Darmowy fragment publikacji:
Prawo
bankowe
Komentarz
Arkadiusz Kawulski
Wydanie 1
Stan prawny na 10 lutego 2013 roku
Warszawa 2013
Redaktor prowadzący: Joanna Tchorek
Opracowanie redakcyjne: Robert Stępień, Magdalena Urbańska
Opracowanie techniczne: Agnieszka Dymkowska
Projekt okładki i stron tytułowych: Michał Piotrowski
© Copyright by LexisNexis Polska Sp. z o.o. 2013
Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część tej książki nie może być powielana
ani rozpowszechniana za pomocą urządzeń elektronicznych, mechanicznych,
kopiujących, nagrywających i innych – bez pisemnej zgody Autora i wydawcy.
ISBN 978-83-7806-952-2
LexisNexis Polska Sp. z o.o.
Ochota Office Park 1, Al. Jerozolimskie 181, 02-222 Warszawa
tel. 22 572 95 00, faks 22 572 95 68
Infolinia: 22 572 99 99
Redakcja: tel. 22 572 83 26, 22 572 83 28, 22 572 83 11, faks 22 572 83 92
www.lexisnexis.pl, e-mail: biuro@lexisnexis.pl
Księgarnia Internetowa: dostępna ze strony www.lexisnexis.pl
Spis treści
Wykaz skrótów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
7
Wprowadzenie
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
15
USTAWA
z dnia 29 sierp nia 1997 r.
Prawo bankowe
(tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 1376 ze zm.)
Rozdział 1. Przepisy ogólne (art. 1–11) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Rozdział 2. Tworzenie i organizacja banków oraz oddziałów
17
i przedstawicielstw banków (art. 12–48) . . . . . . . . . . . . . . . 127
Rozdział 2a. Podejmowanie i prowadzenie działalności przez banki krajowe
na terytorium państwa goszczącego oraz przez instytucje
kredytowe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
(art. 48a–48o)
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 239
Rozdział 3. Rachunki bankowe (art. 49–62) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 257
Rozdział 4. Rozliczenia pieniężne przeprowadzane za pośrednictwem
banków (art. 63–68)
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 308
Rozdział 5. Kredyty i pożyczki pieniężne oraz zasady koncentracji
zaangażowań (art. 69–79c) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 334
Rozdział 6. Gwarancje bankowe, poręczenia i akredytywy (art. 80–88) . . . 388
Rozdział 7. Emisja bankowych papierów wartościowych (art. 89–92) . . . . .
401
Rozdział 8. Szczególne obowiązki i uprawnienia banków (art. 92a–112b) . . 407
Rozdział 9. Zrzeszanie, łączenie się i podział banków (art. 113–125) . . . . . 491
Rozdział 10. Fundusze własne, kapitał wewnętrzny i gospodarka finansowa
banków (art. 126–130) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 504
544
Rozdział 11. Nadzór bankowy (art. 131–141) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Rozdział 11a. Nadzór nad oddziałami instytucji kredytowych
(art. 141a–141e) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
593
Rozdział 11b. Nadzór skonsolidowany (art. 141f–141l) . . . . . . . . . . . . . . . . 604
Rozdział 12. Postępowanie naprawcze, lik widacja i upadłość banku
(art. 142–169) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
630
5
Rozdział 13. Odpowiedzialność cywilna i karna (art. 170–171) . . . . . . . . . .
Rozdział 14. Przepisy przejściowe, zmiany w przepisach obowiązujących
695
i przepisy końcowe (art. 172–194) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 701
Bibliografia
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 709
Skorowidz przedmiotowy
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 717
Spis treściwww.lexisnexis.pl 1. Akty prawne
dyrektywa 94/19/WE
dyrektywa 2000/12/WE
dyrektywa 2001/24/WE
dyrektywa 2002/87/WE
dyrektywa 2004/39/WE,
dyrektywa MiFID
dyrektywa 2005/56/WE
dyrektywa 2005/60/WE
dyrektywa 2006/48/WE
dyrektywa 2006/49/WE
Wykaz skrótów
– dyrektywa 94/19/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady
z 30 maja 1994 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów
(Dz.Urz. WE 1994 L 135/5 ze zm.)
– dyrektywa 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady
z 20 marca 2000 r. odnosząca się do podejmowania i prowadze-
nia działalności przez instytucje kredytowe (Dz.Urz. UE 2000 L
126/1 ze zm. – akt uchylony)
– dyrektywa 2001/24/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady
z 4 kwiet nia 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji instytu-
cji kredytowych (Dz.Urz. UE 2001 L 125/15)
– dyrektywa 2002/87/EC Parlamentu Europejskiego
i Rady
z 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad insty-
tucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębior-
stwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego oraz w spra-
wie zmian innych dyrektyw (Dz.Urz. UE 2003 L 35/1 ze zm.)
– dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z 21 kwiet nia
2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych zmienia-
jąca dyrektywę Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG, i dyrektywę
2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylająca
dyrektywę Rady 93/22/EWG (Dz.Urz. UE 2004 L 145/1 ze zm.)
– dyrektywa 2005/56/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady
z 26 października 2005 r. w sprawie transgranicznego łączenia
się spółek kapitałowych (Dz.Urz. UE 2005 L 310/1 ze zm.)
– dyrektywa 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady
z 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzysta-
niu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finanso-
wania terroryzmu (Dz.Urz. UE 2005 L 309/15 ze zm.) – zastąpiła
dyrektywę 91/308/EWG z 1991 r.
– dyrektywa 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady
z 14 czerw ca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia
działalności przez instytucje kredytowe (Dz.Urz. UE 2006
L 177/1 ze zm.)
– dyrektywa 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady
z 14 czerw ca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm
inwestycyjnych i instytucji kredytowych (Dz.Urz. UE 2006
L 177/201 ze zm.)
7
dyrektywa 2007/44/WE
dyrektywa 2007/64/WE
dyrektywa 2008/48/WE
dyrektywa 2009/14/UE
dyrektywa 2010/76/UE
dyrektywa 2010/78/UE
k.c.
k.k.
k.p.
k.p.a.
k.p.c.
k.p.k.
k.r.o.
k.s.h.
– dyrektywa 2007/44/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady
z 5 wrześ nia 2007 r. zmieniająca dyrektywę Rady 92/49/EWG
oraz dyrektywy 2002/83/WE, 2004/39/WE, 2005/68/WE
i 2006/48/WE w zakresie zasad proceduralnych i kryteriów oce-
ny stosowanych w ramach oceny ostrożnościowej wypadków na-
bycia lub zwiększenia udziałów w podmiotach sektora finanso-
wego (Dz.Urz. UE 2007 L 247/1)
– dyrektywa 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady
z 13 lis topada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach
rynku wewnętrznego
zmieniająca dyrektywy 97/7/WE,
2002/65/WE, 2005/60/WE, i 2006/48/WE i uchylająca dyrekty-
wę 97/5/WE (Dz.Urz. UE 2007 L 319/1 ze zm.)
– dyrektywa Parlamentu Europejskiego
i Rady 2008/48/WE
z 23 kwiet nia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki
oraz uchylająca Dyrektywę Rady 87/102/EWG (Dz.Urz. UE 2008
L 133/66 ze zm.)
– dyrektywa Parlamentu Europejskiego
i Rady 2009/14/WE
z 11 marca 2009 r. zmieniająca dyrektywę 94/19/WE w sprawie
systemów gwarancji depozytów w odniesieniu do poziomu gwa-
rancji oraz terminu wypłaty (Dz.Urz. UE 2009 L 68/3)
– dyrektywa Parlamentu Europejskiego
i Rady 2010/76/UE
z 24 lis topada 2010 r. w sprawie zmiany dyrektyw 2006/48/WE
oraz 2006/49/WE w zakresie wymogów kapitałowych dotyczą-
cych portfela hand lowego i resekurytyzacji oraz przeglądu nad-
zorczego polityki wynagrodzeń (Dz.Urz. UE 2010 L 329/3)
– dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/78/UE z 24 lis-
topada 2010 r. w sprawie zmiany dyrektyw 98/26/WE, 2002/87/WE,
2003/6/WE, 2003/41/WE, 2003/71/WE, 2004/39/WE, 2004/109/WE,
2005/60/WE, 2006/48/WE, 2006/49/WE i 2009/65/WE w odnie-
sieniu do uprawnień Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskie-
go Urzędu Nadzoru Bankowego), Europejskiego Urzędu Nadzoru
(Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych
Programów Emerytalnych) oraz Europejskiego Urzędu Nadzoru
(Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościo-
wych) (Dz.Urz. UE 2010 L 331/120)
– ustawa z 23 kwiet nia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16,
poz. 93 ze zm.)
– ustawa z 6 czerw ca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553
ze zm.)
– ustawa z 26 czerw ca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn. Dz.U.
z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.)
– ustawa z 14 czerw ca 1960 r. – Kodeks postępowania administra-
cyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.)
– ustawa z 17 lis topada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego
(Dz.U. Nr 43, poz. 296 ze zm.)
– ustawa z 6 czerw ca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego
(Dz.U. Nr 89, poz. 555 ze zm.)
– ustawa z 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst
jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 788)
– ustawa z 15 wrześ nia 2000 r. – Kodeks spółek hand lowych (Dz.U.
Nr 94, poz. 1037 ze zm.)
Konstytucja RP
– Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwiet nia 1997 r. (Dz.U.
Nr 78, poz. 483 ze zm.)
8
Wykaz skrótówwww.lexisnexis.pl nowelizacja z 23 sierp nia
2001 r.
nowelizacja z 1 kwiet nia
2004 r.
nowelizacja z 26 stycznia
2007 r.
nowelizacja z 25 czerw ca
2010 r.
oraz o zmianie innych ustaw (Dz.U. Nr 91, poz. 870)
(Dz.U. Nr 42, poz. 272)
oraz o zmianie innych ustaw (Dz.U. Nr 111, poz. 1195)
– ustawa z 23 sierp nia 2001 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe
– ustawa z 1 kwiet nia 2004 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe
– ustawa z 26 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe
– ustawa z 25 czerw ca 2010 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe,
ustawy o działalności ubezpieczeniowej, ustawy o funduszach
inwestycyjnych, ustawy o obrocie instrumentami finansowymi
oraz ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz.U. Nr 126,
poz. 853)
nowelizacja z 28 kwiet nia
2011 r.
– ustawa z 28 kwiet nia 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo banko-
we, ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz ustawy
o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz.U. Nr 131, poz. 763)
nowelizacja z 29 lipca 2011 r., – ustawa z 29 lipca 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe
ustawa antyspreadowa
– ustawa z 19 sierp nia 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe
nowelizacja z 19 sierp nia
2011 r.
oraz ustawy o kredycie konsumenckim (Dz.U. Nr 201, poz. 1181)
nowelizacja z 24 października – ustawa z 24 października 2012 r. o zmianie ustawy o obrocie in-
2012 r.
strumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.
z 2012 r., poz. 1385)
oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 165, poz. 984)
ord. pod.
p.p.s.a.
p.u.n.
– ustawa z 29 sierp nia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn.
Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.)
– ustawa z 30 sierp nia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sąda-
mi administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270
ze zm.)
– ustawa z 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe i naprawcze
(tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 1112 ze zm.)
pr. bank. z 1989 r.
– ustawa z 31 stycznia 1989 r. – Prawo bankowe (Dz.U. Nr 72,
pr. bank., Prawo bankowe
– ustawa z 29 sierp nia 1997 r. – Prawo bankowe (tekst jedn. Dz.U.
poz. 359 ze zm. – akt uchylony)
pr. dew.
pr. spółdz.
rozp. rez.
rozp. zas. rach.
rozporządzenie 1093/2010
TfUE
TWE
u.BFG
z 2012 r., poz. 1376 ze zm.)
– ustawa z 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe (tekst jedn. Dz.U.
z 2012 r., poz. 826)
– ustawa z 16 wrześ nia 1982 r. – Prawo spółdzielcze (tekst jedn.
–
–
–
Dz.U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848 ze zm.)
rozporządzenie Ministra Finansów z 16 grudnia 2008 r. w spra-
wie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością
banków (Dz.U. Nr 235, poz. 1589 ze zm.)
rozporządzenie Ministra Finansów z 1 października 2010 r.
w sprawie szczególnych zasad rachunkowości banków (Dz.U.
Nr 191, poz. 1279 ze zm.)
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego
(UE)
nr 1093/2010 z 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Eu-
ropejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru
Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia de-
cyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.Urz. UE 2010 L 331/12)
i Rady
– Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.Urz. UE 2012
C 326/1)
– Traktat o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej (Dz.Urz. UE
2004 L 90/864/2 ze zm.)
– ustawa z 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyj-
nym (tekst jedn. Dz.U. z 2009 r. Nr 84, poz. 711 ze zm.)
9
Wykaz skrótów u.BGK
u.e.i.p.
u.e.r.FUS
u.f.b.s.
u.f.i.
u.k.k.
u.l.z.b.h.
u.n.r.f.
u.n.u.
u.NBP
u.o.d.o.
u.o.i.f.
u.o.k.
u.o.p.
u.o.r.
u.p.d.o.p
u.p.e.a.
u.p.p.p.
u.r.f.
u.rach.
u.s.d.g.
10
– ustawa z 14 marca 2003 r. o Banku Gospodarstwa Krajowego
(Dz.U. Nr 65, poz. 594 ze zm.)
– ustawa z 12 wrześ nia 2002 r. o elektronicznych instrumentach
płatniczych (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 1232)
– ustawa z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2009 r. Nr 153,
poz. 1227 ze zm.)
– ustawa z 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdziel-
czych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz.U. Nr 119,
poz. 1252 ze zm.)
– ustawa z 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz.U.
Nr 146, poz. 1546 ze zm.)
– ustawa z 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U.
Nr 126, poz. 715 ze zm.)
– ustawa z 29 sierp nia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipo-
tecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2003 r. Nr 99, poz. 919 ze zm.)
– ustawa z 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym
(tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 1149 ze zm.)
– ustawa z 15 kwiet nia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad in-
stytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami re-
asekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład kon-
glomeratu finansowego (Dz.U. Nr 83, poz. 719 ze zm.)
– ustawa z 29 sierp nia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (tekst
jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 1, poz. 2 ze zm.)
– ustawa z 29 sierp nia 1997 r. o ochronie danych osobowych (tekst
jedn. Dz.U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 ze zm.)
– ustawa z 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi
(tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 ze zm.)
– ustawa z 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumen-
tów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez pro-
dukt niebezpieczny (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 1225)
– ustawa z 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wpro-
wadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego sys-
temu obrotu oraz o spółkach publicznych (tekst jedn. Dz.U.
z 2009 r. Nr 185, poz. 1439 ze zm.)
– ustawa z 24 sierp nia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w sys-
temach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościo-
wych o zasadach nadzoru nad tymi systemami (tekst jedn. Dz.U.
z 2010 r. Nr 112, poz. 743 ze zm.)
– ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.)
– ustawa z 17 czerw ca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 1015 ze zm.)
– ustawa z 16 lis topada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pienię-
dzy oraz finansowaniu terroryzmu (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r.
Nr 46, poz. 276 ze zm.)
– ustawa z 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsię-
biorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 18,
poz. 82 ze zm.)
– ustawa z 29 wrześ nia 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz.U.
z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.)
– ustawa z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej
(tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.)
Wykaz skrótówwww.lexisnexis.pl u.s.k.o.k., u.SKOK
– ustawa z 5 lis topada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędno-
u.s.u.s.
u.u.p.
uchwała 134/2010
uchwała 151/2011
uchwała 18/2011
uchwała 180/2011
uchwała 208/2011
uchwała 249/2012
uchwała 254/2008
uchwała 258/2011
uchwała 312/2012
uchwała 325/2011
ściowo-kredytowych (Dz.U. z 2012 r., poz. 855 ze zm.)
– ustawa z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń spo-
łecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.)
– ustawa z 19 sierp nia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U.
Nr 199, poz. 1175 ze zm.)
– uchwała nr 134/2010 Komisji Nadzoru Finansowego z 5 maja
2010 r. w sprawie wydania Rekomendacji A dotyczącej zarządza-
nia ryzykiem towarzyszącym zawieraniu przez banki transakcji
na rynku instrumentów pochodnych (Dz.Urz. KNF Nr 3, poz. 20)
– uchwała nr 151/2011 Komisji Nadzoru Finansowego z 7 czerw ca
2011 r. w sprawie wydania Rekomendacji R dotyczącej zasad
identyfikacji bilansowych ekspozycji kredytowych, które utraci-
ły wartość, wyznaczania odpisów aktualizujących z tytułu utraty
wartości bilansowych ekspozycji kredytowych oraz rezerw na
pozabilansowe ekspozycje kredytowe (Dz.Urz. KNF Nr 6,
poz. 17)
– uchwała nr 18/2011 Komisji Nadzoru Finansowego z 25 stycznia
2011 r. w sprawie wydania Rekomendacji S dotyczącej dobrych
praktyk w zakresie ekspozycji kredytowych zabezpieczonych hi-
potecznie (Dz.Urz. KNF Nr 3, poz. 6)
– uchwała nr 180/2011 Komisji Nadzoru Finansowego z 19 lipca
2011 r. w sprawie Rekomendacji H dotyczącej systemu kontroli
wewnętrznej w bankach (Dz.Urz. KNF Nr 11, poz. 40)
– uchwała nr 208/2011 Komisji Nadzoru Finansowego z 22 sierp-
nia 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków uwzględ-
niania zaangażowań przy ustalaniu przestrzegania limitu kon-
centracji zaangażowań (Dz.Urz. KNF 2011 r. Nr 9, poz. 34 ze zm.)
– uchwała nr 249/2012 Komisji Nadzoru Finansowego z 11 wrześ-
nia 2012 r. w sprawie wydania Rekomendacji J dotyczącej gro-
madzenia i przetwarzania przez banki danych o nieruchomo-
ściach (Dz.Urz. KNF z 2012 r., poz. 16)
– uchwała nr 254/2008 Komisji Nadzoru Finansowego z 4 sierp nia
2008 r. w sprawie wytycznych i okoliczności istotnych dla oceny
rękojmi kandydatów na członków organów podmiotów nadzoro-
wanych (Dz.Urz. KNF Nr 6, poz. 23)
– uchwała nr 258/2011 Komisji Nadzoru Finansowego z 4 paź-
dziernika 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad funkcjonowa-
nia systemu zarządzania ryzykiem i systemu kontroli wewnętrz-
nej oraz szczegółowych warunków szacowania przez banki
kapitału wewnętrznego i dokonywania przeglądów procesu sza-
cowania i utrzymywania kapitału wewnętrznego oraz zasad
ustalania polityki zmiennych składników wynagrodzeń osób zaj-
mujących stanowiska kierownicze w banku (Dz.Urz. KNF
z 2011 r. Nr 11, poz. 42)
– uchwała nr 312/2012 Komisji Nadzoru Finansowego z 27 lis-
topada 2012 r. w sprawie trybu wykonywania nadzoru nad dzia-
łalnością bankową (Dz.Urz. KNF z 2012 r., poz. 20)
– uchwała nr 325/2011 Komisji Nadzoru Finansowego z 20 grud-
nia 2011 r. w sprawie innych pomniejszeń funduszy podstawo-
wych, ich wysokości, zakresu i warunków pomniejszania o nie
funduszy podstawowych banku, innych pozycji bilansu banku
zaliczanych do funduszy uzupełniających, ich wysokości, zakre-
11
Wykaz skrótów su i warunków ich zaliczania do funduszy uzupełniających ban-
ku, pomniejszeń funduszy uzupełniających, ich wysokości, za-
kresu i warunków pomniejszania o nie funduszy uzupełniających
banku oraz zakresu i sposobu uwzględniania działania banków
w holdingach w obliczaniu funduszy własnych (Dz.Urz. KNF
2011 r. Nr 13, poz. 49)
– uchwała nr 378/2008 Komisji Nadzoru Finansowego z 17 grud-
nia 2008 r. w sprawie w sprawie wysokości i warunków zalicza-
nia do funduszy własnych banków spółdzielczych okreś lonej czę-
ści dodatkowej kwoty odpowiedzialności członków banku
spółdzielczego (Dz.Urz. KNF Nr 8, poz. 32)
– uchwała nr 385/2008 Komisji Nadzoru Finansowego z 17 grud-
nia 2008 r. w sprawie szczegółowych zasad i sposobu ogłaszania
przez banki informacji o charakterze jakościowym i ilościowym
dotyczących adekwatności kapitałowej oraz zakresu informacji
podlegających ogłaszaniu (Dz.Urz. KNF Nr 8, poz. 39 ze zm.)
– uchwała nr 386/2008 Komisji Nadzoru Finansowego z 17 grud-
nia 2008 r. w sprawie ustalenia wiążących banki norm płynności
(Dz.Urz. KNF Nr 8, poz. 40 ze zm.)
– uchwała nr 387/2008 Komisji Nadzoru Finansowego z 17 grud-
nia 2008 r. w sprawie okreś lenia ocen wiarygodności kredytowej
nadawanych przez zewnętrzne instytucje oceny wiarygodności
kredytowej, z których bank może korzystać w celu ustalenia wy-
mogów kapitałowych i zakresu korzystania z tych ocen oraz ich
powiązania ze stopniami jakości kredytowej (Dz.Urz. KNF Nr 8,
poz. 41)
– uchwała nr 389/2008 Komisji Nadzoru Finansowego z 17 grud-
nia 2008 r. w sprawie wykazu dokumentów załączanych do
wnios ków do Komisji Nadzoru Finansowego w sprawach o wyda-
nie zezwolenia na utworzenie banku, o wyrażenie zgody na po-
wołanie członków zarządu banku oraz do informacji o składzie
zarządu przedstawianej Komisji Nadzoru Finansowego przez
radę nadzorczą banku (Dz.Urz. KNF Nr 8, poz. 43 ze zm.)
– uchwała nr 390/2008 Komisji Nadzoru Finansowego z 17 grud-
nia 2008 r. w sprawie sposobu prowadzenia wykazu holdingów,
trybu składania i aktualizacji zgłoszeń holdingów oraz wzoru
zgłoszenia holdingu (Dz.Urz. KNF Nr 8, poz. 44)
– uchwała nr 434/2010 Komisji Nadzoru Finansowego z 20 grud-
nia 2010 r. w sprawie innych pozycji bilansu banku zaliczanych
do funduszy podstawowych banku, ich wysokości, zakresu i wa-
runków
ich zaliczania do funduszy podstawowych banku
(Dz.Urz. KNF z 2011 r. Nr 1, poz. 1)
– uchwała nr 52/2010 Komisji Nadzoru Finansowego z 23 lutego
2010 r. w sprawie wydania Rekomendacji T dotyczącej dobrych
praktyk w zakresie zarządzania ryzykiem detalicznych ekspozy-
cji kredytowych (Dz.Urz. KNF Nr 2, poz. 12)
– uchwała nr 53/2010 Komisji Nadzoru Finasowegoz z 23 lutego
2010 r.w sprawie wydania Rekomendacji I dotyczącej zarządza-
nia ryzykiem walutowym w bankach oraz zasad dokonywania
przez banki operacji obciążonych ryzykiem walutowym (Dz.Urz.
KNF Nr 2, poz. 13)
– uchwała nr 76/2010 Komisji Nadzoru Finansowego z 10 marca
2010 r. w sprawie zakresu i szczegółowych zasad wyznaczania
uchwała 378/2008
uchwała 385/2008
uchwała 386/2008
uchwała 387/2008
uchwała 389/2008
uchwała 390/2008
uchwała 434/2010
uchwała 52/2010
uchwała 53/2010
uchwała 76/2010
12
Wykaz skrótówwww.lexisnexis.pl uchwała nr 359/2012
wymogów kapitałowych z tytułu poszczególnych rodzajów ryzy-
ka (Dz.Urz. KNF Nr 2, poz. 11 ze zm.)
– uchwała nr 359/2012 Komisji Nadzoru Finansowego z 20 grud-
nia 2012 r. w sprawie wykazu dokumentów dotyczących działal-
ności gospodarczej przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicz-
nego załączanych do wnios ku o udzielenie zezwoleń, o których
mowa w art. 6a ust. 1 pkt 1 lit. m oraz art. 6d ust. 1 ustawy – Pra-
wo bankowe
uchwała Zarządu NBP 53/2011 – uchwała nr 53/2011 Zarządu Narodowego Banku Polskiego
z 22 wrześ nia 2011 r. w sprawie trybu i szczegółowych zasad
przekazywania przez banki do Narodowego Banku Polskiego da-
nych niezbędnych do ustalania polityki pieniężnej i okresowych
ocen sytuacji pieniężnej państwa oraz oceny sytuacji finansowej
banków i ryzyka sektora bankowego (Dz.Urz. NBP Nr 14, poz. 15)
„Biuletyn Informacyjny Sądu Najwyższego”
„Kwartalnik Prawa Prywatnego”
„Krakowskie Zeszyty Sądowe”
system informacji prawnej C.H. Beck
system informacji prawnej Wolters Kluwer Polska
2. Czasopisma i publikatory
–
Biul. SN
–
KPP
–
KZS
Legalis
–
–
Lex
– Serwis Prawniczy LexisNexis Polska Sp. z o.o.
Lex Polonica
–
M.P.
–
Mon. Pr. Bank.
MoP
–
– Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego
ONSA
ONSAiWSA
– Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódz-
„Monitor Polski”
„Monitor Prawa Bankowego”
„Monitor Prawniczy”
OSA
OSNC
OSNC–ZD
OSNKW
OSP
OTK
PiP
PPH
PPiA
Pr. Bank.
Pr. Gosp.
Pr. Pap. Wart.
Pr. Spółek
PUG
TPP
3. Sądy i inne instytucje
BGK
BIK
EUNB
GINB
GIODO
KE
KIR
kich Sądów Administracyjnych
– Orzecznictwo Sądów Apelacyjnych
– Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Izba Cywilna
– Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Izba Cywilna – Zeszyt Dodat-
kowy
– Orzecznictwo Sądu Najwyższego – Izba Karna i Wojskowa
– Orzecznictwo Sądów Polskich
– Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego
–
–
–
–
–
–
–
–
–
„Państwo i Prawo”
„Przegląd Prawa Handlowego”
„Przegląd Prawa i Administracji”
„Prawo Bankowe”
„Przegląd Gospodarczy”
„Prawo Papierów Wartościowych”
„Prawo Spółek”
„Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego”
„Transformacje Prawa Prywatnego”
– Bank Gospodarstwa Krajowego
– Biuro Informacji Kredytowej S.A.
– Europejski Urząd Nadzoru Bankowego
– Generalny Inspektorat Nadzoru Bankowego
– Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych
– Komisja Europejska
– Krajowa Izba Rozliczeniowa SA
13
Wykaz skrótów KNB
KNF
Komitet Bazylejski
KRS
OECD
NBP
NSA
SA
SKOK
SN
SOKiK
TFI
TK
TSUE
UKNF
UOKiK
WSA
ZBP
4. Inne
b.p.w.
b.t.e.
EOG
MSR
NUK
I Rekomendacja ZBP
w sprawie ustawy
o usługach płatniczych
I Rekomendacja ZBP
w sprawie outsourcingu
II Rekomendacja ZBP
w sprawie ustawy o usługach
płatniczych
II Rekomendacja ZBP
w sprawie outsourcingu
– Komisja Nadzoru Bankowego
– Komisja Nadzoru Finansowego
– Bazylejski Komitet do spraw Nadzoru Bankowego
– Krajowy Rejestr Sądowy
– Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju
– Narodowy Bank Polski
– Naczelny Sąd Administracyjny
– Sąd Apelacyjny
– Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa
– Sąd Najwyższy
– Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
– Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych
– Trybunał Konstytucyjny
– Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (obecnie Europejski
Trybunał Sprawiedliwości)
– Urząd Komisji Nadzoru Finansowego
– Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
– Wojewódzki Sąd Administracyjny
– Związek Banków Polskich
– bankowe papiery wartościowe
– bankowy tytuł egzekucyjny
– Europejski Obszar Gospodarczy
– Międzynarodowe Standardy Rachunkowości
– Nowa Umowa Kapitałowa
– Rekomendacja Rady Prawa Bankowego i Zespołu ds. Regulacji
Płatniczych z 12 czerw ca 2012 r. w sprawie wybranych proble-
mów interpretacyjnych ustawy o usługach płatniczych (Mon. Pr.
–
–
–
Bank. 2012, nr 12)
I Rekomendacja Rady Prawa Bankowego przy Związku Banków
Polskich z 25 października 2011 r. w sprawie niektórych proble-
mów interpretacyjnych związanych z nowelizacją prawa ban-
kowego w zakresie outsourcingu (Mon. Pr. Bank. 2012, nr 2,
s. 92 i n.)
II Rekomendacja Rady Prawa Bankowego i Zespołu do spraw Re-
gulacji Płatniczych z 18 wrześ nia 2012 r. w sprawie wybranych
problemów interpretacyjnych ustawy o usługach płatniczych,
niepubl.
II Rekomendacja Rady Prawa Bankowego z 30 maja 2012 r.
w sprawie niektórych problemów interpretacyjnych związanych
z nowelizacją prawa bankowego w zakresie outsourcingu (nie-
publ.)
– Core principles for effective banking supervision, September
2012 (dokument Komitetu Bazylejskiego dostępny na www.bis.org),
zastąpił wcześniejszą wersję z 1997 r.
Podstawowe Zasady
Efektywnego Nadzoru
Bankowego
rekomendacja ZBP w sprawie – Rekomendacja Rady Prawa Bankowego przy ZBP z 6 wrześ nia
2011 r. w sprawie prawnych aspektów zmiany ustawy – Prawo
spreadów walutowych
bankowe oraz ustawy o kredycie konsumenckim w zakresie
spreadów walutowych (Mon. Pr. Bank. 2011, nr 11)
UE
– Unia Europejska
Uwaga: Artykuły bez bliższego oznaczenia są artykułami ustawy – Prawo bankowe.
14
Wykaz skrótówwww.lexisnexis.pl Wprowadzenie
Oddając do rąk Czytelników komentarz do ustawy – Prawo bankowe, wyrażam na-
dzieję, że jego lektura pozwoli nieco głębiej sięgnąć w obszar regulacji prawa banko-
wego.
Jak dotychczas ustawa – Prawo bankowe była przedmiotem wielu komentarzy i opra-
cowań, dokonywanych zarówno przez wybitnych przedstawicieli nauki prawa banko-
wego, jak też i przez osoby stosujące prawo bankowe w praktyce. Zmieniające się oto-
czenie gospodarcze dotyczące działalności banków powoduje jednak, że przedmiot
regulacji ustawy – Prawo bankowe ulega ciągłym modyfikacjom. Trzeba wspomnieć,
iż ustawa ta od jej uchwalenia 29 sierp nia 1997 r. była nowelizowana ponad 70 razy,
z czego 15 razy w latach 2010–2012. Zmiany wprowadzone w ostatnich trzech latach
(obejmujące m.in. nabywanie znacznych pakietów akcji, outsourcing, regulacje ostroż-
nościowe, wykonywanie nadzoru bankowego, zmiany wprowadzone ustawą o usłu-
gach płatniczych oraz ustawą o kredycie konsumenckim, możliwość spłaty kredytu
w walucie obcej) są na tyle istotne, że stały się inspiracją do napisania niniejszej
książki.
W komentarzu starałem się połączyć zakres niezbędnej wiedzy teoretycznej z prak-
tycznymi aspektami stosowania przepisów zawartych w ustawie – Prawo bankowe.
Z racji zainteresowań i praktyki zawodowej oraz ograniczeń w objętości komentarza
nie wszystkie przepisy zostały jednak omówione tak samo wyczerpująco, co, mam na-
dzieję, Szanowni Czytelnicy mi wybaczą. Komentarz stanowi też próbę skupienia się
nie tylko na teoretycznych rozważaniach ale poszukiwania sposobu rozwiązania
praktycznych problemów pojawiających się przy jej stosowaniu.
Życzę zatem miłej lektury.
Arkadiusz Kawulski
15
USTAWA
z dnia 29 sierp nia 1997 r.
Prawo bankowe
(tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 1376; zm.: Dz.U. z 2012 r., poz. 1385, poz. 1529)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
ZAKRES REGULACJI
Art. 1. Ustawa okreś la zasady prowadzenia działalności bankowej, tworze-
nia i organizacji banków, oddziałów i przedstawicielstw banków zagranicz-
nych, a także oddziałów instytucji kredytowych oraz zasady sprawowania
nadzoru bankowego, postępowania naprawczego, likwidacji i upadłości
banków.
1. Rozdział 1 reguluje kilka kwestii:
1) okreś la zakres regulacji komentowanej ustawy (art. 1),
2) definiuje bank (art. 2) i okreś la zasady ochrony prawnej wyrazów „bank”
i „kasa” (art. 3),
3) definiuje podstawowe pojęcia używane w Prawie bankowym (art. 4),
4) okreś la zakres czynności bankowych (art. 5) i innej działalności banków
(art. 6),
5) zakres oświadczeń banku składanych w formie elektronicznej (art. 7),
6) obowiązek utrzymywania płynności płatniczej (art. 8),
7) system zarządzania w banku (art. 9–9g),
8) tajemnicę zawodową Komisji Nadzoru Finansowego (art. 10a),
9) zakres działań KNF podejmowanych na podstawie komentowanej ustawy, bę-
dących decyzjami administracyjnymi (art. 11).
Arkadiusz Kawulski
17
Art. 1
Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe
2. Tematyka objęta regulacją rozdziału 1 w znacznej części nawiązuje więc do okreś-
lenia charakteru prawnego banku i jego pozycji w obrocie gospodarczym, wyzna-
czonej z jednej strony przez zakres działalności wykonywanej przez bank, a z dru-
giej strony ograniczonej obowiązkami banku jako instytucji zaufania publicznego.
Jak się wydaje, bardziej właściwym miejscem na umieszczenie art. 10a (tajemnica
zawodowa KNF) i art. 11 (decyzje KNF) byłby rozdział 11 dotyczący nadzoru ban-
kowego. Z kolei art. 8 oraz 9–9g mogłyby się znaleźć w rozdziale 10, przy czym
wówczas zmianie powinien ulec tytuł tego rozdziału np. na „Regulacje ostrożno-
ściowe”.
3. Komentowana ustawa jest podstawowym aktem prawnym regulującym działal-
ność banków. Art. 1 pr. bank. okreś la jego zakres przedmiotowy (zob. szerzej
E. Fojcik-Mastalska, w: M. Bączyk, E. Fojcik-Mastalska, L. Góral, J. Pisuliński,
W. Pyzioł, Prawo bankowe. Komentarz, wyd. 5, Warszawa 2007, s. 12–13;
B. Smykla, Prawo bankowe. Komentarz, wyd. 2, Warszawa 2011, s. 3–5 i przywo-
łaną tam literaturę). Zgodnie z tym przepisem Prawo bankowe okreś la zasady:
1) prowadzenia działalności bankowej (rozdz. 1, 3–8 oraz 10);
2) tworzenia i organizacji banków, oddziałów i przedstawicielstw banków zagra-
nicznych, a także oddziałów instytucji kredytowych (rozdz. 2, 2a i 9);
3) sprawowania nadzoru bankowego (rozdz. 11–11b);
4) postępowania naprawczego, likwidacji i upadłości banków (rozdział 12).
4. Zakres podmiotowy Prawa bankowego obejmuje:
1) banki krajowe;
2) oddziały i przedstawicielstwa banków zagranicznych;
3) oddziały instytucji kredytowych.
W komentowanym przepisie nie zostały wymienione przedstawicielstwa insty-
tucji kredytowych, choć art. 42 pr. bank. zawiera odnoszące się do nich regulacje.
5. Prawo bankowe nie definiuje pojęcia „działalność bankowa”. Jest to z pewnością
działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie dzia-
łalności gospodarczej (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.). Odno-
śnie do zakresu przedmiotowego działalności bankowej obejmuje on zarówno
czynności bankowe (art. 5), jak i inną działalność banków (art. 6) [zob. S. Szuster,
w: F. Zoll (red.), Prawo bankowe. Komentarz, t. I, Kraków 2005, s. 20].
6. Zakres wykonywanej przez bank działalności bankowej jest okreś lony przez Ko-
misję Nadzoru Finansowego w zezwoleniu na utworzenie banku, jest on także
okreś lony w statucie banku (przedmiot działania i zakres działalności banku).
Każda zmiana statutu w tym zakresie wymaga zezwolenia KNF, w związku z tym
każdy bank może zatem mieć nieco inny zakres działalności. Można uznać, iż ka-
talog działalności przewidziany w statucie banku wyznacza dopuszczalny zakres
jego funkcjonowania. Zasadą jest, że bank prowadzi swoją działalność (bankową)
samodzielnie. Bank może też jednak korzystać przy prowadzeniu działalności
18
www.lexisnexis.pl Rozdział 1. Przepisy ogólne
Art. 1
z usług innych podmiotów – wówczas mówimy o outsourcingu działalności ban-
kowej (zob. uwagi do art. 6a–6d).
7. Prawo bankowe zajmuje w systemie prawa miejsce szczególne. W jego zakres
wchodzą wszystkie normy prawne regulujące organizację i funkcjonowanie sys-
temu bankowego. Prawo bankowe sensu stricto to komentowana ustawa, jako pod-
stawowy akt prawny regulujący działalność banków. Prawo bankowe sensu largo
to wszystkie przepisy prawa dotyczące działalności banków. Przegląd tych prze-
pisów prowadzi do wnios ku, że Prawo bankowe jest interdyscyplinarną dziedziną
prawa, zawiera bowiem przepisy dotyczące zarówno publicznego prawa banko-
wego, jak i prywatnego prawa bankowego, ponieważ jej założeniem miało być ca-
łościowe uregulowanie problematyki bankowej [zob. W. Góralczyk, w: W. Góral-
czyk (red.), Prawo bankowe. Komentarz, Warszawa 1999, s. 13]. Publiczne Prawo
bankowe dotyczy regulacji systemu bankowego w odniesieniu do zasad tworzenia
banków, wykonywania nadzoru nad bankami oraz tzw. regulacji ostrożnościo-
wych. Jako przykłady regulacji z zakresu publicznego prawa bankowego można
wskazać przepisy ustawy – Prawo bankowe dotyczące tworzenia banków (rozdz. 2
i 2a), nadzoru nad bankami i uprawnień Komisji Nadzoru Finansowego (rozdz. 11,
11a, 11b i 12) oraz regulacji ostrożnościowych (art. 8, 9a–9f, art. 71, rozdz. 10).
Natomiast prywatne Prawo bankowe dotyczy kwestii cywilnoprawnych związa-
nych z szeroko pojętą działalnością bankową i funkcjonowaniem banków w ob-
rocie gospodarczym. Jako przykład można podać przepisy Prawa bankowego
w zakresie umowy rachunku bankowego, umowy kredytu, akredytywy, gwarancji
bankowej, tajemnicy bankowej.
8. Konstytucja RP jest źródłem Prawa bankowego jedynie w odniesieniu do regu-
lacji dotyczącej statusu Narodowego Banku Polskiego (art. 227 Konstytucji RP).
Głównymi źródłami Prawa bankowego w Polsce są ustawy oraz wydane do nich
akty wykonawcze. Zasadnicze znaczenie dla funkcjonowania systemu banko-
wego mają ustawa – Prawo bankowe w odniesieniu do działalności banków ko-
mercyjnych i ustawa z 29 sierp nia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (tekst
jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 1, poz. 2 ze zm.) w odniesieniu do działalności banku
centralnego. Ponadto obowiązuje co najmniej kilkanaście innych ustaw odnoszą-
cych się do funkcjonowania sektora bankowego. Duże znaczenie, jako źródła
Prawa bankowego, mają także akty wykonawcze do ustaw, regulujące szczegó-
łowe i istotne dla działalności banków kwestie (np. nadzorcze normy ostrożno-
ściowe – fundusze własne, limit koncentracji zaangażowanej, normy adekwat-
ności kapitałowej należące do szerszej kategorii regulacji oszczędnościowych).
9. Mówiąc o źródłach Prawa bankowego, należy wspomnieć o zobowiązaniach, jakie
ma Polska w związku z członkostwem w Unii Europejskiej. Do funkcjonowania
sektora bankowego w UE mają pełne zastosowanie podstawowe unijne swobody,
w szczególności swoboda świadczenia usług (art. 56 TFUE, dawny art. 49 TWE)
oraz swoboda przepływu kapitału (art. 63 TFUE, dawny art. 56 TWE). Stosuje się
Arkadiusz Kawulski
19
Art. 1
Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe
także zasadę subsydiarności, zgodnie z którą UE interweniuje w danej dziedzinie
tylko wtedy, gdy okreś lona sprawa wymaga regulacji na szczeblu unijnym. Takie
właśnie rozwiązanie zostało przyjęte w odniesieniu do regulacji sektora finanso-
wego, w tym bankowego, głównie w stosunku do regulacji z zakresu publicznego
Prawa bankowego. W odniesieniu do funkcjonowania sektora bankowego insty-
tucje unijne przyjęły zasadę regulacji przez rozporządzenia i dyrektywy. Jest tylko
kilka rozporządzeń unijnych dotyczących funkcjonowania sektora bankowego
(jako przykład można podać rozporządzenie 1093/2009). Większość kwestii na
szczeblu unijnym regulują dyrektywy, przy czym należy zwrócić uwagę, że są to
kwestie w przeważającej mierze o charakterze publicznoprawnym. Dyrektywy re-
gulują więc zasady tworzenia instytucji bankowych, wymagania związane z ich
funkcjonowaniem, kwestie nadzorcze oraz związane z restrukturyzacją i upadło-
ścią tych instytucji.
10. Poza regulacjami Unii Europejskiej należy wskazać także na inne źródła publicz-
nego Prawa bankowego (zob. szerzej R.W. Kaszubski, Funkcjonalne źródła prawa
bankowego publicznego, Kraków 2006; M. Olszak, Bankowe normy ostrożno
ściowe, Białystok 2011). Są to rekomendacje i zalecenia Bazylejskiego Komitetu
do spraw Nadzoru Bankowego (jest to organizacja zrzeszająca nadzorców ban-
kowych z najbardziej rozwiniętych krajów świata o dużym prestiżu i znaczeniu),
które nie mają co prawda charakteru wiążącego, ale stanowią istotny element
wykorzystywany przez rozwinięte kraje świata przy tworzeniu krajowych prze-
pisów nadzorczych. Najważniejsze regulacje wydane przez Komitet Bazylejski
to: Podstawowe zasady efektywnego nadzoru bankowego (2012 r., zastąpiły
wersję z 1997 r.), tzw. Umowa Kapitałowa (1988 r.), Nadzór konglomeratów
finansowych (1995 r.), Nadzór bankowości transgranicznej (1996 r.), Ramy sys-
temów kontroli wewnętrznej w bankach (1998 r.), Nowa Umowa Kapitałowa
(2004 r.) (publikacje te zostały przetłumaczone na język polski i wydane przez
NBP, dostępne są na stronie internetowej KNF, www.knf.gov.pl), tzw. Bazylea III
(zob. uwagę 3 do art. 126). Niektóre z powyższych regulacji zostały wykorzy-
stane przez instytucje Unii Europejskiej do przygotowania dyrektyw w zakresie
Prawa bankowego skierowanych do państw członkowskich. Taka sytuacja miała
miejsce między innymi w odniesieniu do Nowej Umowy Kapitałowej z 2004 r.,
która stała się podstawą do wprowadzenia na tyle istotnych zmian w dyrek-
tywie 2000/12/WE, które spowodowały jej uchylenie i przyjęcie dyrektywy
2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 14 czerw ca 2006 r. w sprawie
podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (Dz.Urz.
UE 2006 L 177/1 ze zm.) i dyrektywy 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady z 14 czerw ca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwesty-
cyjnych i instytucji kredytowych (Dz.Urz. UE 2006 L 177/201 ze zm.).
20
www.lexisnexis.pl Rozdział 1. Przepisy ogólne
Art. 2
Art. 2.
POJĘCIE BANKU
Art. 2. Bank jest osobą prawną utworzoną zgodnie z przepisami ustaw, dzia-
łającą na podstawie zezwoleń uprawniających do wykonywania czynności
bankowych obciążających ryzykiem środki powierzone pod jakimkolwiek
tytułem zwrotnym.
1. Regulacje zawarte w Prawie bankowym wskazują na szczególną pozycję banku
w obrocie gospodarczym. Bank jest uznawany za instytucję zaufania publicznego,
objętą szczególnym nadzorem (zob. A. Janiak, Bank jako instytucja zaufania pu
blicznego, „Glosa” 2003, nr 2, s. 17–20). Sąd Najwyższy wskazał, że przepisy prawa
tworzą i podtrzymują wizerunek banku jako podmiotu o wyjątkowym charak-
terze, jako instytucji pod specjalnym nadzorem państwa, której system prawny
wyznacza ramy działania w sposób znacznie bardziej szczegółowy niż innym pod-
miotom gospodarczym. Poddanie działalności bankowej szczególnej regulacji pu-
blicznoprawnej, uwzględniającej wyjątkową pozycję banków w systemie gospo-
darczym państwa, powoduje, że naruszenie przez instytucję zaufania publicznego
spoczywających na niej obowiązków należy ocenić znacznie bardziej restrykcyjnie
niż w przypadku podmiotu niemającego tego statusu (wyrok SN z 21 paździer-
nika 2010 r., IV CSK 236/10, Lex Polonica 2401699).
2. Komentowany przepis podaje legalną definicję banku [zob. krytyczne uwagi do
tej definicji E. Fojcik-Mastalskiej, w: Prawo…, s. 15–16; zob. także omówienie de-
finicji banku przez A. Kawulskiego, B. Smyklę, Pozycja banku w prawie polskim na
tle regulacji Unii Europejskiej, „Radca Prawny” 2001, nr 5 (cz. I), s. 105]. Anali-
zując poszczególne elementy tej definicji, należy wskazać, że Prawo bankowe
przewiduje możliwość funkcjonowania banku jedynie jako osoby prawnej. Zwią-
zane jest to ze szczególnym charakterem banków jako instytucji zaufania pu-
blicznego. W praktyce jako osoby prawne banki funkcjonują zgodnie z prawem
polskim jako spółki akcyjne, spółdzielnie oraz jako banki państwowe (zob. uwagi
do art. 12).
3. Banki mogą być tworzone zgodnie z przepisami ustaw – a więc nie tylko Prawa
bankowego, ale w odniesieniu do:
1) banków w formie spółki akcyjnej – także na podstawie ustawy z 15 wrześ nia
2000 r. – Kodeks spółek hand lowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.);
2) banków hipotecznych – także na podstawie Kodeksu spółek hand lowych
i ustawy z 29 sierp nia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych
(tekst jedn. Dz.U. z 2003 r. Nr 99, poz. 919 ze zm.);
3) banków spółdzielczych – także na podstawie ustawy z 7 grudnia 2000 r.
o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrze-
Arkadiusz Kawulski
21
Art. 2
Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe
szających (Dz.U. Nr 119, poz. 1252 ze zm.) oraz ustawy z 16 wrześ nia 1982 r.
– Prawo spółdzielcze (tekst jedn. Dz.U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848 ze zm.).
Nowy, odrębny typ banku nie może być więc utworzony bez podstawy ustawowej
[por. W. Góralczyk, w: W. Góralczyk (red.), Prawo…, s. 14].
4. Banki mogą działać jedynie na podstawie zezwoleń, których udziela organ nad-
zoru bankowego – od 1 stycznia 2008 r. jest nim Komisja Nadzoru Finansowego.
Żaden bank nie może legalnie działać na terytorium Polski bez zezwolenia Komisji
Nadzoru Finansowego lub innego właściwego organu nadzoru (to zezwolenie do-
tyczy instytucji kredytowych – zob. uwagi do rozdziału 2a). Zezwolenia wydane
przez organ nadzoru uprawniają banki do wykonywania czynności bankowych.
Czynności bankowe są wymienione w art. 5 ust. 1 i 2 pr. bank. (zob. uwagi do
art. 5). Obowiązek uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności bankowej
wynika z dyrektywy 2006/48/WE.
5. Wykonywane przez banki na podstawie zezwoleń organu nadzoru czynności
bankowe mają na celu obciążanie ryzykiem środków powierzonych pod jakim-
kolwiek tytułem zwrotnym. Środki powierzone to depozyty, np. wkłady pie-
niężne płatne na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu, przechowy-
wane na rachunkach bankowych, czy też środki pieniężne uzyskane z emisji
bankowych papierów wartościowych. Cechą charakterystyczną tych środków
jest to, że w różnym trybie podlegają one zwrotowi podmiotowi, który te środki
powierzył bankowi. Obciążanie przez bank ryzykiem tych powierzonych środków
to np. udzielanie na podstawie tych środków kredytów, pożyczek pieniężnych,
gwarancji bankowych.
6. W Prawie bankowym nie została przyjęta definicja instytucji kredytowej w odnie-
sieniu do mających siedzibę w Polsce instytucji bankowych. Takie rozwiązanie
spowodowało powstanie wątpliwości terminologicznych odnośnie do zakresu po-
jęciowego określeń „bank” i „instytucja kredytowa”. Należy uznać, iż definicja in-
stytucji kredytowej jest szersza niż definicja banku (zob. uwagi do definicji insty-
tucji kredytowej – art. 4 ust. 1 pkt 17). Konsekwencją wymagań wynikających
z definicji banku są przewidziane w Prawie bankowym sankcje: cywilna i karna.
Sankcję cywilną okreś la art. 170 pr. bank. (zob. uwagi do tego przepisu), nato-
miast sankcja karna jest zawarta w art. 171 ust. 1 pr. bank. (zob. uwagi do tego
przepisu).
7. Banki można podzielić według rodzaju działalności, który wykonują, na banki
uniwersalne (tzn. takie, które mogą wykonywać pełen zakres działalności ban-
kowej, z wyjątkiem zastrzeżonej dla banków specjalistycznych) i banki specjali-
styczne (tzn. takie, które mogą wykonywać szczególne czynności – obecnie jedyny
rodzaj wyodrębnionych ustawowo banków specjalistycznych to banki hipoteczne).
Należy wskazać, że kasy mieszkaniowe i banki prowadzące działalność maklerską
22
www.lexisnexis.pl Rozdział 1. Przepisy ogólne
Art. 3
nie są bankami specjalistycznymi, są to wydzielone finansowo i organizacyjnie
części banków uniwersalnych. Bankami specjalistycznymi nie są także banki „in-
westycyjne” czy też „internetowe” – są to pojęcia potoczne (np. mBank nie jest
odrębnym bankiem, tylko częścią Banku BRE SA).
Art. 3.
OCHRONA PRAWNA NAZW „BANK” I „KASA”
Art. 3. Wyrazy „bank” lub „kasa” mogą być używane w nazwie oraz dla
okreś lenia działalności lub reklamy wyłącznie banku w rozumieniu art. 2,
z tym że:
1) nie dotyczy to jednostek organizacyjnych używających wyrazów „bank”
lub „kasa”, z których działalności jednoznacznie wynika, że jednostki te
nie wykonują czynności bankowych;
2) wyraz „kasa” może być także używany w nazwie oraz do okreś lenia dzia-
łalności lub reklamy jednostki organizacyjnej, która na podstawie odręb-
nej ustawy gromadzi oszczędności oraz udziela pożyczek pieniężnych
osobom fizycznym zrzeszonym w tej jednostce.
1. Komentowany przepis przesądza, iż pojęcia „bank” lub „kasa” mogą być używane
w nazwie oraz do okreś lenia działalności lub reklamy wyłącznie banku. Od po-
wyższej zasady istnieją dwa wyjątki. Po pierwsze określenia „bank” lub „kasa”
mogą być używane w nazwie jednostek organizacyjnych, z których działalności
jednoznacznie wynika, iż nie wykonują czynności bankowych (np. bank danych,
bank krwi, Softbank).
2. Zgodnie z drugim wyjątkiem wyrazy „bank” lub „kasa” mogą być używane w na-
zwie jednostek organizacyjnych, które na podstawie odrębnej ustawy gromadzą
oszczędności oraz udzielają pożyczek pieniężnych osobom fizycznym zrzeszonym
w tej jednostce. W obecnie obowiązującym stanie prawnym są dwa rodzaje takich
jednostek – pracownicze kasy zapomogowo-pożyczkowe i spółdzielcze kasy
oszczędnościowo-kredytowe. Pracownicze kasy zapomogowo-pożyczkowe dzia-
łają na podstawie ustawy z 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (tekst jedn.
Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów
z 19 grudnia 1992 r. w sprawie pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych
oraz spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych w zakładach pracy (Dz.U.
Nr 100, poz. 502 ze zm.) i mogą udzielać swoim członkom pomocy materialnej
w formie pożyczek długoterminowych i krótkoterminowych oraz zapomóg –
w miarę posiadanych środków – na zasadach okreś lonych w statucie.
Natomiast spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe działają na podstawie
ustawy z 5 lis topada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredyto-
wych (Dz.U. z 2012 r., poz. 855 ze zm.). Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy celem
kas jest gromadzenie środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzie-
Arkadiusz Kawulski
23
Art. 3
Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe
lanie im pożyczek i kredytów, przeprowadzanie na ich zlecenie rozliczeń finanso-
wych oraz pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia.
3. W celu weryfikacji prawidłowości używania w nazwach jednostek organizacyj-
nych terminów „bank” lub „kasa” pomocniczo można stosować także przepis
art. 433 k.c., zgodnie z którym firma przedsiębiorcy powinna się odróżniać dosta-
tecznie od firm innych przedsiębiorców prowadzących działalność na tym samym
rynku. Firma nie może wprowadzać w błąd, w szczególności odnośnie do osoby
przedsiębiorcy, przedmiotu działalności przedsiębiorcy, miejsca działalności,
źródeł zaopatrzenia. Z kolei zgodnie z art. 5 ustawy z 16 kwiet nia 1993 r. o zwal-
czaniu nieuczciwej konkurencji (tekst jedn. Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503
ze zm.) czynem nieuczciwej konkurencji jest takie oznaczenie przedsiębiorstwa,
które może wprowadzić klientów w błąd odnośnie do jego tożsamości, przez uży-
wanie firmy, nazwy, godła, skrótu literowego lub innego charakterystycznego
symbolu wcześniej używanego, zgodnie z prawem, do oznaczenia innego przed-
siębiorstwa.
4. Nieprzestrzeganie zakazu używania w nazwie jednostki organizacyjnej określeń
„bank” lub „kasa” jest zagrożone sankcją karną z art. 171 ust. 2 pr. bank. Karze
grzywny do 5 mln złotych i karze pozbawienia wolności do lat 3 podlega ten, kto,
prowadząc działalność zarobkową wbrew warunkom okreś lonym w ustawie,
używa w nazwie jednostki organizacyjnej niebędącej bankiem lub do okreś lenia
jej działalności lub reklamy wyrazów „bank” lub „kasa” (zob. uwagi do art. 171).
5. W orzecznictwie zostały ustalone kryteria oceny działalności podmiotów, które
w swojej nazwie używają terminów „bank” lub „kasa”. Sąd Najwyższy w wyroku
z 25 marca 1997 r., III CKN 11/97 (OSNC 1997, nr 9, poz. 126), stwierdził, iż „ba-
danie i ustalanie, czy umieszczony w firmie spółki z ograniczoną odpowiedzialno-
ścią wyraz »bank« został użyty w kontekście, z którego jednocześ nie wynika, że
spółka ta nie wykonuje czynności bankowych (art. 101 ustawy z 31 stycznia 1989 r.
– Prawo bankowe) – dokonywane jest z punktu widzenia osoby przeciętnego na-
bywcy (odbiorcy) usług (towarów) tejże spółki i zwyk łych warunków działalności
gospodarczej oraz powinno uwzględniać w szczególności: przedmiot działania
spółki wpisany do rejestru hand lowego, krąg rzeczywistych i potencjalnych od-
biorców, a także brzmienie skrótu firmy”. Wyrok ten pozostaje aktualny także
de lege lata.
Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z 21 sierp nia 1997 r., I ACa 146/97
(OSAB 1997, nr 3, poz. 25), stwierdził, że: „Większość odbiorców usług banko-
wych nie należy do kręgu profesjonalistów, a wyraz »bank« w powszechnym od-
biorze przyjmowany jest jako działalność polegająca na deponowaniu oszczęd-
24
www.lexisnexis.pl Rozdział 1. Przepisy ogólne
Art. 3
ności, dokonywaniu operacji finansowych, wśród nich zakupu i wymiany walut.
Podstawowe znaczenie przy ocenie podobieństwa ma bowiem rodzaj porównywa-
nych usług oraz miejsce ich świadczenia. Przyjęta przez pozwaną nazwa firmy
sugeruje więc, że przedsiębiorstwo to jest bankiem i zamierza wykonywać czyn-
ności bankowe czyli wprowadza w błąd odbiorców odnośnie do tożsamości
i przedmiotu działania”.
6. Natomiast ustawa z 29 sierp nia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecz-
nych nie wprowadza odrębnej ochrony prawnej nazwy „bank hipoteczny”. Należy
więc uznać, iż ochrona ta występuje jedynie w odniesieniu do wyrazu „bank”.
7. Dyrektywa 2006/48/WE nie zawiera regulacji dotyczących formy prawnej insty-
tucji kredytowych oraz ochrony ich nazwy. Kwestia ta została pozostawiona do
uznania poszczególnych państw członkowskich. Warto jednak dodać, iż zgodnie
z art. 18 tej dyrektywy do celów realizacji swojej działalności instytucje kredy-
towe mogą używać na całym obszarze Unii tej samej nazwy, jakiej używają w pań-
stwie członkowskim, w którym mają centralę, niezależnie od jakichkolwiek prze-
pisów obowiązujących w goszczącym państwie członkowskim w zakresie
używania wyrazów „bank”, „bank oszczędnościowy” lub innych nazw banko-
wych. Gdyby zaistniała możliwość pomylenia nazw, goszczące państwo człon-
kowskie może wymagać, żeby nazwa instytucji została doprecyzowana uzupeł-
nieniami wyjaś niającymi (zob. także uwagę 4 do art. 48l).
8. Celowość ochrony nazwy instytucji kredytowych znalazła także odzwiercie-
dlenie w wydanych przez Komitet Bazylejski Podstawowych Zasadach Efektyw-
nego Nadzoru Bankowego. Zgodnie bowiem z zasadą 2. dopuszczalne czynności
instytucji, które podlegają licencjonowaniu oraz nadzorowi tak jak banki, muszą
być wyraźnie okreś lone, a używanie słowa „bank” w nazwie instytucji powinno
być kontrolowane w możliwie jak najszerszym zakresie. Komitet Bazylejski
wymaga, aby:
1) określenie „bank” było jasno zdefiniowane w przepisach prawnych;
2) dozwolona działalność instytucji takich jak banki, które są licencjonowane
oraz podlegają nadzorowi, była jasno zdefiniowana albo przez nadzór, albo
w przepisach prawnych;
3) użycie słowa „bank” i jakiegokolwiek pochodnego terminu, takiego jak „banko-
wość” w nazwie było ograniczone do licencjonowanych i nadzorowanych in-
stytucji we wszystkich okolicznościach, w których inne postępowanie mogłoby
spowodować, że społeczeństwo mogłoby zostać wprowadzone w błąd;
4) przyjmowanie depozytów bankowych od ludności było zarezerwowane dla in-
stytucji, które są licencjonowane i podlegają nadzorowi.
Arkadiusz Kawulski
25
Art. 4
Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe
Art. 4.
SŁOWNIK POJĘĆ
Art. 4. 1. Użyte w ustawie okreś lenia oznaczają:
1) bank krajowy – bank mający siedzibę na terenie Rzeczypospolitej Pol-
skiej;
2) bank zagraniczny – bank mający siedzibę za granicą Rzeczypospolitej
Polskiej, na terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europej-
skiej;
3) międzynarodowa instytucja finansowa – instytucję finansową, której
większość kapitału własnego należy do państw będących członkami
Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju lub banków central-
nych takich państw;
4) karta płatnicza – kartę płatniczą w rozumieniu ustawy z dnia 12 wrześ-
nia 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz.U. z 2012 r.
poz. 1232);
5) pieniądz elektroniczny – pieniądz elektroniczny w rozumieniu ustawy
z dnia 12 wrześ nia 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatni-
czych;
6) (uchylony);
7) instytucja finansowa – podmiot niebędący bankiem ani instytucją kre-
dytową, którego podstawowa działalność będąca źródłem większości
przychodów polega na wykonywaniu działalności gospodarczej w za-
kresie:
a) nabywania i zbywania udziałów lub akcji,
b) udzielania pożyczek ze środków własnych,
c) udostępniania składników majątkowych na podstawie umowy
leasingu,
d) świadczenia usług w zakresie nabywania i zbywania wierzytelności,
e) świadczenia usług płatniczych zgodnie z przepisami ustawy z dnia
19 sierp nia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. Nr 199, poz. 1175
i Nr 291, poz. 1707 oraz z 2012 r. poz. 1166),
f) emitowania instrumentów płatniczych i administrowania nimi w za-
kresie nieuregulowanym w ustawie z dnia 19 sierp nia 2011 r. o usłu-
gach płatniczych,
g) udzielania gwarancji, poręczeń lub zaciągania innych zobowiązań
nieujmowanych w bilansie,
h) obrotu na rachunek własny lub rachunek innej osoby fizycznej, oso-
by prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości
prawnej, o ile posiada zdolność prawną:
– terminowymi operacjami finansowymi,
–
– papierami wartościowymi,
instrumentami rynku pieniężnego,
26
www.lexisnexis.pl Rozdział 1. Przepisy ogólne
Art. 4
i) uczestniczenia w emisji papierów wartościowych lub świadczenia
usług związanych z taką emisją,
j) świadczenia usług w zakresie zarządzania aktywami,
k) świadczenia usług w zakresie doradztwa finansowego, w tym inwe-
stycyjnego,
l) świadczenia usług polegających na wykonywaniu zleceń na rynku
pieniężnym;
8) podmiot dominujący:
a) podmiot dominujący w rozumieniu art. 4 pkt 14 ustawy z dnia 29 lip-
ca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instru-
mentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz
o spółkach publicznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 185, poz. 1439, z 2010 r.
Nr 167, poz. 1129 oraz z 2012 r. poz. 836) lub
b) podmiot, który w ocenie Komisji Nadzoru Finansowego może w inny
sposób wywierać znaczący wpływ na inny podmiot;
9) podmiot zależny – podmiot, w stosunku do którego inny podmiot jest
podmiotem dominującym, przy czym wszystkie podmioty zależne od
tego podmiotu zależnego uważa się również za podmioty zależne od
pierwotnego podmiotu dominującego;
10) holding finansowy – grupę podmiotów, w której pierwotnym podmio-
tem dominującym jest instytucja finansowa, która nie jest dominują-
cym podmiotem nieregulowanym w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy
z dnia 15 kwiet nia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucja-
mi kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i fir-
mami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowe-
go (Dz.U. Nr 83, poz. 719, z 2006 r. Nr 157, poz. 1119 oraz z 2009 r.
Nr 42, poz. 341), zwanej dalej „ustawą o nadzorze uzupełniającym”,
a w skład grupy wchodzą wyłącznie lub w większości banki, instytucje
kredytowe lub instytucje finansowe, przy czym przynajmniej jednym
podmiotem zależnym jest bank krajowy, bank zagraniczny lub instytu-
cja kredytowa;
11) holding mieszany – grupę podmiotów, w której pierwotnym podmiotem
dominującym jest podmiot niebędący bankiem, instytucją kredytową,
instytucją finansową ani dominującym podmiotem nieregulowanym
w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o nadzorze uzupełniającym, a przy-
najmniej jednym podmiotem zależnym jest bank krajowy, bank zagra-
niczny lub instytucja kredytowa;
11a) holding bankowy zagraniczny – grupę podmiotów, w której pierwot-
nym podmiotem dominującym jest bank zagraniczny albo instytucja
kredytowa, zaś przynajmniej jednym podmiotem zależnym jest bank
krajowy, bank zagraniczny, instytucja kredytowa lub instytucja finan-
sowa;
Arkadiusz Kawulski
27
Art. 4
Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe
11b) holding bankowy krajowy – grupę podmiotów:
a) w której pierwotnym podmiotem dominującym jest bank krajowy,
lub
b) w skład której wchodzą: bank krajowy i podmioty blisko z nim po-
wiązane;
11c) holding hybrydowy – grupę podmiotów, w której pierwotnym podmio-
tem dominującym jest instytucja finansowa niebędąca dominującym
podmiotem nieregulowanym w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o nadzo-
rze uzupełniającym, a w skład grupy wchodzą w większości podmioty
niebędące bankami krajowymi, bankami zagranicznymi, instytucjami
kredytowymi ani instytucjami finansowymi, zaś przynajmniej jednym
podmiotem zależnym jest bank krajowy;
12) przedsiębiorstwo pomocniczych usług bankowych – podmiot, którego
podstawowa działalność ma charakter pomocniczy w stosunku do pod-
stawowej działalności jednego lub więcej banków, a w szczególności
polega n
Pobierz darmowy fragment (pdf)
