Darmowy fragment publikacji:
Łódź 2019
Iwona Jażdżewska – Uniwersytet Łódzki, Wydział Nauk Geograficznych
Instytut Geografii Miast i Turyzmu, Zakład Geoinformacji, 90-142 Łódź, ul. Kopcińskiego 31
RECENZENT
Jerzy Runge
REDAKTOR INICJUJĄCY
Beata Koźniewska
REDAKTOR WYDAWNICTWA UŁ
Katarzyna Gorzkowska
SKŁAD I ŁAMANIE
Munda – Maciej Torz
OPRACOWANIE TECHNICZNE RYSUNKÓW
Anna Wosiak
PROJEKT OKŁADKI
Katarzyna Turkowska
Zdjęcie wykorzystane na okładce autorstwa Iwa Hencza
© Copyright by Iwona Jażdżewska, Łódź 2019
© Copyright for this edition by Uniwersytet Łódzki, Łódź 2019
Wydane przez Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Wydanie I. W.07409.16.0.S
Ark. wyd. 11,0; ark. druk. 15,75
ISBN 978-83-8142-535-3
e-ISBN 978-83-8142-536-0
Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
90-131 Łódź, ul. Lindleya 8
www.wydawnictwo.uni.lodz.pl
e-mail: ksiegarnia@uni.lodz.pl
tel. (42) 665 58 63
SPIS TREŚCI
Wprowadzenie
Rozdział 1. Zagadnienia wstępne
1.1. Podstawowe pojęcia statystyczne
1.2. Skale pomiaru
1.3. Metoda reprezentacyjna
1.4. Techniki zbierania informacji
1.5. Zadania
1.6. Odpowiedzi do wybranych zadań
Rozdział 2. Prezentacja danych statystycznych
2.1. Szeregi statystyczne
2.2. Tablice statystyczne
2.3. Graficzna prezentacja danych statystycznych
2.4. Zadania
2.5. Odpowiedzi do wybranych zadań
Rozdział 3. Rozkłady zmiennych losowych i ich własności
Rozdział 4. Analiza jednej zmiennej
4.1. Miary średnie
4.2. Miary rozproszenia
4.3. Miary asymetrii i koncentracji
7
9
9
16
21
25
29
35
39
40
50
53
68
80
83
89
89
105
114
6
Spis treści
4.4. Zadania
4.5. Odpowiedzi do wybranych zadań
Rozdział 5. Analiza korelacji i regresji
5.1. Analiza korelacji
5.2. Analiza regresji
5.3. Zadania
5.4. Odpowiedzi do wybranych zadań
Rozdział 6. Analiza dynamiki
6.1. Wykresy dynamiki
6.2. Wskaźniki dynamiki
6.3. Wyznaczanie tendencji rozwojowych
6.4. Zadania
6.5. Odpowiedzi do wybranych zadań
Podsumowanie – propozycja etapów badania statystycznego
Literatura
Załączniki
Indeks terminów
128
137
143
144
170
178
185
191
191
196
204
211
221
227
233
237
245
WPROWADZENIE
W badaniach obejmujących szeroko rozumianą turystykę występuje wiele
informacji, które zazwyczaj, choć nie zawsze, przyjmują formę liczb. Niekiedy
jest ich kilka i można je natychmiast poddać analizie, jednak z czasem ich
przybywa – np. liczba informacji wzrasta do kilkuset tysięcy i wtedy, aby je
zinterpretować czy wykryć pewne prawidłowości, trzeba posłużyć się proce-
durami badawczymi oferowanymi przez statystykę.
Celem autorki niniejszego podręcznika jest przedstawienie podstawowej
wiedzy na temat metod statystycznych oraz umiejętności ich wykorzysta-
nia do analizy i oceny wyników prowadzonych badań statystycznych przez
studentów różnych kierunków studiów związanych z turystyką. Wiedza ta
może być przydatna podczas przygotowywania pracy licencjackiej lub magis-
terskiej.
