Cyfroteka.pl

klikaj i czytaj online

Cyfro
Czytomierz
00244 006309 13652611 na godz. na dobę w sumie
wyszukaj dokładnie | pobierz wtyczkę
Szekspiromania - ebook/pdf
Szekspiromania - ebook/pdf
Autor: Liczba stron:
Wydawca: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego Język publikacji: polski
ISBN: 978-83-235-1255-4 Data wydania:
Lektor:
Kategoria: ebooki >> naukowe i akademickie >> literaturoznawstwo, językoznawstwo
Porównaj ceny (książka, ebook, audiobook).
Czytaj online.
Komentuj

Zbiór esejów dedykowany pamięci wybitnego szekspirologa Andrzeja Żurowskiego (1944–2013), poświęcony interpretacji i recepcji twórczości Szekspira. Ujęte w spójne bloki tematyczne teksty obejmują historię i współczesność teatru szekspirowskiego w Polsce i na świecie, studia krytyczne dzieł Szekspira, a także szeroko pojętą obecność Szekspira w kulturze: w muzyce, ikonografii, w przekładzie.

Literaturoznawcy, krytycy i twórcy omawiają obecność Stratfordczyka w teatrze (m.in. inscenizacje Brooka, Korsunovasa, Brauna, Wiśniewskiego, Klaty, Warlikowskiego), jego rolę w przełomach estetycznych i politycznych różnych epok i krajów, jak również inspiracje szekspirowskie w literaturze (m.in. w utworach Słowackiego, Norwida, Dostojewskiego, Szymborskiej).

Bogate, wielogłosowe studium fenomenu współczesnego i globalnego Szekspira.

Wydanie książki nastąpiło przy współpracy z Miastem Gdańsk oraz przy wsparciu finansowym Prezydenta Miasta Gdyni, Prezydenta Miasta Sopotu oraz Akademii Pomorskiej w Słupsku.

Znajdź podobne książki Ostatnio czytane w tej kategorii

Darmowy fragment publikacji:

SZEKSPIROMANIA ANDRZEJA ˚UROWSKIEGO SZEKSPIROMANIA_DRUK:Layout 2 1/11/14 1:00 PM Page 1 Zebrane w niniejszym tomie studia i szkice powstały z myÊlà o Andrzeju ˚urowskim (1944–2013), wybitnym teatrologu, krytyku, eseiÊcie. Jak powiadał o sobie sam – niepoprawnym szekspiromaniaku. Uj´te w spójne bloki tematyczne teksty obejmujà dziedziny mu najbli˝sze: histori´ i współczesnoÊç teatru szekspirowskiego w Polsce i na Êwiecie, studia krytyczne dzieł Szek- spira, wreszcie szeroko poj´tà obecnoÊç Szekspira w kulturze: w muzyce, ikonografii, w przekładzie. Andrzej ˚urowski jak nikt inny zaprzyjaêniał si´ z przeszłoÊcià. W skreÊlonych jego r´kà portretach szekspirystów, genialnych aktorów i interpretatorów tkwià okruchy jego własnej osobowoÊci. Cechuje ich podobna euforia lektury, przymus opowiadania, gonitwa myÊli, niedostatek czasu... Nade wszystko zaÊ ÊwiadomoÊç wi´zi pokoleƒ, uchwycona w obrazach ciàgnàcych przez stulecia do teatru artystów i widzów, ogarni´tych tà samà nieodpartà potrzebà przejrzenia si´ w lustrze sceny. Ten wielopokoleniowy pochód ˝ywych, cieni i fantomów zasługuje na uwag´. Szekspiromaniastara si´ uczyniç zadoÊç pasjom ich wszystkich. SZEKSPIROMANIA ANDRZEJA ˚UROWSKIEGO Jolanta Betkowska Marta Gibiƒska Józef Bachórz Jan Michalik Kazimierz Braun Tomasz Miłkowski El˝bieta Baniewicz Jerzy Limon Jacek Fabiszak Anna Janicka Jarosław Ławski Piotr Kamiƒski Michał Kuziak Tadeusz Sucharski Sławomir Rzepczyƒski Małgorzata Grzegorzewska Anna Frajlich Jarosław Komorowski Mieczysław Abramowicz Kathleen Cioffi Maria Shevtsova Patrice Pavis Manabu Noda Georges Banu Pavel Drábek Yun-Cheol Kim Patricia Keeney John Elsom Ayami Oki-Siekierczak Daniel Gerould S Z E K S P I R O M A N I A A N D R Z E J A ˚ U R O W S K I E G O 9 7 8 8 3 2 3 5 1 0 7 4 1 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== SZEKSPIROMANIA_str_tyt:Layout 3 6/26/13 12:18 PM Page 1 SZEKSPIROMANIA SZEKSPIROMANIA ksi´ga dedykowana pami´ci ANDRZEJA ˚UROWSKIEGO ANDRZEJA ˚UROWSKIEGO ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== SZEKSPIROMANIA_str_tyt:Layout 3 6/26/13 12:18 PM Page 3 SZEKSPIROMANIA SZEKSPIROMANIA ksi´ga dedykowana pami´ci ANDRZEJA ˚UROWSKIEGO ANDRZEJA ˚UROWSKIEGO pod redakcjà Anny Cetery Warszawa 2013 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Redaktor naukowy Anna Cetera Recenzent Andrzej Weseliński Redaktor prowadzący Maria Szewczyk Redakcja i indeks Anna Matysiak Redakcja tekstów angielskich Aniela Korzeniowska Opracowanie not biograficznych i streszczeń Anna Cetera, Piotr Szymczak Redakcja techniczna Zofia Kosińska Korekta Elwira Wyszyńska Projekt okładki, stron tytułowych i rozdziałowych Zbigniew Karaszewski Ilustracje na okładce i w książce Archiwum rodzinne Andrzeja Żurowskiego (okładka, s. 3, 65, 419, 496) Maciej Kosycarz/KFP (s. 15) Marian Pasternak (s. 165, 231, 285) Skład i łamanie GRAFINI © Copyright by Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2013 ISBN 978-83-235-1255-4 (PDF) Publikacja powstała przy współpracy z Miastem Gdańsk oraz przy wsparciu finansowym Prezydenta Miasta Gdyni, Prezydenta Miasta Sopotu oraz Akademii Pomorskiej w Słupsku. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 00-497 Warszawa, ul. Nowy Świat 4 www.wuw.pl; e-mail: wuw@uw.edu.pl Dział Handlowy WUW: tel. (48 22) 55-31-333; e-mail: dz.handlowy@uw.edu.pl Księgarnia internetowa: www.wuw.pl/ksiegarnia Wydanie 1 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Spis treści Anna Cetera Uścisk Szekspira . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . In the clutches of Shakespeare . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9 12 Biogram i bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15 Jolanta Betkowska Biogram Andrzeja Żurowskiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 17 Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22 I . Szekspir w polskim teatrze: od debiutu do parafrazy . . . . . . . . . . . . . . . 65 Marta Gibińska Szekspir w teatrze Stanisława Koźmiana, Kraków: 1865–1885 . . . . . . . . 67 Józef Bachórz Bolesław Prus podziwia Helenę Modrzejewską . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 84 Jan Michalik Hamlet i Hamlet 1914. Rekonesans . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92 Kazimierz Braun Z szekspirowskiego archiwum reżysera . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 103 Kathleen Cioffi Shakespeare, the Polish Director’s Contemporary . . . . . . . . . . . . . . . . . . 122 Tomasz Miłkowski Poznańska dyrekcja Janusza Wiśniewskiego albo Czas na klasyków . . . 134 Elżbieta Baniewicz Czarne lustra: Opowieści afrykańskie Krzysztofa Warlikowskiego . . . . . 155 5 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== II . Wędrówki i przewłaszczenia: Szekspir w teatrach świata . . . . . . . . . . . 165 Daniel Gerould Hamlet and the Travelling Players . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 167 Maria Shevtsova The Tempest: Declan Donnellan and Oskaras Korsunovas Look Backwards into the Abyss of Time . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 182 Jerzy Limon The Face as a Stage: Roberto Bacci’s Hamlet . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 192 Patrice Pavis Hamlet spod znaku globalizacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 207 Manabu Noda Mirrored Image and the Dislocation of Culture in Ninagawa’s Shakespeare . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 213 III . Praktyki i chwyty dramaturgiczne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 231 Georges Banu Metafory i praktyki teatru . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 233 Pavel Drábek “My dreams presage too true”: Dreams as a Dramatic Device in Elizabethan Drama . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 249 Jacek Fabiszak Conflict and Rhetoric. On the Structuring of Roles in Conflict in Shakespeare’s (Non)dramatic Poetry . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 262 Yun-Cheol Kim Shakespeare’s Unhistorical Inventions and Deviations from Holinshed, and Their Dramatic Functions in Richard II . . . . . . . . . . . . . . . 274 IV . Wobec Szekspira: polemiki, inspiracje, aluzje . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 285 Anna Janicka, Jarosław Ławski Szekspirofobia? Mowa krótka w Jana Śniadeckiego obronie . . . . . . . . 287 Michał Kuziak Sen, Słowacki, Szekspir i inni . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 305 Tadeusz Sucharski „Co będzie t a m?”, czyli Hamleci Dostojewskiego (z rzutem oka na szekspiriana rosyjskiego geniusza) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 331 6 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Szekspiromania Spis treści Sławomir Rzepczyński Norwidowska „zbrodnia stanu”. Szekspir w twórczości Norwida (O Kleopatrze i Aktorze) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 355 Małgorzata Grzegorzewska Measure for Measure: A Requiem for Humanity . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 370 Anna Frajlich The Ghost of Shakespeare in the Poetry of Szymborska . . . . . . . . . . . . . 391 Patricia Keeney Venus and Adonis: Shakespeare’s Blueprint for Tragedy . . . . . . . . . . . . . . 407 V . Znaki, znaczki, motywy: Szekspir w kulturze . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 419 John Elsom The Englishness of Shakespeare . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 421 Jarosław Komorowski Hamlet jednorożec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 426 Piotr Kamiński „Z ciebie pewnie muzyk całą gębą…” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 438 Ayami Oki-Siekierczak A New Interpretation of the Blue Lights in Richard III: Functions of the Blue Hue in Yūshi Odashima’s Translation . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 451 Mieczysław Abramowicz O znaczkach z Szajlokiem Noty o autorach / Notes on the Authors . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 475 Indeks nazwisk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 497 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== 7 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Anna Cetera Uścisk Szekspira Jan Kott nie specjalizował się w laurkach, ale rekomendując eseje Andrzeja Żurowskiego, pisał o nim z uznaniem jako o autorze „który jest w równej mie­ rze krytykiem, świadkiem teatralnym i  czytelnikiem sumiennym a  uważ­ nym” 1. Z  kolei Andrzej Żurowski, wspominając całkiem przecież niedawno Kotta, medytował: „U progu XXI wieku odszedł Jan Kott. Jedynie zmarł, czy też rzeczywiście odchodzi – w przeszłość myśli interpretatorskiej i teatral­ nych koncepcji? Słynny szekspirysta...” 2. Jak wielokrotnie przyznawał, Kott go onieśmielał. Pewnie dlatego, wbrew swym obyczajom, nie odważył się na­ zwać go po prostu starym szekspiromaniakiem. Nazbyt poufale? Nie dość ele­ gancko? Ta taktowna wstrzemięźliwość musiała go jednak uwierać, bo już w  następnych zdaniach pofolgował pamięci, by przytoczyć nieobyczajną anegdotę, a zaraz potem dedykację: „Andrzejowi, z szekspirowskim uściskiem – To jest uścisk, który nie mija, nigdy” 3. Uścisk Szekspira? Uścisk szekspirysty? W przemożnym uścisku Stratfordczyka Andrzej Żurowski tkwił nieustan­ nie, o czym świadczą tytuły jego kolejnych książek: Szekspiriady polskie (1976), Myślenie Szekspirem (1983), Szekspir w  cieniu gwiazd (2001), Szekspir – ich rówieś nik (2003), Szekspir i Wielki Zamęt (2003), Prehistoria polskiego Szekspira (2007), wreszcie MODrzeJEwSKA. ShakespeareStar (2010). Obszerne, znako­ micie udokumentowane monografie obejmują czterysta lat polskiego teatru szekspirowskiego; jedna z ostatnich, MODrzeJEwSKA. ShakespeareStar, przy­ nosi fascynujące studium kariery wielkiej aktorki, która z  prowincjonalnej komediantki przeistacza się w  gwiazdę angielskich i  amerykańskich 1 Por. strona recto okładki: Andrzej Żurowski, Czytając Szekspira (Łódź: Spółka Wy­ dawniczo­Księgarska, 1996). 2 Andrzej Żurowski, Teatr czyli świat. Rozmowy z artystami sceny o jej minionej epoce (Gdańsk: Fundacja Światło Literatury, 2011), s. 165. 3 Ibidem. 9 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Anna Cetera scen. Andrzej Żurowski był kustoszem Szekspira: wyprowadzał przeszłość z  archiwów i  utrwalał teraźniejszość, zawsze świadom, jak prędko i  bezpo­ wrotnie rozwiewają się sceniczne iluzje i nasze o nich wspomnienia. Pisząc o kolejnych epokach polskiego Szekspira, wykształcił kilka pokoleń badaczy, nade wszystko zaś wyznaczył wspaniałe standardy krytyki błyskotliwej, nie­ sfornej i dociekliwej – jedynej w swoim rodzaju. Publikacja Szekspiromanii miała poprzedzać zaproszenie do spotkania, wymiany myśli, wspomnień, uścisków. Któż wie, co dorzuciłby Andrzej Żu­ rowski do każdego z artykułów, o co zahaczył, na jakie dyrdymały żachnął się i machnął ręką. Dlaczego tak? We wstępie do jednej ze swych ostatnich książek, niespiesznych wywiadów­rzek z aktorami, pisał: „Wraz ze znakomi­ tymi kolegami z poprzednich generacji i moimi rówieśnikami usiłuję zaglą­ dać za ówczesne kulisy, by próbować zrozumieć niegdysiejsze kształty, spo­ soby i  zasoby polskiego teatru, a  w  nim naszą własną skalę myślenia i przeżywania, wrażliwość tamtych pokoleń... I tak to rozmawiamy. Ot, roz­ mawiamy sobie po prostu” 4. Wielkiego pożegnania z kolegami po piórze już nie będzie. Już nikt nie dopilnuje, aby tym najbardziej serio wybić z głowy „togi Katonów” i „akade­ mickie birety jajogłowych” 5. Miast rozmowy pozostaje nam wzajemna lektu­ ra, z myślą o Szekspiromaniaku, którego wszyscy, choć na różne sposoby, na tyle, na ile nam pozwolił – znaliśmy. O szekspiromanii Andrzej Żurowski mówił od zawsze. Cóż to za przy­ padłość? W jego biografii Heleny Modrzejewskiej, pośród uczonych rozwa­ żań o  perspektywie, oglądzie i  oddaleniu w  rozprawkach dziewiętnasto­ wiecznych krytyków poświęconych magii sceny, przemyka refleksja pięknie wyrażona, z literackim szlichtem tak charakterystycznym dla eseistyki An­ drzeja Żurowskiego: Pomiędzy brzegami czasu, ponad przepaścią pokoleń pojawia się oto szczególna kład- ka, czarodziejska jak iluzoryczny wymiar rzeczywistości, którym czasem jawi się teatr i którym bywa wielkie aktorstwo... 6. Tyle dla ocalenia chwili może uczynić krytyk: opisać zachwycenie, rozpoznać mistrza. Jednak pasje szekspirystów idą dalej niż czujne zapatrzenie. Szekspir jest autorem pytań i jego wielkość wynika wprost, choć nie wyłącznie, z wagi odpowiedzi udzielanych w  epokach zstępnych. We wszystkich arcydziełach 4 Ibidem, s. 9. 5 Ibidem. 6 Andrzej Żurowski, MODrzeJEwSKA. ShakespearStar (Gdańsk: słowo/obraz teryto­ ria, 2010), s. 418. 10 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Uścisk Szekspira świata rzecz idzie przecież niezawodnie o  pogłębioną świadomość trwania i przemijania. Ów opisywany przez Andrzeja Żurowskiego wewnętrzny tra­ gizm ludzkiej osobowości, w której płoną emocje, trawiąc ciało jak szata Deja­ niry: „Ci, którzy cierpią więcej, żyją głębiej. I umierają straszniej”, pisał o Anto- niuszu i Kleopatrze 7. Andrzej Żurowski jak nikt inny zaprzyjaźniał się z przeszłością. W skreślo­ nych jego ręką portretach szekspiromaniaków tkwią okruchy jego własnej oso­ bowości. Cechuje ich podobna euforia lektury, przymus opowiadania, gonitwa myśli, niedostatek czasu... Nade wszystko zaś świadomość więzi pokoleń, uchwycona w obrazach ciągnących przez stulecia do teatru aktorów i widzów, ogarniętych tą samą nieodpartą potrzebą przejrzenia się w lustrze sceny. Ten wielopokoleniowy pochód – marsz żywych, cieni i fantomów – zasługuje na uwagę. Bywa, że przesuwa się w milczeniu, czasem łka lub wiwatuje. „A  w  powietrzu... – jak powiada Andrzej Żurowski – Coś trwa. C o ś ważnego” 8. 7 Żurowski, Czytając Szekspira, s. 350. Esej zatytułowany Koszula Dejaniry. 8 Żurowski, MODrzeJEwSKA, s. 510. Ostatnie zdanie. 11 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Anna Cetera In the clutches of Shakespeare Jak Kott was not one for paying compliments but when recommending An­ drzej Żurowski’s essays, he spoke about him with appreciation, praising him as a writer “who was a critic, a theatre witness, and also a conscientious and watchful reader, all in equal measure”. 1 Andrzej Żurowski, on the other hand, recalling Kott relatively recently, observed: “Jan Kott passed away at the threshold of the 21st century. Did he only die, or has he truly moved into the past of interpretative discourse and theatrical doctrines? A famous Shake­ speare specialist …”. 2 As he very often admitted, he never failed to be in awe of Kott. This was probably why, contrary to his usual custom, he never dared to call him simply an old Shakespeare maniac. Would this have been too fa­ miliar? Not polite enough? This tactful restraint must have bothered him, though, because in the very next sentences he was ready to recall and quote a rather indecent anecdote, immediately followed by what Kott had written to him in one of his books : “To Andrzej, with a Shakespearean shake of the hand – this is the kind of hand­shake that grips and never, ever lets go”. 3 Did he mean the clutches of Shakespeare? Or those of a Shakespeare specialist? Andrzej always remained in the powerful clutches of the Bard which is well exemplified by his successive books: Szekspiriady polskie [Polish Shake­ speare­like Renderings] (1976), Myślenie Szekspirem [Thinking Shakespeare] (1983), Szekspir w cieniu gwiazd [Shakespeare Overshadowed by Stars] (2001), Szekspir – ich rówieśnik [Shakespeare – Their Contemporary] (2003), Szekspir i Wielki Zamęt [Shakespeare and the Violent Maelstrom] (2003), Prehistoria polskiego Szekspira [The Prehistory of Polish Shakespeare] (2007), and, final­ ly, MODrzeJEwSKA. ShakespeareStar (2010). These all­embracing and 1 See the back cover of: Andrzej Żurowski, Czytając Szekspira. 2 Andrzej Żurowski, Teatr czyli świat, p. 165. 3 Ibidem. 12 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== In the clutches of Shakespeare brilliantly documented monographs cover four hundred years of the Polish Shakespeare theatre, whereas MODrzeJEwSKA. ShakespeareStar offers a fas­ cinating account of the life of a star of local renown who rose to mesmerise overseas audiences. Andrzej was a true custodian of Shakespeare: he would turn the archives inside out to retrieve a single image of the past and would go a thousand miles to fix and guard present­day achievements. His writing about the successive stages of Shakespeare in Poland had an amazing influ­ ence on the work of several generations of scholars, setting a strong pattern of sharp, passionate, and teasingly wayward critical inquiry. The publication of Shakespeare Mania was to precede an invitation to a gath­ ering, a sharing of thoughts and memories and, most certainly, much hand­ shaking. What kind of comment would he have passed on each of the articles? What would he have questioned, or what gibberish would he have flinched at and altogether discarded? Why would he have done this? In the preface to one of his last books, a collection of extended, self­revealing interviews with ac­ tors, he wrote: “Together with some of my eminent colleagues from the previ­ ous generation and my contemporaries, I am trying to peep behind the scenes to understand the older forms, means and resources of the Polish theatre, our ways of thinking and experiencing emotions or, in fact, the sensibility of those generations… And thus we keep discussing things. Just discussing them”. 4 There will be no great parting with his friends, with other men of letters. Were he with us, he would certainly make sure that those who are most seri­ ous cast away their black “Cato togas” and “the eggheads their academic caps”. 5 Instead of discussions, we can read what we have all composed, re­ membering the Shakespeare Maniac whom we all knew, though in a variety of different ways and only as much as he would let us know him. Shakespeare mania was always something that Andrzej talked about. What kind of affliction is it? In his biography of Helena Modrzejewska, amidst some highly academic comments on the perspective, angle and dis­ tance in the essays devoted to the mystery of the stage and written by some nineteenth­century critics, he smuggles in an exceptionally beautiful aside, penned with literary eloquence so typical of his writing style: There exists in-between the shores of time and above the abyss of generations a unique and fragile bridge, as magical as illusory is the reality created occasionally by the theatre or – time and again – by great actors… 6 4 Ibidem, p. 9. 5 Ibidem. 6 Andrzej Żurowski, MODrzeJEwSKA. ShakespearStar, p. 418. 13 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Anna Cetera There is little more a  critic can do to save the day but to express his amazement, and to recognise a master when he sees one. And yet the zeal of Shakespeare scholars goes far beyond watchful observation. Shakespeare would push essential questions and his enormous status stems directly, though not exclusively, from the way we pressed for answers in the epochs which came afterwards. At the end of the road, all great literature feeds on the enhanced awareness of being and passing away. To use Andrzej’s insight, it rehearses the tragedy of the human mind filled with burning emotions which consume our bodies with the ferocity of Dejanira’s cloth. “Those who suffer more, live stronger lives, and die a more terrifying death”, wrote An­ drzej on Anthony and Cleopatra. 7 Andrzej excelled in enlivening the past. There are sparks of his own per­ sonality in the portrayals of Shakespeare maniacs sketched by his hand. They succumb to the same euphoria of reading, the compulsion of retelling, thoughts running wild, time running out… Above all, however, they are sim­ ilarly aware of the communion of generations: actors and spectators striving relentlessly towards the theatres of all ages, and drowned by their need to look into the mirror of the stage. This movement of generations – the march of the living, shadows and phantoms – deserves critical attention, whether they walk in silence, cry or cheer. “And in the air…” – says Andrzej – Something prevails. S o m e t h i n g very important. 8 7 Żurowski, Czytając Szekspira, p. 350. His essay entitled „Koszula Dejaniry” [Dejani­ ra’s cloth]. 8 Żurowski, MODrzeJEwSKA, p. 510. The last sentence. 14 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Biogram i bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Jolanta Betkowska Biogram Andrzeja Żurowskiego Andrzej Żurowski urodził się 24 września 1944 roku w Drohobyczu. W 1945 roku przeniósł się z rodzicami, w ramach tzw. akcji repatriacyjnej, do Gdań­ ska, w  którym spędził młodość. Przez ostatnie dwadzieścia lat mieszkał w Gdyni. W Gdańsku uczęszczał do II Liceum Ogólnokształcącego, a w la­ tach 1962–1967 studiował filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej, uzyskując (z  wyróżnieniem) tytuł magistra. Dwa lata później ukończył w Warszawie Podyplomowe Studium Dziennikarskie. W roku 1973 na Uniwersytecie Gdańskim obronił (z wyróżnieniem) pra­ cę doktorską pt. Scenariusze szekspirowskie (promotor: prof. dr hab. Maria Ja­ nion) i uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych ze specjalizacją w te­ atrologii. W  roku 2002 na podstawie rozprawy Szekspir w  cieniu gwiazd uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w  zakresie literaturoznawstwa­teatrologii na Uniwersytecie Gdańskim. W roku 2011 otrzymał z rąk prezydenta RP Bronisława Komorowskiego ty­ tuł naukowy profesora nauk humanistycznych. Z teatrem związał się już podczas studiów polonistycznych, gdy w latach 1963–1966 pełnił funkcję kierownika literackiego w Studiu Rapsodycznym w Gdańsku. Bezpośrednio po studiach, w 1967 roku, rozpoczął pracę zawo­ dową jako redaktor w Telewizji Polskiej w Gdańsku, gdzie zatrudniony był przez trzydzieści cztery lata na stanowiskach: redaktora, publicysty (1967– 1973), kierownika Redakcji Teatru (1973–1981), zastępcy Redaktora Naczel­ nego do Spraw Artystycznych (1981–1983), komentatora (1983–1987), kie­ rownika Redakcji Artystycznej (1987–1990) i  ponownie komentatora (1990–2001). Jako kierownik literacki pracował w  Studiu Rapsodycznym w Gdańsku (1963–1966), w Operze Bałtyckiej w Gdańsku (1970–1972), Te­ atrze Muzycznym w Gdyni (1978–1979) oraz w Teatrze Wybrzeże w Gdań­ sku (1991–1993). W latach 1999–2000 był również konsultantem artystycz­ nym w Teatrze Wybrzeże. 17 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Jolanta Betkowska Ponadto dla Telewizji Polskiej zrealizował około dwudziestu filmów do­ kumentalnych poświęconych problematyce kulturowej Europy, Azji i Amery­ ki Południowej, dokąd odbył liczne podróże. Najdłuższy cykl, z Ameryki Po­ łudniowej, emitowany był w  latach 1972–1974. Andrzej Żurowski był też autorem kilku cyklów telewizyjnych, m.in. Balet (1972–1973), Balet polski (1974), Zawsze teatr (1978–1983), Teatr polski, Wieczór w teatrze z Andrzejem Żurowskim (1983–1985), Teatr, czyli świat (1990–1994). Telewizja Polska zre­ alizowała wiele jego scenariuszy Teatru TV, adaptacji oraz librett baletowych. Widowiska teatralne według jego scenariuszy – przede wszystkim monodra­ my, opery, balety – grane były również na wielu scenach w Polsce i za granicą. Sporadycznie Żurowski zajmował się reżyserią: Malowidło na drzewie Ingma­ ra Bergmana (Teatr Wybrzeże, Gdańsk 1993), Spowiedź Smierdiakowa Fiodo­ ra Dostojewskiego (Teatr Telewizji 1979), oraz aktorstwem: rola Docenta Bryjaka w spektaklu Teatru Telewizji Ostatnie lato albo pierwsza pieczęć Jacka Antoniego Zielińskiego, reżyseria Mikołaj Grabowski (1989). Wygłosił w te­ lewizji około tysiąca pięciuset, a w radiu blisko pięćset felietonów, komenta­ rzy i recenzji mówionych. W roku 1997 razem z Andrzejem Lisem redagował magazyn teatralny „Loża” (ukazał się tylko jeden numer z września). W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych równolegle pracował na Wy­ dziale Filologiczno­Historycznym Uniwersytetu Gdańskiego, gdzie jako adiunkt i  starszy wykładowca prowadził wykłady i  seminaria; na studiach dziennych (1975–1979), na Podyplomowym Studium Wiedzy o Teatrze, Filmie i Telewizji (1986–1991) oraz Podyplomowym Studium Dziennikarskim (1995–1998). W roku akademickim 2002/03 otrzymał nominację na stanowisko profe­ sora nadzwyczajnego w dwóch uczelniach: Akademii Pomorskiej w Słupsku, gdzie przez dwie kadencje, od roku akademickiego 2003/04 do września 2008, pełnił funkcję dyrektora Instytutu Polonistyki i  zasiadał w  Senacie uczelni, oraz w  Wyższej Szkole Międzynarodowych Stosunków Gospodar­ czych i  Politycznych w  Gdyni, w  której – jako kierownik Katedry Historii Kultury Europejskiej – pracował do końca roku akademickiego 2004/05. Oprócz wykładów kursowych i monograficznych, konwersatoriów i semina­ riów magisterskich w macierzystej uczelni pozaetatowo prowadził wykłady i seminaria z zakresu teatrologii w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, a od roku akademickiego 2010/11 również zajęcia na studiach doktoranc­ kich. Wypromował blisko stu magistrów i trzech doktorów. Jako visiting professor wykładał w  Belgii: Universiteit Antwerpen (An­ twerpia 1991), w Kanadzie: Concordia University (Montreal 1987) oraz York University (Toronto 2009), na Litwie: Vytauto Didžiojo Universitetas (Kow­ no 1998), w USA: City University of New York (2009), Georgetown University (Waszyngton 2009), New York University (2009), Yale University (New 18 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Biogram Andrzeja Żurowskiego Haven 2009), w Iranie: Teheran University (2011) oraz w Czechach: Masaryk University (Brno 2011). W roku akademickim 2011/12 gościł również (visi- ting scholar) w City University of New York. Prowadził też podyplomowe Se­ minaria dla Krytyków Teatralnych, organizowane przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Krytyków Teatralnych (AICT) w Grenoble (1991), Montevi­ deo (1994) i Amsterdamie (2000). Od roku 2002 był konsultantem nauko­ wym (Research Consultant) International Biographical Centre w Cambridge (Anglia). W roku akademickim 2011/12 uzyskał trzymiesięczny grant z The Kosciuszko Foundation (USA) na opracowanie naukowe i  przygotowanie do druku zespołu rękopisów Madame Helena Modjeska Scrapbook (New York Public Library for the Performing Arts). Andrzej Żurowski przez dwadzieścia lat (1981–2001) sprawował funkcję wiceprezesa Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (In­ ternational Association of Theatre Critics, aff. UNESCO); zaś w 1994 roku otrzymał dożywotni tytuł honorowego wiceprezesa IATC. Ponadto był członkiem Klubu Krytyki Teatralnej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (do 1982 r.), następnie Stowarzyszenia Dziennikarzy RP (w  latach 1979– 1982 wiceprezesem, w latach 1982–2000 prezesem, od 2000 r. dożywotnim prezesem honorowym), ZAiKS (od 1972 r.), Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI od 1976 r.), Związku Literatów Polskich (od 1977 r.). W la­ tach 1989–1994 pełnił funkcję wiceprezesa Fundacji Theatrum Gedanense, zaś od 1992 roku należał do Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego, któ­ rego w latach 1992–1995 był wiceprezesem. W latach 2002–2003 był rów­ nież Pełnomocnikiem Wojewody Pomorskiego ds. Kultury. Andrzej Żurowski opublikował dwadzieścia pięć książek naukowych, ese­ istycznych i literackich; redagował też teatralne książki zbiorowe i periodyki naukowe w Polsce i za granicą. Ogłosił setki artykułów poświęconych teatrowi współczesnemu w Polsce i na świecie oraz historii teatru. Były to studia, roz­ prawy, szkice, eseje, a  także artykuły przekrojowe i  recenzje, publikowane w książkach zbiorowych oraz periodykach polskich i zagranicznych, takich jak „Autograf”, „Dialog”, „Kultura”, „Literatura”, „Notatnik Teatralny”, „Polityka”, „Przegląd”, „Słupskie Prace Filologiczne”, „Studia Europejskie”, „Teatr”, „Tu i Teraz”, „Wiadomości Kulturalne”, „Życie Literackie”, „Coliseum” (Mołdawia), „Contemporary Review” (Wielka Brytania), „Handelsbladt” (Holandia), „In­ ternational Theatre Yearbook” (Meksyk), „Jeu” (Kanada), „Kazaliste” (Chor­ wacja), „New Theatre Quarterly” (Wielka Brytania), „Shakespeare Quarterly” (USA), „Sipario” (Włochy), „Szinhaz” (Węgry), „Teatralnaja Żyzn” (Rosja), „Teatro in Europa” (Włochy), „Teatteri” (Finlandia), „Theatre” (Korea). Blisko połowa publikacji Andrzeja Żurowskiego dotyczy Szekspira; wśród nich odznacza się cykl siedmiu monografii przedstawiających czterystuletnie 19 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Jolanta Betkowska dzieje dramatów Szekspira na polskich scenach: Szekspiriady polskie (1976); Myślenie Szekspirem (1983); Demon? błazen? cynik? czyli Żywot sceniczny „Ryszar- da III” Williama Szekspira w  teatrze polskim (2000); Szekspir w  cieniu gwiazd (2001); Szekspir – ich rówieśnik (2003); Szekspir i Wielki Zamęt (2004) oraz Prehi- storia polskiego Szekspira (2007). Wyjątkowe miejsce w  dorobku Andrzej Żu­ rowskiego zajmuje obszerne studium kariery Heleny Modrzejewskiej – MO- DrzeJEwSKA. ShakespeareStar (2010). Andrzej Żurowski uczestniczył w licznych międzynarodowych konferen­ cjach naukowych, na których – w  wielu krajach Europy, Ameryki, Afryki i Azji – wygłosił kilkadziesiąt referatów. W związku ze swoją twórczością li­ teracką i naukową odbył też setki spotkań autorskich w Polsce, a także za granicą (m.in. w USA). Jako juror lub przewodniczący jury pracował na wielu ogólnopolskich (Kalisz, Opole, Rzeszów, Toruń, Wrocław) oraz międzynaro­ dowych (Amsterdam, Baltimore, Erewan, Kair, Kijów, Kilonia, Lwów, Mont­ real, Moskwa, Nancy, Petersburg, Quebec City, Tallin) festiwalach teatral­ nych, a  także jako selekcjoner lub doradca artystyczny (np. Bałtycki Dom, Petersburg; Cairo International Festival for Experimental Theatre, Kair). W la­ tach 2005–2010 był dyrektorem artystycznym światowego festiwalu mono­ dramu szekspirowskiego ArmMono w  Erewaniu. Przez kilkanaście lat był również konsultantem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Szekspi- rowskiego w Gdańsku. Przez blisko czterdzieści lat współpracował z  Ministerstwem Kultury w różnych projektach krajowych (wielokrotnie był konsultantem, członkiem komisji ekspertów, jurorem), a  także w  projektach międzynarodowych, głównie jako wiceprezydent IATC (w tym jako konsultant prestiżowej nagro­ dy Premio Europa per il Teatro). Andrzej Żurowski był laureatem licznych nagród, m.in.: Klubu Krytyki Teatralnej SDP (1970, 1977, 1988), Złoty Ekran’ 73, Wojewody Gdańskiego (1981, 1984, 1997), Ministra Kultury i Sztuki (Nagroda im. Edwarda Csató 1984), Tygodnika „Fakty” (1984), Prezydenta miasta Gdańska (1987, 2004 za całokształt twórczości), Stowarzyszenia Dziennikarzy RP (1991 za cało­ kształt twórczości krytyczno­teatralnej), Gdańskiego Towarzystwa Przyja­ ciół Sztuki (1987, 1997), Prezydenta miasta Gdyni (2002), Nagrody im. Woj­ ciecha Bogusławskiego za Teatralną Książkę Roku (2002). W czterdziestolecie pracy twórczej (2004) decyzją Prezydenta RP został Kawalerem Orderu Odro- dzenia Polski. Wcześniej otrzymał również m.in. Złoty Krzyż Zasługi (1988), Zasłużony Działacz Kultury (1978), Medal 40-lecia PRL, medal Za Zasługi dla Gdańska (1980), później zaś medal Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodo­ wego Gloria Artis (2009) oraz Złoty Medal Kultury Republiki Armenii (2010). Andrzej Żurowski zmarł 5 stycznia 2013 roku. 20 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Biogram Andrzeja Żurowskiego Biogramy, bibliografie 1. Frankowska Bożena, Encyklopedia teatru polskiego, Warszawa 2003. 2. Kto jest kim w Polsce, Warszawa 1989, 1993, 2001. 3. Kto jest kim w regionie gdańskim, Gdańsk 1993. 4. Kto jest kim w województwie pomorskim, Gdańsk 2000. 5. Leksykon polskiego dziennikarstwa, Warszawa 2000. 6. Błękitne Who is Who Hübnera, 2006. 7. International Authors and Writers Who’s Who, Cambridge 1989, 1993, 1997, 2001. 8. Man of Achievement, Cambridge 1993, 1995. 9. Five Thousand Personalities of the World, USA 1994, 1997. 10. Dictionary of International Biography, Cambridge 1996. 11. Who’s Who in the 21th Century, Cambridge 2002. 12. 2000 Outstanding Intellectuals of the 21st Century, Cambridge 2003. 13. 2000 Outstanding Europeans of the 21st Century, Cambridge 2006. 14. Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny, t. 10, oprac. zespół pod red. Jadwigi Czachowskiej i Alicji Szałagan, War­ szawa 2007. W przygotowaniu Alfabet Krytyków Teatralnych: Andrzej Żurowski, Sekcja polska Międzynarodo­ wego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (IATC/AICT), Warszawa 2014. Uchwałą Zarządu polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Kryty­ ków Teatralnych (IATC/AICT) z dnia 13 maja 2013 utworzona została Dorocz­ na Nagroda dla Młodych Krytyków Teatralnych im. Andrzeja Żurowskiego. ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Jolanta Betkowska Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego 1 1962 1. Potęga przekory, „Głos Wybrzeża” 1962, nr 246. 2. Parę słów o stylu, „Teatr” 1962, nr 24. Debiut. 1964 3. Co-To – teatr nie tylko rąk, „itd.” 1964, nr 16. 1965 4. Chochola modlitwa, „Litery” 1965, nr 1. 5. O wiośnie, „Litery” 1965, nr 6. 6. Ujawnić tajną misję, „Litery” 1965, nr 7. Wiersz. 1966 7. Powrót synów marnotrawnych, „Kultura” 1966, nr 13. 1967 8. Model zaangażowania młodej literatury, „Pomorze” 1967, nr 6. 9. Studenckie sceny, „Litery” 1967, nr 10. 10. Od Czechowa do Czechowa, „Litery” 1967, nr 11. 11. John Green, Szekspir i święty Dominik, „Litery” 1967, nr 12. 12. Potop na wesoło, „Litery” 1967, nr 5. 1 Bibliografia została sporządzona w porządku chronologicznym, bez wyodrębniania poszczególnych gatunków piśmienniczych. Zaprezentowany został niemal cały dorobek badawczy uczonego (w tym recenzje teatralne oraz niektóre referaty wygłoszone na konfe­ rencjach) oraz prace nienaukowe. 22 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego 1968 13. Polskie dzieje „Ryszarda III”, [w:] W. Szekspir, „Ryszard III”, program Teatru Wybrzeże, Gdańsk 1968. 14. Galeria, czyli teatr światła i cienia, „Współczesność” 1968, nr 10. 15. Komedianci norwescy nad Motławą w XVII wieku, „Litery” 1968, nr 6. 16. Widz – współtwórca teatru, „Współczesność” 1968, nr 18. 17. Poczwórka, „Pomorze” 1968, nr 5. 18. Król – aktor – gracz, „Pomorze” 1968, nr 6. 19. Mity pana Maurycego, „Kultura” 1968, nr 18. 20. Nim zajdzie księżyc, „Pomorze” 1968, nr 10. 21. Kłopoty z realizmem, „Pomorze” 1968, nr 14. 22. Szaniawski i spór o realizm, „Współczesność” 1968, nr 15. Recenzja spektaklu: Jerzy Szaniawski, Dwa teatry, reż. Marek Okopiń­ ski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 23. Godot po polsku, „Pomorze” 1968, nr 15. 24. Tragedia o Bogaczu i Łazarzu, „Pomorze” 1968, nr 19. 25. Zamek błaznów, „Współczesność” 1968, nr 22. Recenzja spektaklu: William Szekspir, Ryszard III, reż. Tadeusz Minc, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 26. Claudel i nieporozumienia, „Współczesność” 1968, nr 25. Recenzja spektaklu: Paul Claudel, Punkt przecięcia, reż. Piotr Paradow­ ski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 27. Rzecz teatralna, „Pomorze” 1968, nr 14. 1969 28. Inscenizacja w teatrze greckim, [w:] Aischylos, „Oresteja”, program Teatru Wybrzeże, Gdańsk 1969. 29. Sztuka mówienia, „Współczesność” 1969, nr 22. 30. Zabawa w surrealizm, „Współczesność” 1969, nr 1. Recenzja spektaklu: Romain Weingarten, Lato, reż. Zbigniew Bogdań­ ski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 31. Lato – ale nieco chłodne, „Pomorze” 1969, nr 2. 32. Dramat i teatr w „Grającym pomniku”, „Współczesność” 1969, nr 3. Recenzja spektaklu: Maciej Patkowski, Grający pomnik, reż. Kazimierz Łastawiecki, Teatr Kameralny w Bydgoszczy. 33. Zmowa szatanów, „Pomorze” 1969, nr 6. 34. Historia i historyjki, „Współczesność” 1969, nr 7. Recenzja spektaklu: John Arden, Ostatnie dobranoc Armstronga, reż. Ta­ deusz Minc, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 23 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Jolanta Betkowska 35. Sganarel i inni, „Współczesność” 1969, nr 8. Recenzja spektaklu: Molier, Don Juan, reż. Piotr Paradowski, Teatr Wy­ brzeże w Gdańsku. 36. Cierpki smak czereśni, „Współczesność” 1969, nr 13. Recenzja spektaklu: Agnieszka Osiecka, Apetyt na czereśnie, reż. Jolan­ ta Ziemińska, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 37. Chorał o fatalizmie, „Współczesność” 1969, nr 13. Recenzja spektaklu: Ajschylos, Oresteja, reż. Piotr Paradowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 38. W Toruniu – „Romulus Wielki”, „Współczesność” 1969, nr 16. Recenzja spektaklu: Friedrich Dürrenmatt, Romulus Wielki, reż. Kry­ styna Meissner, Toruń. 39. Grecka tragedia Montherlanta, „Współczesność” 1969, nr 19. Recenzja spektaklu: Montherlant, Port Royal, reż. Małgorzata Dziewul­ ska, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 1970 40. Koniec wielkiej wody. O  twórczości Edwarda Stachury, „Współczesność” 1970, nr 3. 41. Rzecz dzieje się około roku 1733, [w:] G. Pergolesi, „Służąca panią”, program Opery Bałtyckiej, Gdańsk 1970. 42. Sezon teatru otwartego, „Współczesność” 1970, nr 18. 43. Dwie kreacje, „Współczesność” 1970, nr 1. Recenzja spektakli: Przedwiośnie według Stefana Żeromskiego, adapt. i reż. Zbigniew Bogdański; Bertolt Brecht, Pan Puntila, reż. Maciej Prus, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 44. A gdyby spróbować inaczej, „Współczesność” 1970, nr 5. Recenzja spektaklu: Stanisław Ignacy Witkiewicz „Witkacy”, Matka, reż. Tadeusz Minc, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 45. Misterium surrealisty, „Współczesność” 1970, nr 6. Recenzja spektaklu: Ghelderode, Mademoiselle Jaire, reż. Marek Oko­ piński, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 46. Oswojone wilki, „Współczesność” 1970, nr 10. Recenzja spektaklu: Tadeusz Rittner, Wilki w nocy, reż. Jan Maciejow­ ski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 47. Niebezpieczna gra, „Teatr” 1970, nr 20. Recenzja spektaklu: Wojsław Brydak, Gra, reż. Piotr Paradowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 48. Ogrody pięknych pozorów, „Teatr” 1970, nr 22. 24 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego Recenzja spektaklu: Lucyna Legut i Michał Misiorny, Piękne ogrody, reż. Marek Okopiński, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 49. Gdańska noc. (Opowieść sceniczna na balet, śpiew solowy, aktora, chóry i or- kiestrę), libretto Andrzej Żurowski, muz. Henryk Jabłoński, praprem. Gdańsk, Opera i Filharmonia Bałtycka 1970. 50. Na przykład – Czerwony Kapturek, [utwór dramatyczny dla dzieci], TV 1970. 51. Pałac Kurkowego Króla, [utwór dramatyczny dla dzieci], TV 1970. 52. W krainie fantazji, Baśnie baletowe: Obrazki z wystawy, muz. M. Musorg­ ski, Karnawał zwierząt, muz. Camille Saint­Saëns, libretto Andrzej Żurowski, praprem. Gdańsk, Opera i Filharmonia Bałtycka 1970. 1971 53. Teatr monopolista, „Współczesność” 1971, nr 3. 54. Teatr czterdziestu scen, „Teatr” 1971, nr 3. 55. Jaskółki i wrony, „Współczesność” 1971, nr 17. 56. Museum vivum, „Teatr” 1971, nr 20. 57. Między stereotypem a oryginalnością, „Dialog” 1971, nr 9. 58. Tradycje na opak wywrócone, „Teatr” 1971, nr 2. Recenzja spektaklu: Pedro Calderon de la Barca, Księżniczka na opak wy- wrócona, reż. Zbigniew Bogdański, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 59. Grand spectacle, czyli Obrazy patriotyczne, „Teatr” 1971, nr 3. Recenzja spektaklu: Tadeusz Miciński, Termopile polskie, reż. Marek Okopiński, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 60. Pozory, pozory, „Współczesność” 1971, nr 7. 61. Klucze nie do tych drzwi, „Teatr” 1971, nr 7. Recenzja spektaklu: Tadeusz Różewicz, Kartoteka, reż. Andrzej Rozhin, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 62. Szkło jest śliskie, „Współczesność” 1971, nr 12. 63. Złudzenia i rzeczywistość, „Teatr” 1971, nr 13. Recenzja spektaklu: Zbigniew Morawski, Maria Preta czyli życie nie zno- si żałoby, reż. Zbigniew Bogdański, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 64. Awangarda z myszką, „Teatr” 1971, nr 16. Recenzja spektaklu: Jerzy Afanasjew według Juliana Tuwima, Awan- garda z myszką, reż. Ryszard Ronczewski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 65. Pałeczka Prospera i wiosło księcia Mediolanu, „Teatr” 1971, nr 18. Recenzja spektaklu: William Szekspir, Burza, reż. Marek Okopiński, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 66. Dlaczego pieje kur?, „Teatr” 1971, nr 21. Recenzja spektaklu: Imre Madách, Tragedia człowieka, reż. Mátyás Gi­ ricz, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 25 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Jolanta Betkowska 1972 67. Podróż do wymiaru abstrakcji, „Litery” 1972, nr 3, 4. 68. Śpiewogra, czyli Western po polsku, „Teatr” 1972, nr 16. Recenzja musicalu: Augustyn Bloch, Pan Zagłoba, libretto Wanda Ma­ ciejewska, reż. Danuta Baduszkowa, Teatr Muzyczny w Gdyni. 69. Kruche ciasteczka czy pajda chleba, „Kultura” 1972, nr 41. 70. Powszedni dzień dobrego teatru, „Literatura” 1972, nr 37. 71. Skazani, „Teatr” 1972, nr 20. Recenzja spektaklu: Gyula Illyés, Doskonali, reż. Marek Okopiński, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 72. Niepokój w ciszy sadów, „Przekrój” 1972, nr 52. 73. Sztuczne oddychanie, „Teatr” 1972, nr 23/24. Recenzja spektaklu: Józef Wybicki, Kulig, reż. Maryla Broniewska, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 1973 74. Dzban, [w:] Almanach młodych, red. Maria Błaszczykowa, Warszawa 1973. 75. Marzenia i fakty, „Teatr” 1973, nr 7. 76. Misterium bez masek, „Fakty i Myśli” 1973, nr 19. 77. To-Tu – teatr absurdu, „Litery” 1973, nr 6. 78. Komu festiwal, „Teatr” 1973, nr 15. 79. We fraku i pelerynie, [w:] W. Szekspir, „Otello”, program Teatru Wybrzeże, Gdańsk 1973. 80. Tak – mimo wszystko – Tak, „Rocznik Kulturalny Ziemi Gdańskiej” 1973. 81. Krzysztof Gordon i Faust, „Przekrój” 1973, nr 3. 82. Apokalipsa doktora Fausta, „Teatr” 1973, nr 2. Recenzja spektaklu: Jerzy S. Sito, Potępienie doktora Fausta, reż. Marek Okopiński, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 83. Choromański tańczy w kabarecie, „Kultura” 1973, nr 11. 84. Prapremiera Eurypidesa, „Literatura” 1973, nr 17. Recenzja spektaklu: Eurypides, Helena, reż. Stanisław Hebanowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 85. Jak i po co bajki prawić, „Teatr” 1973, nr 11. Recenzja spektaklu: Ignacy Krasicki, Krosienka, reż. Maryla Broniew­ ska, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 86. Olsztyński sen, „Literatura” 1973, nr 26. Recenzja spektaklu: Juliusz Słowacki, Sen srebrny Salomei, reż. Jan Błe­ szyński, Teatr im. Jaracza w Olsztynie. 87. Między Heglem a Weberem, „Kultura” 1973, nr 30. 26 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego 88. Myślenie Szekspirem, „Przekrój” 1973, nr 29. 89. Przez ciemny las, „Teatr” 1973, nr 14. Recenzja spektaklu: Julien Green, Nieprzyjaciel, reż. Stanisław Heba­ nowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 90. Rzecz o Jagonie, „Teatr” 1973, nr 21. Recenzja spektaklu: William Szekspir, Otello, reż. Marek Okopiński, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 91. Lustra i sobowtóry, „Kultura” 1973, nr 49. 92. Ojejejejej, „Teatr” 1973, nr 23. Recenzja spektaklu: Miron Białoszewski, Teatr osobny, reż. Ryszard Ma­ jor, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 93. Twórczość wielkiego Krzysztofa, scenariusz filmowy na motywach nowe­ li Andrzeja Żurowskiego, Mieczysław Waśkowski i Andrzej Żurowski, ekran. 1973. 94. Adolf Rudnicki, Niekochana, scenariusz telewizyjny Andrzeja Żurowskie­ go, TV 1973. Adaptacja. Spektakl także w Teatrze im. Dzieci Zagłębia w Będzinie, reż. Michał Rosiński, 1999. 1974 95. Trwałość i zmienność, „Tygodnik Kulturalny” 1974, nr 16. 96. Spojrzenie z bliska twarzą w twarz, „Fakty” 1974, nr 29. 97. Trójpolówka, „Nowy Wyraz” 1974, nr 6/7. 98. Marzenia bliżej faktów, „Teatr” 1974, nr 22. 99. Mit Hamleta, [w:] W.  Szekspir, „Hamlet”, program Teatru Wybrzeże, Gdańsk 1974. 100. Lato słabych ludzi, „Teatr” 1974, nr 4. Recenzja spektaklu: Tadeusz Rittner, Lato, reż. Krystyna Meissner, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 101. Drugi debiut Kruszewskiej, „Teatr” 1974, nr 6. Recenzja spektaklu: Felicja Kruszewska, Sen, reż. Stanisław Hebanow­ ski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 102. Odkopanie Błędomierza, „Teatr” 1974, nr 8. Recenzja spektaklu: Jarosław Iwaszkiewicz, Odbudowa Błędomierza, reż. Marek Okopiński, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 103. Farsa na nice obrócona, „Teatr” 1974, nr 14. Recenzja spektaklu: Fernand Crommenlynck, Anioł i czart, reż. Stani­ sław Hebanowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 104. Sposoby na staruszkę, „Teatr” 1974, nr 15. 27 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Jolanta Betkowska Recenzja spektaklu: Evaristo Gherardi, Arlekin z „Zielonego Przylądka”, reż. Abdellah Drissi, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 105. Błazen czeka na Godota, „Teatr” 1974, nr 20. Recenzja spektaklu: William Szekspir, Tymon Ateńczyk, reż. Zofia Wier­ chowicz, Teatr Ziemi Pomorskiej w Grudziądzu. 106. Rosmersholm, „Trybuna Ludu” 1974, nr 171. 107. Git, scenariusz telewizyjny Andrzej Żurowski, współaut. M. Gordon, 1974. Według informacji A. Żurowskiego emisja w 1974 została zatrzymana przez cenzurę. 108. Mika Waltari, Obcy przyszedł na farmę, przeł. Barbara  Iwicka, scena­ riusz telewizyjny Andrzej Żurowski, TV 1974. Adaptacja. 1975 109. Odpowiedzialność i los, „Teatr” 1975, nr 16. Recenzja spektaklu: Henryk Ibsen, Rosmersholm, reż. Józef Giebułto­ wicz, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 110. Dramat o odmianach tyranii, „Życie Literackie” 1975, nr 41. 111. Głową w mur, „Teatr” 1975, nr 23. Recenzja spektaklu: Jan Tetter, Mur, reż. Marek Okopiński, Teatr Wy­ brzeże w Gdańsku. 112. O współczesny wymiar tradycji, „Teatr” 1975, nr 5. 113. Rozsądek i  skrzydła szaleństwa. O  Stanisławie Hebanowskim, „Teatr” 1975, nr 16. 114. Śmiech po polsku, „Teatr” 1975, nr 18. 115. Kameralny monumentalizm. O  aktorstwie Haliny Winiarskiej, „Teatr” 1975, nr 19. 1976 116. Szekspiriady polskie, Pax, Warszawa 1976, 269 s. Rozprawa doktorska; dotyczy recepcji dramatów Williama Szekspira w Polsce do 1850. Zawartość: Po co to komu?; Cz. 1: W kręgu teatru przedlistopadowego; Cz. 2: W kręgu estetyki pozornych sprzeczności: sentymentalizm – gotyzm – groza – frene- zja; Cz. 3: Scenariusze: 1. Na tropie stereotypów; 2. Miejsce scenariuszy szekspirowskich w tradycji teatralnej; 3. Pośród rękopisów (Komedie; „Hen- ryk IV”, „Groby Werony”; „Othello”; „Król Lear”, czyli siła stereotypów; „Makbet” w pół drogi; Mit „Hamleta”); 4. Czas wielkiego przygotowania wyobraźni. 28 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego Recenzje: T. Kapłon, Na tropach Szekspira, „Odra” 1977, nr 10. J. Degler, Teatralia, „Rocznik Literacki” 1976. 117. Spotkanie z mitem, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1976, 315 s. Reportaż literacki. Relacja z podróży po Ameryce Południowej i rozwa­ żania o kulturze. Recenzja: I. Burzacka, Mity i miraże, „Fakty” 1976, nr 51/52. 118. (red.) Państwowy Teatr Wybrzeże 1946–1976, Gdańsk 1976. 119. Tylko pięć lat, [w:] Państwowy Teatr Wybrzeże 1946–1976, red. Andrzej Żurowski, PTW, Gdańsk 1976. 120. Tadeusz Gwiazdowski, „Teatr” 1976, nr 2. 121. Z lotu ptaka. O aktorstwie Andrzeja Łapickiego, „Teatr” 1976, nr 3. 122. Stanisław Igar, „Teatr” 1976, nr 11. 123. Bez ogródek, „Teatr” 1976, nr 17. 124. Barbarzyńca w ogrodzie tradycji. O Adamie Hanuszkiewiczu, „Teatr” 1976, nr 19. 125. Andrzej Szalawski, „Teatr” 1976, nr 22. 126. Marzenia o nadmarionecie, „Trybuna Ludu” 1976, nr 30. 127. Nadzieja – rzecz ludzka, „Teatr” 1976, nr 5. Recenzja spektaklu: Max Frisch, Biedermann i  podpalacze, reż. Stani­ sław Różewicz, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 128. Graf Leicester nie wyjedzie, „Teatr” 1976, nr 6. Recenzja spektaklu: Fryderyk Schiller, Maria Stuart, reż. Ryszard Ma­ jor, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 129. Sztuka czytania, „Teatr” 1976, nr 8. Recenzja spektaklu: Sławomir Mrożek, Emigranci, reż. Marek Okopiń­ ski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 130. Komedia omyłek w wieczór Trzech Króli, „Teatr” 1976, nr 10. Recenzja spektaklu: William Szekspir, Wieczór Trzech Króli, reż. Jan Kulczyński, Teatr Stara Prochownia w Warszawie. 131. Produkcyjniak, „Teatr” 1976, nr 16. Recenzja spektaklu: Jerzy Surdykowski, Horoskop, reż. Marek Okopiń­ ski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. Recenzja książki: Edward Krasiński, Stefan Jaracz, PWN, Warszawa 1976. 132. Aktor nieznany, „Teatr” 1976, nr 21. 133. Gordon i przeklęte problemy Sarkadiego, „Teatr” 1976, nr 26. Recenzja spektaklu: Imre Sarkadi, Szymon Słupnik, reż. Krystyna Meis­ sner, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== 29 Jolanta Betkowska Przedruk w: „Le Théâtre en Pologne” 1977, nr 11. 1977 134. Styl i tradycja, „Teatr” 1977, nr 1. 135. O aktorstwie Gustawa Holoubka, „Teatr” 1977, nr 5. 136. Noc egzorcyzmów, „Teatr” 1977, nr 7. 137. Praski maraton, „Dialog” 1977, nr 5, 6. 138. Sceniczny los poetów, „Życie Literackie” 1977, nr 31. 139. Wygodna gra, „Teatr” 1977, nr 16. 140. Forma i sens. O aktorstwie Henryka Bisty, „Teatr” 1977, nr 18. 141. W przeszłość i w przyszłość, „Kultura” 1977, nr 46. 142. Śmiech i łkanie, „Teatr” 1977, nr 8. Recenzja spektaklu: Antoni Czechow, Wujaszek Wania, reż. Stanisław Hebanowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 143. Mistyczny spór o Polskę, „Kultura” 1977, nr 32. 144. Łomnicki i szekspirowski produkcyjniak, „Teatr” 1977, nr 20. Recenzja spektaklu: Ivo Brešan, Przedstawienie „Hamleta” we wsi Głucha Dolna, reż. Kazimierz Kutz, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 145. Demon, błazen, cynik, [w:] W.  Szekspir, „Ryszard III”, program Teatru Powszechnego, Łódź 1977. Przedruk w: „Teatr” 1978, nr 7. 1978 146. A lengyelek nemzeti müvé szete, „Szinhaz” [Budapeszt] 1978, nr 11. 147. Dziwoformy i znaczenia, „Teatr” 1978, nr 1. 148. Niewiadoma, która sprawdza się dopiero w praktyce, „Teatr” 1978, nr 2. 149. Mój brat i ja to jedno, [w:] W. Szekspir, „Wieczór Trzech Króli”, program Te- atru Wybrzeże, Gdańsk 1978. Przedruk w: „Teatr” 1978, nr 16. 150. Presja tradycji i próby ucieczki, „Kultura” 1978, nr 18. 151. Nieśmiertelność średniaków, „Teatr” 1978, nr 3. Recenzja spektaklu: William Szekspir, Koriolan, reż. Jan Maciejowski, Teatr im. Jaracza w Łodzi. 152. Frasobliwie, „Teatr” 1978, nr 5. Recenzja spektaklu: William Szekspir, Tragiczna historia Hamleta, księ- cia Danii, reż. Piotr Paradowski, Teatr Polski we Wrocławiu. 153. Marzenia niespełnialne, „Teatr” 1978, nr 10. Recenzja spektaklu: William Szekspir, Wieczór Trzech Króli, reż. Ryszard Major, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 154. Pałac pozłacany, „Teatr” 1978, nr 12. 30 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego Recenzja spektaklu: Tadeusz Miciński, W  mrozach złotego pałacu czy- li  Bazylissa Teofanu, reż. Stanisław Hebanowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 155. Pomysł ≠ realizacja, „Teatr” 1978, nr 14. Recenzja spektaklu: William Szekspir, Troilus i  Kresyda, reż. Marek Grzesiński, Teatr Narodowy w Warszawie. 156. Paszkwil na siebie i innych, „Kultura” 1978, nr 29. 157. Co dalej? Dyskusja z  udziałem Jerzego Bajdora, Henryka Bieniewskiego, Bożeny Frankowskiej, Jerzego Kreczmara, Stanisława Marczaka-Oborskie- go i Andrzeja Żurowskiego, „Teatr” 1978, nr 19. 158. Wróg kłamstwa, „Teatr” 1978, nr 20. Recenzja spektaklu: Henryk Ibsen, Wróg ludu, reż. Marcel Kochańczyk, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 159. Powrót, „Teatr” 1978, nr 24. Recenzja spektaklu: Albert Camus, Nieporozumienie, reż. Stanisław He­ banowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 1979 160. Fatamorgana, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1979, 341 s. Powieść. Recenzje i opracowania: A.  Staniszewski, Gdzie jest granica legendy i  prawdy?, „Nowe Książki” 1980, nr 1. M. Warneńska, Różnie o podróżach, „Fakty” 1980, nr 17. 161. Shakespeare in Poland, „Shakespeare Quarterly” [Waszyngton] 1979, nr 2. 162. Myślenie Szekspirem, „Teatr” 1979, nr 3, 4. 163. Zmienny wiatr od morza, „Teatr” 1979, nr 19. 164. Bilans?, „Życie Literackie” 1979, nr 50. 165. Między reportażem a przypowieścią, „Teatr” 1979, nr 1. Recenzja spektaklu: Ivo Brešan, Przedstawienie „Hamleta” we wsi Głucha Dolna, reż. Krystyna Meissner, Teatr Dramatyczny w Elblągu. 166. Odkrywanie masek, „Teatr” 1979, nr 2. Recenzja książki: Marvin Rosenberg, The Masks of Macbeth, University of California Press, Los Angeles – London 1978. Przedruk w: „Le Théâtre en Pologne” 1979, nr 3. 167. Pobrzeża rozumu, „Teatr” 1979, nr 3. Recenzja spektaklu: William Szekspir, Burza, reż. Ryszard Major, Teatr Powszechny w Warszawie. 168. „Kraina 105 tajemnicy”, „Teatr” 1979, nr 6. 31 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Jolanta Betkowska Recenzja spektaklu: Zbigniew Żakiewicz, Kraina 105 tajemnicy, reż. Marcel Kochańczyk, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. Przedruk w: „Le Théâtre en Pologne” 1979, nr 8. 169. Obca, „Teatr” 1979, nr 9. Recenzja spektaklu: Aleksander Fredro, Wychowanka, reż. Stanisław Hebanowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 170. Szklana kula, „Teatr” 1979, nr 22. 171. Apologia absurdu, „Czas” 1979, nr 47. 172. U mety, „Literatura” 1979, nr 49. Recenzja spektaklu: Adam Mickiewicz, Dziady, reż. Maciej Prus, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 173. Czhikwadze i Sturua, czyli Hamlet i Ryszard III, „Teatr” 1979, nr 25. Recenzja spektakli: William Szekspir, Hamlet, reż. Jurij Lubimow, Teatr na Tagance w Moskwie; William Szekspir, Ryszard III, reż. Robert Sturua, Teatr im. Rustawelego w Tbilisi. 174. Wieloryb faszerowany, „Teatr” 1979, nr 26. Recenzja spektaklu: Władysław Zawistowski, Wieloryb, reż. Ryszard Major, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 1980 175. Hamlet Henryka Tomaszewskiego, „Teatr” 1980, nr 2. 176. Aktor prowincjonalny. O  aktorstwie Jerzego Łapińskiego, „Teatr” 1980, nr 11. 177. Grać siebie, „Teatr” 1980, nr 15. 178. Pisarz teatru, „Życie Literackie” 1980, nr 36. 179. Źle się dzieje w Elsynorze, „Teatr” 1980, nr 20. Analiza sztuk Szekspira wystawianych na scenach polskich w  latach 1979–1980. 180. O nas z nami, „Teatr” 1980, nr 24. 181. Poza rozumem, czyli Irracjonaliści natchnieni, „Teatr” 1980, nr 1. 182. W potrzasku, „Teatr” 1980, nr 4. Recenzja spektaklu: Pierre Marivaux, Triumf miłości, reż. Stanisław Hebanowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 183. Wszystko czyli nic, „Teatr” 1980, nr 5. Recenzja spektaklu: William Szekspir, Hamlet, reż. Gustaw Holoubek, Teatr Dramatyczny m. st. Warszawy. 184. Portrety, „Teatr” 1980, nr 9. Recenzja spektaklu: Edward Albee, Już po wszystkim, reż. Kazimierz Kutz, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 185. Kosmos osobowości, „Kultura” 1980, nr 29. 32 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego Recenzja spektaklu: William Szekspir, Makbet, reż. Stanisław Heba­ nowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 186. Godzina troski, „Kultura” 1980, nr 48. 187. Księżyc, TV 1980. Montaż wierszy Pabla Nerudy. Scenariusz telewizyjny Andrzeja Żu­ rowskiego. 1981 188. Teatr Stanisława Hebanowskiego, „Dialog” 1981, nr 1. 189. Adepci i błędne koło, „Teatr” 1981, nr 22. 190. O aktorstwie Krzysztofa Gordona, „Teatr” 1981, nr 13. 191. Próba sił, „Kultura” 1981, nr 26. 192. Teatr teatralny (o  inscenizacjach operowych Hebanowskiego), „Ruch Mu­ zyczny” 1981, nr 13. 193. Miejsce osobne, „Życie Literackie” 1981, nr 31. 194. Odświętna codzienność, „Teatr” 1981, nr 17/18. 195. Konwencje, „Kultura” 1981, nr 42. 196. Dokąd idziesz, czysty esteto?, „Kultura” 1981, nr 2. Recenzja spektaklu: Dokąd idziesz, Prostaczku?, według Kandyda Wolte­ ra, scen. i reż. Urszula Kenar, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 197. Przez dziurkę od klucza, „Teatr” 1981, nr 2. Recenzja spektaklu: Jerzy Żurek, Sto rąk, sto sztyletów, reż. Ryszard Major, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 198. Pax Atenae, albo O  głupocie mężczyzn i  mądrości kobiet, „Teatr” 1981, nr 4. Recenzja spektaklu: Edward Bond, Kobieta, reż. Maciej Englert, Teatr Współczesny w Warszawie. 199. Profile, wersje, granice pojemności, „Kultura” 1981, nr 21. Recenzja spektaklu: William Szekspir, Hamlet i  Hamlet, reż. Marek Grzesiński, Słupski Teatr Dramatyczny. 200. Antynomie rewolucji, antynomie świata, „Teatr” 1981, nr 11. Recenzja spektaklu: Tadeusz Miciński, Kniaź Patiomkin, reż. Maciej Prus, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 201. Za kulisami Hamleta, „Kultura” 1981, nr 28. 202. 0:1, czyli Szekspir przegrał do Peryta, „Teatr” 1981, nr 15. Recenzja spektaklu: William Szekspir, Romeo i Julia, reż. Ryszard Peryt, Teatr Narodowy w Warszawie. 203. Wyspa rozpaczy, „Kultura” 1981, nr 47. 204. Gioaccino Rossini, Bliźniacy z Wenecji, libretto Andrzej Żurowski, reż. Przemysław Śliwa, Teatr Muzyczny w Gdyni. 33 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Jolanta Betkowska 1982 205. Wieczory popremierowe, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1982, 339 s., 48 s. ilustr. Zawartość: Przedtem (zarys dziejów Teatru Wybrzeże w latach 1946–1969); U Oko- pińskiego (rec. z lat 1970–1973); U Hebanowskiego (rec. z lat 1973–1979); Zmienny wiatr od morza (podsumowanie sezonu teatralnego 1978/1979). Recenzje i opracowania: Z. Greń, W stronę Gdańska, „Życie Literackie” 1982, nr 20. Z. Greń, W Gdańsku, „Życie Literackie” 1982, nr 21. Z. Greń, Pożegnanie Gdańska, „Życie Literackie” 1982, nr 22. B. Frankowska, Bogactwa oprawne w nędzę poligrafii, „Kontrasty” 1983, nr 9 (dot. też poz. 206). T. Zwierzchowska, Pogoń za nieuchwytnym, „Fakty” 1983, nr 30 (dot. też poz. 206, 207). 206. Ludzie w reflektorach, „Czytelnik”, Warszawa 1982, 295 s. Szkice. Zawartość: Artysta i widz; Tadeusz Gwiazdowski; Andrzej Szalawski; Stanisław Igar; Nie tylko mag (Gustaw Holoubek); Z lotu ptaka (Andrzej Łapicki); Kame- ralny monumentalizm (Halina Winiarska); Forma i sens (Henryk Bista); Grać siebie (Daniel Olbrychski); Aktor z  tajemnicą (Krzysztof Gordon); Aktor prowincjonalny (Jerzy Łapiński); Rozsądek i  skrzydła szaleństwa (Stanisław Hebanowski); Barbarzyńca w ogrodzie tradycji (Adam Hanusz- kiewicz); Misterium bez masek (Józef Gruda); Teatr baletu (Janina Jarzy- nówna-Sobczak); Teatr światła i cienia (Jerzy Krechowicz); Za wcześnie (Jerzy Afanasjew). Recenzje i opracowania: B. Frankowska, Bogactwa oprawne w nędzę poligrafii, „Kontrasty” 1983, nr 9 (dot. też poz. 205). Z. Greń, Już historia, „Życie Literackie” 1983, nr 31. S. Kuśmierczyk, „Aktor życie tworzy…”, „Twórczość” 1983, nr 8. T. Zwierzchowska, Pogoń za nieuchwytnym, „Fakty” 1983, nr 30 (dot. też poz. 205, 207). 207. Zza kulis, szeptem, Krajowa Agencja Wydawnicza, Gdańsk 1982, 187 s. Felietony teatralne. Przedruk tekstów opublikowanych w tygodniku „Czas” w 1979 roku. Recenzje i opracowania: Z. Greń, Szept z prowincji, „Życie Literackie” 1983, nr 9. 34 ##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw== Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego T. Zwierzchowska, Pogoń za nieuchwytnym, „Fakty” 1983, nr 30 (dot. też poz. 205, 206). 208. „W gębie tylko ojczyznę mają”, [w:] Opolskie konfrontacje. Klasyka polska, Opole 1982. 209. Rozbite zwierciadło. Królowie Szekspira, „Fakty” 1982, nr 2. 210. Szkic do nie istniejącego portretu. O  Hamletach Konrada Swinarskiego, „Fakty” 1982, nr 9, 10. 211. Między miłością a śmiercią, [w:] P. Czajkowski, „Eugeniusz Oniegin”, pro- gram Opery Bałtyckiej, Gdańsk 1982. Przedruk w: „Tu i Teraz” 1983, nr 13. 212. Lustro, „Tu i Teraz” 1982, nr 6. 213. Teatr Narodów, „Tu i Teraz” 1982, nr 10. 214. Za wcześnie. Szkic o teatrze Jerzego Afanasjewa, „Fakty” 1982, nr 26. 215. Przed Kantorem na klęczkach, „Tu i Teraz” 1982, nr 27. 216. Papkinada, „Życie Literackie” 1982, nr 14. 217. Odgadnąć sens snu, „Tu i Teraz” 1982, nr 15. Recenzja spektaklu: Witold Gombrowicz, Ślub, reż. Ryszard Major, Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 218. Chaos, „Tu i Te
Pobierz darmowy fragment (pdf)

Gdzie kupić całą publikację:

Szekspiromania
Autor:
Sklep
Format
Cena

Opinie na temat publikacji:

Inne popularne pozycje z tej kategorii:

Czytaj również:

Prowadzisz stronę lub blog? Wstaw link do fragmentu tej książki i współpracuj z Cyfroteką: