Darmowy fragment publikacji:
NIKI I TESLA
BUNT ARMII ROBOTÓW
NIKI I TESLA
BUNT
ARMII ROBOTÓW
„SCIENCE BOB” PFLUGFELDER
STEVE HOCKENSMITH
ILUSTROWAŁ SCOTT GARRETT
Niki i Tesla. Bunt armii robotów
„Science Bob” Pfl ugfelder, Steve Hockensmith
Tłumaczenie: Michał Zacharzewski
Original title: Nick and Tesla’s Robot Army Rampage
Text Copyright © 2014 by Quirk Productions, Inc.
Illustrations by Scott Garrett
All rights reserved.
First published in English by Quirk Books, Philadelphia, Pennsylvania.
This Book was negotiated through Livia Stoia, Livia Stoia Agency.
Copyright for the Polish edition © by Wydawnictwo RM, 2017
All rights reserved.
Wydawnictwo RM, 03-808 Warszawa, ul. Mińska 25
rm@rm.com.pl
www.rm.com.pl
Żadna część tej pracy nie może być powielana i rozpowszechniana, w jakiejkolwiek formie
i w jakikolwiek sposób (elektroniczny, mechaniczny) włącznie z fotokopiowaniem, nagrywaniem na
taśmy lub przy użyciu innych systemów, bez pisemnej zgody wydawcy. Wszystkie nazwy handlowe
i towarów występujące w niniejszej publikacji są znakami towarowymi zastrzeżonymi lub nazwami
zastrzeżonymi odpowiednich fi rm odnośnych właścicieli. Wydawnictwo RM dołożyło wszelkich
starań, aby zapewnić najwyższą jakość tej książce, jednakże nikomu nie udziela żadnej rękojmi
ani gwarancji. Wydawnictwo RM nie jest w żadnym przypadku odpowiedzialne za jakąkolwiek
szkodę będącą następstwem korzystania z informacji zawartych w niniejszej publikacji, nawet jeśli
Wydawnictwo RM zostało zawiadomione o możliwości wystąpienia szkód.
ISBN 978-83-7773-647-0
ISBN 978-83-7773-808-5 (ePub)
ISBN 978-83-7773-809-2 (mobi)
ISBN 978-83-7773-810-8 (pdf)
Redaktor prowadzący: Agnieszka Trzebska-Cwalina
Redakcja: Anita Rejch
Korekta: Składnica Literacka
Nadzór grafi czny: Grażyna Jęrzejec
Opracowanie grafi czne okładki wg oryginału: Maciej Jędrzejec
Ilustracje: Scott Garrett
Edytor wersji elektronicznej: Tomasz Zajbt
Redakcja techniczna: Anna Nieporęcka
Skład: Marcin Fabijański
Druk i oprawa: Ofi cyna Wydawnicza READ ME – Drukarnia w Łodzi,
Olechowska 83, (42) 649-33-91, druk@readme.pl, http://druk.readme.pl
W razie trudności z zakupem tej książki prosimy o kontaktz wydawnictwem: rm@rm.com.pl
UWAGA!
Projekty opisane na stronach Niki i Tesla konstruują wykorzystują elektrycz-
ność, substancje toksyczne i łatwopalne, znajdujące się czasami pod ciśnie-
niem, a także ostre narzędzia. Zanim przystąpisz do zabawy, poproś kogoś
dorosłego o dokładne prze studiowanie instrukcji. Niekiedy musisz popro-
sić o pomoc kogoś dorosłego także podczas przygotowywania opisanych
eksperymentów.
Choć wierzymy, że są one bezpieczne i przyjazne dla rodziny, ostrzegamy,
że wypadki chodzą po ludziach. Nikomu nie możemy zagwarantować bezpie-
czeństwa. Dlatego właśnie autorzy i wydawcy nie ponoszą odpowiedzialności
za jakiekolwiek szkody wynikające z wykorzystywania, właściwego czy nie-
właściwego, informacji zawartych w tej książce. Pamiętaj, że istnienie szcze-
gółowych instrukcji nie zwalnia cię z korzystania z rozumu!
ROZDZIAŁ
1
Niki pracował w laboratorium
w piwnicy. Przygotowywał wulkan
z octu i płynu do mycia naczyń.
Tesla w tym samym laborato-
rium konstruowała rakietę z octu
i proszku do pieczenia.
Wujek Newt też był w laborato-
rium. Uwijał się z odkurzaczem zasi-
lanym kompostem, a zbudowanym
z dmuchawy do liści i torby gniją-
cych bananów. I to właśnie odku-
rzacz eksplodował jako pierwszy.
Na szczęście BananoVac 8000
najpierw zaczął syczeć i się topić,
dzięki czemu jego wynalazca zdołał
zawołać:
–(cid:10)A niech to! Znowu to samo!
Rodzeństwo już wiedziało, co to oznacza. Od
razu porzuciło zlewki, probówki oraz szczypce
i popędziło w stronę rozklekotanych schodów.
Szybko tam nie dotarło, bo słabo oświetlona piw-
nica była zapchana starymi komputerami, usmo-
lonymi narzędziami oraz porzuconymi wynalaz-
kami (tu deskorolka z napędem rakietowym, tam
automat do sprzedaży piłeczek ze złotą rybką
w środku), wreszcie ustawionymi wzdłuż ściany
tajemniczymi urządzeniami, które szumiały, trzę-
sły się i co jakiś czas wydawały z siebie głośne
ping! Niektóre gadżety były zepsute. Wszystkie
pokrywała sadza.
–(cid:10)Szybciej, wujku! – zawołał Niki, wspinając się
z siostrą po schodach.
Mężczyzna należał bowiem do tych ludzi, którym
trzeba było przypominać o ucieczce nawet w obli-
czu mogącego eksplodować odkurzacza.
–(cid:10)Nic nie rozumiem – stwierdził i jakby od nie-
chcenia podniósł się zza zagraconego stołu, żeby
ruszyć za dzieciakami. – Przecież tym razem pro-
porcja tlenu do metanu była idealna.
–(cid:10)To samo twierdziłeś poprzednio – przypo-
mniała mu Tesla.
–(cid:10)Wiem. Wtedy też była idealna!
I
N
K
I
I
T
E
S
L
A
B
U
N
T
A
R
M
I
I
R
O
B
O
T
Ó
W
7
I
N
K
I
I
T
E
S
L
A
B
U
N
T
A
R
M
I
I
R
O
B
O
T
Ó
W
8
Rodzeństwo wdrapało się na górę i odwróciło, żeby
sprawdzić, czy mężczyzna na pewno za nimi podąża.
–(cid:10)Mógłbyś się trochę pospieszyć? – zapytał znie-
cierpliwiony Niki.
Wujek machnął na niego.
–(cid:10)Daj spokój, mam jeszcze pięć sekund na
ucieczkę. Może nawet sześć. No… teraz już cztery.
Dzieciaki wycofały się do kuchni. Po chwili dołą-
czył do nich sam wynalazca, zachowując całkowity
spokój.
–(cid:10)Dwie – powiedział. – Jedną.
Niki, Tesla i wujek Newt przez chwilę stali bez
ruchu, wpatrując się w drzwi prowadzące do piw-
nicy. W końcu rozległo się głośne buuum!, aż dom
zadrżał w posadach.
–(cid:10)Widzicie? Miałem mnóstwo czasu!
Z piwnicy zaczął wydobywać się dym. Śmierdział
jak sto przypalonych babeczek bananowych wyło-
żonych na słońce na miejskim wysypisku śmieci.
–(cid:10)Fuuuu! –
jęknął mężczyzna, krzywiąc się
i marszcząc nos. – Cuchnie gorzej niż zazwyczaj.
Wychodzimy!
Poprowadził dzieciaki na podwórko za domem.
Tylne drzwi zostawił otwarte, żeby dym ulotnił
się, zamiast zagnieździć w domu na stałe. Nawet
Eureka, jego bezwłosa kotka, dołączyła do nich.
I
N
K
I
I
T
E
S
L
A
B
U
N
T
A
R
M
I
I
R
O
B
O
T
Ó
W
Przycupnęła na ganku i zaczęła zlizywać popiół
ze swojego pomarszczonego, łysego tyłka.
Był letni, słoneczny dzień. Jeden z sąsiadów, pan
Jones, przyjazny starszy mężczyzna, którego wujek
z nieznanych powodów zawsze nazywał panem
Blackwellem, kosił właśnie trawnik.
Nagle wyłączył kosiarkę i skierował w stronę
rodzeństwa okulary o szkłach niczym denka butelek.
–(cid:10)Mam zadzwonić po straż pożarną? – zapytał
trochę zaniepokojony.
–(cid:10)Nie, dziękujemy, panie Blackwell – odpowie-
dział wujek. – To bogata w metan pulpa bananowa
9
I
N
K
I
I
T
E
S
L
A
B
U
N
T
A
R
M
I
I
R
O
B
O
T
Ó
W
10
weszła w reakcję z tlenem. Wytworzyła mnóstwo
dwutlenku węgla oraz parę wodną.
–(cid:10)Aha – stwierdził pan Jones, uśmiechnął się
i pokiwał głową, najwyraźniej nie rozumiejąc ani
słowa. – Zatem wszystko w porządku.
–(cid:10)Proszę nie przejmować się dymem. Powinien
ulotnić się w ciągu godziny.
–(cid:10)Godziny? – zapytał ktoś.
Odwrócili się. Ich sąsiadka, Julie Casserly, inten-
sywnie wpatrywała się w rodzeństwo. Przykucnięta
na ganku swojego domu sadziła nowe begonie na
grządce, którą (podobno) dwa tygodnie wcześniej
zniszczyła samokosząca kosiarka do trawy wujka
Newta.
Po chwili melodramatycznie zakasłała i wska-
zała rydlem cuchnący dym wydobywający się zza
drzwi domu wujka Newta.
–(cid:10)Chyba nie oczekujecie, że wytrzymam ten
smród przez godzinę?
–(cid:10)Oczywiście, że nie, Julie – odparł wujek. – Zawsze
przecież możesz zamknąć się w swoim domu.
Kobieta poderwała się na równe nogi i… zrobiła
dokładnie to, co zasugerował. Jednak w sposobie,
w który się żachnęła i chrząknęła, było coś, co jed-
noznacznie sugerowało, że nie ucieka jedynie przed
dymem.
–(cid:10)Jak sądzicie, do kogo zadzwoni? – zapytała
Tesla. – Na policję czy do straży pożarnej?
–(cid:10)I tu, i tam – odpowiedział Niki. – Oraz prawdo-
podobnie do Pentagonu i Białego Domu.
Pan Jones uruchomił kosiarkę.
–(cid:10)Mógłbym ją zmodyfi kować, żeby sama pielę-
gnowała za pana trawniki, panie Blackwell! – zawo-
łał wujek.
Starszy mężczyzna machnął ręką i wrócił do kosze-
nia trawy. Najwyraźniej dobrze wiedział, co oznacza
dopuszczenie wynalazcy do sprzętu ogrodowego.
–(cid:10)No cóż… – westchnął wujek Newt. – Chyba
nadeszła pora na włoszczyznę!
–(cid:10)Co? – Przestraszyło się rodzeństwo.
Wujek wciągnął w płuca odrobinę cuchnącego
powietrza.
–(cid:10)Nie wiem jak wy, ale ja nabrałem ochoty na
kurczakowe vesuvio Ranalliego.
Dzieciaki spojrzały na niego zaskoczone. Żadne
z nich nie wiedziało, co to jest kurczakowe vesuvio.
Każde kojarzyło natomiast pizzę z Kuchni Włoskiej
Ranalliego. Była wyśmienita!
–(cid:10)Idziemy – zadecydowała Tesla.
Była niedziela, dziesiąta rano – pora, o której
większość ludzi unikała włoskiego żarcia. Jeśli jed-
nak rodzeństwo w ciągu pierwszych dwóch tygodni
I
N
K
I
I
T
E
S
L
A
B
U
N
T
A
R
M
I
I
R
O
B
O
T
Ó
W
11
I
N
K
I
I
T
E
S
L
A
B
U
N
T
A
R
M
I
I
R
O
B
O
T
Ó
W
12
pobytu u wujka nauczyło się o nim czegoś nowego,
to właśnie tego, że nie był on większością ludzi.
–(cid:10)Cudownie! – zawołał i klapą laboratoryjnego
kitla niczym maską zasłonił sobie usta. – Wlejcie
do baku galon oleju, a ja skoczę po elektryczny śli-
niak. Chcę go przetestować.
Ruszył w stronę drzwi, zza których wciąż wydo-
stawał się dym. Tesla złapała go za prawą rękę,
a Niki za lewą.
–(cid:10)Chyba na razie nie powinieneś tam wracać.
Lepiej poczekać do czasu, aż w środku da się cokol-
wiek zobaczyć – powiedziała dziewczynka.
–(cid:10)I, no wiesz… oddychać – dodał jej brat.
Kiedy mężczyzna się zastanawiał, rodzeństwo
obserwowało go z niepokojem. Obawiało się nie tylko
tego, że się udusi w swoim domu. Strachem napawała
ich również perspektywa zabrania elektrycznego śli-
niaka do restauracji. Urządzenie miało uczyć dzieci
estetycznego jedzenia i razić je prądem za każdym
razem, gdy lądował na nim choćby okruszek.
Wujek jadł niechlujnie, a słuchanie, jak co chwila
pokrzykuje, rażony prądem, nie należało do przy-
jemnych.
–(cid:10)W porządku. Poradzimy sobie bez śliniaka –
stwierdził w końcu i spojrzał na kota. – Ty zosta-
jesz! – dodał.
Eureka skończyła oblizywać swój tyłek i powlokła
się w stronę begonii zasadzonych przez sąsiadkę.
Prawdopodobnie zastanawiała się, czy je zjeść, czy
zostawić przy nich odrobinę nawozu.
–(cid:10)Do newtmobilu! – zawołał mężczyzna.
Newtmobil był poobijanym zielono-brązowym
gra tem, który wujek złożył z uszkodzonego volvo,
wojskowego jeepa z demobilu oraz łodzi. Właśnie
niespiesznie pyrkotał ulicą, a Niki obserwował, czy
nie gonią ich psy. Dieslowski silnik spalał bowiem
zużyty olej spożywczy, który dostarczały lokalne
bary szybkiej obsługi, z reguły wdzięczne, że ktoś
chciał wziąć od nich smażeninę, za wywóz której
musiałyby zapłacić. W efekcie spaliny wydostające
się z tłumika pachniały bardziej jak chrupkie frytki
niż klasyczny tlenek węgla. Dlatego widok pędzą-
cych za samochodem obślinionego owczarka collie,
spaniela czy chihuahuy ze smyczą ciągnącą się po
ziemi nie był dla rodzeństwa niczym wyjątkowym.
Dziś Niki nie namierzył psów, choć zdetermi-
nowana wiewiórka dotrzymywała im kroku przez
dość długi czas. Została jednak z tyłu i wróciła do
zbierania orzechów, zanim wóz dotarł do ruchliwej
I
N
K
I
I
T
E
S
L
A
B
U
N
T
A
R
M
I
I
R
O
B
O
T
Ó
W
13
I
N
K
I
I
T
E
S
L
A
B
U
N
T
A
R
M
I
I
R
O
B
O
T
Ó
W
14
drogi stanowej ciągnącej się wzdłuż wybrzeża Pacy-
fi ku, łączącej osiedle wujka Newta z centrum mia-
steczka Half Moon Bay. I dobrze, że zajęła się orze-
chami, bo Niki bał się, że będzie musiał wysiąść
z auta i przegonić gryzonia, zanim ten na dobre
przyssie się do rury wydechowej i da się powieźć
ku śmierci.
Takie właśnie problemy miało się wtedy, gdy
mieszkało się w Kalifornii z Newtonem Galile-
uszem Holtem, powszechnie znanym jako wujek
Newt. W rodzinnej Wirginii jakimś dziwnym tra-
fem problemy omijały chłopca (a przynajmniej tak
mu się teraz wydawało). Niestety jego rodzice byli
naukowcami i pracowali dla rządu. Pewnego dnia
oświadczyli, że wyjeżdżają do Uzbekistanu badać
irygację soi. To dlatego rodzeństwo zostało zesłane
na całe lato do ekscentrycznego mężczyzny, któ-
rego prawie nie znało.
Niki nigdy nie lubił soi. Teraz wręcz jej niena-
widził.
„Z mieszkania z szalonym naukowcem płynie
jednak pewna korzyść”, powtarzał sobie. Zarówno
on, jak i jego siostra sami uważali się za szalonych
naukowców i dlatego szybko docenili laboratorium
wujka. Nie potrafi li jednak zapomnieć o przyjacio-
łach, z którymi rozstali się na wiele tygodni. Wciąż
też tęsknili za domem i rodzicami, którzy wyjechali
do odległego kraju najwyraźniej pozbawionego
łączności telefonicznej.
Nie rozmawiali z nimi od rozstania dwa tygodnie
temu.
Jakiś niewyraźny, różowawy kształt mignął przed
oczami Nikiego.
–(cid:10)Zadzwoń po pogotowie. Zapadł w śpiączkę –
usłyszał głos siostry.
Zamrugał i skupił wzrok. Niewyraźne stało się
wyraźne.
Tesla machała dłonią tuż przed jego twarzą.
I
N
K
I
I
T
E
S
L
A
B
U
N
T
A
R
M
I
I
R
O
B
O
T
Ó
W
15
I
N
K
I
I
T
E
S
L
A
B
U
N
T
A
R
M
I
I
R
O
B
O
T
Ó
W
Wciąż nieprzytomnie patrzył za siebie, choć
dawno już zaparkowali przed Kuchnią Włoską
Ranalliego.
–(cid:10)Hallloooo! – zawołała dziewczynka. – Jest ktoś
w domu?
–(cid:10)Nie – odpowiedział Niki. – Nie jestem w domu,
choć bardzo bym chciał.
Siostra cofnęła rękę i posłała mu spojrzenie pełne
zrozumienia. Zawsze potrafi ła robić dobrą minę do
złej gry. W ogóle była odważniejsza. Jednak Niki
wiedział, że martwi się o rodziców tak samo jak on.
–(cid:10)Spójrz na drugą stronę medalu – stwierdziła. –
Na śniadanie zjemy pizzę!
Chłopiec zaczął gramolić się z samochodu.
–(cid:10)Masz rację, druga strona medalu wcale nie jest
taka zła.
Okazało się, że niestety była zła.
Ranalli nie otworzył jeszcze lokalu. Na pizzę
i kurczakowe vesuvio musieli zaczekać godzinę.
–(cid:10)No cóż… I tak jest za wcześnie na wyżerkę –
zauważyła Tesla.
–(cid:10)Nigdy nie jest za wcześnie na wyżerkę – mruk-
nął Niki.
Wujek nieczęsto proponował im coś, co nie
pochodziło z puszki bądź pudełka, a chłopiec miał
już dość konserwowanej wołowiny z makaronem
16
oraz kolorowych chrupek śniadaniowych. Dlatego
ze smutkiem wpatrywał się w tabliczkę z napisem
ZAMKNIĘTE, wiszącą za szklanymi drzwiami
restauracji.
Nagle za szybą coś się poruszyło.
–(cid:10)Hej! – zawołał Niki i zmrużył oczy. – Co to jest?
Pozostali doskoczyli do niego i zajrzeli do środka.
–(cid:10)Czy to… – zaczął Niki.
–(cid:10)Tak, to chyba to – wtrącił wujek.
–(cid:10)No nieeeee! – jęknęło jednocześnie rodzeństwo.
Dookoła lady, na której stała kasa, chodził nie-
wielki, srebrny obiekt.
Robot.
Maszyna skierowała w ich stronę swoje czerwone,
świecące oczy i przez chwilę im się przyglądała.
I
N
K
I
I
T
E
S
L
A
B
U
N
T
A
R
M
I
I
R
O
B
O
T
Ó
W
17
Pobierz darmowy fragment (pdf)
