Darmowy fragment publikacji:
Wszelkie prawa zastrzeżone. Nieautoryzowane rozpowszechnianie całości lub fragmentu niniejszej
publikacji w jakiejkolwiek postaci jest zabronione. Wykonywanie kopii metodą kserograficzną,
fotograficzną, a także kopiowanie książki na nośniku filmowym, magnetycznym lub innym
powoduje naruszenie praw autorskich niniejszej publikacji.
Wszystkie znaki występujące w tekście są zastrzeżonymi znakami firmowymi bądź towarowymi
ich właścicieli.
Autor oraz Wydawnictwo HELION dołożyli wszelkich starań, by zawarte w tej książce informacje
były kompletne i rzetelne. Nie biorą jednak żadnej odpowiedzialności ani za ich wykorzystanie,
ani za związane z tym ewentualne naruszenie praw patentowych lub autorskich.
Autor oraz Wydawnictwo HELION nie ponoszą również żadnej odpowiedzialności
za ewentualne szkody wynikłe z wykorzystania informacji zawartych w książce.
Redaktor prowadzący: Magdalena Dragon
Projekt okładki: ULABUKA
Materiały graficzne na okładce zostały wykorzystane za zgodą Shutterstock.
Wydawnictwo HELION
ul. Kościuszki 1c, 44-100 GLIWICE
tel. 32 231 22 19, 32 230 98 63
e-mail: helion@helion.pl
WWW: http://helion.pl (księgarnia internetowa, katalog książek)
Drogi Czytelniku!
Jeżeli chcesz ocenić tę książkę, zajrzyj pod adres
http://helion.pl/user/opinie?grafb2
Możesz tam wpisać swoje uwagi, spostrzeżenia, recenzję.
ISBN: 978-83-246-3933-5
Copyright © Helion 2012
Printed in Poland.
• Kup książkę
• Poleć książkę
• Oceń książkę
• Księgarnia internetowa
• Lubię to! » Nasza społeczność
Spis treŁci
WstÓp .................................................................................................... 7
Rozdziaû 1. Grafika w biznesie .................................................................. 9
Rozdziaû 2. Identyfikacja wizualna ............................................................13
Tożsamość, wizerunek, komunikacja .............................................................................. 13
Struktura komunikatu wizualnego .................................................................................. 17
Rozdziaû 3. Kodowanie, postrzeganie, reakcja i percepcja ............................21
Odbiór obrazu — percepcja .............................................................................................. 21
Kodowanie ........................................................................................................................... 25
Dekodowanie ...................................................................................................................... 26
Postrzeganie przekazu złożonego .................................................................................... 28
Różnice w postrzeganiu — szumy, zakłócenia i manipulacje ...................................... 29
Złudzenia optyczne ...................................................................................................... 34
Eye tracking ......................................................................................................................... 47
Rozdziaû 4. Podstawowe elementy graficzne ............................................ 49
Linie ...................................................................................................................................... 50
Punkty .................................................................................................................................. 54
Kwadrat ................................................................................................................................ 55
Koło ...................................................................................................................................... 57
Trójkąt ................................................................................................................................. 59
Strzałka ................................................................................................................................. 61
Krzyż .................................................................................................................................... 61
Spirala .................................................................................................................................. 64
Gwiazda ............................................................................................................................... 65
Rozdziaû 5. Formy zûoĵone ..................................................................... 67
Liternictwo .......................................................................................................................... 67
Cechy liter — krój, stopień i odmiana ............................................................................. 68
Rozmieszczenie i wielkość napisu .............................................................................. 78
Organizacja płaszczyzny ............................................................................................. 81
Mechanizm czytania tekstu ........................................................................................ 82
4
Grafika w biznesie. Projektowanie elementów tošsamoŁci wizualnej
Znaki i sygnały .................................................................................................................... 83
Symbole ................................................................................................................................ 85
Rodzaje znaków i symboli ................................................................................................. 88
Rozdziaû 6. Morfologia elementów ............................................................91
Relacje .................................................................................................................................. 91
Ułożenie — styczność, odstępy, odległość ................................................................ 91
Symetria ......................................................................................................................... 94
Skala i proporcje ........................................................................................................... 95
Powtarzalność ..................................................................................................................... 99
Powierzchnia i struktura ................................................................................................. 100
Rozdziaû 7. Kompozycja i kadrowanie .....................................................103
Rozdziaû 8. Barwa i kolor ......................................................................107
Znaczenie kolorów ........................................................................................................... 112
Znaczenie oświetlenia w odbiorze barw ........................................................................ 120
Kolory w druku ................................................................................................................. 122
Rozdziaû 9. Wybór nazwy i treĔci ..........................................................125
Nazwa ................................................................................................................................. 125
Hasło przewodnie ............................................................................................................. 131
Rozdziaû 10. Logotypy i znaki towarowe .................................................133
Klasyfikacja logotypów .................................................................................................... 135
Elementy powtarzalne ..................................................................................................... 141
Galeria przykładów .................................................................................................... 147
Ewolucja form logotypów ............................................................................................... 155
Nieuczciwa konkurencja ................................................................................................. 160
Jak zastrzec znak towarowy? ........................................................................................... 163
Rozdziaû 11. Podstawowe zasady projektowania logotypów ...................... 171
Księga corporate identity ................................................................................................. 178
Format plików i forma zapisu „Księgi znaku” ....................................................... 182
Rozdziaû 12. Podstawowe zasady projektowania wizytówek
i papieru firmowego ...............................................................................185
Format i rodzaj wizytówek .............................................................................................. 186
Wizytówki elektroniczne .......................................................................................... 196
Format i rodzaj papieru firmowego ............................................................................... 198
Pozostałe druki i projekty firmowe ......................................................................... 201
Spis treŁci
5
Rozdziaû 13. Przykûad na podstawie identyfikacji Zamku Krzyĵtopór ........ 207
Wybór nazwy i reklamowego hasła przewodniego ............................................... 207
Wybór graficznego motywu przewodniego ........................................................... 208
Wybór kolorów .......................................................................................................... 208
Wybór czcionki .......................................................................................................... 211
Kompozycja ................................................................................................................ 212
Opracowanie schematu użytkowania logotypu ..................................................... 213
Wizytówki ................................................................................................................... 214
Papier firmowy ........................................................................................................... 216
Pieczęcie okazjonalne ................................................................................................ 216
Użycie logotypu w różnych projektach graficznych
oraz inne elementy ozdobne ..................................................................................... 217
Skorowidz .......................................................................................... 223
6
Grafika w biznesie. Projektowanie elementów tošsamoŁci wizualnej
RozdziaĪ 3.
Kodowanie, postrzeganie,
reakcja i percepcja
Postrzeganie obiektów i ich percepcja to bardzo złożone zagadnienia. Nawet
najlepiej przygotowana forma przekazu może zawierać elementy, które
wywołają zakłócenia (szumy) w jego odbiorze i interpretacji. Jest to bardzo
istotna przeszkoda w procesie projektowania elementów corporate identity
i logotypów, gdyż może zniweczyć plany projektantów, a forma będzie
nieczytelna i źle kojarzona przez odbiorców.
Odbiór obrazu — percepcja
Percepcja to proces nadawania znaczeń otrzymanym wrażeniom (czyli
informacjom dostarczonym przez zmysły). Istnieje wiele czynników, które
oddziałują na percepcję:
i sytuacja — czynniki mające wpływ na powstanie pierwszego wrażenia,
zależnego od miejsca i zaistniałych warunków,
i atrybuty — wnioski dotyczące wewnętrznych stanów umysłu i emocji,
wysnute na podstawie obserwowanych zachowań,
i oczekiwania — oczekiwania wobec innych ludzi, bieżące potrzeby
i aktualny nastrój,
i projekcja — przenoszenie własnych odczuć i systemu wartości
na innych,
i percepcja selektywna — odbieranie tylko tych bodźców,
które chce się odebrać,
22
Grafika w biznesie. Projektowanie elementów tošsamoŁci wizualnej
i stereotypy — trudne do zmiany wyobrażenia, osobisty system
wartości, uprzedzenia i doświadczenia, tworzenie skrótów
społecznych, szybka i pobieżna identyfikacja sytuacji.
Sposobów na odbiór przekazu jest tyle, ilu jest odbiorców. Każdy przekaz —
nie tylko wizualny — jest odbierany subiektywnie (interpretacja), ale także
subiektywnie jest nadawany (kodowanie). Ponadto każda transmisja wywo-
łuje sprzężenie zwrotne w postaci interakcji, która w przypadku różnych
odbiorców i nadawców zawsze będzie miała indywidualny i unikalny cha-
rakter. Odbiór przekazu zależy od kodowania, sposobu przekazu i wyboru
przekaźnika przez nadawcę oraz od percepcji, interpretacji i reakcji od-
biorcy (rysunek 3.1).
Rysunek 3.1.
Elementy
procesu
komunikacji
Percepcja umożliwia rozpoznawanie, selekcjonowanie, a także interpretację
bodźców zawartych w przekazie. Postrzeganie jest procesem selektywnym:
odbiorcy zwracają uwagę na czynniki istotne z punktu widzenia tylko ich
potrzeb, budując w swojej świadomości własny obraz rzeczywistości — image
(wizerunek). Z powodu różnic w postrzeganiu i percepcji w świadomości
odbiorcy tworzą się tzw. mapy percepcji, zawierające charakterystyki po-
strzeganego obiektu i związane z nim skojarzenia.
Istnieje pojęcie percepcji podprogowej (subcepcji), która opiera się na kon-
cepcji istnienia progu percepcyjnego, określającego minimalne natężenie sy-
gnału konieczne do tego, aby został on dostrzeżony przez odbiorcę. Subcep-
cja znajduje się pomiędzy fizjologicznym progiem wrażliwości zmysłowej
a progiem świadomego odbioru bodźców. Podprogowe bodźce wzrokowe
trwają zaledwie kilka milisekund, ale żeby były zapamiętane (kumulowały się
w podświadomości), należy je powtarzać. Coś w rodzaju takiej emisji sto-
RozdziaĪ 3. Kodowanie, postrzeganie, reakcja i percepcja
23
suje się zazwyczaj w przekazie filmowym, telewizyjnym, który posiada swoje
ograniczenia: może wpływać jedynie na podstawowe potrzeby fizjologiczne
(np. pragnienie), jego działanie jest krótkotrwałe i ulega zniekształceniu
w wyniku oddziaływania indywidualnych różnic u odbiorców.
Odbiór wizerunku pozostaje w sprzężeniu zwrotnym z określonym sposo-
bem życia. Odbiorca pozytywnie postrzega wizerunek nadawcy, jeśli jest
on zgodny z jego własną tożsamością lub jest wizerunkiem pożądanym
dla niego samego.
Wizerunek jest zatem złożoną wypadkową oddziaływania trzech czynników:
i postawy (ang. attitude),
i zachowań (ang. behaviour),
i systemu identyfikacji wizualnej (ang. design).
Przy skutecznym budowaniu wizerunku powinno się z góry określić zasięg
i typ odbiorców, aby dany przekaz najskuteczniej wpłynął na percepcję
innych, poprzez stosowanie pewnych wyznaczników:
i odpowiedniego logo — atrakcyjnego wizualnie i dobrze
zaprojektowanego, zgodnie z obowiązującymi zasadami,
i odpowiedniej kolorystyki — stonowanej, adekwatnej
do prowadzonej działalności i rodzaju przekazu,
i dobrej jakości graficznej — atrakcyjnej i wysokiej jakości (czytelnej)
grafiki,
i spójności elementów we wszystkich mediach — na reklamach,
ulotkach, drukach informacyjnych, papierze firmowym, szyldach itp.,
i szybkiego czasu reakcji na sygnały pozytywne i negatywne — przez
monitorowanie rynku, szybką i właściwą reakcję na opinie odbiorców.
O budowaniu odpowiedniego i spójnego wizerunku powinno się myśleć już
w momencie rozpoczynania działalności firmy czy wprowadzania na rynek
produktu, albowiem już od pierwszych działań odbiorcy i klienci zaczynają
postrzegać i zapamiętywać produkt, markę czy firmę. Piramida reakcji od-
biorcy Luskina przedstawia etapy postrzegania marki przez klienta, a także
moment, w którym należy wprowadzać działania promocyjne, marketingo-
we i informacyjne. To jest także chwila, w której należy pomyśleć o stworze-
niu odpowiedniej i stabilnej identyfikacji wizualnej firmy, produktu lub
usługi — w postaci odpowiedniego logotypu, wyboru kolorów firmowych
i strategii działania (rysunek 3.2).
24
Grafika w biznesie. Projektowanie elementów tošsamoŁci wizualnej
Rysunek 3.2. Piramida reakcji odbiorcy na markę, wskazująca, w którym momencie należy
wprowadzić działania reklamowe i wizualizacyjne
Identyfikacja wizualna i elementy, które ją tworzą, są czynnikiem budowy
marki. Marka jest terminem, symbolem, wzorem lub ich kombinacją i jest
stworzona w celu identyfikacji dóbr bądź usług sprzedawcy lub grupy i wy-
różnienia ich spośród konkurencji. To także obietnica stabilności i jednolito-
ści, gwarancja jakości oraz sposób zabezpieczenia interesów konsumenta.
Skuteczne zarządzanie marką sprowadza się do efektywnej organizacji
wszystkich jej obszarów, w których ważną rolę odgrywają elementy toż-
samości i komunikacji wizualnej.
Można wyróżnić trzy strefy (obszary) marki:
i strategię — określenie kierunku rozwoju, osiągnięcia planowanej
pozycji na rynku, opracowanie systemu identyfikacji wizualnej
i planu realizacji określonych celów,
i skuteczność — tworzenie programów lojalnościowych dla klientów
i partnerów, opracowanie strategii działania, poprawa komunikacji
i logistyki,
i rozwój — ekspansja na nowe rynki, współpraca z partnerami,
zwiększenie oferty, poprawa jakości (rysunek 3.3).
RozdziaĪ 3. Kodowanie, postrzeganie, reakcja i percepcja
25
Rysunek 3.3.
Strefy marki
Kodowanie
Kod jest bardziej lub mniej złożonym systemem znaków umownych, które
pozwalają na prosty odbiór złożonych informacji. Od zawsze towarzyszy
wszystkim rodzajom komunikacji, a jego rodzaj zależny jest od czynników
historycznych, etnicznych, kulturowych oraz społecznych. Kod, który jest
najlepiej rozumiany, generujący najmniejszy procent błędnych interpretacji,
określa się mianem kodu prekorektywnego. Wytwarza on jednak najbar-
dziej rozbudowaną i złożoną formę przekazu wizualnego, którą jest np.
alfabet (rysunek 3.4).
Rysunek 3.4.
Rodzaje kodu
— różne poziomy
kodowania
informacji
26
Grafika w biznesie. Projektowanie elementów tošsamoŁci wizualnej
Bardziej złożoną formą są piktogramy, czyli znacznie uproszczone rysunki,
przedstawiające obiekty materialne, niezawierające jednak opisu obiektów
niematerialnych. Należą one do grupy ikonemów — obrazkowych znaków
wizualnych. Obok nich istnieją diagramy, które reprezentują w sposób ob-
razkowy określone cechy i sytuacje, a także symbole i logogramy, będące
mocno uogólnionym obrazem obiektów, zachowań i sytuacji.
Zrozumienie zależności pomiędzy tymi elementami pozwoli w odpowiedni
sposób podejść do procesu projektowania logotypu. Im bardziej forma prze-
kazu jest zakodowana, tym trudniej go odczytać, ale łatwiej będzie się ko-
jarzył z tylko tym wybranym elementem, do którego się odnosi — firmą,
produktem, usługą itp.
Dekodowanie
Dekodowanie jest procesem odczytywania przekazu poprzez identyfikację
języka przekazu i odkrywanie jego znaczenia. Polega na rozpoznawaniu pojęć
ukrytych w pojedynczych elementach graficznych, widzianych w efekcie jako
sensowna całość. Przykładem dekodowania jest proces czytania, gdzie czło-
wiek odczytujący poszczególne litery składa je w większe części i odczytuje
znaczenie wyrazów, następnie zdań, a na końcu całościowego sensu.
Wyróżnia się kilka sposobów dekodowania przekazu:
i dekodowanie preferowane — interpretacja zgodna z intencją nadawcy,
i dekodowanie negocjowane — interpretacja częściowo zgodna
z intencją nadawcy,
i dekodowanie opozycyjne — interpretacja sprzeczna z oczekiwaniami
nadawcy.
Przekaz kodowany zbudowany jest z podstawowych jednostek, tzn. znaków,
które powstają z połączenia postaci fizycznej znaku i pojęcia (obrazu my-
ślowego). Zbiór znaków (kod) i reguła (sposób) ich łączenia tworzą system
zwany językiem kodowania. Zdolność do komunikowania się i wykorzy-
stywania języka, obejmująca ogół wiedzy, umiejętności i sprawności określa-
jących zakres możliwości porozumiewania się człowieka z jego otoczeniem,
zależy od:
i znajomości kodów, subkodów i języków,
i znajomości norm społecznych i wzorów zachowań regulujących
przebieg interakcji komunikacyjnych,
RozdziaĪ 3. Kodowanie, postrzeganie, reakcja i percepcja
27
i czynnika sprawności posługiwania się poszczególnymi środkami
komunikowania,
i czynnika zaangażowania i czynników warunkujących typ procesu
komunikacji.
Aby odczytywanie znaku graficznego przebiegało poprawnie, muszą być
spełnione określone warunki:
i obiekt musi posiadać elementy nadające mu indywidualny charakter,
pozwalające go łatwo odróżnić i sklasyfikować,
i elementy składowe obiektu powinny być oddzielone od innych,
i tło obiektu powinno być w odpowiedni sposób skontrastowane
z detalami,
i treść główna obiektu nie powinna być zasłaniana i zakłócana przez
ozdobniki i detale uzupełniające,
i kolorystyka powinna być właściwie dobrana do jakości i charakteru
przekazu oraz docelowej grupy odbiorców,
i zbyt krzykliwa, kontrastująca kolorystyka nie powinna być używana
w przypadku drobnych form,
i obiekt powinien być zbudowany z elementów składowych,
które odbiorca potrafi zidentyfikować, sklasyfikować i odczytać.
Poprawne odczytanie przekazu wiąże się z określoną reakcją (interakcją) od-
biorcy na przekaz. Reakcja może być: odruchowa, instynktowna, przemy-
ślana oraz wzmocniona. Reakcja odruchowa jest reakcją podświadomości
odbiorcy, której nie można zbytnio kontrolować. Reakcja instynktowna jest
reakcją zależną od chwili, w której dochodzi do odebrania przekazu. Odbior-
ca postępuje wtedy intuicyjnie, sugerując się wewnętrznymi odczuciami
i chwilowymi potrzebami. Reakcja przemyślana jest reakcją świadomą, którą
zazwyczaj cechuje wydłużony czas działania. Odbiorca komunikatu decyduje
o sposobie odzewu na sygnał. Wzmocnienie natomiast powstaje w wyniku
nakładania się na siebie kilku przekazów, także nałożenia się dodatkowo
osobistych sugestii, doświadczeń i przyzwyczajeń oraz czynników występują-
cych chwilowo i przypadkowo, co powoduje powstanie reakcji silniejszej
niż normalna.
28
Grafika w biznesie. Projektowanie elementów tošsamoŁci wizualnej
Postrzeganie przekazu zĪošonego
Przekaz złożony, będący składnikiem wizerunku i identyfikacji wizualnej,
zazwyczaj przybiera formę elementów, które stosunkowo szybko mają się
kojarzyć z firmą lub produktem. Są to: jednorodne formy graficzne, spełniają-
ce zadanie reklamowe firmy, wykorzystujące znak firmowy, hasła reklamowe
bądź inne treści o charakterze marketingowym, np. wizytówki, papier firmowy,
różne formy nieskomplikowanej reklamy. Odgrywają one niezmiernie ważną
rolę i decydują często o powodzeniu firmy. Postrzeganie przekazu złożone-
go polega także na całościowym odbiorze wszystkich elementów towarzy-
szących obiektom nadrzędnym. Zalicza się do nich: opakowania, etykiety,
cenniki, foldery, będące narzędziem pozycjonującym na rynku produkt, fir-
mę lub usługę. Znawcy marketingu używają pojęcia „4P”, które oznacza
produkt, cenę, miejsce sprzedaży (dystrybucję) i promocję (ang. product,
price, place, promotion) i jest bezpośrednio związane z pozycjonowaniem
marki jako efektu analizy rynku i określenia potrzeb odbiorców.
Opakowanie, etykiety, hasła reklamowe, plakaty, ulotki, plansze, kupony,
foldery, rozkładówki, testery, kalendarze, notesy i inne elementy związane
z promowaniem firmy lub produktu powinny być spójne pod względem wi-
zualnym z głównymi założeniami identyfikacji wizualnej. Stworzenie jasnych
zasad ma szczególne znaczenie w przypadku, gdy różne firmy reklamowo-
projektowe obsługują jedną firmę. Ważne jest, aby klient identyfikował dany
produkt lub usługę z właściwym producentem i dokonał odpowiedniego
wyboru.
Największą wagę do opakowań i etykiet przywiązują producenci dóbr szybko
zbywalnych, gdyż ich produkty muszą się znacząco wyróżniać wśród pro-
duktów konkurencji na sklepowych półkach. Producenci, którzy sprzedają
wiele różnych produktów pod jedną marką, często korzystają z usług firm
zajmujących się identyfikacją. Firmy te rozpoczynają proces projektowania
od ustalenia norm graficznych dla wszystkich produktów sprzedawanych
pod tym samym znakiem. Normy te wynikają z pozycjonowania marki oraz
odzwierciedlają jej cechy. Należą do nich: stałe i niezmienne elementy opa-
kowania, niezależne od jego kształtu czy rozmiaru, układ grafik i tekstu,
czcionki, indywidualny zestaw informacji, rozmiar opakowania i położenie
logotypu względem pozostałych elementów.
Badania wykazują, że 1/3 konsumentów kupuje towar lub wybiera usługę
danej firmy pod wpływem elementów reklamowych. Na przekaz złożony
bardziej podatni są ludzie młodzi, szczególnie kobiety. Znaczące różnice
w wyborze produktów bądź usług pod wpływem elementów reklamowo-
RozdziaĪ 3. Kodowanie, postrzeganie, reakcja i percepcja
29
graficznych powodują też: miejsce zamieszkania, wykształcenie i zawód.
Dane te są niezwykle istotne w doborze elementów identyfikacji wizual-
nej, gdyż to reprezentatywna grupa odbiorców w dużym stopniu deter-
minuje ich wygląd i charakter.
Róšnice w postrzeganiu
— szumy, zakĪócenia i manipulacje
Do złożonego przekazu graficznego, który zawiera elementy rysunkowe
i informacyjne (dane, liczby, treść), można odnieść trzy podstawowe pojęcia
semiotyczne (ogólnej teorii znaków, komunikacji językowej, parajęzykowej
i niejęzykowej) — zależności synaktyczne, zależności semantyczne i prag-
matyczne.
i Zależności synaktyczne określają formalną kompozycję całości,
spoistość treści, wzajemne oddziaływanie elementów na siebie.
i Zależności semantyczne określają przypisywanie poszczególnym
obiektom treści znaczeniowej, przejawiającej się w stosunkach
jedno- lub wieloznacznych.
i Zależności pragmatyczne określają oddziaływanie grafiki na odbiorcę
— komunikowanie, rozumienie, wyrażanie.
Można także wyróżnić pojęcie zależności izomorficznej, która odnosić się bę-
dzie do rozmieszczenia przestrzennego obiektów na dostępnej płaszczyźnie,
a także do warstwy znaczeniowej samych obiektów. Pozwala to na stosowanie
czytelnych symboli dla wszystkich odbiorców, np.: na mapach, na wykresach,
w znakach itp.
Każdemu procesowi komunikacji towarzyszą szumy. Szum jest elementem
procesu komunikacji określającym występowanie różnorodnych zakłóceń
w procesie porozumiewania się, a najczęściej w procesie odczytywania zna-
czenia informacji. Szumy mogą mieć odmienny charakter, różne źródła
i przyczyny.
Najczęściej wyróżnia się trzy rodzaje zakłóceń — szumów:
i Semantyczne — niewłaściwe wyrażenie przez nadawcę znaczenia
przekazu za pomocą kodów, symboli lub form, utrudniające, a nawet
blokujące procesy percepcji komunikatu oraz jego precyzyjne odczytanie
i zrozumienie przez adresata. Szum semantyczny wyraża się brakiem
30
Grafika w biznesie. Projektowanie elementów tošsamoŁci wizualnej
dostosowania języka, form, stylu i narzędzi do kulturowych,
społecznych i obyczajowych uwarunkowań odbiorców. Przykładem
szumu semantycznego może być np. zbyt złożone i niejasne hasło
reklamowe, wybór koloru białego dla elementów logotypu np. zakładu
pogrzebowego (w naszej kulturze kolorem żałoby jest czerń,
a w kulturze arabskiej — biel).
i Wewnętrzne — zakłócenie po stronie osobowościowych cech
uczestników komunikacji, kształtowanych głównie przez zespół
zmiennych psychologicznych, ale także zmiennych społecznych
i środowiskowych. Szumem tego typu mogą być krótkotrwałe stany
organizmu, zachowania nadawcy i odbiorcy, takie jak: zmęczenie,
stres, choroba, a także stereotypy, uprzedzenia i fobie.
i Zewnętrzne — zakłócenia wynikające ze źródeł leżących po stronie
otoczenia uczestników procesu komunikacji i w dużej mierze od nich
niezależnych. Mogą być rezultatem błędu drukarskiego, awarii stacji
nadawczej, zawieszenia serwera, natłoku reklam w danym medium,
konkurencji, złej jakości druku, uszkodzeń technicznych itp.
Do różnic w postrzeganiu należy dodać manipulacje. Odpowiednio dobra-
na metoda przekazu może powodować różnice w sposobie odbioru danych.
Sprytna osoba tworząca grafikę, prezentację bądź materiały dydaktyczne
może je przygotować i przedstawić w taki sposób, iż nawet najgorsze wia-
domości, takie jak złe wyniki sprzedaży czy spadek zysków, będą brzmiały
dla odbiorcy co najmniej obojętnie, jak nie pozytywnie.
Manipulacja to działania, które pozwalają na wywieranie wpływu na otocze-
nie. To precyzyjny sposób załatwiania, prowadzenia i przedstawiania spraw
z jednoczesnym kształtowaniem i przekształcaniem poglądów oraz postaw
ludzi, często poza ich świadomością. Manipulacja to próba doprowadzenia
do określonego postrzegania rzeczywistości przez osobę manipulowaną,
czego celem ma być osiągnięcie korzyści ze zdarzeń lub czynności wynikłych
wskutek określonej percepcji rzeczywistości.
Stosowanie poszczególnych technik jednocześnie wzmacnia siłę przekazu.
Manipulacje mają większą siłę oddziaływania, gdy osoba manipulowana
podchodzi do danego zagadnienia emocjonalnie, wyłączając logiczne ro-
zumowanie, ma małe doświadczenie, niski poziom wiadomości meryto-
rycznych, jest niekonsekwentna i ma słaby charakter.
Każda manipulacja opiera się na podobnych schematach. Przekazy ustne
(wszelkie formy prezentacji) często sprowadzają się do tego, że w wypowiedzi
dominują sformułowania tak ogólne i nieniosące żadnej ważnej i wartościo-
RozdziaĪ 3. Kodowanie, postrzeganie, reakcja i percepcja
31
wej treści, iż umysł słuchacza zastępuje je automatycznie własnymi. Po-
nadto w trakcie prezentacji stosuje się jakiś poczęstunek (bufet). Polega to na
tym, że miłe doznanie związane z zaspokojeniem głodu zostaje skojarzone
z postacią mówcy oraz z tym, co on mówi. Potem automatycznie dochodzi
do skojarzenia tych miłych doznań, kiedy nie ma już jedzenia, ale jest pre-
legent lub informacja. W przypadku projektów graficznych można manipu-
lować znaczeniem koloru, doborem grafiki (np. sympatyczne zwierzątko
zawarte w logo będzie się kojarzyło z czymś pozytywnym, podobnie jak pę-
kata czcionka w przyjemnej jasnej kolorystyce).
Manipulacje można podzielić na:
i Manipulację poprzez negatywne emocje — jest to manipulacja
drastycznym obniżaniem zdolności percepcyjnych mózgu człowieka
w sytuacjach stresu, złych skojarzeń, negatywnych obrazów, wzruszeń,
wspomnień i napięcia emocjonalnego, kiedy to spada zdolność
logicznego myślenia oraz zapamiętywania. Wtedy można wymusić
na słuchającym/oglądającym wszystko lub wmówić mu cokolwiek,
gdyż ten będzie chciał zakończyć niemiłą sytuację jak najszybciej.
Taka manipulacja to także wywoływanie uczucia litości.
i Manipulację warunkami otoczenia — to sposoby mające na celu
wykorzystanie wrażeń negatywnych, a także wrażeń i doznań
przyjemnych.
i Manipulację podważaniem wiarygodności — jest to celowe
przekazywanie negatywnych komentarzy o innej osobie lub produkcie,
mające na celu zdyskredytowanie ich w oczach odbiorcy. Często
dochodzi jednocześnie do manipulacji porównawczej.
i Manipulację porównaniem — polega ona na porównywaniu własnych
informacji (danych/wyników/oferty) z informacjami konkurencji,
która akurat w danej dziedzinie jest gorsza, przy pominięciu
oczywiście konkurencji lepszej, przy której własne dane
prezentowałyby się gorzej.
i Manipulację groźbą i rezygnacją — to wywoływanie napięcia u odbiorcy
poprzez zastraszanie go i ponaglanie do podjęcia decyzji, co może
wywołać sytuację stresową i niekontrolowaną zmianę percepcji.
i Manipulację blefem i celową pomyłką — polega ona na pomijaniu
niewygodnych informacji, przekazywaniu informacji niezgodnych
z rzeczywistością i zrzucaniu tego, w razie wykrycia, na pomyłkę.
32
Grafika w biznesie. Projektowanie elementów tošsamoŁci wizualnej
i Manipulację zaangażowaniem — to celowe stopniowanie niewygodnych
informacji w procesie prezentacji i wprowadzania klienta w szczegóły,
mające na celu wywołanie u niego poczucia zaangażowania, które
nie pozwoli mu zrezygnować z zaawansowanych stadiów rozmów
handlowych lub decyzji kupna.
i Manipulację autorytetem — polega ona na manipulowaniu elementami
otoczenia (ubiór, akcesoria) i informacjami szczątkowymi (tytuł
naukowy, doświadczenie, elementy grafiki, np. medale, certyfikaty,
i inne rzeczy wywołujące skojarzenia z wiedzą i praktyką) w taki
sposób, aby odbiorca czuł wyższość osoby manipulującej, respekt
przed nią i niemożność zakwestionowania jej zdania. W wizualizacji
danych może to być powołanie się na ogólnie szanowane źródło
danych, potwierdzenie sprawdzenia i oceny grafiki przez jakiś
autorytet w branży itp.
Manipulować można w celu przekonywania czy dostarczania argumentów
i racji, które pozwolą wytworzyć specyficzne pojęcie rzeczywistości, a także
w celu wyeliminowania z obiegu niepożądanych informacji. Jeśli te informacje
już się tam dostały, należy podawać je do wiadomości tak, by w możliwie
jak najmniejszym stopniu narazić się na ryzyko zakwestionowania wizji.
Jest to manipulacja dokonywana na faktach.
Przekazem graficznym, prezentacją, przekazem informacji można manipu-
lować na różne sposoby pod względem technicznym. Wyróżnia się:
i manipulację kolorystyką — poprzez odpowiednie dobieranie kolorów,
powodujących złudzenie zmiany objętości lub zacierania się różnic
pomiędzy elementami, a także wpływanie kolorami na nastrój
obserwatorów i powstawanie u nich konkretnych skojarzeń;
i manipulację kształtem — poprzez dobór odpowiedniego kształtu
obiektów, który powodować będzie złudzenie zmiany wielkości
lub ułożenia obiektów;
i manipulację danymi źródłowymi — poprzez dobieranie odpowiednich
skali, przeliczników, sposobu zaokrąglania bądź szacowania;
i manipulację opisem słownym — poprzez odpowiednie przedstawianie
i opisywanie zjawisk, celowe podkreślanie lub ukrywanie pewnych
elementów i szczegółów;
i manipulację sposobem przekazu informacji — poprzez intonację
głosu w trakcie prezentacji, kolejność przedstawiania informacji,
sposób zachowania się i zmiany elementów otoczenia.
RozdziaĪ 3. Kodowanie, postrzeganie, reakcja i percepcja
33
Do kontrolowania percepcji przekazu graficznego można stosować wiele za-
sad wywierania wpływu na odbiorców, takich jak zasadę kontrastu, zasadę
porównania i zasadę odbierania atrakcyjności wizualnej. Zasady kontrastu
można użyć w doborze kolorystyki (np. im ciemniejsze tło i jaśniejsze obiekty,
tym będą się one wydawać większe), w doborze kształtów (np. mimo jedna-
kowych danych i proporcjonalnej skali słupki wykresu wąskie i rozciągnięte
w pionie wydają się większe niż obiekty szerokie i wyciągnięte w poziomie),
ale także w doborze słów, opisów, wyjaśnień. Zasada porównania, którą
ludzie stosują nieświadomie i w bardzo skrótowy sposób, odnosi się do uży-
wania schematycznych, z góry narzuconych porównań. Podejście takie zo-
stało nazwane heurystykami sądzenia i dotyczy upraszczania procesu wy-
dawania opinii, kiedy to umysłowi narzucana jest z góry odpowiedź, którą
bierze się ze społecznych norm, ogólnych poglądów i ustaleń. Najlepszymi
przykładami są pojęcia: droższy = lepszy, zielony = ekologiczny, głośny =
mocniejszy. Zasadę atrakcyjności wizualnej (także fizycznej) można zasto-
sować, chcąc podnieść prestiż swoich prac. Prace atrakcyjne wizualnie, ujed-
nolicone (w przypadku serii, większej liczby egzemplarzy itp.), z odpowied-
nio dobraną kolorystyką i elementami dekoracyjnymi będą wydawać się
odbiorcom bardziej profesjonalne, nawet gdy ich warstwa merytoryczna
nie będzie zbyt dobra. Tak samo sytuacja wygląda w przypadku prezentacji.
Jeśli prowadzący będzie osobą atrakcyjną i dobrze ubraną (odpowiednio
do sytuacji), prelekcja będzie się odbywać w nowoczesnej sali i z wykorzy-
staniem nowoczesnych technik, a sama prezentacja będzie spójna graficznie
i zgodna z wizerunkiem firmy, będzie się wydawać słuchaczom bardziej
profesjonalna, wartościowsza i ciekawsza.
Podczas oglądania danego obrazu w umyśle obserwatora zachodzą procesy
przetwarzania danych. Są to procesy podstawowe, wynikające z odbierania
informacji, oraz procesy złożone, do których zalicza się wszelkie operacje lo-
giczne, które zachodzą w mózgu (synteza, analiza, porównanie, selekcja itp.).
Do każdego z procesów złożonych można dopasować formę przekazu gra-
ficznego w taki sposób, aby zmusić odbiorcę do tworzenia wniosków kon-
kretnego typu. Gdy projektuje się np. wykresy, to należy wiedzieć, że do
syntezy i porównań danych najlepsze są wykresy liniowe, słupkowe i inne
formy, które pozwalają na uwydatnienie ogólnej tendencji rozmieszczenia
danych. Wykresy słupkowe są formą najbardziej czytelną, ale na podstawie
wykresów liniowych najszybciej podejmuje się decyzje. Do analizy dosko-
nałe są wykresy liniowe i diagramy. Wykresy liniowe najczęściej służą do
przedstawiania zmian w czasie, a diagramy (np. kołowe) do pokazywania
udziału w całości. Do selekcji dokładnych danych najlepsze są tabele, ale
także wykresy, z których można odczytać szczegółowe dane i od razu po-
równać je wzrokowo.
34
Grafika w biznesie. Projektowanie elementów tošsamoŁci wizualnej
Poprawne zaprojektowanie grafiki pozwala na pełną kontrolę stopnia po-
strzegania informacji przez odbiorcę. Stosując dodatkowo regułę, iż znaki
najprostsze są rozróżnialne najszybciej, że podstawowe cechy konfiguracji
nie powinny dominować nad cechami informatywnymi, a w samym elemen-
cie powinna się mieścić optymalna liczba rozróżniających cech informatyw-
nych, można stworzyć doskonałą grafikę biznesową.
ZĪudzenia optyczne
Złudzenia optyczne są zagadnieniem, które fascynuje wiele osób, nie tylko
zajmujących się grafiką. Złudzenia te znane są w malarstwie od dawna,
stosował je np. Salvador Dali. Dla niektórych zjawisk można wyjaśnić ich
powstawanie, dla wielu jednak tych wyjaśnień nie ma. Część złudzeń opiera
się na złudzeniu postrzegania perspektywy i kształtów, część na odbiorze
kolorów. Każda grupa złudzeń optycznych należy do innej kategorii szumów,
w zależności od sposobu wywoływania iluzji wzrokowej. Złudzenia optyczne
w zasadzie nie istnieją w rzeczywistości, ale wytwarza je mózg człowieka pod-
czas procesu oglądania danego obrazu. Ostatnio złudzenia znajdują coraz
więcej zastosowań, nie tylko jako element estetyczny. Stosuje się je do zabez-
pieczania dostępu do systemów informatycznych, np.: internetowych
bramek SMS, systemów głosowań, ankiet itp. Za pomocą złudzeń i roz-
myć obrazu szyfruje się obrazki z tekstem, który użytkownik ma wpisać
do okna na stronie WWW, aby wysłać wiadomość tekstową, zagłosować
w ankiecie lub wypełnić formularz. Takie zabezpieczenia używane są po to,
by nie dopuścić do wysyłania spamu i działania programów-automatów,
które korzystałyby z tego typu usług bez ograniczeń. Zastosowanie znie-
kształceń na obrazku powoduje, że program nie potrafi odczytać treści,
gdyż nie widzi tradycyjnego formatu czcionki.
Projektując znaki firmowe, logotypy lub piktogramy, warto zapoznać się
z zagadnieniem złudzeń optycznych, gdyż można w ten sposób uniknąć nie-
których błędów. Zaprojektowany znak graficzny na ekranie monitora może
wyglądać poprawnie, a powiększony i wydrukowany może powodować złu-
dzenia, w efekcie których pojawią się przed odbiorcą nieistniejące elementy.
Najczęstszym błędem jest stosowanie dużych kontrastów kolorystycznych
(czerń + biel) w połączeniu z ostrymi formami geometrycznymi, które
niekiedy mogą powodować, że postrzegane elementy będą generowały ele-
menty nieistniejące albo zmieniały wzajemnie proporcje. Złudzenia optyczne
to obrazy pełne paradoksów i absurdów, a ich konstrukcja kłóci się z za-
sadami perspektywy. W chwili przenoszenia komunikatu z oka do mózgu
dochodzi do powstania błędu interpretacyjnego.
RozdziaĪ 3. Kodowanie, postrzeganie, reakcja i percepcja
35
Zastosowanie w procesie projektowania logotypów i innych elementów cor-
porate identity zasad kierujących konstruowaniem obrazów lub figur nie-
możliwych i nierzeczywistych jest pomysłem osobliwym i ciekawym, tylko
wtedy jednak, gdy impulsem tych działań jest zamysł intrygowania ob-
serwatorów i gdy są one bardzo starannie i rozsądnie zaplanowane. Jednym
ze sposobów przyciągnięcia uwagi klienta jest użycie symboliki o cechach
„niemożliwych”, „nieprawdopodobnych” i „niespotykanych”. „Figury nie-
możliwe” najpełniej ilustrują swoją wyjątkowość, będąc przykładem ist-
nienia czegoś, co jest ekscentryczne, nietypowe i fantazyjne.
Wyróżnia się następujące rodzaje złudzeń optycznych:
Podwójne znaczenie (kontekstowe)
Podwójne znaczenie obiektów najczęściej dotyczy elementów, które kon-
trastują ze sobą kolorystycznie, gdzie kolor ciemny odbierany jest jako zarys
lub tło (głębia). Złudzenie występowania dwóch różnych elementów w jed-
nym zachodzi także, gdy obraz jest uproszczony, zawiera niewielką liczbę
elementów i kolorów. Wtedy odbierany jest schematycznie, ale również jego
tło jest odbierane w ten sam sposób i może powodować złudzenie nakłada-
nia się różnych obrazów. Złudzenie podwójnego znaczenia zachodzi w sytu-
acji, gdy kształt obiektu jest uproszczony lub symboliczny i kojarzy się także
z czymś innym. Może do tego dojść, kiedy grafika jest zbytnio pomniejszona,
co powoduje zniekształcenie elementów składowych i zbytnie pomniejszenie
odstępów pomiędzy nimi. Podwójne znaczenie elementów ma źródło w od-
bieraniu kontekstu otoczenia i zależy od elementów sąsiadujących, które
mogą intensywnie wpływać na postrzeganie rysunku (rysunki 3.5 – 3.8).
Rysunek 3.5.
Saksofonista czy
twarz kobiety?
36
Grafika w biznesie. Projektowanie elementów tošsamoŁci wizualnej
Rysunek 3.6.
Dwa profile
czy kielich?
Rysunek 3.7.
Foka czy niedźwiedź
w przerębli?
Rysunek 3.8.
Litery czy cyfry?
— zmienność
postrzegania zależy
od kontekstu
Iluzja wielkoŁci
Złudzenie odległości i niewłaściwe odbieranie geometrii obiektów spowo-
dowane są często oddziaływaniem kontrastów kolorystycznych lub zakłóce-
niami elementów dodatkowych, znajdujących się w bezpośrednim sąsiedz-
twie oglądanego obiektu.
Źrenica człowieka samoczynnie się zwęża bądź rozszerza. Oko patrząc na
kwadrat na białym tle, ma źrenicę bardziej zwężoną, niż gdy patrzy na taki
sam kwadrat umieszczony na czarnym tle. Ilość światła z szarego kwadratu,
która dociera do receptorów umieszczonych na dnie oka, jest różna: mniejsza,
RozdziaĪ 3. Kodowanie, postrzeganie, reakcja i percepcja
37
gdy otoczenie jest jasne, a większa, gdy jest ciemne. Stąd wynikają różnice
w odbiorze nasycenia kolorów tych kwadratów, a pośrednio — postrzeganie
ich rozmiarów (rysunki 3.9 – 3.10).
Rysunek 3.9.
Złudzenie, że szare
kwadraty różnią się
wielkością i odcieniem
szarości
Rysunek 3.10.
Złudzenie, że poziome
linie są różnej długości
Iluzja koloru
Każda barwa jest odbierana przez oko ludzkie w odmienny sposób. Powo-
duje to często zakłócenia w odbiorze całości obrazu. Duże kontrasty ko-
lorystyczne powodują (podobnie jak w przypadku poprzednich przykładów)
szybkie zmiany źrenicy ludzkiego oka, a w efekcie powstawanie złudzenia
istnienia kolorów lub obiektów, których nie ma. Poszczególne kolory oddzia-
łują także wzajemnie na siebie, np. obiekt znajdujący się na tle określonego
koloru będzie zmieniał odcień, zapożyczając kolor od podłoża. Iluzja zmian
kolorystycznych jest bardzo ważna w procesie projektowania logotypów,
gdyż odpowiednie wybranie i stosowanie barw firmowych pozwoli unik-
nąć przekazu zawierającego błędy i jest gwarancją sukcesu medialnego
firmy lub produktu (rysunki 3.11 – 3.16).
38
Grafika w biznesie. Projektowanie elementów tošsamoŁci wizualnej
Rysunek 3.11. Dwa identyczne kwadraty koloru czerwonego, umieszczone na różnym tle.
Tło powoduje złudzenie zmiany wielkości i odcienia kwadratu. Na tle żółtym staje się on
bardziej pomarańczowy, a na tle niebieskim wytwarza lekkie zabarwienie wiśniowe
Rysunek 3.12. Kontrast kolorów powoduje, że widać białe kółka w miejscach przecięcia się
czarnych linii (siatka Hermana). Oświetlenie pojedynczej komórki w siatkówce oka powoduje
efekt widzenia białego kwadratu, a brak oświetlenia powoduje widzenie czarnej linii. Jeśli do
nieoświetlonej komórki dostanie się impuls jasny, wówczas nastąpi jego rozjaśnienie i mózg
zinterpretuje to jako jaśniejszy obraz (białe kółka na przecięciach)
Iluzja ksztaĪtu
Złudzenie kształtu pojawia się przy formach płaskich (dwuwymiarowych),
ale najczęściej dotyczy form przestrzennych (trójwymiarowych). Powoduje,
że narysowane obiekty, które ze względu na błędy konstrukcyjne nie mogły-
by istnieć w świecie rzeczywistym, opierają się prawom fizyki, wykorzy-
stując niewidoczne dla oka zakrzywianie perspektywy lub nieznaczne wy-
paczenie elementów (rysunki 3.17 – 3.19).
RozdziaĪ 3. Kodowanie, postrzeganie, reakcja i percepcja
39
Rysunek 3.13.
Walec rzucający cień
na szachownicę
stwarza złudzenie,
iż zaznaczone pola nie
są jednakowej barwy,
ale jeśli usunie się
elementy z otoczenia,
wtedy widać, że pola
są jednakowe. Tego
typu złudzenia można
używać w projektach,
w których nie ma
możliwości
zastosowania zbyt
dużej liczby odcieni
Rysunek 3.14.
Długie wpatrywanie
się w kropkę
powoduje, że oko
przestaje widzieć
szarą otoczkę
wokół niej
Rysunek 3.15. Kółka znajdujące się w środku pól mają taką samą barwę, choć wydaje się,
że te z prawej strony są ciemniejsze
40
Grafika w biznesie. Projektowanie elementów tošsamoŁci wizualnej
Rysunek 3.16. Na rysunku widać czarne widełki i „patyczki”. Dopiero po dłuższym przyglądaniu
się obserwator zauważa biały napis na czarnym tle („LIST”). Białe obramowanie i biały kolor liter
odbierane są jako tło, a nie obiekt nadrzędny
Rysunek 3.17.
Które elementy
sześcianu znajdują się
z przodu, a które
z tyłu?
Rysunek 3.18.
Który wierzchołek
komina jest
najwyższy?
RozdziaĪ 3. Kodowanie, postrzeganie, reakcja i percepcja
41
Rysunek 3.19.
Czy obie formy
złożone z tych samych
elementów są
jednakowe?
Iluzja liniowa
Iluzja liniowa powoduje, że oko ludzkie odbiera zakrzywienia linii, które
w rzeczywistości nie istnieją, a linie te tak naprawdę są proste. Elementy do-
datkowe (mniejsze linie, których jest znacznie więcej) powodują rozprosze-
nie uwagi i odpowiednią sugestię u osoby obserwującej obraz. Tego typu
zniekształcenia najczęściej występują na rysunkach składających się z prostych
elementów, takich jak kreski, kwadraty i prostokąty. Złudzenie zniekształceń
liniowych pojawia się najczęściej w prostych projektach graficznych,
gdyż linie są w nich powszechnie używanymi elementami. Niebezpieczne
jest stosowanie linii w tle pod napisem, który zbudowany jest z prostej (bez
ozdobników) czcionki o małej masie i dużym świetle (dużych przestrzeniach)
(rysunki 3.20 – 3.22).
Rysunek 3.20.
Ukośne linie wywołują
złudzenie
wykrzywienia linii
poziomych
Rysunek 3.21.
Linie odchodzące
promieniście od
środka kropki
powodują złudzenie
wygięcia dwóch linii
poziomych
42
Grafika w biznesie. Projektowanie elementów tošsamoŁci wizualnej
Rysunek 3.22.
Ukośne kreski tworzą
złudzenie
nierównomiernego
pochylenia linii
dłuższych, mimo że są
w stosunku do siebie
równoległe
Iluzja liniowa może dotyczyć także występowania linii, których w rzeczywi-
stości nie ma. Nasz układ postrzegania może utworzyć obraz nieistniejący,
gdyż często „dopowiada” sobie elementy nierealne. Zbiór punktów może się
wydawać linią, ubytki w istniejących elementach mogą tworzyć zarys nowego
kształtu, cienie potrafią rysować kontury nieistniejącego obiektu, który go
rzuca (rysunek 3.23).
Rysunek 3.23.
Przerwy w kropkach
wywołują złudzenie
występowania linii,
których nie ma.
Cień tworzy złudzenie
istnienia napisu,
czyli konturów
poszczególnych liter
Stereogramy
Stereogram to rysunek zwany także magicznym okiem lub SIS (ang. Single
Image Stereogram) oraz RDS (ang. Random Dot Stereogram) bądź po pro-
stu SIRDS — z połączenia dwóch nazw (ang. Single Image Dot Random Ste-
reogram). Stereogramy pozwalają na zobaczenie obrazów trójwymiarowych
z obrazu dwuwymiarowego ze względu na fakt, że człowiek widzi dwojgiem
RozdziaĪ 3. Kodowanie, postrzeganie, reakcja i percepcja
43
oczu: dwa (lub więcej) dwuwymiarowe obrazy tego samego przedmiotu, po-
kazywane pod różnymi kątami, docierają jednocześnie do prawego i lewego
oka. W rezultacie powstaje wrażenie przestrzennej głębi.
Poprawne widzenie stereogramu jest sprawą indywidualną, można je jednak
wyćwiczyć, znając mechanizm funkcjonowania widzenia stereoskopowego.
Poniższy rysunek przedstawia prosty przykład stereogramu, na którym
można potrenować (rysunek 3.24).
Rysunek 3.24.
Sposób patrzenia
na stereogram
Przybliżając wzrok do rysunku, powinno się widzieć obraz coraz bardziej
rozmyty. Dalsze przybliżanie wzroku sprawi, że zobaczy się trzy kwadraty.
W efekcie ćwiczeń powinien się pojawić następujący obraz (rysunek 3.25):
Rysunek 3.25. Wynik patrzenia stereoskopowego
Inne przykłady stereogramów (rysunki 3.26 – 3.28):
Rysunek 3.26.
Złudzenie, że koło
umieszczone jest
w pewnej odległości
nad płaszczyzną
44
Grafika w biznesie. Projektowanie elementów tošsamoŁci wizualnej
Rysunek 3.27. Stereogram kolorowy
Rysunek 3.28.
Stereogram
monochromatyczny
Iluzja ruchu
Iluzja ruchoma polega na wywołaniu złudzenia ciągłości ruchu lub wytwo-
rzeniu złudzenia ruchu elementów statycznych. Poniższy przykład przedsta-
wia różne okręgi, które wydają się obracać, mimo iż jest to grafika nierucho-
ma. Osobliwa budowa niektórych elementów sprawia, że oko ludzkie „widzi”
ich ruch, szczególnie tych, które postrzega się kątem oka. Okręgi i koła są
elementami bardzo powszechnymi w grafice i należy je stosować uważnie.
Złudzenie ruchu nie zawsze jest zamierzone, a często może zepsuć nawet
najlepszy projekt (rysunki 3.29 – 3.30).
RozdziaĪ 3. Kodowanie, postrzeganie, reakcja i percepcja
45
Rysunek 3.29.
Koła, na które się nie
patrzy, wydają się
ruchome
Rysunek 3.30.
Wpatrywanie się
w kropkę pośrodku
obręczy i przybliżanie
oraz oddalanie
wzroku od obrazka
powoduje złudzenie
poruszania się
elementów
Iluzja perspektywy i wielkoŁci
Postrzeganie perspektywy zależy od elementów odniesienia, do których po-
równujemy obiekt. W świecie realnym łatwo określić rozmiar obiektu, ponie-
waż elementy otoczenia pozwalają sprawnie zidentyfikować jego rozmiar,
odległość i sposób położenia. Problem powstaje w przypadku braku elemen-
tów umożliwiających określenie tych cech, np. w kosmosie. W grafice, gdzie
jedynym układem odniesienia są narysowane elementy, często dochodzi do
efektu zakłócenia poprawnego postrzegania wielkości i odległości obiektów
(rysunki 3.31 – 3.35).
46
Grafika w biznesie. Projektowanie elementów tošsamoŁci wizualnej
Rysunek 3.31.
Duży ser na tacy
czy mały kawałek
w otworze?
Rysunek 3.32.
Wypukłe czy wklęsłe?
Rysunek 3.33.
Podwójna
perspektywa okręgów
RozdziaĪ 3. Kodowanie, postrzeganie, reakcja i percepcja
47
Rysunek 3.34.
Linie tworzące
perspektywę
powodują, że ostatnia
postać wydaje się
największa, choć
w rzeczywistości
wszystkie są
jednakowej wielkości
Rysunek 3.35.
Złudzenie wywołane
odpowiednio
zrobionym zdjęciem
(krzywego
w rzeczywistości)
pokoju
Eye tracking
Przy tworzeniu serwisów internetowych, reklam telewizyjnych, prezentacji,
folderów czy reklam drukowanych specjaliści od marketingu i reklamy ko-
rzystają z wyników badań Human Computer Interactions (HCI) — nauki
zajmującej się mechanizmami reakcji człowieka na informacje wizualne. Ba-
dania, polegające na określeniu, jakie punkty i obszary widzialnej płaszczyzny
postrzegane są najdokładniej i najszybciej, noszą nazwę eye tracking (okulo-
grafia). Eye tracking znajduje obecnie ogromne zastosowanie w bardzo sze-
roko rozumianym przekazie informacyjnym (grafika, tekst, animacja). Jest to
metoda umożliwiająca także badanie jakości interfejsów, poczynając od in-
terfejsu na ekranie monitora dla strony WWW, poprzez telefon komórkowy,
bankomat, skończywszy na kioskach multimedialnych i systemach militar-
nych. Badania okulograficzne polegają na analizie ruchu gałek ocznych, na
podstawie której można określić, które fragmenty obrazu i w jakiej kolejności
oraz z jakim zaangażowaniem oglądamy najpierw i najdłużej. Poprzez te ba-
dania można wyeliminować błędy w konfiguracji elementów, zanim grafika
zostanie rozpowszechniona, a także określić wzorce sposobu oglądania, cha-
rakterystyczne dla konkretnych grup odbiorców.
48
Grafika w biznesie. Projektowanie elementów tošsamoŁci wizualnej
Badania dowiodły, że internauci najpierw czytają tekst, odruchowo szukając
informacji, a potem dopiero dostrzegają grafikę, co nie znaczy, że grafika jest
nieistotna. Najbardziej przyciągają wzrok reklamowe bannery animowane, ale
pod warunkiem że nie jest ich zbyt dużo na jednej stronie. Fotografie i ilu-
stracje mają dużo gorszą oglądalność wśród elementów graficznych. W przy-
padku reklamy drukowanej zachodzi reakcja odwrotna, gdyż tam odbiorcy
zwracają uwagę głównie na grafikę. Jeszcze inaczej odbywa się postrzeganie
obiektów w rzeczywistości.
Badania sposobu oglądalności elementów na ekranie monitora, a więc
stron WWW, prezentacji multimedialnych itp., dowiodły, że:
i najważniejsza treść powinna być umieszczona w głównym polu
przeglądarki (jeden ekran),
i informacje tekstowe są odbierane przed informacjami graficznymi,
i największą uwagę skupiają grafiki, w tym animowane, głównie bannery,
i sposób czytania pism elektronicznych różni się od sposobu czytania
tych samych pism w formie drukowanej,
i największą uwagę przyciągają środek ekranu przeglądarki, lewy bok
(górna część) i górna prawa połowa.
Reguły te są bardzo istotne w przypadku, gdy przygotowuje się prezentacje
szkoleniowe lub reklamowe, chcąc dotrzeć do odbiorców z odpowiednio
wyselekcjonowaną treścią, a inną tylko zasygnalizować.
Serwis, z którego można dowiedzieć się więcej o tych badaniach, znajduje się
pod adresem:
http://www.arringtonresearch.com/
Pobierz darmowy fragment (pdf)