Cyfroteka.pl

klikaj i czytaj online

Cyfro
Czytomierz
00230 003230 22435165 na godz. na dobę w sumie
wyszukaj dokładnie | pobierz wtyczkę
Paryż. Udany weekend. Wydanie 5 - książka
Paryż. Udany weekend. Wydanie 5 - książka
Autor: Liczba stron: 144
Wydawca: Bezdroża Język publikacji: polski
ISBN: 978-83-246-6411-5 Data wydania:
Lektor:
Kategoria: ebooki >> poradniki >> fotografia
Porównaj ceny (książka, ebook (-20%), audiobook).
Czytaj online.
Komentuj

Czy jest ktoś, kto może przedstawić Paryż lepiej niż Michelin? Każde z paryskich miejsc jest unikalne i niepowtarzalne. Subtelna alchemia wyczuwalna w ich atmosferze sprawia, że od razu wiemy, gdzie jesteśmy. Dzięki temu przewodnikowi każdy może znaleźć swój własny Paryż – Paryż małych kafejek, miasto wspaniałych zabytków i luksusowych butików, bądź Paryż Wiktora Hugo i Aleksandra Dumas. Dzięki informacjom sprawdzonym przez pokolenia profesjonalistów weekend w Paryżu musi się udać.

Ruszajcie w świat z przewodnikami Michelina!

Zapraszamy w podróż po najwspanialszych regionach świata.

W czterech częściach przewodnika z serii 'Udany weekend' znajdziecie niezbędne informacje o celu Waszej podróży:

Gwiazdki (tradycyjny system oceny atrakcji turystycznych)
*** zobacz koniecznie
** warto odwiedzić
* godne uwagi

Znajdź podobne książki Ostatnio czytane w tej kategorii

Darmowy fragment publikacji:

Tytuł: Tytuł oryginału: Paryż – Udany Weekend Le Guide Vert. Paris Polska wersja Koncepcja serii Udany Weekend: Marzena Daszewska, Tomasz Ostrowski Tłumaczenie i redakcja: Aktualizacja wydania: Korekta: Koncepcja grafi czna: Redakcja techniczna map: Skład: Marta Duda Teresa Karkowska Justyna Stawarz, Barbara Faron Marzena Daszewska, Paweł Kosmalski Anna Styrska Paweł Kosmalski, Katarzyna Leja, Teresa Karkowska © Jose Ignacio Soto / Shutterstock.com Zdjęcie na okładce: Wszelkie prawa zastrzeżone. Nieautoryzowane rozpowszechnianie całości lub fragmentu niniejszej publikacji w jakiejkolwiek postaci jest zabronione. Wykonywanie kopii metodą kserografi czną, fotografi czną, a także kopiowanie książki na nośniku fi lmowym, magnetycznym lub innym powoduje naruszenie praw autorskich niniejszej publikacji. Wszystkie znaki występujące w tekście są zastrzeżonymi znakami fi rmowymi bądź towarowymi ich właścicieli. Autor oraz wydawnictwo Helion dołożyli wszelkich starań, by zawarte w tej książce informacje były kompletne i rzetelne. Nie biorą jednak żadnej odpowiedzialności ani za ich wykorzystanie, ani za związane z tym ewentualne naruszenie praw patentowych lub autorskich. Autor oraz wydawnictwo Helion nie ponoszą również żadnej odpowiedzialności za ewentualne szkody wynikłe z wykorzystania informacji zawartych w książce. Helion S.A. ul. Kościuszki 1c, 44-100 Gliwice tel.: 32 230 98 63 e-mail: bezdroza@bezdroza.pl http://bezdroza.pl Drogi Czytelniku! Jeżeli chcesz ocenić tę książkę, zajrzyj pod adres: http://bezdroza.pl/user/opinie/?bepau5 Możesz tam wpisać swoje uwagi, spostrzeżenia, recenzję. Wydanie V ISBN 978-83-246-6411-5 Copyright © Le Guide Vert Michelin – Michelin cie Le Guide Vert Michelin, 46, avenue de Breteuil, 75324 Paris Cedex 07 Copyright © for the Polish Edition by Helion, 2013 • Księgarnia internetowa • Lubię to! • Kup książkę • Poleć książkę • Oceń książkę 4 Nasza społeczność Dzielnice i zabytki Paryża N I L E H C M I i / r e n g v u a S i Kup książkę . S W rytmie fal Sekwany Poleć książkę Dzielnice i zabytki Paryża L’Alma (Alma) Można tu spędzić wieczór w teatrze lub wytwornej restauracji, można też powłóczyć się po pięknych ulicach lub zapoznać z rzeźbami Khmerów w muzeum Guimet i sztuką współczesną w Musée d’Art moderne de la Ville de Paris. Usytuowanie Dzielnice VIII i XVI – metro: Alma-Marceau, Iéna (linia 9). Zob. mapa pod hasłem Champs- -Élysées – s. 40. Most de l’Alma prowadzi z lewego brzegu Sekwany do centrum dzielnicy o tej samej nazwie. Po prawej znajduje się przystań dla regularnie pływających po rzece statków – bateaux-mouches. W pobliżu: Champs-Élysées, Trocadéro, plac Concorde. Nazwa Nazwa placu upamiętnia pierwsze zwycięstwo wojsk francusko-angielskich podczas woj- ny krymskiej, odniesione pod Almą w 1854 r. Ludzie Most Almy (na prawym brzegu) zdobi po- sąg Żuawa, służący do mierzenia poziomu wód Sekwany podczas powodzi. W stycz- niu 1910 r. fale sięgnęły aż do podbródka fi gury. Za model fi gury posłużył niejaki André-Louis Gody, obywatel Gravelines, miasteczka na północy Francji. Spacer Place de l’Alma (plac Alma) W  południowej części placu na początku avenue de New-York znajduje się natu- ralnej wielkości złocona kopia pochodni, którą wznosi Statua Wolności w  Nowym Jorku. Przez wiele miesięcy po tragicznym wypadku księżnej Walii, Diany Spencer (31 VIII 1997), pomnik ten był celem piel- grzymek wielbicieli Lady Di. Na wschód od placu, na początku cours Albert 1er, stoi pomnik Adama Mickiewi- cza, odsłonięty w  1929 r., dzieło Antoi- ne’a Bourdelle’a. Pomnik wykonano z ini- cjatywy syna poety, Władysława. Avenue Montaigne Na prowadzącej do Pól Elizejskich alei zwracają uwagę eleganckie kamienice i  sklepy z odzieżą i innymi produktami znanych marek (Calvin Klein, Vuitton, Nina Ricci). Fasadę teatru des Champs-Élysées (nr 15) zaprojektował Antoine Bourdelle. Polichromie zdobią- ce sufi t Wielkiej Sali wykonał Maurice Denis. Zwiedzanie Musée d’Art moderne de la Ville de Paris (Muzeum Sztuki Nowoczesnej Miasta Paryża) W jednym ze skrzydeł palais de Tokyo, 11 avenue du Président-Wilson; codz. z wyj. pn. 10.00– 18.00; czw. do 22.00; nieczynne w dni świąteczne; 10 euro; www.mam.paris.fr. Pałac Tokijski wzniesiono na Wystawę Światową w 1937 r. Ekspozycja obejmuje dzieła reprezentujące wszystkie wielkie prądy artystyczne XX w. Godne uwagi są dzieła A. Bour- delle’a  (Francja), F. Légera, R. Delaunaya, H. Matisse’a  (1932), P. Picassa, M. Chagalla. Jednym z największych obrazów na świecie jest Wróżka Elektryczność (La Fée Électrici- té; 600 m2, 250 części) Raoula Dufy’ego, konfrontująca cywilizację starożytną z jej prze- kształconą przez fi lozofów i uczonych wizją. Żuaw ma często stopy w wodzie i / r e n g v u a S i N I L E H C M I . S Bastille N M R / r e v i l i O . T Dziewięć tańczących apsaras (Kambodża, epoka angkorska) Palais de Tokyo – Site de création contemporaine (Ośrodek Współczesnej Twórczości Artystycznej) Codz. z wyj. wt. 12.00–24.00; 24, 25 i 31 XII do 18.00; nieczynne: 1 I, 1 V; 8 euro (do 26 lat 6 euro; poniżej 18 lat wstęp wolny), 1. pn. w miesiącu od 18.00: wstęp wolny. Odbywają się tu wystawy i  imprezy kulturalne poświęcone różnym dziedzinom sztuki (m.in. sztuki plastyczne, design, moda, literatura, muzyka, taniec, kino). Musée national des Arts asiatiques – Guimet (Narodowe Muzeum Sztuki Azjatyckiej) 6 place d’Iéna; codz. z wyj. wt. 10.00–18.00, nieczynne: 1 I, 1 V, 25 XII; 7,50 euro (dzieci: wstęp wolny), 1. nd. miesiąca: wstęp wolny; www.museeguimet.fr. Świątynia kultury Azji, wzniesiona w 1889 r. przez kolekcjonera Émile’a Guimeta (1836– 1919), posiada ponoć najbogatszą kolekcję sztuki Wschodu na świecie. Azja Południowo-Wschodnia – parter. Wchodząc do sali poświęconej sztuce Kambodży, stajemy w osłupieniu przed kolosalnym posągiem Nagi, węża o siedmiu głowach, który w Angkorze, dawnej stolicy Khmerów, stanowił zakończenie balustrady alei wiodącej do świątyni Preah Khan. W muzeum można odbyć podróż po Azji: przed nami roztaczają swe powaby skarby Chin, Japonii, Indii, Tybetu, Wietnamu, Indonezji, Birmy, Tajlandii… Zewsząd spoglądają na nas posągi Buddy utrzymane w różnych stylach. Musée des Égouts (Muzeum Kanalizacji) Po drugiej stronie Sekwany, róg quai d’Orsay i  pont de l’Alma; V–IX: 11.00–17.00, X–IV: 11.00–16.00; nieczynne: czw. i pt., 2 tyg. w I, 1 I, 25 XII; 4,20 euro (dzieci: 3,40 euro). Tajemnicze, nieco niepokojące podziemne kanały budzą wielką ciekawość. Tu  można zejść w sam środek „wnętrzności Paryża”. Trasa prowadząca po kanałach pozwala odkryć pracę kanalarzy i urządzenia, jakimi się posługują w walce toczonej od wieków ze ścieka- mi. Gwarantuje się intensywne zapachy… Bastille (Bastylia) Dzielnica wielkich uroczystości i rozrywki. Na melomanów opuszczających z powagą operę czyhają bary, restauracje i kluby nocne. Przebywając w tej części Paryża trzeba koniecznie odwiedzić place de la Bastille i operę. Stąd blisko już na St-Antoine lub Marais. Usytuowanie Dzielnice IV, XI i XII – metro: Bastille (linie 1, 5 i 8). Zob. mapa pod hasłem Marais – s. 89. Dzielnica koncentruje się wokół placu de la Bastille, należą do niej okolice bulwarów Ri- chard-Lenoir, Beaumarchais i de la Bastille oraz ulic du Faubourg-St-Antoine i St-Antoine. W pobliżu: Marais. Nazwa Dzielnica nosi tę samą nazwę co słynna, nieistniejąca już twierdza królewska. 30 Kup książkę Poleć książkę Kup książkę Poleć książkę 31 l l l i V a s i r a P e d e e d s e é s u M s e d e u q e h t o t o h P © H. Robert, Bastylia w pierwszych miesiącach rozbiórki Dzielnice i zabytki Paryża Tło Słynne więzienie. Król Karol V postanowił wznieść tu zamek St- Antoine, który paryżanie nazwali później Bastylią – od podmokłego, niezbyt zachęcającego terenu, na którym stanął. Pierwszy kamień pod budowę położono w 1370 r. Historia fortecy nie ma w sobie nic heroicz- nego: oblegana siedem razy w cza- sie wojen domowych, sześć razy poddawała się bez walki… W Basty- lii był więziony – i zmarł w 1703 r. – tajemniczy człowiek zwany „Żelazną Maską”, którego legenda podaje za brata bliźniaka Ludwika XIV. Zdobycie Bastylii. Od XVII w. Bastylia, przekształcona na więzienie stanu, stała się symbolem absolutystycz- nej samowoli monarchii. 14 VII 1789 r. uzbrojeni paryżanie atakują twierdzę. Markiz de Launay, dowódca, postanawia poddać im Bastylię. Zostaje wraz z podległym mu niewiel- kim garnizonem zmasakrowany przez tłum. Siedmiu więźniów (w tym jednego szaleńca) obnosi się w triumfalnym pochodzie. Pod koniec 1789 r. 800 robotników zaczyna kamień po kamieniu rozbierać Bastylię. Dziś dzień zdobycia Bastylii uważa się za symboliczną datę rozpoczęcia Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Jest to najważniejsze we Francji święto narodowe. Spacer Place de la Bastille Wokół placu usytuowane są kina, kawiarnie i sale, w których odbywają się różnego ro- dzaju spektakle. Linie na placu wyznaczają zarys murów nieistniejącej twierdzy. Pośrodku wznosi się co- lonne de Juillet – Kolumna Lipcowa (1831–40), wysoka na 47 m. W krypcie pod kolum- ną spoczywają polegli podczas rewolucji 1830 i 1848 r. Uliczki Plątanina malowniczych uliczek w dzielnicy gościła niegdyś słynne ludowe zabawy taneczne, na które zachodzili chętnie apasze, czyli miejscowe „niebieskie ptaki” z półświatka. Stare sklepi- ki sąsiadują tu z mnogością barów, w których tętni życie towarzyskie. Zwiedzanie Opéra de Paris-Bastille Zwiedzanie z przewodnikiem (1 godz. 15 min); 12 euro; informacje – tel.: 01 40 01 19 70. Budowa opery trwała sześć lat (1983–89). Jej twórca, architekt Carlos Ott, zdecydował się na nowoczesny projekt, w którym wielką wagę przyłożono do harmonii form i proporcji budowli oraz do doboru materiałów. Inauguracja odbyła się – jakżeby inaczej – 14 VII 1989 r. Beaubourg Ożywiony tłum, akrobaci, wesołe barwy budynków i odgłosy niczym z dzielnicy ludowej: niewie- le brakuje, byśmy dali się przekonać, że tutaj zabawa trwa codziennie! Nasyciwszy się tym wido- kiem i muzyką, przekraczamy próg Centrum Pompidou – świątyni sztuki współczesnej, w której można poobcować z najnowocześniejszymi tendencjami w obecnej twórczości artystycznej. Usytuowanie Dzielnice III i  IV – metro: stacja  Rambuteau (linia  11), Hôtel-de-Ville (linia  1 i  11) – RER: Châtelet--les-Halles (linia A, B i D). Zob. mapa pod hasłem Les Halles – s. 67 i Marais – s. 88. W połowie drogi między les Halles i dzielnicą Marais. Dalej – Hôtel de Ville i ulica Rivoli. W pobliżu: Châtelet-Hôtel de Ville, les Halles, Marais. Beaubourg I N I L E H C M / y r e z a P . D Zręczność żonglerów fascynuje już od średniowiecza Nazwa W  pobliżu wsi Saint-Merri istniała niezbyt szacowna pla- cówka oferująca łatwe uciechy, którą w  kpinach zwano „Beau Bourg” – „pięknym miasteczkiem”. Centre Georges-Pompidou (Centrum Pompidou) Dzieło architektów Richarda Rogersa i  Renza Piano od 1977  r. przyciąga wzrok stalowym szkieletem, szklany- mi ścianami i  żywymi barwami. Wielkie ruchome scho- dy w  szklanej rurze kreślą gigantyczny zygzak na ścianie awangardowej budowli. Bibliothèque publique d’information – BPI (Biblioteka Publiczna) Zajmuje poziomy 1, 2 i  3. Można tu uzyskać dostęp do najróżniejszych nośników informacji: książek, zdjęć na płytach, fi lmów, taśm wideo, baz danych dokumentalnych itd. Institut de recherche et coordination acoustique et musique – Ircam (Instytut Badań Akustycznych i Muzyki Eksperymentalnej). Umieszczony pod placem Stravinski, zajmuje się eksploracją świata dźwięków i organi- zuje koncerty. Ponadto na 1. i 6. poziomie Centrum Pompidou znajdują się galerie z wystawami czasowymi. Strefa spektakli (poziom -1) To cztery sale, w których odbywają się spektakle artystyczne (taneczne, muzyczne, te- atralne), seanse fi lmowe (sala Garance na poziomie 0) oraz spotkania i konferencje. Musée national d’Art moderne – MNAM/CCI (Narodowe Muzeum Sztuki Nowoczesnej). Wejście z  poziomu 4. W  salach dostępne karty z  informacjami o  wielkich prądach artystycznych. Znajduje się tu jedna z  najbogatszych kolekcji sztuki nowoczesnej na świecie (prawie 50 tys. dzieł sztuki). Obejmuje wszystkie dziedziny twórczości – od malarstwa po architek- turę, przez fotografi ę, kino, nowe media, rzeźbę i wzornictwo przemysłowe. Sale poświę- cone jednemu artyście przeplatają się z salami tematycznymi (kubizm, surrealizm, arte povera – sztuka biedna…) – ułatwia to zapoznawanie się z wielkimi prądami w sztuce nowoczesnej i współczesnej. Choć sale wystawowe są bardzo obszerne, prezentuje się w nich jedynie część dzieł. Co roku ekspozycja ulega zmianie. W ten sposób można poznać inne arcydzieła z kolekcji muzeum. Podczas każdej wizyty można odkryć nowo zakupione dzieła sztuki! Muzeum zajmuje dwa piętra: poziom 5 poświęcony jest sztuce nowoczesnej z okresu 1905–60, poziom 4 – sztuce współczesnej, poczynając od roku 1960. informator Informacja Punkt informacyjny – www.centrepompidou. fr; www.bpi.fr (biblioteka); tel.: 01 44 78 12 33 Zwiedzanie Godziny i ceny biletów – Centre Georges- -Pompidou: 11.00–21.00; muzeum i wysta- wy: 11.00–21.00, czw. 11.00–23.00; nieczyn- ne: wt. i 1 V; 13 euro w sezonie, 11 euro poza sezonem (do 13 lat: wstęp wolny na wysta- wy; do 18 lat: wstęp wolny do muzeum); Musée national d’Art moderne: wstęp wolny w 1. nd. miesiąca; www.cnac-gp.fr. Zwiedzanie z przewodnikiem Musée national d’Art moderne oraz wystawy czasowe. Informacje – tel.: 01 44 78 13 15; sb i 1. nd. mies. 15.30, pozostałe nd. 16.00; 4,50 euro. Karnet – ważny jeden rok; umożliwia stały wstęp bez kolejki do muzeum, na wszyst- kie wystawy, do sal kinowych w centrum oraz na konferencje, zapewnia zniżki na spektakle i koncerty; cena: 21–72 euro. Niepełnosprawni – dla osób niewidzących w muzeum sztuki nowoczesnej urządzo- no dotykowe trasy zwiedzania. Zwiedzanie w grupach, z przewodnikiem, pracowni- kiem Centrum Pompidou. Informacje – tel.: 01 44 78 49 54; www.centrepompidou.fr. 32 Kup książkę Poleć książkę Kup książkę Poleć książkę 33 Dzielnice i zabytki Paryża Beaubourg I N I L E H C M / d n a r e s s u a J Ruchome schody Centrum Pompidou zwane „gąsienicą” Sztuka nowoczesna. W  40 salach znajduje się stała wy- stawa 900 dzieł (ekspozycja modyfi kowana co roku), obej- mująca obrazy, rzeźby, zdjęcia, wzornictwo przemysłowe i architekturę (makiety, drobne przedmioty, meble, szkice). Trasa zwiedzania prowadzi na zmianę przez sale monogra- fi czne (Balthus, Picasso, Rouault, Matisse, Léger…) i  sale tematyczne (martwa natura, akty…). Prezentowane są tu przykłady wszystkich prądów arty- stycznych pierwszej połowy XX  w.: fowizm z  Derainem, Matisse’em, Dufym, którzy pod barwnymi sztandarami nabistów pokrywają brutalnymi, czystymi kolorami duże płaszczyzny. Rzeźbiarze kubistyczni wprowadzają w życie swoje wizje, rekonstruując rzeczywistość w  liniach i  for- mach geometrycznych. Inicjatorami kubizmu (ok. 1907) byli Braque i Picasso, dla których był to tylko jeden z eta- pów twórczości. Na uboczu tego prądu sytuuje się wzniosła sztuka Georgesa Rouaulta, przyglądającego się z uważnym współczuciem istotom upokarza- nym, takim jak klaun po zakończonym numerze cyrkowym. Ruch dada, narodzony podczas I wojny światowej w Zurychu, był z początku gwałtow- nym buntem przeciwko cywilizacji dążącej do samozniszczenia. Negację wartości wyra- żał poprzez coś w rodzaju antysztuki. W roku 1913 Marcel Duchamp zaczął wykorzysty- wać przedmioty użytku codziennego (koło roweru lub stojaki na butelki), podnosząc je do rangi dzieł sztuki (tzw. ready-mades). Chagall poszukuje w sztuce ekspresyjności i darzy szczególną atencją sztukę ludową. Abstrakcjoniści, odrzucając wszystkie elementy odzwierciedlające rzeczywistość, tworzą swoje wizje poprzez grę linii i  barw. Styl abstrakcyjny, którego początki sięgają roku 1909 (Improwizacje Kandinskiego), znajdu- je swoje potwierdzenie w twórczości Kup- ki i Paula Klee. Z prądem tym związani są również konstruktywiści i suprematyści ro- syjscy, pod przywództwem Tatlina i Male- wicza, autora słynnego Czarnego kwadratu na białym tle. Mistrzowie abstrakcji geome- trycznej, Mondrian i van Doesburg, zakła- dają ruch De Stijl, który staje się inspiracją dla znanej, zajmującej się różnymi dziedzinami twórczości szkoły Bauhausu. Funkcjonalizm króluje w dziale poświęconym meblom – metalowym, oszczędnym w formie oraz w archi- tekturze. W połowie drogi pomiędzy geometryzmem kubistów i poszukiwaniami kolory- stów znaleźli dla siebie miejsce Robert i Sonia Delaunay. Fernand Léger, bliski purystom, stara się oddać przemiany, jakim we współczesnym świecie podlega jednostka. Wywodząca się z dadaizmu twórczość surrealistów zajmuje honorowe miejsce na „ścianie André Bretona”, stanowiącej zbiór 250 dzieł, które gromadził w swoim mieszkaniu przy rue de la Fontaine ten słynny poeta i inicjator ruchu surrealistycznego (atmosferę tego mieszkania przywołuje fi lm wideo odtwarzany w części muzeum poświęconej poecie). Kolekcję uzupełniają w sąsiednich salach płótna wielkich surrealistów: De Chirico, Dalego, Magritte’a, Ernsta, Miró, Picassa, Tanguy’ego. Styl był ważną inspiracją dla malarzy ame- rykańskich, np. dla Gorky’ego i Pollocka, na których głębokie wrażenie wywarła technika szkiców automatycznych, stosowana przez surrealistów w latach 20. W latach 50. wielu artystów we Francji i za granicą uwiodła abstrakcja. Niektórzy dzielą powierzchnie obrazów na wielkie płaszczyzny wypełnione jednym kolorem (de Staël), inni próbują wprowadzić do malarstwa trzeci wymiar (Dubuff et). Pierre Soulages z kolei specjalizuje się w czerni. Amerykańską awangardę z lat 40.–60. reprezentują Francis, Pollock i Newman. Tematyczna wystawa przybliża ważne prądy w historii architektury i wzornictwa przemy- słowego: od racjonalizmu lat 30. po lata 50. (Marcel Breuer i Robert Le Ricolais); wykorzy- stanie drewna; twórczość Le Corbusiera. Trasa kończy się przy rzeźbach Brancusiego (wielkiego prekursora współczesnej rzeźby, z pochodzenia Rumuna, który w Paryżu mieszkał od 1904 r. do śmierci w 1957 r.) i olbrzy- mim wycinanym dziele Matisse’a Smutek króla (La Tristesse du roi). Obowiązkowy punkt na trasie Trasa zwiedzania, przybliżająca chronolo- gicznie prądy w sztuce nowoczesnej, pro- wadzi przez osiem sal poświęconych naj- ważniejszym dziełom surrealizmu, których serce stanowi kolekcja najciekawszych dzieł z atelier André Bretona: dzieła jego przyja- ciół, maski afrykańskie i inuickie... 34 Kup książkę Poleć książkę . h P I N I L E H C M / c i j a G Różne przeznaczenie – różne barwy: zielony to kolor instalacji wodnych, biały – przewodów wentylacyjnych, błękitny – klimatyzacji, żółty – instalacji elektrycznych, czerwony – klatek schodowych i korytarzy Na trzech tarasach stanowiących przedłu- żenie muzeum znajdują się monumental- ne rzeźby Laurensa, Miró, Richiera, Ernsta i Caldera. Sztuka współczesna. Twórczość współcze- sna, do której zalicza się dzieła powstałe od 1960 r. do dziś, zajmuje czwarte piętro. Ekspo- zycja zmienia się co roku, wysuwając na plan pierwszy coraz to inne tematy. Można zatopić się tu w różnorodnym świecie barw, form i ru- chu, łączącym sztukę i życie codzienne. Uwagę zwraca z miejsca Requiem dla zwię- dłego liścia (Requiem pour une feuille mor- te), dzieło Tinguely’ego. Przemiany w  sztuce ilustrują dzieła pop- artu (Warhol), nowego realizmu (Klein, Arman, Niki de Saint-Phalle), kinetyzmu (Agam) i  „environnementy” Dubuff eta (Ogród zimowy – Le Jardin d’hiver), Boltan- skiego, Beuysa i Raynauda. Przemiany architektury i  wzornictwa przemysłowego od lat 60. po dziś dzień ilustrują m.in. projekty grupy Superstudio i najnowsze dzieła Toyo Ito lub Dominique Perrault. W  sali kinowej, stanowiącej część trasy zwiedzania, prezentowane są fi lmy Philippe- ’a Garrela, Nicolasa Schoeff era oraz instalacja wideo Petera Campusa. Po wizycie w muzeum lub obejrzeniu wystaw należy koniecznie wjechać na poziom 6. Z końcowej platformy ruchomych schodów oraz tarasów na górze rozciąga się wspa- niały widok na dachy Paryża, nad którymi góruje z  prawej Montmartre i  bazylika Sacré-Cœur. Spacer Quartier Saint-Merri (Dzielnica św. Merri) Udajemy się w kierunku południowym od Fontanny Niewiniątek (fontaine des Innocents). Przechodzimy pod arkadami na rue de la Ferronnerie. Rue de la Ferronnerie Niedaleko kamienicy nr 11, 14 V 1610 r. zamordowany został król Henryk IV. Karetę kró- lewską przyblokowały dwa sczepione wozy. Ten moment wykorzystał Ravaillac, który biegł za nią od samego Luwru: wspiął się na tylne koło powozu i dwukrotnie zatopił nóż w piersi Henryka IV. Rue Saint-Denis Ulica powstała w VIII w. i od tej pory jest jedną z najbogatszych handlowych ulic Paryża. Wciąż praktykuje się tu również najstarszy zawód świata, a co krok kuszą przechod- niów sex-shopy. Rue des Lombards Typowa średniowieczna uliczka, w  której lombardzcy lichwiarze pożyczali srebro za cenę złota. Ich miejsce zajęli później Żydzi i przybysze z Lewantu. Rue Quincampoix Stare kamieniczki (numery 10, 12, 13, 14) pysznią się fasadami zdobnymi w maski, kute z że- laza balustrady balkonów i rzeźbione lub obite gwoździami drzwi. Kościół Saint-Merri (św. Merri) Wejście przez plebanię St-Merri, 76 rue de la Verrerie; codz. 15.00–19.00; możliwość zwiedza- nia z przewodnikiem w 1 i 3 nd. miesiąca o po koncercie o godz. 16.00. Do świętego Merri lub Médérika, który oddał tu ducha Bogu w VII w., modlono się w in- tencji uwolnienia więźniów. Kościół wzniesiono w latach 1520–1612 w stylu gotyku pło- mienistego. Należał niegdyś do bogatej parafi i lichwiarzy lombardzkich. Podobnie jak w  dawnych świątyniach część murów kościoła zasłaniają przylegają- ce doń domy. We wnętrzu utrzymanym w  stylu płomienistym zachowały się piękne Kup książkę Kilka kroków dalej… Ulica de la Grande-Truanderie przypomina wyglądem „dziedzińce cudów”, w których opryszkowie i kobiety lekkich obyczajów zaszywali się aż do czasów Ludwika XIV. Poleć książkę 35 Dzielnice i zabytki Paryża 4 0 0 2 s i r a P , p g a d A © / N I L E H C M / n n a m f u a K I . B Kolorowe stwory w fontannie Strawińskiego witraże z XVI w. (trzy pierwsze przęsła prezbiterium i transept), wspaniałe sklepienie sieciowe na skrzyżowaniu nawy z  transeptem oraz bogate drewniane wyposażenie (ambona, zakrystia) i obrazy. Po wyjściu z kościoła kierujemy się w lewo, w rue de la Verrerie, i obchodzimy prezbiterium ulicą des Juges-Consuls. Na rogu rue du Cloître-St-Merri stoi odnowiona kamienica z XVIII w. Fontanna Strawińskiego Fontanna na placu Stravinski aż kipi od kolorów i ruchu… rzeźb. Czarne są dziełem Tingu- ely’ego, wielobarwne – Niki de Saint-Phalle. Nawiązują do dzieł wielkiego kompozytora (Święto wiosny, Ognisty ptak…). Z tarasu znakomicie widać rzygacze kościoła St-Merri. Rue Saint-Merri Ulica w przedłużeniu rue Berger (aby tam dotrzeć, należy przejść przez rue Beaubourg). Pięk- ne pałace z  XVII w. (pod nr. 9 i  12)  to nie jedyna atrakcja tego zakątka: pozwólmy, by ciekawość zawiodła nas też do wiekowego impasse du Bœuf. W drodze powrotnej przechodzimy ponownie przez rue Beaubourg i docieramy na pla- teau de Beaubourg. Plateau de Beaubourg Na placu zawsze coś się dzieje: a to występy cyrkowe (żonglerzy, połykacze ognia), a to koncerty muzyczne… Latem słońce rozświetla plac przez całe popołudnie. W weekendy zapełniają go tłumy ludzi. Opuszczamy plac ulicą St-Martin. Pasaż Molière po lewej prowadzi do rue Quincampoix. informator Gastronomia Zob. dział „Restauracje” w Informacjach praktycznych (dzielnica IV). Zakupy Agnès B – 6 r. du Jour, metro: Les Halles; tel.: 01 45 08 56 56; www.agnesb.com; nie- czynne nd. Ubrania dla mężczyzn, kobiet i dzieci, galanteria skórzana, akcesoria, bi- żuteria – wszystko znanych projektantów, w pięciu butikach przy jednej ulicy. E. Dehillerin – 18-20 r. Coquillère, me- tro: Les Halles; tel.: 01 42 36 53 13; www.e-dehillerin.fr; nieczynne nd. Znajdziemy tu wszytko, co tylko mo- żemy sobie zamarzyć do kuchni i do stołu. Firma założona w 1820 roku. Le Comptoir des Écritures – 35 rue Quin- campoix, metro: stacja Rambuteau; codz. z wyj. nd. Sklep poświęcony wszystkiemu, co jest związane z pismem. Znaleźć tu moż- na wszelkie artykuły piśmiennicze (m.in. rylce, pędzle, pióra gęsie i łabędzie, obsad- ki do piór, papier ręcznie czerpany, papi- rus); wielu zainteresują też książki o kali- grafi i, galeria czy kursy kaligrafi i. Bois de Boulogne Théâtre Molière – Maison de la Poésie (Teatr Moliera – Dom Poezji) 157 rue St-Martin, dzielnica III; informacje i kasa biletowa – na miejscu lub telefonicznie; codz. z wyj. nd. i pn. 14.00–18.00; tel.: 01 44 54 53 00; www. maisondelapoesieparis.com. Dzieje Teatru Moliera, założonego w 1791 r., były bardzo burzliwe. Otwarty został ponownie w 1994 r. i od tej pory służy jednocześnie jako sala teatralna i dom poezji. Organizowane tu spektakle, koncerty, spotkania i odczyty przybliżają ciekawym poezję z całego świata. Quartier de l’Horloge (Dzielnica Zegara) Obrońca Czasu – Défenseur du Temps, mechaniczna rzeźba Jacques’a Monestiera, dziel- nie walczy ze starzejącą się, choć modernizowaną wciąż dzielnicą. Gdy zegar budzi się do czynu, uzbrojony wojownik staje w szranki ze smokiem, ptakiem lub krabem, które symbolizują kolejno Ziemię, Powietrze i Wodę. Musée de la Poupée (Muzeum Lalek) Imp. Bertrand; codz. z wyj. nd. i pn. 10.00–18.00; nieczynne w dni świąteczne; 8 euro (dzieci: 3  euro); tel.: 01 42 72 73 11; www.museedelapoupeeparis.com. Najpiękniejsze dni z życia porcelanowych lalek od XIX w. do dnia dzisiejszego. W muzeum znajduje się również sklep z elementami niezbędnymi do ich naprawy. Bois de Boulogne (Lasek Buloński) Kilka szerokich ulic dla samochodów, cieniste aleje dla miłośników jazdy konnej, trasy rowe- rowe i kilometry ścieżek dla amatorów pieszych wędrówek… Oto Lasek Buloński. Usytuowanie Dzielnica XVI – metro: Porte-Maillot (linia 1), Sablons (linia 1), Porte-d’Auteuil ( linia 10) – RER: Porte-Maillot (linia C). W zachodniej części Paryża. Nazwa W 1308 r. król Filip IV odbył pielgrzymkę do sanktuarium w Boulogne-sur-Mer. Po powro- cie wzniósł na tym miejscu podobny kościół. Spacer Jeziorka Lac Inférieur (Jezioro Niższe) jest większe od Lac Supérieur (Jezioro Wyższe) i  lepiej zagospodarowane. Jardin d’Acclimatation IV–IX: 10.00–19.00, X–III: 10.00–18.00; 3 euro. Ogród zabaw dla dzieci to kraina z dziecięcych marzeń: są tu łodzie na zaczarowanej rze- ce, zoo, samochodziki, marionetki, teatr, salon krzywych luster… Parc de Bagatelle 30 X do 28 II: 9.30–17.30, od 1 III do 25 III: 9.30–18.30 (w sezonie do 20.00), od 1 IX do pory zimowej 9.30–18.30; wizyta z przewodnikiem 4 euro, w sezonie 5,50 euro (dzieci: 2 euro). W parku stanowiącym osobną część lasku wzrok przykuwa pałacyk. Został wzniesiony w 1775 r. w ciągu 64 dni w wyniku zakładu: hrabia d’Artois (późniejszy król Karol X) pra- gnął dowieść szwagierce, Marii Antoninie, że uda mu się zbudować pałac w czasie krót- szym niż trzy miesiące. Wokół rozciąga się park w stylu angielskim. informator Mały pociąg – początek trasy: porte Ma- illot; 5,70 euro (w tym wstęp do ogrodu – Jardin d’Acclimatation). Lac Inférieur – na wysepkę z restauracją można dopłynąć stateczkiem. Wynajem łodzi. Wynajem rowerów – naprzeciw głównej bra- my do Jardin d’Acclimatation, na skrzyżowaniu des Sablons i przy Pavillon royal, na skrzy- żowaniu du Bout-des-Lacs. W XIX w. proste aleje wytyczone przez Colberta w lesie baron Haussmann zastą- pił krętymi dróżkami. Powstały tu jeziorka, tor wyścigowy Longchamp, restauracje i par- ki rozrywki. 36 Kup książkę Poleć książkę Kup książkę Poleć książkę 37 Dzielnice i zabytki Paryża Champs-Élysées (Pola Elizejskie) Jeden z symboli Paryża. Elegancka, jeśli nie snobistyczna, „najpiękniejsza ulica świata” ma duży wkład w urok Miasta Świateł. Po Polach można iść w górę lub w dół. Paryżanie upodo- bali sobie stronę północną (po lewej idąc w dół). Umawiają się tutaj ze znajomymi, wychodzą na spacer lub na wieczorną imprezę… Usytuowanie Dzielnica VIII – metro: Concorde (linie 1, 8 i 12), Champs-Élysées-Clemenceau (linie 1 i 13), Franklin-D.-Roosevelt (linie 1 i 9), George-V (linia 1) i Charles-de-Gaulle-Étoile (linie 1, 2 i 6) – autobusy 22, 28, 31, 42, 52, 73, 83, 84, 92 i 94 – RER: Charles-de-Gaulle-Étoile (linia A). Zob. ma- pa na s. 40–41. Na południowo-wschodnim końcu Pól znajduje się place de la Concorde, na północno-zachodnim – place Charles-de-Gaulle, który przerywa świetlistą oś ciągnącą się od La Défense do Luwru, piękną w dzień i jeszcze piękniejszą w nocy. W pobliżu: plac Concorde, ogród Tuileries, les Invalides, plac Trocadéro, park Monceau. Nazwa Według mitologii greckiej Pola Elizejskie miały być w Ha- desie miejscem pobytu szlachetnych dusz. Mianem tym ochrzczono niezliczone zastępy produktów, program te- lewizyjny, perfumy… Ludzie Przez jeden dzień w roku aleja mieni się w barwach od błękitu, bieli i  czerwieni: to 14 lipca, narodowe święto Francji, dzień defi lady wojskowej. W tym dniu, upamięt- niającym zdobycie Bastylii i początek Wielkiej Rewolucji Francuskiej w 1789 r., w dniu fi nału Tour de France, w noc sylwestrową i za każdym razem, gdy wypada jakieś wyjąt- kowe, poważne lub radosne wydarzenie, na tym trakcie triumfalnym spontanicznie zbiera się cały Paryż. I N I L E H C M / c i j a G . h P Pola Elizejskie są najdłuższą ulicą w Paryżu: mają 1,9 km długości (i 71 m szerokości) Tło Miejsce ważnych wydarzeń. To tu w 1919 r. odbyła się parada zwycięstwa oddziałów ententy. To tu po wyzwoleniu w sierpniu 1944 r. odbyła się defi lada, a w 1970 przez Pola Elizejskie przeszedł generał de Gaulle pośród szalejącego z radości tłumu. Champs-Élysées, przekształcane a to w gigantyczne, choć tymczasowe, pole zboża, a to w wystawę pod gołym niebem prezentującą monumentalne rzeźby, w czerwcu 2003 sta- ły się miejscem operacji „Pociąg w stolicy”. W słynnej alei pojawiły się stare lokomotywy i składy TGV, a jeden z pociągów przejechał nawet Polami Elizejskimi od placu de la Con- corde do ulicy George-V. informator Informacja turystyczna – Champs- -Élysées-Clemenceau – angle av. des Champs-Élysées et av. de Marigny – me- tro: Champs-Élysées-Clemenceau – codz. 10.00–19.00. Gastronomia Zob. dział „Restauracje” w Informacjach praktycznych (dzielnice VIII i XVII). Kawiarnie i kluby Fouquet’s Barrière – 99 avenue des Champs-Élysées; 8.00–2.00. Restauracja za- łożona w 1899 r., wpisana na narodową listę zabytków historycznych. Miejsce spotkań lu- dzi show-biznesu, pisarzy i fi lmowców. Zakupy Disney Store – 44 avenue des Champs-Élysées. Zabawki, ubrania, ko- stiumy, muzyka, fi lmy… W olbrzymiej sa- li przypominającej pokój dziecinny znajdzie- my wszystko, co tworzy Disney. Guerlain – 68 avenue des Champs- -Élysées; www.guerlain.com. Historia rodziny Guerlain rozpoczęła się w 1828 r. Sklep perfu- meryjny i salon piękności, całe w marmurach, fi gurują na liście zabytków historycznych. Virgin Mégastore – 52–60 avenue des Champs-Élysées; www.virgin.fr; pn.–sb. 10.00–0.00, nd. 12.00–0.00. Gigantyczny sklep płytowy zajmujący trzy piętra. Artyku- ły multimedialne, gry wideo oraz księgarnia. Champs-Élysées G / t a g r a T . N I L E H C M I Ogrody Champs-Élysées urzekają spokojem i bujną roślinnością Spacer W górę Pól Elizejskich Spacer rozpoczyna się na placu Concorde. Ogrody W „zielonej” części Pól Elizejskich, otoczonej z  obu stron ogrodami w  stylu angielskim, zachowały się piękne aleje kasztanowców i kilka starych budynków. Po stronie północ- nej zdobi je budynek Espace Pierre-Cardin (dawny teatr des Ambassadeurs), a  nieco dalej teatr Marigny, wzniesiony przez Ch. Garniera w 1883 r. Równoległa do Pól Elizejskich avenue Gabriel ciągnie się wzdłuż ogrodów, za którymi z kolei wznoszą się wielkie pałace przy ulicy Faubourg-St- Honoré: ambasada Stanów Zjednoczonych, ambasada Wielkiej Brytanii, Pałac Elizejski (palais de l’Élysée, siedziba prezydentów Republiki Francuskiej z XVIII w. z piękną kutą bramą z 1905 r.). Po lewej stronie Pól Elizejskich znajduje się restauracja Ledoyen. W pobliżu placu Cle- menceau o dawnych wojnach przypominają trzy pomniki. Posąg Georges’a Clemence- au z 1932 r., dzieło François Cogné, stanowi dobrą ilustrację energii polityka zwanego „Tygrysem”. Naprzeciw, po drugiej stronie avenue Winston-Churchill, generał de Gaulle, wyrzeźbiony w 2000 r. przez J. Cardota, maszeruje, by wyzwolić Paryż. Pomnik Jeana Moulina (na rogu avenue de Marigny) upamiętnia bohatera ruchu oporu. Idąc dalej ulicą Winston-Churchill w kierunku cours de la Reine, mijamy inne pomniki: Winstona Chur- chilla, Simona Bolivara i ojca Komitasa, kompozytora i muzykologa, który zebrał i spi- sał pieśni ludu armeńskiego, jeszcze przed ludobójstwem z 1915 r. Nasyciwszy się widokiem na Pałac Inwalidów po drugiej stronie Sekwany, powracamy prawą stroną cours de la Reine i rue Franklin-D.-Roosevelt do Pól Elizejskich. Rond-Point des Champs-Élysées (Rondo Pól Elizejskich) Skrzyżowanie ulic Champs-Élysées, Matignon, Montaigne i Franklin-D.-Roosevelt. Na skrzy- żowaniu zaprojektowanym w 1670 r. przez Le Nôtre’a dziś znajdują się pałace z okresu II Cesarstwa i nowoczesne sklepy. Między Polami a ulicą Montaigne wznosi się pod nr. 7 piękna kamienica z  XIX w.: to Artcurial – przestrzeń poświęcona współczesnej sztuce i designowi, z księgarnią, galerią i domem aukcyjnym. Pn.–pt. 11.00–19.00, sb. 11.00–18.00, nd. 14.00–18.00; nieczynne: nd. i święta; wstęp wolny; www.artcurial.com. Avenue des Champs-Élysées (Pola Elizejskie) Po obu stronach alei tłoczą się kina, banki, siedziby linii lotniczych, samochodowe salony wystawowe i  galerie handlowe. Aleja jest jedną wielką międzynarodową witryną skle- pową… Kamienice i domy rozrywki z czasów II Cesarstwa znikły bez śladu. Zachował się jedynie pałacyk nr 25, po lewej w górę alei, wzniesiony dla polskiej awanturnicy zwanej Païvą, która najpierw awansowała do roli portugalskiej markizy, a później stała się pruską hrabiną. Na obiadach bywali u niej Renan, Taine, bracia Goncourt, Delacroix i Gambetta. Takich pięknych jak w tym pałacu, zdobnych w onyks schodów nie ma prawdopodobnie nigdzie indziej na świecie. Znajdująca się wyżej, na rogu ave- nue George-V, słynna restauracja Fouquet’s była w  ubiegłym wie- ku bardzo prestiżowym lokalem, odwiedzanym przez całą paryską śmietankę. Tu i  ówdzie stoją „domy” różnych państw lub francuskich regionów, promujące ich atrakcje turystycz- ne, sztukę kulinarną i  rzemiosło. Kosmopolityzm jest nieodłącznym elementem ożywionej atmosfery ulicy. Wszędzie, do późna w  nocy, tłoczy się różnobarwny tłum. Tutaj można pospacerować, pogapić się na przechodniów… I N I L E H C M / c i j a G . h P 38 Kup książkę Poleć książkę Kup książkę Poleć książkę 39 Dzielnice i zabytki Paryża Champs-Élysées (cid:144)(cid:144)(cid:144) (cid:144) (cid:144) (cid:144) (cid:51)(cid:68)(cid:227)(cid:68)(cid:70) Elizejski (cid:144) (cid:144)(cid:144) (cid:144) (cid:144) (cid:144) (cid:144) (cid:144)(cid:144)(cid:144) Arc de Triomphe (Łuk Triumfalny) Na górnym końcu Pól Elizejskich, w samym środku placu Charles-de-Gaulle, wznosi się Łuk Triumfalny. Ze wspaniałego placu, zwanego dawniej placem Gwiazdy (place de l’Étoile), roz- biega się 12 wielkich alei. Inspirowany sztuką starożytną Łuk Triumfalny ma rozmiary iście kolosalne: 50 m wysokości i 45 m szerokości. Obchodząc go dokoła, można uchwycić harmonię proporcji rzeźb zdobią- cych budowlę. W trójkątnych żagielkach nad łukiem na szerszych elewacjach dmą w trąbki cztery alegorie Sławy (J. Pradier). Świadek najnowszej historii. Pod koniec XVIII w. plac ma już plan gwiazdy, ale ze skrzy- żowania odchodzi tylko pięć ulic, rozdzielonych łąkami. 40 Kup książkę Poleć książkę 1806 – Napoleon nakazuje rozpoczęcie budowy. Łuk zostanie wzniesiony według pla- nów Jean-François Chalgrina, który wcześniej pracował przy Pałacu Luksemburskim i kościele St-Sulpice. 1810 – Nowa cesarzowa Maria Luiza ma wjechać do Paryża Polami Elizejskimi. Łuk dopie- ro zaczyna wyrastać z ziemi, trzeba było bowiem aż dwóch lat na wykonanie solidnych fundamentów. Chalgrin wznosi więc atrapę: konstrukcję z drewna i malowanego płótna, która odzwierciedla planowany wygląd pomnika. W chwili śmierci architekta (1811) Łuk nie ma 5 m wysokości. Niepowodzenia wojenne ha- mują prace budowlane. 1832–36 – Za panowania Ludwika Filipa Abel Blouet kończy prace, wstrzymane całkowicie przez władze okresu restauracji. Kup książkę Poleć książkę 41
Pobierz darmowy fragment (pdf)

Gdzie kupić całą publikację:

Paryż. Udany weekend. Wydanie 5
Autor:
Sklep
Format
Cena
Helion.pl Helion.pl
książka
15,92 zł
Idź do sklepu »

Opinie na temat publikacji:

Inne popularne pozycje z tej kategorii:

Czytaj również:

Prowadzisz stronę lub blog? Wstaw link do fragmentu tej książki i współpracuj z Cyfroteką: