Cyfroteka.pl

Adam Szymański urodził się we wsi Hruszowie obok Drohiczyna w r. 1852. Studya odbywał w uniwersytecie warszawskim, gdzie w 1877- ukończył wydział prawny. W dwa lata później, jako 27-letni, młody człowiek, został skazany, po odsiedzeniu 13-miesięcznego więzienia w słynnym dziesiątym pawilonie warszawskiej cytadeli, na wieloletnie wygnanie na Sybir. Znany juz był podówczas jako publicysta i autor kilku rozpraw naukowych. W czasie czteroletniego wygnania przebywał początkowo w Jakucku następnie w Kireńsku nad Leną i Bałagańsku nad Angarą, Zwraca wówczas baczną uwagę na ludność jakucką i pisze o niej znakomitą pracę etnograficzną w .języku rosyjskim zaco Towarzystwo geograficzne w Petersburgu mianowało go swoim członkiem. Dopiero w roku 1886., gdy mu Loris Melików pozwolił przebywać w Rosyi europej¬skiej, wyjąwszy prowincye polskie, dał się Szymański poznBć', jako autor głośnych dziś, serdecznych swych „Szkiców'. Pierwszy ich tom wyszedł w r. 1887., drugi w 1890. Doświadczywszy nieszczęść domowych, mało pisał po wydaniu drugiej seryi „Szkiców', od czasu do czasu tylko rzucał na łamy pism ulotny wiersz, nowelę, lub „szkic' nowy.