Reportaż o Oddziale Wydzielonym Wojska Polskiego. To m.in. dzięki temu utworowi rozpowszechnił i utrwalił się mit majora Henryka Dobrzańskiego, ps. „Hubal”.

W 1945 roku we Włoszech Melchior Wańkowicz spotkał jednego z hubalczyków, który opowiedział mu dzieje oddziału. Tym żołnierzem był Romuald Rodziewicz, ps. „Roman”. Jego relacja doczekała się kilku wydań...

Czwarta część słynnego cyklu powieściowego. Poznajemy nowe, często zaskakujące cechy postaci wcześniej już znanych. Proust w dalszym ciągu podejmuje próbę zdefiniowania miłości i jej przyczyn. Autor jak zawsze mistrzowsko kreśli opisy zachowań, a przede wszystkim stanów ducha swoich bohaterów. Nierzadko są one zabarwione dużą dozą poczucia humoru, co czyni dzieło...

Drugi tom jednego z najpiękniejszych romansów historycznych w literaturze polskiej. Tytułowa bohaterka, wiodła spokojne życie szlachcianki u boku swego dużo starszego męża, szambelana – Anastazego Walewskiego. Trzymała się z dala od dworskich rozrywek. Wszystko zmieniło się, gdy pewnego dnia wyjechała, by powitać cesarza Francuzów – Napoleona. Ze strony władcy była to miłość od pierwszego wejrzenia...

Wchodząca w skład monumentalnego cyklu Komedia ludzka powieść o młodym poecie z prowincji, który przybywa do Paryża i od wewnątrz poznaje środowisko literatów i dziennikarzy. Okazuje się, że w tym bezwzględnym światku cynizm, interesowność i smak władzy nad konsumentami sztuki to najwyższe wartości. Z początku pełen wiary w moc pióra Lucjan Chardon de Rubempré stopniowo traci złudzenia i sam ulega obowiązującym...

Kiedy byłem małym chłopcem, puszczałem z matką latawce. Patrzyłem, jak wzbijały się w niebo tak wysoko, na ile starczyło sznurka. Pytałem mamę, wskazując na niebo: Co tam jest, mamo? Przestrzeń odpowiadała. A co to jest przestrzeń, mamo? To jest coś, co nie ma końca, synku Panie Profesorze Bardini to chyba naprawdę nie ma końca, skoro, jak mówi Maria Dąbrowska: Żyjemy, umieramy...

Stanisława Ignacego Witkiewicza filozofa, prozaika, poetę, dramaturga, malarza i fotografa zapewne zna każdy. Prawdopodobnie każdy też doskonale wie o jego eksperymentach ze środkami psychoaktywnymi. Narkotyki uważa się za jeden z najbardziej interesujących opisów wpływu kilku z nich (m.in. morfiny, peyotlu, kokainy, eteru, alkoholu i nikotyny) na percepcję i funkcjonowanie organizmu...

Zbiór felietonów poruszających temat zachowań Polaków na emigracji. Wzbudził tak olbrzymie kontrowersje, że gdy autor wydał Kundlizm w Rzymie w 1974 roku, kilka czasopism emigracyjnych na znak protestu zerwało z nim współpracę. Bo kundlizmem nazwał Wańkowicz naszą cechę narodową, stanowiącą przeciwieństwo godności i szlachetności. Niniejsze teksty publicystyczne to bowiem nie tylko obserwacja emigranckiego...

Klub trzeciego miejsca Mistrz reportażu tym razem o zależnościach w jakie uwikłany jest nasz kraj. Poglądy głoszone przez Wańkowicza były wówczas bardzo niepopularne. Napisał on, że chociaż Polska należy kulturowo do Zachodu, geopolitycznie jest uzależniona od Wschodu. To w takim kontekście umiejscawia on Polskę w tytułowym klubie trzeciego miejsca. Utwór powstał podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych i wydano go w 1949...

Był prorokiem i osobą świętą, a zarazem grymaśnym i dokuczliwym starcem. Gdyby przyszedł na świat dwa tysiące lat wcześniej, jego nauki przekształciłyby się w religię, którą nazwano by bezgwałtem (ahimsą) i niesprzeciwianiem się złu, męstwem i poszukiwaniem Prawdy, czyli Boga. W religiach Wschodu bezgwałt, czyli rezygnacja z przemocy, pojawił się wcześniej: w buddyzmie i w dżinizmie...

Łacińskie „de profundis” oznacza „z głębokości”. Dogłębnie, trafnie, z historycznym i odautorskim komentarzem opisuje tu Wańkowicz dzieje exodusu Polaków do Kanady na przełomie wieków XIX i XX. Ale „Polacy i Ameryka” to nie tylko dzieje exodusu. Mistrz reportażu przedstawia też proces zapuszczania korzeni czy codzienne zmagania z cudzoziemską rzeczywistością...

W drugim tomie „Karafki La Fontaine’a” Melchior Wańkowicz kreśli portret reportera doskonałego. Pisze o cechach, które powinien on posiadać. Wśród nich na pierwszym miejscu wymienia: zaangażowanie, ciekawość świata, komunikatywność, empatię. Ponadto dużo uwagi poświęca technicznej stronie pisania tekstów: doborowi odpowiedniego tytułu, grafiki...

Ostatnie dzieło pisarza wydane za jego życia. Jest to dowcipna, erudycyjna rozprawa o gatunkach pisarstwa, które ma swój początek w potrzebie podzielenia się z innymi swoimi przeżyciami. Na tom składają się krótkie teksty, poświęcone sztuce pisania reportaży. Autor skupia się na uwagach na temat języka, fonetyki. Analizuje proces słowotwórczy i przywołuje język polskiej emigracji...

Zbiór felietonów i reportaży publikowanych m.in. na łamach : „Gazety Wyborczej”, „Dekady Literackiej”, czy paryskiej „Kultury” w latach 1994 – 2003. Teksty są niezwykle różnorodne tematycznie, od spraw lekkich po poważne: problemy społeczne, historyczne, obyczajowe kulturowe. Autor ma doskonały zmysł obserwacji, wnikliwie analizuje ludzkie zachowania...

W tej szyderczej tragikomedii miłosnej Witkacy poddaje mistrzowskiej analizie zmienne stany umysłu i sprzeczne odruchy wynikające z perwersyjnej psychopatologii, będącej podłożem działań wszystkich jego postaci.Atanazy Bazakbal - dość atrakcyjny 28-latek, aplikant adwokacki, zakochał się po raz pierwszy w Zosi. Nieznajomość tego uczucia wyzwoliła w nim koncepcje „programowej” zdrady...

Zbiór opowiadań. W tekstach przedstawiono historie osób represjonowanych w różnych latach PRL – u. Wśród bohaterów są m.in.: były żołnierz armii Andersa, funkcjonariusz Urzędu Bezpieczeństwa oraz stary góral. Autor skupia się na opisie postaw i zachowań ludzi żyjących w czasach Polski Ludowej. Poza barwnie nakreślonymi postaciami na szczególną uwagę zasługują opisy przyrody...

Uwięziona to piąta część cyklu „W poszukiwaniu straconego czasu” Marcela Prousta. Zarazem pierwsza, która ukazała się po śmierci autora. Jest to studium związku z kobietą ,a także rozważanie zawiłości relacji damsko – męskich, damsko – damskich i męsko – męskich. (…) Proust lekceważy sobie to, co zazwyczaj stanowi siłę i urok powieści: fabułę...

Zbiór reportaży o kampanii wrześniowej. Weszły do niego także utwory z wydanego w 1944 roku w Palestynie tomu: „Wrześniowym szlakiem”. W przedmowie do książki Wańkowicz utrzymywał, że większość reportaży w książce powstała na gorąco, w ostatnich miesiącach 1939 roku, na podstawie rozmów z bezpośrednimi uczestnikami wydarzeń....

Nostalgiczna podróż w czasie. Autor powraca pamięcią w rodzinne strony, by opisać nieistniejący świat kresowych dworów: litewskie Nowotrzeby i białoruskie Kałużyce. Z dużą pieczołowitością odtwarza wygląd budynków, sprzętów, a także zwyczaje i potrawy. Wspomina dziecięce zabawy i ludzi, których wtedy spotkał. Całość napisana jest piękną polszczyzną...

„Strzępy epopei”, „Szpital w Cichiniczach” Melchior Wańkowicz
Drugi tom dzieł zebranych Melchiora Wańkowicza, zawiera utwory o tematyce wojennej. Są to m.in.: reportaże dotyczące I wojny światowej i wojny polsko – bolszewickiej. Reportaże Wańkowicza, łączą autentyzm zdarzeń z elementami wspomnieniowymi i fabularno – anegdotycznymi. Ponadto widać w nich wrażliwość pisarza na różne barwy i...

Reportaż o rewolucji meksykańskiej. W swoich pierwszych reportażach Wańkowicz pokazał, że zależy mu na opisywaniu świata bez uprzedzeń. Obiektywizm i przedstawienie różnych punktów widzenia, stały się znakami rozpoznawczymi pisarstwa autora i były istotne w całej jego późniejszej twórczości.

Jeden z najpiękniejszych romansów historycznych w literaturze polskiej. Tytułowa bohaterka, wiodła spokojne życie szlachcianki u boku swego dużo starszego męża, szambelana – Anastazego Walewskiego. Trzymała się z dala od dworskich rozrywek. Wszystko zmieniło się, gdy pewnego dnia wyjechała, by powitać cesarza Francuzów – Napoleona. Ze strony władcy była to miłość od pierwszego wejrzenia...