Darmowy fragment publikacji:
Polskie intensyfikatory
w ujęciu historycznym
Nr 3386
Dagmara Bałabaniak, Barbara Mitrenga
Polskie intensyfikatory
w ujęciu historycznym
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego • Katowice 2015
Redaktor serii: Językoznawstwo Polonistyczne
Bożena Witosz
Recenzent
Iwona Kaproń-Charzyńska
Monografia mieści się w projekcie badawczym
pt. Polskie wyrażenia funkcyjne w ujęciu diachronicznym.
Projekt został sfinansowany ze środków Narodowego Centrum Nauki,
przyznanych na podstawie decyzji numer DEC-2011/01/B/HS2/04643.
Spis treści
Wstęp . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
7
C z ę ś ć p i e r w s z a
Charakterystyka wyrażeń intensyfikujących
Dagmara Bałabaniak
1. Status intensyfikatora ― problemy metodologiczne . . . . . . . .
1.1. Wśród wyrażeń funkcyjnych . . . . . . . . . . . . . . . .
1.2. Intensyfikatory jako operatory metapredykatywne . . . . . . . . .
1.3. Synchronia a diachronia. Intensywność jako kategoria gramatyczna i se-
mantyczna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
2. Ilość ― siła ― stopień . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
2.1. Wielkość jako kategoria powiązana z ilością . . . . . . . . . . .
2.2. Nasilenie cechy lub zjawiska . . . . . . . . . . . . . . . . .
2.3. Bardzo i bardziej. Więcej. Kształtowanie się kategorii stopnia . . . . . . .
3. Mechanizmy przemian wykładników intensywności . . . . . . . .
3.1. Od przysłówka do intensyfikatora. Mechanizm kształtowania się intensy-
fikatorów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
3.2. Grupy semantyczne wyrażeń intensyfikujących . . . . . . . . . .
3.3. Intensyfikacja czy wyróżnienie predykatu? Problem łączliwości . . . . .
3.4. Wyrażenia przyimkowe a wyrażenia intensyfikujące . . . . . . . .
3.5. Pozostałe konstrukcje . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
13
13
16
21
25
27
34
43
55
56
60
68
72
77
C z ę ś ć d r u g a
Wokół historii polskich intensyfikatorów
Barbara Mitrenga
4. Intensyfikatory bazujące na wyrażeniach parametrycznych . . . . . .
4.1. Status intensyfikatorów typu dalece, wysoce, wielce w polszczyźnie . . . .
83
83
6
4.2. Dalece i daleko w ujęciu historycznojęzykowym . . . . . . . . . . .
4.3. Geneza i rozwój wielce, wielice, wielko i wieliko w staropolszczyźnie . . .
4.4. Intensyfikator wielce ― historia, funkcja, znaczenie . . . . . . . .
4.5. Status wysoce i wysoko w staropolszczyźnie . . . . . . . . . . .
4.6. Intensyfikator wysoce na przestrzeni wieków. Wysoce versus wysoko . . .
5. Wielmi. Intensyfikator związany z kategoriami ilości i wielkości . . . .
5.1. Geneza i status wielmi w dobie staropolskiej . . . . . . . . . . .
5.2. Losy wielmi w polszczyźnie . . . . . . . . . . . . . . . .
6. Intensyfikatory związane z kategorią siły . . . . . . . . . . . .
6.1. Pochodzenie, status i rozwój jednostek silnie, silno, nasilnie, nasilno i usilnie
w staropolszczyźnie . . . . . . . . . . . . . . . . . .
6.2. Rozwój silnie, silno, usilnie od XVI wieku do współczesności . . . . .
7. Przednie. Intensyfikator związany z pozytywnym wartościowaniem . .
7.1. Intensyfikator przednie versus przedni i przednio . . . . . . . . . . .
7.2. Geneza i rozwój intensyfikatora przednie . . . . . . . . . . . . .
8. Intensyfikatory związane z nazwami złego ducha . . . . . . . . .
8.1. Status jednostki diabelnie w polszczyźnie . . . . . . . . . . . .
8.2. Geneza i rozwój intensyfikatora diabelnie . . . . . . . . . . . . .
8.3. Status jednostek diablo i diabelsko w polszczyźnie . . . . . . . . . .
8.4. Diablo i diabelsko w historii polszczyzny . . . . . . . . . . . . .
8.5. Historia jednostek kaducznie i szatańsko w języku polskim . . . . . . .
8.6. Wykładniki intensywności typu za diabły, za katy i jak diabli . . . . . .
Zakończenie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Literatura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Indeks wyrażeń wymienionych w pracy . . . . . . . . . . . .
