Cyfroteka.pl

klikaj i czytaj online

Cyfro
Czytomierz
00148 003854 22407016 na godz. na dobę w sumie
wyszukaj dokładnie | pobierz wtyczkę
RozGROMić konkurencję. Sprawdzone w boju strategie dowodzenia, motywowania i zwyciężania (twarda oprawa) - książka
RozGROMić konkurencję. Sprawdzone w boju strategie dowodzenia, motywowania i zwyciężania (twarda oprawa) - książka
Autor: , Liczba stron: 224
Wydawca: Onepress Język publikacji: polski
ISBN: 978-83-246-4481-0 Data wydania:
Lektor:
Kategoria: ebooki >> poradniki >> zarządzanie
Porównaj ceny (książka, ebook, audiobook).
Czytaj online.
Komentuj

Zazwyczaj generał ze zgromadzonych oddziałów wybiera oficerów o niepospolitej odwadze i sile ducha, wyróżniających się giętkością i siłą fizyczną, a także tych, których wojenne wyszkolenie przekracza przeciętną. Właśnie ci oficerowie dowodzą siłami specjalnymi. Z dziesięciu żołnierzy wybiera się jednego. Z dziesięciu tysięcy jeden tysiąc.
Sun Tzu,
chiński teoretyk wojskowości, autor Sztuki wojny

Świat biznesu od wieków korzysta z mądrości wojskowych - sprawdzonych w boju strategii dowodzenia, budowania zespołu, inspirowania do działania, przezwyciężania kryzysów i zwyciężania w walce. Skoro tak inspirujące są studia nad dowodzeniem całymi armiami, co można powiedzieć o kierowaniu jednostkami specjalnymi, wojskową elitą elit? Oddziałami, które szybko i skutecznie GROMią wroga, zanim ten zdąży podjąć działania odwetowe?

Trzymasz w ręku pierwszy i jedyny na polskim rynku podręcznik operacyjny, zawierający aktualne zasady wojskowe, nadające się do natychmiastowego zastosowania w biznesie. Militarne wyzwania, jakie stały przed jego autorem, pozwoliły na zgromadzenie unikalnego zbioru doświadczeń, użytecznych zarówno dla ludzi w mundurach, jak i tych w garniturach. Tyle teorii, przejdźmy do praktyki: zacznij formować szeregi, kompletować uzbrojenie i szkolić ludzi, bo jak przyjdzie Twoja godzina, nikt nie będzie pytał, czy jesteś gotowy do walki!



Czas wstąpić do biznesowego oddziału specjalnego!

Dr ROMAN POLKO - żołnierz z krwi i kości. Komandos. Dwukrotny dowódca elitarnej jednostki GROM. Najmłodszy dwugwiazdkowy generał w Wojsku Polskim. Sprawdzał się na misjach w byłej Jugosławii i Kosowie, w Iraku brał udział w działaniach wojennych, które doprowadziły do upadku reżimu Saddama Huseina. W czasie jego dowództwa GROM uczestniczył w misjach stabilizacyjnych w Kosowie/Macedonii, Afganistanie, w II wojnie w Zatoce Perskiej oraz w Iraku. Na polu cywilnym generał Polko doradzał Prezydentowi Miasta Stołecznego Warszawy oraz Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawach zwalczania terroryzmu i bezpieczeństwa. Był również zastępcą szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Od siedmiu lat doradza menedżerom i kadrze kierowniczej czołowych polskich oraz zagranicznych firm i korporacji. Na podstawie własnych wieloletnich doświadczeń pokazuje, jak być skutecznym przywódcą w ekstremalnych i kryzysowych sytuacjach. Z jego pomocy korzystały banki (ING Bank Śląski, Lukas Bank, BZ WBK, Millenium), firmy ubezpieczeniowe (PZU, Generali), firmy z branży IT (Intel), farmaceutycznej (Roche, Polfa), spożywczej (Nestlé) czy piwowarskiej (Żywiec).

Dr PAULINA BOLIBRZUCH-POLKO - zatwardziały cywil. Absolwentka Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz Podyplomowego Studium Doktoranckiego Collegium Civitas i Instytutu Studiów Politycznych PAN (kierunek: socjologia). W 2010 roku obroniła doktorat o oligarchicznej monarchii oświeconej w systemie demokratycznym na przykładzie Włoch pod rządami Silvia Berlusconiego. Pracowała jako dziennikarka m.in. w 'Życiu' i wydawnictwie Axel Springer Polska, współpracowała z miesięcznikiem 'Unia & Polska'. Pracowała także jako analityk w Gabinecie Prezydenta Warszawy, Kancelarii Prezydenta RP i Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, gdzie odpowiadała także za redakcję kwartalnika 'Bezpieczeństwo Narodowe'.

Znajdź podobne książki Ostatnio czytane w tej kategorii

Darmowy fragment publikacji:

