Darmowy fragment publikacji:
Michał Stępiński
Teoretyczne
i prawno-organizacyjne
uwarunkowania decyzji
dowódczych w Policji
Szczytno 2015
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Recenzent
dr hab. Ryszard Olszewski
Redakcja Wydawcy
Anna Bryczkowska
Robert Ocipiński
Agnieszka Szczepańska-Pączek
Projekt okładki
Grzegorz Adamiak
© Wszelkie prawa zastrzeżone — WSPol Szczytno 2015
ISBN 978-83-7462-464-0
e-ISBN 978-83-7462-465-7
Druk i oprawa:
Dział Wydawnictw i Poligrafii Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie
12-100 Szczytno, ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 111
tel. 89 621 51 02, fax 89 621 54 48, e-mail: wwip@wspol.edu.pl
Objętość: 5,78 ark. wyd. (1 ark. wyd. = 40 tys. znaków typograficznych)
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Spis treści
WSTĘP ................................................................................................
5
1. ZARZĄDZANIE W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH ............. 11
1.1. Sytuacja kryzysowa ..................................................................... 11
1.2. Pojęcie sytuacji kryzysowej w działaniach Policji ................... 14
1.3. Podmioty współpracujące z Policją
podczas działań w przypadku wystąpienia
lub groźby wystąpienia zdarzenia kryzysowego...................... 24
1.4. Kierowanie, zarządzanie, dowodzenie, przewodzenie ........... 29
1.5. Kompetencje dowódcze............................................................... 35
2. PODEJMOWANIE DECYZJI
W ZARZĄDZANIU I DOWODZENIU ........................................ 39
2.1. Decyzje w zarządzaniu ............................................................... 39
2.2. Decyzje dowódcze w Policji ........................................................ 48
2.3. Proces decyzyjny .......................................................................... 64
2.3.1. Racjonalny model podejmowania decyzji ..................... 65
2.3.2. Modele podejmowania decyzji
w warunkach racjonalności ograniczonej .................... 68
2.3.3. Modele opisowe ................................................................ 75
2.4. Dowódczy proces decyzyjny w działaniach Policji ................. 92
PODSUMOWANIE ............................................................................ 101
BIBLIOGRAFIA ................................................................................. 105
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
WSTĘP
Funkcjonowanie organizacji w warunkach kryzysowych jest spraw-
dzianem dla działającego w niej systemu kierowania. Jeszcze do niedawna
wiele podmiotów organizacyjnych traktowało sytuację kryzysową jako
zdarzenie przyszłe, niepewne, nie przykładając tym samym większej wagi
do przygotowania się do działania w takich warunkach. Wielość zdarzeń
powodujących niemożliwość funkcjonowania w sposób standardowy
została jednak dostrzeżona i uznana za czynnik bardzo istotny w dzia-
łaniu organizacji1. Najczęściej rozpatrywane są one jednak w obszarze
ekonomicznym2. Dynamika zmian społecznych i gospodarczych, roz-
warstwienie społeczeństw, zmiany klimatyczne, zwiększona migracja lud-
ności, globalny system informacyjny, w końcu konflikty zbrojne, które
przybrały wymiar asymetryczny, to czynniki wywołujące zdarzenia kwali-
fikowane, jako sytuacje kryzysowe, oraz rodzące coraz to nowe wyzwania
dla funkcjonowania gospodarek i zachowań przedsiębiorstw3. Kilkanaście
lat temu działania w warunkach kryzysowych związane z zagrożeniem
bezpieczeństwa ludzi kojarzone były ze zdarzeniami o charakterze klęsk
żywiołowych lub z działaniem na terenie formalnie objętym konfliktem
zbrojnym.
Zdarzenia z dnia 11 września 2001 roku zmieniły świat nieodwra-
calnie. Przynosząc ogrom ofiar, pokazały jednoznacznie, że potęga mili-
tarna, finansowa i gospodarcza nie gwarantują bezgranicznego bez-
pieczeństwa. Służby państwowe powołane do ochrony życia i zdrowia
obywateli nie są w stanie realizować swoich zadań samodzielnie. Nie-
zbędny jest spójny system działania, w którym będą współuczestni-
czyły wszystkie podmioty dotknięte zagrożeniem. Właściwe przygotowa-
nie do działania w warunkach kryzysowych w dzisiejszej dobie stanowi
warunek niezbędny każdej organizacji, która chce przetrwać i rozwijać
1 I. Mitroff, Ch. Pearson, Zarządzanie sytuacją kryzysową, czyli jak chronić
firmę przed najgorszym, Warszawa 1998, s. 38.
2 A. Stabryła, Model ogólny analizy bezpieczeństwa strategicznego przedsię-
biorstwa, „Przegląd Organizacji” 2011, nr 9, s. 9.
3 R. Borowiecki, T. Rojek, Współcześni inicjatorzy przełomów w zarządzaniu,
„Przegląd Organizacji” 2011, nr 3, s. 21.
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
5
się nie będąc całkowicie uzależniona od warunków zewnętrznych4. Tra-
gedia WTC zweryfikowała przygotowanie firm i służb do reagowania
na poważne sytuacje kryzysowe. Bank Inwestycyjny Morgan Stanley udo-
wodnił, że koszty poniesione na opracowanie sytemu działania w sytu-
acjach kryzysowych zwracają się wielokrotnie. W południowym gmachu
na 22 piętrach (od 43 do 74) pracowało 2700 pracowników firmy. Po 15
minutach od uderzenia pierwszego samolotu w północną wieżę siedziba
firmy była niemalże pusta. Natychmiast wszczęta i wzorowo przepro-
wadzona procedura ewakuacji pozwoliła zminimalizować liczbę ofiar.
We właściwym miejscu i czasie znalazł się człowiek, który potrafił pod-
jąć decyzję i wprowadzić ją w życie. Rick Rescola, wiceprezes ds. bez-
pieczeństwa, były wojskowy, jako osoba odpowiedzialna za bezpieczeń-
stwo przejął na siebie kierowanie działaniami w tej krytycznej chwili.
Podjęte przez niego decyzje uratowały życie kilku tysiącom osób. Nie-
stety, jedną z 7 ofiar, które nie zdążyły uciec ze „strefy śmierci” był sam
Rescola. Procedury ewakuacji i zachowania w sytuacjach zagrożenia były
w tej firmie jedynie częścią spójnego systemu, w skład którego wchodziła
m.in. sieć siedzib rezerwowych, do których została przeniesiona działal-
ność natychmiast po ataku. „10 września wydawało się, że utrzymywa-
nie licznych siedzib rezerwowych to niesłychana ekstrawagancja, jednak
12 września okazało się to genialnym pomysłem” — powiedział dyrek-
tor operacyjny banku Robert G. Scott5. Wszystko to było możliwe dzięki
decyzjom podjętym w celu rozwiązania problemu, jakim jest reagowa-
nie w sytuacjach kryzysowych. Decydenci firmy właściwie zinterpreto-
wali istotę problemu, wybrali właściwy wariant działania i z determina-
cją wprowadzili go w życie.
Znaczenie tego problemu zostało dostrzeżone przez władze państwowe
również w Polsce i zaoowocowało uchwaleniem ustawy o zarządzaniu kry-
zysowym6. Przepis ten określa zadania organów administracji państwowej
i samorządowej w zakresie tworzenia systemu reagowania kryzysowego.
Aktualność zagadnienia doceniły również wyższe uczelnie tworząc kie-
runki, na których można kształcić się w zakresie zarządzania kryzysowego.
Między innymi w Wyższej Szkole Policji w Szczytnie otwarto studia pody-
plomowe dla kadry kierowniczej Policji, podczas których przekazywana
4 Por. J. Skalik, Wpływ zagrożeń na zachowania w organizacji i jej uczestników
[w:] M. Geryk (red.), Organizacja w obliczu współczesnych wyzwań, Gdańsk 2010,
s. 131–138.
5 D. Coutu, Na czym polega odporność, Gliwice 2007, s. 15–16.
6 Ustawa z 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (DzU nr 89,
poz. 590).
6
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Michał Stępińskijest podstawowa wiedza w tym zakresie7. Pojawiło się pojęcie „menedżera
zarządzania kryzysowego”, jako osoby realizującej funkcje kierownicze
w systemie zarządzania kryzysowego.
Katalog sytuacji, które można określić jako kryzysowe, wybiega jednak
poza te określone w ustawie o zarządzaniu kryzysowym. Charakteryzują
się one ponadprzeciętnym nagromadzeniem trudności w realizacji funkcji
kierowniczych poprzez: dynamikę zachodzących procesów, realne zagro-
żenie życia i zdrowia osób znajdujących się w rejonie działań, różnorod-
ność i wielość jednocześnie realizowanych czynności, udział w działaniach
wielu podmiotów stosujących różną taktykę i technikę działania. Spotykają
się z nimi w swojej działalności szczególnie służby powołane do zapewnie-
nia porządku publicznego oraz ochrony życia i zdrowia ludzi. Kierowa-
nie takimi działaniami różni się od zarządzania jednostką w warunkach
codziennego funkcjonowania. Szczególnego znaczenia w takich warun-
kach nabiera pogląd P. Druckera, z którego wynika, że menedżer działa
podejmując decyzje8. Sprawność procesów decyzyjnych realizowanych
przez osoby na stanowiskach kierowniczych warunkuje skuteczność cało-
ści działań9. W przypadku zdarzeń o charakterze kryzysowym bardzo czę-
sto związane jest to z ochroną takich wartości, jak życie oraz zdrowie ludz-
kie. Uznaje się, że sprawny menedżer potrafi właściwie reagować w tak
odmiennych i ekstremalnych warunkach. Niestety, założenie to niejedno-
krotnie okazuje się błędne, a cena, jaką za to trzeba zapłacić, jest najwyższa.
Właściwa decyzja pozwala zniwelować braki w siłach i środkach, błędna,
natomiast nie daje szans powodzenia nawet najlepiej wyszkolonym i przy-
gotowanym wykonawcom. Dlatego zarządzanie w warunkach sytuacji kry-
zysowej wymaga osoby posiadającej specjalistyczną wiedzę w tym zakresie,
a także specyficzne cechy psychofizyczne10.
Zagadnienie decyzji i procesów decyzyjnych obejmuje wiele dzie-
dzin nauki i rozpatrywane jest przez wielu jej przedstawicieli. Psycholo-
giczne podejście reprezentuje J. Kozielecki prezentujący psychologiczną
teorię decyzji. Opisuje on wiele istotnych aspektów decydowania, takich
jak: osobowościowe uwarunkowanie decyzji ryzykownych, grupowe
7 Uchwała nr 46/2008 Senatu WSPol w Szczytnie z 18 lutego 2008 r. Pro-
gram kształcenia studiów podyplomowych, kierunek bezpieczeństwo wewnętrzne
w zakresie zarządzania kryzysowego.
8 P. Drucker, Praktyka zarządzania, Kraków 1994, s. 376–394.
9 J. Penc, Role i umiejętności menedżerskie, sekrety sukcesu i kariery, War-
szawa 2005, s. 95.
10 Por. M. Hopej-Kamińska, R. Kamiński, Przywództwo a bezpieczeństwo,
„Przegląd Organizacji” 2011, nr 5, s. 20–22.
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
7
Teoretyczne i prawno-organizacyjne uwarunkowania decyzji dowódczych w Policjipodejmowanie decyzji, decyzje w sytuacji trudnej11. Przedstawiciele nauk
wojskowych, J. Kręcikij i J. Wołejszo, rozpatrują proces decyzyjny jako
element procesu dowodzenia jednostkami i związkami taktycznymi12.
Proces ten jest wysoce sformalizowany i dostosowany do warunków dzia-
łań militarnych. Coraz częściej następują próby przeniesienia doświad-
czeń zdobytych podczas działań wojskowych na grunt cywilny. Jednym
z takich przykładów jest działalność W.G. Pagonisa, generała broni armii
USA. Prowadzi on działalność naukową, podczas której próbuje zaadap-
tować na grunt cywilny swoje doświadczenia z okresu, gdy odpowiadał
za zaopatrzenie wojsk biorących udział w operacjach „Pustynna Tarcza”
i „Pustynna Burza”13. Dzięki takim przedstawicielom reprezentującym
nauki ekonomiczne, jak: P. Drucker, H. Simon, D. Kahneman, V. Smith,
J. Stoner, R. Freeman, J. Penc, T. Tyszka, J. Supernat w bardzo szerokim
zakresie i kompleksowo zbadane są procesy decyzyjne podejmowane
w podmiotach podczas ich działalności gospodarczej14. Sytuacje kryzy-
sowe w aspekcie gospodarczym są normalną konsekwencją działalności
na wolnym rynku. Procesy decyzyjne badane są również w takich insty-
tucjach jak Policja. A. Letkiewicz w swojej pracy pt. Efektywność decy-
zji kierowniczych przedstawia wyniki badań przeprowadzonych wśród
kierowników jednostek polskiej Policji15. Badania dotyczyły jednak ogól-
nego zakresu działalności tej służby nie uwzględniając działań w warun-
kach szczególnych. I. Mitroff w książce pt. Zarządzanie sytuacją kryzy-
sową, czyli jak chronić firmę przed najgorszym wykazywał, jak ważne jest
przygotowanie podmiotu gospodarczego do działania w warunkach kry-
zysu16. Temat działań w warunkach kryzysowych porusza również wielu
autorów, którzy rozpatrują to zagadnienie od strony przeciwdziałania lub
zwalczania terroryzmu. Przedstawicielami tego nurtu są: K. Jałoszyński,
W. Zubrzycki, K. Liedel, J. Szafrański. Rozważają oni zagadnienia zwią-
zane z działaniami antyterrorystycznymi na poziomie organizacyjnym
oraz taktycznym.
Wszystkie zaprezentowane powyżej podejścia w pewnym zakresie
obejmują zagadnienia związane z procesami decyzyjnymi podejmowanymi
11 J. Kozielecki, Psychologiczna teoria decyzji, Warszawa 1997.
12 J. Kręcikij, J. Wołejszo, Podstawy dowodzenia, Warszawa 2007, s. 10.
13 W.G. Pagonis, Przywództwo w strefie walki, Gliwice 2007, s. 129.
14 Por. A. Stabryła, Przełomy w teorii zarządzania, „Przegląd Organizacji”
15 A. Letkiewicz, Efektywność decyzji kierowniczych, Szczytno, 2001, s. 20–45.
16 I. Mitroff, Ch. Pearson, Zarządzanie sytuacją kryzysową…, wyd. cyt., s. 159.
2011, nr 3, s. 7–12.
8
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Michał Stępińskiprzez osoby kierujące działaniami w sytuacjach kryzysowych. Żadne jed-
nak nie jest wyczerpujące i samoistnie nie stanowi kompendium wiedzy
na ten temat.
Rozwój gospodarczy i społeczny świata powoduje, że każde współ-
czesne państwo dla sprawnego funkcjonowania musi posiadać sys-
tem podmiotów przygotowanych do reagowania na płaszczyźnie cywil-
nej w przypadku zaistnienia sytuacji kryzysowej. Podmioty te działają
w obszarze określonym przepisami prawa oraz w oparciu o istniejącą
własną strukturę organizacyjną. Należą do nich służby, takie jak: Poli-
cja, Straż Pożarna, Straż Graniczna, Biuro Ochrony Rządu. Społeczeń-
stwo rozumiejąc potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa samoistnie tworzy
organizacje i stowarzyszenia w celu wspierania służb państwowych w tym
zakresie. Zaliczyć należy do nich: Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratun-
kowe, Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe. W pewnym zakresie
zadania związane z szeroko pojętymi sytuacjami kryzysowymi realizują
również Siły Zbrojne RP. Wszystkie wymienione powyżej podmioty reali-
zują swoje zadania niejednokrotnie współpracując ze sobą. W określo-
nych przypadkach całością działań kierowali będą przedstawiciele orga-
nów administracji państwowej, odpowiedzialnych za realizację zadań
w zakresie zarządzania kryzysowego.
Podjęcie problemu procesów decyzyjnych realizowanych w jednym
z podmiotów powołanych do reagowania w sytuacjach kryzysowych
wydaje się uzasadnione i istotne ze względu na:
1) aktualność i rangę problemów związanych z kierowaniem organiza-
cją w sytuacjach kryzysowych. Częstotliwość występowania zdarzeń
o takim charakterze oraz wielość publikacji w tym zakresie wskazują
na aktualność rozpatrywanej tematyki. W przypadku instytucji po-
wołanych do reagowania w takich przypadkach społeczeństwo ocze-
kuje, że ich działania będą sprawne i skuteczne. Zagwarantować to
może jedynie właściwy proces decyzyjny przeprowadzony przez
kompetentną osobę dowodzącą działaniami. Obecnie istnieje wie-
le czynników natury organizacyjnej utrudniających właściwe dzia-
łanie dowódców. Ograniczenia te powodują, że powodzenie akcji
w zbyt dużym stopniu uzależnione jest od wielu różnych zmiennych,
na które dowodzący nie ma wpływu. W efekcie tego organizacja za-
rządzania bardzo rzadko sprzyja sprawności procesów decyzyjnych.
Doświadczenie zawodowe autora oraz przeprowadzone przez niego
studia literaturowe w pełni potwierdzają rangę decyzji kierowniczych
w działaniach ukierunkowanych na rozwiązanie sytuacji kryzysowej
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
9
Teoretyczne i prawno-organizacyjne uwarunkowania decyzji dowódczych w Policjioraz potrzebę poruszenia tego problemu, jako elementu bezpieczeń-
stwa wewnętrznego17;
2) potrzebę propagowania wiedzy o znaczeniu decyzji wśród osób kie-
rujących działaniami w sytuacjach kryzysowych, o czynnikach wpły-
wających na skuteczność tychże decyzji, możliwościach ich wspierania
lub optymalizacji, stosowania adekwatnego do sytuacji oraz struktury
organizacyjnej stylu decyzyjnego. Rozważania teoretyczne, jakie moż-
na odnaleźć w dostępnych publikacjach, prowadzone są w zakresie od-
powiadającym poszczególnym kierunkom nauki: psychologia rozpa-
truje decyzje jako akt woli, nauki zarządzania jako procesy zachodzące
podczas zarządzania firmą, nauki wojskowe jako element dowodzenia
w warunkach walki. Obszar rozważań zawartych w niniejszej książce
wymaga połączenia wiedzy z wymienionych dziedzin i dostosowania
do realiów Policji jako podmiotu powołanego do cywilnego reagowa-
nia w warunkach kryzysowych. Kierownicy jednostek organizacyjnych
Policji w dzisiejszych czasach bardziej są menedżerami niż dowódcami
zdolnymi do działania w warunkach skrajnych. Proporcje występują-
ce pomiędzy działalnością menedżerską a dowodzeniem w sytuacjach
kryzysowych, na niekorzyść tych drugich doprowadziły do sytuacji,
w której osoby te mają utrudnioną możliwość doskonalenia umiejęt-
ności podejmowania decyzji w warunkach kryzysowych.
Proces decyzyjny podejmowany w celu rozwiązania sytuacji kryzy-
sowej jest cyklem przynależnym osobom dowodzącym tymi działaniami
z mocy prawa. Uprawnienie to nakłada na taką osobę obowiązek podejmo-
wania decyzji i przekazywania ich do realizacji w postaci poleceń lub roz-
kazów. Rodzi również odpowiedzialność za podjęte decyzje oraz ich reali-
zację.
Niniejsza książka próbuje usystematyzować interdyscyplinarną wiedzę
dotyczącą procesów decyzyjnych pod kątem wykorzystania jej w dowodze-
niu działaniami związanymi z zaistnieniem sytuacji kryzysowych.
17 Por. C. Cekiera, Kierunki badań nad patologiami społecznymi i bezpieczeń-
stwem publicznym, „Przegląd Policyjny” 2010, nr 1(97), s. 42–48.
10
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Michał Stępiński1.
ZARZĄDZANIE
W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH
Opierając się na literaturze przedmiotu należy przyjąć, że decydowanie
wpływa na wszystkie podstawowe funkcje kierowania. Osoby podejmujące
się kierowania lub dowodzenia innymi w pełni świadomie przyjmują na sie-
bie rolę decydenta (tego, który ma prawo i obowiązek decydować o jakichś
sprawach18). Jednak, jak pokazuje życie, wielokrotnie wymagania przera-
stają ich możliwości. Uwarunkowane jest to wieloma czynnikami, takimi
jak: kompetencje, zaistniała sytuacja wewnętrzna i zewnętrzna, złożoność
problemu. Jakie mogą być skutki takiego stanu rzeczy? Złe funkcjonowanie
organizacji, małe zyski lub wręcz straty finansowe ponoszone przez firmy?
Jakie mogą być konsekwencje dla decydenta? Utrata pracy? Zmniejszenie
zarobków? Co jednak stanie się, gdy zaczniemy rozpatrywać proces decy-
zyjny prowadzony przez kierowników, dowódców w sytuacjach skrajnych?
Gdy w grę wchodzi życie ludzkie? Czy są oni przygotowani do podjęcia decy-
zji, której realizacja będzie wymagała narażenia życia podwładnych? Czy
będą oni potrafili przeprowadzić racjonalny proces decyzyjny w warunkach
presji czasu? Czy uwzględnią realne możliwości realizacyjne posiadanych sił
i środków i dostosują do nich warianty rozwiązań? Czy w końcu są przygo-
towani na udźwignięcie odpowiedzialności tak prawnej, jak i moralnej zwią-
zanej z podjęciem decyzji? Wydanie rozkazu może wiązać się z narażeniem
życia człowieka. Jak w końcu wpłynie to na osiągnięcie celu działania? Czy
istnieją proste odpowiedzi na tak postawione pytania? Nie. Tym bardziej
jednak powinniśmy być zdeterminowani w ich poszukiwaniu. Wszak kryzys
staje się nieodłącznym elementem zarządzania współczesną organizacją19.
1.1. Sytuacja kryzysowa
W nauce zarządzania mówi się o sytuacjach trudnych. T. Tyszka twier-
dzi, że dodanie przymiotnika trudny na ogół nie oznacza nic konkret-
18 W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, War-
szawa 1999.
19 Por. H. Macinkiewicz, B. Nogalski, Zarządzanie antykryzysowe przedsię-
biorstwem. Pokonać kryzys i wygrać, Warszawa 2004, s. 12.
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
11
nego20. Jednocześnie przyznaje jednak, że istnieje grupa sytuacji, które
należy określić takim mianem. Za trudną sytuację decyzyjną trzeba uznać
taką, która spełnia kilka warunków:
— jest związana z dostatecznie ważnymi konsekwencjami;
— konsekwencje te powinny obejmować możliwość wystąpienia znaczą-
cych wyników negatywnych21;
— występują w niej czynniki zakłócające, utrudniające i obciążające sys-
tem przetwarzania informacji22.
Wystąpienie powyższych cech pozwala określić sytuację decyzyjną,
jako trudną23. Istnieją jednak okoliczności, które stwarzają ponadprze-
ciętne trudności w procesie kierowania lub dowodzenia. Nasilenie czyn-
ników niekorzystnie wpływających na proces decyzyjny jest tak duże,
że sytuacja stwarza skrajnie trudne warunki dla sprawnego i skutecznego
funkcjonowania kierującego działaniami. Można określić je mianem dzia-
łań w warunkach kryzysowych. W Słowniku wyrazów obcych i zwrotów
obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego „kryzys” został określony jako
moment, okres przełomu, przesilenie, decydujący zwrot, okres załamania
gospodarczego24. W literaturze przedmiotu można znaleźć inne definicje
kryzysu, które przedstawia zawarte w tabeli 1.1. syntetyczne zestawienie.
Tabela 1.1. Definicje kryzysu
Pojęcie kryzysu
1
Stan organizacji, na skutek którego następuje
gwałtowne spiętrzenie różnorodnych trudności
zagrażające realizacji jej podstawowych funkcji.
Jednocześnie ograniczone są zdolności do
zlikwidowania zaistniałego stanu.
Głównie nieprzewidywalne wydarzenie, które
ma potencjalnie negatywne efekty, znacząco
ograniczające działalność organizacji w dziedzinie
produkcji, usług, zatrudnienia, kondycji
finansowej i reputacji.
Autor
2
B. Wawrzyniak (red.), Zarządzanie
w kryzysie. Koncepcje, badania,
propozycje, Warszawa 1984, s. 39.
R.M. Barton, Crisis Management,
Oxford 1993, s. 12.
20 T. Tyszka, T. Zaleśkiewicz, Racjonalność decyzji. Pewność i ryzyko, War-
szawa 2001, s. 243.
21 Tamże, s. 243.
22 J. Kozielecki, Psychologiczna teoria…, wyd. cyt., s. 355.
23 Por. H. Laufer, Podejmowanie decyzji. Jak uniknąć ryzyka. Jak efektownie
działać, Warszawa 2008, s. 10.
24 W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych…, wyd. cyt.
12
##7#52#aSUZPUk1BVC1WaXJ0dWFsbw==
Michał Stępiński
Pobierz darmowy fragment (pdf)