Niektórzy mówią, że wspomnienia są nieraz treścią życia. Musimy pamiętać o tym, że ojczyzna to ziemia i groby naszych ojców i dziadów. A naród, który traci pamięć, traci życie. Jestem Polakiem urodzonym na Litwie w 1940 roku a dokładnie w podwileńskich Skorbucianach. W tym czasie Ziemia Wileńska po 20 latach przynależności do Rzeczypospolitej Polski została po najeździe sowietów na Polskę 17 września 1939 roku przekazana dla jeszcze w tym czasie niepodległej Litwy. Ród Mackiewiczów, z którego pochodzę należy do starej polsko-litewskiej szlachty. Nazwisko nasze jest bardzo popularne na Litwie. Moi przodkowie walczyli i ginęli w obu XIX wiecznych powstaniach na Litwie, to jest w Powstaniu Listopadowym w 1831 roku oraz w Powstaniu Styczniowym w 1863 roku.
Napisana przeze mnie książka pod tytułem „Polskie drogi i bezdroża” jest przede wszystkim moją autobiografią. Opowiadam w niej między innymi właśnie o historii i walce Polaków zamieszkujących od wieków piękną Ziemię Wileńską o wolność swej małej ojczyzny. Książka ta należy do gatunku literatury faktu. Jest oparta o prawdę historyczną.
Edward Mackiewicz
Znajdź podobne książki Ostatnio czytane w tej kategorii
Darmowy fragment publikacji:
EDWARD MACKIEWICZ
POLSKIE
DROGI
I BEZDROŻA
Pamiętaj wędrowcze z daleka czyś z bliska
Tam Twoja ojczyzna, gdzie stała kołyska.
Wszelkie prawa autorskie zastrzeżone.
Projekt okładki Edward Mackiewicz
Redaktor
Edward Mackiewicz
ISBN 978-83-950297-1-4
WYDANIE A
DYWITY 2018
HERB RYCERSKI
KRESOWEGO RODU MACKIEWICZÓW
LUBICZ BOŻA WOLA
Ród Mackiewiczów brał liczny czynny udział w obu powstaniach
polskich na Litwie w latach 1831 w Powstaniu Listopadowym oraz
w 1863 roku w Powstaniu Styczniowym. W większości przypadków
biorący udział w powstaniach zostali przez cara pozbawieni swych
majątków, a często i życia.
Granice się przesuwają i zmieniają,
ale prawdziwe są zawsze słowa,
że ojczyzna to ziemia i groby.
Jak długo trwa pamięć o grobach,
tak długo trwa siła związku z ojczyzną.
5
HERB RZECZPOSPOLITEJ OBOJGA NARODÓW
Wędrując po dawnych polskich Kresach wschodnich
trzeba jednak zdać sobie sprawę, że jest to podróż po Ukra-
inie czy Białorusi, że może to być wędrówka po południo-
wych regionach Łotwy kiedyś będących Inflantami Polskimi,
że dzisiejsza Litwa jest czymś całkiem innym od dawnej ro-
mantycznej Litwy.
WSTĘP
Podobno na Ziemi Wileńskiej kamienie mówią po
Polsku. Wędrowcze, gdy będziesz w Wilnie pójdź nad
piękną rzekę Wilję i wsłuchaj się w jej cichą mowę. Usły-
szysz w jej cichą opowieść o czasach, które minęły, o Po-
lakach i ich bohaterskich czynach. Groby polskich królów
znajdujące się w Katedrze Wileńskiej są świadkami i po-
mnikami potęgi dawnej Rzeczpospolitej Obojga Narodów
oraz Wielkiego Księstwa Litewskiego. Usłyszysz również
skargę o haniebnych i zbrodniczych czynach Litwinów
podczas II wojny światowej dokonanych na wileńskich
Polakach i Żydach, którzy razem z nimi zamieszkiwali
i nadal zamieszkują te ziemie od wieków. Podczas ostat-
niej okupacji sowieckiej Wilna, w 1950 roku katedra wi-
leńska została zamknięta. Urządzono w niej magazyny
a następnie galerie obrazów. Obecnie odprawiane są tam
msze, ale tylko w języku litewskim. Katedra wileńska to
miejsce spoczynku wiecznego nie tylko polskich królów,
ale również litewskich książąt. Stanowi ona symbol dawnej
jedności narodów polskiego i litewskiego.
7
W czerwcu 1950 roku Katedra Wileńska została oszpe-
cona poprzez wysadzenie w powietrze figur świętych sto-
jących na szczytach fasady. Usunięto z niej wszelkie ślady
polskości. Spoczywają tam między innymi: Aleksander Ja-
giellończyk – król Polski w latach 1501 – 1506. Elżbieta
Habsburżanka – królowa Polski w latach 1543 – 1545.
Barbara Radziwiłłówna – królowa Polski w latach 1550 –
1551 oraz serce króla Władysława IV Wazy w latach 1632
– 1648. W Wileńskiej Katedrze są też tablice nagrobne
zacnych mieszkańców tych ziem.
• Biskupa Benedykta Wojny, zmarłego w 1615 roku.
• Biskupa Sufragana Mikołaja Skorupskiego zmar-
łego w 1688 roku.
w 1640 roku.
• Kanonika Marcina Szulca Wolfowicza, zmarłego
• Olausa Algina, zmarłego w 1638 roku.
• Barbary Zawiszy, zmarłej w 1603 roku.
• Anny Naporkowskiej, zmarłej w 1636 roku.
• Tomasza Ławrynowicza, zmarłego w 1636 roku.
• Kanonika Adama Zabłockiego, zmarłego w 1648
roku.
łego w 1841 roku.
• Biskupa Andrzeja Benedykta Kłągiewicza, zmar-
• Biskupa Jerzego Tyszkiewicza, zmarłego w 1724 r.
• Katarzyny de Potok, zmarłej w 1643 roku,
• Chorążego Samuela Paca, zmarłego w 1627 roku.
• Tomasza Wawrzeckiego, zmarłego w 1816 roku.
8
• Księcia Witolda, zmarłego w 1853 roku
• Hrabiów Zawiszów, zmarłych w 1700 roku.
Według Kraszewskiego we wnętrzach Katedry Wi-
leńskiej znajdowały się 64 pamiątkowe pomniki. Ponadto
w Katedrze znajduje się 11 kaplic pamiątkowych.
9
Pobierz darmowy fragment (pdf)
Gdzie kupić całą publikację:
Opinie na temat publikacji:
Inne popularne pozycje z tej kategorii:
Czytaj również:
Prowadzisz stronę lub blog? Wstaw link do fragmentu tej książki i współpracuj z Cyfroteką :
