Cyfroteka.pl

W kraju, w którym co drugi majaczący poeta nie uważa, by wiedza, intelekt, wykształcenie i tak zwane obycie w świecie były niezbędne do pisania, odczuwania i odczytywania poezji, w kraju tym Tomasz Gerszberg jest chlubnym wyjątkiem. Jego propozycja to nie tylko intelektualnie przewrotna gra z czytelnikiem, ale też pełna humoru i czułości obserwacja życia. I tu sedno, czyli to, co mnie ujmuje najbardziej w tej poezji. Gerszberg pisze wiersze, bo daje świadectwo życiu — własnemu, żony, dzieci, przyjaciół. Nie udaje, że żyje i nie udaje, że pisze. Po prostu to robi, czego świadectwem jest książka, którą, Czytelniku, właśnie trzymasz w dłoni. [Edward Pasewicz]