Zanim rozpocznie się własne badania, bardzo ważne jest postawienie
wielu pytań. Na początek należy określić, po co je wykonujemy. Czy chcemy
opisać jedno zjawisko, czy kilka? Jaki problem chcemy rozwiązać? Czy bada-
nia będą statyczne (jednokrotne), czy dynamiczne (prowadzone w ciągu kilku
lat)? Czy chcemy wskazać związki między badanymi zmiennymi, czy różni-
ce między nimi? Jakimi danymi dysponujemy? Czy przeprowadzimy bada-
nia całej populacji, czy określonej próby (badania cząstkowe)? Jakie metody
8
Wprowadzenie
statystyczne możemy wykorzystać? Jakie narzędzia komputerowe są w za-
sięgu naszych zdolności i możliwości wykorzystania? Jeśli analizujemy wy-
niki innych autorów (gdy ktoś już podobne badania wykonał), powinniśmy
mieć możliwość oceny ich rzetelności, prawidłowo sformułowanych hipotez,
zebranych danych źródłowych oraz metod statystycznych, które pozwoliły
autorowi na uogólnione wnioski.
Przetwarzanie danych statystycznych wymaga znajomości metod, a tak-
że odpowiedniego oprogramowania komputerowego, które eliminuje cza-
sochłonne obliczenia. Można sobie jednak poradzić w sytuacjach, gdy nie
mamy go pod ręką i trzeba będzie wykonać obliczenia proste. Ich wykonanie
z użyciem kalkulatora lub bez niego pozwala na lepsze zrozumienie stoso-
wanej procedury. Metody tych obliczeń będą prezentowane na przykładach.
W tym miejscu chciałabym podziękować Studentkom i Studentom kie-
runku turystyka i rekreacja, kształcącym się na Wydziale Nauk Geograficz-
nych Uniwersytetu Łódzkiego, z którymi miałam przez wiele lat przyjemność
prowadzić zajęcia ze statystyki i którzy byli pierwszymi czytelnikami tekstu,
a także jako pierwsi rozwiązywali zadania oraz stosowali wybrane metody
w pracach magisterskich.
Autorka
ROZDZIAŁ 1
ZAGADNIENIA WSTĘPNE
Do rozwiazywania zadań ze statystyki potrzebna jest umiejętność posługi-
wania się podstawowymi operacjami, symbolami i oznaczeniami matema-
tycznymi, takimi jak np.: +, –, ×, /,
, !, , ‰, , , ≤, ≥, ≠, ∈, ∉, ∑ (suma),
∏ (iloczyn), pojęciami: macierz, zbiór liczb naturalnych, całkowitych, rzeczy-
wistych, a także znajomość kilku liter greckich wykorzystywanych w mate-
matyce: α, β, γ, ν, µ, δ, Σ, σ, π, Π, ε, ξ, χ, ϕ (warto sprawdzić, jak się je czyta).
1.1. PODSTAWOWE POJĘCIA STATYSTYCZNE
Jednym z początkowych etapów badania statystycznego powinno być pre-
cyzyjne określenie podmiotu badań pod względem rzeczowym (co lub kogo
badamy?), czasowym (w jakim okresie lub kiedy odbywają się badania?)
oraz przestrzennym (gdzie one się odbywają?). Po spełnieniu tych założeń
można przystąpić do określenia zbiorowości statystycznej (populacji staty-
stycznej1), którą jest ogół elementów poddanych badaniu statystycznemu.
Z kolei jednostkami statystycznymi są elementy zbiorowości statystycznej
1 Obydwa określenia są równorzędne, lecz niekiedy przyjmuje się, że populacja statystycz-
na (od łac. populatio – ludność) dotyczy zbioru ludności.
10
Rozdział 1
powiązane ze sobą logicznie, tak aby można je było przyporządkować danej
populacji. Każdą z jednostek charakteryzują określone cechy i ich wartości
(przykład 1.1.1).
Przykład 1.1.1
Można mówić np. o zbiorowości turystów w Ciechocinku w maju 2013 r.
lub hoteli w Londynie w grudniu 2015 r. W każdej z tych zbiorowości wy-
stępują jednostki statystyczne (turysta, hotel), które wyróżniają się określo-
nymi cechami o określonych wartościach (matematycznych).
Jeśli jednostką statystyczną jest turysta, to cechą wspólną łączącą ją
z innymi osobami przebywającymi w Ciechocinku jest fakt, że przyjechał tu
w celach turystycznych, a cechami różniącymi są np. takie, jak: wiek, płeć,
miejsce zamieszkania, liczba dzieci, z którymi przyjechał, wydatki ponie-
sione podczas pobytu w uzdrowisku, stopień zadowolenia z usług, z jakich
korzystał.
Jeśli jednostką statystyczną jest hotel, to cechą wspólną łączącą ją z inny-
mi obiektami noclegowymi jest funkcja, jaką ma do spełnienia, czyli udziele-
nie noclegu, a cechami różniącymi są m.in.: liczba miejsc noclegowych, liczba
zatrudnionych, kategoria (liczba gwiazdek), położenie geograficzne, koszty
noclegów, wyposażenie w dodatkowe usługi, np. bar, fryzjer, Wi-Fi.
Z jakimi zbiorowościami możemy spotkać się w badaniach turystycz-
nych? Wbrew pozorom odpowiedź na to pytanie nie jest prosta, gdyż tury-
styka to zjawisko złożone i może być badana w wielu aspektach.
Nie byłoby turystyki, gdyby nie było osób chętnych do jej uprawiania,
dlatego najczęściej wymienianą i badaną populacją są właśnie turyści. Wraz
z innymi osobami związanymi z turystyką stanowią oni dużą grupę, którą
można podzielić m.in. na następujące kategorie:
turyści,
a)
b) pracownicy zatrudnieni w przedsiębiorstwach turystycznych,
c) urzędnicy – wydziały promocji i turystyki w administracji publicznej,
d) pracownicy organizacji turystycznych (np. Polskiej Organizacji Turystycz-
nej – POT, Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego – PTTK),
e) duchowni zajmujący się pielgrzymami,
Zagadnienia wstępne
11
f) mieszkańcy obszarów, na które przyjeżdżają turyści,
g) pracownicy innych instytucji związanych pośrednio lub bezpośrednio
h)
z turystyką,
inne osoby.
Działalnością turystyczną zajmuje się wiele podmiotów – przedsię-
biorstw, które mogą być również podmiotami zainteresowania i badania sta-
tystycznego. Część z nich związana jest bezpośrednio lub pośrednio z tury-
styką. Można je podzielić na następujące branże2:
• hotelarstwo (cała baza noclegowa),
• gastronomia (wszystkie typy),
•
• organizatorzy turystyki, agenci i pośrednicy turystyczni,
• pośrednictwo finansowe (ubezpieczenie podróżnych, wymiana walut),
•
transport kolejowy, lądowy, wodny, lotniczy (obsługa pasażerów i bagażu),
administracja publiczna (informacja i administracja turystyczna, wyspe-
cjalizowane oddziały policji, straży granicznej, ochrona lotnisk, wydawa-
nie wiz, pozwoleń itd.),
• organizacje i instytucje turystyczne,
• handel (sprzedaż pamiątek, literatury i map turystycznych),
•
•
kultura (obiekty muzealne, galerie, teatry, parki rozrywki),
sport i rekreacja (obiekty sportowo-rekreacyjne, ogrody botaniczne
i zoologiczne),
zdrowie i uroda (gabinety odnowy, kosmetyczne, SPA),
•
• edukacja (studia w zakresie turystyki, hotelarstwa, rekreacji oraz kursy
•
pilotażu, żeglarskie i kursy dla turystów, np. jazdy na nartach),
inne.
Wyjazdy turystyczne mogą być związane z różnymi wydarzeniami, które
są elementami zbiorowości statystycznej. Można badać wydarzenia:
1) kulturalne – muzealne, folklorystyczne, muzyczne, teatralne, filmowe
itd.,
2 Światowa Organizacja Turystyki (UNWTO) w zakres gospodarki turystycznej włącza
10 sektorów gospodarki, które są zgodne z Międzynarodową Klasyfikacją Turystyczną
(SICTA – Standard International Classification of Tourism Activities).
12
Rozdział 1
2) sportowe – jednej z dyscyplin (np. tenisa) lub kilku (np. lekkoatletyczne,
3)
olimpijskie),
religijne – zależą one od religii; obejmują święta religijne cykliczne, jubi-
leusze, święta patronów (odpusty) i inne,
4) ekonomiczne – kongresy, szkolenia, targi itd.,
5)
inne.
Turysta opuszcza czasowo swoje miejsce zamieszkania i udaje się do
innej miejscowości, regionu, kraju. Przedmiotami badań w geografii turyzmu
są zagadnienia związane z kilkoma aspektami, do których wykorzystuje się
odpowiednie metody badań. Są wśród nich badania dotyczące walorów tu-
rystycznych (przyrodniczych i antropogenicznych), zagospodarowania tury-
stycznego, ruchu turystycznego.
Przestrzeń geograficzna regionów turystycznych może być przedmio-
tem badań geograficznych, a badaniem mogą być objęte struktury i procesy
obserwowane w jednostkach przestrzennych. Ich położenie da się określić
w różny sposób, np.:
a) administracyjny, uwzględniający m.in. podział na:
jednostki administracyjne (w Polsce: województwa, powiaty gminy),
jednostki osadnicze (miasto, wieś),
•
•
• obszary chronione (np. parki narodowe, rezerwaty);
• państwa (europejskie, należące do UE, z innych kontynentów),
b) przyrodniczy, z punktu widzenia np.:
strefy klimatycznej (międzyzwrotnikowej, umiarkowanej itd.),
c)
typów krajobrazów przyrodniczych;
•
• ukształtowania terenu (górski, wyżynny, nizinny),
• położenia względem akwenów i sieci rzecznej,
•
z uwzględnieniem pełnionych funkcji:
•
•
•
regiony turystyczne,
regiony rolnicze,
regiony ekonomiczne.
Zagadnienia wstępne
13
Przedstawione przykłady zbiorowości statystycznych, które mogą być
objęte badaniami z zakresu przestrzeni geograficznej, wskazują na szero-
kie spektrum dziedzin naukowych i związanych z nimi metod badawczych.
Podstawowe metody statystyczne są identyczne w każdej z dyscyplin, jed-
nak warto sięgnąć po podręczniki dedykowane naukom społecznym (Frank-
fort-Nachmias, Nachmias 2001; Babbie 2004, 2013; Francuz, Mackiewicz
2005; Bedyńska, Brzezicka-Rotkiewicz, red. 2007), ekonomicznym (Lusznie-
wicz, Słaby 1996; Pociecha 2002), geograficznym (Jażdżewska 2013; Runge
2007), politologicznym (Mider, Marcinkowska 2013).
Kolejnym etapem w części wstępnej badań jest określenie obszaru ba-
dań, na którym się one odbywają. Najczęściej bywa on wskazywany jako
jednostka administracyjna, np. województwo lubelskie, miasto Kraków, pań-
stwo Słowacja. Nie jest to jedyna możliwość zdefiniowania miejsca, w któ-
rym przeprowadzono badania statystyczne. W zależności od potrzeb, skali
badań i umiejętności można posługiwać się różnymi procedurami określania
położenia geograficznego, np. takimi, jak:
• nominalną (podaje się nazwę kraju, miasta lub obiektu – np. Polska, Kra-
ków, Wawel),
• współrzędnych lokalnych (określa się obiekt i odległość – np. w promie-
niu 500 m od szlaku turystycznego, 50 m od rzeki Warty),
• porządkową (numeracja domów – np. wzdłuż ulicy Piotrkowskiej w Ło-
dzi, od numeru 1 do 63),
• współrzędnych geograficznych (długość i szerokość geograficzna),
•
topologiczną (czyli sąsiedztwa obiektów – np. wszystkie państwa grani-
czące z Morzem Bałtyckim).
Kiedy już zostanie określone, co lub kto będą poddane badaniom i gdzie
będą się one odbywały, należy wskazać kiedy się one odbędą (przykład 1.2).
W statystyce można wykorzystać dwa sposoby określenia czasu badań.
Pierwszy polega na podaniu okresu badań, np. tydzień, miesiąc, kwartał,
cały rok. Jest to badanie ciągłe zjawiska, m.in. przychodów w hotelu w cią-
gu roku. Drugi dotyczy badania wykonywanego najczęściej w konkretnym
dniu, np. 31 grudnia, lub w dniu występowania wydarzenia turystycznego,
np. mecz finałowy w Mistrzostwach Świata w siatkówce kobiet.
14
Rozdział 1
Przykład 1.1.2
Jeśli zadaniem badawczym jest wskazanie wielkości ruchu turystycznego
w Sopocie w ciągu całego roku, to mamy do czynienia z pierwszym sposo-
bem. Jeśli zadaniem jest podanie liczby pielgrzymów w dniu święta maryj-
nego (15 sierpnia) w jednym z sanktuariów maryjnych – wykorzystuje się
drugi sposób.
W niektórych przypadkach badanie całej zbiorowości statystycznej
– nazywane badaniem pełnym lub wyczerpującym – jest bardzo kosztow-
ne (np. Narodowy Spis Powszechny – NSP3) lub niemożliwe do zrealizo-
wania (np. badanie pielgrzymów podczas mszy, kontrola jakości produktów
spożywczych). Wówczas wykonuje się badania częściowe lub cząstkowe na
próbie losowej lub nielosowej (szerzej w podrozdziale 1.3).
W zależności od tego, jaki charakter miały badania, wyróżnia się dwa
podejścia w statystyce: statystykę opisową, gdy mamy do czynienia z całą
zbiorowością, lub wnioskowanie statystyczne, gdy wnioskujemy na temat
całej populacji na podstawie pomiarów z próby4.
W statystyce występują liczby bezwzględne (absolutne) i względne. Licz-
by bezwzględne są to wielkości, które otrzymujemy w wyniku mierzenia lub
sumowania jednostek zbiorowości. Każda z nich, wyrażająca rozmiar badanego
zjawiska, jest mianowana, np. koszty noclegu w złotych, dolarach amerykań-
skich, rublach lub euro. Liczby względne powstają przez porównanie ze sobą
dwóch liczb. Odgrywają one ważną rolę przy porównywaniu zjawisk. Są to
wielkości procentowe lub wskaźniki natężenia opisujące relacje między róż-
nymi cechami, np. gęstość zaludnienia, przeciętne wydatki turysty na noclegi.
Przykład 1.1.3
Dla jednostek statystycznych z przykładu 1.1.1 wiek turysty będzie warto-
ścią bezwzględną, a średnie wydatki dzienne poniesione podczas pobytu
3 Nie każdy NSP jest badaniem pełnym, niekiedy były to również badania częściowe,
np. NSP w 2011 r. w Polsce.
4 W podręczniku zaprezentowana będzie głównie statystyka opisowa, z elementami wnio-
skowania statystycznego.
Zagadnienia wstępne
15
w uzdrowisku – wartością względną. Liczba miejsc noclegowych w hotelu
będzie wartością bezwzględną, a procent wykorzystania miejsc noclego-
wych w ciągu roku – wartością względną.
Własności, jakimi charakteryzują się jednostki statystyczne nazywamy
cechami statystycznymi. Przystępując do badań statystycznych, określamy,
ile cech będziemy analizować. Zbiorowość może być jednocechowa (jedno-
wymiarowa) i wielocechowa. Zbiór cech dzielimy na mierzalne (ilościowe)
i niemierzalne (jakościowe).
Cechy mierzalne można przedstawić za pomocą liczb i jednostek mia-
ry, np. koszt podróży (zł), długość podróży (km), czas podróży (dni), waga
bagażu (kg), liczba osób towarzyszących (osoby), wiek turysty (lata). Dzieli
się je na ciągłe i skokowe. Zmienna skokowa może przyjmować warto-
ści z określonego przedziału liczb zbioru liczb naturalnych lub całkowitych
nieujemnych, np. liczba osób towarzyszących, liczba dzieci, liczba bagażu.
Zmienna ciągła może przyjmować wszystkie wartości z określonego prze-
działu liczb zbioru liczb rzeczywistych, np. koszt biletu, odległość od miej-
sca zamieszkania.
Przykład 1.1.4
Dla jednostek statystycznych z przykładu 1.1.1
Wydatki dzienne turysty poniesione podczas pobytu w uzdrowisku są
cechą mierzalną ciągłą. Liczba dzieci, z którymi przyjechał, są cechą mie-
rzalną skokową. Płeć jest cechą niemierzalną. Stopień zadowolenia z usług,
z jakich korzystał, jest cechą niemierzalną stopniowalną.
Liczba miejsc noclegowych w hotelu jest cechą mierzalną skokową,
a dochody miesięczne są cechą mierzalną ciągłą. Położenie geograficzne,
np. ulica, jest cechą niemierzalną, a kategoria hotelu (liczba gwiazdek) jest
cechą niemierzalną stopniowalną, wyposażenie w dodatkowe usługi (np.
fryzjer, bar, Wi-Fi) jest cechą niemierzalną dwudzielną.
16
Rozdział 1
1.2. SKALE POMIARU
W statystyce operuje się pojęciem skali pomiarowej. Jej zrozumienie jest
niezwykle ważne, gdyż część metod statystycznych można wykonywać jedy-
nie dla danych w określonej skali. Wykorzystanie – często bezmyślne – pro-
gramów komputerowych dla danych w złej skali pomiarowej prowadzi do
błędnych wniosków i nierzetelnych analiz statystycznych. Dlatego niezbędna
jest znajomość skali, w jakiej prezentowane są dane. Wyróżnia się następują-
ce skale pomiarowe: nominalną, porządkową, interwałową i ilorazową. Cechy
jakościowe są mierzone w skalach nominalnej i porządkowej, które nazywane
są skalami słabymi. Cechy ilościowe są mierzone w skalach interwałowej i ilo-
razowej, które nazywane są skalami mocnymi. Im silniejsza jest skala pomia-
ru, tym więcej metod statystycznych ma do dyspozycji badacz.
Skalę nominalną wykorzystuje się w badaniach jakościowych; określa
ona np.:
a) narodowość: Francuz, Niemiec, Polak, Portugalczyk, Rosjanin, Węgier,
b) wyznanie: chrześcijanie, muzułmanie, żydzi,
c) użytkowanie ziemi: lasy, tereny zabudowane, tereny komunikacyjne, wody,
d) własność: państwowa, prywatna, kościelna, gminna,
e) branże w gospodarce: przemysł, rolnictwo, turystyka.
Należy pamiętać, że każda jednostka statystyczna badanej zbiorowości
może należeć tylko do jednej klasy, czyli podział na nie jest rozłączny, oraz
wszystkie jednostki statystyczne są skategoryzowane, zatem klasyfikacja na
nie jest zupełna.
Dane przedstawione w skali nominalnej możemy zliczać według katego-
rii i podać liczebność każdej z nich lub wskazać kategorię najliczniejszą albo
najmniej liczną. Nie można ich porównywać, odejmować, dzielić, porządko-
wać (np. rosnąco), ustalać ich rangi („rangować”), a jedyną relacją, jaką można
im przyporządkować, jest relacja równości. Są im dedykowane specjalne me-
tody statystyczne, takie jak np. dominanta.
Skalę porządkową również wykorzystuje się w badaniach jakościowych,
ale ma ona inne podstawy, gdyż określa cechy, które można uporządkować,
takie jak:
Pobierz darmowy fragment (pdf)