Summary . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Резюме . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
85
90
95
105
108
121
121
125
129
129
136
147
147
149
155
155
157
162
164
167
174
179
185
191
193
195
Spis treści Wstęp
Niniejsza publikacja powstała w ramach projektu badawczego „Polskie
wyrażenia funkcyjne w ujęciu diachronicznym” finansowanego przez Na-
rodowe Centrum Nauki, nr UMO-2011/01/B/HS2/04643. Przedmiotem pra-
cy są wyrażenia leksykalne zdolne do modyfikowania znaczenia innych
jednostek leksykalnych pod względem ilościowym, tj. intensyfikowania ich
znaczenia.
Analizę koncentrujemy wokół jednostek, które współcześnie kojarzone
są z kategorią intensywności1, by porównać ich funkcjonowanie w dawnej
i obecnej polszczyźnie, punktem wyjścia jest zatem perspektywa współ-
czesna. Perspektywa synchroniczna i diachroniczna wyznacza cel i spo-
sób badań, który kładzie nacisk na wybrany aspekt języka. W toku pracy
uświadomiłyśmy sobie, że nie tylko badacz wywiera wpływ na opis języka
poprzez wybór metodologii, ale także to, że przyjęcie określonego nur-
tu metodologicznego kształtuje postawę i wrażliwość badacza. Potrzeba
jasnego wyznaczania opozycji w systemie, charakterystyczna dla badań
synchronicznych, zderza się z płynnością granic w opisie historycznym.
Z kolei potrzeba badań diachronicznych, by uchwycić język w jego „sta-
waniu się”, stoi w opozycji wobec klarownych podziałów formalnych
i semantycznych opracowań synchronicznych. Elementem łączącym obie
perspektywy jest sam obiekt badań, jakim jest żywy język: w ujęciu syn-
chronicznym jako jego istotę akcentuje się zależności między znakami,
w ujęciu diachronicznym zaś ― jego zdolność do przemian w zakresie
regulowania tych zależności.
Rozwiązania wypracowane na gruncie badań synchronicznych nie są
łatwe do przeniesienia na materiał dawny, przede wszystkim dlatego, że
materiał historyczny uniemożliwia zastosowanie współczesnych kryteriów
i metod analizy. Nie bez znaczenia jest również odmienne podejście bada-
1 Opis obejmuje jedynie jednostki intensyfikujące znaczenie predykatów; poza opi-
sem pozostają wyrażenia dezintensyfikujące.
8
cza do wypowiedzenia w zależności od celu badań: jako przykładu użycia
jednostki leksykalnej, gdy poszukuje się ogólnych tendencji lub jako faktu
historycznego w opisie przemian konkretnego wyrażenia. Mimo to chcemy
spojrzeć na język z obu perspektyw, ponieważ wzajemnie się one dopeł-
niają. Obie płaszczyzny nie tylko nie są przeciwstawne względem siebie,
lecz nawzajem się interpretują: stan współczesny, stan „zastany” przez ba-
dacza, jest efektem określonych mechanizmów językowych i dokonanych
przemian. Język przekształca się stosownie do potrzeb użytkowników, jest
żywym organizmem, który reaguje nie tylko na bodźce pozajęzykowe, ale
również na zmiany wewnątrz systemu. Śledzenie przemian językowych na
przykładzie wybranych wyrażeń ma na celu zarówno opis tych wyrażeń,
jak i uchwycenie ogólnych tendencji przeobrażeń systemu językowego.
W wyniku przyjęcia obu perspektyw opisu wybrane jednostki leksykal-
ne są prezentowane dwojako: w sposób ogólny na tle systemu oraz przez
pryzmat wybranych wyrażeń. Oddaje to układ dwóch części pracy. Praca
przedstawia opis przemian w zakresie jednostek wyrażających intensyfi-
kację, niemniej jednak dotyka także bardziej szczegółowych zagadnień.
Określenie statusu intensyfikatorów umożliwia wyznaczenie zakresu pracy
i wybór konkretnych wyrażeń współczesnych, z którymi zestawiane są jed-
nostki dawne o podobnych cechach i funkcji. Porównanie funkcjonowania
wyrażeń w dawnej i współczesnej polszczyźnie pozwala na opis ich genezy
oraz mechanizmów kształtowania się intensyfikatorów.
Część pierwsza pracy ma charakter teoretyczny. Pojęcie wyrażeń funk-
cyjnych odnosi się do badań nad współczesnym językiem polskim i dotyczy
wyrażeń o funkcji intratekstualnej, które są elementem metajęzyka bądź
metatekstu. Status ten odwołuje się do nadawcy ― podmiotu wypowiedzi,
od którego pochodzi ocena sytuacji pozajęzykowej i samego języka. W pra-
cy opieramy się na założeniu, że intensyfikatory różnią się od wyrażeń
przedmiotowych. Charakterystyce intensyfikatorów jest poświęcony pierw-
szy rozdział, choć nie wszystkie kryteria wyróżniania mają zastosowanie
w opisie historycznym.
Wykładniki intensywności wiążą się z myśleniem gradacyjnym, a za-
tem także z morfologiczną kategorią stopnia, w pracy jednak intensyw-
ność rozumiana jest w sposób semantyczny. Mimo że pojęcia intensywno-
ści i intensyfikacji są intuicyjnie jasne, trudno wyznaczyć precyzyjnie ich
zakres, ponieważ łączą się one z problematyką porównania i subiektywną
oceną postrzeganej rzeczywistości. Porównanie zakłada nie tylko zestawie-
nie elementów, ale również ich wskazanie, identyfikację i ocenę. Miejscu
intensyfikatorów w systemie ― w układzie jednostek i pojęć podobnych im
formalnie i/lub semantycznie ― poświęcony jest rozdział drugi. Przemiany
semantyczne i frekwencyjne wybranych jednostek nie pozostają bez wpływu
na inne wyrażenia; często są przyczynkiem do dalszych przemian.
Wstęp 9
Zmienny jest nie tylko układ formalny i semantyczny jednostek, ale
także sam sposób postrzegania i opisu rzeczywistości. Wybrane jednostki
uwikłane są w zależności, pomiędzy którymi trudno postawić jasną grani-
cę, dlatego część miejsca w opisie zajmują konstrukcje (zob. 3.2., 3.4., 3.5.,
8.6.) mimo pierwotnego założenia, że przedmiotem opisu będą wyłącznie
jednostki leksykalne. Procesy leksykalizacji i zmiany semantyczne zmuszają
do tego, by szerzej ujmować rozwój kategorii intensywności. Ponieważ nie
zawsze dochodzi do pełnej leksykalizacji intensyfikatora, jednostki o zna-
czeniu intensyfikującym (choćby kontekstowym) określane są mianem wy-
rażeń intensyfikujących.
Podstawowym celem pracy jest opis przemian wybranych intensyfi-
katorów, czemu poświęcona jest część druga pracy. Wybór tych jednostek
podyktowany został kilkoma względami. Są to przede wszystkim wyraże-
nia zleksykalizowane, które w sposób widoczny zerwały więź semantyczną
z podstawą słowotwórczą; także współcześnie kojarzone są bardziej z ogól-
nym sensem ‘bardzo’, aniżeli z przysłówkiem jakościowym. Poszczególne
rozdziały części drugiej odpowiadają grupom słowotwórczym bądź znacze-
niowym wyrażeń intensyfikujących. Wyjątkiem jest leksem przednie, który
takiej grupy nie tworzy (zob. rozdział 7).
Charakterystyka jednostek zaczyna się od intensyfikatorów najdawniej-
szych w polszczyźnie, związanych z pojęciami parametrycznymi. Wyrażenia
ujęte są w grupę także ze względu na zewnętrzne podobieństwo formalne:
dalece, wielce, wysoce. Odrębne miejsce zajmują tu intensyfikatory nawiązujące
do pojęcia wielkości: wielce, wielice, wielko i wieliko. (zob. 4.3. i 4.4.). Historycz-
nemu intensyfikatorowi wielmi, najbardziej zbliżonemu do znaczenia i funk-
cji współczesnego leksemu bardzo, poświęcony jest oddzielny rozdział (roz-
dział 5). Decyzja ta jest podyktowana nie tylko przejrzystością opisu ze wzglę-
du na inną postać formalną intensyfikatora, lecz ma również uzasadnienie
naukowe. Jednostce wielmi przypisuje się inną genezę niż wyrażeniom wielce,
wielice, wielko i wieliko. Proces kształtowania intensyfikatorów omówionych
w rozdziałach czwartym i piątym opiera się na pojęciach parametrycznych.
Rozdział szósty grupuje jednostki związane z pojęciem siły: silnie, silno,
nasilnie, nasilno, usilnie. Zdolność tych wyrażeń do intensyfikowania zwią-
zana jest z pojęciem siły, która nie podlega mierzeniu jak wielkości para-
metryczne.
Wspomniana jednostka przednie stanowi temat kolejnego rozdziału. Jej
jednostkowość ściśle wiąże się z pierwotnym znaczeniem tego wyrażenia.
Przestrzenne znaczenie pozwala jedynie na opozycję: przedni ― tylny, co
wyjaśnia, dlaczego intensyfikator przednie nie tworzy grupy z innymi jed-
nostkami.
Pracę zamyka analiza intensyfikatorów odwołujących się do świata nad-
przyrodzonego, przede wszystkim pochodnych od nazw diabła: diabelnie,
Wstęp 10
diablo, diabelsko, kaducznie i szatańsko. W obrębie tej grupy leksykalizacja zna-
czenia jest najbardziej wyrazista, a liczba tych jednostek pozwala na to, by
uznać pojęcie diabła za podstawę środka ekspresji.
Mechanizm kształtowania się intensyfikatorów (zwłaszcza odprzysłów-
kowych) przebiega formalnie według względnie podobnego schematu,
jednak zmiana podstawy zakłada zupełnie inny proces przeobrażeń se-
mantycznych. Inne skojarzenia wywołują intensyfikatory wielce czy wysoce,
a inne diabelnie. Jednostki wielce i wysoce poza innymi właściwościami nie
mają nacechowanego charakteru diabelnie. Geneza intensyfikatorów wyzna-
cza też obszar semantyczny, w obrębie którego są one stosowane. I języko-
we, i kulturowe skojarzenia wyznaczają różne schematy semantyczne, które
także współcześnie wpływają na użycie tych wyrażeń w tekstach.
Podstawowym źródłem materiału badawczego wykorzystanego w pra-
cy są przede wszystkim zbiory kontekstów dostępne w opracowaniach lek-
sykograficznych tradycyjnych oraz internetowych obejmujących naukowe,
historyczne i współczesne słowniki języka polskiego. Nieocenioną pomocą
okazały się internetowe korpusy tekstów dawnych i współczesnych oraz
kartoteki słowników, które dają pogląd na liczebność i jakość przykładów
(zwłaszcza w zakresie ich powtarzalności)2.
2 Wykaz wszystkich wykorzystanych w pracy źródeł znajduje się w końcowej części
pracy.
Wstęp Indeks wyrażeń wymienionych w pracy
bardziej 43, 44, 49, 50, 51, 52
bardzo 25, 32, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 53
bezbrzeżnie 61
bezdennie 61
bezgranicznie 61
bezmiernie 61
cholernie 67
(tak/jak) dalece 9, 34, 61, 83, 84, 85, 86, 87,
88, 89, 90, 92, 130, 132, 152, 181, 182
(tak) daleko 83, 85, 86, 87, 88, 90, 130, 132,
152, 181, 182
demonicznie 174
diabelnie 9, 10, 57, 62, 67, 155, 156, 157,
158, 159, 160, 161, 162, 163, 164, 165,
166, 167, 170, 171, 172, 173, 174, 176,
180, 181, 182
diabelsko 10, 155, 161, 162, 163, 164, 166,
167, 168, 170, 172, 173, 174, 181, 182
diable 161, 164, 165, 166,
diablo 10, 62, 155, 162, 163, 164, 165, 166,
167, 170, 173, 174, 176
diabolicznie 174, 182
duże 29, 36, 37
dużo 28, 29, 36, 37
genialnie 67
głęboce 83
głęboko 83
grubo/grubie 33
jak diabli/jak diabeł/ jak diabła/ jak wszy-
scy diabli/ jak sto, trzysta itp. diabłów
62, 77, 174, 175, 176, 180
jak rzadko 65, 66
kaducznie 10, 62, 167, 168, 169, 170, 173,
174, 181, 182
koszmarnie 33, 66, 182
makabrycznie 33, 66
masakrycznie 182
mocnie 39, 40, 41
mocno 39, 40, 41, 42, 43
nader 67, 70, 71, 72
nad podziw 64, 65, 74, 75, 76
nad wyraz 64, 74, 75, 76
nadzwyczaj 63, 74, 75, 76
na porząd/naporząd 72, 73, 74, 182, 183
nasilnie 9, 35, 129, 133, 134, 135, 136, 144,
145, 152, 180, 182,
nasilno 9, 35, 129, 130, 133, 134, 136, 144
na śmierć (zanudzony) 69, 72, 73
na umór (pić) 73, 74
na zabój (zakochać się) 73, 74
niemiłosiernie 66
niemożebnie 62
niemożliwie 62
nieopisanie 62
niepojęcie 62
niepomiernie 61
nieprawdopodobnie 63
niesłychanie 62, 63
niewiarygodnie 63
niewymownie 62, 63
niewypowiedzianie 62
niewysłowienie 62
niezmiernie 61
nieznośnie 59, 66
niezwykle 63
niezwyczajnie 63
obłędnie 56, 66
ogromnie 57, 58
okropnie 18, 62, 66
okrutnie 55, 56, 66
192
piekielnie 19, 62, 155
piramidalnie 62
porządnie 67, 73, 74
potwornie 66, 152
przednie 9, 67, 137, 147, 148, 149, 150, 151,
152, 153, 181, 182, 183
przednio 67, 68, 75, 147, 149, 150
przeraźliwie 66, 152
przezlisz 182
silnie 9, 35, 39, 41, 42, 43, 47, 83, 125, 129,
130, 131, 132, 133, 135, 136, 137, 139,
140, 141, 142, 143, 144, 145, 181, 182,
183,
silno 9, 35, 39, 129, 130, 131, 132, 133, 135,
136, 137, 139, 140, 141, 144, 145, 152,
180, 181, 182
straszliwie 66, 152
strasznie 18, 57, 58, 66, 58, 84, 152, 182
szalenie 66
szatańsko 10, 167, 170, 171, 172, 173, 174,
182
śmiertelnie 69
usilnie 9, 35, 46, 129, 130, 133, 136, 137, 138,
139, 140, 144, 145,
więcej 27, 29, 50, 51, 52
wielce/wiel(i)ce/wieldze 9, 10, 27, 28, 31,
32, 45, 48, 57, 61, 67, 83, 84, 85, 90, 91,
92, 94, 95, 96, 97, 98, 99, 100, 101, 102,
103, 104, 105, 112, 113, 114, 116, 122,
125, 127, 130, 132, 133, 137, 181, 182,
184
wiele 27, 28, 45, 61
wielko/wiel(i)ko 9, 31, 32, 83, 85, 90, 91, 92,
93, 94, 95, 96, 122, 132, 180, 181, 182
wielmi 9, 27, 28, 32, 45, 48, 61, 116, 121,
122, 123, 124, 125, 126, 127, 128, 130,
133, 137, 180, 181, 182, 183, 184
wybitnie 56, 60, 67
wysoce 9, 10, 33, 34, 55, 61, 83, 84, 85, 105,
106, 107, 108, 109, 110, 111, 112, 113,
114, 115, 116, 117, 118, 119, 122, 130,
132, 133, 152, 180, 181, 183, 184
wysoko 33, 55, 83, 85, 105, 106, 107, 108,
109, 111, 112, 113, 114, 115, 116, 118,
119, 130, 132, 152, 181, 182
za diabły/ze diabły 76, 77, 174, 175, 176, 177
za katy/zakaty/ze katy/że katy 76, 77, 174,
176, 177, 180
Indeks wyrażeń wymienionych w pracy Dagmara Bałabaniak, Barbara Mitrenga
Polish intensifiers. A historical approach
Summary
The book constitutes an attempt at describing the process of the formation of lexical
intensifiers in the history of the Polish language. The work embraces two perspectives
of description ― a synchronic and a diachronic one, which supplement each other. The
work is divided into two parts ― the first part (chapters 1-3) is theoretical and the se-
cond part (chapter 4-8) is analytical. The whole work is enhanced by a conclusion, an
index of tables, bibliography and an index of the intensifiers which are mentioned and
described in the work.
The first part is devoted to a description of intensifiers i.e. lexical expressions to
which one ascribes the status of metapredicative operators. In contemporary times these
expressions are classified as functional units. There is a description of the status of the
intensifiers in the Polish language, their metapredicative nature, which is testimony to
their affiliation with the group of functional expressions, their adverbial genesis and
the mechanism of their formation over the course of the centuries of their development.
The object of detailed considerations is also the notion of intensity, interpreted in the
semantic way. The authors of the work also direct the attention of the reader to the re-
lationships between intensification and the conceptual categories of magnitude, quantity
and force, as well as to the formation of the category of degree and the transformation
of the exponents of intensity.
The second part of the book contains detailed analyses of the selected units in the
historical context: intensifiers which are based on parametric expressions such as dalece,
wysoce, wielce (chapter 4), wielmi (chapter 5), intensifiers associated with the category of
force such as silnie, silno, nasilnie (chapter 6), przednie (chapter 7), and the intensifiers
associated with the names of the evil spirit such as diabelnie, diablo, kaducznie (chapter
8). These analyses are not only documentative in nature but above all they also prove,
enhance and verify the remarks which are generalised in the first part of the book about
the intensifiers and the notion of intensity.
The work mentions 733 contexts which prove the functioning of the units that are
analysed as intensifiers or adverbs, drawn from scholarly and historical dictionaries of
the Polish language, the card indices of dictionaries, the corpora of Old Polish texts and
the corpora of the modern Polish language.
The work was written in the context of the research project entitled “The Polish
functional expressions ― a diachronic perspective”, financed by the National Science
Centre no. NCN UMO-2011/01/B/HS2/04643.
Дагмара Балабаняк, Барбара Митренга
Польские интенсификаторы в историческом аспекте
Резюме
В книге описывается процесс формирования лексических интенсификаторов
в истории польского языка. Описание ведется в синхроническом и диахроническом
срезах, дополняющих друг друга. Работа состоит из двух частей, первая из которых
носит теоретический характер (главы 1―3), а вторая (главы 4―8) ― аналитический.
В конце дается заключение, список таблиц, литература, а также указатель интен-
сификаторов, перечисленных и описанных в работе.
Первая часть посвящена характеристике интенсификаторов, т.е. лексических
выражений, которым приписывается статус метапредикативных операторов, в на-
стоящее время размещаемых в классе функциональных единиц. Здесь рассматрива-
ется статус интенсификаторов в польском языке, их метапредикативный характер,
свидетельствующий о принадлежности к группе функциональных единиц, их на-
речное происхождение и механизм формирования на протяжении веков. Предме-
том отдельных размышлений является также понятие интенсивности, рассматрива-
емое с семантической точки зрения. В работе обращается внимание на связи между
интенсификацией и понятийными категориями величины, количества и силы; на
формирование категории степени, а также изменения показателей интенсивности.
Во второй части книги представлен подробный анализ избранных единиц
в историческом аспекте: интенсификаторов, базирующихся на параметрических
выражениях типа dalece, wysoce, wielce (глава 4), wielmi (глава 5), интенсификаторов,
связанных с категорией силы типа silnie, silno, nasilnie (глава 6), przednie (глава 7),
а также интенсификаторов, связанных с названиями злого духа типа diabelnie, diablo,
kaducznie (глава 8). Анализ носит не только документирующий характер, но и под-
тверждает, дополняет и верифицирует обобщенные в первой части работы взгляды
на тему интенсификаторов и понятия интенсивности.
В работе приведено 733 контекста, которые удостоверяют функционирование
анализируемых единиц в качестве интенсификаторов или наречий, почерпнутых
из научных и исторических словарей польского языка, картотек словарей, корпуса
древнепольских текстов, а также корпусов современного польского языка.
Работа написана в рамках исследовательского проекта „Польские функцио-
нальные выражения в диахроническом аспекте”, финансируемого Национальным
научным центром № NCN UMO-2011/01/B/HS2/04643.
Redaktor: Artur Zwolski
Projektant okładki: Małgorzata Pleśniar
Redaktor techniczny: Barbara Arenhövel
Korektor: Luiza Przełożny
Łamanie: Damian Walasek
Copyright © 2015 by
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Wszelkie prawa zastrzeżone
ISSN 0208-6336
ISBN 978-83-8012-741-8
(wersja drukowana)
ISBN 978-83-8012-742-5
(wersja elektroniczna)
Wydawca
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
ul. Bankowa 12B, 40-007 Katowice
www.wydawnictwo.us.edu.pl
e-mail: wydawus@us.edu.pl
Wydanie I. Ark. druk. 12,25. Ark. wyd. 14,0.
Papier offset. kl. III, 90 g Cena 20 zł (+VAT)
Druk i oprawa: EXPOL P. Rybiński,
J. Dąbek Spółka Jawna
ul. Brzeska 4, 87-800 Włocławek
Pobierz darmowy fragment (pdf)
