Cyfroteka.pl

klikaj i czytaj online

Cyfro
Czytomierz
00200 003537 21347840 na godz. na dobę w sumie
wyszukaj dokładnie | pobierz wtyczkę
Wakacje w Norwegii - ebook/pdf
Wakacje w Norwegii - ebook/pdf
Autor: Liczba stron: 159
Wydawca: National Geographic Język publikacji: polski
ISBN: 978-83-7596-409-7 Data wydania:
Lektor:
Kategoria: ebooki >> przewodniki >> podróże
Porównaj ceny (książka, ebook, audiobook).
Czytaj online.
Komentuj

To seria książek o podróżach i subiektywnych doświadczeniach autorki, prezentująca świeże spojrzenie na odwiedzane przez nią kraje. Olga Morawska pokazuje miejsca ważne w jej życiu. Poza opisami przygód, są tu także informacje o kraju, miastach, historii, sławnych ludziach, smacznych potrawach oraz zabawnych, i nie tylko, nawykach mieszkańców.

Jest to opowieść o Norwegii, kraju, który odkrywałam wiele razy i na kilka sposobów – z przyjaciółmi, z dziećmi, sama. Oprócz zaprezentowania subiektywnego wyboru tego, co w Norwegii koniecznie trzeba zobaczyć, co warto zjeść i jakie sporty można uprawiać, starałam się także opowiedzieć o historii i kulturze tego kraju.
Lektura książki pozwoli czytelnikom dowiedzieć się, dlaczego Pokojowa Nagroda Nobla jako jedyna z noblowskich nagród przyznawana jest w Norwegii, czy wyprawa na Spitsbergen to trudne wyzwanie logistyczne, czy wszyscy Norwegowie uprawiają narciarstwo biegowe i czy naprawdę jest tam cały czas zimno i mokro.

Norwegia znajduje się na wyciągnięcie ręki. Warto się tam wybrać.


Książka powstała we współpracy z Amabasadą Norwegii w Polsce.

Znajdź podobne książki Ostatnio czytane w tej kategorii

Darmowy fragment publikacji:

Wydawnictwo G+J RBA Sp. z o.o. Co. Spółka Komandytowa Licencjobiorca National Geographic Society ul. Marynarska 15, 02-674 Warszawa Dział handlowy: tel. 22 360 38 41-42 Sprzedaż wysyłkowa: tel. 22 360 37 77 Tekst: Olga Morawska Redakcja: Joanna Grześkowiak-Stepowicz Korekta: Dorota Sideropulu Projekt okładki: Piotr Grabowski, Studio Grafi czne AORTA, www.aorta.com.pl Projekt grafi czny, skład i łamanie: Hanna Szeliga-Czajkowska Redaktor prowadząca: Małgorzata Zemsta Redaktor techniczny: Mariusz Teler Zdjęcie Olgi Morawskiej na okładce: Mariusz Martyniak / www.matys-studio.com; pozostałe zdjęcia na okładce: Shutterstock Zdjęcia wewnątrz: archiwum autorki; Wikipedia. Copyright for the edition branded by National Geographic © 2012 National Geographic Society. All rights reserved National Geographic i żółta ramka są zarejestrowanymi znakami towarowymi National Geographic Society. Text © 2012 by Olga Morawska ISBN 978-83-7596-409-7 Wszelkie prawa zastrzeżone. Reprodukowanie, kopiowanie w urządzeniach przetwarzania danych, odtwarzanie w jakiejkolwiek formie oraz wykorzystywanie w wystąpieniach publicznych – tylko za wyłącznym zezwoleniem właściciela praw autorskich. Wstęp Podróżowałam, od kiedy rodzice pozwolili mi na sa- modzielność. Przez jakiś czas nawet myślałam, że spę- dzę życie, zmieniając co kilka miesięcy lub lat miejsce zamieszkania. Wszystko potoczyło się inaczej. I teraz już za nic nie wybrałabym życia w podróży, bo dom, moi synowie i – co za tym idzie – stabilizacja i pewna prze- widywalność wydarzeń są dla mnie najważniejsze. Jed- nakże wciąż lubię wyjazdy, pociąga mnie poznawanie nowego, a od niedawna lubię także wracać do miejsc, które już poznałam. Moja mama często ze mnie żartuje: Zawsze twierdzisz, że lubisz siedzieć w domu, a jak masz zostać choćby na pięć minut, to jesteś chora i już wymy- ślasz, gdzie by tu pojechać… To prawda – wciąż wymyślam, gdzie by tu pojechać. I nigdy nie kończy się tylko na pomyśle. Jeżdżę, zwie- dzam, poznaję… Dlaczego Norwegia? Bo jest tam pięknie, bo góry wyrastają prosto z wody, bo rozgwiazdy i jeżowce moż- na zobaczyć tuż przy brzegu nawet za kołem podbiegu- nowym, bo w Norwegii panuje magiczna cisza i spokój, który się udziela. Zatem na zszarpane nerwy, na zmę- czenie życiem, na ogólne zniechęcenie – Norwegia jest bardzo dobrym wyborem. Wraca się stamtąd wypoczę- tym i zawsze (gwarantuję – zawsze) z postanowieniem, żeby kiedyś wrócić. Norwegia to duży kraj, może nawet bardziej długi niż duży, zatem aby ją poznać, trzeba albo pojechać tam na długo, albo systematycznie do niej po- 5 wracać. Najlepszy, moim zdaniem, pomysł na poznanie Norwegii to wybrać ciekawe miejsca i spędzić w nich tydzień lub dwa, a za jakiś czas udać się w inny region i w ten sposób na spokojnie i powoli „smakować” ten kraj. Tak właśnie zrobiłam. Nie udało mi się do tej pory dotrzeć na wyspy archi- pelagu Svalbard, natomiast rozmawiałam o nich z czło- wiekiem, który zorganizował wyprawę w te rejony, żeby zobaczyć, jak naprawdę wygląda przedsionek Arktyki. Miłego czytania! I do zobaczenia w podróży! Norweski niezbędnik Położenie geograficzne Norwegia leży w Europie na Półwyspie Skandynawskim. Zajmuje północną, zachodnią i południowo-zachodnią jego część. W skład Królestwa Norwegii wchodzą tak- że następujące terytoria zależne: Svalbard (Spitsbergen wraz z pobliskimi wyspami), wyspa Jan Mayen oraz znajdujące się na południowej półkuli Ziemia Królowej Maud na Antarktydzie, Wyspa Bouveta na południe od Afryki i Wyspa Piotra I na południe od przylądka Horn. Klimat Norwegia leży na tej samej szerokości geografi cznej, co Alaska i północna Kanada. 30 kraju znajduje się za kołem polarnym, jednak dzięki ciepłemu Prądowi Za- tokowemu, czyli Golfsztromowi, klimat Norwegii jest znacznie łagodniejszy niż na Alasce czy w północnej Ka- nadzie. Na południu kraju panuje klimat umiarkowany ciepły, w części środkowej i północnej – umiarkowany chłodny, zaś na krańcu północno-wschodnim – subpo- larny. Ustrój polityczny Norwegia jest monarchią konstytucyjną. Obecnie na tronie zasiada król Harald V. Ludność Według danych z października 2011 roku populacja Norwegii wynosiła ponad 4,9 miliona osób. Po Islandii Norwegia jest najmniej zaludnionym krajem w Europie. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 7 14,7 mieszkańca na km². Ponad 70 ludności mieszka w miastach. Największą aglomeracją jest stolica kraju – Oslo. Język Język norweski należy do skandynawskiej grupy języ- ków germańskich. Nie miał szans, by na przestrzeni wieków rozwijać się w całym kraju, istnieją jego licz- ne lokalne odmiany. W czasie trwającej kilkaset lat unii z Danią językiem wykształconych warstw oraz językiem literackim był duński. W pierwszej połowie XVIII wieku na bazie języka duńskiego i dialektu elit miasta Oslo stworzono ofi cjalny język norweski, zwany bokmål („język pisany, książkowy”), zbliżony do duń- skiego. Od połowy XIX wieku istnieje druga odmiana języka ofi cjalnego, tak zwany język nynorsk (nowonor- weski), który oparto na zachodnionorweskich dialek- tach. Nie ma jednej normy wymowy. Obydwa języki są równouprawnione. Dzieci w szkołach uczą się języka, który został przyjęty w danym regionie jako urzędowy, a oprócz tego poznają drugi, jako język pisany. Matu- rę zdaje się w dwóch językach. Czynione były stara- nia władz o ujednolicenie języka, spotkały się jednak z protestami. Waluta Waluta obowiązująca w Norwegii to korona norwe- ska. Zdarza się, że w niektórych miejscach, szczegól- nie lokalnych restauracjach, pubach czy kinach, moż- na płacić wyłącznie norweską kartą. 8 Jak dojechać Samolot – to najszybszy i popularny sposób dotar- cia do Norwegii. Regularne loty odbywają się do Oslo, Bergen i Stavanger z Warszawy i Krakowa. W sezonie samoloty latają także z Gdańska. Samochód – do Norwegii można dojechać albo przez Niemcy, Danię i mostem do Szwecji, albo przez kraje Bał- tyckie, a następnie przez Finlandię i Szwecję. Prom – promy kursują: • z Gdyni lub Świnoujścia do Szwecji, a stamtąd już innym środkiem transportu należy się udać do Nor- wegii, ze Świnoujścia do Kopenhagi, a następnie promem albo mostem przez Szwecję dociera się do celu, z niemieckiej Kilonii bezpośrednio do Oslo. • • Przekraczanie granicy Dokumentem uprawniającym Polaków do podróżowa- nia po Norwegii i prowincji Svalbard jest paszport lub dowód osobisty. W Norwegii bez specjalnego zezwole- nia na pobyt można przebywać 90 dni, a na Svalbardzie bez ograniczeń. Sklepy Sklepy w Norwegii zazwyczaj otwarte są od poniedział- ku do piątku od 8.00 do 18.00, zaś w soboty od 9.00 do 15.00. W niedziele sklepy są nieczynne, chociaż w miej- scowościach turystycznych bywają otwarte od 11.00 do 15.00. 9 Ceny Norwegia jest krajem drogim, toteż podstawowe zaku- py najlepiej robić w supermarketach. Popularne sieci to Kiwi i Coop. Mają swoje sklepy nawet w małych miej- scowościach. Restauracje i puby Ceny w restauracjach i pubach są wysokie. Najczęściej przed wejściem do lokalu znajduje się menu z cenami. W większości restauracji serwowane są także dania dla dzieci. Telefony komórkowe Zasięg telefonii komórkowej jest dobry, problemy zdarzają się w dolinach, w górach, w rejonach bardziej odosobnio- nych. W miastach i na głównych szlakach turystycznych łączność jest bardzo dobra. Internet Internet dostępny jest w hotelach i na kempingach. Nie- kiedy dostęp do sieci jest płatny. Bezpieczeństwo i podróżowanie w pojedynkę Norwegia jest krajem bezpiecznym. Więcej informacji na ten temat można znaleźć na stronie 89. Komunikacja Komunikacja miejska w Norwegii jest bardzo dobrze zorganizowana. Pomiędzy miastami istnieje sieć połą- czeń autobusowych, które docierają prawie wszędzie. Ze względu na górzyste ukształtowanie terenu linie kolejo- 10 we nie są zbyt rozbudowane. Pociągiem można przeje- chać następujące trasy: Oslo-Stavanger, Oslo-Bergen, Oslo-Trondheim i dalej do Bodø. Co ciekawe, w Norwe- gii większość miejscowości, także małych, posiada lotni- ska. W całym kraju jest ich blisko 50. Wielu Norwegów wybiera ten sposób podróżowania, dostępne są nawet bilety miesięczne na samolot. Zwiedzanie z dziećmi Największą atrakcję Norwegii stanowią różne formy wy- poczynku na świeżym powietrzu, a zatem to, co więk- szość dzieci lubi najbardziej. Można korzystać ze spe- cjalnie organizowanych dla dzieci i rodziców wycieczek w góry czy na lodowiec lub zaplanować zwiedzanie we własnym zakresie. Na wszystkich kempingach i przy większych parkingach znajdują się place zabaw dla dzie- ci. Muzea są dostosowane do najmłodszych zwiedzają- cych – część wystaw zorganizowana jest tak, aby dzieci znalazły przyjemność w zdobywaniu wiedzy. Większość restauracji posiada kącik zabaw dla dzieci. Norwegia to kraj przyjazny maluchom. Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Norwegii Mieści się w Oslo przy Olav Kyrrpes Plass 1, telefon: (0047) 24 110 850, e-mail: oslo.info@msz.gov.pl, stro- na WWW: http://www.oslo.polemb.net Historia Za twórcę państwa norweskiego uważany jest Ha- rald Pięknowłosy, który pod koniec IX wieku zjednoczył pod swoim panowaniem znaczne obszary dzisiejszej Norwegii, chociaż proces scalania kraju został zakoń- czony dopiero w połowie XI wieku. Ważny wpływ na rozwój państwowości norweskiej miał fakt, że więk- szość ludności Norwegii stanowili wolni chłopi, któ- rzy w X wieku, równolegle w różnych miejscach kra- ju zwoływali zgromadzenia ludowe i to one ustalały prawa i zasady obowiązujące na danym obszarze. Można zatem powiedzieć, że państwowość Norwegii budowana była dwutorowo: odgórnie – silni wład- cy starali się zjednoczyć większe obszary, i oddolnie – chłopi organizowali życie społeczności lokalnej. Ważnym czynnikiem konsolidującym rozległy kraj była także chrystianizacja. Za twórcę chrześcijańskie- go państwa uznawany jest Olaf II Haraldsson, zwany Świętym. Początkowo centrum władzy królewskiej było Nidaros (obecnie Trondheim). W 1152 roku Nor- wegia uzyskała własne biskupstwo w tym mieście. W 1163 roku odbyła się pierwsza kościelna korona- cja – koronowano wówczas pięcioletniego Magnusa V Erlingssona. Kolejni władcy wprowadzali prawa obo- wiązujące w całym kraju, w tym regulacje dotyczące organizacji miast i handlu. Na początku XIII wieku Haakon IV Magnusson przeniósł stolicę z Nidaros do Bergen, które w tym czasie było najważniejszym por- tem utrzymującym żywe kontakty z innymi krajami. Ale już w 1314 roku kolejny król przeniósł siedzibę kancelarii królewskiej do Oslo. 12 W 1319 roku Norwegia zawarła unię personalną ze Szwecją, w 1380 z Danią, a w 1397 przystąpiła do unii kalmarskiej. W 1536 roku król Christian III pod- pisał dokument stwierdzający, że Norwegia staje się duńską prowincją. Niezależność odzyskała dopiero w 1905 roku. W latach 1536–1814 stolicą zjednoczonego kra- ju była Kopenhaga. W czasie wojen napoleońskich znacznie rozwinął się norweski handel, ale kiedy w 1807 roku Dania przystąpiła do blokady kontynen- talnej Wielkiej Brytanii, nastąpił kryzys gospodar- czy. Równocześnie budziła się świadomość narodowa Norwegów. W 1814 roku na mocy pokoju kilońskie- go Szwecja zmusiła Danię do odstąpienia jej Norwe- gii. 17 maja 1814 roku w Eidsvoll została uchwalona konstytucja Norwegii, która wprowadzała monar- chię dziedziczną oraz trójdzielny podział władzy. Na króla wybrano Christana Fryderyka, namiestnika duńskiego, jednakże miesiąc później, pod naciskiem Danii, Wielkiej Brytanii i Rosji, król abdykował. Jeszcze w tym samym roku Norwegia weszła ze Szwe- cją w unię personalną, która trwała do 1905 roku. Z państwa podległego Norwegia przeszła do pozycji członka w unii, miała szwedzkiego króla, Szwedzi od- powiadali także za jej politykę zagraniczną. Norwe- gia zachowała jednak własną konstytucję, parlament (Storting), armię, a w 1873 roku władzę wykonawczą w kraju przejął premier zależny bezpośrednio od kró- la. W roku 1884 Storting wprowadził odpowiedzial- ność rządu przed parlamentem. Pod koniec XIX wie- ku w Norwegii zaczęły nabrzmiewać dążenia separa- tystyczne. W 1905 roku Storting wypowiedział unię, a Norwegia stała się suwerennym państwem. 13 W mieszkaniu brytyjskiego chargé d’affaires w Ko- penhadze doszło do spotkania przedstawiciela nor- weskiego rządu i księcia Karola (drugiego syna Fry- deryka VIII, przyszłego króla duńskiego), któremu złożono propozycję objęcia tronu Norwegii. Karol, który podobno na spotkanie przyjechał rowerem, do- skonale nadawał się na władcę Norwegii. Był potom- kiem wielu królów zarówno Danii, jak i Norwegii, a także Szwecji. Jego żoną była brytyjska księż- niczka Maud, miał z nią dwuletniego syna, które- go można było wychować na Norwega. Karol zgodził się zostać królem Norwegii, ale tylko wówczas, gdy w przeprowadzonym referendum Norwegowie opowiedzą się za utrzymaniem monarchii. I tak też się stało. W 1905 roku Karol został królem Norwegii i przy- jął imię Haakon VII, zaś jego synowi Aleksandrowi zmieniono imię na Olaf – stanowiło to nawiązanie do imion ostatnich królów suwerennej Norwegii. Podczas I wojny światowej Norwegia była pań- stwem neutralnym, natomiast w czasie II wojny świa- towej, po ataku wojsk hitlerowskich w 1940 roku, przystąpiła do wojny. W 1949 roku została członkiem NATO. W dwóch referendach w latach 1972 i 1994 Norwegowie odrzucili opcję wejścia do Unii Europej- skiej, toteż Norwegia nie należy do UE. Od 1991 roku królem Norwegii jest Harald V, syn Olafa V. 14 Wybór duńskiego księcia Karola na króla Norwegii jest bardzo dobrze oceniany przez Norwegów. Król był sympatyczny i serdeczny, lubiany przez podda- nych, którzy ponoć byli w stanie mu wybaczyć nawet lekki duński akcent. Rodzina królewska starała się zyskać sympatię poddanych, król z żoną i synem czę- sto podróżowali po Norwegii. Cała trójka z zapałem uprawiała narciarstwo, uznawane za typowo norweski sport. Haakon VII startował nawet, niestety bez większych sukcesów, w zawodach na skoczni narciar- skiej. Olaf V odnosił w tej dziedzinie znacznie większe sukcesy. Haakon starał się pozostawać wład- cą konstytucyjnym, ale jednocześnie był kluczową postacią życia politycznego Norwegii. W czasie II wojny światowej, pomimo neutralności Norwegii, po ataku hitlerowskich wojsk zarządził zbrojny opór. Nie chcąc stać się zakładnikiem Niemców, w czasie wojny przebywał w Wielkiej Brytanii. Stał się waż- nym symbolem norweskiego oporu. Zaczynamy od Oslo, czyli po raz pierwszy w Norwegii Po raz pierwszy wybrałam się do Norwegii z gru- pą znajomych jeszcze w czasach studenckich. Z Polski pojechaliśmy samochodami przez Niemcy, Danię, na- stępnie mostem do Szwecji i dalej do Norwegii. Wy- jeżdżając z Polski, mieliśmy tylko mglisty plan tego, co chcielibyśmy w Norwegii zobaczyć. Przyświecała nam idea, że ważniejsza jest sama podróż i towarzy- stwo niż konkretny cel. Jechaliśmy trzema samocho- dami i do komunikacji między nimi używaliśmy CB- -radia. Parę razy udało nam się zgubić i szczęśliwie odnaleźć. Z założenia, bo wyjazd musiał być bardzo ekonomiczny, spaliśmy na dziko. Wszyscy byliśmy wtedy studentami, każdy z nas pracował, ale tylko dorywczo. W Norwegii można spać na dziko, ale należy prze- strzegać zasady, że nocleg powinien być oddalony o co najmniej 200 m od najbliższych zabudowań. Pierwszym ważnym punktem naszej wycieczki po Norwegii było Oslo. Zapewne w jego okolicach, gdzieś w lesie, udałoby się nam znaleźć miejsce na nocleg, ale na szczęście znajomi rodziców jednego z kolegów, mieszkający w Oslo, na czas swojej nieobecności udo- stępnili nam własny apartament. Zostawiliśmy u nich samochody i przez jeden dzień zwiedzaliśmy Oslo na piechotę. 16 Oslo jest stolicą i zarazem największym miastem Norwegii, leży w południowo-wschodniej części kra- ju, nad Oslofjordem. Obecnie zamieszkuje je około 600 000 osób, z czego około 26 stanowią imigran- ci. Cała aglomeracja liczy ponad milion mieszkańców. W obrębie miasta znajduje się więcej niż 300 jezior, a w Oslofjordzie rozrzuconych jest około 40 wysp. Co ciekawe, najwyższy punkt w aglomeracji Oslo – której część leży przecież tuż nad fi ordem, czyli właściwie na poziomie morza – to wzgórze Kirkeberget o wysoko- ści 629 m n.p.m. Przez miasto przepływają dwie małe rzeki Akerselva i Alna. W Oslo znajduje się skocznia narciarska i wiele tras do uprawiania narciarstwa bie- gowego. Jeszcze pod koniec XX wieku historycy przyjmo- wali, że Oslo założył w 1048 roku Harald III, jednak tuż przed rokiem 2000 nowe odkrycia archeologicz- ne pozwoliły potwierdzić tezę, że miasto istniało już przed 1000 rokiem i obecnie tę datę przyjmuje się za rok założenia Oslo. Odkrycie to w praktyce oznaczało dwie rzeczy – zmiany we wszystkich publikacjach hi- storycznych oraz możliwość celebrowania w 2000 roku tysiąclecia Oslo. Ponoć były to wspaniałe obchody. Pierwotnie miasto leżało nad rzeką Alna, ale pod koniec XIII wieku na zachód od osady, nad brzegiem Oslofjordu, król Haakon V Magnusson wybudował twierdzę Akershus, którą uczynił swoją siedzibą. W 1299 roku ten sam król ogłosił Oslo stolicą pań- stwa. W 1397 Norwegia przystąpiła do unii kalmar- skiej jednoczącej Danię, Szwecję i Norwegię pod rządami wspólnego władcy, a obszar Norwegii stał się terytorium zależnym od Danii. Tym samym Oslo przestało pełnić funkcję stolicy. 17
Pobierz darmowy fragment (pdf)

Gdzie kupić całą publikację:

Wakacje w Norwegii
Autor:
Sklep
Format
Cena

Opinie na temat publikacji:

Inne popularne pozycje z tej kategorii:

Czytaj również:

Prowadzisz stronę lub blog? Wstaw link do fragmentu tej książki i współpracuj z Cyfroteką: