcybiskupstwu gnieźnieńskiemu do 1399 r., zaś z Oporówka – do 1471 r. Część Bogusława i jego potomków, nosząca po- czątkowo również miano Oporów, z czasem została nazwana Oporowem Małym czyli Oporówkiem. Za genezą takiej nazwy (zawierającej łacińskie słówko minor) najczęściej stoją właśnie podziały majątkowe dóbr. Oporówek przed 1393 r. został lokowany na prawie niemieckim, w tym roku bowiem spotykamy w źródłach sołtysa z Małego Oporowa23. Jeszcze w 1480 r. istniała pamięć o wspólnym pochodzeniu dziedziców z Oporowa i Oporówka. Władysław z Miłonic zyskał folwark w Niegłoszewie na Andrzeju z Niegłoszewa z tytułu prawa bliższości po Annie, wdowie po Janie Malińskim24. Można przyjąć, że Władysław reprezentował piąte poko- lenie, a Anna była praprawnuczką (czwarte pokolenie) ich domniemanego wspólnego przodka – ojca sędziego Stefana i Bogusława z Oporowa. Zapiska z 1480 r. stanowi interesujący przyczynek o funkcjonowaniu tradycji genealo- gicznej w rodzinach szlacheckich. 2. Rodzina z Oporówka, Woli Małej i Cząstkowa Bogusław (1363) Bogusław z Oporowa wystąpił na liście testacyjnej dokumentu króla Ka- zimierza Wielkiego z 1363 r.25 Tegoż Bogusława uznajemy za dziedzica Oporowa Małego (Oporówka) i przodka Sulimów z Oporówka i Woli Opo- rowskiej. Bogusław nie pozostawił po sobie śladów w księgach ziemskich łęczyckich i orłowskich, zapewne zmarł jeszcze przed rozpoczęciem prowa- dzenia przez roczki ziemskie w Łęczycy i Orłowie, zachowanych do dziś, ksiąg wpisów (1385–1389). Zresztą zapiski te początkowo były bardzo skrótowe i przetrwały we fragmentach. W zapisce z 20 II 1388 r. wystąpiła [Helena] wdowa i zarazem matka Dobka z Oporówka26. Data ta stanowi więc terminus ante quem śmierci ojca rodzeństwa z Oporówka. Tadeusz Nowak przypuszcza, że wdowa ta pochodziła z rodziny z Bedlna herbu Rola, wzięła bowiem udział w sporze o działy pozostawione we wsiach Bedlno i Kamieniec przez zmarłego scholastyka włocławskiego Mikołaja27. 23 PKŁ, t. 2, nr 99; S.M. Zajączkowski, Powiat orłowski…, s. 79. 24 AGAD, ŁZ, ks. 14, k. 171v. 25 KDP, t. II, cz. 1, nr 308. 26 PKŁ, t. 1, nr 641. 27 T. Nowak, Własność ziemska…, s. 304, 340. Sulimowie z Oporówka i Woli Oporowskiej ZAKOŃCZENIE Podsumowując nasze wywody, odwołajmy się najpierw do statysty- ki. W pracy udało się zidentyfikować 237 osób należących do 5 linii reprezentujących średniozamożną i drobną szlachtę herbu Sulima w ziemi łęczyckiej. Znacznie więcej udało się uchwycić w źródłach mężczyzn niż kobiet, choć proporcja 139 do 98, czyli 58,6 do 41,4 nie jest aż tak bardzo przygniatająca. Tym niemniej, pewna liczba kobiet z pewno- ścią nie została uwzględniona w niniejszym zestawieniu ze względu na lakoniczność dotyczących wielu z nich informacji źródłowych, które nie pozwalają na rozpoznanie kręgów rodzinnych, z którymi były związane. Rodzina pochodząca z Oporówka i Woli Oporowskiej reprezentowana była przez 79 osób, w tym 40 mężczyzn i 38 kobiet. W linii Sulimów z Krzyżanowa i Krzyżanówka zidentyfikowano 42 osoby, w tym 30 mężczyzn i 12 kobiet. W kręgu rodzinnym związanym ze Sławoszewem i Dalikowem doliczyć się można 44 osób, wśród których było 25 mężczyzn i 19 kobiet. Najmniej liczną okazuje się rodzina z Dobrej i Maszkowic, z którą związać można 20 osób, po 10 mężczyzn i kobiet. Sulimowie z Różyc Sulimowych i Trojanowych to społeczność licząca 53 osoby, w tym 34 mężczyzn i 19 kobiet. W odniesieniu do Sulimów z Oporówka, w przypadku niektórych gałęzi możemy odtworzyć 6 pokoleń, przy czym ostatnie z nich najczęściej rozpo- czynało swoją samodzielną działalność już na początku epoki nowożytnej. W pierwszych dziesięcioleciach XVI w. herbem Sulima legitymowały się rodziny Oporowskich z Oporówka, Kamińskich (Kamieńskich) z Kamien- nej i Golędzkiego oraz Wolskich z Woli Oporowskiej i Golędzkiego. Jednak w porównaniu ze stanem posiadania u schyłku XIV w., gdy Sulimowie z Opo- rówka byli właścicielami 5 wsi w całości (Oporówek, Wola Oporowska, Kamienna, Golędzkie, Wola Mała) i działu w Cząstkowie, widzimy poważny ubytek dóbr ziemskich znajdujących się w ręku ich potomków w linii męskiej. Było to następstwem braku potomków męskich w kolejnych pokoleniach kilku gałęzi z linii Sulimów wywodzących się z Oporówka (potomkowie Dobiesława zm. po 1400 r.). Jedynymi sukcesorkami wsi Wola Mała oraz 194działów w Oporowie i Cząstkowie były jedynie córki lub siostry dotychcza- sowych właścicieli herbu Sulima, które w następstwie zawartych małżeństw wniosły wspomniane dobra do majątków swych mężów pochodzących z innych rodów. Stan posiadania Sulimów umniejszała także sprzedaż posz- czególnych działów w kilku wyżej wymienionych wsiach szlachcie innych herbów. Jednocześnie nie jest nam znany fakt nabycia wieczystego dóbr w innych wsiach przez Sulimów pochodzących z Oporówka i Woli. Gałąź średniozamożnej rodziny z Krzyżanowa szybko wygasła, bowiem jej ostatni męski przedstawiciel zmarł w 1423 r., zaś ostatnia sukcesorka dóbr rodzinnych wniosła je do rodzin swych kolejnych dwóch mężów pocho- dzących z rodów Jelitów i Ogonów, którzy rychło się ich pozbyli. Szybko ubożała gałąź pisząca się z Krzyżanówka, której przedstawiciele sprzedali znaczną część dziedzictwa. Na pauperyzację Krzyżanowskich wpłynęło także ich nadmierne rozrodzenie, a w związku z tym u schyłku XV w. i w począt- kach XVI w. przenosili się oni do dóbr swych małżonek lub nawet do miast. Warto zauważyć, że część działów ziemskich posiadanych przez dziedziców z Krzyżanowa przejęli z czasem Oporowscy z Oporowa, utrzymując je nadal w posiadaniu rodu Sulimów. Rodzina Sulimów ze Sławoszewa posiadała działy w tej wsi i Konarach. W bliżej nieznanych nam okolicznościach najwybitniejszy przedstawiciel tej rodziny, Jan ze Sławoszewa, pisarz ziemski łęczycki, pozyskał wieś parafialną Dalików i na pewien czas obronił wywodzącą się od niego gałąź Sulimów z Dalikowa przed zubożeniem. Dotknęła ona inne gałęzie tej rodziny, choć przed całkowitym popadnięciem w szeregi szlachty zaściankowej zabezpie- czyły Sulimów małżeństwa z dziedziczkami działów w Lesznie i Jarochowie, które to wsie stały się następnie podstawą ich działalności gospodarczej. Status rodziny zbliżonej do średniozamożnej udało się utrzymywać dzie- dzicom z Dobrej. Z pewnością wpływ na to miał fakt dziedziczenia w dwóch pokoleniach majątku tylko przez jednego przedstawiciela rodziny, w związku z wyborem kariery kościelnej przez innych braci. Kręgi drobnoszlacheckie reprezentowały spokrewnione ze sobą rodziny z Różyc Sulimowych i Trojanowych. Pierwsza z tych wsi przez 4 pokolenia utrzymywana była w ręku jednego przedstawiciela rodziny. Jednak koniecz- ność wypłacenia przez Piotra Sulimę posagów kilku siostrom i pozostawie- nie przez niego czworga dzieci spowodował podział tej osady na kilka części. Przyczyniło się to do zubożenia tej gałęzi Sulimów, sprzedaży posiadanych działów i wejścia do Różyc Sulimowych rodzin innych herbów, w tym także małżonków sióstr, a następnie ich potomków. Znacznie bardziej rozrodzona była linia Sulimów z Różyc Trojanowych, choć i tutaj gałąź wywodząca się od Trojana posiadała w kolejnych 3 pokoleniach ostatecznie tylko po jednym sukcesorze rodzinnych majętności. Bardziej rozrodzona była gałąź pocho- Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… 195 dząca od Nacka, ale to ona szybciej wygasła, a ostatnim jej przedstawicielem był duchowny – Jan, altarysta w Turze. Miarą znaczenia i prestiżu poszczególnych rodzin było sprawowanie urzę- dów. Zaszczyt uzyskania nominacji na urząd ziemski w omawianej zbioro- wości dotyczy jedynie dziedziców z Krzyżanowa (Franek, podsędek łęczycki i Jan, kasztelan brzeziński) oraz Sławoszewa (Jan, pisarz ziemski łęczycki). Nieco więcej osób sprawowało rozmaite funkcje sędziowskie, burgra- biowskie i komornicze (Jan Nogieć z Oporówka, Mroczek z Oporówka, Piotr Jelitko z Oporówka, Piotr z Kamiennej, Jan z Krzyżanówka, Piotr z Krzyża- nówka, Włodzimierz ze Sławoszewa, Mikołaj ze Sławoszewa, Stefan z Leszna, Nacek z Różyc Trojanowych). Niewielu, bowiem jedynie 6 (co stanowi 4,3  ) z omawianych łęczyckich Sulimów, decydowało się na karierę kościelną. Piotr z Różyc Sulimowych był kanonikiem włocławskim, a następnie archidiakonem łęczyckim. Pełnił także funkcję oficjała łęczyckiego. Zmarł on jednak w pełni sił, w wieku około 45 lat. Dobrze zapowiadającą się karierę Ninogniewa z Dobrej, kantora wiślic- kiego oraz kanonika łęczyckiego i krakowskiego, przerwała przedwczesna śmierć w wieku około 35 lat. Jego bratanek Strzeszek z Dobrej został jedynie plebanem w rodzinnej wsi, gdzie zresztą Dobrscy posiadali prawa patronac- kie. Plebanem w Rzujewicach został także Hieronim z Różyc Trojanowych. Jego brat stryjeczny, wspomniany już wyżej Jan z Różyc Trojanowych, pozy- skał beneficjum altarysty w Turze. W przypadku Władysława z Leszna nie posiadamy wiadomości o uzyskaniu przez niego beneficjum kościelnego. Czterej z wymienionych duchownych (Ninogniew z Dobrej, Piotr z Różyc Sulimowych, Hieronim z Różyc Trojanowych, Strzeszek z Dobrej), a także Dobiesław z Oporówka, studiowali na Akademii Krakowskiej. Dostrzegana w ówczesnym społeczeństwie zasada równości w doborze współmałżonków pozwala nam ocenić pozycję społeczną interesujących nas osób. Wysokość posagów i wian jest jedną z ważnych wskazówek umoż- liwiających w miarę precyzyjne określenie statusu majątkowego rodziny1. Posag liczący 100 grzywien można uważać w XV w. za podkreślenie przy- należności danej osoby lub rodziny do grona zamożnej szlachty, która może zostać zaliczona przez historyka do powiatowej elity, lub przynajmniej do grupy zgłaszającej takie aspiracje i pragnącej tak być postrzeganą przez oto- czenie. Z tego punktu widzenia korzystne małżeństwo zawarł Dobiesław z Woli Oporowskiej, któremu żona Katarzyna z Borysławic wniosła w posagu 1 Dla porównania zob. T. Pietras, Koligacje małżeńskie Oporowskich w XV i w pierwszej połowie XVI wieku, „Rocznik Łódzki” 2013, t. 60, s. 227–228; idem, Oporowscy herbu Sulima. Kariera rodziny możnowładczej w późnośredniowiecznej Polsce, Łódź 2014, passim. Pozycja Oporowskich na łęczyckim, a następnie ogólnopolskim „rynku matrymonialnym” oraz sumy posagowo-wienne rosły z pokolenia na pokolenie, równolegle z ich karierą polityczną, czego nie można niestety powiedzieć o ich uboższych łęczyckich współrodowcach. Zakończenie 196100 grzywien. Tej samej wielkości posag otrzymał jego syn Mikołaj z Woli Oporowskiej za żonę Barbarę, której pochodzenia jednak nie znamy. Zapewne sumą 100 grzywien wyposażona została Małgorzata, córka Racibora z Koźla, żona Jana ze Sławoszewa, pisarza ziemskiego łęczyckiego. Wnosić to moż- na na podstawie analogii w nawiązaniu do znanych posagów innych córek Racibora. Odrębnie potraktować należy zapisy znacznie wyższych sum posagowo- -wiennych będących zabezpieczeniem dóbr wnoszonych przez żonę do majątku męża, co widzimy w przypadku małżeństwa Franka z Krzyżanowa z Anną z Karszewa. Z córek pochodzących z kręgu omawianych rodzin herbu Sulima, posagiem liczącym 100 grzywien wyposażona została Wichna, córka Sąda z Dobrej i żona Stefana Puczka z Nędzerzewa, stolnika łęczyckiego. Godny odnoto- wania jest zapis 100 kop wiana uczyniony przez Jana z Chełmicy, kasztelana rypińskiego, na rzecz żony Wichny z Krzyżanowa. Również dwaj mężowie jej bratanicy, Małgorzaty z Krzyżanowa, piastowali urzędy ziemskie (Piotr z Krzewaty, chorąży większy łęczycki i Jan z Kutna, stolnik, podkomorzy i kasztelan gostyniński). Znamy tylko dwa małżeństwa omawianych w pracy Sulimów z córkami urzędników ziemskich. Janisław z Maszkowic poślubił Katarzynę, córkę Jakusza z Orłowa, kasztelana brzezińskiego, zaś Mroczek z Oporówka ożenił się z Gierką, córką Dziersława ze Strykowa, podsędka łęczyckiego. Wysokość otrzymywanych i wypłacanych posagów, związki małżeńskie Sulimów oraz ich córek i sióstr z rodzinami urzędniczymi potwierdzają, że status średniej szlachty utrzymała wygasła gałąź Sulimów z Krzyżanowa oraz wybijające się jednostki z innych rodzin, do których przede wszystkim zaliczyć należy Jana ze Sławoszewa. Na przełomie XIV–XV w. jeszcze nie- wiele ustępowały im w zakresie zamożności rodziny z Dobrej i Oporówka. Brak wybitniejszych jednostek, wysoka dynamika demograficzna, widoczna zwłaszcza u Sulimów z Oporówka, doprowadziły do szybkiego ich zubożenia. Analogiczny proces pauperyzacji uwarunkowanej genealogicznie widzimy u Krzyżanowskich z Krzyżanówka, gdzie w ostatniej ćwierci XV w. występo- wały już posagi w wysokości 20 grzywien i jeszcze niższe. Podobne tempo procesu ubożenia dostrzec można u Sulimów z Różyc Sulimowych i Trojano- wych oraz niektórych ze Sławoszewa, które już u schyłku XIV w. dysponowały niedużym majątkiem (działy w jednej lub dwóch wsiach). Próbą utrzyma- nia dotychczasowej pozycji majątkowej był niedział, nie tylko braterski, ale także obejmujący braci stryjecznych. Jednak w momencie jego rozwiązania poszczególni właściciele posiadali już tylko działy wsi, a niekiedy nawet przedmiotem podziału były pojedyncze łany. Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… 197 Należy zwrócić uwagę na elementy protekcji i wzajemnego wspierania się Sulimów w ziemi łęczyckiej, szczególnie w nawiązaniu do najwybitniejszej rodziny tego herbu – Oporowskich, którzy weszli w następstwie rozwoju kariery Mikołaja z Oporowa, wojewody łęczyckiego, w szeregi możnowładz- twa Królestwa Polskiego2. W okresie pełnienia przez Mikołaja, a także jego syna Piotra, urzędu starosty łęczyckiego, funkcję burgrabiego łęczyckiego sprawowali: Jan z Krzyżanówka, Piotr z Krzyżanówka i Piotr Jelitko z Opo- rówka. W otoczeniu Władysława Oporowskiego, biskupa włocławskiego i arcybiskupa gnieźnieńskiego, pojawiali się inni Sulimowie, w tym także osoby z interesujących nas rodzin. Oporowscy występowali w roli dzielców i sędziów polubownych w sprawach dotyczących ich uboższych pobratym- ców herbowych. Ci zaś występowali w roli pełnomocników sądowych lub świadków w procesach toczonych przez Oporowskich. Dochodziło także do transakcji majątkowych między Oporowskimi a innymi Sulimami, zwłaszcza tymi, którzy będąc w trudnej sytuacji materialnej decydowali się sprzedać lub zastawić swoje dobra lub jakieś ich części. Analogiczne kontakty, jak wyżej wymienione, dostrzec można między poszczególnymi liniami omawianych w tej pracy Sulimów. Nie oznacza to, iż między interesującymi nas Sulimami nie dochodziło do sporów i procesów. Przybierały one niekiedy bardzo ostry charakter, czego najbardziej wymownym przykładem jej zabójstwo Andrzeja z Woli Oporowskiej przez jego stryjecznego bratanka Jakuba z Golędzkiego. Przeprowadzone badania genealogiczne nad kilkoma liniami Sulimów łęczyckich z pewnością nie rozstrzygnęły wszystkich problemów dotyczą- cych dziejów omawianych rodzin, ale mamy nadzieję, że dostarczają boga- tego materiału porównawczego do dalszych badań nad społeczeństwem szlacheckim okresu późnego średniowiecza w Królestwie Polskim. 2 Ibidem, s. 43–53 i in. Zakończenie TABLICE GENEALOGICZNE skróty zastosowane w tablicach genealogicznych: krak. – krakowski ks. – książę łęcz. – łęczycki NN – nieznanego imienia notar. – notariusz ok. – około p. – przed rokiem pis. – pisarz prob. – proboszcz psęd. – podsędek publ. – publiczny sand. – sandomierski stud. – student w. – wzmiankowany (-a) w latach włocł. – włocławski włod. – włodarz ziem. – ziemski * – urodzony ~ – małżeństwo † – zmarł 1 v. – primo voto 2 v. – secundo voto abp – arcybiskup adm. – administrator arch. – archidiakon brzez. – brzeziński burg. – burgrabia c. – córka chor. – chorąży gostyn. – gostyniński h. – herbu kan. – kanonik kaszt. – kasztelan kom. – komornik 210 Tablica 1. Hipotetyczni antenaci Sulimów łęczyckich stolnik krak. (1210–17) cześnik krak. (1223–27) cześnik sand. (1228–29) z Ostrowska, w. 1241 sędzia łęcz. (1246–57) Budzisław Strzeszkowic Strzesz Strzeszek Budzisławic wojski łęcz. (1246) cześnik łęcz. (1248, 1255) kaszt. spicymierski (1252, 1255) Bogusław sędzia łęcz. (1302) Wolimir kanclerz ks. łęcz. Kazi- mierza Konradowica, biskup kujawski (1258–75) z Dobrej, Maszkowic (Tablica 7) Sulimowie NN Sulimowie z Różyc (Tablice 8 i 9) NN Stefan z Oporowa włodarz łęcz. (1339) chor. łęcz. (1340–46) sędzia łęcz. (1358–70) Bogusław z Oporowa w. 1363 † p. 20 II 1388 ~ Helena z Bedlna h. Rola Włodzimierz psęd. łęcz. (1349–70) † p. 1374 NN z Krzyżanowa Sulimowie z Oporowa Sulimowie z Oporówka i Woli  Oporowskiej (Tablice 2 i 3) Sulimowie ze Sławoszewa i Dalikowa (Tablica 6) Sulimowie z Krzyżanowa i Krzyżanówka (Tablice 4 i 5) Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… Tablica 2a. Sulimowie z Oporówka (pierwsze pokolenia) Bogusław (Bogusz) Bogusław z Oporowa w. 1363 † p. 20 II 1388 ~ Helena z Bedlna h. Rola w. 1386–1391 † po 14 II 1391 (Tablica 3) z Woli Oporowskiej z Oporówka Sulimowie 211 NN(syn) † po 1391 Dadźbóg z Oporówka, Cząstkowa w. 1400–20, † p. 1423 ~ Małgorzata, † po 1463 z Oporówka Dobiesław (Dobek) w. 1386–1400 † po 1 VII 1400 ~ Małgorzata – Machna (1398), † po 1411 z Oporówka i Wólki Jan Nogieć w. 1389–1434 kom. psęd. łęcz. (1418–19) ~ 1. NN (1393) 2. Małgorzata, † po 1441 (Tablica 2b) Dorota w. 1411–32 † 1433–34 Mroczek z Oporówka w. 1393–1434 ~ Gierka ze Strykowa h. Jastrzębiec (1416), † po 1445 Paweł (Paszek) z Oporówka w. 1407–08, † p. 1411 ~ Helszka z Łęki h. Topór (1407), 2 v. Mikołaj Malik z Czernikowa, † po 1428 (Tablica 2c) (Tablica 2d) (Tablica 2d) Tablice genealogiczne 212 Tablica 2b. Sulimowie z Oporówka (potomkowie Jana Nogiecia) Jan Nogieć z Oporówka i Wólki w. 1389–1434 kom. psęd. łęcz. (1418–19) ~ 1. NN (1393) 2. Małgorzata, † po 1441 Dobiesław z Oporówka w. 1425–37 † p. 1441 Małgorzata w. 1427–41 ~ Bartłomiej (Barta) z Gledzianowa h. Rola (1427), † po 1442 Stanieta w. 1427–44 ~ Bartosz z Szewców (1427), † p. 1434 1. 2. Katarzyna w. 1441–42 ~ NN wójt z Nieszawy Śmichna w. 1441 Elżbieta w. 1441 Jakuba w. 1441–44 Helena w. 1441–44 Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… Tablica 2c. Sulimowie z Oporówka (potomkowie Mroczka) 213 Mroczek z Oporówka w. 1393–1434 ~ Gierka ze Strykowa h. Jastrzębiec (1416), † po 1445 Stanisław z Oporówka w. 1437–75 † p. 1476 Stachna ~ Mikołaj z Byszew (1425) NN~ Paweł z Krzesina (1428) Dzichna w. 1442–65 ~ Piotr z Włoskowa (1442) Katarzyna ~ Piotr z Ostoi (1445) Mikołaj z Oporówka w. 1425–37 † p. 1440 ~ Wichna z Łagiewnik (1430) Zofia w. 1440–89 ~ Wincenty z Gumina (1462) † p. 1479 Anna w. 1440–77 ~ Benedykt z Radzynka (1462) † p. 1477 Jakub z Oporówka w. 1476 † p. 1515 ~ Anna (1483) Helena ~ Stefan z Szewców (1475) Katarzyna ~ Jan z Oporówka Jan z Oporówka ~ Anna za Szczytu (1517) Zofia NN (synowie) Tablice genealogiczne 214 Tablica 2d. Sulimowie z Oporówka (potomkowie Paszka i Dadźboga) Paweł (Paszek) z Oporówka w. 1407–8, † p. 1411 ~ Helszka z Łęki h. Topór (1407), 2 v. Mikołaj Malik z Czernikowa, † po 1428 Dadźbóg z Oporówka, Cząstkowa w. 1400–20, † p. 1423 ~ Małgorzata, † po 1463 Piotr Jelitko z Oporówka w. 1412–70, † p. 1471 burg. łęcz. 1451–52 ~ Anna ze Zleszyna (1429) Anna w. 1427–68 ~ Jan z Maliny h. Dołęga, burg. łęcz. † p. 1468 Dadźboga w. 1427 Katarzyna † po 1507 ~ Tomasz z Garbowa (1454) Stanisław w. 1451–1501 pokojowiec abp. Władysła- wa z Oporowa (1451–53) ~ 1. Dorota z Warszyc h. Awdaniec (1473) 2. Dorota 1 v. NN z Werowa (1484) Janw. 1493 Dobiesław w. 1457–1502 stud. w Krakowie (1457–62) † p. 1505 Władysław w. 1478–83 † p. 1484 ~ Barbara z Garbowa (1481) Anna w. 1508 Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… Tablica 3a. Sulimowie z Woli Oporowskiej (pierwsze pokolenia) 215 Bogusław (Bogusz) z Oporówka w. 1386–1391 † po 14 II 1391 z Woli Oporowskiej Zawisza w. 1392–1433 Elżbieta (Halszka) w. 1427–65 ~ Pełka z Nowego (1427) Małgorzata ~ Jan z Modlny h. Jastrzębiec (1427) Przechna ~ Skarbek z Mniewa (1427) Piotr z Woli Oporowskiej w. 1427, † p. 1432 Paweł (Paszek) z Woli Oporowskiej i Kamiennej w. 1423–63 ~ Dorota (1437) (Tablica 3b) Helena w. 1427 Jan z Golędzkiego w. 1417, † p. 1432 ~ Agnieszka (1427) Świętochna w. 1427 ~ Piotr, wójt z Kłodawy (1436) (Tablica 3c) z Woli Oporowskiej Dobiesław w. 1427–65 ~ Katarzyna z Borysławic h. Ogon (1434) (Tablica 3d) Tablice genealogiczne 216 Tablica 3b. Sulimowie z Woli Oporowskiej (potomkowie Pawła) z Woli Oporowskiej Paweł (Paszek) i Kamiennej † po 1463 ~ Dorota (1437) Beata w. 1482 ~ Santor z Kał, † p. 1482 Katarzyna ~ Mikołaj z Kępadł (1471) Piotr z Kamiennej w. 1450–1508, † p. 1510 ~ 1. Elżbieta z Borszyna h. Jastrzębiec (1450) 2. Anna z Ziewanic h. Rola (1482) 3. Barbara z Kręciszek (1504), 2 v. Marcin z Wojszyc Małgorzata † p. 1512 ~ Andrzej z Mazi- dłowic (1481) Zofia ~ Paweł z Cedrowic (1481) z Kamiennej Andrzej w. 1510–12 † p. 1515 Katarzyna w. 1486–93 Maciej z Kamiennej w. 1508–15 ~ 1. Małgorzata z Grzybowa (1511) 2. Helena z Rakowa Jan z Kamiennej w. 1510–20 † p. 1524 Annaw. 1515 Jan z Kamiennej w. 1515 ~ Anna ze Szczytnej Woli z Kamiennej Maciej w. 1524 z Kamiennej Mikołaj w. 1524 Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… Tablica 3c. Sulimowie z Woli Oporowskiej (potomkowie Jana) 217 Jan z Golędzkiego w. 1417, † p. 1432 ~ Agnieszka (1427) Bogusław (Bogusz) z Golędzkiego w. 1432–80 † p. 1481 z Golędzkiego Włodek w. 1435–37 z Golędzkiego Mikołaj w. 1435–36 Jan z Golędzkiego w. 1476–81 ~ Małgorzata z Borucic (1479) z Golędzkiego Jakub w. 1477–81 Masza w. 1435 Katarzyna w. 1435 Jadwiga w. 1488 Tablice genealogiczne 218 Tablica 3d. Sulimowie z Woli Oporowskiej (potomkowie Dobiesława) Dobiesław z Woli Oporowskiej w. 1427–65 ~ Katarzyna z Borysławic h. Ogon (1434) Mikołaj z Woli Oporowskiej w. 1465–83 ~ Barbara (1480) Stanisław z Woli Oporowskiej i Golędzkiego w. 1499–1520 ~ Dorota z Orenic z Woli Oporowskiej Andrzej w. 1470–79 † 1479 Anna † po 1471 ~ Mikołaj Stryjec z Kamieńca (1470) Dorota ~ Stanisław z Sadkowa (1520) Małgorzata ~ Mikołaj Grzybowski z Oporówka (1520) Prosper z Golędzkiego w. 1470–92, † p. 1499 ~ 1. Katarzyna z Grzybowa (1473) 2. Anna z Łęki, Jackowa (1484) 3. Małgorzata z Konar, † p. 1511 Andrzej i Golędzkiego z Woli Oporowskiej w. 1499–1520 ~ 1. Dorota (1509) 2. Dorota z Gołocina (1520) Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… Tablica 4. Sulimowie z Krzyżanowa (potomkowie Franka) 219 NN z Krzyżanowa Franek z Krzyżanowa psęd. łęcz. (1374–97) † po 4 I 1397 ~ 1. NN 2. Małgorzata (1397) † po 1417 NN(syn) w. 1387–93 † p. 1398 ~ Rafał ze Stanisławic h. Rawa Dobiesława Jan z Krzyżanowa w. 1388–96 kaszt. brzez. (1394– 96) Wichna (Ichna) w. 1401–26 † p. 1448 ~ 1. Mikołaj z Więcła- wic h. Szeliga 2. Jan z Chełmicy h. Jastrzębiec (1404) Franek z Krzyżanowa w. 1397–1423 † 1423 ~ Anna (Hanka) z Kar- szewa h. Ogon (1409), 1 v. Mikołaj z Koźla h. Rola, † p. 1437 Maciej z Krzyżanowa i Szydłowa w. 1397–1415 † p. 17 X 1417 Mikołaj z Krzyżanowa w. 1397–1417 dworzanin kró- lewski (1403) ~ Helena (1403) Małgorzata w. 1423–50 (1424), † 1433 ~ 1. Piotr z Korytnicy i Kotkowa h. Jelita, chorąży większy łęcz. 2. Jan z Kutna h. Ogon, stolnik, podkomorzy, kaszt. gostyn. (1434) Tablice genealogiczne 220 Tablica 5. Sulimowie z Krzyżanówka (potomkowie Wojciecha) † p. 1385 Wojciech (Wojtek) z Krzyżanowa ~ Elżbieta, w. 1385–92 Budek z Krzyżanowa w. 1398–1408, † 1408 ~ Brochna, † po 1426 w. 1417–50 Wojciech z Krzyżanowa Jan z Rudnik (?) w. 1417–66 (?) w. 1466–89 Barbara Piotr z Krzyżanowa burg. łęcz. (1449) w. 1417, † p. 1466 ~ Małgorzata, † po 1467 Katarzyna w. 1417–83 ~ 1. Mikołaj ze Świątnik 2. Jan z Golic h. Nałęcz (1447) 3. Jan Radlica z Pęcznie- wa h. Korab w. 1466–89 ~ Mikołaj z Klonowa Anna Budek z Krzyżanowa w. 1417–80, † p. 1482 ~ Fenenna (1462), † p. 1502 ~ 1. Mikołaj z Szewców Nadolnych h. Rola 2. Maciej z Woli Bezdziadowej h. Jelita w. 1475–1502 ~ Katarzyna (1475) w. 1482–1502 z Krzyżanówka z Krzyżanówka Mikołaj Jan Andrzej z Krzyżanówka w. 1482–1502 ~ Małgorzata z Tarno- wa Groszków (1492) z Krzyżanówka Stanisław w. 1482–1512 mieszczanin w Kutnie Władysław Katarzyna Małgorzata z Krzyżanówka w. 1481–1515 ~ Elżbieta z Wojszyc (1481) w. 1515 ~ Bartłomiej Strzegocki z Łęczycy (1499) w. 1512–22 mieszczanin w Kutnie z Krzyżanówka Franciszek z Krzyżanówka Jan w. 1512 z Krzyżanówka Mikołaj † p. 1502 z Krzyżanówka Władysław w. 1504–06 z Krzyżanówka Andrzej w. 1506 z Krzyżanówka Wojciech w. 1512 z Krzyżanówka Budek w. 1506 Władysław z Krzyżanówka w. 1512 Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… 221 Jan z Krzyżanowa w. 1403–44 burg. łęcz. (1419–20) ~ Świętochna z Kaszew h. Prawdzic (1426) Anna w. 1440–49 NNw. 1385 ~ Pełka z Witoni (1385) w. 1440–67 ~ Mikołaj Katarzyna z Krzyżanowa Wojciech w. 1440 z Krzyżanówka Bernard w. 1482–89 z Krzyżanówka Franek w. 1482–84 Wojciech z Krzyżanówka w. 1482–1520 Piotr z Krzyżanówka w. 1482–1502 Elżbieta (?) ~ Jan z Drzewoszek (1469) Tablice genealogiczne 222 Tablica 6a. Sulimowie ze Sławoszewa (pierwsze pokolenia) Włodzimierz psęd. łęcz. (1349–70) † p. 1374 ~ NN z Konar h. Awdaniec Włodzimierz ze Sławoszewa w. 1386–1407 sędzia woj. łęcz., psęd. komi- saryczny łęcz. (1406–7) Dobiesław ze Sławoszewa w. 1388–98 † p. 18 II 1399 ~ Lutka, † po 1403 Nastka ~ Mikołaj Skąpski (1401) † po 1449 ~ Jakub Wieprzek ze Sławoszewa (1405) Świętochna Michna † po 1453 ~ Wnor z Kłosek, potem Mieczsług na Podlasiu (1403), † p. 1453 ze Sławoszewa Kiełcz Mścichna w. 1386 ~ NN z Goszczynna (1401) † po 1453 ~ Jan z Jackowa † p. 1453 NN(córka) w. 1387–92 Małgorzata Jan ze Sławoszewa, Dalikowa w. 1391–1425 pis. ziem. łęcz. (1397–1425) ~ Małgorzata z Koźla h. Rola, 2 v. Dawid z Wałów h. Awdaniec, † po 1444 (Tablica 6d) ze Sławoszewa Mikołaj w. 1395–96 † po 11 I 1396 (Tablica 6b) Stefan ze Sławoszewa w. 1398–1420, † p. 1423 ~ Anna z Leszna (1411), † po 1433 (Tablica 6c) Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… Tablica 6b. Sulimowie ze Sławoszewa i Jarochowa 223 Mikołaj Rafał i Jarochowa Mikołaj ze Sławoszewa ze Sławoszewa w. 1395–96 † po 11 I 1396 w. 1408–30 burg. łęcz. 1430 w. 1467–91 † p. 21 VI 1496 ~ 1. Petronela (1470) 2. Dorota z Charbic (1489) ze Sławoszewa Marta ~ Jan z Miroszewic (1486) Katarzyna ~ Marcin Budek z Wargawy (1488) Dorota ~ Mikołaj z Bedlna (1501) Jadwiga w. 1501–11 Tablice genealogiczne 224 Stefan Tablica 6c. Sulimowie ze Sławoszewa i Leszna w. 1398–1423, † p. 1423 ~ Anna z Leszna (1411), † po 1433 w. 1436–50 duchowny Władysław z Leszna ze Sławoszewa Marcin z Leszna w. 1424–50 ~ Katarzyna z Rogaszyna (1448), † p. 1482 w. 1471–1520, † p. 1521 sędzia grodzki łęcz. (1516–20) ~ Małgorzata (1502) Stefan z Leszna Wojciech z Leszna w. 1482–ok. 1505 Katarzyna w. 1447–75 ~ Bartłomiej z Lubowca i Wilkowa (1448) ~ Mikołaj, mieszczanin z Krośniewic (1493) Małgorzata Szymon z Leszna † p. 1522 Stanisław z Leszna w. 1521–22 Jakub z Leszna w. 1521 Benedykt z Leszna w. 1521–22 Jan z Leszna w. 1522 Piotr z Leszna w. 1522 Annaw. 1522 Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… Tablica 6d. Sulimowie z Dalikowa i Konar w. 1391–1425 pis. ziem. łęcz. (1397–1425) † 17 IV/8 V 1425 ~ Małgorzata z Koźla h. Rola, 2 v. Dawid z Wałów h. Awdaniec, † po 1444 ze Sławoszewa, Dalikowa Jan Jan z Dalikowa w. 1426–85 ~ Dorota z Różyc Fryjowych (?) Andrzej z Konar † po 1495 225 NN(córki) w. 1427 Mikołaj z Dalikowa † p. 1487 ~ Anna ze Zdun (1474) Adam z Dalikowa † po 1483 ~ 1. Dorota z Siemienic 2. Barbara z Warszyc (1470) Jan z Dalikowa w. 1487–1509 ~ Katarzyna z Byszewa, Goraja h. Ogon (1495) ~ Mikołaj z Gajewa Raciborka (Rachna) Małgorzata † p 1499 ~ Mikołaj z Goła- szyny, Chrząsto- wa (1474) ~ Jan z Marus Barbara Jan z Dalikowa w. 1491–1511 Jadwiga ~ Piotr z Topoli (1499) Małgorzata ~ Prosper z Golędzkiego Elżbieta ~ Świętosław z Oszkowic Tablice genealogiczne 226 Tablica 7. Sulimowie z Dobrej, Maszkowic i Kiełminy i Maszkowic w. 1386, † p. 8 XII 1388 ~ Anna (1386) Sąd z Dobrej Strzeszek z Dobrej i Kiełminy w. 1391–1440 ~ Stachna z Bądkowa h. Awdaniec (1399), † po 1435 i Dąbrówki Janisław z Maszkowic w. 1391–1438 ~ Katarzyna, c. Jakusza z Orłowa h. Junosza (1415), † po 1436 Wichna † po 1434 ~ Stefan Puczek z Nędzerzewa h. Rola, stol. łęcz. (1393) NN(córka) Ninogniew z Dobrej stud. w Krakowie (1414/15), notar. publ. (1420), prob. w Piotrawinie (1427), altarysta w Gnieźnie (1428), kan. łęcz. (1428), kantor wiślicki (1432), kan. krak (1433) † 17 XII 1433 stud. w Krakowie 1468, pleban w Dobrej † po 1507 Strzeszek z Dobrej Skarbimira ~ Wojciech z Astachowic (1432) Jan z Dobrej i Kiełminy † p. 1469 ~ Urszula † po 1477 Małgorzata ~ Wojciech z Grochowa (1433) Elżbieta † po 1489 ~ 1. Piotr z War- szewic (1444) 2. Tomasz z Be- donia (1449) Jan z Dobrej w. 1482–1518, † p. 1519 ~ 1. Katarzyna (1482) 2. Katarzyna, 1 v. Walenty z Dobieszkowa h. Jastrzębiec Katarzyna † po 1500 ~ Jan z Maszkowic h. Jastrzębiec (1482) NN(córka) Jadwiga ~ Bylina z Zelgoszczy (1512) Stanisław z Dobrej w. 1519–21 ~ Anna ze Skotnik Strzeszek z Dobrej w. 1519–21, † 1521 ~ Katarzyna z Za- Mikołaj z Dobrej w. 1522 Urszula w. 1519–22 Anna w. 1519–22 Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… Tablica 8. Sulimowie z Różyc Sulimowych i Bielawek NN z Różyc 227 Sulima Mikołaj Sulima w. 1386–1400 w. 1400–27 w. 1426–52, † p. 1453 ~ Anna z Podłęża (1426) † po 1475 Jan Sulima z Różyc Elżbieta † p. 1484 ~ 1. Jan Jasik z Jackowa (1452), † p. 1467 ~ 2. Stanisław z Rąkczy- na (1471), † p. 1475 ~ 1. Tomasz z Gusina (1494) 2. Mikołaj z Kozanek (1501) Katarzyna Piotr Sulima z Bielawek w. 1522–27 ~ Barbara ze Smolic (1522) NN † p. 1407 ~ Klemens z Przezwisk Katarzyna w. 1423–47 ~ Jan Słupski z Wałów h. Awdaniec (1423) † p. 1467 ~ Marcin z Bowętowa (1466), † p. 1467 Katarzyna z Różyc Jakub Sulima w. 1493–1528 ~ Zofia (1509) Elżbieta Piotr z Różyc w. 1416–27 ~ Jasiek z Rusto- wa, † p. 1416 stud. w Krakowie (1422), notar. publ. (1426/27), prob. w Rossoszycy (1439), kan. włocł. (1441), arch. łęcz. (1444), oficjał łęcz. (1448), † 2 II 1449/1450 w. 1453–83, † p. 1484 ~ Agnieszka z Choszczowy (1462), † p. 1501 Piotr Sulima z Różyc Anna ~ Piotr z Mysłakowa (1466) Jan Sulima z Bielawek w. 1481–1522 ~ Elżbieta Zakrzewska z Tura (1487) Anna † po 1505 ~ Wojciech z Glinnika (1487) Stanisław z Bielawek w. 1527 NN(córki) w. 1527 Tablice genealogiczne 228 Tablica 9a. Sulimowie z Różyc Trojanowych (potomkowie Dobiesława) Dobiesław (Dobek) z Różyc Trojanowych w. 1386–1412 z Różyc Jan Bożywołek w. 1412–72, † po 1472 ~ Magdalena z Iwicznej (1418) Anna † po 1481 ~ Stanisław z Kubłowa (1481) z Różyc Włodzimierz (Włodek) w. 1415–53, † po 1455 ~ Anna z Kuroszy (1418) † p. 1472 † po 1526 ~ 1. Marcin ze Szczepanek (1481) 2. Wojciech Rzyszewski, † p. 1524 Barbara Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… Tablica 9b. Sulimowie z Różyc Trojanowych (potomkowie Trojana) 229 Andrzej z Różyc † p. 10 V 1386 w. 1397–1413 Klemens z Różyc i Simoni Piotr Kuczaba z Różyc w. 1418–19 † p. 1443 ~ Adam z Wysokiej † p. 1444 NN Anna w. 1476–90 ~ Bernard ze Słunaw (1476) NN z Różyc Trojanowych Trojan z Różyc w. 1385–1423 Mikołaj Kuczaba z Różyc w. 1415–41, † p. 1443 ~ Anna z Chylina (1424) NN Naciesław (Nacek) z Różyc w. 1386–1406 burg. łęcz. (1398–1402) (Tablica 11c) ~ Maciej z Gnojna (1423) w. 1465–71 ~ Stanisław Krzy- wonos z Kozanek Małych, † p. 1471 † p. 1512 ~ Andrzej z Gąsiorowa Małgorzata Katarzyna NN ~ Gawron z Ocic (1443) Maciej z Różyc w. 1443–82, † 1482 ~ 1. Małgorzata z Koryt (1445) 2. NN z Leźnicy Wielkiej (1464) 3. Anna (1466), † po 1484 w. 1478 – ok. 1512 ~ Helena z Osędowic (1490), † po 1533 w. 1529–33 Jan Magołek z Różyc Mikołaj z Różyc Tablice genealogiczne 230 Tablica 9c. Sulimowie z Różyc Trojanowych (potomkowie Naciesława) Sąd z Różyc Naciesław (Nacek) z Różyc Trojanowych w. 1386–1415 burg. łęcz. (1398–1402) w. 1420–39 † p. 1444 ~ Dorota w. 1444–45 stud. w Krakowie (1448), † po 1480 pleban w Rzujewi- cach (1474) Hieronim z Różyc Małgorzata Bogusław z Różyc w. 1420–38 Jasiek z Różyc w. 1420–33 † p. 1441 ~ Jadwiga z Wargawy (1426) Jan Dusza z Różyc w. 1466–72 † p. 1473 ~ Elżbieta z Krobanowa Piotr Czarny z Różyc w. 1423–50 † p. 1466 ~ Elżbieta ze Skłót † p. 1485 Andrzej z Różyc w. 1465–66 † p. 1487 Więcesław z Różyc w. 1424 Wawrzyniec z Różyc w. 1464–77 Stanisław z Różyc w. 1444–74, † p. 1478 ~ Łucja z Łężek (1465) w. 1476–81 Tomasz z Różyc Jan z Różyc w. 1480–ok. 1520 † p. 1524 altarysta w Turze (1505) NN(córka) Jadwiga † po 1487 ~ Jakub z Idzikowic (1471), † p. 1485 ~ Andrzej Kustrzycki Katarzyna Jerzy z Różyc w. 1499–1502 ~ Małgorzata z Psar (1500) Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima… The relatives of Oporowscy Sulima coat of arms till the beginning of the 16th century SUMMARY This book relates to the monograph “Oporowscy, Sulima coat of arms. Career of a magnates’ family in the late-Medieval Poland” written by Tomasz Pietras, published in 2014 and aims to continue an attempt to present the noble families, Sulima coat of arms of Middle Poland in the late Medieval times. In the previous monograph the author presented history of Oporowski family that became magnates in the Kingdom of Poland due to Łęczyca voivode Mikołaj’s from Oporów developing career. Oporowski family held the natural leadership over all less prosperous families, Sulima coat of arms that inhabited Łęczyca region and whose representatives were their neighbours or even distant relatives. The research made on those few families’ history enables the role of protection, clientelism, cooperation and solidarity in the noble society of Jagiellonian times. The chronogical scope of this publication is set from the second half of the 14th century till the begin- ning of the 16th century, whereas the geographical scope covers the former Łęczyca Voivodship. Apart from the Oporowski house, the authors portrayed five family circles, Sulima coat of arms descended from Oporówek (Mały Oporów), Krzyżanów, Sławoszewo, Dobra and Różyce. The history of above mentioned families are the content of chapters dedicated to them. The research within the given period of time resulted in identifying 237 people, 139 men and 98 women. The majority of them were presented in separate short biograms. The gathe- red data allowed to retrace even up to six generations back in some families’ history i.e. the noble family from Oporówek. Considering the families’ property they belonged to the middle-income gentry (heirs of Oporówek, Krzyżanów, Sławoszewo and Dobra) and some of them to the less prosperous, so called “zaściankowa” gentry (families from Krzyżanówek, Różyc Sulimowych and Trojanowych). There were no mag- nates and senators, helding high positions, among their members. Merely few 232of them made a successful career as local officials: Franek from Krzyżanów, sub-judge in Łęczyca region; Jan from Krzyżanów, castellan of Brzeziny and Jan from Sławoszewo, manorial scribe. The other members often held vari- ous judicial or burgrave positions, gainded due to protection of Oporowski rich and influencial relatives, district heads and voivods from Łęczyca region. The Oporowski family representatives were frequently asked for help in for- mal sharing of property or being negotiators in the judicial cases concern- ing their less prosperous relatives. They prov
Pobierz darmowy fragment (pdf)

Gdzie kupić całą publikację:

Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima do początku XVI wieku
Autor: ,
Sklep
Format
Cena

Opinie na temat publikacji:

Inne popularne pozycje z tej kategorii:

Czytaj również:

Prowadzisz stronę lub blog? Wstaw link do fragmentu tej książki i współpracuj z Cyfroteką: