Darmowy fragment publikacji:
SZEKSPIROMANIA
ANDRZEJA ˚UROWSKIEGO
SZEKSPIROMANIA_DRUK:Layout 2 1/11/14 1:00 PM Page 1
Zebrane w niniejszym tomie studia i szkice powstały z myÊlà o Andrzeju ˚urowskim
(1944–2013), wybitnym teatrologu, krytyku, eseiÊcie. Jak powiadał o sobie sam
– niepoprawnym szekspiromaniaku.
Uj´te w spójne bloki tematyczne teksty obejmujà dziedziny mu najbli˝sze: histori´
i współczesnoÊç teatru szekspirowskiego w Polsce i na Êwiecie, studia krytyczne dzieł Szek-
spira, wreszcie szeroko poj´tà obecnoÊç Szekspira w kulturze: w muzyce, ikonografii,
w przekładzie.
Andrzej ˚urowski jak nikt inny zaprzyjaêniał si´ z przeszłoÊcià. W skreÊlonych jego
r´kà portretach szekspirystów, genialnych aktorów i interpretatorów tkwià okruchy jego
własnej osobowoÊci. Cechuje ich podobna euforia lektury, przymus opowiadania, gonitwa
myÊli, niedostatek czasu... Nade wszystko zaÊ ÊwiadomoÊç wi´zi pokoleƒ, uchwycona
w obrazach ciàgnàcych przez stulecia do teatru artystów i widzów, ogarni´tych tà samà
nieodpartà potrzebà przejrzenia si´ w lustrze sceny. Ten wielopokoleniowy pochód ˝ywych,
cieni i fantomów zasługuje na uwag´.
Szekspiromaniastara si´ uczyniç zadoÊç pasjom ich wszystkich.
SZEKSPIROMANIA
ANDRZEJA ˚UROWSKIEGO
Jolanta Betkowska Marta Gibiƒska Józef Bachórz Jan Michalik Kazimierz Braun
Tomasz Miłkowski El˝bieta Baniewicz
Jerzy Limon Jacek Fabiszak
Anna Janicka Jarosław Ławski Piotr Kamiƒski Michał Kuziak Tadeusz Sucharski
Sławomir Rzepczyƒski Małgorzata Grzegorzewska Anna Frajlich
Jarosław Komorowski Mieczysław Abramowicz Kathleen Cioffi
Maria Shevtsova Patrice Pavis Manabu Noda Georges Banu Pavel Drábek
Yun-Cheol Kim Patricia Keeney John Elsom
Ayami Oki-Siekierczak Daniel Gerould
S
Z
E
K
S
P
I
R
O
M
A
N
I
A
A
N
D
R
Z
E
J
A
˚
U
R
O
W
S
K
I
E
G
O
9 7 8 8 3 2 3 5 1 0 7 4 1
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
SZEKSPIROMANIA_str_tyt:Layout 3 6/26/13 12:18 PM Page 1
SZEKSPIROMANIA
SZEKSPIROMANIA
ksi´ga dedykowana pami´ci
ANDRZEJA ˚UROWSKIEGO
ANDRZEJA ˚UROWSKIEGO
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
SZEKSPIROMANIA_str_tyt:Layout 3 6/26/13 12:18 PM Page 3
SZEKSPIROMANIA
SZEKSPIROMANIA
ksi´ga dedykowana pami´ci
ANDRZEJA ˚UROWSKIEGO
ANDRZEJA ˚UROWSKIEGO
pod redakcjà Anny Cetery
Warszawa 2013
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Redaktor naukowy
Anna Cetera
Recenzent
Andrzej Weseliński
Redaktor prowadzący
Maria Szewczyk
Redakcja i indeks
Anna Matysiak
Redakcja tekstów angielskich
Aniela Korzeniowska
Opracowanie not biograficznych i streszczeń
Anna Cetera, Piotr Szymczak
Redakcja techniczna
Zofia Kosińska
Korekta
Elwira Wyszyńska
Projekt okładki, stron tytułowych i rozdziałowych
Zbigniew Karaszewski
Ilustracje na okładce i w książce
Archiwum rodzinne Andrzeja Żurowskiego (okładka, s. 3, 65, 419, 496)
Maciej Kosycarz/KFP (s. 15)
Marian Pasternak (s. 165, 231, 285)
Skład i łamanie
GRAFINI
© Copyright by Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2013
ISBN 978-83-235-1255-4 (PDF)
Publikacja powstała przy współpracy z Miastem Gdańsk oraz przy wsparciu
finansowym Prezydenta Miasta Gdyni, Prezydenta Miasta Sopotu oraz Akademii
Pomorskiej w Słupsku.
Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
00-497 Warszawa, ul. Nowy Świat 4
www.wuw.pl; e-mail: wuw@uw.edu.pl
Dział Handlowy WUW: tel. (48 22) 55-31-333; e-mail: dz.handlowy@uw.edu.pl
Księgarnia internetowa: www.wuw.pl/ksiegarnia
Wydanie 1
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Spis treści
Anna Cetera
Uścisk Szekspira . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
In the clutches of Shakespeare . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
9
12
Biogram i bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15
Jolanta Betkowska
Biogram Andrzeja Żurowskiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
17
Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
I . Szekspir w polskim teatrze: od debiutu do parafrazy . . . . . . . . . . . . . . . 65
Marta Gibińska
Szekspir w teatrze Stanisława Koźmiana, Kraków: 1865–1885 . . . . . . . . 67
Józef Bachórz
Bolesław Prus podziwia Helenę Modrzejewską . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 84
Jan Michalik
Hamlet i Hamlet 1914. Rekonesans . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92
Kazimierz Braun
Z szekspirowskiego archiwum reżysera . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 103
Kathleen Cioffi
Shakespeare, the Polish Director’s Contemporary . . . . . . . . . . . . . . . . . . 122
Tomasz Miłkowski
Poznańska dyrekcja Janusza Wiśniewskiego albo Czas na klasyków . . . 134
Elżbieta Baniewicz
Czarne lustra: Opowieści afrykańskie Krzysztofa Warlikowskiego . . . . . 155
5
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
II . Wędrówki i przewłaszczenia: Szekspir w teatrach świata . . . . . . . . . . . 165
Daniel Gerould
Hamlet and the Travelling Players . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 167
Maria Shevtsova
The Tempest: Declan Donnellan and Oskaras Korsunovas Look
Backwards into the Abyss of Time . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 182
Jerzy Limon
The Face as a Stage: Roberto Bacci’s Hamlet . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 192
Patrice Pavis
Hamlet spod znaku globalizacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 207
Manabu Noda
Mirrored Image and the Dislocation of Culture in Ninagawa’s
Shakespeare . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 213
III . Praktyki i chwyty dramaturgiczne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 231
Georges Banu
Metafory i praktyki teatru . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 233
Pavel Drábek
“My dreams presage too true”: Dreams as a Dramatic Device in
Elizabethan Drama . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 249
Jacek Fabiszak
Conflict and Rhetoric. On the Structuring of Roles in Conflict in
Shakespeare’s (Non)dramatic Poetry . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 262
Yun-Cheol Kim
Shakespeare’s Unhistorical Inventions and Deviations from
Holinshed, and Their Dramatic Functions in Richard II . . . . . . . . . . . . . . . 274
IV . Wobec Szekspira: polemiki, inspiracje, aluzje . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 285
Anna Janicka, Jarosław Ławski
Szekspirofobia? Mowa krótka w Jana Śniadeckiego obronie . . . . . . . . 287
Michał Kuziak
Sen, Słowacki, Szekspir i inni . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 305
Tadeusz Sucharski
„Co będzie t a m?”, czyli Hamleci Dostojewskiego (z rzutem oka
na szekspiriana rosyjskiego geniusza) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 331
6
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
SzekspiromaniaSpis treści
Sławomir Rzepczyński
Norwidowska „zbrodnia stanu”. Szekspir w twórczości Norwida
(O Kleopatrze i Aktorze) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 355
Małgorzata Grzegorzewska
Measure for Measure: A Requiem for Humanity . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 370
Anna Frajlich
The Ghost of Shakespeare in the Poetry of Szymborska . . . . . . . . . . . . . 391
Patricia Keeney
Venus and Adonis: Shakespeare’s Blueprint for Tragedy . . . . . . . . . . . . . . 407
V . Znaki, znaczki, motywy: Szekspir w kulturze . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 419
John Elsom
The Englishness of Shakespeare . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 421
Jarosław Komorowski
Hamlet jednorożec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 426
Piotr Kamiński
„Z ciebie pewnie muzyk całą gębą…” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 438
Ayami Oki-Siekierczak
A New Interpretation of the Blue Lights in Richard III: Functions of
the Blue Hue in Yūshi Odashima’s Translation . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 451
Mieczysław Abramowicz
O znaczkach z Szajlokiem
Noty o autorach / Notes on the Authors . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 475
Indeks nazwisk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 497
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
7
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Anna Cetera
Uścisk Szekspira
Jan Kott nie specjalizował się w laurkach, ale rekomendując eseje Andrzeja
Żurowskiego, pisał o nim z uznaniem jako o autorze „który jest w równej mie
rze krytykiem, świadkiem teatralnym i czytelnikiem sumiennym a uważ
nym” 1. Z kolei Andrzej Żurowski, wspominając całkiem przecież niedawno
Kotta, medytował: „U progu XXI wieku odszedł Jan Kott. Jedynie zmarł, czy
też rzeczywiście odchodzi – w przeszłość myśli interpretatorskiej i teatral
nych koncepcji? Słynny szekspirysta...” 2. Jak wielokrotnie przyznawał, Kott
go onieśmielał. Pewnie dlatego, wbrew swym obyczajom, nie odważył się na
zwać go po prostu starym szekspiromaniakiem. Nazbyt poufale? Nie dość ele
gancko? Ta taktowna wstrzemięźliwość musiała go jednak uwierać, bo już
w następnych zdaniach pofolgował pamięci, by przytoczyć nieobyczajną
anegdotę, a zaraz potem dedykację: „Andrzejowi, z szekspirowskim uściskiem –
To jest uścisk, który nie mija, nigdy” 3. Uścisk Szekspira? Uścisk szekspirysty?
W przemożnym uścisku Stratfordczyka Andrzej Żurowski tkwił nieustan
nie, o czym świadczą tytuły jego kolejnych książek: Szekspiriady polskie (1976),
Myślenie Szekspirem (1983), Szekspir w cieniu gwiazd (2001), Szekspir – ich
rówieś nik (2003), Szekspir i Wielki Zamęt (2003), Prehistoria polskiego Szekspira
(2007), wreszcie MODrzeJEwSKA. ShakespeareStar (2010). Obszerne, znako
micie udokumentowane monografie obejmują czterysta lat polskiego teatru
szekspirowskiego; jedna z ostatnich, MODrzeJEwSKA. ShakespeareStar, przy
nosi fascynujące studium kariery wielkiej aktorki, która z prowincjonalnej
komediantki przeistacza się w gwiazdę angielskich i amerykańskich
1 Por. strona recto okładki: Andrzej Żurowski, Czytając Szekspira (Łódź: Spółka Wy
dawniczoKsięgarska, 1996).
2 Andrzej Żurowski, Teatr czyli świat. Rozmowy z artystami sceny o jej minionej epoce
(Gdańsk: Fundacja Światło Literatury, 2011), s. 165.
3 Ibidem.
9
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Anna Cetera
scen. Andrzej Żurowski był kustoszem Szekspira: wyprowadzał przeszłość
z archiwów i utrwalał teraźniejszość, zawsze świadom, jak prędko i bezpo
wrotnie rozwiewają się sceniczne iluzje i nasze o nich wspomnienia. Pisząc
o kolejnych epokach polskiego Szekspira, wykształcił kilka pokoleń badaczy,
nade wszystko zaś wyznaczył wspaniałe standardy krytyki błyskotliwej, nie
sfornej i dociekliwej – jedynej w swoim rodzaju.
Publikacja Szekspiromanii miała poprzedzać zaproszenie do spotkania,
wymiany myśli, wspomnień, uścisków. Któż wie, co dorzuciłby Andrzej Żu
rowski do każdego z artykułów, o co zahaczył, na jakie dyrdymały żachnął
się i machnął ręką. Dlaczego tak? We wstępie do jednej ze swych ostatnich
książek, niespiesznych wywiadówrzek z aktorami, pisał: „Wraz ze znakomi
tymi kolegami z poprzednich generacji i moimi rówieśnikami usiłuję zaglą
dać za ówczesne kulisy, by próbować zrozumieć niegdysiejsze kształty, spo
soby i zasoby polskiego teatru, a w nim naszą własną skalę myślenia
i przeżywania, wrażliwość tamtych pokoleń... I tak to rozmawiamy. Ot, roz
mawiamy sobie po prostu” 4.
Wielkiego pożegnania z kolegami po piórze już nie będzie. Już nikt nie
dopilnuje, aby tym najbardziej serio wybić z głowy „togi Katonów” i „akade
mickie birety jajogłowych” 5. Miast rozmowy pozostaje nam wzajemna lektu
ra, z myślą o Szekspiromaniaku, którego wszyscy, choć na różne sposoby, na
tyle, na ile nam pozwolił – znaliśmy.
O szekspiromanii Andrzej Żurowski mówił od zawsze. Cóż to za przy
padłość? W jego biografii Heleny Modrzejewskiej, pośród uczonych rozwa
żań o perspektywie, oglądzie i oddaleniu w rozprawkach dziewiętnasto
wiecznych krytyków poświęconych magii sceny, przemyka refleksja pięknie
wyrażona, z literackim szlichtem tak charakterystycznym dla eseistyki An
drzeja Żurowskiego:
Pomiędzy brzegami czasu, ponad przepaścią pokoleń pojawia się oto szczególna kład-
ka, czarodziejska jak iluzoryczny wymiar rzeczywistości, którym czasem jawi się teatr
i którym bywa wielkie aktorstwo... 6.
Tyle dla ocalenia chwili może uczynić krytyk: opisać zachwycenie, rozpoznać
mistrza. Jednak pasje szekspirystów idą dalej niż czujne zapatrzenie. Szekspir
jest autorem pytań i jego wielkość wynika wprost, choć nie wyłącznie, z wagi
odpowiedzi udzielanych w epokach zstępnych. We wszystkich arcydziełach
4 Ibidem, s. 9.
5 Ibidem.
6 Andrzej Żurowski, MODrzeJEwSKA. ShakespearStar (Gdańsk: słowo/obraz teryto
ria, 2010), s. 418.
10
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Uścisk Szekspira
świata rzecz idzie przecież niezawodnie o pogłębioną świadomość trwania
i przemijania. Ów opisywany przez Andrzeja Żurowskiego wewnętrzny tra
gizm ludzkiej osobowości, w której płoną emocje, trawiąc ciało jak szata Deja
niry: „Ci, którzy cierpią więcej, żyją głębiej. I umierają straszniej”, pisał o Anto-
niuszu i Kleopatrze 7.
Andrzej Żurowski jak nikt inny zaprzyjaźniał się z przeszłością. W skreślo
nych jego ręką portretach szekspiromaniaków tkwią okruchy jego własnej oso
bowości. Cechuje ich podobna euforia lektury, przymus opowiadania, gonitwa
myśli, niedostatek czasu... Nade wszystko zaś świadomość więzi pokoleń,
uchwycona w obrazach ciągnących przez stulecia do teatru aktorów i widzów,
ogarniętych tą samą nieodpartą potrzebą przejrzenia się w lustrze sceny. Ten
wielopokoleniowy pochód – marsz żywych, cieni i fantomów – zasługuje na
uwagę. Bywa, że przesuwa się w milczeniu, czasem łka lub wiwatuje.
„A w powietrzu... – jak powiada Andrzej Żurowski – Coś trwa. C o ś
ważnego” 8.
7 Żurowski, Czytając Szekspira, s. 350. Esej zatytułowany Koszula Dejaniry.
8 Żurowski, MODrzeJEwSKA, s. 510. Ostatnie zdanie.
11
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Anna Cetera
In the clutches of Shakespeare
Jak Kott was not one for paying compliments but when recommending An
drzej Żurowski’s essays, he spoke about him with appreciation, praising him
as a writer “who was a critic, a theatre witness, and also a conscientious and
watchful reader, all in equal measure”. 1 Andrzej Żurowski, on the other hand,
recalling Kott relatively recently, observed: “Jan Kott passed away at the
threshold of the 21st century. Did he only die, or has he truly moved into the
past of interpretative discourse and theatrical doctrines? A famous Shake
speare specialist …”. 2 As he very often admitted, he never failed to be in awe
of Kott. This was probably why, contrary to his usual custom, he never dared
to call him simply an old Shakespeare maniac. Would this have been too fa
miliar? Not polite enough? This tactful restraint must have bothered him,
though, because in the very next sentences he was ready to recall and quote
a rather indecent anecdote, immediately followed by what Kott had written
to him in one of his books : “To Andrzej, with a Shakespearean shake of the hand
– this is the kind of handshake that grips and never, ever lets go”. 3 Did he
mean the clutches of Shakespeare? Or those of a Shakespeare specialist?
Andrzej always remained in the powerful clutches of the Bard which is
well exemplified by his successive books: Szekspiriady polskie [Polish Shake
spearelike Renderings] (1976), Myślenie Szekspirem [Thinking Shakespeare]
(1983), Szekspir w cieniu gwiazd [Shakespeare Overshadowed by Stars] (2001),
Szekspir – ich rówieśnik [Shakespeare – Their Contemporary] (2003), Szekspir
i Wielki Zamęt [Shakespeare and the Violent Maelstrom] (2003), Prehistoria
polskiego Szekspira [The Prehistory of Polish Shakespeare] (2007), and, final
ly, MODrzeJEwSKA. ShakespeareStar (2010). These allembracing and
1 See the back cover of: Andrzej Żurowski, Czytając Szekspira.
2 Andrzej Żurowski, Teatr czyli świat, p. 165.
3 Ibidem.
12
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
In the clutches of Shakespeare
brilliantly documented monographs cover four hundred years of the Polish
Shakespeare theatre, whereas MODrzeJEwSKA. ShakespeareStar offers a fas
cinating account of the life of a star of local renown who rose to mesmerise
overseas audiences. Andrzej was a true custodian of Shakespeare: he would
turn the archives inside out to retrieve a single image of the past and would
go a thousand miles to fix and guard presentday achievements. His writing
about the successive stages of Shakespeare in Poland had an amazing influ
ence on the work of several generations of scholars, setting a strong pattern
of sharp, passionate, and teasingly wayward critical inquiry.
The publication of Shakespeare Mania was to precede an invitation to a gath
ering, a sharing of thoughts and memories and, most certainly, much hand
shaking. What kind of comment would he have passed on each of the articles?
What would he have questioned, or what gibberish would he have flinched at
and altogether discarded? Why would he have done this? In the preface to one
of his last books, a collection of extended, selfrevealing interviews with ac
tors, he wrote: “Together with some of my eminent colleagues from the previ
ous generation and my contemporaries, I am trying to peep behind the scenes
to understand the older forms, means and resources of the Polish theatre, our
ways of thinking and experiencing emotions or, in fact, the sensibility of those
generations… And thus we keep discussing things. Just discussing them”. 4
There will be no great parting with his friends, with other men of letters.
Were he with us, he would certainly make sure that those who are most seri
ous cast away their black “Cato togas” and “the eggheads their academic
caps”. 5 Instead of discussions, we can read what we have all composed, re
membering the Shakespeare Maniac whom we all knew, though in a variety
of different ways and only as much as he would let us know him.
Shakespeare mania was always something that Andrzej talked about.
What kind of affliction is it? In his biography of Helena Modrzejewska,
amidst some highly academic comments on the perspective, angle and dis
tance in the essays devoted to the mystery of the stage and written by some
nineteenthcentury critics, he smuggles in an exceptionally beautiful aside,
penned with literary eloquence so typical of his writing style:
There exists in-between the shores of time and above the abyss of generations
a unique and fragile bridge, as magical as illusory is the reality created occasionally by
the theatre or – time and again – by great actors… 6
4 Ibidem, p. 9.
5 Ibidem.
6 Andrzej Żurowski, MODrzeJEwSKA. ShakespearStar, p. 418.
13
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Anna Cetera
There is little more a critic can do to save the day but to express his
amazement, and to recognise a master when he sees one. And yet the zeal of
Shakespeare scholars goes far beyond watchful observation. Shakespeare
would push essential questions and his enormous status stems directly,
though not exclusively, from the way we pressed for answers in the epochs
which came afterwards. At the end of the road, all great literature feeds on
the enhanced awareness of being and passing away. To use Andrzej’s insight,
it rehearses the tragedy of the human mind filled with burning emotions
which consume our bodies with the ferocity of Dejanira’s cloth. “Those who
suffer more, live stronger lives, and die a more terrifying death”, wrote An
drzej on Anthony and Cleopatra. 7
Andrzej excelled in enlivening the past. There are sparks of his own per
sonality in the portrayals of Shakespeare maniacs sketched by his hand.
They succumb to the same euphoria of reading, the compulsion of retelling,
thoughts running wild, time running out… Above all, however, they are sim
ilarly aware of the communion of generations: actors and spectators striving
relentlessly towards the theatres of all ages, and drowned by their need to
look into the mirror of the stage. This movement of generations – the march
of the living, shadows and phantoms – deserves critical attention, whether
they walk in silence, cry or cheer.
“And in the air…” – says Andrzej – Something prevails. S o m e t h i n g
very important. 8
7 Żurowski, Czytając Szekspira, p. 350. His essay entitled „Koszula Dejaniry” [Dejani
ra’s cloth].
8 Żurowski, MODrzeJEwSKA, p. 510. The last sentence.
14
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Biogram i bibliografia prac
Andrzeja Żurowskiego
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Jolanta Betkowska
Biogram Andrzeja Żurowskiego
Andrzej Żurowski urodził się 24 września 1944 roku w Drohobyczu. W 1945
roku przeniósł się z rodzicami, w ramach tzw. akcji repatriacyjnej, do Gdań
ska, w którym spędził młodość. Przez ostatnie dwadzieścia lat mieszkał
w Gdyni. W Gdańsku uczęszczał do II Liceum Ogólnokształcącego, a w la
tach 1962–1967 studiował filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej,
uzyskując (z wyróżnieniem) tytuł magistra. Dwa lata później ukończył
w Warszawie Podyplomowe Studium Dziennikarskie.
W roku 1973 na Uniwersytecie Gdańskim obronił (z wyróżnieniem) pra
cę doktorską pt. Scenariusze szekspirowskie (promotor: prof. dr hab. Maria Ja
nion) i uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych ze specjalizacją w te
atrologii. W roku 2002 na podstawie rozprawy Szekspir w cieniu gwiazd
uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych
w zakresie literaturoznawstwateatrologii na Uniwersytecie Gdańskim.
W roku 2011 otrzymał z rąk prezydenta RP Bronisława Komorowskiego ty
tuł naukowy profesora nauk humanistycznych.
Z teatrem związał się już podczas studiów polonistycznych, gdy w latach
1963–1966 pełnił funkcję kierownika literackiego w Studiu Rapsodycznym
w Gdańsku. Bezpośrednio po studiach, w 1967 roku, rozpoczął pracę zawo
dową jako redaktor w Telewizji Polskiej w Gdańsku, gdzie zatrudniony był
przez trzydzieści cztery lata na stanowiskach: redaktora, publicysty (1967–
1973), kierownika Redakcji Teatru (1973–1981), zastępcy Redaktora Naczel
nego do Spraw Artystycznych (1981–1983), komentatora (1983–1987), kie
rownika Redakcji Artystycznej (1987–1990) i ponownie komentatora
(1990–2001). Jako kierownik literacki pracował w Studiu Rapsodycznym
w Gdańsku (1963–1966), w Operze Bałtyckiej w Gdańsku (1970–1972), Te
atrze Muzycznym w Gdyni (1978–1979) oraz w Teatrze Wybrzeże w Gdań
sku (1991–1993). W latach 1999–2000 był również konsultantem artystycz
nym w Teatrze Wybrzeże.
17
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Jolanta Betkowska
Ponadto dla Telewizji Polskiej zrealizował około dwudziestu filmów do
kumentalnych poświęconych problematyce kulturowej Europy, Azji i Amery
ki Południowej, dokąd odbył liczne podróże. Najdłuższy cykl, z Ameryki Po
łudniowej, emitowany był w latach 1972–1974. Andrzej Żurowski był też
autorem kilku cyklów telewizyjnych, m.in. Balet (1972–1973), Balet polski
(1974), Zawsze teatr (1978–1983), Teatr polski, Wieczór w teatrze z Andrzejem
Żurowskim (1983–1985), Teatr, czyli świat (1990–1994). Telewizja Polska zre
alizowała wiele jego scenariuszy Teatru TV, adaptacji oraz librett baletowych.
Widowiska teatralne według jego scenariuszy – przede wszystkim monodra
my, opery, balety – grane były również na wielu scenach w Polsce i za granicą.
Sporadycznie Żurowski zajmował się reżyserią: Malowidło na drzewie Ingma
ra Bergmana (Teatr Wybrzeże, Gdańsk 1993), Spowiedź Smierdiakowa Fiodo
ra Dostojewskiego (Teatr Telewizji 1979), oraz aktorstwem: rola Docenta
Bryjaka w spektaklu Teatru Telewizji Ostatnie lato albo pierwsza pieczęć Jacka
Antoniego Zielińskiego, reżyseria Mikołaj Grabowski (1989). Wygłosił w te
lewizji około tysiąca pięciuset, a w radiu blisko pięćset felietonów, komenta
rzy i recenzji mówionych. W roku 1997 razem z Andrzejem Lisem redagował
magazyn teatralny „Loża” (ukazał się tylko jeden numer z września).
W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych równolegle pracował na Wy
dziale FilologicznoHistorycznym Uniwersytetu Gdańskiego, gdzie jako adiunkt
i starszy wykładowca prowadził wykłady i seminaria; na studiach dziennych
(1975–1979), na Podyplomowym Studium Wiedzy o Teatrze, Filmie i Telewizji
(1986–1991) oraz Podyplomowym Studium Dziennikarskim (1995–1998).
W roku akademickim 2002/03 otrzymał nominację na stanowisko profe
sora nadzwyczajnego w dwóch uczelniach: Akademii Pomorskiej w Słupsku,
gdzie przez dwie kadencje, od roku akademickiego 2003/04 do września
2008, pełnił funkcję dyrektora Instytutu Polonistyki i zasiadał w Senacie
uczelni, oraz w Wyższej Szkole Międzynarodowych Stosunków Gospodar
czych i Politycznych w Gdyni, w której – jako kierownik Katedry Historii
Kultury Europejskiej – pracował do końca roku akademickiego 2004/05.
Oprócz wykładów kursowych i monograficznych, konwersatoriów i semina
riów magisterskich w macierzystej uczelni pozaetatowo prowadził wykłady
i seminaria z zakresu teatrologii w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku,
a od roku akademickiego 2010/11 również zajęcia na studiach doktoranc
kich. Wypromował blisko stu magistrów i trzech doktorów.
Jako visiting professor wykładał w Belgii: Universiteit Antwerpen (An
twerpia 1991), w Kanadzie: Concordia University (Montreal 1987) oraz York
University (Toronto 2009), na Litwie: Vytauto Didžiojo Universitetas (Kow
no 1998), w USA: City University of New York (2009), Georgetown University
(Waszyngton 2009), New York University (2009), Yale University (New
18
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Biogram Andrzeja Żurowskiego
Haven 2009), w Iranie: Teheran University (2011) oraz w Czechach: Masaryk
University (Brno 2011). W roku akademickim 2011/12 gościł również (visi-
ting scholar) w City University of New York. Prowadził też podyplomowe Se
minaria dla Krytyków Teatralnych, organizowane przez Międzynarodowe
Stowarzyszenie Krytyków Teatralnych (AICT) w Grenoble (1991), Montevi
deo (1994) i Amsterdamie (2000). Od roku 2002 był konsultantem nauko
wym (Research Consultant) International Biographical Centre w Cambridge
(Anglia). W roku akademickim 2011/12 uzyskał trzymiesięczny grant z The
Kosciuszko Foundation (USA) na opracowanie naukowe i przygotowanie
do druku zespołu rękopisów Madame Helena Modjeska Scrapbook (New York
Public Library for the Performing Arts).
Andrzej Żurowski przez dwadzieścia lat (1981–2001) sprawował funkcję
wiceprezesa Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (In
ternational Association of Theatre Critics, aff. UNESCO); zaś w 1994 roku
otrzymał dożywotni tytuł honorowego wiceprezesa IATC. Ponadto był
członkiem Klubu Krytyki Teatralnej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich
(do 1982 r.), następnie Stowarzyszenia Dziennikarzy RP (w latach 1979–
1982 wiceprezesem, w latach 1982–2000 prezesem, od 2000 r. dożywotnim
prezesem honorowym), ZAiKS (od 1972 r.), Międzynarodowego Instytutu
Teatralnego (ITI od 1976 r.), Związku Literatów Polskich (od 1977 r.). W la
tach 1989–1994 pełnił funkcję wiceprezesa Fundacji Theatrum Gedanense,
zaś od 1992 roku należał do Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego, któ
rego w latach 1992–1995 był wiceprezesem. W latach 2002–2003 był rów
nież Pełnomocnikiem Wojewody Pomorskiego ds. Kultury.
Andrzej Żurowski opublikował dwadzieścia pięć książek naukowych, ese
istycznych i literackich; redagował też teatralne książki zbiorowe i periodyki
naukowe w Polsce i za granicą. Ogłosił setki artykułów poświęconych teatrowi
współczesnemu w Polsce i na świecie oraz historii teatru. Były to studia, roz
prawy, szkice, eseje, a także artykuły przekrojowe i recenzje, publikowane
w książkach zbiorowych oraz periodykach polskich i zagranicznych, takich jak
„Autograf”, „Dialog”, „Kultura”, „Literatura”, „Notatnik Teatralny”, „Polityka”,
„Przegląd”, „Słupskie Prace Filologiczne”, „Studia Europejskie”, „Teatr”, „Tu
i Teraz”, „Wiadomości Kulturalne”, „Życie Literackie”, „Coliseum” (Mołdawia),
„Contemporary Review” (Wielka Brytania), „Handelsbladt” (Holandia), „In
ternational Theatre Yearbook” (Meksyk), „Jeu” (Kanada), „Kazaliste” (Chor
wacja), „New Theatre Quarterly” (Wielka Brytania), „Shakespeare Quarterly”
(USA), „Sipario” (Włochy), „Szinhaz” (Węgry), „Teatralnaja Żyzn” (Rosja),
„Teatro in Europa” (Włochy), „Teatteri” (Finlandia), „Theatre” (Korea).
Blisko połowa publikacji Andrzeja Żurowskiego dotyczy Szekspira; wśród
nich odznacza się cykl siedmiu monografii przedstawiających czterystuletnie
19
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Jolanta Betkowska
dzieje dramatów Szekspira na polskich scenach: Szekspiriady polskie (1976);
Myślenie Szekspirem (1983); Demon? błazen? cynik? czyli Żywot sceniczny „Ryszar-
da III” Williama Szekspira w teatrze polskim (2000); Szekspir w cieniu gwiazd
(2001); Szekspir – ich rówieśnik (2003); Szekspir i Wielki Zamęt (2004) oraz Prehi-
storia polskiego Szekspira (2007). Wyjątkowe miejsce w dorobku Andrzej Żu
rowskiego zajmuje obszerne studium kariery Heleny Modrzejewskiej – MO-
DrzeJEwSKA. ShakespeareStar (2010).
Andrzej Żurowski uczestniczył w licznych międzynarodowych konferen
cjach naukowych, na których – w wielu krajach Europy, Ameryki, Afryki
i Azji – wygłosił kilkadziesiąt referatów. W związku ze swoją twórczością li
teracką i naukową odbył też setki spotkań autorskich w Polsce, a także za
granicą (m.in. w USA). Jako juror lub przewodniczący jury pracował na wielu
ogólnopolskich (Kalisz, Opole, Rzeszów, Toruń, Wrocław) oraz międzynaro
dowych (Amsterdam, Baltimore, Erewan, Kair, Kijów, Kilonia, Lwów, Mont
real, Moskwa, Nancy, Petersburg, Quebec City, Tallin) festiwalach teatral
nych, a także jako selekcjoner lub doradca artystyczny (np. Bałtycki Dom,
Petersburg; Cairo International Festival for Experimental Theatre, Kair). W la
tach 2005–2010 był dyrektorem artystycznym światowego festiwalu mono
dramu szekspirowskiego ArmMono w Erewaniu. Przez kilkanaście lat był
również konsultantem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Szekspi-
rowskiego w Gdańsku.
Przez blisko czterdzieści lat współpracował z Ministerstwem Kultury
w różnych projektach krajowych (wielokrotnie był konsultantem, członkiem
komisji ekspertów, jurorem), a także w projektach międzynarodowych,
głównie jako wiceprezydent IATC (w tym jako konsultant prestiżowej nagro
dy Premio Europa per il Teatro).
Andrzej Żurowski był laureatem licznych nagród, m.in.: Klubu Krytyki
Teatralnej SDP (1970, 1977, 1988), Złoty Ekran’ 73, Wojewody Gdańskiego
(1981, 1984, 1997), Ministra Kultury i Sztuki (Nagroda im. Edwarda Csató
1984), Tygodnika „Fakty” (1984), Prezydenta miasta Gdańska (1987, 2004
za całokształt twórczości), Stowarzyszenia Dziennikarzy RP (1991 za cało
kształt twórczości krytycznoteatralnej), Gdańskiego Towarzystwa Przyja
ciół Sztuki (1987, 1997), Prezydenta miasta Gdyni (2002), Nagrody im. Woj
ciecha Bogusławskiego za Teatralną Książkę Roku (2002). W czterdziestolecie
pracy twórczej (2004) decyzją Prezydenta RP został Kawalerem Orderu Odro-
dzenia Polski. Wcześniej otrzymał również m.in. Złoty Krzyż Zasługi (1988),
Zasłużony Działacz Kultury (1978), Medal 40-lecia PRL, medal Za Zasługi dla
Gdańska (1980), później zaś medal Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodo
wego Gloria Artis (2009) oraz Złoty Medal Kultury Republiki Armenii (2010).
Andrzej Żurowski zmarł 5 stycznia 2013 roku.
20
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Biogram Andrzeja Żurowskiego
Biogramy, bibliografie
1. Frankowska Bożena, Encyklopedia teatru polskiego, Warszawa 2003.
2. Kto jest kim w Polsce, Warszawa 1989, 1993, 2001.
3. Kto jest kim w regionie gdańskim, Gdańsk 1993.
4. Kto jest kim w województwie pomorskim, Gdańsk 2000.
5. Leksykon polskiego dziennikarstwa, Warszawa 2000.
6. Błękitne Who is Who Hübnera, 2006.
7. International Authors and Writers Who’s Who, Cambridge 1989, 1993,
1997, 2001.
8. Man of Achievement, Cambridge 1993, 1995.
9. Five Thousand Personalities of the World, USA 1994, 1997.
10. Dictionary of International Biography, Cambridge 1996.
11. Who’s Who in the 21th Century, Cambridge 2002.
12. 2000 Outstanding Intellectuals of the 21st Century, Cambridge 2003.
13. 2000 Outstanding Europeans of the 21st Century, Cambridge 2006.
14. Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny,
t. 10, oprac. zespół pod red. Jadwigi Czachowskiej i Alicji Szałagan, War
szawa 2007.
W przygotowaniu
Alfabet Krytyków Teatralnych: Andrzej Żurowski, Sekcja polska Międzynarodo
wego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (IATC/AICT), Warszawa 2014.
Uchwałą Zarządu polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Kryty
ków Teatralnych (IATC/AICT) z dnia 13 maja 2013 utworzona została Dorocz
na Nagroda dla Młodych Krytyków Teatralnych im. Andrzeja Żurowskiego.
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Jolanta Betkowska
Bibliografia
prac Andrzeja Żurowskiego 1
1962
1. Potęga przekory, „Głos Wybrzeża” 1962, nr 246.
2. Parę słów o stylu, „Teatr” 1962, nr 24.
Debiut.
1964
3. Co-To – teatr nie tylko rąk, „itd.” 1964, nr 16.
1965
4. Chochola modlitwa, „Litery” 1965, nr 1.
5. O wiośnie, „Litery” 1965, nr 6.
6. Ujawnić tajną misję, „Litery” 1965, nr 7.
Wiersz.
1966
7. Powrót synów marnotrawnych, „Kultura” 1966, nr 13.
1967
8. Model zaangażowania młodej literatury, „Pomorze” 1967, nr 6.
9. Studenckie sceny, „Litery” 1967, nr 10.
10. Od Czechowa do Czechowa, „Litery” 1967, nr 11.
11. John Green, Szekspir i święty Dominik, „Litery” 1967, nr 12.
12. Potop na wesoło, „Litery” 1967, nr 5.
1 Bibliografia została sporządzona w porządku chronologicznym, bez wyodrębniania
poszczególnych gatunków piśmienniczych. Zaprezentowany został niemal cały dorobek
badawczy uczonego (w tym recenzje teatralne oraz niektóre referaty wygłoszone na konfe
rencjach) oraz prace nienaukowe.
22
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego
1968
13. Polskie dzieje „Ryszarda III”, [w:] W. Szekspir, „Ryszard III”, program Teatru
Wybrzeże, Gdańsk 1968.
14. Galeria, czyli teatr światła i cienia, „Współczesność” 1968, nr 10.
15. Komedianci norwescy nad Motławą w XVII wieku, „Litery” 1968, nr 6.
16. Widz – współtwórca teatru, „Współczesność” 1968, nr 18.
17. Poczwórka, „Pomorze” 1968, nr 5.
18. Król – aktor – gracz, „Pomorze” 1968, nr 6.
19. Mity pana Maurycego, „Kultura” 1968, nr 18.
20. Nim zajdzie księżyc, „Pomorze” 1968, nr 10.
21. Kłopoty z realizmem, „Pomorze” 1968, nr 14.
22. Szaniawski i spór o realizm, „Współczesność” 1968, nr 15.
Recenzja spektaklu: Jerzy Szaniawski, Dwa teatry, reż. Marek Okopiń
ski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
23. Godot po polsku, „Pomorze” 1968, nr 15.
24. Tragedia o Bogaczu i Łazarzu, „Pomorze” 1968, nr 19.
25. Zamek błaznów, „Współczesność” 1968, nr 22.
Recenzja spektaklu: William Szekspir, Ryszard III, reż. Tadeusz Minc,
Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
26. Claudel i nieporozumienia, „Współczesność” 1968, nr 25.
Recenzja spektaklu: Paul Claudel, Punkt przecięcia, reż. Piotr Paradow
ski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
27. Rzecz teatralna, „Pomorze” 1968, nr 14.
1969
28. Inscenizacja w teatrze greckim, [w:] Aischylos, „Oresteja”, program Teatru
Wybrzeże, Gdańsk 1969.
29. Sztuka mówienia, „Współczesność” 1969, nr 22.
30. Zabawa w surrealizm, „Współczesność” 1969, nr 1.
Recenzja spektaklu: Romain Weingarten, Lato, reż. Zbigniew Bogdań
ski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
31. Lato – ale nieco chłodne, „Pomorze” 1969, nr 2.
32. Dramat i teatr w „Grającym pomniku”, „Współczesność” 1969, nr 3.
Recenzja spektaklu: Maciej Patkowski, Grający pomnik, reż. Kazimierz
Łastawiecki, Teatr Kameralny w Bydgoszczy.
33. Zmowa szatanów, „Pomorze” 1969, nr 6.
34. Historia i historyjki, „Współczesność” 1969, nr 7.
Recenzja spektaklu: John Arden, Ostatnie dobranoc Armstronga, reż. Ta
deusz Minc, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
23
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Jolanta Betkowska
35. Sganarel i inni, „Współczesność” 1969, nr 8.
Recenzja spektaklu: Molier, Don Juan, reż. Piotr Paradowski, Teatr Wy
brzeże w Gdańsku.
36. Cierpki smak czereśni, „Współczesność” 1969, nr 13.
Recenzja spektaklu: Agnieszka Osiecka, Apetyt na czereśnie, reż. Jolan
ta Ziemińska, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
37. Chorał o fatalizmie, „Współczesność” 1969, nr 13.
Recenzja spektaklu: Ajschylos, Oresteja, reż. Piotr Paradowski, Teatr
Wybrzeże w Gdańsku.
38. W Toruniu – „Romulus Wielki”, „Współczesność” 1969, nr 16.
Recenzja spektaklu: Friedrich Dürrenmatt, Romulus Wielki, reż. Kry
styna Meissner, Toruń.
39. Grecka tragedia Montherlanta, „Współczesność” 1969, nr 19.
Recenzja spektaklu: Montherlant, Port Royal, reż. Małgorzata Dziewul
ska, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
1970
40. Koniec wielkiej wody. O twórczości Edwarda Stachury, „Współczesność”
1970, nr 3.
41. Rzecz dzieje się około roku 1733, [w:] G. Pergolesi, „Służąca panią”, program
Opery Bałtyckiej, Gdańsk 1970.
42. Sezon teatru otwartego, „Współczesność” 1970, nr 18.
43. Dwie kreacje, „Współczesność” 1970, nr 1.
Recenzja spektakli: Przedwiośnie według Stefana Żeromskiego, adapt.
i reż. Zbigniew Bogdański; Bertolt Brecht, Pan Puntila, reż. Maciej Prus,
Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
44. A gdyby spróbować inaczej, „Współczesność” 1970, nr 5.
Recenzja spektaklu: Stanisław Ignacy Witkiewicz „Witkacy”, Matka,
reż. Tadeusz Minc, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
45. Misterium surrealisty, „Współczesność” 1970, nr 6.
Recenzja spektaklu: Ghelderode, Mademoiselle Jaire, reż. Marek Oko
piński, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
46. Oswojone wilki, „Współczesność” 1970, nr 10.
Recenzja spektaklu: Tadeusz Rittner, Wilki w nocy, reż. Jan Maciejow
ski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
47. Niebezpieczna gra, „Teatr” 1970, nr 20.
Recenzja spektaklu: Wojsław Brydak, Gra, reż. Piotr Paradowski, Teatr
Wybrzeże w Gdańsku.
48. Ogrody pięknych pozorów, „Teatr” 1970, nr 22.
24
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego
Recenzja spektaklu: Lucyna Legut i Michał Misiorny, Piękne ogrody, reż.
Marek Okopiński, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
49. Gdańska noc. (Opowieść sceniczna na balet, śpiew solowy, aktora, chóry i or-
kiestrę), libretto Andrzej Żurowski, muz. Henryk Jabłoński, praprem.
Gdańsk, Opera i Filharmonia Bałtycka 1970.
50. Na przykład – Czerwony Kapturek, [utwór dramatyczny dla dzieci], TV 1970.
51. Pałac Kurkowego Króla, [utwór dramatyczny dla dzieci], TV 1970.
52. W krainie fantazji, Baśnie baletowe: Obrazki z wystawy, muz. M. Musorg
ski, Karnawał zwierząt, muz. Camille SaintSaëns, libretto Andrzej
Żurowski, praprem. Gdańsk, Opera i Filharmonia Bałtycka 1970.
1971
53. Teatr monopolista, „Współczesność” 1971, nr 3.
54. Teatr czterdziestu scen, „Teatr” 1971, nr 3.
55. Jaskółki i wrony, „Współczesność” 1971, nr 17.
56. Museum vivum, „Teatr” 1971, nr 20.
57. Między stereotypem a oryginalnością, „Dialog” 1971, nr 9.
58. Tradycje na opak wywrócone, „Teatr” 1971, nr 2.
Recenzja spektaklu: Pedro Calderon de la Barca, Księżniczka na opak wy-
wrócona, reż. Zbigniew Bogdański, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
59. Grand spectacle, czyli Obrazy patriotyczne, „Teatr” 1971, nr 3.
Recenzja spektaklu: Tadeusz Miciński, Termopile polskie, reż. Marek
Okopiński, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
60. Pozory, pozory, „Współczesność” 1971, nr 7.
61. Klucze nie do tych drzwi, „Teatr” 1971, nr 7.
Recenzja spektaklu: Tadeusz Różewicz, Kartoteka, reż. Andrzej Rozhin,
Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
62. Szkło jest śliskie, „Współczesność” 1971, nr 12.
63. Złudzenia i rzeczywistość, „Teatr” 1971, nr 13.
Recenzja spektaklu: Zbigniew Morawski, Maria Preta czyli życie nie zno-
si żałoby, reż. Zbigniew Bogdański, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
64. Awangarda z myszką, „Teatr” 1971, nr 16.
Recenzja spektaklu: Jerzy Afanasjew według Juliana Tuwima, Awan-
garda z myszką, reż. Ryszard Ronczewski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
65. Pałeczka Prospera i wiosło księcia Mediolanu, „Teatr” 1971, nr 18.
Recenzja spektaklu: William Szekspir, Burza, reż. Marek Okopiński,
Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
66. Dlaczego pieje kur?, „Teatr” 1971, nr 21.
Recenzja spektaklu: Imre Madách, Tragedia człowieka, reż. Mátyás Gi
ricz, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
25
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Jolanta Betkowska
1972
67. Podróż do wymiaru abstrakcji, „Litery” 1972, nr 3, 4.
68. Śpiewogra, czyli Western po polsku, „Teatr” 1972, nr 16.
Recenzja musicalu: Augustyn Bloch, Pan Zagłoba, libretto Wanda Ma
ciejewska, reż. Danuta Baduszkowa, Teatr Muzyczny w Gdyni.
69. Kruche ciasteczka czy pajda chleba, „Kultura” 1972, nr 41.
70. Powszedni dzień dobrego teatru, „Literatura” 1972, nr 37.
71. Skazani, „Teatr” 1972, nr 20.
Recenzja spektaklu: Gyula Illyés, Doskonali, reż. Marek Okopiński,
Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
72. Niepokój w ciszy sadów, „Przekrój” 1972, nr 52.
73. Sztuczne oddychanie, „Teatr” 1972, nr 23/24.
Recenzja spektaklu: Józef Wybicki, Kulig, reż. Maryla Broniewska,
Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
1973
74. Dzban, [w:] Almanach młodych, red. Maria Błaszczykowa, Warszawa
1973.
75. Marzenia i fakty, „Teatr” 1973, nr 7.
76. Misterium bez masek, „Fakty i Myśli” 1973, nr 19.
77. To-Tu – teatr absurdu, „Litery” 1973, nr 6.
78. Komu festiwal, „Teatr” 1973, nr 15.
79. We fraku i pelerynie, [w:] W. Szekspir, „Otello”, program Teatru Wybrzeże,
Gdańsk 1973.
80. Tak – mimo wszystko – Tak, „Rocznik Kulturalny Ziemi Gdańskiej” 1973.
81. Krzysztof Gordon i Faust, „Przekrój” 1973, nr 3.
82. Apokalipsa doktora Fausta, „Teatr” 1973, nr 2.
Recenzja spektaklu: Jerzy S. Sito, Potępienie doktora Fausta, reż. Marek
Okopiński, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
83. Choromański tańczy w kabarecie, „Kultura” 1973, nr 11.
84. Prapremiera Eurypidesa, „Literatura” 1973, nr 17.
Recenzja spektaklu: Eurypides, Helena, reż. Stanisław Hebanowski,
Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
85. Jak i po co bajki prawić, „Teatr” 1973, nr 11.
Recenzja spektaklu: Ignacy Krasicki, Krosienka, reż. Maryla Broniew
ska, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
86. Olsztyński sen, „Literatura” 1973, nr 26.
Recenzja spektaklu: Juliusz Słowacki, Sen srebrny Salomei, reż. Jan Błe
szyński, Teatr im. Jaracza w Olsztynie.
87. Między Heglem a Weberem, „Kultura” 1973, nr 30.
26
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego
88. Myślenie Szekspirem, „Przekrój” 1973, nr 29.
89. Przez ciemny las, „Teatr” 1973, nr 14.
Recenzja spektaklu: Julien Green, Nieprzyjaciel, reż. Stanisław Heba
nowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
90. Rzecz o Jagonie, „Teatr” 1973, nr 21.
Recenzja spektaklu: William Szekspir, Otello, reż. Marek Okopiński,
Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
91. Lustra i sobowtóry, „Kultura” 1973, nr 49.
92. Ojejejejej, „Teatr” 1973, nr 23.
Recenzja spektaklu: Miron Białoszewski, Teatr osobny, reż. Ryszard Ma
jor, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
93. Twórczość wielkiego Krzysztofa, scenariusz filmowy na motywach nowe
li Andrzeja Żurowskiego, Mieczysław Waśkowski i Andrzej Żurowski,
ekran. 1973.
94. Adolf Rudnicki, Niekochana, scenariusz telewizyjny Andrzeja Żurowskie
go, TV 1973.
Adaptacja.
Spektakl także w Teatrze im. Dzieci Zagłębia w Będzinie, reż. Michał
Rosiński, 1999.
1974
95. Trwałość i zmienność, „Tygodnik Kulturalny” 1974, nr 16.
96. Spojrzenie z bliska twarzą w twarz, „Fakty” 1974, nr 29.
97. Trójpolówka, „Nowy Wyraz” 1974, nr 6/7.
98. Marzenia bliżej faktów, „Teatr” 1974, nr 22.
99. Mit Hamleta, [w:] W. Szekspir, „Hamlet”, program Teatru Wybrzeże,
Gdańsk 1974.
100. Lato słabych ludzi, „Teatr” 1974, nr 4.
Recenzja spektaklu: Tadeusz Rittner, Lato, reż. Krystyna Meissner,
Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
101. Drugi debiut Kruszewskiej, „Teatr” 1974, nr 6.
Recenzja spektaklu: Felicja Kruszewska, Sen, reż. Stanisław Hebanow
ski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
102. Odkopanie Błędomierza, „Teatr” 1974, nr 8.
Recenzja spektaklu: Jarosław Iwaszkiewicz, Odbudowa Błędomierza,
reż. Marek Okopiński, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
103. Farsa na nice obrócona, „Teatr” 1974, nr 14.
Recenzja spektaklu: Fernand Crommenlynck, Anioł i czart, reż. Stani
sław Hebanowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
104. Sposoby na staruszkę, „Teatr” 1974, nr 15.
27
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Jolanta Betkowska
Recenzja spektaklu: Evaristo Gherardi, Arlekin z „Zielonego Przylądka”,
reż. Abdellah Drissi, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
105. Błazen czeka na Godota, „Teatr” 1974, nr 20.
Recenzja spektaklu: William Szekspir, Tymon Ateńczyk, reż. Zofia Wier
chowicz, Teatr Ziemi Pomorskiej w Grudziądzu.
106. Rosmersholm, „Trybuna Ludu” 1974, nr 171.
107. Git, scenariusz telewizyjny Andrzej Żurowski, współaut. M. Gordon, 1974.
Według informacji A. Żurowskiego emisja w 1974 została zatrzymana
przez cenzurę.
108. Mika Waltari, Obcy przyszedł na farmę, przeł. Barbara Iwicka, scena
riusz telewizyjny Andrzej Żurowski, TV 1974.
Adaptacja.
1975
109. Odpowiedzialność i los, „Teatr” 1975, nr 16.
Recenzja spektaklu: Henryk Ibsen, Rosmersholm, reż. Józef Giebułto
wicz, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
110. Dramat o odmianach tyranii, „Życie Literackie” 1975, nr 41.
111. Głową w mur, „Teatr” 1975, nr 23.
Recenzja spektaklu: Jan Tetter, Mur, reż. Marek Okopiński, Teatr Wy
brzeże w Gdańsku.
112. O współczesny wymiar tradycji, „Teatr” 1975, nr 5.
113. Rozsądek i skrzydła szaleństwa. O Stanisławie Hebanowskim, „Teatr”
1975, nr 16.
114. Śmiech po polsku, „Teatr” 1975, nr 18.
115. Kameralny monumentalizm. O aktorstwie Haliny Winiarskiej, „Teatr”
1975, nr 19.
1976
116. Szekspiriady polskie, Pax, Warszawa 1976, 269 s.
Rozprawa doktorska; dotyczy recepcji dramatów Williama Szekspira
w Polsce do 1850.
Zawartość:
Po co to komu?; Cz. 1: W kręgu teatru przedlistopadowego; Cz. 2: W kręgu
estetyki pozornych sprzeczności: sentymentalizm – gotyzm – groza – frene-
zja; Cz. 3: Scenariusze: 1. Na tropie stereotypów; 2. Miejsce scenariuszy
szekspirowskich w tradycji teatralnej; 3. Pośród rękopisów (Komedie; „Hen-
ryk IV”, „Groby Werony”; „Othello”; „Król Lear”, czyli siła stereotypów;
„Makbet” w pół drogi; Mit „Hamleta”); 4. Czas wielkiego przygotowania
wyobraźni.
28
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego
Recenzje:
T. Kapłon, Na tropach Szekspira, „Odra” 1977, nr 10.
J. Degler, Teatralia, „Rocznik Literacki” 1976.
117. Spotkanie z mitem, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1976, 315 s.
Reportaż literacki. Relacja z podróży po Ameryce Południowej i rozwa
żania o kulturze.
Recenzja:
I. Burzacka, Mity i miraże, „Fakty” 1976, nr 51/52.
118. (red.) Państwowy Teatr Wybrzeże 1946–1976, Gdańsk 1976.
119. Tylko pięć lat, [w:] Państwowy Teatr Wybrzeże 1946–1976, red. Andrzej
Żurowski, PTW, Gdańsk 1976.
120. Tadeusz Gwiazdowski, „Teatr” 1976, nr 2.
121. Z lotu ptaka. O aktorstwie Andrzeja Łapickiego, „Teatr” 1976, nr 3.
122. Stanisław Igar, „Teatr” 1976, nr 11.
123. Bez ogródek, „Teatr” 1976, nr 17.
124. Barbarzyńca w ogrodzie tradycji. O Adamie Hanuszkiewiczu, „Teatr” 1976,
nr 19.
125. Andrzej Szalawski, „Teatr” 1976, nr 22.
126. Marzenia o nadmarionecie, „Trybuna Ludu” 1976, nr 30.
127. Nadzieja – rzecz ludzka, „Teatr” 1976, nr 5.
Recenzja spektaklu: Max Frisch, Biedermann i podpalacze, reż. Stani
sław Różewicz, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
128. Graf Leicester nie wyjedzie, „Teatr” 1976, nr 6.
Recenzja spektaklu: Fryderyk Schiller, Maria Stuart, reż. Ryszard Ma
jor, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
129. Sztuka czytania, „Teatr” 1976, nr 8.
Recenzja spektaklu: Sławomir Mrożek, Emigranci, reż. Marek Okopiń
ski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
130. Komedia omyłek w wieczór Trzech Króli, „Teatr” 1976, nr 10.
Recenzja spektaklu: William Szekspir, Wieczór Trzech Króli, reż. Jan
Kulczyński, Teatr Stara Prochownia w Warszawie.
131. Produkcyjniak, „Teatr” 1976, nr 16.
Recenzja spektaklu: Jerzy Surdykowski, Horoskop, reż. Marek Okopiń
ski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
Recenzja książki: Edward Krasiński, Stefan Jaracz, PWN, Warszawa 1976.
132. Aktor nieznany, „Teatr” 1976, nr 21.
133. Gordon i przeklęte problemy Sarkadiego, „Teatr” 1976, nr 26.
Recenzja spektaklu: Imre Sarkadi, Szymon Słupnik, reż. Krystyna Meis
sner, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
29
Jolanta Betkowska
Przedruk w: „Le Théâtre en Pologne” 1977, nr 11.
1977
134. Styl i tradycja, „Teatr” 1977, nr 1.
135. O aktorstwie Gustawa Holoubka, „Teatr” 1977, nr 5.
136. Noc egzorcyzmów, „Teatr” 1977, nr 7.
137. Praski maraton, „Dialog” 1977, nr 5, 6.
138. Sceniczny los poetów, „Życie Literackie” 1977, nr 31.
139. Wygodna gra, „Teatr” 1977, nr 16.
140. Forma i sens. O aktorstwie Henryka Bisty, „Teatr” 1977, nr 18.
141. W przeszłość i w przyszłość, „Kultura” 1977, nr 46.
142. Śmiech i łkanie, „Teatr” 1977, nr 8.
Recenzja spektaklu: Antoni Czechow, Wujaszek Wania, reż. Stanisław
Hebanowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
143. Mistyczny spór o Polskę, „Kultura” 1977, nr 32.
144. Łomnicki i szekspirowski produkcyjniak, „Teatr” 1977, nr 20.
Recenzja spektaklu: Ivo Brešan, Przedstawienie „Hamleta” we wsi Głucha
Dolna, reż. Kazimierz Kutz, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
145. Demon, błazen, cynik, [w:] W. Szekspir, „Ryszard III”, program Teatru
Powszechnego, Łódź 1977.
Przedruk w: „Teatr” 1978, nr 7.
1978
146. A lengyelek nemzeti müvé szete, „Szinhaz” [Budapeszt] 1978, nr 11.
147. Dziwoformy i znaczenia, „Teatr” 1978, nr 1.
148. Niewiadoma, która sprawdza się dopiero w praktyce, „Teatr” 1978, nr 2.
149. Mój brat i ja to jedno, [w:] W. Szekspir, „Wieczór Trzech Króli”, program Te-
atru Wybrzeże, Gdańsk 1978.
Przedruk w: „Teatr” 1978, nr 16.
150. Presja tradycji i próby ucieczki, „Kultura” 1978, nr 18.
151. Nieśmiertelność średniaków, „Teatr” 1978, nr 3.
Recenzja spektaklu: William Szekspir, Koriolan, reż. Jan Maciejowski,
Teatr im. Jaracza w Łodzi.
152. Frasobliwie, „Teatr” 1978, nr 5.
Recenzja spektaklu: William Szekspir, Tragiczna historia Hamleta, księ-
cia Danii, reż. Piotr Paradowski, Teatr Polski we Wrocławiu.
153. Marzenia niespełnialne, „Teatr” 1978, nr 10.
Recenzja spektaklu: William Szekspir, Wieczór Trzech Króli, reż. Ryszard
Major, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
154. Pałac pozłacany, „Teatr” 1978, nr 12.
30
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego
Recenzja spektaklu: Tadeusz Miciński, W mrozach złotego pałacu czy-
li Bazylissa Teofanu, reż. Stanisław Hebanowski, Teatr Wybrzeże
w Gdańsku.
155. Pomysł ≠ realizacja, „Teatr” 1978, nr 14.
Recenzja spektaklu: William Szekspir, Troilus i Kresyda, reż. Marek
Grzesiński, Teatr Narodowy w Warszawie.
156. Paszkwil na siebie i innych, „Kultura” 1978, nr 29.
157. Co dalej? Dyskusja z udziałem Jerzego Bajdora, Henryka Bieniewskiego,
Bożeny Frankowskiej, Jerzego Kreczmara, Stanisława Marczaka-Oborskie-
go i Andrzeja Żurowskiego, „Teatr” 1978, nr 19.
158. Wróg kłamstwa, „Teatr” 1978, nr 20.
Recenzja spektaklu: Henryk Ibsen, Wróg ludu, reż. Marcel Kochańczyk,
Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
159. Powrót, „Teatr” 1978, nr 24.
Recenzja spektaklu: Albert Camus, Nieporozumienie, reż. Stanisław He
banowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
1979
160. Fatamorgana, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1979, 341 s.
Powieść.
Recenzje i opracowania:
A. Staniszewski, Gdzie jest granica legendy i prawdy?, „Nowe Książki”
1980, nr 1.
M. Warneńska, Różnie o podróżach, „Fakty” 1980, nr 17.
161. Shakespeare in Poland, „Shakespeare Quarterly” [Waszyngton] 1979,
nr 2.
162. Myślenie Szekspirem, „Teatr” 1979, nr 3, 4.
163. Zmienny wiatr od morza, „Teatr” 1979, nr 19.
164. Bilans?, „Życie Literackie” 1979, nr 50.
165. Między reportażem a przypowieścią, „Teatr” 1979, nr 1.
Recenzja spektaklu: Ivo Brešan, Przedstawienie „Hamleta” we wsi Głucha
Dolna, reż. Krystyna Meissner, Teatr Dramatyczny w Elblągu.
166. Odkrywanie masek, „Teatr” 1979, nr 2.
Recenzja książki: Marvin Rosenberg, The Masks of Macbeth, University
of California Press, Los Angeles – London 1978.
Przedruk w: „Le Théâtre en Pologne” 1979, nr 3.
167. Pobrzeża rozumu, „Teatr” 1979, nr 3.
Recenzja spektaklu: William Szekspir, Burza, reż. Ryszard Major, Teatr
Powszechny w Warszawie.
168. „Kraina 105 tajemnicy”, „Teatr” 1979, nr 6.
31
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Jolanta Betkowska
Recenzja spektaklu: Zbigniew Żakiewicz, Kraina 105 tajemnicy, reż.
Marcel Kochańczyk, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
Przedruk w: „Le Théâtre en Pologne” 1979, nr 8.
169. Obca, „Teatr” 1979, nr 9.
Recenzja spektaklu: Aleksander Fredro, Wychowanka, reż. Stanisław
Hebanowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
170. Szklana kula, „Teatr” 1979, nr 22.
171. Apologia absurdu, „Czas” 1979, nr 47.
172. U mety, „Literatura” 1979, nr 49.
Recenzja spektaklu: Adam Mickiewicz, Dziady, reż. Maciej Prus, Teatr
Wybrzeże w Gdańsku.
173. Czhikwadze i Sturua, czyli Hamlet i Ryszard III, „Teatr” 1979, nr 25.
Recenzja spektakli: William Szekspir, Hamlet, reż. Jurij Lubimow,
Teatr na Tagance w Moskwie; William Szekspir, Ryszard III, reż. Robert
Sturua, Teatr im. Rustawelego w Tbilisi.
174. Wieloryb faszerowany, „Teatr” 1979, nr 26.
Recenzja spektaklu: Władysław Zawistowski, Wieloryb, reż. Ryszard
Major, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
1980
175. Hamlet Henryka Tomaszewskiego, „Teatr” 1980, nr 2.
176. Aktor prowincjonalny. O aktorstwie Jerzego Łapińskiego, „Teatr” 1980,
nr 11.
177. Grać siebie, „Teatr” 1980, nr 15.
178. Pisarz teatru, „Życie Literackie” 1980, nr 36.
179. Źle się dzieje w Elsynorze, „Teatr” 1980, nr 20.
Analiza sztuk Szekspira wystawianych na scenach polskich w latach
1979–1980.
180. O nas z nami, „Teatr” 1980, nr 24.
181. Poza rozumem, czyli Irracjonaliści natchnieni, „Teatr” 1980, nr 1.
182. W potrzasku, „Teatr” 1980, nr 4.
Recenzja spektaklu: Pierre Marivaux, Triumf miłości, reż. Stanisław
Hebanowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
183. Wszystko czyli nic, „Teatr” 1980, nr 5.
Recenzja spektaklu: William Szekspir, Hamlet, reż. Gustaw Holoubek,
Teatr Dramatyczny m. st. Warszawy.
184. Portrety, „Teatr” 1980, nr 9.
Recenzja spektaklu: Edward Albee, Już po wszystkim, reż. Kazimierz
Kutz, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
185. Kosmos osobowości, „Kultura” 1980, nr 29.
32
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego
Recenzja spektaklu: William Szekspir, Makbet, reż. Stanisław Heba
nowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
186. Godzina troski, „Kultura” 1980, nr 48.
187. Księżyc, TV 1980.
Montaż wierszy Pabla Nerudy. Scenariusz telewizyjny Andrzeja Żu
rowskiego.
1981
188. Teatr Stanisława Hebanowskiego, „Dialog” 1981, nr 1.
189. Adepci i błędne koło, „Teatr” 1981, nr 22.
190. O aktorstwie Krzysztofa Gordona, „Teatr” 1981, nr 13.
191. Próba sił, „Kultura” 1981, nr 26.
192. Teatr teatralny (o inscenizacjach operowych Hebanowskiego), „Ruch Mu
zyczny” 1981, nr 13.
193. Miejsce osobne, „Życie Literackie” 1981, nr 31.
194. Odświętna codzienność, „Teatr” 1981, nr 17/18.
195. Konwencje, „Kultura” 1981, nr 42.
196. Dokąd idziesz, czysty esteto?, „Kultura” 1981, nr 2.
Recenzja spektaklu: Dokąd idziesz, Prostaczku?, według Kandyda Wolte
ra, scen. i reż. Urszula Kenar, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
197. Przez dziurkę od klucza, „Teatr” 1981, nr 2.
Recenzja spektaklu: Jerzy Żurek, Sto rąk, sto sztyletów, reż. Ryszard
Major, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
198. Pax Atenae, albo O głupocie mężczyzn i mądrości kobiet, „Teatr” 1981,
nr 4.
Recenzja spektaklu: Edward Bond, Kobieta, reż. Maciej Englert, Teatr
Współczesny w Warszawie.
199. Profile, wersje, granice pojemności, „Kultura” 1981, nr 21.
Recenzja spektaklu: William Szekspir, Hamlet i Hamlet, reż. Marek
Grzesiński, Słupski Teatr Dramatyczny.
200. Antynomie rewolucji, antynomie świata, „Teatr” 1981, nr 11.
Recenzja spektaklu: Tadeusz Miciński, Kniaź Patiomkin, reż. Maciej
Prus, Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
201. Za kulisami Hamleta, „Kultura” 1981, nr 28.
202. 0:1, czyli Szekspir przegrał do Peryta, „Teatr” 1981, nr 15.
Recenzja spektaklu: William Szekspir, Romeo i Julia, reż. Ryszard Peryt,
Teatr Narodowy w Warszawie.
203. Wyspa rozpaczy, „Kultura” 1981, nr 47.
204. Gioaccino Rossini, Bliźniacy z Wenecji, libretto Andrzej Żurowski, reż.
Przemysław Śliwa, Teatr Muzyczny w Gdyni.
33
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Jolanta Betkowska
1982
205. Wieczory popremierowe, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław
1982, 339 s., 48 s. ilustr.
Zawartość:
Przedtem (zarys dziejów Teatru Wybrzeże w latach 1946–1969); U Oko-
pińskiego (rec. z lat 1970–1973); U Hebanowskiego (rec. z lat 1973–1979);
Zmienny wiatr od morza (podsumowanie sezonu teatralnego 1978/1979).
Recenzje i opracowania:
Z. Greń, W stronę Gdańska, „Życie Literackie” 1982, nr 20.
Z. Greń, W Gdańsku, „Życie Literackie” 1982, nr 21.
Z. Greń, Pożegnanie Gdańska, „Życie Literackie” 1982, nr 22.
B. Frankowska, Bogactwa oprawne w nędzę poligrafii, „Kontrasty” 1983,
nr 9 (dot. też poz. 206).
T. Zwierzchowska, Pogoń za nieuchwytnym, „Fakty” 1983, nr 30 (dot. też
poz. 206, 207).
206. Ludzie w reflektorach, „Czytelnik”, Warszawa 1982, 295 s.
Szkice.
Zawartość:
Artysta i widz; Tadeusz Gwiazdowski; Andrzej Szalawski; Stanisław Igar;
Nie tylko mag (Gustaw Holoubek); Z lotu ptaka (Andrzej Łapicki); Kame-
ralny monumentalizm (Halina Winiarska); Forma i sens (Henryk Bista);
Grać siebie (Daniel Olbrychski); Aktor z tajemnicą (Krzysztof Gordon);
Aktor prowincjonalny (Jerzy Łapiński); Rozsądek i skrzydła szaleństwa
(Stanisław Hebanowski); Barbarzyńca w ogrodzie tradycji (Adam Hanusz-
kiewicz); Misterium bez masek (Józef Gruda); Teatr baletu (Janina Jarzy-
nówna-Sobczak); Teatr światła i cienia (Jerzy Krechowicz); Za wcześnie
(Jerzy Afanasjew).
Recenzje i opracowania:
B. Frankowska, Bogactwa oprawne w nędzę poligrafii, „Kontrasty” 1983,
nr 9 (dot. też poz. 205).
Z. Greń, Już historia, „Życie Literackie” 1983, nr 31.
S. Kuśmierczyk, „Aktor życie tworzy…”, „Twórczość” 1983, nr 8.
T. Zwierzchowska, Pogoń za nieuchwytnym, „Fakty” 1983, nr 30 (dot. też
poz. 205, 207).
207. Zza kulis, szeptem, Krajowa Agencja Wydawnicza, Gdańsk 1982, 187 s.
Felietony teatralne.
Przedruk tekstów opublikowanych w tygodniku „Czas” w 1979 roku.
Recenzje i opracowania:
Z. Greń, Szept z prowincji, „Życie Literackie” 1983, nr 9.
34
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego
T. Zwierzchowska, Pogoń za nieuchwytnym, „Fakty” 1983, nr 30 (dot. też
poz. 205, 206).
208. „W gębie tylko ojczyznę mają”, [w:] Opolskie konfrontacje. Klasyka polska,
Opole 1982.
209. Rozbite zwierciadło. Królowie Szekspira, „Fakty” 1982, nr 2.
210. Szkic do nie istniejącego portretu. O Hamletach Konrada Swinarskiego,
„Fakty” 1982, nr 9, 10.
211. Między miłością a śmiercią, [w:] P. Czajkowski, „Eugeniusz Oniegin”, pro-
gram Opery Bałtyckiej, Gdańsk 1982.
Przedruk w: „Tu i Teraz” 1983, nr 13.
212. Lustro, „Tu i Teraz” 1982, nr 6.
213. Teatr Narodów, „Tu i Teraz” 1982, nr 10.
214. Za wcześnie. Szkic o teatrze Jerzego Afanasjewa, „Fakty” 1982, nr 26.
215. Przed Kantorem na klęczkach, „Tu i Teraz” 1982, nr 27.
216. Papkinada, „Życie Literackie” 1982, nr 14.
217. Odgadnąć sens snu, „Tu i Teraz” 1982, nr 15.
Recenzja spektaklu: Witold Gombrowicz, Ślub, reż. Ryszard Major,
Teatr Wybrzeże w Gdańsku.
218. Chaos, „Tu i Te
Pobierz darmowy fragment (pdf)