Cyfroteka.pl

Poemat, wbrew pozorom, bardzo na czasie. Bo czyż współczesność nie mnoży polskich wygnańców rozrzuconych po całym świecie? Jeśli nie politycznych, to ekonomicznych. Wygnańców tęskniących za krajem nie mniej wcale niż XIX-wieczny wieszcz. Dlatego lekkomyślnością byłoby mieć epopeję narodową za lekturę szkolną jedynie. Sam autor zresztą obawiał się, że pozwolił sobie na zbytnią lekkość stylu i formy, a pierwsi jego odbiorcy mieli mu to za złe. Dziś jednak ów brak napuszenia stanowi o sile i wdzięku utworu, a bajecznie przyjemny w recytacji trzynastozgłoskowiec pozwala na łatwość odbioru nawet u całkiem niedorosłych czytelników.
Nie sposób odmówić „Panu Tadeuszowi” mocy dostarczania nie tylko szlachetnych wzruszeń, ale również pobudzania do szczerych wybuchów śmiechu, bo i w komicznych sytuacjach swych bohaterów poeta osadzać potrafił.
Tadeusz, Zosia, Jankiel, ksiądz Robak czy klucznik Gerwazy – nie są to tylko pusto brzmiące imiona. Te postaci ożyją w każdym, kto zechce je poznać. W tym zaś pomocne będzie dołączone do utworu omówienie, które zawiera także objaśnienie szlacheckich obyczajów – dziś mogących budzić zdumienie – oraz opis konstrukcji literackiej tej księgi polskości.