Cyfroteka.pl

klikaj i czytaj online

Cyfro
Czytomierz
00301 006790 13594401 na godz. na dobę w sumie
wyszukaj dokładnie | pobierz wtyczkę
Profesjonalny skiper - ebook/pdf
Profesjonalny skiper - ebook/pdf
Autor: Liczba stron: 318
Wydawca: Wydawnictwo Nautica Język publikacji: polski
ISBN: 978-83-948321-4-8 Data wydania:
Lektor:
Kategoria: ebooki >> poradniki >> zdrowie
Porównaj ceny (książka, ebook, audiobook).
Czytaj online.
Komentuj

Kolejny podręcznik Cunliffe'a 'Profrsjonalny Skipper', podręcznik zgodny ze standardami szkoleniowymi Royal Yachting Association (RYA). Kompendium wiedzy o żeglowaniu, dowodzeniu jachtem i nawigacji dla kapitanów.

Znajdź podobne książki Ostatnio czytane w tej kategorii

Darmowy fragment publikacji:

Żaden aspirujący skiper ani kapitan nie może się obyć bez tego wszechstronnego i praktycznego podręcznika. „Sunday Independent” Zawarte w książce zdroworozsądkowe rady cieszącego się wielkim uznaniem autora będą przydatne dla każdego żeglarza. „Sailing” Przejrzysty i zwięzły, świetna pomoc w szkoleniu Yachtmasterów. „Yachting World” Ta książka wznosi się ponad podręcznikową przeciętność i jest bezcenną pozycją zarówno dla doświadczonych kapitanów, jak i adeptów sztuki kapitańskiej. „Lloyds List” Idealny prezent dla żeglarzy, którzy chcą się upewnić, że znają i rozumieją czekające ich na morzu wyzwania. „Nautical Magazine’ Tom Cunliffe to ekspert żeglarski z ponad 50-letnim doświadczeniem. Młodzieńcza pasja przerodziła się w profesję – Tom pływał jako bosman na statkach handlowych i prowadził jako skipper rejsy na luksusowych jachtach turystycznych. Od prawie 40 lat uczy żeglarstwa, jest instruktorem i egzaminatorem Royal Yachting Association na kapitańskie stopnie żeglarskie. Jest autorem wielu książek, publikacji i filmów, od lat ma własną stałą rubrykę w kultowym magazynie żeglarskim „Yachting Monthly”. P A T R O N A T M E D I A L N Y cena 79,90 zł www.wydawnictwonautica.pl TOM CUNLIFFE I S K P E R P R O F E S J O N A L N Y PROFESJONALNY SKIPER WIEDZA O ŻEGLOWANIU, NAWIGACJI I WYPOSAŻENIU NIEZBĘDNA DO DOWODZENIA JACHTEM T O M C U N L F F E I Na podstawie kursu YACHTMASTER RYA TOM CUNLIFFE TOM CUNLIFFE WIEDZA O ŻEGLOWANIU, NAWIGACJI I WYPOSAŻENIU NIEZBĘDNA DO DOWODZENIA JACHTEM Tłumaczenie Małgorzata Czarnomska Tom Cunliffe: Profesjonalny skiper. Wiedza o żeglowaniu, nawigacji i wyposażeniu niezbędna do dowodzenia jachtem. Tytuł oryginału: The Complete Yachtmaster Copyright © for this edition by Wydawnictwo Nautica, 2018 © Tom Cunliffe 2014 together with the following acknowledgment: ‘This translation of THE COMPLETE YACHTMASTER, 9th edition is published by WYDAWNICTWO NAUTICA by arrangement with Bloomsbury Publishing Plc. Autor wyraża wdzięczność panom Alanowi Watsonowi i Johnowi Hartowi za to, że ku pożytkowi czytelników zechcieli podzielić się w książce wiedzą na temat radarów. Fragmenty map Admiralicji Brytyjskiej (strony 111, 145, 165, 202, 223) zostały wykorzystane za zgodą UKHO. Mapka na stronie 229 została udostępniona dzięki uprzejmości Imray. Wydanie I Tłumaczenie: Małgorzata Czarnomska Redakcja i konsultacja merytoryczna: kpt. Krzysztof Siemieński Korekta: Jolanta Gomółka, Katarzyna Sarna Skład: Marzenna Dobrowolska Projekt okładki (na podstawie oryginału): Marzenna Dobrowolska Zdjęcia: Cunliffe Images ISBN 978-83-948321-3-1 ISBN ebook 978-83-948321-4-8 Druk: OZGraf Warszawa 2018 Wydawnictwo Nautica e-mail: wydawnictwonautica@wydawnictwonautica.pl www.wydawnictwonautica.pl SPIS TREŚCI WSTĘP ................................................... 1 1 SKIPER ................................................... 4 2 TEORIA ŻEGLOWANIA ....................... 8 9 Żagle 3 EFEKTYWNE ŻEGLOWANIE ............. 14 15 17 19 19 20 22 Trymowanie żagla przedniego Trymowanie grota Zestawy żagli Zrównoważenie kadłuba Refowanie żagli Genaker 4 PŁYWANIE POD ŻAGLAMI ............... 23 23 24 26 28 28 30 32 32 32 33 Halsowanie Zwrot przez rufę Genua na wytyku Redukowanie żagli bez stresu Stawanie w dryf Refowanie Refowanie jedną liną Grot refowany do masztu Grot rolowany do bomu Zmiana żagla przedniego Bez hamulców 5 MANEWROWANIE POD ŻAGLAMI ... 35 35 36 Wiatr 36 37 39 Prądy i pływy Żeglowanie powoli Cumowanie pod żaglami Kotwiczenie Przy kei 42 42 6 MANEWROWANIE NA SILNIKU ...... 44 44 45 45 46 47 47 49 49 54 58 59 Oś obrotu Odejście z wiatrem Efekt steru Efekt śruby Ruch naprzód Zacieśniona cyrkulacja Ruch do tyłu na silniku Cumowanie Podejście burtą Odchodzenie burtą od kei Ster strumieniowy Rodzaje lin Fały z lin stalowych 7 LINY I WĘZŁY ....................................... 60 60 61 62 Węzły, szplajsy i opaski Zakończenia lin 65 66 Obsługa lin 68 Wiązanie lin 69 71 72 Cumowanie burtą do kei Holowanie Holowanie za pomocą pontonu 8 KOTWICZENIE ...................................... 73 73 74 76 77 Wybór kotwicowiska 78 Trzymanie dna Rodzaje kotwic Rodzaje łańcuchów i lin kotwicznych Obciążanie łańcucha kotwicznego V VI 79 Ułożenie łańcucha 83 Podnoszenie kotwicy Kotwica zaczepiona na dnie 83 Kotwiczenie dziobem lub rufą do nabrzeża 85 Schodzenie z mielizny 87 Kotwiczenie w warunkach sztormowych 88 9 SILNIKI JACHTOWE ............................ 89 89 91 93 Podstawowa konserwacja Rozwiązywanie problemów Problemy z paliwem 10 ŻEGLOWANIE W TRUDNYCH WARUNKACH ........................... 96 Przygotowanie jachtu 97 Żagle 97 Sterowanie na fali 99 Techniki przetrwania 101 11 WSTĘP DO NAWIGACJI ............... 104 12 MAPY, PUBLIKACJE I INSTRUMENTY NAWIGACYJNE ........................ 108 Szerokość i długość geograficzna a kula ziemska Odwzorowania map Kierunek Skala mapy a planowanie rejsu Symbole na mapach Inne informacje na mapie Zero mapy Mapy żeglarskie Mapy elektroniczne Poprawki do map Almanach Locje i przewodniki żeglarskie Instrumenty nawigacyjne 108 109 111 111 112 114 114 115 115 116 117 117 119 13 ZNAKI NAWIGACYJNE ................. 120 121 124 125 Latarnie morskie Znaki nawigacyjne na morzu Znaki przybrzeżne 14 WYSOKOŚCI PŁYWÓW ................ 128 129 130 130 133 135 136 Tablice pływów Czas Porty dołączone Definicje dotyczące pływów Wysokość pływu Krzywe pływu Czynniki nieastronomiczne zmieniające wysokość pływów Istota pytania o wysokość pływu Bezpieczeństwo przy liczeniu pływów 139 140 143 15 PRĄDY PŁYWOWE ...................... 144 144 145 145 Bystrza Stan morza a prądy pływowe Informacje o prądach pływowych 16 PODSTAWY NAWIGACJI TRADYCYJNEJ ........................ 151 151 Kompas 152 Deklinacja magnetyczna Dewiacja 154 157 Wpływ przechyłu 157 Lokalne anomalie magnetyczne 157 Inklinacja magnetyczna Log 158 160 Głębokość 17 POZYCJA ZLICZONA ................... 163 164 165 165 167 167 167 Dryf Wektory na mapie Wektor prądu Echosonda Nakresy na mapie Dziennik jachtowy 18 KLASYCZNE WYZNACZANIE POZYCJI .................................. 169 169 Określanie pozycji na oko Źródła linii pozycyjnych 172 Planowanie i dostosowywanie kursów 176 PROFESJONALNY SKIPER Pozycja z dwóch namiarów niejednoczesnych Ocena jakości pozycji Kurs rzeczywisty Strategia Plan podejścia 177 179 VII 221 222 222 19 SATELITY I RADARY.................... 181 182 183 184 188 195 195 GPS Odwzorowanie kartograficzne Inne funkcje GPS-u Elektroniczne plotery Nawigacyjne komputery pokładowe Radar 20 WYZNACZANIE KURSU ............... 200 202 203 205 206 Kurs rzeczywisty przy zmianie prądu Dłuższy przelot Dryf Prąd poprzeczny a GPS 21 STRATEGIA NAWIGACYJNA ......... 208 208 Wiatr, prąd, dzień i noc 208 Zmiany wiatru 209 Halsowanie po wodach bez prądów Preferowany hals 209 Niespodziewane zmiany kierunku wiatru 210 Prognozowane zmiany kierunku wiatru 211 Halsowanie przy prądzie poprzecznym 211 Halsowanie przy poprzecznym prądzie pływowym „Halsowanie” z wiatrem 212 214 22 PLANOWANIE PODRÓŻY ............. 215 216 217 217 217 218 219 219 220 220 221 221 Mapy i odległości Alternatywne porty docelowe Waypointy Spisy waypointów Planowanie podróży na ploterze Pogoda Prądy pływowe Strefy rozgraniczenia ruchu (TSS) Wysokości pływów Światło dzienne Paliwo 23 NAWIGACJA PILOTOWA .............. 223 224 228 228 Bezpieczny kurs Nawigacja za pomocą plotera Planowanie na zapas 24 NAWIGACJA PODCZAS PRZELOTU .............................. 230 231 Plan podróży Żegluga bez elektroniki 232 Ta sama trasa z wykorzystaniem GPS-u Przelot z ploterem i mapy papierowej 235 238 25 POZOSTAŁE ASPEKTY PRZYGOTOWANIA REJSU ........ 240 240 Jedzenie 241 Sen Ciepło 242 242 Przestrzeń Choroba morska 242 26 MGŁA ......................................... 244 Nieustanne kontrolowanie swojej pozycji 244 Specyfika żeglowania we mgle 245 Taktyki żeglowania we mgle 246 Znajdowanie wejścia do portu we mgle 247 27 UNIKANIE KOLIZJI PRZY OGRANICZONEJ WIDZIALNOŚCI 250 252 Obowiązek prowadzenia obserwacji 252 AIS 254 Radar cyfrowy Ustawienia widoku na ekranie 254 257 Proste unikanie kolizji MARPA 259 Wskazówki – używanie radaru do unikania zderzeń na morzu 262 SPIS TREŚCI VIII 28 NAWIGACJA I TAKTYKA ŻEGLOWANIA W TRUDNYCH WARUNKACH ........................... 264 Nawigacja w trudnych warunkach 265 29 POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU AWARII .................................... 269 Zestawy narzędzi i części zamienne 270 Zapobieganie pożarom i postępowanie na wypadek pożaru Takielunek awaryjny Lina nawinięta na śrubę napędową Awaria układu sterowniczego Utrata masztu 274 274 276 277 278 30 SYTUACJE AWARYJNE ................ 279 281 281 284 284 286 Ratunek przez łódź ratowniczą Ratunek z udziałem śmigłowca Pierwszy na miejscu akcji Zejście do tratwy ratunkowej Pirotechnika 31 CZŁOWIEK ZA BURTĄ ................. 288 289 291 292 294 Metoda półwiatrowa Metoda Crash-stop Podjęcie człowieka na pokład SAR 32 POGODA .................................... 295 295 Niż frontowy Wzajemnie wykluczające się masy powietrza Cyrkulacja powietrza Tworzenie się niżu Tory przemieszczania się niżów Anatomia frontów Okluzja Niż wtórny Lokalizacja centrum niżu Siła wiatru w niżu Wiatry sztormowe Niże na półkuli południowej Wyż Mgła Bryza morska Ważne wiatry lokalne 296 297 297 299 299 301 301 301 302 302 302 303 303 303 304 ZAŁĄCZNIK: STATECZNOŚĆ JACHTÓW ŻAGLOWYCH ........... 305 Krzywa GZ 305 w Czas podnieść banderę, postawić załogę na nogi, zasztauować ponton i ruszyć w drogę. PROFESJONALNY SKIPER WSTĘP Na rynku żeglarskim jest bardzo wiele książek na każdy temat związany z morzem. Coś o tym wiem, jako że sam napisałem ich sporo. Istnieją dwa typy specjalistycznych publikacji żeglarskich. Pierwszy obejmuje takie zagad- nienia, jak: nawigacja, manewrowanie jachtem i meteorologia, czyli te, które każdy skiper musi znać w stopniu bardziej niż zadowalającym. Drugi rodzaj dotyczy nieustannie poszerzającej się puli tematów związanych mniej bezpośrednio z  istotą bezpiecznego przeprowadzenia jachtu z jednego miejsca do innego. Książka, którą zamierzasz przeczytać, jest skierowana bezpośrednio do skiperów i potencjalnych skiperów. Ma na celu prezentację wszystkich kluczowych zagadnień z publikacji pierwszego typu, ułożenie ich w usystematyzowaną całość i przedstawienie w kontek- ście praktycznym. Powinna zatem okazać się nie tylko użyteczną towarzyszką kursu żeglarskiego, praktycznego lub teoretycznego, ale ma również stanowić długotrwałe źródło informacji idealne do umieszczenia w biblioteczce jachtowej. Nie twierdzę, że Profesjonalny skiper jest jedyną książką, której potrzebujesz, aby objąć do- wodzenie na jachcie w rejsie wokółziemskim. Niektóre tematy, takie jak komunikacja radiowa, wymagają osobnego specjalistycznego podręcznika. To, że problematyka VHF stanowi osobny przedmiot na większości kursów, nie jest przypadkowe. Równie rozległa jest wiedza dotycząca konserwacji sprzętu i prac bosmańskich – w niniejszej książce ledwie zaznaczyłem kwestię dbania o jacht. Potrzeby ludzi w tym zakresie bywają bardzo różne, podobnie jak ich zdolności do wykonywania prac technicznych. Jeżeli posiadasz klasyczny drewniany jacht, to nie potrzebujesz czytać o nakładaniu powłoki epoksydowej na zniszczony ka- dłub laminatowy. Niezależnie od tego, jaką jednostką pływasz, powinieneś umieć wyliczyć wyso- kość pływu w danym miejscu o danej godzinie. Możesz być urodzonym beztalenciem w kwestiach mechanicznych i najlepsza książka o elektryce jachtowej będzie niczym więcej niż zawaliskiem na stole nawigacyjnym, a z drugiej strony posiadanie tej samej publikacji może zmienić życie twojego sąsiada. Obaj jednak, z założenia, potrzebujecie posiąść umiejętność sprawnego i eleganckiego podejścia jachtem burtą do kei. Tego typu zagadnieniom poświęcona jest niniejsza książka. Znajdziesz w niej podstawowe wiadomości, których opanowanie i praktykowanie pozwoli ci odpowiednio prowadzić wybrany jacht po wodach przybrzeżnych i pełnomorskich, w porze nocnej i dziennej, w każdych warun- kach pogodowych. 1 2 Jedynym wyjątkiem będą tu Międzynarodowe Przepisy o Zapobieganiu Zderzeniom na Morzu (ang. COLREGS). Same prawidła są proste i wystarczy nauczyć się ich na pamięć. Przepisywanie ich tu byłoby marnotrawstwem papieru. W czasach poprzedzających wprowadzenie radaru do użycia na jachtach rekreacyjnych oraz popularyzację innych pomocy elektronicznych stosowanie prawideł było naturalną częścią żeglowania, dlatego też tematyka ta była pomijana we wcześniej- szych wydaniach książki. Dziś konieczność interpretowania wskazań współczesnej elektroniki jachtowej, przy znajomości najważniejszych prawideł, sprawia, że unikanie kolizji jest tak na- prawdę bardziej skomplikowanym zagadnieniem. Jeżeli wykorzystuje się do maksimum możli- wości urządzeń elektronicznych, wówczas można zapewnić sobie solidną ochronę przed kolizją. Nieprawidłowe bądź niepełne ich użycie tak naprawdę prowadzi do zwiększenia zagrożenia. W odpowiedzi na powyższe w książce został umieszczony rozdział obejmujący te zagadnienia. W anglojęzycznym świecie systemy szkoleniowe zostały utworzone przez państwowe lub prywatne instytucje. Zawartość merytoryczna jest mniej więcej zbieżna i dotyczy podstawowego zakresu wiedzy, jaką winien posiadać każdy skiper. Obowiązujący w  Wielkiej Brytanii program szkoleniowy RYA Yachtmaster jest najstarszy i należy do najlepszych. Został wykorzystany jako zarys bazowy niniejszej książki. Trudno mi wymyślić lepszy początek niż opisanie mojej własnej historii jako certyfikowanego Yachtmastera. Mając lat 30, stawiłem się na swoim jachcie o umówionej godzinie w oczekiwaniu na egzamin praktyczny. Jacht ten był trzynastotonowym kutrem, który nie był wtedy wyposażony w silnik. Niedługo przedtem ukończyłem nim rejs z  Wielkiej Brytanii do Brazylii i  z powrotem przez Karaiby, USA i  Kanadę. Irytowało mnie, że muszę mieć patent, ale postanowiłem go zdobyć po tym, jak przepadło mi zlecenie przeprowadzenia jachtu na rzecz osoby legitymującej się uprawnieniami. W osobie egzaminatora spodziewałem się urzędnika zadającego masę głupich pytań. Nie mogłem się bardziej mylić. Lista zagadnień, które musiałem znać, była wszechstronna i racjonalna. Egzaminator okazał się być znacznie bardziej zainteresowany moją umiejętnością żeglowania niż znajomością kodu Morse’a (teraz na szczęście wyłączonego z zakresu szkolenia). Pokazał mi kilka luk w posiadanej przeze mnie wiedzy, co szczerze mnie zawstydziło. Zdałem, ale bez rzeczowej pogadanki się nie obyło. O tym egzaminie rozmyślałem przez pół roku, po czym zaprzestałem przeprowadzania jachtów i zostałem instruktorem żeglarstwa. Od tego czasu spędziłem wystarczająco dużo czasu, pływając i  pracując z  instruktorami z innych krajów, aby wiedzieć, że co prawda szczegóły oznakowania akwenów i format tablic pły- wów mogą się różnić, ale podstawy dobrej praktyki morskiej są niezmienne. Żeglarze podróżują więcej niż kiedyś. Coraz więcej osób wyrusza na ocean na własnych jednostkach lub dołączając do załóg innych jachtów. Oferta czarterowa w najlepszych rejonach żeglarskich świata skłania do próbowania czegoś nowego. To wszystko sprawia, że książka nie jest dostosowana do konkretnych wymogów żadnego państwa. Pisałem ją w okolicach Solent, toteż niektóre zdjęcia przedstawiają sytuacje z wód południowej Anglii, chociaż mogą się one wydarzyć wszędzie. Zauważysz, że zagadnienia związane z  manewrowaniem i  żeglowaniem są omówione w pierwszych rozdziałach książki. Powód tego stanu rzeczy jest prosty. Jeżeli jedziesz spędzić weekend na swoim jachcie, to mówisz sąsiadom, że jedziesz pożeglować. Nie powiesz: „jadę PROFESJONALNY SKIPER 3 ponawigować, widzimy się w niedzielę wieczorem”. Żeglowanie jest w tym wszystkim najważ- niejsze. Ze wszystkich zagadnień związanych z żeglarstwem samo pływanie wymaga najwięcej doświadczenia i dla wielu osób jest najtrudniejsze do opanowania. Każda książka musi się jakoś zacząć. Założenie tej jest takie, że czytelnik reprezentuje poziom wiedzy odpowiadający kwalifikacjom wymaganym do uzyskania patentu RYA Day Skipper. Kurs „Introduction to Yachting” w połączeniu z ambicją również wystarczą. Czytelnicy niefunkcjo- nujący w systemie RYA muszą rozróżniać prawą burtę od lewej, północ od południa, a także długość od szerokości geograficznej. Jeżeli uważasz się za żeglarza, to dobrze by było, gdybyś rozumiał istotę zwrotów przez sztag i przez rufę, ponieważ stanowią one składową omawianych w książce manewrów. Jeżeli martwisz się, że poziom wiedzy w niniejszej publikacji jest dla ciebie zbyt wysoki, lepiej zainteresuj się Inshore Skipper. Część materiału powtarza się w obu książkach. Dzięki temu można powtórzyć wiadomości, poza tym daje to dobrą podstawę do bardziej za- awansowanych rozważań w ramach tych samych zagadnień. Nie mogę zakończyć wstępu, nie wyjaśniwszy, dlaczego w  treści książki osoby skiperów, oficerów, kuków itp. są rodzaju męskiego. Otóż inne rozwiązanie sprawiłoby, że tekst stałby się uciążliwy w czytaniu i pisaniu. Nie ma tu podtekstu sugerującego wyższość płci męskiej. Pisząc „jeżeli skiper wprowadził jacht na skały, to jego należy winić”, nie mam na myśli, że skiper płci żeńskiej nie byłby zdolny do popełnienia takiego czynu – po prostu każdorazowe zaznaczanie „jego lub ją” jest żmudne. Postanowiłem więc postąpić zgodnie z konwencją przyjętą w językach klasycznych: używam formy męskiej, gdy potrzebuję odnieść się jednym słowem do osoby, której płeć jest (na potrzeby tekstu) nieokreślona lub nieistotna. Tom Cunliffe w Cała załoga skupiona na trymie żagli. WSTĘP 1 SKIPER Bycie skiperem jachtu żaglowego jest jednym z najbardziej satysfakcjonujących sposobów spędzania wolnego czasu, jakie znam. Dla wielu z nas staje się czymś więcej niż tylko rozrywką, a praca zawodowa służy jedynie finansowaniu życia na jachcie. Żeglarstwo daje szczególny rodzaj satysfakcji, ponieważ jego uprawianie w pełni angażuje każdy element naszego jestestwa. Może być fizycznie wymagające, jeżeli tak będziemy chcieli. Niezbędne jest zaangażowanie intelektualne, ponieważ zagadnienia nawigacyjne często wymagają dużej dokładności. Ma też aspekt estetyczny: niewiele jest piękniejszych dzieł rąk ludzkich niż łódź pod żaglami sunąca po falach. Na koniec najważniejsze – morze stwarza sytuacje, w których trzeba odpowiedzieć sobie na trudne pytania dotyczące swojego charakteru. Ostatecznie docho- dzimy do tego, że rola kapitana jachtu pochłania nas całkowicie i nie zostawia nam wiele miejsca na myślenie o czymkolwiek innym. To wszystko działa jednak tylko wtedy, gdy zachowuje się zdrową równowagę w żeglarskiej rzeczywistości. Skiper, który błędnie pojmuje swoje zadanie, może mieć słabą samoocenę. Niezbyt dobre radzenie sobie, zwłaszcza jeżeli wydaje się nieuzasadnione, prowadzi do złego samopoczu- cia. W efekcie po jakimś czasie żeglarstwo traci swój urok nie tylko dla skipera, ale również dla tych, którzy zdecydowali się z nim pływać. Spojrzenie na tytuły rozdziałów w niniejszej książce daje ogólne pojęcie o zakresie kompe- tencji, jakie powinien posiadać Yachtmaster. Nie są to osobne specjalizacje, ponieważ wszystkie zagadnienia przenikają się nawzajem w  różnym stopniu i  okolicznościach. Dobry skiper nie tylko jest mistrzem w każdej z dziedzin, ale potrafi ocenić ilość czasu, którą należy im poświęcić w określonej sytuacji. Taka umiejętność oceny priorytetów przychodzi wraz z doświadczeniem, ale przyswojona wiedza oraz trenowanie samego siebie w obiektywnym ocenianiu okoliczności towarzyszących danemu zadaniu są również bardzo pomocne. Podczas przeciętnego rejsu po wodach przybrzeżnych, nawet jeżeli skiper nie zna danego akwenu, nie poświęca na nawigację zbyt dużo czasu. Po zastanowieniu, co jest do zrobienia, mu- sisz tylko potwierdzić swoją pozycję od czasu do czasu i sprawdzić poprawność kursu do punktu docelowego. Jeżeli kurs nie jest bezpośredni, to przynajmniej zobacz, czy zyskujesz wysokość na wiatr oraz czy jesteś wystarczająco daleko od niebezpieczeństw. Na tym kończy się nawigacja. O ile jesteś za pan brat z prostymi technikami niezbędnymi do podołania powyższym zadaniom, przy stole nawigacyjnym powinieneś spędzać tylko kilka minut co godzinę. Przez resztę czasu 4 SKIPER 5 możesz wykonywać inne obowiązki: trymować jacht i pilnować, aby załoga była najedzona, napita i zadowolona, a także pocieszać siedzącego po zawietrznej stronie kokpitu kuzyna Berta, którego twarz przybiera kolor zielony. Musisz uważać na nadciągające szkwały i unikać zderzeń z tan- kowcami, których zamiarem jest starcie ciebie i twej załogi z powierzchni oceanu. Tak wygląda praca skipera, który dobrze się czuje w swojej roli. Niestety, życie nie zawsze wygląda tak różowo. Żeglarze, którzy czują się niepewnie sami ze sobą, najczęściej spędzają zbyt wiele czasu przy stole nawigacyjnym. Trudno powiedzieć, czy są dokładni w nawigacji, ponieważ często rezultatem 20 minut spędzonych nad mapą jest plątanina niewiele wnoszących linii, a następnie oddanie Neptunowi kolacji przez zawietrzny reling. Skiper, który wpada w taką pułapkę, nie ma co prawda problemu z poczuciem odpowiedzialności, ale pokazuje niedostateczne kwalifikacje i  nieumiejętność dostrzeżenia najistotniejszych zadań w zakresie nawigacji. Na morzu miejsce skipera może być w kokpicie, w kambuzie, a nawet w koi. Jedyne miejsce, przy którym powinien spędzać jak najmniej czasu, to stół nawigacyjny. Wiele osób nie zdaje praktycznego egzaminu na Yachtmastera właśnie przez ten błąd. Zwrócenie się potem do egza- minatora słowami: „Ale ja myślałem, że tego właśnie ode mnie oczekujesz”, wskazuje na niebez- piecznie niski poziom pewności siebie. Prawdziwy żeglarz powiedziałby: „Wiem, co robię, a jeśli ten facet ma inne zdanie, to coś jest nie tak z całym systemem egzaminacyjnym”. W rzeczywistości z system wszystko jest w porządku, tak więc osoba o odpowiednich kwalifikacjach reprezentująca w Zrelaksowany skiper gwarantuje dobrą atmosferę na jachcie, pozwala sobie zaufać i nie zostawia miejsca na zwątpienie. 6 podobne podejście i tak by prawdopodobnie zdała. Ważne, aby zakładać, że nasze umiejętności żeglarskie nigdy nie są wystarczające. Bycie dobrym skiperem to więcej niż umiejętność dostrzegania priorytetów na morzu. Nawet na etapie planowania wiedza z jednej dziedziny zazębia się z wiedzą z innych dziedzin, tak aby można było osiągnąć pożądany rezultat. Nie da się dokładnie przemyśleć 10-dniowego rejsu, ani nawet 12-godzinnej halsówki pod wiatr bez taktycznych umiejętności wykorzystywania progno- zowanych zmian pogody na swoją korzyść. Matematycznie dokładne obliczenie wysokości pływu może być wręcz niebezpieczne, jeżeli nie uwzględni się poprawki na stan morza, natomiast znajomość godziny wschodu Księżyca daje w Warto angażować dzieci do różnych prac, bo to jednoczy żeglującą rodzinę. Ten chłopiec stanie kiedyś za sterem jachtu swojego taty. PROFESJONALNY SKIPER SKIPER 7 możliwość takiego zaplanowania żeglugi, aby trudny nawigacyjnie odcinek przejść przy jego świetle, oszczędzając sobie niepotrzebnych nerwów. Są skiperzy, do których załogi wielokrotnie wracają. Inni mają ciągły problem z przekonaniem swoich ofiar do powrotu na pokład. Taki stan rzeczy nigdy nie jest dziełem przypadku, chociaż zdarza się, że w grę wchodzi niefortunny konflikt charakterów. Znacznie częściej za brak harmonii na pokładzie niewielkiego jachtu bezpośrednio odpowiada dowodzący. Jeżeli skiper nie zna się na zagadnieniach technicznych, najlepszą taktyką pozwalającą pod- nieść morale załogi będzie zachęcenie do wspólnego rozwiązania problemu. Jeżeli morze jest łaskawe, a skiper posiada umiejętności interpersonalne na wyższym pozio- mie, to rejs może okazać się przyjemny tak dla niego, jak i dla załogi. Zdolny autokrata, który deleguje niewiele ze swoich zadań, zgromadzi wokół siebie załogę, której jedyną funkcją na jachcie będzie wykonywanie jego poleceń, a nie grupę pracujących wspólnie pod jego przewod- nictwem osób, zmierzających do osiągnięcia wspólnego celu. Jeżeli tylko skiper ma odpowiednie kompetencje, to zadowolenie załogi i sukces rejsu zależą głównie od przemyślanego delegowania zadań i spokojnej, pozytywnej komunikacji. Gdy każdy ma jasność co do stawianych wobec niego wymagań oraz nikomu nie zleca się zadania przekraczającego jego możliwości, to morale ma so- lidną podstawę. Skiper może z taką załogą opracować system wacht, rozdzielić mniej przyjemne obowiązki i pilnować, aby kambuz działał sprawnie. Kompetentny nawigator lub nawet osoba w trakcie szkolenia może zostać wyznaczona do pilnowania pozycji jachtu. O ile taki ktoś nie jest wówczas nadgorliwie dozorowany przez prze- wrażliwionego skipera, jego poczucie satysfakcji uczyni z niego lepszego towarzysza, niż gdyby był jedynie wykorzystywany jako autopilot lub operator kabestanu. Dobry dowódca potrafi uczynić odpowiedzialnymi ludzi o  ograniczonych kwalifikacjach. Pod warunkiem, że sam w pełni czuwa nad wykonanym zadaniem, które dla załoganta stanowi wyzwanie. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, słowna pochwała zdziała cuda w atmosferze na po- kładzie. W przypadku gdyby coś zaczęło iść źle, musi nastąpić taktowna i sprawna interwencja skipera, po której załogant może kontynuować czynność. Jest wówczas lepiej poinstruowany, ale nie zganiony. Nawet małe dzieci mogą brać aktywny udział w pracach załogi – mogą obsługiwać odbijacze i  bandery. To wspaniały początek morskiej kariery. Poczucie dumy z  wykonanego zadania, jakkolwiek małe by ono było, wymaga podsycania. Rezultatem jest statek ze szczęśliwą załogą, na którym wszystko idzie sprawnie i bez zbędnego zamieszania. Wykwalifikowany skiper wzbudza szacunek w cichy, naturalny sposób, co stawia go na pozy- cji ojca rodziny, którą załoga szybko się staje. Wiek i płeć nie mają tu znaczenia. Widziałem, jak 25-latek wchodzi gładko w rolę dowódcy, podczas gdy w załodze są osoby dwukrotnie starsze. Taki stan rzeczy jest naturalny i bezsprzecznie korzystny dla dobrostanu wszystkich na jachcie. Co więcej, ma historyczne uzasadnienie. Nie wszyscy się ze mną zgodzą, ale najlepsi skiperzy pływali na kliprach podróżujących do Chin w połowie XVIII wieku. Powszechne wyobrażenie jest takie, że byli to siwobrodzi mężczyźni spoglądający w takielunek przekrwionymi, naznaczo- nymi pięćdziesięcioma latami smagania wiatrem oczami. W rzeczywistości wielu z nich nie miało nawet 30 lat, chociaż każdy bez wyjątku był nazywany przez załogę „Stary” (ang. The Old Man).
Pobierz darmowy fragment (pdf)

Gdzie kupić całą publikację:

Profesjonalny skiper
Autor:
Sklep
Format
Cena
Nexto.pl Nexto.pl
ebook/pdf
69,90 zł
Idź do sklepu »

Opinie na temat publikacji:

Inne popularne pozycje z tej kategorii:

Czytaj również:

Prowadzisz stronę lub blog? Wstaw link do fragmentu tej książki i współpracuj z Cyfroteką: