Darmowy fragment publikacji:
Agnieszka Szczudlińska-Kanoś – doktor nauk humani-
stycznych w zakresie nauk o polityce, adiunkt w Insty-
tucie Spraw Publicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Absolwentka zarządzania i marketingu Wydziału Za-
rządzania i Komunikacji Społecznej UJ oraz politologii
Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Jej zainte-
resowania naukowe koncentrują się na zagadnieniach
związanych z marketingiem politycznym, samorządem
terytorialnym oraz polityką społeczną.
W ostatnich latach pozycja regionów w Polsce umocniła się w wyniku naturalnej
ewolucji, postępu oraz wzrastających potrzeb i wymagań ludności. Samorządowcy
sprawujący swoje funkcje na poziomie wojewódzkim w ramach procesów decentra-
lizacyjnych otrzymali szersze kompetencje i przestali traktować samorząd regionalny
wyłącznie jako „poczekalnię polityczną”, pomocną w zdobywaniu kolejnych szczebli
kariery. Duża konkurencja w ubieganiu się o mandaty radnych wpłynęła na rozwój
marketingu politycznego w regionach, gdzie działania przedwyborcze należy pro-
wadzić inaczej niż na poziomie centralnym i lokalnym.
Celem publikacji jest ukazanie ewolucji marketingu politycznego w Polsce przez ana-
lizę kampanii prowadzonych w latach 1989–2011 oraz wskazanie metod i narzędzi
najbardziej skutecznych podczas walki wyborczej o fotel radnego.
Ponieważ przedstawione w książce treści odnoszą się do wiedzy z różnych specjal-
ności, praca powinna zainteresować nie tylko politologów, ale również ekspertów
w dziedzinie zarządzania oraz socjologów. Do grona jej adresatów można także zali-
czyć praktyków, w szczególności samorządowców regionalnych i marketingowców.
www.wuj.pl
i
A
g
n
e
s
z
k
a
S
z
c
z
u
d
l
i
ń
s
k
a
-
K
a
n
o
ś
I
I
M
A
R
K
E
T
N
G
P
O
L
T
Y
C
Z
N
Y
W
R
E
G
O
N
E
I
I
Agnieszka Szczudlińska-Kanoś
Anita Całek
Wydawnictwo
Uniwersytetu
Jagiellońskiego
Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Agnieszka Szczudlińska-Kanoś
Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Praca fi nansowana ze środków na działalność statutową Wydziału Zarządzania i Komunikacji
Społecznej UJ, służących rozwojowi młodych naukowców oraz uczestników studiów doktoranckich
RECENZENT
prof. dr hab. Andrzej Konrad Piasecki
PROJEKT OKŁADKI
Agnieszka Kucharz-Gulis
© Copyright by Agnieszka Szczudlińska-Kanoś Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Wydanie I, Kraków 2011
All rights reserved
Niniejszy utwór ani żaden jego fragment nie może być reprodukowany, przetwarzany i rozpowszech-
niany w jakikolwiek sposób za pomocą urządzeń elektronicznych, mechanicznych, kopiujących,
nagrywających i innych oraz nie może być przechowywany w żadnym systemie informatycznym
bez uprzedniej pisemnej zgody Wydawcy.
ISBN 978-83-233-3256-5, e-ISBN (wersja elektroniczna) 978-83-233-8386-4
www.wuj.pl
Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Redakcja: ul. Michałowskiego 9/2, 31-126 Kraków
tel. 12-631-18-81, tel./fax 12-631-18-83
Dystrybucja: tel. 12-631-01-97, tel./fax 12-631-01-98
tel. kom. 506-006-674, e-mail: sprzedaz@wuj.pl
Konto: PEKAO SA, nr 80 1240 4722 1111 0000 4856 3325
SPIS TREŚCI
Wprowadzenie ........................................................................................................
1. Teoria i historia marketingu politycznego ..........................................................
1.1. Próba systematyki defi nicji marketingu politycznego ..................................
1.2. Marketing polityczny w ujęciu historycznym ..............................................
1.3. Marketing ekonomiczny, polityczny i wyborczy – podobieństwa i różnice
2. Samorząd regionalny ..........................................................................................
2.1. Pojęcie regionu ............................................................................................
2.2. Funkcjonowanie polskich regionów – zarys przemian ...............................
2.3. Koncepcje i realizacja tworzenia regionów w III RP ..................................
2.4. Ukształtowanie samorządu województwa w Polsce ...................................
3. Rezultaty empirycznego zastosowania marketingu politycznego w Polsce
na przykładzie wyborów 1989–2011 ..................................................................
3.1. Kampanie lat 1989–1994 jako przykład marketingu nieprofesjonalnego ...
3.2. Wybory 1995–2000 – czas rozwoju ............................................................
3.3. Nowoczesne działania przedwyborcze w latach 2001–2007 ......................
3.4. Nowa jakość – elekcje 2009–2011 ..............................................................
4. Kampania wyborcza jako narzędzie służące osiąganiu i utrzymaniu władzy ....
4.1. Kampania wyborcza jako obiekt badań .......................................................
4.2. Ewolucja kampanii wyborczych .................................................................
4.3. Organizacja kampanii wyborczej polityka działającego na szczeblu
regionu .........................................................................................................
5. Doskonalenie wizerunku i promocja kandydata jako elementy marketingu
politycznego w regionie .....................................................................................
5.1. Kreowanie wizerunku polityka w regionie .................................................
5.2. Wykorzystanie promotion mix na poziomie województwa .........................
5.3. Egzemplaryczność regionalnych działań przedwyborczych .......................
Podsumowanie ........................................................................................................
Bibliografi a .............................................................................................................
Spis tabel .................................................................................................................
Spis rysunków .........................................................................................................
7
11
11
16
20
27
27
31
36
41
53
53
71
80
96
111
111
117
120
153
153
162
181
199
203
217
218
WPROWADZENIE
Transformacja ustrojowa w Polsce spowodowała powstawanie nowych elit politycz-
nych. Proces ten przebiegał zarówno w strukturach centralnych, jak i regionalnych
oraz lokalnych i był zauważalny dla obserwatorów życia politycznego. Publicyści
i eksperci zwracali głównie uwagę na elity krajowe, ich formowanie się oraz sposób
dochodzenia do władzy we wspólnotach samorządowych nie wywoływał już takie-
go zainteresowania. Tymczasem w miarę utrwalania się demokratycznych procedur
instrumentem nieodłącznym, wykorzystywanym przez większość polityków i samo-
rządowców, stał się marketing polityczny. W niniejszej publikacji jest on rozumiany
jako ogół czynności, technik, metod i środków, które ułatwiają, wręcz umożliwiają
podmiotom politycznym osiągnięcie sukcesu wyborczego. Takie pojmowanie mar-
ketingu sprawia, że stanowi on niejako nieodzowną część polityki, gdyż rola, jaką
odgrywa, traktowana jako zespół funkcji oraz oczekiwań, powoduje, że w zasadzie
tylko z jego pomocą możliwe jest zdobycie i utrzymanie władzy.
Przystępując do badań nad zagadnieniem będącym tematem niniejszego opraco-
wania, należy również zdefi niować „region”. Pod tym pojęciem kryją się zarówno
terytoria historyczno-gospodarcze, kulturowe, jak i obszary wyodrębnione na pod-
stawie kryteriów organizacji administracyjnej i politycznej. Analizując liczne okre-
ślenia regionu, wydaje się, że najpełniejsze zawiera Wspólnotowa Karta Regionali-
zacji, przedstawiająca go jako
(…) terytorium, które z geografi cznego punktu widzenia stanowi wyraźną całość bądź kom-
pleks terenów tworzących zamkniętą całość, a których ludność charakteryzują określone
wspólne elementy, przy czym chciałaby ona utrwalić i rozwinąć pewne wynikające z nich właś-
ciwości, aby pobudzić postęp kulturalny, społeczny i gospodarczy1.
Ze względu na charakter i potrzeby w niniejszym opracowaniu region będzie roz-
patrywany w dwóch kontekstach: politycznym i administracyjnym. Będzie on zatem
traktowany jako element samorządu terytorialnego i największa jednostka podziału
administracyjnego kraju, którą obecnie w Polsce jest województwo.
W związku z powyższym marketing polityczny w regionie będzie dotyczył osób
ubiegających się o mandaty na szczeblu województwa, czyli regionalnej elity sa-
morządowej. W szczególności będą to prezydenci i radni miast wojewódzkich oraz
1 European Parliament Resolution on Community regional policy and the role of the regions and
annexed Community Charter for Regionalization. Minutes of the Sitting of 18 November 1988. Offi cial
Journal C 326, 19 December 1988.
8
Marketing polityczny w regionie
radni sejmików województw. Ich działalność w dużej mierze opiera się na systemie
wyborczym oraz na relacjach władzy z całym politycznym zapleczem. Regionalne
elity samorządowe są wyłaniane za pomocą procedur charakterystycznych dla de-
mokratycznych ordynacji wyborczych, zapewniających w wyborach równe szanse
wszystkim uczestnikom. Stale rosnąca konkurencja powoduje zatem, że istotną rolę
w walce wyborczej odgrywają działania marketingowe prowadzone przez kandyda-
tów ubiegających się o mandaty samorządowców.
Przeprowadzenie analiz dotyczących marketingu politycznego w regionie wyni-
kało z dwóch głównych powodów. Po pierwsze, była to potrzeba wypełnienia pewne-
go rodzaju niszy badawczej. Pomimo że w Polsce działania marketingowe polityków
i samorządowców są prowadzone już od wielu lat, nadal nie ukazały się publikacje
poruszające tę tematykę w odniesieniu do regionu. Brakuje również opracowań mar-
ketingowych, które mogłyby stanowić podstawę i pomoc dla kandydatów ubiega-
jących się o mandaty samorządowców na poziomie ponadpowiatowym. Konieczne
jest bowiem stosowanie przez nich metod i technik odmiennych niż te, które są wy-
korzystywane przez kandydatów na parlamentarzystów czy działaczy lokalnych. Po
drugie, kilkanaście lat funkcjonowania samorządu regionalnego niejako wymusiło
odniesienie się do wielu coraz bardziej zauważalnych, a nigdzie nieprezentowanych,
zjawisk. Od czasu wprowadzenia w życie ustawy o zasadniczym trójstopniowym
podziale terytorialnym państwa w 1998 roku regiony, głównie dzięki funduszom po-
zyskanym z Unii Europejskiej, stały się zdecydowanie bardziej stabilne. Dotyczy
to spraw ekonomicznych i politycznych, a także rodzącej się (a w niektórych przy-
padkach umacniającej) tożsamości regionalnej Polaków. Identyfi kacja z regionem,
stabilizacja polityczna, zorientowanie na szeroki elektorat – to zjawiska, które były
widoczne już po pierwszej dekadzie istnienia nowych polskich województw. Ich ciąg-
łemu wzmocnieniu sprzyja proces formowania się regionalnej elity politycznej, co
potwierdziły wybory samorządowe z 2006 i 2010 roku. Na stanowiskach prezyden-
tów miast niejednokrotnie kolejną kadencję zasiadają ci sami samorządowcy, a od-
setek radnych miast i sejmików od lat związanych z konkretnymi województwami,
w zależności od regionu, jest bardzo duży. Ich zaangażowanie w budowę samorządu
terytorialnego oraz umocnienie wspólnot lokalnych i regionalnych nie znajduje peł-
nego odzwierciedlenia w pracach naukowych i w publicystyce. Ośrodki badawcze
oraz media są zorientowane przede wszystkim na centrum polityczne, tymczasem
procesy globalizacyjne, a zarazem emancypacja lokalnych struktur oraz upodmio-
towienie regionalne, wywołują zjawisko pomniejszania roli państwa. Globalizacji
towarzyszy lokalny patriotyzm, regionalizm, stąd też coraz częściej mówi się już nie
o procesie globalizacji, ale o glokalizacji2.
Baza źródłowa opracowania ma charakter złożony, a została oparta głównie na
piśmiennictwie z dziedziny nauk o polityce oraz nauk o zarządzaniu, w szczególności
z zakresu marketingu politycznego i samorządu terytorialnego. Wybrane zagadnienia
wymagały również zaczerpnięcia wiedzy ekonomicznej, prawniczej, psychologicz-
2 Z. Rykiel, Globalność a lokalność [w:] B. Jałowiecki, W. Łukowski (red.), Społeczności lokalne.
Teraźniejszość i przyszłość, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2006.
Wprowadzenie
9
nej oraz socjologicznej. Oprócz opracowań i publicystyki w książce przedstawiono
dane Państwowej Komisji Wyborczej, informacje Głównego Urzędu Statystycznego
oraz ośrodków badania opinii publicznej.
W publikacji wykorzystano wiele zróżnicowanych metod badawczych stosowa-
nych w naukach humanistycznych. Odwołano się także do licznych teorii i koncep-
cji, między innymi do teorii wyboru publicznego, w szczególności grup interesu,
dóbr publicznych i dóbr wspólnych czy koncepcji marketingu. Zastosowanie te-
orii wyboru publicznego, nazywanej także ekonomiczną teorią polityki, polegało
na użyciu narzędzi i założeń metodologicznych standardowej ekonomii do anali-
zy zachowań ludzi w działalności o charakterze politycznym. Teoria ta była szcze-
gólnie przydatna do oceny procesu zmian i przekształceń ustrojowych. Wybrane
aspekty koncepcji marketingu zostały wykorzystane do badania zjawisk i procesów
społeczno-politycznych, między innymi do analizy charakteru rynku wyborczego
w poszczególnych okresach czy oceny mocnych i słabych stron oraz szans i zagro-
żeń samorządowców.
W części obejmującej historię rozwoju marketingu politycznego przeważa eks-
planacyjny opis wynikający z dedukcyjnych badań nad materiałem źródłowym. Me-
toda opisowa umożliwiła przedstawienie w sposób chronologiczny licznych infor-
macji, między innymi z przebiegu kolejnych kampanii wyborczych, rozpoczynając
od 1989 roku, a kończąc na 2011. W opracowaniu posłużono się ponadto metodą
porównawczą, polegającą na wykazaniu i scharakteryzowaniu podobieństw i różnic
w działaniach marketingowych prowadzonych przez polityków na szczeblu lokal-
nym, regionalnym i centralnym.
Specyfi kę regionalnej kampanii wyborczej oparto na wynikach badań przepro-
wadzonych wśród radnych sejmików województw z całej Polski pełniących funkcję
w kadencji 2006–2010. Podstawową techniką badawczą, a zarazem źródłem danych
empirycznych była ankieta pocztowa, narzędziem zaś – kwestionariusz. Technikę
ankiety wybrano przede wszystkim ze względu na jej anonimowy charakter zapew-
niający w wysokim stopniu szczere odpowiedzi respondentów. Problematyka badań
zawartych w ankiecie dotyczyła między innymi: aktywności radnych podczas kam-
panii wyborczej, rodzaju, jakości oraz ilości prowadzonych działań marketingowych,
przebiegu kariery polityczno-samorządowej oraz przyszłych planów.
Celem opracowania jest zbadanie i zdiagnozowanie ewolucji marketingu poli-
tycznego w Polsce oraz wskazanie jego przełomowych okresów, ze szczególnym
uwzględnieniem wyborów samorządowych. Przeprowadzone analizy mają ponadto
na celu ukazanie odmienności działań marketingowych prowadzonych przed wybo-
rami na poziomie województwa od tych, które są prowadzone na szczeblu central-
nym i lokalnym.
Autorka postara się między innymi znaleźć odpowiedź na pytania: „Jakie metody
i narzędzia są najbardziej skuteczne podczas walki wyborczej o fotel radnego sejmi-
ku województwa?” oraz „Jakie są różnice w prowadzeniu kampanii w regionie?”. Co
więcej, spróbuje określić wpływ coraz bardziej niekonwencjonalnych technik marke-
tingowych na decyzje wyborców.
Niniejsza publikacja została podzielona na pięć części.
10
Marketing polityczny w regionie
Rozdział pierwszy otwiera analiza pojęcia marketingu politycznego. Przedsta-
wiono jego teoretyczne ujęcia, defi nicje oraz przyczyny powstania. W szczegółowy
sposób opisano historię oraz rozwój marketingu politycznego i wyborczego.
Drugą część publikacji poświęcono zagadnieniom związanym z samorządem
regionalnym. Szczegółowym rozważaniom zostały poddane historyczno-kulturowe
czynniki wpływające na rozwój regionalny i lokalny kraju, zwłaszcza ewolucja
kształtowania się mapy polskich regionów oraz podstaw prawnych ich funkcjonowa-
nia. W rozdziale tym przedstawiono ponadto zarys historii samorządu terytorialnego
w Polsce oraz kompetencje samorządu regionalnego.
Kolejna część książki koncentruje się na komparacji kolejnych kampanii wybor-
czych, ze szczególnym uwzględnieniem elekcji do organów samorządu terytorial-
nego, poczynając od 1989 roku, a kończąc na działaniach przedwyborczych w 2011
roku. W rozdziale tym porównano jakość oraz charakter działań marketingowych
w kolejnych kampaniach, a przeprowadzone analizy pozwoliły wyłonić przełomowe
momenty oraz wskazać charakterystyczne etapy w polskim marketingu politycznym.
W czwartym rozdziale wykazano znaczenie działań marketingowych w przed-
sięwzięciach zmierzających do objęcia władzy na różnych szczeblach. Przedstawio-
no ewolucję kampanii wyborczych, ich etapy oraz najczęściej stosowane strategie.
Szczególnie dużo uwagi poświęcono kampanii prowadzonej na poziomie regio-
nalnym. Zaprezentowano metody i techniki najbardziej skuteczne w ubieganiu się
o mandat na szczeblu wojewódzkim oraz wnikliwie scharakteryzowano regionalny
marketing docelowy.
W końcowej części książki została poruszona kwestia efektywnego budowania
wizerunku kandydata biorącego czynny udział w wyborach samorządowych. Szcze-
gółowo zaprezentowano cechy mające wpływ i przyczyniające się do sukcesu lub
klęski wyborczej. Ukazano ponadto kolejne etapy procesu tworzenia image’u kan-
dydata ubiegającego się o mandat w strukturach ponadpowiatowych. Drugą część
rozdziału poświęcono charakterystyce zespołu form i środków marketingowego
oddziaływania na wyborcę, tak zwanemu promotion mix w odniesieniu do regionu.
Publikację zamyka podrozdział traktujący o specyfi ce regionalnych działań marke-
tingowych.
Opracowanie w dużej mierze ma charakter badawczy, a poruszane w nim treści
odnoszą się do wiedzy z różnych specjalności, na przykład: marketingu politycznego,
samorządu terytorialnego oraz teorii i praktyki funkcjonowania elit. W związku z po-
wyższym książka ma szansę zainteresować nie tylko politologów, ale również specja-
listów od zarządzania oraz socjologów. Do grona jej adresatów można również zali-
czyć praktyków, w szczególności samorządowców regionalnych i marketingowców.
1. TEORIA I HISTORIA MARKETINGU POLITYCZNEGO
1.1. Próba systematyki defi nicji marketingu politycznego
Marketing polityczny to stosunkowo nowa specjalność w ramach nauk o polityce,
której intensywny rozwój przypada dopiero na drugą połowę XX wieku1. Chcąc wy-
jaśnić pojęcie marketingu politycznego, należy wcześniej zdefi niować termin „mar-
keting” w ujęciu czysto ekonomicznym. Od narodzin teorii marketingu, czyli od lat
czterdziestych XX wieku, do chwili obecnej sformułowano bowiem wiele defi nicji2.
Pierwszą z nich opublikowało Amerykańskie Stowarzyszenie Marketingu w 1941
roku, którego członkowie uznali, że marketing to „prowadzenie działalności gospo-
darczej, odnoszącej się do przepływu towarów i usług od producenta do konsumenta
lub użytkownika”3. Bardzo szybki rozwój dyscypliny marketingu sprawił, że defi ni-
cja ta stała się dalece niewystarczająca, gdyż określała jedynie jeden z instrumentów
marketingu, a mianowicie dystrybucję. Już w 1958 roku Wroe Alderson zauważył, że
(…) marketing przynosi informacje o koniecznych i niezbędnych przekształceniach w zróżni-
cowanym obszarze popytu na określone towary ze względu na wielofazowy proces klasyfi ko-
wania i analizowania potrzeb rynkowych4.
Dzięki tym spostrzeżeniom Amerykańskie Stowarzyszenie Marketingu w 1960
roku sformułowało bardziej rozbudowaną defi nicję, twierdząc, że „marketing jest
zespołem stosowanych technik w celu pobudzenia aktywności w handlu”5. Jeszcze
w tym samym roku Jenny McCarthy przedstawił kolejną, również instrumentalną,
koncepcję marketingu opartą na czterofunkcyjnym modelu zmiennych zależnych:
produkcie, cenie, dystrybucji i promocji, tworzących razem tak zwany marketing mix6.
1 A. Banasik, Jak uwodzą politycy, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2002, s. 72.
2 R. Wiszniowski, Marketing wyborczy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa–Wrocław 2002,
s. 11.
3 American Marketing Defi nitions Committee on Terms, Marketing Defi nitions: A Glossary of Mar-
keting Terms, American Marketing Association, Chicago 1960, s. 2.
4 W. Alderson, The Analytical Framework for Marketing [w:] D. Duncan (red.), Preceedings: Confe-
rence of Marketing Teachers from Far Western States, University of California, Berkeley 1958, s. 15–28.
5 American Marketing…, s. 2.
6 J. McCarthy, Basic Marketing: a Managerial Approach, R.D. Irwin, Homewood, IL 1960, s. 15.
12
Marketing polityczny w regionie
Typowo ekonomiczne ujęcie marketingu, ograniczone jedynie do działalności re-
klamowej i handlowo-produkcyjnej, nie funkcjonowało jednak długo. W 1965 roku
Charles Barwell zwrócił uwagę na rolę, jaką odgrywają klienci, uznając, że
Marketing jest fi lozofi ą – nie jest jedynie systemem działań rynkowych czy też strukturą
organizacyjną. Rozwój marketingu wiąże się z przeświadczeniem, iż zysk ze sprzedaży i satys-
fakcjonujący zwrot zainwestowanych nakładów może zostać osiągnięty jedynie dzięki wnik-
liwej identyfi kacji, antycypacji i satysfakcji potrzeb oraz nastawień konsumentów. Jest więc
procesem intelektualnym, który prowadzi do usytuowania konsumenta w centrum działalności
ekonomicznej, akcentując tym samym charakter publiczny (prospołeczny) marketingu7.
Kolejnym przełomem w rozwoju pojęcia marketingu stała się koncepcja Philipa
Kotlera i Stevena Levy’ego z 1969 roku. Naukowcy włączyli bowiem metody i tech-
niki marketingowe do tak zwanych pozaekonomicznych dziedzin aktywności pub-
licznej. Zauważyli również, że z punktu widzenia prowadzonych działań marketin-
gowych można analizować na przykład kościoły czy instytucje publiczne. Oznaczało
to, że marketing stał się pojęciem szerszym, coraz bardziej pojemnym i obejmował
różne aspekty życia8. Na początku lat 70. XX wieku pojawiły się następne interpre-
tacje, a jedną z nich była koncepcja Kotlera opierająca się na założeniu, że „mar-
keting to specyfi czny układ transakcji społecznych i politycznych stymulowanych
i wartościowanych”9. Transakcje zdaniem Kotlera to procedury wymiany wartości
między przynajmniej dwiema partiami politycznymi. Według niego celem marke-
tingu jest satysfakcja w zaspokajaniu potrzeb oraz chęć wymiany dóbr, usług czy
idei. Peter Blau, poddając analizie relacje zachodzące między jednostkami, a także
między całościami strukturalnymi, takimi jak grupy, społeczności, organizacje i in-
stytucje, stwierdził, że to komplementarność bądź sprzeczność interesów pomiędzy
uczestnikami życia społecznego prowadzą do wykształcenia określonych „transakcji
społecznych”10. Podstawową zasadą wymiany pomiędzy partnerami jest to, że odno-
szą oni obustronne korzyści z przeprowadzanych transakcji, ponieważ ich realizacja
leży we wspólnym interesie stron11. Całkowicie inny pogląd od Kotlera reprezento-
wał Peter Drucker, którego zdaniem podstawą marketingu nie jest proces wymiany.
Twierdził on bowiem, że
(…) prawdziwy marketing wynika z orientacji rynkowej konsumentów, ich demografi cznego
rozwoju, potrzeb i wartości. Nie daje jednak jednoznacznych odpowiedzi na pytanie, co chce-
my sprzedać, lecz pozwala wywnioskować o tym, co konsument chce zakupić12.
7 C. Barwell, The Marketing Concept [w:] A. Wilson (red.), The Marketing of Industrial Products,
Hutchinson, London 1965, s. 3.
8 A.W. Jabłoński, L. Sobkowiak (red.), Marketing polityczny w teorii i praktyce, Wydawnictwo
Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2002, s. 46–47.
9 Ph. Kotler, A Generic Concept of Marketing, „The Journal of Marketing” 36 (72)/1972, s. 49.
10 P. Blau, Wymiana jako podstawowa siła życia społecznego [w:] M. Kempny, J. Szmatka (red.),
Współczesne teorie wymiany społecznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992, s. 440–460.
11 J. Turner, Struktura teorii socjologicznej [w:] A.W. Jabłoński, L. Sobkowiak (red.), Studia z teorii
polityki, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1998, s. 229–242.
12 P. Drucker, Management, Pan Books, London 1979, s. 59.
1. Teoria i historia marketingu politycznego
13
Kolejną, odmienną od kotlerowskiej defi nicję zaprezentowali w 1982 roku Noel
Capon i Gary Mauser, zwracając uwagę na aspekt funkcjonalny marketingu, szcze-
gólnie podkreślając jego walory technologiczne. Tak pojmowany marketing stanowił
zespół technik inżynieryjnych, umiejscowionych w praktyce zarządzania. Zgodnie
z tym założeniem łączył on dwie metody oddziaływania, z których jedną było ko-
munikowanie perswazyjne (między innymi promocja, reklama), a drugą metoda
adaptacji, czyli przystosowanie do istniejących wzorców zachowań przez kreowanie
produktów łatwych do odszukania i zidentyfi kowania na rynku13. Pomimo że pogląd
prezentujący „inżynieryjne” rozumienie marketingu nie był tak szeroki jak analiza
Kotlera, ponieważ ograniczał się wyłącznie do kreowania postaw, to opierając się na
procesach komunikacji społecznej, bardziej odpowiadał analizom działań organizacji
pozaekonomicznych14.
Coraz intensywniejsza krytyka zbyt wąskiego rozumienia marketingu skłoniła
Kotlera do stworzenia szerszej i kompleksowej koncepcji – marketingu społecznego.
W 1990 roku stwierdził on, że marketing to szeroko pojęty proces społeczny, który
z jednej strony dostarcza efektywnych technik wytwórcy (na przykład ofert poli-
tycznych), z drugiej zaś wprowadza postulat podniesienia dobrobytu społeczeństwa
jako całości. Według tej koncepcji marketing defi niowany był zatem jako całokształt
stosunków ekonomicznych, społecznych i politycznych, a jednym z jego celów było
uwzględnienie wartości publicznych. Z tego wynika, że działania podmiotów poli-
tycznych można traktować jako przedsięwzięcia o charakterze marketingowym.
Analiza procesu rozwoju pojęcia marketingu pozwala stwierdzić, że początko-
wo był on ukierunkowany na organizacje typowo ekonomiczne i dotyczył wyłącznie
produktów materialnych, a następnie usług. Na ponadmaterialny charakter marketin-
gu zwrócił uwagę Andrzej Szromnik, który uważa, że
(…) marketing należy rozpatrywać nie tylko przez pryzmat materialnych potrzeb człowieka
czy jego potrzeb konsumpcyjnych, ale także przez pryzmat potrzeb i pragnień wyższego rzędu,
zaspokajanych przez uczestnictwo w imprezach i pracach różnych organizacji, przez obcowa-
nie i stosunki z wybranymi osobami, przez przebywanie na określonym obszarze czy też przez
możliwość poznania i akceptacji różnych idei15.
Wraz z upływem czasu transakcje wymienne przestały mieć charakter komercyjny,
a podmioty zaczęły oczekiwać alternatywnych, niejednokrotnie niematerialnych, roz-
wiązań. Wyłącznie dotychczas znany ekonomiczny marketing znalazł swoje zastoso-
wanie w sferze instytucji publicznych realizujących określony program przedsięwzięć
społecznych, politycznych, kulturalnych, oświatowych, administracyjnych, charyta-
tywnych czy nawet socjalnych. Z marketingu ekonomicznego, w drodze ewolucji,
wydzieliła się jego część społeczna – tak zwanych non profi t marketing (marketing
w organizacjach niedochodowych), z której następnie wyłonił się nurt polityczny.
13 R. Wiszniowski, Marketing wyborczy, s. 14–15.
14 R. Wiszniowski, Marketing polityczny. Koncepcje teoretyczne i praktyka [w:] A.W. Jabłoński,
L. Sobkowiak (red.), Studia..., s. 229–242.
15 A. Szromnik, Marketing komunalny. Rynkowa koncepcja zarządzania gminą, „Samorząd Teryto-
rialny” 3/1996.
14
Marketing polityczny w regionie
Ewolucja postrzegania pojęcia marketingu
Tabela 1
ROK
1958
1960
1965
1969
1979
1982
1990
AUTOR
W. Alderson
J. McCarthy
C. Barwell
Ph. Kotler
S. Levy
P. Drucker
N. Capon
G. Mauser
Ph. Kotler
KONCEPCJA
Marketing to źródło informacji niezbędnej w procesie analizowania
potrzeb rynkowych
Ekonomiczne postrzeganie marketingu jako zbioru technik
(kompleks marketingowy) wykorzystywanych w handlu
Marketing zorientowany na klienta
Ekspansja marketingu do sfery usług
Marketing skierowany na cechy produktu (usługi), o które zabiega
konsument
Rosnące znaczenie technologii w marketingu
Wprowadzenie marketingu do instytucji pozaekonomicznych
Źródło: opracowanie własne na podstawie: R. Wiszniowski, Marketing wyborczy, s. 16.
Marketing polityczny zawdzięcza zatem swoje początki potrzebom samych organizacji
społeczno-politycznych, a jednym z jego celów stało się komunikowanie oraz zaspokajanie
potrzeb aktorów na scenie politycznej16.
Obecnie często jest przytaczana defi nicja marketingu politycznego stworzona
przez Grażynę Ulicką. Mówi ona, że jest to
(…) zespół teorii, metod, technik i praktyk społecznych mających na celu przekonanie obywa-
teli, by udzielili poparcia człowiekowi, grupie lub projektowi politycznemu17.
Podobne ujęcie kilka lat wcześniej zaproponował Michel Bongrand, twierdząc, że
marketing polityczny to
(…) techniki mające za cel dostosowanie kandydata do jego potencjalnego elektoratu, spopu-
laryzowanie go jak największej liczbie wyborców i każdemu z nich, stworzenie różnicy w sto-
sunku do konkurentów oraz minimalnym wysiłkiem zjednanie sobie podczas kampanii, jak
największej ilości niezdecydowanych wyborców18.
Tadeusz Sztucki defi niuje marketing polityczny jako „zastosowanie metod oraz
technik marketingu do działalności politycznej i do polityków”, a zwłaszcza do pro-
wadzenia badania ich popularności, wielkości potencjalnego i rzeczywistego elek-
toratu, tworzenia ich pozytywnego i akceptowanego wizerunku oraz promocji poli-
tyków i głoszonych przez nich programów dla celów wyborczych i tym podobne19.
Robert Wiszniowski uważa, że jest to
16 R. Wiszniowski, Marketing wyborczy, s. 14–15.
17 G. Ulicka, Wpływ marketingu politycznego na zmiany w życiu publicznym państw demokratycz-
nych [w:] T. Klementowicz (red.), Trudna sztuka polityki. Szanse. Ryzyko. Błąd, Studia Politologiczne
Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1996, s. 157.
18 M. Bongrand, Le Marketing Politique, Presses Universitaires de France, Paris 1986, s. 5.
19 T. Sztucki, Encyklopedia marketingu, Wydawnictwo Placet, Warszawa 1998.
1. Teoria i historia marketingu politycznego
15
(…) zespół technik służących do kreowania zmian zachowań podmiotów polityki oraz obywa-
teli w przestrzeni rywalizacji politycznej, w określonych i długofalowych procesach20.
Marzena Cichosz i Dariusz Skrzypczyński proponują natomiast traktowanie mar-
ketingu politycznego jako
(…) zespołu technik wykorzystywanych do stworzenia odpowiedniego obrazu kandydata
wśród jego elektoratu, wypromowania jego osoby, wyróżnienia go spośród rywali i uzyskania
maksymalnej liczby głosów przy jak najmniejszym zużyciu środków21.
Defi nicja ta ogranicza jednak marketing polityczny do czasu wyborów, wiążąc go
z osobą konkretnego polityka. W rzeczywistości działania marketingu politycznego
są prowadzone z różnym natężeniem przez cały czas, a politycy współtworzą obraz
partii politycznej, w której funkcjonują.
Andrzej Antoszewski wyróżnia dwa obszary funkcjonowania marketingu poli-
tycznego:
1) Marketing polityczny rozumiany jako zespół działań mających na celu promo-
wanie konkretnych inicjatyw politycznych. W takim ujęciu traktowany jest w sposób
zbliżony do pojęcia propagandy politycznej, którą uważa się za celowe i świadome
działanie zmierzające do kształtowania ludzkich postaw i zachowań zgodnych z in-
tencjami inicjatora propagandy. Ze względu jednak na pejoratywny odbiór pojęcia
propaganda, wynikający z jej destrukcyjnej często funkcji w społeczeństwie totali-
tarnym, większość autorów zrezygnowała z niego na rzecz terminu marketing poli-
tyczny.
2) Marketing polityczny traktowany jako zespół działań mających za zadanie
przedstawić kandydata w najkorzystniejszym świetle, przy jednoczesnym ukazaniu
niekorzystnych stron rywali. W tym ujęciu marketing polityczny jest podstawowym
elementem kampanii wyborczej i obejmuje kompleks działań zmierzających do pre-
cyzyjnego zdefi niowania, a następnie promocji oferty wyborczej kandydata22.
Za interesujące należy również uznać defi nicje marketingu politycznego propo-
nowane przez politologów amerykańskich. Przypisują oni bowiem dużą rolę wywo-
ływaniu pożądanej reakcji wyborców. Nicholas O’Shaughnessy zaproponował wy-
różnienie trzech typów defi nicji marketingu politycznego i są nimi:
–
transakcje, w których nacisk jest położony na zawieranie specyfi cznej ugody
między stronami kontraktu wyborczego;
– defi nicje szersze, oparte na koncepcji wymiany dóbr między uczestnikami
tego procesu;
– defi nicje celowościowe, podkreślające działania podejmowane przez jeden
podmiot polityki, którego celem jest wywołanie reakcji innego podmiotu
w stosunku do danego obiektu społecznego23.
20 R. Wiszniowski, Marketing polityczny, s. 230.
21 M. Cichosz, D. Skrzypczyński, Co to jest marketing polityczny?, „Aida Media” 8/1997.
22 D. Ostrowski, Funkcje i rola marketingu politycznego w wyborach we współczesnych państwach
europejskich, http://www.pracowniamarketingowa.edu.pl/dtekst.php?ID=15 (dostęp: 9.09.2010).
23 Z.J. Pietraś, Decydowanie polityczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa–Kraków 1998,
s. 433–434.
Pobierz darmowy fragment (pdf)