Cyfroteka.pl

Jak wyglądałoby życie ludzi wyrwanych z bezpiecznych objęć cywilizacji? Czy sam umysł stanowi na tyle efektywną broń, by zapewnić przewagę w walce toczonej w środowisku pierwotnym, w czasach gdy największym i najgroźniejszym drapieżnikiem wcale nie był człowiek?
„Yggdrasil. Struny czasu” to pierwszy tom sagi łączącej fantastykę z powieścią drogi. Główny wątek książki stanowią zmagania kilkudziesięcioosobowej średniowiecznej społeczności przeniesionej przypadkowo i bezpowrotnie w okres paleolitu środkowego. Słowiańscy wieśniacy trafiają w czasy, gdy po ośnieżonych równinach dzisiejszej Europy wędrowały olbrzymie stada reniferów, tabuny dzikich koni i ciągnące w ślad za nimi drapieżniki. Potężne i wielkie jak góra mamuty nie miały godnych siebie przeciwników – z wyjątkiem mrozu i prymitywnych słabo uzbrojonych łowców, dla których polowanie nie było sportem, ale walką o przetrwanie, i którzy równie często występowali w roli myśliwego co ofiary. Wraz z mieszkańcami wioski w przeszłość zostaje przeniesiony niewielki oddział wikingów, najemników wystawionych przez Thora na najcięższą próbę w drodze do Walhalli. To głównie oczami ich wodza Eryka obserwujemy toczące się wydarzenia. A wraz z nami widzami są ludzie z przyszłości... Bowiem w tle tej pasjonującej historii toczy się inna i nie tylko ci podróżnicy w czasie, ale cała ludzkość – a nawet cały wszechświat – staje na krawędzi zagłady.