Darmowy fragment publikacji:
organizacyjnych
pracowników
organizacyjnych
pracowników
Katarzyna Januszkiewicz
Katarzyna Januszkiewicz – Uniwersytet Łódzki, Wydział Zarządzania
Katedra Zarządzania, 90-237 Łódź, ul. Matejki 22/26
RECENZENT
Aldona Glińska-Neweś
REDAKTOR INICJUJĄCY
Monika Borowczyk
OPRACOWANIE REDAKCYJNE
T. Mirosław Włodarczyk
SKŁAD I ŁAMANIE
AGENT PR
PROJEKT OKŁADKI
Katarzyna Turkowska
Zdjęcie wykorzystane na okładce: © Depositphotos.com/Dimedrol68
© Copyright by Katarzyna Januszkiewicz, Łódź 2018
© Copyright for this edition by Uniwersytet Łódzki, Łódź 2018
Wydane przez Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Wydanie I. W.08374.17.0.M
Ark. wyd. 11,0; ark. druk. 13,375
ISBN 978-83-8088-999-6
e-ISBN 978-83-8142-002-0
Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
90-131 Łódź, ul. Lindleya 8
www.wydawnictwo.uni.lodz.pl
e-mail: ksiegarnia@uni.lodz.pl
tel. (42) 665 58 63
Tomkowi, Amelce i Kubusiowi
Dziękuję, że zawsze, na zawsze… jesteście ze mną
Spis treści
Wstęp
Rozdział 1
Zachowania ludzi w organizacji – założenia ontologiczne
1.1. Geneza badań nad zachowaniami ludzi w organizacji
1.2. Zakres przedmiotowy i podmiotowy zachowań organizacyjnych
1.3. Zachowania organizacyjne w naukach o zarządzaniu
1.4. Rodzaje zachowań organizacyjnych
Rozdział 2
Pojęcie elastyczności na gruncie nauk o zarządzaniu
2.1. Istota i znaczenie elastyczności
2.2. Wybrane kategorie opisu elastyczności w naukach o zarządzaniu
2.3. Elastyczność organizacji
Rozdział 3
Elastyczne zachowania organizacyjne pracowników (EZOP)
3.1. Podstawy teoretyczne koncepcji elastycznych zachowań organizacyjnych pracowni-
ków (EZOP)
3.1.1. Model analizy zachowań organizacyjnych
3.1.2. Założenia koncepcji elastycznych zachowań organizacyjnych pracowników
(EZOP)
3.2. Determinanty elastycznych zachowań organizacyjnych pracowników
3.2.1. Elastyczność środowiska pracy
3.2.2. Elastyczność jednostki
3.3. Rodzaje elastyczności zachowań organizacyjnych
3.3.1. Uwagi wstępne
3.3.2. Elastyczność zadaniowa
3.3.3. Elastyczność funkcyjna
3.3.4. Elastyczność czasowa
3.3.5. Elastyczność przestrzenna
9
15
15
19
24
30
33
33
36
40
47
47
47
52
54
54
60
71
71
71
76
89
95
8
Spis treści
3.4. Konsekwencje zachowań elastycznych
3.4.1. Oceny elastyczności w perspektywie pracownika i organizacji
3.4.2. Konsekwencje elastyczności dla jednostki
3.4.3. Konsekwencje wybranych rodzajów zachowań elastycznych
Rozdział 4
Elastyczne zachowania organizacyjne pracowników w perspektywie
badawczej
4.1. Podstawy metodyczne badania elastyczności zachowań organizacyjnych pracow-
ników
4.2. Procedura opracowania kwestionariusza EZOP
4.3. Opis kwestionariusza EZOP
4.3.1. Uwagi wstępne
4.3.2. Sposób obliczania i interpretacji wyników
Wnioski i rekomendacje
Bibliografia
Summary
Załączniki
Załącznik 1. Arkusz pierwszej tury badania metodą delficką
Załącznik 2. Arkusz drugiej i trzeciej tury badania metodą delficką
Załącznik 3. Kwestionariusz elastycznych zachowań organizacyjnych pracowników (EZOP)
Spis rysunków
Spis tabel
Od Redakcji
102
102
105
112
115
115
118
160
160
161
165
171
193
197
197
201
204
207
209
211
http://dx.doi.org/10.18778/8088-999-6.01
Wstęp
Jedną z podstawowych zasad przetrwania w szybko zmieniającym się środowisku
jest nieustanna gotowość do zmiany, modyfikacji pierwotnego planu pod wpły-
wem nowych warunków redefiniujących przestrzeń działania. Brak adekwatnej
reakcji oznacza koniec. Nie musi on być gwałtowny i natychmiastowy, jednak za-
wsze w takiej sytuacji jest nieuchronny…
Warunek przetrwania określa również sposób funkcjonowania organizacji.
W zmiennym, turbulentnym, nieprzewidywalnym, chaotycznym otoczeniu musi
ona mieć zdolność rozpoznania nowej sytuacji i dostosowania się do niej. Koniecz-
ność szybkiej reakcji na zmiany wymusza na organizacji stosowanie zróżnicowa-
nych rozwiązań, m.in. mających na celu uelastycznianie kapitału ludzkiego. Część
z nich ma charakter bezpośredni i odnosi się do polityki personalnej (elastyczność
zatrudnienia), inne, mające na celu przede wszystkim uelastycznienie organizacji
(np. zmiany struktury, technologii), oddziałują na pracowników w sposób pośred-
ni, zmieniając jednak definitywnie charakter relacji pracownik – organizacja.
W odpowiedzi na zmiany, jakim podlegają współczesne organizacje, a może
nawet bardziej równolegle do nich, przemianie ulega również koncepcja pracy
jednostki, z jednej strony kształtowana przez nowe warunki organizacyjne, wdra-
żane rozwiązania techniczne i technologiczne, z drugiej zaś przez szeroko rozu-
miane środowisko społeczno-kulturowe, które redefiniuje dziś rolę pracy w życiu
jednostki i związane z nią oczekiwania. Podobnie jak w przypadku organizacji,
tak i dla jednostki podstawową charakterystyką decydującą o przetrwaniu staje
się elastyczność. Przy tym należy wyraźnie podkreślić, że nie jest to cecha nowa,
człowiek jako pracownik zawsze musiał dostosowywać się do nowych warunków
działania. Miało to miejsce zarówno w erze przedindustrialnej, jak i w trakcie re-
wolucji przemysłowej, gdy zmiany organizacyjne zbiegły się/wywołały przeobra-
żenia społeczne i ekonomiczne, tworząc całe populacje nowych pracowników fa-
bryk, do niedawna jeszcze uprawiających ziemię. Nigdy wcześniej zmiany nie były
jednak tak dynamiczne, tak częste, a przede wszystkim tak rozległe jak obecnie.
10
Wstęp
Elastyczność organizacji decyduje teraz o jej relatywnie trwałej przewadze konku-
rencyjnej, natomiast dla jednostki stała się kluczową charakterystyką określającą
sposób funkcjonowania zawodowego.
Elastyczność zachowań organizacyjnych pracowników (EZOP) w niniejszej
pracy jest definiowana jako zmiana zachowań pozwalająca pracownikowi na
utrzymanie lub zmianę pozycji w ramach posiadanego przez niego potencjału
i potencjału organizacji, w której jest zatrudniony. Należy jednak zaznaczyć, że
tak rozumiana elastyczność stanowi kategorię umożliwiającą ocenę działania ze
względu m.in. na kryteria szybkości, adekwatności lub kosztów reakcji (psycholo-
gicznych, ekonomicznych, społecznych, zawodowych etc.). Warunkiem dokona-
nia takiej oceny jest identyfikacja zachowań elastycznych, które w koncepcji EZOP
stanowią podstawową kategorię.
Problematyka elastyczności jest obecnie często podejmowana zarówno w wy-
miarze teoretycznym, jak i empirycznym. Studia literaturowe prowadzone w tym
obszarze pozwoliły na rozpoznanie kilku problemów badawczych wymagających
jednak pogłębionej analizy. Zidentyfikowane luki można przyporządkować do
trzech następujących kategorii:
1) poznawczej,
2) definicyjnej,
3) metodycznej,
Ad 1. Luka poznawcza dotyczy sposobu opisywania elastyczności pracowników
na gruncie nauk o zarządzaniu. Przeprowadzone badania literaturowe skłaniają
do konstatacji, że obecnie stosunkowo dużo uwagi poświęca się problematyce ela-
styczności organizacji lub analizie wybranych przejawów zachowań elastycznych,
przy tym zagadnienia te są prezentowana w sposób rozproszony oraz bez wyraź-
nego wskazania relacji między nimi. Brakuje natomiast prac, w których kategoria
elastyczności byłaby konceptualizowana w taki sposób, aby z jednej strony, za-
chowując pewien poziom ogólności, można ją było odnieść do całego spektrum
zachowań pracowników, z drugiej natomiast, poprzez kaskadowanie na kategorie
szczegółowe, pozwalałaby na pełen opis jej wewnętrznego zróżnicowania.
W obszarze poznawczym można również zidentyfikować lukę odnoszącą się do
opisu determinant elastyczności pracowników, które w przestrzeni organizacyjnej
są identyfikowane w odniesieniu do określonych rozwiązań. W analizie zachowań
podejście jednowymiarowe należy uznać jednak za niewystarczające. Konieczne
wydaje się przyjęcie perspektywy, w której zarówno źródła, jak i konsekwencje za-
chowań będą rozpatrywane w kategoriach wiązek, a nie pojedynczych, wyjętych
z kontekstu epizodów. Elastyczność pracowników nie jest konsekwencją jednego
rozwiązania, lecz wypadkową współwystępowania wielu czynników konstytuują-
cych przestrzeń dla określonego rodzaju zachowań. Monokauzalne objaśnianie
rzeczywistości organizacyjnej jeszcze nigdy nie było tak nieaktualne jak obecnie,
w dobie dynamicznych zmian wpływających na tak wiele, bardzo często zróżnico-
wanych aspektów funkcjonowania ludzi w środowisku pracy.
Wstęp
11
Ad 2. W obszarze zachowań organizacyjnych konieczne wydaje się wprowadze-
nie pewnej systematyki pozwalającej na ujednolicenie stosowanych pojęć i defini-
cji. Przede wszystkim warto wskazać na problemy definicyjne związane z samym
zakresem zachowań organizacyjnych, który, jeśli by odnieść się do definicji subdy-
scypliny, bywa w zależności od podejścia autorów albo bardzo rozległy (obejmu-
jąc całość zachowań zawodowych jednostki), albo bardzo ograniczony (zawężając
pole analiz do analizy reakcji na określone rozwiązania organizacyjne). Druga
luka definicyjna jest związana z trudnością w określeniu odrębności zachowań or-
ganizacyjnych od innych subdyscyplin zarządzania, w tym w sposób szczególny
od zarządzania zasobami ludzkimi. Wyraźne wskazanie czym są zachowania orga-
nizacyjne oraz jaki jest zakres ich poznania pozwoliłoby na stworzenie klarownych
ram koncepcyjnych dla definicji formułowanych na gruncie tej subdyscypliny.
Przedstawione problemy definicyjne znajdują swoje odzwierciedlenie również
w odniesieniu do kategorii szczegółowej – elastycznych zachowań organizacyjnych
pracowników, która w literaturze przedmiotu jest traktowana amorficznie, bez wy-
raźnego zróżnicowania formy czy zakresu manifestacji, lub też fragmentarycznie,
odnosząc się tylko do wybranych charakterystyk. Obydwa podejścia, mając swo-
je uzasadnienia merytoryczne, znacznie utrudniają transmisję wiedzy. W obliczu
nasilających się zmian uzasadnione wydaje się bowiem nie tylko zwrócenie uwagi
na niejednorodny charakter zachowań elastycznych, ale przede wszystkim definio-
wanie ich na podstawie określonej systematyki, przyjmując za punkt odniesienia
pojęcia podstawowe dla danej dyscypliny. Działania takie umożliwiłyby opisanie
kategorii elastyczności pracowników zarówno na poziomie definicji semantycz-
nych, jak i syntaktycznych, umożliwiając tym samym bezkolizyjny przebieg pro-
cesu kumulacji wiedzy.
Ad 3. Identyfikacja luki metodycznej jest związana przede wszystkim ze specy-
fiką subdyscypliny zachowań organizacyjnych. Zakres przedmiotowy badań pro-
wadzonych w tym obszarze często odnosi się do konstruktów psychologicznych,
narzucając niejako określony model interpretacyjny. Należy jednak zaznaczyć, że
proste przeniesienie metod i technik psychologicznych do obszaru zarządzania
nie jest pożądanym kierunkiem działania badawczego. Po pierwsze, narzędzia
psychologiczne są tworzone przede wszystkim do prowadzenia badań psycholo-
gicznych, których charakter określa relacja psycholog – klient. Po drugie, ważny
jest także sam cel poznania, który w przypadku diagnozy psychologicznej dotyczy
nade wszystko jednostki, podczas gdy na gruncie zarządzania badania zachowań
organizacyjnych mają prowadzić do lepszego zrozumienia relacji między określo-
nymi rozwiązaniami organizacyjnymi a zachowaniem pracowników i ich opty-
malizacji (przy założeniu nadrzędności celów organizacji nad celami jednostki).
Wymienione przesłanki, nie wykluczając możliwości wykorzystywania narzędzi
psychologicznych w badaniu zachowań organizacyjnych, w sposób zasadniczy
jednak je ograniczają. Przy tym należy zaznaczyć, że nie ma potrzeby wypracowy-
wania w ramach nauk o zarządzaniu oddzielnej metodyki badań dla omawianego
12
Wstęp
obszaru. Bardziej uzasadnione jest bowiem wykorzystanie metodologii szeroko
rozumianych badań społecznych i podporządkowanie jej rygorom badań empi-
rycznych społecznych aspektów zarządzania.
W odniesieniu do zachowań organizacyjnych uważność w zakresie metodyki
prowadzenia badań dotyczących elastyczności wydaje się zatem szczególnie uza-
sadniona. O ile istnieją bowiem miary elastyczności samej organizacji (czy szerzej
rynku pracy, wywiedzione ze wskaźników makro- i mikroekonomicznych) czy
predyspozycji psychologicznych jednostki w tym zakresie, o tyle brakuje narzędzi
opartych na wywiedzionych z teorii organizacji i zarządzania wskaźnikach, które
pozwoliłyby na oszacowanie elastyczności zachowań organizacyjnych pracowni-
ków (zarówno w wymiarze ogólnym, jak i szczegółowym). W związku z tym nie
powinny być w tym celu wykorzystywane ani testy psychologiczne, ani tym bar-
dziej narzędzia niepoddane procedurze walidacji. Złożoność zagadnienia wymaga
bowiem przyjęcia określonej procedury i poddania się rygorowi metodycznemu
pozwalającemu na połączenie teorii z praktyką zarządzania.
Zidentyfikowane powyżej luki wyznaczyły kierunek prowadzonych badań. Ce-
lem teoretycznym niniejszej pracy jest opracowanie spójnego pojęciowo i termi-
nologicznie opisu zachowań organizacyjnych, w szczególności konceptualizacja
kategorii elastyczności zachowań organizacyjnych pracowników. Celem praktycz-
nym pracy jest identyfikacja wskaźników elastycznych zachowań organizacyjnych
pracowników. Z kolei w warstwie metodycznej celem pracy jest opracowanie
kwestionariusza EZOP na podstawie metodyki tworzenia narzędzi badawczych,
mającej swoje źródła w szeroko rozumianej metodologii badań społecznych. Na-
tomiast celem aplikacyjnym pracy jest opis relacji między elastycznymi rozwiąza-
niami organizacyjnymi a elastycznymi zachowaniami pracowników oraz wykaza-
nie zróżnicowania tej kategorii w zakresie form i obszaru jej manifestacji.
Opracowanie składające się z czterech rozdziałów ma charakter teoretyczno-
-empiryczny. W części teoretycznej, obejmującej pierwsze trzy rozdziały, wyko-
rzystano źródła wtórne, na podstawie których przeprowadzono badania literatu-
rowe. W części empirycznej (rozdział czwarty) jako metodę pozyskiwania danych
wykorzystano źródło pierwotne.
W rozdziale pierwszym na podstawie badań literaturowych określono ramy kon-
cepcyjne kategorii „zachowania organizacyjne”. Rozważania rozpoczęto od opisu
jednostki jako podmiotu poznania w ramach nauk o zarządzaniu oraz wskaza-
nia jego interdyscyplinarnych powiązań. Ujawnione trudności w jednoznacznym
wskazaniu zakresu podmiotowego i przedmiotowego zachowań organizacyjnych
stały się przyczynkiem do pogłębionej analizy pojęcia zachowań, a w dalszej ko-
lejności uszczegółowienia ich w kategorii zachowań organizacyjnych. Omawiając
zagadnienie udziału woli i celowości reakcji jednostki na bodźce, zwrócono uwagę
na zmianę, jaka nastąpiła w recepcji zachowań ludzi w organizacji oraz wynikają-
cą z niej rozbieżność sposobów podejścia do tej problematyki. Charakterystyczne
dla początków nauki o organizacji i zarządzaniu podejście do pracownika jako
Wstęp
13
behawiorystycznego aktora, uczącego się swoich ról i pasywnie reagującego na
płynące z otoczenia kary i nagrody, leżało u podstaw określenia samej dyscypliny
jako organizational behaviour. Odejście od perspektywy behawiorystycznej, trak-
tującej jednostkę jak tworzywo, na rzecz podejścia humanistycznego, stawiającego
człowieka w roli aktywnego aktora współtworzącego rzeczywistość organizacyjną,
sprawiło, że obecnie określenie „behawioryzm organizacyjny”, nawet jako kon-
strukt teoretyczny, z uwagi na określone konotacje budzi pewien sprzeciw. Wolna
od tych obciążeń nazwa subdyscypliny w języku polskim, „zachowania organi-
zacyjne” zbiera pod swą egidą bardzo zróżnicowane obszary badań. Dlatego też
na zakończenie tej części pracy przedstawiono propozycję klasyfikacji zachowań
organizacyjnych, która dzięki wprowadzeniu określonej systematyzacji pozwoli na
ujednolicenie i uporządkowanie narracji prowadzonych w ramach tej subdyscy-
pliny. Rozważania zawarte w rozdziale pierwszym pozwalają na określenie modelu
interpretacyjnego kategorii zachowań organizacyjnych, który stanowi podstawę
do analiz prowadzonych w dalszej części pracy.
W rozdziale drugim analizie poddano pojęcie elastyczności, wskazując na wstę-
pie na istnienie dwóch warstw znaczeniowych tej kategorii. W ramach nauk o za-
rządzaniu, a szerzej w ramach nauk społecznych, elastyczność jest interpretowana
najczęściej jako zdolność dostosowywania się do sytuacji, co łączy ją znaczenio-
wo z pojęciem adaptacji. Zwrócono uwagę, że elastyczność jest traktowana przez
większość autorów jako pożądany atrybut organizacji, umożliwiający jej przetrwa-
nie i rozwój. Przeprowadzona w tej części opracowania analiza obszarów elastycz-
ności organizacji ujawniła zróżnicowanie oraz antynomie odnoszące się do ela-
styczności organizacji i elastyczności tworzących ją ludzi. Rozdział ten kończy się
przeglądem podstawowych kategorii elastyczności w literaturze przedmiotu wią-
zanych z opisem organizacji.
Rozdział trzeci rozpoczyna się od przedstawienia modelu analizy zachowań or-
ganizacyjnych, na którym została oparta koncepcja EZOP (elastycznych zachowań
organizacyjnych pracowników). Następnie omówiono determinanty zachowań
elastycznych w podziale na uwarunkowania zewnętrzne (elastyczna organizacja
pracy) i wewnętrzne (poznawcze, osobowościowe oraz temperamentalne kore-
laty elastyczności). W dalszej części przedstawiono szczegółowe charakterystyki
wskazanych w koncepcji EZOP rodzajów elastyczności, tj. zadaniowej, funkcyjnej,
czasowej i przestrzennej. W celu zachowania spójności wywodu każdy rodzaj ela-
styczności zachowań opisano na podstawie podobnego schematu. Rozdział koń-
czą rozważania na temat konsekwencji zachowań elastycznych w perspektywie
jednostki i organizacji.
Część teoretyczna pracy związana z konceptualizacją kategorii elastyczności
zachowań organizacyjnych pracowników stanowi podstawę części empirycznej.
W rozdziale czwartym na początku przedstawiono założenia metodyczne przyjęte
w opracowaniu jako podstawa badań społecznych aspektów zarządzania, w tym
zachowań elastycznych. Następnie zaprezentowano opartą na nich procedurę
14
Wstęp
budowy narzędzia badawczego EZOP oraz wyniki jego walidacji. Rozdział kończy
się opisem kwestionariusza EZOP jako wystandaryzowanego narzędzia badaw-
czego (podstawy teoretyczne EZOP, instrukcja przeprowadzenia badania oraz in-
terpretacji wyników).
W ostatniej części pracy sformułowano wnioski i rekomendacje dotyczące ba-
dań elastyczności pracowników. Przedstawiono w niej również dylematy dotyczą-
ce ewolucji zachowań organizacyjnych oraz potencjalne kierunki dalszych eksplo-
racji naukowych.
W załączniku zamieszczono kwestionariusz EZOP oraz wzory arkuszy wyko-
rzystanych w trakcie badań metodą delficką.
1. Rozdział 1
Rozdział 1
Zachowania ludzi w organizacji
– założenia ontologiczne
1.1. Geneza badań nad zachowaniami ludzi
w organizacji
Zachowania ludzi w organizacji stanowiły przedmiot badań i poznania niemal-
że od początku powstania i rozwoju nauki o organizacji i zarządzaniu. Wiedza
gromadzona na przestrzeni dziesięcioleci zwiększała świadomość społeczną na
temat tego, jak sprawnie i efektywnie osiągać cele organizacyjne. Warto jednak
zaznaczyć, że u podłoża tych teorii i koncepcji za każdym razem stała i nadal stoi
jedna podstawowa myśl, a mianowicie, jakie warunki należy spełnić, aby człowiek
w sposób właściwy wykonał zadane mu prace.
W pierwszym okresie, panowania klasycznej szkoły zarządzania, wyraźnie
zaznaczają się dwa kierunki badań nad czynnikiem ludzkim w organizacji – fi-
zjologiczny i psychologiczny (por. Ćwiklicki, Gach, 2006, s. 16; Szaban, 2012,
s. 29–42). O ile jednak w nurcie psychologicznym uwaga badaczy była skoncen-
trowana na motywacji i szukaniu niematerialnych bodźców zwiększających zaan-
gażowanie pracownika, o tyle w nurcie fizjologicznym w centrum zainteresowa-
nia znajdował się człowiek, ale w kontekście wydajności warunkowanej właśnie
czynnikami fizjologicznymi. Przy tym jednostka była traktowana przedmiotowo,
a celem poznania była identyfikacja czynników ograniczających efektywność pra-
cy i takie zaprojektowanie środowiska, które by znosiło te ograniczenia. Podejście
to dobrze oddają słowa jednego z prekursorów zarządzania Fredericka W. Taylora
(za: Kurnal, 1972, s. 65):
Robotnicy poddawani są badaniu. Może się to wydać niedorzecznością, ale są oni
badani zupełnie tak samo jak maszyny, które badano już dawniej i jeszcze dokładniej
bada się obecnie. W przeszłości przedmiotem bardzo wielu badań były maszyny,
a bardzo niewielu – robotnicy, natomiast w warunkach naukowego zarządzania
16
Zachowania ludzi w organizacji – założenia ontologiczne
robotnik staje się przedmiotem [podkreślenie K.J.] o wiele staranniejszych i do-
kładniejszych badań niż maszyny. Po zbadaniu robotnika i poznaniu jego możli-
wości, postępujemy, jak przyjaciel wobec przyjaciela, starając się wydobyć na jaw
i rozwijać jego zdolności.
Na kolejnych etapach rozwoju nauki o organizacji i zarządzaniu prace badaczy,
mimo że również niezwiązane bezpośrednio z tym, co współcześnie rozumiemy
pod pojęciem zachowań organizacyjnych, znacznie przyczyniły się do zwiększenia
świadomości na temat funkcjonowania jednostki w organizacji. Z tego też powo-
du znaczną trudność przysparza wskazanie konkretnej daty lub wydarzenia, które
wyznaczałyby początek tej dyscypliny. Większość badaczy jest jednak zgodna, że
badania nad zachowaniami ludzi w organizacji miały swój początek w Hawthorne,
gdzie w latach 1927–1932 Elton Mayo prowadził prace w Western Electric Com-
pany, których celem było poznanie zachowań ludzi w sytuacji pracy (Scandura,
2015, s. 32).
Sprawę jednoznacznego rozstrzygnięcia genezy nauki o zachowaniach ludzi
w organizacji dodatkowo komplikuje fakt, że z uwagi na interdyscyplinarny cha-
rakter zachowania organizacyjne stanowią poniekąd konglomerat wiedzy groma-
dzonej w ramach różnych sposobów podejścia do celów poznawczych związanych
z działalnością człowieka (tabela 1.1).
Głównymi dyscyplinami naukowymi zajmującymi się systematycznym ba-
daniem zachowań ludzi w organizacji są psychologia, socjologia, antropologia
i politologia (Robbins, Judge, 2014). W centrum zainteresowania psychologów
są zachowania indywidualne, w szczególności wpływ różnic indywidualnych
na zachowania w sytuacji pracy. Socjologia koncentrując się na zachowaniach
grupowych, bada zachowania społeczne będące rezultatem oddziaływania śro-
dowiska społecznego. Antropologia kulturowa zajmuje się analizowaniem za-
chowań ludzi w kontekście kultury, w badaniach porównawczych skupiając się
na wyjaśnieniu różnic w fundamentalnych wartościach i postawach. Politologia
zawęża natomiast pole analiz przede wszystkim do badania wpływu władzy na
zachowania jednostek i relacje wewnątrzorganizacyjne (Griffin, Moorhead,
2010; Bylok, 2009).
1.1. Geneza badań nad zachowaniami ludzi w organizacji
17
k
a
j
i
e
k
a
t
-
u
t
k
u
r
t
s
i
,
e
w
o
p
u
r
g
e
l
o
r
,
i
c
ł
p
e
n
n
e
m
Z
i
k
e
n
u
s
o
t
s
,
e
n
j
y
c
a
z
i
n
a
g
r
o
e
n
n
e
m
z
i
;
a
r
,
a
r
u
t
k
u
r
t
s
i
,
r
a
m
z
o
r
k
a
j
i
e
k
a
t
-
o
d
o
r
ś
i
i
k
n
n
y
z
c
i
i
l
a
g
o
o
n
h
c
e
t
e
w
o
k
s
i
w
-
l
ó
g
o
u
e
n
n
e
m
z
i
l
e
n
a
u
d
w
y
d
n
i
I
-
a
g
r
o
i
y
p
u
r
g
u
m
o
i
z
o
p
o
d
e
n
a
n
i
-
y
z
e
r
i
i
k
n
ź
a
k
s
w
k
a
j
i
e
k
a
t
,
i
j
c
a
z
i
n
a
n
e
n
n
e
m
z
;
i
w
ó
k
d
a
p
y
w
i
i
j
c
a
n
g
,
i
j
c
a
z
i
n
a
g
r
o
i
y
p
u
r
g
-
w
o
t
n
e
r
,
ć
ś
o
n
a
d
y
w
j
i
e
m
o
i
z
o
p
k
a
j
i
e
k
a
t
a
r
u
t
k
u
r
t
s
i
ć
ś
o
n
-
o
p
,
y
w
a
t
s
o
p
l
e
n
a
u
d
w
y
d
n
i
I
-
o
h
c
a
z
i
y
t
u
b
y
r
t
a
,
i
a
n
a
g
e
z
r
t
s
d
a
ł
k
s
,
y
p
u
r
g
e
l
a
r
o
m
;
i
a
n
a
w
e
l
o
r
i
-
r
e
p
,
y
w
a
t
s
o
p
l
e
n
a
u
d
w
y
d
n
i
I
i
a
n
a
w
o
h
c
a
z
i
e
j
c
p
e
c
y
n
a
t
s
,
a
n
j
y
c
a
r
e
p
o
ć
ś
o
n
w
a
r
p
S
;
l
a
n
a
t
n
e
m
a
j
c
y
d
n
o
k
i
e
n
z
c
y
z
fi
-
e
t
k
a
r
a
h
c
;
u
t
ę
z
r
p
s
ć
ś
o
n
o
ż
o
ł
z
j
e
n
a
m
y
z
r
t
o
i
j
c
a
m
r
o
f
n
i
a
k
y
t
s
y
r
-
o
r
ś
y
t
u
b
y
r
t
a
;
a
r
o
t
a
r
e
p
o
z
e
z
r
p
y
c
a
r
p
a
k
s
i
w
o
d
i
-
o
n
d
e
r
ś
u
w
ó
g
ą
i
s
o
ć
ś
o
n
a
d
y
W
j
k
e
t
s
o
n
d
e
j
l
a
d
a
n
-
o
p
u
r
g
i
e
n
j
y
c
a
z
i
n
a
g
r
o
e
n
n
e
m
Z
i
-
i
h
c
r
a
h
c
y
n
a
d
z
e
c
ą
z
d
o
h
c
o
p
e
w
-
e
ż
d
e
n
e
m
z
i
y
d
a
w
y
w
,
h
c
y
n
a
w
l
h
c
y
n
n
e
m
z
i
i
i
e
n
e
n
ó
g
o
u
l
i
i
m
a
r
l
h
c
y
n
a
u
d
w
y
d
n
i
i
-
o
p
i
i
a
n
a
g
e
z
r
t
s
o
p
,
i
a
n
a
w
o
h
c
a
Z
-
o
i
z
o
p
a
n
e
n
a
w
o
z
i
l
a
n
a
y
w
a
t
s
i
l
-
a
n
ó
g
o
u
i
m
y
w
o
k
t
s
o
n
d
e
j
i
e
m
h
c
y
w
o
p
u
r
g
i
a
n
a
s
i
p
o
u
l
e
c
w
e
n
k
y
t
s
y
r
e
t
k
a
r
a
h
c
i
i
j
c
k
a
e
r
i
-
a
n
e
c
o
ń
a
d
a
z
a
k
y
t
s
y
r
e
t
k
a
r
a
h
C
-
i
w
y
d
n
i
;
ę
j
c
a
w
r
e
s
b
o
z
e
z
r
p
a
n
e
n
o
z
r
e
m
i
i
j
i
c
ś
o
n
t
ę
e
m
u
e
n
a
u
d
l
-
y
w
;
i
a
n
a
d
a
z
i
e
n
a
n
o
k
y
w
z
e
z
r
p
-
d
e
r
ś
u
z
e
z
r
p
a
n
o
z
r
e
m
ć
ś
o
n
a
d
j
i
-
u
n
o
k
y
w
k
e
t
s
o
n
d
e
j
l
a
d
i
e
n
a
d
a
z
e
n
z
c
y
t
n
e
d
i
i
e
n
e
n
i
h
c
y
c
ą
j
k
a
j
-
o
p
a
j
c
n
e
s
b
a
k
a
j
i
e
k
a
t
,
i
a
n
a
w
o
h
c
a
z
k
a
j
i
e
k
a
t
,
y
w
a
t
s
o
p
;
ć
ś
o
n
a
d
y
w
j
i
i
e
n
a
w
o
ż
a
g
n
a
a
z
i
a
j
c
k
a
f
s
y
t
a
s
-
k
a
f
s
y
t
a
s
k
a
j
i
e
k
a
t
,
y
w
a
t
s
o
P
k
a
j
i
e
k
a
t
,
i
a
n
a
w
o
h
c
a
z
;
a
j
c
;
ć
ś
o
n
a
d
y
w
j
,
a
j
c
a
t
o
r
,
a
j
c
n
e
s
b
a
-
z
c
i
h
c
y
s
p
w
ó
n
a
t
s
a
n
e
c
o
o
m
a
s
a
j
c
a
w
y
t
o
m
k
a
j
h
c
i
k
a
t
,
h
c
y
n
-
e
z
r
t
s
o
p
i
y
t
u
b
y
r
t
a
,
y
w
a
t
s
o
P
a
n
i
e
n
a
n
e
c
o
i
l
e
n
ó
g
o
i
a
n
a
g
-
i
w
y
d
n
i
-
o
z
r
e
m
i
y
s
i
p
w
i
;
i
k
t
s
o
n
d
e
j
i
e
m
o
i
z
o
p
i
a
n
a
w
o
h
c
a
z
l
e
n
a
u
d
ę
j
c
a
w
r
e
s
b
o
z
e
z
r
p
e
n
i
j
c
a
t
n
e
m
u
k
o
d
w
;
y
c
a
r
p
a
k
s
i
w
o
d
o
r
ś
;
ć
ś
o
w
o
b
o
s
o
i
k
e
w
i
,
ć
e
ł
p
i
e
n
a
g
e
z
r
t
s
i
e
k
a
t
l
,
e
n
a
n
o
s
r
e
p
y
h
c
e
C
e
n
ż
e
l
a
z
e
n
n
e
m
Z
i
i
t
o
m
d
e
z
r
P
i
u
r
a
m
o
p
e
n
n
e
m
Z
i
e
n
ż
e
l
a
z
e
n
i
i
h
c
y
n
j
y
c
a
z
i
n
a
g
r
o
ń
a
w
o
h
c
a
z
a
n
a
n
z
o
p
o
d
ę
i
s
e
c
ą
a
n
y
z
c
y
z
r
p
o
g
e
n
r
a
n
j
i
i
l
p
y
c
s
y
d
a
i
c
ś
j
e
d
o
p
y
b
o
s
o
p
s
e
n
w
ó
G
ł
.
1
.
1
a
l
e
b
a
T
e
n
z
c
i
g
o
l
o
j
c
o
S
e
n
z
c
i
g
o
l
o
h
c
y
s
p
-
o
n
z
c
e
ł
o
p
S
e
i
k
z
d
u
l
i
k
i
n
n
y
z
C
e
n
j
y
c
a
z
i
n
a
g
r
o
-
o
w
o
ł
s
y
m
e
z
r
P
e
i
n
e
i
n
l
ó
g
e
z
c
z
s
y
W
5
4
e
j
c
a
z
i
n
a
g
r
o
i
y
p
u
r
G
h
c
a
p
u
r
g
w
i
k
t
s
o
n
d
e
j
i
y
p
u
r
G
a
i
n
a
d
a
Z
3
i
k
t
s
o
n
d
e
J
2
a
k
t
s
o
n
d
e
J
a
n
z
c
y
t
i
l
a
n
a
1
18
Zachowania ludzi w organizacji – założenia ontologiczne
-
o
p
u
r
g
h
c
y
n
n
e
m
z
i
i
e
n
a
d
a
B
-
d
o
,
h
c
y
n
j
y
c
a
z
i
n
a
g
r
o
i
h
c
y
w
l
h
c
y
n
a
u
d
w
y
d
n
i
i
d
o
e
n
o
l
e
i
z
d
,
i
j
c
a
u
t
y
s
i
m
e
k
t
ą
j
y
w
z
i
j
c
k
a
e
r
l
e
n
a
u
d
w
y
d
n
i
i
h
c
y
r
ó
t
k
w
i
l
e
n
a
n
ó
g
o
u
ą
s
e
n
n
e
m
z
i
-
k
a
e
r
w
e
c
i
n
ż
ó
r
e
w
o
k
t
s
o
n
d
e
J
,
ę
g
a
w
u
d
o
p
e
n
a
r
b
ą
s
e
n
h
c
a
j
c
i
y
h
c
e
c
l
e
n
a
u
d
w
y
d
n
i
i
ż
a
i
c
o
h
c
i
a
n
a
s
i
p
o
o
d
ć
y
z
c
ą
ł
ę
i
s
ą
g
o
m
i
j
c
a
z
i
n
a
g
r
o
i
y
p
u
r
g
u
d
a
ł
k
s
u
k
z
ą
w
z
i
i
m
a
p
u
r
g
w
o
k
l
y
t
a
n
a
d
a
B
z
a
r
o
i
l
ą
g
o
o
n
h
c
e
t
z
i
m
a
j
c
a
z
i
n
a
g
r
o
i
i
m
y
z
c
o
b
o
r
o
k
a
j
e
n
a
d
a
b
e
w
o
p
u
r
g
y
s
e
c
o
r
P
-
a
z
i
n
a
g
r
o
y
r
u
t
k
u
r
t
s
a
w
a
t
s
d
o
p
j
e
n
j
y
c
e
n
a
g
e
z
r
t
s
o
p
ą
s
e
j
c
a
z
i
n
a
g
r
O
ę
i
s
j
e
c
ą
a
d
a
ł
k
s
i
y
t
o
m
d
o
p
o
k
a
j
-
e
w
-
o
r
p
a
n
j
ą
u
g
a
e
r
e
r
ó
t
k
,
p
u
r
g
z
e
n
z
r
t
ę
n
w
e
z
i
e
n
z
r
t
ę
n
w
y
n
a
i
z
d
w
e
z
r
p
i
b
ó
s
o
p
s
w
y
s
e
c
-
i
n
a
g
r
o
ę
k
y
t
s
y
r
e
t
k
a
r
a
h
c
z
e
z
r
p
ą
n
j
y
c
a
z
-
u
r
g
i
l
h
c
y
n
a
u
d
w
y
d
n
i
i
-
o
l
e
i
z
d
d
o
,
h
c
y
n
n
e
m
z
i
i
e
n
a
d
a
B
h
c
y
w
o
p
ń
a
d
a
z
i
k
y
t
s
y
r
e
t
k
a
r
a
h
c
d
o
e
n
i
j
c
a
z
i
n
a
g
r
o
i
i
k
y
t
s
y
r
e
t
k
a
r
a
h
c
e
n
a
u
d
w
y
d
n
l
i
i
-
o
r
p
a
n
a
s
i
p
o
o
d
e
n
o
z
c
ą
ł
o
p
ą
s
I
-
o
k
t
s
o
n
d
e
j
;
h
c
y
w
o
p
u
r
g
w
ó
s
e
c
-
y
w
y
w
a
t
s
o
p
i
i
a
n
a
w
o
h
c
a
z
e
w
h
c
y
w
o
p
u
r
g
w
ó
s
e
c
o
r
p
z
ą
a
k
n
j
i
ł
-
o
ó
g
e
z
c
z
s
a
n
a
d
d
o
p
t
s
e
j
i
e
N
i
m
o
n
a
d
a
b
m
y
w
ń
a
d
a
z
i
k
y
t
s
y
r
e
t
k
a
r
a
h
c
i
e
n
a
d
a
B
i
j
,
i
c
ś
o
n
t
ę
e
m
u
h
c
y
n
a
u
d
w
y
d
n
l
i
i
i
l
h
c
y
n
a
u
d
w
y
d
n
i
i
d
o
e
n
o
l
e
i
z
d
d
o
-
e
z
r
t
s
o
p
i
i
j
c
a
w
y
t
o
m
w
i
k
y
t
s
y
r
e
t
k
a
r
a
h
c
d
o
z
a
r
o
c
i
n
ż
ó
r
i
u
n
a
g
i
j
c
a
z
i
n
a
g
r
o
ą
s
i
k
t
s
o
n
d
e
j
-
y
w
l
a
d
e
n
t
o
t
s
i
i
c
ś
o
n
t
ę
e
m
U
j
i
a
z
e
n
a
ż
a
w
u
i
t
s
a
m
o
t
a
n
,
i
a
n
a
d
a
z
k
a
j
i
e
k
a
t
,
e
n
z
c
i
h
c
y
s
p
i
a
n
a
n
o
k
i
i
k
n
n
y
z
c
e
n
ż
a
w
ą
s
e
n
i
,
a
j
c
a
w
y
t
o
m
o
k
a
j
e
n
a
d
a
b
ń
a
d
a
z
-
j
a
d
y
w
i
y
t
n
a
n
m
r
e
t
e
d
y
h
c
e
C
e
n
ż
a
w
i
a
n
a
n
o
k
y
w
i
c
ś
o
n
i
k
y
t
s
y
r
e
t
k
a
r
a
h
c
-
e
r
l
h
c
y
n
a
u
d
w
y
d
n
i
i
i
e
n
a
d
a
B
d
o
e
n
o
l
e
i
z
d
d
o
y
c
a
r
p
-
o
d
o
r
ś
i
a
n
a
g
e
z
r
t
s
o
p
i
a
k
s
i
w
i
j
c
k
a
j
e
n
w
y
t
k
e
b
o
i
i
j
c
a
z
i
n
a
g
r
o
-
d
e
j
i
e
m
o
i
z
o
p
a
n
e
n
n
e
m
Z
i
o
d
e
n
a
w
y
ż
u
ą
s
m
y
w
o
k
t
s
o
n
i
i
a
n
a
n
ś
a
j
y
w
i
i
a
n
a
w
y
d
w
e
z
r
p
i
i
j
c
k
a
e
r
h
c
y
w
o
k
t
s
o
n
d
e
j
e
w
o
k
t
s
o
n
d
e
j
t
s
e
j
i
e
n
a
n
e
c
O
i
ń
a
d
a
z
e
n
a
g
e
z
r
t
s
o
p
e
n
ż
a
w
o
k
a
j
e
n
a
d
a
b
y
p
u
r
G
h
c
y
w
o
k
t
s
o
n
d
e
j
i
y
t
n
a
n
m
r
e
t
e
d
e
l
a
r
o
m
,
w
a
t
s
o
p
i
ń
a
w
o
h
c
a
z
j
i
c
ś
o
n
a
d
y
w
i
y
p
u
r
g
y
d
g
-
y
w
i
z
d
u
l
,
y
d
e
t
w
i
a
n
a
d
a
z
ę
p
u
r
g
z
e
z
r
p
e
n
a
w
y
n
o
k
i
u
n
a
d
a
b
ą
a
g
e
l
d
o
p
j
e
n
ż
e
l
a
z
ł
ó
p
s
w
o
k
l
y
t
a
n
a
d
a
B
i
e
n
a
g
e
z
r
t
s
o
p
t
s
e
j
i
e
n
a
n
e
c
O
h
c
y
w
o
p
u
r
g
h
c
e
c
-
l
ó
g
e
z
c
z
s
ą
s
i
e
n
i
a
m
e
n
ż
a
w
e
n
o
p
i
e
j
c
a
z
i
n
a
g
r
O
,
e
n
a
d
a
b
e
n
i
o
g
e
n
j
y
c
a
z
i
n
a
g
r
o
o
d
ń
e
i
s
e
n
d
o
i
p
u
r
g
u
t
s
k
e
t
n
o
k
-
o
p
z
e
b
y
h
c
e
c
o
k
l
y
t
ą
s
e
n
a
d
a
B
m
e
s
e
c
o
r
p
z
e
n
a
z
ą
w
z
i
i
o
n
d
e
r
ś
-
h
c
e
t
k
a
j
i
e
k
a
t
,
m
y
n
j
y
c
k
u
d
o
r
p
i
a
g
o
o
n
l
-
a
z
i
n
a
g
r
o
-
d
e
j
z
e
z
r
p
y
h
c
e
c
ą
s
e
n
a
d
a
B
e
n
a
g
e
z
r
t
s
o
p
e
n
j
y
c
-
a
g
r
o
t
a
m
i
l
k
k
a
j
i
e
k
a
t
,
i
k
t
s
o
n
e
n
w
y
t
k
e
b
o
i
z
a
r
o
,
y
n
j
y
c
a
z
i
n
-
z
o
r
k
a
j
i
e
k
a
t
,
i
k
y
t
s
y
r
e
t
k
a
r
a
h
c
m
o
i
z
o
p
i
r
a
m
i
i
y
z
d
ę
m
o
p
e
c
i
n
a
r
G
-
a
d
a
b
i
m
a
r
a
z
s
b
o
i
i
-
ę
n
m
o
p
i
i
m
y
n
i
m
y
t
i
k
t
s
o
n
d
e
j
l
a
o
R
i
a
n
a
d
a
z
a
o
R
l
i
j
c
a
z
i
n
a
g
r
o
a
o
R
l
y
p
u
r
g
a
o
R
l
5
4
3
2
1
)
.
d
c
(
1
.
1
a
l
e
b
a
T
.
)
1
3
–
0
3
.
s
,
8
7
9
1
(
.
n
i
i
t
R
e
b
o
R
.
i
.
H
K
e
w
a
t
s
d
o
p
a
n
e
n
s
a
ł
w
e
n
a
w
o
c
a
r
p
o
:
o
ł
d
ó
r
Ź
i
1.2. Zakres przedmiotowy i podmiotowy zachowań organizacyjnych
19
Obecnie opisując zachowania ludzi w organizacji, należy odrzucić charaktery-
styczny dla początków nauk o zarządzaniu normatywny charakter relacji organi-
zacja – jednostka i paradygmat poznania opartego na jednym podejściu. Zmieniły
się nie tylko same organizacje i sposób zarządzania nimi, ale przede wszystkim lu-
dzie, którzy w miejsce stosunkowo mało znaczącego „trybika w maszynie” stali się
najcenniejszym kapitałem organizacji, a tym samym w sposób bezpośredni celem
i istotą poznania naukowego.
1.2. Zakres przedmiotowy i podmiotowy
zachowań organizacyjnych
Wszelkie formy zbiorowych działań
ludzi podejmowanych dla realizacji
wspólnych celów nazywane są organizacjami (Sikorski, 1999; Bielski, 1996;
March, Simon, 1964), z czego implicite można wysnuć wniosek, że każde zacho-
wanie człowieka w ramach tak rozumianej organizacji i w stosunku do niej będzie
zachowaniem organizacyjnym. Przyjęcie takiego założenia niesie za sobą daleko
idące konsekwencje, oznacza bowiem, że podmiotem poznania jest zarówno pra-
cownik pozostający w tradycyjnym stosunku pracy z organizacją, jak i osoby zwią-
zane z nią czasowo dla realizacji określonych zadań. Warunkiem koniecznym staje
się tutaj formalizacja tych relacji.
Tak szerokie ujęcie organizacji wymaga jednak wyraźnego rozgraniczenia, nie
każde działanie organizatorskie stanowi bowiem przedmiot poznania w rozumie-
niu zachowań organizacyjnych. Są nimi tylko takie, których ramy są tworzone
i wyznaczane przez organizacje (rysunek 1.1). Podejmowanie aktywności zorga-
nizowanej charakteryzuje każdą zespołową działalność jednostki zmierzającą do
osiągnięcia określonego celu, poczynając od prymitywnej ochrony przed drapież-
nikami, poprzez budowę piramid, całe dzieje wojskowości, aż po współczesne
ruchy społeczne. Należy jednak uznać, że tym co odróżnia zachowania organi-
zacyjne od zachowań organizatorskich są cechy formalne organizacji, w ramach
których dane zachowanie ma miejsce.
ramach których dane zachowanie ma miejsce.
20
Zachowania ludzi w organizacji – założenia ontologiczne
ZACHOWANIA
ORGANIZATORSKIE
ORGANIZACYJNE
Rysunek 1.1. Zachowania organizatorskie i organizacyjne
Rysunek 1.1. Zachowania organizatorskie i organizacyjne
Źródło: opracowanie własne.
Źródło: opracowanie własne.
Znając już kontekst rozważań, warto zastanowić się nad samym pojęciem „za-
chowanie” i konsekwencjami wynikającymi z określonego sposobu jego odczy-
tywania. Słownik języka polskiego PWN (2014) definiuje ten termin bardzo
ogólnie, jako „sposób, w jaki zachowują się ludzie lub zwierzęta”. Nieco szerzej
traktuje tę kwestię Encyklopedia PWN (2014), w której termin „zachowanie” jest
traktowany jako jedno z podstawowych pojęć psychologii, wskazując tym samym
określone ramy interpretacyjne.
Znając już kontekst rozważań, warto zastanowić się nad samym pojęciem „zachowanie”
i konsekwencjami wynikającymi z określonego sposobu jego odczytywania. SŁOWNIK JĘZYKA
POLSKIEGO PWN (2014) definiuje ten termin bardzo ogólnie, jako „sposób, w jaki zachowują
się ludzie lub zwierzęta”. Nieco szerzej traktuje tę kwestię ENCYKLOPEDIA PWN (2014), w
której termin „zachowanie” jest traktowany jako jedno z podstawowych pojęć psychologii,
wskazując tym samym określone ramy interpretacyjne.
Tak więc w psychologii zachowanie jest definiowane jako ogół obiektywnie ob-
serwowanych reakcji ruchowych, poprzez które jednostka ustosunkowuje się do
warunków lub je przekształca (Szewczuk, red., 1985, s. 353). Zachowanie rozpa-
trywane w odniesieniu do konkretnego otoczenia i w danej jednostce czasu ma za-
wsze jakiś sens i jest związane z poszukiwaniem sytuacji lub przedmiotu mogącymi
zmniejszyć napięcie i zaspokoić potrzeby jednostki (Sillamy, 1994, s. 333). Przy tym
napięcia i potrzeby mogą mieć swoje źródła zarówno w jednostce, jak i jej otoczeniu.
Tak rozumiana aktywność organizmów jest oczywistą konsekwencją tego, że są
one żywe. Zdaniem Strelaua i Dolińskiego (red., 2011, s. 588), pytanie „dla-
czego człowiek jest aktywny” nie ma zatem już dziś sensu poznawczego. O wiele
ważniejsze jest bowiem rozwiązanie dylematów: „dlaczego człowiek wybrał akurat
taki, a nie inny sposób zachowania, co sprawia, że kontynuuje rozpoczęte działa-
nie, a co, że je porzuca, kiedy uznaje, że osiągnął swój cel?”.
Tak więc w psychologii zachowanie jest definiowane jako ogół obiektywnie
obserwowanych reakcji ruchowych, poprzez które jednostka ustosunkowuje się do warunków
lub je przekształca (SZEWCZUK, RED., 1985, S. 353). Zachowanie rozpatrywane w odniesieniu
do konkretnego otoczenia i w danej jednostce czasu ma zawsze jakiś sens i jest związane z
poszukiwaniem sytuacji lub przedmiotu mogącymi zmniejszyć napięcie i zaspokoić potrzeby
jednostki (SILLAMY, 1994, S. 333). Przy tym napięcia i potrzeby mogą mieć swoje źródła
zarówno w jednostce, jak i jej otoczeniu.
W przedstawionych pytaniach łatwo zidentyfikować podmiot (człowieka)
i przedmiot (zachowanie) poznania. O wiele trudniej jednak udzielić na nie jed-
noznacznych odpowiedzi, szczególnie w kontekście zróżnicowania podejść w ra-
mach samej psychologii, gdzie w zależności od przyjętych założeń przyczyna i sku-
tek zachowania mogą być odmiennie interpretowane (por. Hall, Lindzey, 2002;
Zimbardo i in., 2011; Brzezińska, 2014).
Tak rozumiana aktywność organizmów jest oczywistą konsekwencją tego, że są one
żywe. Zdaniem STRELAUA i DOLIŃSKIEGO (2000, S. 588) pytanie „dlaczego człowiek jest
Pobierz darmowy fragment (pdf)