Wszelkie prawa zastrzeżone. Nieautoryzowane rozpowszechnianie całości lub fragmentu niniejszej publikacji w jakiejkolwiek postaci jest zabronione. Wykonywanie kopii metodą kserograficzną, fotograficzną, a także kopiowanie książki na nośniku filmowym, magnetycznym lub innym powoduje naruszenie praw autorskich niniejszej publikacji. Wszystkie znaki występujące w tekście są zastrzeżonymi znakami firmowymi bądź towarowymi ich właścicieli. Autorzy oraz Wydawnictwo HELION dołożyli wszelkich starań, by zawarte w tej książce informacje były kompletne i rzetelne. Nie biorą jednak żadnej odpowiedzialności ani za ich wykorzystanie, ani za związane z tym ewentualne naruszenie praw patentowych lub autorskich. Autorzy oraz Wydawnictwo HELION nie ponoszą również żadnej odpowiedzialności za ewentualne szkody wynikłe z wykorzystania informacji zawartych w książce. Redaktor prowadzący: Barbara Gancarz-Wójcicka Projekt okładki: Urszula Buczkowska Fotografia na okładce: Piotr Bławicki Projekt składu i skład: Adrian Partyka Korekta językowa: M.T. Media Fotografie i materiały graficzne w książce zostały wykorzystane za zgodą ich autorów oraz Shutterstock. Wydawnictwo HELION ul. Kościuszki 1c, 44-100 GLIWICE tel. 32 231 22 19, 32 230 98 63 e-mail: onepress@onepress.pl WWW: http://onepress.pl (księgarnia internetowa, katalog książek) Drogi Czytelniku! Jeżeli chcesz ocenić tę książkę, zajrzyj pod adres http://onepress.pl/user/opinie/rozgro Możesz tam wpisać swoje uwagi, spostrzeżenia, recenzję. ISBN: 978-83-246-4481-0 Copyright © Paulina Polko, Roman Polko 2012 Printed in Poland. • Kup książkę • Poleć książkę • Oceń książkę • Księgarnia internetowa • Lubię to! » Nasza społeczność SPIS TREŚCI [ 3 ] WSTĘP. DLACZEGO WOJSKO?  ____________________________________ 7 LIDER. BE, KNOW, DO  _____________________________________________ 11 BE  _______________________________________________________________ 13 AUTENTYCZNA OSOBOWOŚĆ  _______________________________ 14 KONTROLA EMOCJI I TWARDOŚĆ  ___________________________ 15 KREATYWNOŚĆ  ______________________________________________ 17 PRECYZYJNOŚĆ  ______________________________________________ 19 ZACHOWANIE HIERARCHII  __________________________________ 20 TOLERANCJA  ________________________________________________ 22 AUTODYSCYPLINA  ___________________________________________ 24 WYKSZTAŁCENIE NASTĘPCY / ZASTĘPCY  ___________________ 26 KNOW  ___________________________________________________________ 27 PLANOWANIE  ________________________________________________ 27 STRATEGIA   __________________________________________________ 32 ROZUMIENIE MISJI / ŚWIADOMOŚĆ ZAGROŻEŃ  _____________ 35 WIEDZIEĆ, KTO WIE  _________________________________________ 37 WIEDZIEĆ, Z KIM SIĘ PRACUJE   ______________________________ 39 DO  _______________________________________________________________ 40 DO BOJU!  ________________________________________________________ 43 ZESPÓŁ  ____________________________________________________________ 45 PRACUJ Z TYMI, KTÓRYCH MASZ  ______________________________ 48 NAUCZ SIĘ NAGRADZAĆ I KARAĆ.   UMIEJ AWANSOWAĆ I ZWALNIAĆ  ___________________________ 51 DYSCYPLINUJ  ___________________________________________________ 56 UCZ LUDZI  ______________________________________________________ 57 UCZ SIĘ OD LUDZI  ______________________________________________ 58 ZBUDUJ WYDAJNĄ STRUKTURĘ  ________________________________ 59 ZAPLANUJ ROZWÓJ SWOJEGO ZESPOŁU  _______________________ 61 Kup książkę Poleć książkę Spis treści [ 4 ] USTAL KRYTERIA SUKCESU   ____________________________________ 62 WSKAŻ ZESPOŁOWI WARTOŚCI   _______________________________ 63 ZADBAJ O SUKCES OSOBISTY LUDZI  ___________________________ 65 DO BOJU!  ________________________________________________________ 66 KRYZYS  ____________________________________________________________ 67 ZADANIE DLA LUDZI: SŁUCHAJ POLECEŃ. JEŚLI NAPRAWDĘ  NIE MUSISZ, NIE KWESTIONUJ DECYZJI PRZEŁOŻONYCH,   AKURAT GDY MAMY KRYZYS.  _______________________________ 70 ZADANIE DLA ZESPOŁU: ZACHOWAJ JEDNOŚĆ. WALCZ Z ZE‑ WNĘTRZNYM WROGIEM, A NIE WE WŁASNYM GRONIE.   SPORY Z KOLEGAMI ODŁÓŻ NA LEPSZE CZASY.  ____________ 71 ZADANIE DLA ZESPOŁU: TO WŁAŚCIWY MOMENT NA KREA‑ TYWNOŚĆ. WSZAK TONĄCY BRZYTWY SIĘ CHWYTA.    ____ 73 ZADANIE DLA ZESPOŁU: NIE TRAĆCIE DUCHA WALKI.  ______ 74 ZADANIE DLA ZESPOŁU: WYELIMINUJCIE SŁABE OGNIWA.  ___ 81 ZADANIE DLA SZEFA: STAŃ NA CZELE SWOICH LUDZI  I BĄDŹ ODWAŻNY W PODEJMOWANIU DECYZJI.  ___________ 82 ZADANIE DLA SZEFA: NIE PRZESZKADZAJ  ZADANIE DLA SZEFA: UCHROŃ ZESPÓŁ OD SWOICH  PROBLEMÓW.  ________________________________________________ 84 DO BOJU!  ________________________________________________________ 86 SWOIM EKSPERTOM.  ________________________________________ 83 ZMIANA  ___________________________________________________________ 87 KIEDY SUKCES ZWIASTUJE PORAŻKĘ  __________________________ 90 KIEDY ELITA SIĘ STARZEJE  _____________________________________ 91 KIEDY ZMIANA JEST CZĘŚCIĄ SUKCESU  _______________________ 99 KIEDY WARTO SIĘ UCZYĆ OD TERRORYSTÓW  _________________ 102 KIEDY RUTYNA ZABIJA  _________________________________________ 103 DO BOJU!  ________________________________________________________ 105 DETERMINACJA I RYZYKO  _______________________________________ 107 DETERMINACJA W OBLICZU SILNIEJSZEGO WROGA  __________ 110 DETERMINACJA W CZASIE PRAWDZIWEJ WSPÓŁCZESNEJ   WOJNY: OPERACJA GROM ‑U W IRAKU MISJA PLATFORMA  ___ 112 Kup książkę Poleć książkę [ 5 ] GRANICE DETERMINACJI  _______________________________________ 118 ANALIZA RYZYKA  ______________________________________________ 121 GOŁĄB CZY WRÓBEL?  __________________________________________ 123 GDY BRAKUJE DETERMINACJI  __________________________________ 125 DO BOJU!  ________________________________________________________ 127 KONFLIKT I WSPÓŁDZIAŁANIE  __________________________________ 129 OPERACJE POŁĄCZONE  _________________________________________ 132 TASK FORCES  ___________________________________________________ 134 WIEŻA BABEL  ___________________________________________________ 139 ŹRÓDŁA KONFLIKTÓW  _________________________________________ 142 ROZWIĄZYWANIE SPORÓW  ____________________________________ 146 DO BOJU!  ________________________________________________________ 149 NEGOCJACJE  ______________________________________________________ 151 PRZYGOTOWANIE STOŁU   ______________________________________ 154 NEGOCJACJE Z PRZECIWNIKIEM  _______________________________ 156 NEGOCJACJE Z PRZEŁOŻONYMI  ________________________________ 161 NEGOCJACJE Z PODWŁADNYMI  ________________________________ 163 NEGOCJACJE Z KOOPERANTAMI  _______________________________ 165 CZY I JAKIE ZASADY OBOWIĄZUJĄ   ____________________________ 169 KRYTERIA WYGRANEJ. PODWÓJNE ZWYCIĘSTWO?  ___________ 171 CO PO NEGOCJACJACH?  ________________________________________ 172 DO BOJU!  ________________________________________________________ 174 ZWYCIĘSTWO  _____________________________________________________ 175 KRYTERIA ZWYCIĘSTWA  _______________________________________ 178 PYRRUSOWE ZWYCIĘSTWO  ____________________________________ 181 SKAZANI NA SUKCES   __________________________________________ 182 ZWYCIĘZCA Z PRZYPADKU?   ___________________________________ 185 DAWID I GOLIAT   _______________________________________________ 188 WYGRAĆ ZE STRESEM  __________________________________________ 191 POKONAĆ EMOCJE   _____________________________________________ 194 MORALNE ZWYCIĘSTWO  _______________________________________ 196 KOMPANIA BOHATERÓW  _______________________________________ 197 DO BOJU!  ________________________________________________________ 199 Kup książkę Poleć książkę RANGER SCHOOL. SZKOŁA LEADERSHIPU W BŁOCIE   __________ 201 PEŁZAJ, MASZERUJ, BIEGNIJ: 62 DNI W PIEKLE  ________________ 207 PEŁZANIE  ____________________________________________________ 209 MARSZ  _______________________________________________________ 211 BIEG  __________________________________________________________ 212 SZKOŁA MOTYWACJI  ________________________________________ 214 DO BOJU!  ________________________________________________________ 218 POSTSCRIPTUM  ___________________________________________________ 221 Kup książkę Poleć książkę ZMIANA …więc po co cokolwiek zmieniać? t a k b y ł o … Z a w s z e Kup książkę Poleć książkę KIEDY SUKCES ZWIASTUJE PORAŻKĘ KIEDY ELITA SIĘ STARZEJE KIEDY ZMIANA JEST CZĘŚCIĄ SUKCESU KIEDY WARTO SIĘ UCZYĆ OD TERRORYSTÓW KIEDY RUTYNA ZABIJA DO BOJU! [ 89 ] ROMAN POLKO: Choć pierwszą misją GROM -u pod moim dowództwem były działania na pograniczu macedońsko -kosowskim oraz — po ataku na WTC we wrześniu (cid:160)(cid:173)(cid:173)€ roku — Afganistan, to tak naprawdę dopiero wojna w Iraku otworzyła nam oczy. Do Afganistanu pojechała zaledwie garstka żołnierzy i zamiast realizować misje specjalne, do których byli szkoleni, odpowiadali oni za ochronę naszych saperów. Operacja iracka, w której we wszystkich zmianach łącznie brało udział kilkuset GROM- -owców, a następnie realizacja misji specjalnych w ramach Polskiego Kontyngentu Woj- skowego w Iraku pokazały żołnierzom, do tej pory zdobywającym umiejętności jedynie na ćwiczeniach, jak wygląda prawdziwa wojna, jak weryfi kuje ona zdolność do dzia- łania i wyszkolenie każdego pojedynczego żołnierza, wreszcie uświadomiły, że udział w działaniach stricte bojowych może być okupiony życiem. Żołnierze, którzy niejednokrotnie do tej pory nigdy nie byli poza granicami Polski, a już na pewno nie tak od nich daleko, liznęli kawa‑ łek „wielkiego świata”, porównywali swoje wyszkolenie i wyposażenie z żołnierzami innych armii świata, wreszcie — nie ma co ukrywać — zarobili porządne pieniądze. Trudno więc się dziwić, że do kraju wracali jak bohaterowie. Zewsząd płynęły podziękowania za ich działania: dowództwo amerykańskiej marynarki, z którą wykonywali zadania na wodach Zatoki Perskiej, prosiło ówczesnego ministra obrony na‑ rodowej o dalszą współpracę z „najlepszymi”, jak pisali o GROM ‑ie. Brytyjski „Th e Sunday Times” pisał o „polskim SAS ‑ie”, wychwalając profesjonalizm żołnierzy biorących udział w opanowywaniu platform wiertniczych. Krajowa prasa nigdy nie donosiła o wojsku w takich superlatywach. Żołnierze dostawali medale i nagrody od wszystkich możliwych zwierzchników i przełożo‑ nych. Koledzy, którym nie udało się wyjechać, patrzyli na nich z zazdrością, żony z dumą opowiadały koleżankom o bohaterstwie mężów. Zasłużone urlopy pozwalały się odprężyć i oderwać od codziennej żołnierskiej rutyny. Za zarobione dodatkowo na misji pieniądze żołnierze kupowali samochody, zamieniali mieszkania na większe bądź remontowali dotychczasowe. Mieli poczucie na‑ prawdę dobrze spełnionego obowiązku i profesjonalnego wykonania postawionych im zadań. I — co tu dużo mó‑ wić — przekonanie, że nie ma lepszych specjalistów niż oni. Kup książkę Poleć książkę Zmiana [ 90 ] To jednak stawiało ich dowódcę w bardzo trudnej sytuacji. Jak ich zmusić do tego, by odpięli medale i wzięli się znów do pracy? Jak im uzmysłowić, że choć po‑ kazali, że są naprawdę dobrzy, to jest jeszcze wiele braków, które muszą nadrobić? Jak przekonać do tego, by ćwiczyli także inne elementy sztuki wojennej, skoro już zobaczyli, że wystarczą działania stricte przeciwterrorystyczne? Po co cokolwiek zmieniać, skoro jest tak wspaniale? Jak przekonać tych, którzy by z chęcią spoczęli na laurach, że to dopiero początek ich walki o miejsce na woj‑ skowym rynku pracy? KIEDY SUKCES ZWIASTUJE PORAŻKĘ Ani GROM, ani 1. Pułk Specjalny Komandosów z Lublińca nie były jedynymi od‑ działami wojsk specjalnych w Polsce. Do 1994 roku działały: 48. Kompania Specjalna w Krakowie, 62. Kompania Specjalna w Bolesławcu oraz 56. Kompania Specjalna w Szczecinie. Tam zdobywało szlify wielu oficerów, którzy później zasilili obecne jednostki specjalne. Tam, często przy użyciu kiepskiego sprzętu, ale mimo to z za‑ pałem i determinacją, tworzyła się polska szkoła spadochronowa. Tam powstał styl walki Combat 56, stworzony na podstawie koreańskiego stylu Kyoksul. Tam żołnierze jednostek specjalnych uczyli się systemu szybkiej telegrafii — łączności specjalnej, którą dziś nie posługuje się nawet GROM. Tam prowadzono jedne z najważniejszych — z punktu widzenia władz PRL ‑u — działań z zakresu dywersji i antydywersji oraz zwalczania środków przenoszenia broni masowego rażenia. To prawda, że niekiedy bywało siermiężnie: trzeba było chałupniczymi metodami dostosowywać dostępny na rynku sprzęt narciarski, spadochronowy czy nurkowy do potrzeb kompanii specjalnych, bo nikt w Polsce czegoś takiego nie produkował. Prowadzone w tym czasie ćwiczenia z „bytowania” (przeżycia w lesie bez jedzenia zabranego z jednostki) dziś przyprawiałyby o wymioty i budziły protesty wrażliwych ekologów. Daniami królującymi wówczas były bowiem: pasztet z korników, zupa z dżdżownic, schabowy z kani. Prawdziwym „rarytasem” było mięso z kota bądź kuchnia francuska (czytaj: żaba na surowo). Ale wszystkie te zadania w terenie ćwiczono niezwykle serio: w cywilnych ubraniach działano tak, by rzeczywiście można było sprawdzić system bezpieczeństwa państwa. Dziś już nikt w taki sposób nie weryfikuje np. zabezpieczeń polskiej infrastruktury krytycznej. Kup książkę Poleć książkę [ 91 ] Mjr Żdan do dzisiaj cieszy się  ogromnym szacunkiem swo- ich byłych podwładnych. Był  nie tylko świetnym dowódcą  umiejącym przekazać wiedzę  żołnierzom, ale i prawdzi- wym liderem, który potrafił  z jednej strony trzymać ludzi  „twardą ręką”, a z drugiej —  zadbać o nagradzanie naj- lepszych. Potrafił, wracając  z kompanią z poligonu do  koszar, nadłożyć kilkadziesiąt  kilometrów „tylko” po to,  by przejechać przez rodzinną  wieś żołnierza, który szcze- gólnie dobrze sprawdził się  w działaniach, i pochwalić go  przed rodziną w obecności  całej wioski. W 1994 roku wszystkie trzy kompanie zostały rozwiązane. Byli żołnierze 62. Kompanii Specjalnej, którymi dowodził będący legendą w siłach specjalnych mjr Andrzej Żdan, do dziś spotykają się w Bolesławcu w pierwszy weekend września, wspo‑ minając „bytowanie”, w czasie którego podstawowym składnikiem każdego posiłku było to, co żołnierze sami sobie złapali w lesie bądź ukradli chłopom z okolicznych wsi. Co roku, tak jak w cza‑ sach istnienia jednostki i obchodzenia jej święta, defilują dumnie w bordowych (zarezerwowanych dla komandosów) beretach, ze sztandarem przechowywanym przez najwierniejszych członków oddziału. Do jej tradycji nawiązuje m.in. chor. Mieczysław Ko‑ pacz, były żołnierz kompanii, prowadzący nawiązującą do nazwy jednostki z Bolesławca firmę Commando‑62. Z kolei z 56. Kompanii Specjalnej wywodzi się mjr Arka‑ diusz Kups, twórca popularnej „Selekcji” oraz wspomnianego systemu walki wręcz Combat 56, który powstał w czasie, gdy Kups był szefem szkolenia kompanii w Szczecinie. Dziś Kups z powodzeniem realizuje się na wolnym rynku, oferując szko‑ lenia z tego zakresu. KIEDY ELITA SIĘ STARZEJE Skoro te jednostki były i są tak dobre, to dlaczego je rozwiązano? Dlaczego nie przetrwały zmiany ustroju, nie były w stanie wpasować się w system sił zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej? Dlaczego świetni żołnierze poszli do innych formacji bądź zaczęli się realizować w świecie cywilnym? Odpowiedź jest banalnie prosta: choć mieli dobry sprzęt i naprawdę fachową wiedzę, zabrakło liderów, którzy potrafiliby głośno wykazywać korzyści płynące dla systemu bezpieczeństwa państwa z posiadania takich jednostek. Poza tym zadziałała zwykła ludzka zawiść: moment transformacji ustrojowej stał się okazją do pozbycia się konkurencji będącej solą w oku części wojskowych. Sztabowcy wykazywali, że przy nowej, obronnej doktrynie państwa ofensywne jednostki specjalne są najzwy‑ czajniej w świecie zbędne. Rozbudzone ambicje kadry, która szukała sobie nowych stanowisk, powodowały, że optowała ona za likwidacją już istniejących jednostek, by w nowo tworzonych móc zajmować stanowiska dowódcze. Kup książkę Poleć książkę Zmiana [ 92 ] Zaszkodził też „ciężar PRL ‑u”: uznano, że odpowiedzialni za rozpoznanie dla sił zbrojnych PRL ‑u i, tym samym, dla wojsk Układu Warszawskiego nie powinni czynić tego w RP. Co ciekawe, najgłośniej spuściznę minionego systemu wypominali tym jednostkom świeżo nawróceni byli esbecy. Na początku XXI wieku, po sukcesach w Iraku i udziale w wojnie w Afganistanie, nikt rzecz jasna nie mówił o rozwiązaniu GROM ‑u. Ale pytanie, co zrobić, by nie zgnuśnieć, nie „zestarzeć się” i nie spocząć na laurach, a tym samym nie pozwolić się wyprzedzić wojskowej konkurencji, pozostawało aktualne. Elitarne pododdziały specjalne Wojska Polskiego rozformowane w 1994 Elitarne pododdziały specjalne Wojska Polskiego rozformowane w 1994 48. KOMPANIA SPECJALNA  62. KOMPANIA SPECJALNA  56. KOMPANIA SPECJALNA  (KRAKÓW) (BOLESŁAWIEC) (SZCZECIN) Jednostka wojskowa dalekiego roz- poznania Sił Zbrojnych PRL -u i okresu transformacji ustrojowej. Sformowana w €•–— roku na bazie wydzielonych pododdziałów €. Batalionu Szturmo- wego z Dziwnowa jako kompania roz- poznania specjalnego wojsk lądowych. Przeznaczona była do prowadzenia dalekiego rozpoznania na korzyść armii wystawianej przez Warszawski Okręg Wojskowy i później Krakowski Okręg Wojskowy. Stacjonowała w garnizonie Kraków (razem z ›—. Kompanią Rozpo- znawczą wchodzącą w skład –. Brygady Desantowo -Szturmowej). Jednostka dalekiego rozpoznania Sił Zbrojnych PRL -u i Sił Zbrojnych RP. Sformowana w €•–ž roku na bazie wydzielonych pododdziałów €. Bata- lionu Szturmowego z Dziwnowa jako kompania rozpoznania specjalnego armii. Przeznaczona była do prowa- dzenia dalekiego rozpoznania na rzecz armii wystawianej przez Śląski Okręg Wojskowy. Stacjonowała w Bolesławcu. Jednostka dalekiego rozpoznania Ludowego Wojska Polskiego i okresu transformacji ustrojowej. Sformowana w €•–ž roku na bazie ¡. Kompanii Roz- poznawczej €. Batalionu Szturmowego z Dziwnowa jako kompania rozpozna- nia specjalnego armii. Przeznaczona była do prowadzenia dalekiego rozpo- znania na korzyść armii wystawianej przez Pomorski Okręg Wojskowy. * * Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/_Kompania_Specjalna, http://pl.wikipedia.org/wiki/_ Kompania_Specjalna, http://pl.wikipedia.org/wiki/_Kompania_Specjalna Kup książkę Poleć książkę ROMAN POLKO: To był dla mnie realny problem. Wiedziałem, że nasze sukcesy tylko na chwilę odsuwają plany Sztabu Generalnego WP, że nie zrezygnuje on z pomysłów degradujących jednostkę, bo po ich ogłoszeniu była to dla niego sprawa prestiżowa. Już wtedy uważnie studiowałem historię GROM -u i wynikało z niej jasno, że po chwilach prosperity przyjdą lata stagnacji albo wręcz degradacji. [ 93 ] WYKRES: LINIA ROZWOJOWA GROM -U W LATACH €••€ – (cid:160)(cid:173)(cid:173)ž LEGENDA €. Decyzja o utworzeniu GROM -u (cid:160). Zakończenie szkolenia —. Atak terrorystyczny na WTC •. Rozpoczęcie misji w Afganistanie i Ku- wejcie z kooperantami zagranicznymi €(cid:173). Konfl ikt dowódcy ze Sztabem ©. Zmiana dowódcy ›. Zmiana dowódcy ¡. Jednorazowe dofi nansowanie –. „Afera Pałubickiego” i zmiana podporządkowania ž. Zmiana dowódcy Generalnym WP i zmiana dowódcy €€. Zmiana dowódcy €(cid:160). Upadek koncepcji tworzenia sił specjalnych na bazie GROM -u €©. Zmiana dowódcy €›. Zmiana podporządkowania D(€) -D(–) — kolejni dowódcy GROM -u Kup książkę Poleć książkę Zmiana [ 94 ] (€) Etap pierwszy (lata €••€ – €••©) był okresem prosperity. Duża skuteczność i szerokie kon- takty polityczne pierwszego dowódcy tej formacji, a nade wszystko udzielane mu wszech- stronne wsparcie przełożonych z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, doprowadzają do pozyskania wysokiej klasy kadry i stworzenia interesującej dla niego wizji pełnienia służby w formacji elitarnej pod względem wyszkolenia, przeznaczenia bojowego i materialnego uhonorowania wysiłku. Pomyślna konfrontacja własnej sprawności bojowej i warunków służby z amerykańską Deltą i brytyjskim SAS -em umacniają wśród żołnierzy przekonanie o swojej wartości i motywację do służby. W następstwie tego tworzy się etos służby w tej formacji, który poprzez przyjęte nieformalnie normy, wartości i wzorce postępowania przekłada się pozytywnie na jej kulturę organizacyjną i realizację zadań. ((cid:160)) Etap drugi (lata €••© – €••¡) to okres stagnacji rozwojowej GROM -u, przerwanej niespełna dwumiesięczną misją na Haiti, spowodowany trudnościami fi nansowymi i brakiem kon- struktywnej koncepcji wykorzystywania tej formacji w strukturach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Rodzące się na tym tle trudności powodują napięcia personalne w relacji dowódca – zwierzchnicy, co w fi nale doprowadza do zmiany dowódcy: stanowisko obej- muje D((cid:160)). Następuje pewne zachwianie etosu służby. (©) Etap trzeci (lata €••¡ – €••ž) to nadal trudności fi nansowe GROM -u i brak dopływu nowych kadr. Mimo to nastąpił nieznaczny postęp w jego rozwoju ze względu na udział zespołu w misjach pokojowych i realizacji wspólnego szkolenia koalicyjnego z Delta Force. (›) Etap czwarty (lata €••ž – €••—) to wyraźny okres drugiej prosperity GROM -u, związanej z: powrotem nadziei na rozwój, jaką dawało ponowne wyznaczenie pierwszego dowódcy D(€); znaczącym dofi nansowaniem formacji; zakupem nowego uzbrojenia; uczestnictwem w dużych ćwiczeniach i z roztoczeniem przed zespołem zakrojonych na szeroką skalę planów rozwojowych. (¡) Etap piąty (lata €••— – €•••) to początek największej regresji. Uwikłanie polityczne i we- wnętrzna polityka kadrowa, zakończone głośną medialnie „aferą Pałubickiego”, połączoną z dymisją dowódcy D(€), powodują, w szerokim odbiorze społecznym, jakoby deprecjację dotychczasowych osiągnięć GROM -u, co w zespole tej formacji wpływa bardzo negatywnie na motywację do pełnienia służby. (–) Etap szósty (lata €••• – (cid:160)(cid:173)(cid:173)(cid:173)) to dalej pogłębiająca się regresja w GROM -ie. Powołanie na stanowisko dowódcze osoby D(©), niezwiązanej wcześniej z działaniami specjalnymi, i zmiana podporządkowania z podległości resortowi spraw wewnętrznych na resort obrony narodowej oraz związana z tym zmiana warunków pełnienia służby, spowodowały bardzo duże naruszenie etosu tej formacji. Uzupełnieniem negatywnego zbiegu okolicz- ności był również brak pomysłu na wykorzystywanie jej w strukturach MON -owskich i okazywana w tej sprawie wyraźna niechęć ze strony Sztabu Generalnego WP. Zmiana Kup książkę Poleć książkę [ 95 ] resortowego podporządkowania i wytworzona wokół tego atmosfera wskazywały, że tak ukształtowana formacja bojowa jak GROM nie przystaje funkcjonalnie do potrzeb żadnego z tych resortów. Był to największy kryzys rozwojowy w dotychczasowej historii jednostki. (ž) Etap siódmy (lata (cid:160)(cid:173)(cid:173)(cid:173) – (cid:160)(cid:173)(cid:173)€) to „walka” dowódcy D(›) o powstrzymanie dwuletniej regresji rozwojowej GROM -u i ustabilizowanie jego sytuacji w strukturach resortu obrony narodowej. To działanie ukierunkowane na ciągłe wykazywanie i uzasadnianie Sztabowi Generalnemu WP specyfi cznych potrzeb tej formacji, wynikających z istoty jej szkolenia i typu prowadzonych operacji bojowych. Podejmowane w tym zakresie wysiłki, a nade wszystko rozpoczęta misja w Kosowie, doprowadziły do stanu stagnacji sytuacyjnej. (—) Etap ósmy (lata (cid:160)(cid:173)(cid:173)€ – (cid:160)(cid:173)(cid:173)(cid:160)) to dostrzeżenie, przez pryzmat spełnionej misji w Kosowie, użyteczności funkcjonalnej GROM -u w strukturach resortu obrony narodowej i jego częś- ciowe dofi nansowanie. Kolejnym wydarzeniem wskazującym na potrzebę posiadania tego typu formacji był atak terrorystyczny w Stanach Zjednoczonych na nowojorskie wieże WTC. Tym samym, przez pryzmat zaistniałych faktów, został zapoczątkowany — można by rzec: wymuszony — kolejny etap umiarkowanej prosperity GROM -u, jednak z nadal utrzymującymi się tendencjami resortowymi do kodyfi kowania tej działalności według reguł obowiązujących powszechnie w siłach zbrojnych. (•) Etap dziewiąty (lata (cid:160)(cid:173)(cid:173)(cid:160) – (cid:160)(cid:173)(cid:173)©) to kolejna dobra epoka dla jednostki, wynosząca GROM na najwyższy do tej pory poziom rozwojowy. Złożyły się na to bardzo sprawnie przepro- wadzone trudne akcje bojowe w ramach operacji „Iracka wolność” i rozpoczęta misja w Afganistanie, które w oczach aliantów uzyskały niezwykle pozytywne oceny. Niezależnie od tego nadal utrzymywały się tendencje w resorcie obrony narodowej, a głównie w Szta- bie Generalnym WP, do podejmowania w sprawie tej formacji niekorzystnych decyzji organizacyjnych prowadzących w efekcie do jej degradacji funkcjonalnej. Składały się na to kolejne próby zmiany jej podporządkowania oraz przekazanie etatu jednego z dwóch jej zespołów bojowych do Marynarki Wojennej RP. Ciągłe kontrowersje w sprawie utrzy- mywania statusu GROM -u doprowadziły w końcu do zmiany na stanowisku dowódcy. (€(cid:173)) Etap dziesiąty (lata (cid:160)(cid:173)(cid:173)© – (cid:160)(cid:173)(cid:173)¡) rozpoczyna się objęciem dowodzenia przez D(¡). Ukształ- towany przez jego poprzednika rozwój GROM -u wyraźnie spowalnia, a część przedsię- wzięć jest realizowana jak gdyby siłą wcześniej nadanego rozpędu. Sztab Generalny WP ogranicza niektóre kierunki rozwojowe GROM -u. Następuje wycofanie jego sił z Iraku i odcięcie ich od bezpośrednich kontaktów z elitarnymi jednostkami Stanów Zjednoczo- nych (Deltą) i Wielkiej Brytanii (SAS). (€€) Etap jedenasty (lata (cid:160)(cid:173)(cid:173)¡ – (cid:160)(cid:173)(cid:173)–) to ponowne przejęcie dowodzenia przez D(›) i gwał- towny rozwój GROM -u. Zwiększają się nakłady fi nansowe i rośnie nadzieja utworzenia na bazie tej formacji sił specjalnych. Wszystko to wpływa niezwykle pozytywnie na zespół tej Kup książkę Poleć książkę Zmiana [ 96 ] formacji. Rodzi się nadzieja na ustabilizowanie sytuacji i ostateczne utrwalenie statusu GROM -u. (€(cid:160)) Etap dwunasty (lata (cid:160)(cid:173)(cid:173)– – (cid:160)(cid:173)(cid:173)ž) to zaniechanie realizacji koncepcji tworzenia sił spe- cjalnych na bazie GROM -u i zmiana w dowodzeniu. Funkcje dowódcy przejmuje D(–). Powstaje Dowództwo Wojsk Specjalnych, któremu zostaje podporządkowany GROM. Zmiana podporządkowania znacznie ograniczyła dotychczasową swobodę i samodzielność funkcjonalną GROM -u. Elitarny potencjał, wielokrotnie sprawdzony w bardzo trudnych akcjach bojowych, został podporządkowany — w ocenie żołnierzy — zbiurokratyzowanej „machinie sztabowej”, co siłą rzeczy przekłada się negatywnie na rozwój i doskonalenie tej formacji. Postrzegając to chociażby przez pryzmat ostatnio pełnionej misji w Afganistanie, gdzie GROM został skierowany do realizacji zadań bez wsparcia wywiadowczego, można wyraźnie zauważyć, że powzięte rozwiązanie organizacyjne nie jest z pewnością najlepsze. (€©) Etap trzynasty (lata (cid:160)(cid:173)(cid:173)ž – (cid:160)(cid:173)€(cid:173)) przynosi dwie kolejne zmiany na stanowisku dowódcy i tzw. burzę wokół GROM -u wywołaną ujawnieniem podejrzeń o nieprawidłowości w po- lityce kadrowej i w zamówieniach publicznych. Do jednostki wkraczają kolejne kontrole, z CBA włącznie. W połączeniu z niechęcią do podległości pod DWS wpływa to negatywnie na morale i nastroje w jednostce, zwłaszcza że w tym czasie w Afganistanie żołnierze „konkurencji” z €. Pułku Specjalnego Komandosów z Lublińca zatrzymują poszukiwanych przez całe wojska koalicyjne terrorystów, czym zwracają na siebie uwagę przełożonych. Podjęta w drugiej połowie (cid:160)(cid:173)€(cid:173) roku próba uporządkowania sytuacji i wyciszenia me- dialnego zamieszania wokół GROM -u wydaje się przynosić pozytywne rezultaty. Na ich dokładną ocenę jest jednak jeszcze za wcześnie. Dlatego nie pozwoliłem żołnierzom spocząć na laurach. Doświadczenia z misji pokazały, że aby zespół był skuteczny, jego struktura musi być tak elastyczna, by w jednej chwili dało się go przestawić z działań stricte przeciwterrorystycznych na bardziej skomplikowane i wielo- wymiarowe działania specjalne. Ludzie musieli być przygotowani nie tylko na szybką zmianę miejsca w konkretnych zespołach czy grupach bojowych, ale też na natychmiastowe skuteczne współdziałanie z nowymi komponentami. Musieliśmy być niezastąpieni, bo tylko wtedy Sztab Generalny WP tracił argument o tym, że to samo w tym samym czasie zrobi każda inna polska jednostka wojskowa. My mieliśmy być gotowi natychmiast, gdyby tylko pojawiała się koniecz- ność reagowania na kryzys, podczas gdy inni dopiero wtedy zaczynali planować, w jaki sposób i jakimi strukturami będą interweniować. Żołnierze — choć z początku krzywili się na plany intensywnego szkolenia, jakie wiązało się z osiągnięciem takiej gotowości i nową elastyczną strukturą — szybko zrozumieli, czego się od nich wymaga. Dość powiedzieć, że gdy tylko w me- Kup książkę Poleć książkę diach pojawiała się jakaś informacja o zamachu terrorystycznym (np. w Madrycie), to żołnierze sami, niewzywani, ściągali do jednostki po godzinach ich służby. Mieli bowiem świadomość, że mogą być w każdej chwili potrzebni. Po drodze wysyłali SMS -y kolegom, którzy mogli akurat nie oglądać telewizji. Mieli poczucie, że bycie elitą zobowiązuje. [ 97 ] „Niezastępowalność” i unikalność jednostki miał też zapewnić program osiągania nowych zdolności rozpisany na lata 2006 – 2012. Jego trzema najważniejszymi fi la‑ rami były: zdolność do zwalczania terroryzmu w kraju, w czasie pokoju, do tej pory niemożliwa z powodu braku odpowiednich rozwiązań prawnych i procedur „użycia” jednostki; zdolność do desantu powietrznego z wysokości przelotowej samolotów pasażerskich (10 tys. metrów), do tej pory w Polsce nierealizowana; rozwinięcie zdolności morskich oddziału wodnego GROM ‑u, które mogły być przydatne m.in. do ochrony morskich instalacji wydobywczych. Powodzenie tego planu (niestety, nie udało się go zrealizować we wszystkich punktach, wciąż brakuje bowiem procedur regulujących działanie na terenie kraju w czasie pokoju) spowodowałoby stworzenie w Polsce ponadstandardowej jednostki, niezbędnej w systemie bezpieczeństwa nowoczesnego państwa europejskiego. Kup książkę Poleć książkę Zmiana [ 98 ] Zdolność do zwalczania terroryzmu w kraju, w czasie pokoju. Korzyści: realna możliwość wspierania przez GROM policji w sytuacjach zagrożenia terroryzmem — od przekazania uzbrojenia do przejęcia odpowiedzialności za incydent. Potrzeby: zmiany legislacyjne; wypracowanie procedur umożliwiających transfer broni i ludzi; utworzenie zespołu łącznikowego sił specjalnych na poziomie MSWiA i ABW; wpisanie GROM ‑u w system dyżurów na tere‑ nie kraju; opracowanie programów szkolenia, zasad użycia siły i wspólne ćwiczenia z jednostkami antyterrorystycznymi policji. Koszty: opłacenie około 5 etatów (zespół łącznikowy). Zdolność do desantu powietrznego z 10 tys. metrów. Korzyści: możliwość skrytego przerzutu na terytorium wroga z wysokości zarezerwowanych dla samolotów pasażerskich oraz ewakuacji VIP ‑ów ze statków powietrznych przelatujących na dużych wysokościach. Potrzeby: zakup spadochronów Military Tandem (300 kg) i SOV (90 kg, otwarcie 10,5 km) + zestawy OXYGENE + tablice nawigacyjne SPN II HAHO. Przeprowadzenie badań dopuszczeniowych w Wojskowym Instytucie Medy‑ cyny Lotniczej. Opracowanie i realizacja programu wdrożeniowego. Koszty: około 20 mln zł. Zdolność do ochrony morskich instalacji wydobywczych. Korzyści: zwiększenie bezpieczeństwa polskich instalacji naftowych i obniżenie kosztów ich ubezpieczenia; uzyskanie nowych zdolności w zakresie morskich operacji specjalnych. Potrzeby: zakup elektronicznych rejestratorów nurkowych, tlenowych aparatów oddechowych, pojazdów podwodnych. Szkolenie i ćwiczenia z za‑ kresu konstrukcji morskich instalacji wydobywczych i prowadzenia operacji podwodnych w każdych warunkach klimatycznych oraz widzialności pod wodą, z koniecznością pokonywania dużych odległości. Koszty: około 30 mln zł. Same zmiany w GROM ‑ie i ciągłe samokształcenie to było za mało. Kluczem do zachowania pozycji jednostki było stworzenie takiego systemu instytucjonalnego związanego z jednej strony ze zwalczaniem terroryzmu, a z drugiej — z siłami specjalnymi, by GROM był w nim niezbędnym ogniwem. Kup książkę Poleć książkę [ 99 ] To dlatego głównym twórcą koncepcji Centrum Antyterrorystycznego (CAT), które ostatecznie zostało włączone w struktury Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrz‑ nego, był płk Andrzej Kurkowicz, wieloletni ofi cer GROM ‑u, zastępca dowódcy jednostki, ekspert BBN i MSWiA. W naszej koncepcji CAT miał, tak jak jego brytyjski odpowiednik i pierwowzór — Joint Terrorism Analysis Centre (Centrum Analiz Terrorystycznych) — podlegać bezpośrednio pod premiera i otrzymywać informa‑ cje od wszystkich polskich służb. Miał być superszybkim i nowoczesnym centrum zbierania i przetwarzania informacji związanych z zagrożeniami terrorystycznymi oraz działającym non stop organem doradczym rządu w kwestii sposobu działania w zwalczaniu terroryzmu. Miał skupiać najlepszych specjalistów z różnych formacji i dziedzin, takich jak np. informatyka, w tym właśnie ekspertów z GROM ‑u. Osta‑ tecznie centrum powstało w nieco innym wariancie: podporządkowano je ABW, co de facto uczyniło je częścią tej instytucji i ograniczyło możliwości jego działania. Nie ma w nim również ekspertów z GROM ‑u. KIEDY ZMIANA JEST CZĘŚCIĄ SUKCESU Kolejnym projektem „ratującym” GROM była koncepcja powołania sił specjalnych jako osobnego — obok wojsk lądowych, powietrznych i marynarki wojennej — czwartego rodzaju wojsk. Dla każdego, kto miał minimalną wiedzę na temat sił specjalnych w innych armiach świata, ta- kie rozwiązanie było naturalne i konieczne. Rozrzucone do tej pory po różnych rodzajach wojsk i brygadach jednostki specjalne (GROM podlegał bezpośrednio ministrowi obrony narodowej, €. Pułk Specjalny Komandosów — dowództwu wojsk lądowych, a Formoza — marynarce) nigdy nie ćwiczyły wspólnego działania, które pozwalałoby im uzupełniać się nawzajem; co więcej, miały różne wyposażenie, różne doświadczenie bojowe i różne budżety w przeliczeniu na jednego żołnierza. Nie mając własnego wsparcia logistycznego i transportowego, były skazane na „żebranie” o samolot na skoki. Ich potencjał nie był należycie wykorzystywany, co budziło frustracje zwłaszcza w „biedniejszych” i „mniej sławnych” formacjach niż GROM. W czasie aktywnego zaangażowania Polski w misje zagraniczne (w (cid:160)(cid:173)(cid:173)– roku byliśmy zarówno w Iraku, jak i w Afganistanie, dodatkowo realizowaliśmy jeszcze misje w ramach ONZ i szykowaliśmy się do wyjazdu do Czadu) takie niewykorzystanie sił specjalnych było nie do pomyślenia. ROMAN POLKO: Kup książkę Poleć książkę Zmiana [ 100 ] W tej koncepcji najważniejszym etapem były „działania na dole”: doprowadzenie (drogą ewolucji, nie zaś rewolucji) do wyrównania potencjałów i możliwości bojo‑ wych wszystkich jednostek mających wejść w skład wojsk specjalnych, budowa tzw. modułów bojowych, których odpowiednie rotowanie i konfi gurowanie powinno zapewnić stałą gotowość do realizacji zadań, powstanie wspólnego centrum szko‑ lenia i zapewnienie stałego wsparcia powietrznego, którego do tej pory nie miała żadna z jednostek ani osobno, ani poprzez współpracę, ani nawet przez włączenie do wojsk specjalnych komponentów znajdujących się do tej pory w składzie brygad: 6. Brygady Powietrzno ‑Desantowej i 25. Brygady Kawalerii Powietrznej. System motywacyjny miał zapewnić taką politykę kadrową, w której najlepsi nie uciekają do sztabów, ale zostają w jednostkach i tam szkolą nowych żołnierzy. Za właściwe wykorzystanie tego potencjału odpowiadać miało DOWÓDZTWO OPERACJI, nie zaś WOJSK specjalnych. Chodziło bowiem o to, aby samemu pla‑ nować misje specjalne służące narodowym interesom Polski, wykorzystując do tego wszystkie dostępne w kraju siły i środki. Takie dowództwo tworzyłoby plany operacji, sięgając także po inne środki niż tylko siły specjalne, a nawet siły zbrojne (np. jed‑ nostki policji czy straży granicznej). Decyzje o realizacji tych planów podejmowane byłyby przez cywilną władzę zwierzchnią dysponującą nie tylko siłami zbrojnymi (a więc nie tylko MON), ale choćby służbami specjalnymi odpowiedzialnymi za zdo‑ bywanie informacji niezbędnych do planowania i realizowania misji. Utworzenie — tak jak to się stało — dowództwa WOJSK specjalnych nie daje takich możliwości jak zakładane w projekcie; nie ma więc mowy o ponadwojskowym działaniu. Co wię cej, to skazuje ten twór na jednoczesne planowanie własnych operacji i obarcza go koniecznością przygotowania sił do ich wykonania, a następnie kierowania samą operacją i, wreszcie, rozliczania samego siebie za osiągane efekty. Niemniej był to milowy krok w historii polskich sił specjalnych. ROMAN POLKO: Mieliśmy wszystko bardzo dokładnie zaplanowane. Wiedzieliśmy, ile czasu trzeba na kolejne etapy, jak łączyć jednostki i przenosić żołnierzy na nowe pozycje, a nawet: ile to wszystko będzie kosztować. 1 stycznia 200 roku słowo stało się ciałem: powołano do życia Wojska Spec‑ jalne podległe własnemu dowództwu. Pomimo że zamiast dowództwa OPERACJI powstało dowództwo WOJSK i że budowa Wojsk Specjalnych nie zaczęła się „od dołu”, a więc od dofi nansowania jednostek i uzyskania stanu ich zgodności, GROM może mówić o sukcesie. Nowy rodzaj wojsk oparł się na modelu szkolenia, proce‑ Kup książkę Poleć książkę [ 101 ] durach, strukturach i nazewnictwie do tej pory stosowanych w GROM ‑ie. „Wyjęcie” z regularnych wojsk posłużyło 1. Pułkowi Specjalnemu Komandosów z Lublińca: dzięki udziałowi w misjach, nowemu szkoleniu i doposażeniu to właśnie żołnierze tej jednostki na misji w Afganistanie zatrzymali jesienią 2010 roku groźnego przywódcę talibów — mułłę Dawooda, którego nazwisko znajdowało się na liście najbardziej poszukiwanych rebeliantów w tym kraju. Wcześniej kilkakrotnie wymykał się on siłom koalicji. Także Grupa Specjalna Płetwonurków, Formoza, po wielu latach stagnacji i nie‑ pewności co do swojej przyszłości, otrzymała wreszcie perspektywy rozwoju. Co więcej, władze Sztabu Generalnego WP obiecują, że na bazie oddziałów specjalnych żandarmerii wojskowej ma powstać nowa jednostka przypominająca amerykański elitarny 5. Pułk U.S. Army Rangers (popularnie nazywanych rangersami) Wojsko będzie miało nową jed- nostkę specjalną. Zostanie ona utworzona na bazie oddziału specjalnego Żandarmerii Wojsko- wej z Gliwic. „Prace są we wstęp- nej fazie i zakończą się w połowie roku” — mówi szef Sztabu Gene- ralnego, generał Mieczysław Cie- niuch. Będzie to kolejna jednostka spe- cjalna, ale wykonująca zadania wy- magające bardzo precyzyjnego dzia- łania. W praktyce oznacza to, że żoł- nierze z Gliwic będą między innymi odbijać zakładników w rejonie opera- cji prowadzonych przez polskie woj- sko oraz będą zabezpieczać inne od- działy specjalne w trakcie ich działań. Generał Bogusław Pacek — pomysło- dawca utworzenia nowej jednostki specjalnej — tłumaczy, że nowy od- dział będzie przypominał amerykań- ski elitarny (cid:173)€. pułk, czyli rangersów. Podobieństwo wynika z tego, że ran- gersi też specjalizują się w zabezpie- czaniu działań takich formacji, jak Delta Force. Do końca roku jednost- ka ma przejść „chrzest bojowy”. — „Z pewnością dowódca Wojsk Spe- cjalnych przeprowadzi selekcję wśród żandarmów, ale większość obecnych żołnierzy z Gliwic pozostanie w no- wej strukturze” — powiedział gene- rał Pacek. Żandarmi przestaną też być „wojskową policją”. Stracą uprawnie- nia do zatrzymywania pojazdów czy nakładania mandatów. „Po zdjęciu czerwonych beretów i napisu ŻW przestaną być żandarmami, muszą zmienić też mentalność” — podkre- ślił generał Pacek. „Nową jednost- kę o charakterze specjalnym łatwiej zrobić na bazie obecnego oddziału żandarmerii w Gliwicach” — doda- je pomysłodawca. Generał Pacek za- znaczył, że od tego momentu nasze Siły Zbrojne będą miały już wystar- czającą liczbę tego typu jednostek. „Jest Formoza, GROM, są żołnierze z Lublińca, z Krakowa z zabezpie- czenia — to zamyka nasze potrze- by” — podkreślił generał. Szczegó- ły przyszłych działań nowej jednost- ki są objęte tajemnicą. Wiadomo na- tomiast, że nasze oddziały specjalne muszą się powiększyć. Ma to związek z deklaracją Polski, że w •–—˜ roku przejmiemy dowodzenie siłami spe- cjalnymi członków NATO w Euro- pie. Do tego — oprócz struktur do- wódczych — potrzebny jest też wkład w postaci jednostek specjalnych. Źródło: „Gazeta Wyborcza”, ©(cid:173) stycznia (cid:160)(cid:173)€€ Kup książkę Poleć książkę Zmiana [ 102 ] Polskie wojska specjalne mają też objąć przewodnictwem siły specjalne wszyst‑ kich państw NATO. Żadna inna polska formacja wojskowa nigdy nie otrzymała takiej propozycji. W 15. rocznicę naszego wejścia do sojuszu mamy szansę przejąć odpowiedzialność za ważną część operacji prowadzonych przez sygnatariuszy Paktu Północnoatlantyckiego. Okazuje się, że najlepsze wyniki w Afganistanie mają właśnie żołnierze z Dowództwa Wojsk Specjalnych. Nie- którzy rozmówcy gazety z armii szacują, że nawet (cid:173)€ proc. wszystkich osiągnięć na tej misji należy do nich. To te jed- nostki, tzw. specjalsi, biorą bezpośredni udział w zatrzymy- waniu i likwidacji najbardziej niebezpiecznych terrorystów, przechwytywaniu składów broni i ładunków wybuchowych czy odbijaniu zakładników. Dowództwo NATO, doceniając polskich komandosów, zaprosiło nasz kraj do elitarnego klubu państw, których domeną są właśnie siły specjalne. Dzięki temu polscy ofi cerowie z Dowództwa Wojsk Specjal- nych mogliby stanąć na czele struktury odpowiedzialnej za dowodzenie i koordynowanie sił specjalnych wszystkich członków sojuszu (NATO Special Operations Coordination Center). Na przygotowanie się do tej operacji DWS ma czas do Š€‹Œ roku. Przedstawiciele dowództwa zapewniają, że realizacja tego planu idzie dobrze. Wszystkie trzy jed- nostki podległe DWS zostaną powiększone o dodatkowe oddziały bojowe. Aby móc dowodzić operacjami w ramach NATO, Woj- ska Specjalne muszą dysponować eskadrą śmigłowców bojowych. Zostanie utworzona w Siłach Powietrznych, a gotowość ma osiągnąć za trzy lata. Jak dowiedziała się „Rz”, niebawem dojdzie też do podpisania memorandum o współpracy z Chorwacją. Polscy komandosi, których wyszkolili Amerykanie, sami będą szkolić żołnierzy wojsk specjalnych Chorwacji. Dokument ma być podpisany jesz- cze w tym roku. O podobną współpracę do DWS wystąpili też Francuzi. EDYTA ŻEMŁA Źródło: „Rzeczpospolita”, (cid:160)– października (cid:160)(cid:173)€(cid:173) KIEDY WARTO SIĘ UCZYĆ OD TERRORYSTÓW Najczęściej to szefowie są przekonani, że ich podwładni nie chcą zmiany. Sami nie są jednak w stanie przedstawić ani inspirującej wizji przyszłości po zmianie, ani nawet drobnych korzyści, a często nawet samego celu proponowanych zmian. Zasada, że „ciągła zmiana decyzji zapewnia ciągłość działań”, staje się jedynym uzasadnieniem. Są jednak sytuacje, w których brak nowych wyzwań powoduje najpierw spadek jakości pracy zespołu, jego zniechęcenie, obniżenie poziomu zaangażowania w pracę, a następnie odejście tych najaktywniejszych i najambitniejszych. Kup książkę Poleć książkę [ 103 ] Perfekcjonistami pod względem utrzymywa‑ nia stałej gotowości są terroryści, których globalną sieć charakteryzuje decentralizacja, skrytość, mo‑ bilność, szybki przekaz, sięganie po najnowsze technologie i ciągły rozwój; można mieć pewność, że ich organizacja — nawet po stracie lidera — nie ucierpi na tyle, by się rozpaść. Kluczowa dla jej trwania w dobrej kondycji jest właśnie nieustanna zmiana: miejsc działania, stosowanych metod, kryjówek, źródeł finansowania. Dzięki temu ter‑ roryści są ciągle o krok do przodu przed najpo‑ tężniejszymi państwami świata zjednoczonymi w koalicji do walki z globalnym terroryzmem. Najlepsze agencje wywiadowcze nie były w stanie przewidzieć największych i najbardziej spektakularnych zamachów ostatnich lat. Najsilniejsze armie nie mogą ich pokonać, choć terrorystyczni partyzanci dysponują daleko gorszym sprzętem i skromniejszymi środkami finansowymi. Choć brzmi to jak herezja, warto się tego od nich uczyć. Szczególnie posługiwania się takim orężem, jak: czas, przestrzeń, unikanie walki czy uderzenie z zaskoczenia. KIEDY RUTYNA ZABIJA Zmiana jest wreszcie potrzebna dlatego, że nic tak nie zabija, jak rutyna. Jak już pokazywaliśmy: w wojsku należy to rozumieć dosłownie. Przekonał się o tym m.in. gen. Christian de Castries — bohater II wojny światowej, pilot, komandos, ucie‑ kinier z niemieckiego obozu jenieckiego, kawaler Legii Honorowej, kilkakrotnie ranny w boju. To jemu przyszło się zmierzyć w Wietnamie (stał w imieniu Francji na czele Legii Cudzoziemskiej złożonej m.in. z weteranów Waffen SS) z Viet Min‑ hem w wojnie, która zakończyła okres kolonialnego panowania Francji w tym kraju. Okazało się, że ten doświadczony i znakomity żołnierz przegrał z… doktorem ekonomii — gen. Võ Nguyên Giápem, nauczycielem, marksistą, rewolucjonistą, partyzantem z lat 40. XX wieku bez pojęcia o walce. Weteran ‑rutyniarz oczekiwał, że zaatakują go rzesze ludzi. Nie było w tym nic dziwnego — podwładni wietnam‑ skiego generała też naciskali na stosowanie takiej taktyki. On jednak wybrał… łopatę. Zamiast atakować, wszyscy kopali tunele i okopy, tak że wkrótce miasto Dien Bien Kup książkę Poleć książkę Zmiana [ 104 ] Phu, o które rozgrywał się bój, zostało otoczone podziemną siecią. Dodatkowo gen. Võ Nguyên Giáp całą artylerię, którą dysponował, nieludzkim wysiłkiem prze‑ transportował przez zarośniętą dżunglę na pozycje, których Francuzi nie brali pod uwagę, i mógł strzelać do wrogów tzw. ogniem bezpośrednim (prowadzonym na wprost). Jest on niezwykle skuteczny, gdyż obsługa dział dokładnie widzi cel, w który ma uderzyć. Niestandardowe, nieoczekiwane i trudne do przewidzenia działanie wietnamskiego marksisty (Francuzi do dziś dyskutują, jak to możliwe, że rozebrał on wszystkie swoje działa, przeniósł przez dżunglę i złożył ponownie, a oni tego nie zauważyli) dało mu zwycięstwo w kluczowej wojnie jego kraju o niepodległość, Francuzom zaś na zawsze odebrało wietnamską kolonię. Z punktu widzenia Wiet‑ namczyków warto było podjąć to ryzyko. Kup książkę Poleć książkę [ 105 ] DO BOJU! • Nie łudź się, że najtrudniej jest wygrać pierwszą wojnę. Prawdziwe wyzwa- nie to: nie przegrać kolejnej. • Nawet najlepszy zespół może okazać się niepotrzebny. Twój też. • Nie wystarczy, że wczoraj byliście świetni. Jutro musicie być jeszcze lepsi. • Możesz zwlekać z podjęciem decyzji. Ale jeśli sam nie zadecydujesz o so- bie, Twoi przeciwnicy uczynią to za Ciebie. • Możesz czekać na zmianę standardów. Ale możesz też sam je tworzyć. • Ludzie mogą Cię zapewniać, że jest świetnie tak, jak jest. Ale bez nowych wyzwań najlepsi zaczną odchodzić. • Zmiana jest częścią działania. Bez niej nie ma oczekiwanego sukcesu: awansu (zmiana), podwyżki (zmiana), uznania (zmiana). Kup książkę Poleć książkę
Pobierz darmowy fragment (pdf)

Gdzie kupić całą publikację:

RozGROMić konkurencję. Sprawdzone w boju strategie dowodzenia, motywowania i zwyciężania (twarda oprawa)
Autor: ,
Sklep
Format
Cena
Onepress.pl Onepress.pl
książka
57,00 zł
Idź do sklepu »

Opinie na temat publikacji:

Inne popularne pozycje z tej kategorii:

Czytaj również:

Prowadzisz stronę lub blog? Wstaw link do fragmentu tej książki i współpracuj z Cyfroteką: