Cyfroteka.pl

klikaj i czytaj online

Cyfro
Czytomierz
00225 003266 24076608 na godz. na dobę w sumie
wyszukaj dokładnie | pobierz wtyczkę
Zmiany w prawie telekomunikacyjnym. Komentarz - ebook/pdf
Zmiany w prawie telekomunikacyjnym. Komentarz - ebook/pdf
Autor: Liczba stron: 284
Wydawca: Wolters Kluwer Język publikacji: polski
ISBN: 978-83-264-2619-3 Data wydania:
Lektor:
Kategoria: ebooki >> prawo i podatki >> komentarze prawnicze
Porównaj ceny (książka, ebook, audiobook).
Czytaj online.
Komentuj

Stan prawny na 1.05.2006 r.

Prezentowana książka jest komentarzem do dwóch noweli prawa telekomunikacyjnego:

Obie nowele przyniosły bardzo istotne zmiany dla rynku telekomunikacyjnego, przede wszystkim w postaci powołania nowego Urzędu Komunikacji Elektronicznej oraz uproszczenia procesów regulacyjnych.
Komentarz w sposób obszerny analizuje wprowadzone zmiany i ich wpływ na praktyczne funkcjonowanie polskiego rynku telekomunikacyjnego. Z pewnością będzie przydatny dla przedsiębiorców telekomunikacyjnych, prawników działających w sektorze telekomunikacyjnym oraz pracowników urzędów zajmujących się zagadnieniami telekomunikacyjnymi. Powinien się także spotkać z zainteresowaniem ze strony środowiska naukowego.

Znajdź podobne książki Ostatnio czytane w tej kategorii

Darmowy fragment publikacji:

WSTĘP 1. porządek prawny na polskim rynku telekomunikacyjnym jest okreś- lony głównie na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – prawo telekomunikacyjne oraz aktów wykonawczych do tej ustawy. pomimo stosunkowo krótkiego, bo zaledwie ponad rocznego okresu obo- wiązywania tej ustawy, była ona już dwukrotnie nowelizowana (Dz. u. z 2004 r. nr 273, poz. 2703 oraz Dz. u. z 2005 r. nr 163, poz. 1362), choć zmiany były niewielkie. obowiązujące prawo telekomunikacyjne implementowało do polskiego porządku prawnego dyrektywy unii europejskiej w zakresie łączności elektronicznej. pojawiła się jednak potrzeba dokonania kolejnej już no- welizacji, a głównym jej powodem były uwagi komisji europejskiej, zgłoszone w ramach dokonywanego periodycznie przeglądu dostosowania regulacji krajowych w zakresie telekomunikacji do dyrektyw unii euro- pejskiej. Istotne też były doświadczenia w zakresie stosowania w praktyce nowych regulacji prawa telekomunikacyjnego. Równolegle z pracami nad zmianami w prawie telekomunikacyjnym w celu dostosowania ich do regulacji unii europejskiej, toczyły się prace nad ustawą o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz niektórych innych ustaw, w tym ustawy prawo telekomunikacyjne. o ile pierwsza z nowel miała charakter ustawy dostosowującej polską ustawę prawo telekomunikacyjne do regulacji unii europejskiej, to druga z nich posiadała głównie charakter ustrojowy, tzn. związana była z powołaniem nowego urzędu (urzędu komunikacji elek- tronicznej) w miejsce dotychczas działającego urzędu Regulacji teleko- munikacji i poczty i przejęciu znacznych kompetencji innego organu, tj. krajowej Rady Radiofonii i telewizji. pomimo zgłaszanych w toku prac 13 Wstęp legislacyjnych propozycji połączenia obu projektów i łącznego rozpatry- wania obydwu nowel, prace toczyły się odrębnie nad każdą z nowel. pierwsza nowelizacja została określona przez projektodawców jako dostosowawcza. W uzasadnieniu do tej noweli wyjaśniono, że celem zaproponowanych zmian jest pełniejsze dostosowanie przepisów prawa telekomunikacyjnego do pakietu dyrektyw o łączności elektronicznej, a w szczególności do dyrektywy 2002/19/We z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towa- rzyszących i wzajemnych połączeń (dyrektywa o dostępie), dyrektywy 2002/21/We z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyj- nych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) i wresz- cie dyrektywy 2002/22/We z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej; uzasadnienie projektu ustawy o zmianie ustawy – prawo telekomunikacyjne, druk nr 51 z dnia 19 października 2005 r., s. 1). nowela z dnia 29 grudnia 2005 r. o charakterze „dostosowawczym” przewiduje zmiany postanowień prawa telekomunikacyjnego w kwestiach sygnalizowanych polskiemu rządowi przez komisję europejską w ramach procedury oceny wdrożenia i stosowania dyrektyw unii europejskiej do polskiego systemu prawnego. zwrócić jednak należy uwagę, że pozostałe zmiany prawa telekomunikacyjnego przewidziane tą nowelą, a w szczegól- ności w zakresie ustalania, czy na rynku właściwym występuje skuteczna konkurencja, oraz wyznaczania przedsiębiorcy lub przedsiębiorców tele- komunikacyjnych o znaczącej pozycji na rynku właściwym, zostały za- proponowane w toku prac legislacyjnych i nie miały wyłącznie charakteru dostosowawczego. propozycje tych zmian pochodziły z projektu prawa i sprawiedliwości z dnia 12 kwietnia 2005 r. z uzasadnienia tego projektu wynika, że głównym celem tych zmian było ułatwienie przeprowadzenia przetargu na wyłonienie czwartego operatora komórkowego. W uzasad- nieniu wskazano, że: „krytycznym dla zapewnienia udziału w przetargu organizowanym przez prezesa uRtip poważnych graczy rynkowych jest stworzenie należytych ram prawnych dla funkcjonowania tych operatorów na polskim rynku. niestety, ram takich nie stwarza uchwalona w lipcu 14 Wstęp 2004 r. ustawa – prawo telekomunikacyjne. W ocenie wnioskodawców konieczne jest wprowadzenie proponowanych w niniejszej nowelizacji poprawek do polskiego systemu prawnego celem stworzenia stabilnych i efektywnych ram prawnych umożliwiających zafunkcjonowanie nowego (nowych) operatorów na polskim rynku telefonii komórkowej. Istniejący w tej materii stan prawny wprowadza bowiem wiele zbędnych i niejasnych procedur i instrumentów prawnych, które mogą być wykorzystywane w sposób niezgodny z intencjami ustawodawcy. proponowane rozwią- zania znajdą zastosowanie nie tylko do procedury rezerwacji wolnych częstotliwości w pasmach gsm 1800 mhz i umts, lecz również do kolejnych postępowań przetargowych prowadzonych na podstawie prawa telekomunikacyjnego, zapewniając realizację celów określonych w art. 1 ust. 2 tej ustawy. (...) przepisy ustawy prawo telekomunikacyjne powinny również ułatwiać szybkie i efektywne nawiązanie współpracy między- operatorskiej przez nowych graczy, którzy pojawią się na polskim rynku w efekcie zakończenia procedur przetargowych, z działającymi już na polskim rynku operatorami telefonii komórkowej. tylko wtedy możliwe będzie szybkie zaoferowanie usług przez nowych operatorów na rzecz szerokiej rzeszy abonentów, co z kolei powinno pozwolić na osiągnięcie korzystnych efektów dla konsumentów (powiększenie oferty usługowej i spadek cen usług), a poprzez to – osiągnięcie wyższej penetracji usług telefonii komórkowej. temu właśnie służą projektowane w niniejszej nowelizacji przepisy” (tekst projektu zmiany ustawy – prawo telekomu- nikacyjne był dostępny na stronie internetowej prawa i sprawiedliwości www.pis.org.pl). zmiany w prawie telekomunikacyjnym w tym zakresie nie miały więc charakteru wyłącznie „dostosowawczego” i były związane z przetargami na zagospodarowanie wolnych częstotliwości umts i gsm. z drugiej strony należy stwierdzić, że nowela z dnia 29 grudnia 2005 r. nie zapewniła pełnego dostosowania przepisów polskiego prawa telekomunikacyjnego do pakietu dyrektyw o łączności elektronicznej. W szczególności wskazać można na art. 26 ust. 1 pr.tel., który jest niezgodny z art. 4 ust. 1 DD. Dyrektywa rozróżnia dostęp telekomunikacyjny oraz połączenie sieci, a w sprawie obowiązku prowadzenia negocjacji przez wszystkich operato- 1 Wstęp rów przewiduje wyłącznie obowiązkowe negocjacje w sprawie połączenia sieci (art. 4 ust. 1 DD). tymczasem polska ustawa rozszerza ten obowiązek i obejmuje nim wszelkie formy dostępu telekomunikacyjnego. komisja europejska zwróciła uwagę, że przepis art. 26 ust. 1 pr.tel. określa zbyt sze- roko obowiązek negocjowania umów. prawo telekomunikacyjne nakazuje negocjowanie umów o dostępie, co jest sprzeczne z przepisem art. 4 ust. 1 DD, który nakazuje negocjowanie wyłącznie umów o połączeniu sieci. Dotyczący wszystkich operatorów obowiązek negocjowania odnosi się do łączenia sieci, które zgodnie z definicją ujętą w art. 2 lit. b) omawianej dyrektywy stanowi „specyficzny rodzaj dostępu realizowanego pomiędzy operatorami sieci publicznych” i nie odnosi się do innych form dostępu. Wymaganie zobowiązujące wszystkich operatorów publicznych sieci łączności elektronicznej do negocjowania umów o dostępie wykracza poza odpowiednie postanowienia dyrektywy. Akapit 8 preambuły DD stanowi, że: „Inni operatorzy sieciowi winni mieć możliwość kierowania ruchu telefonicznego do takich klientów, a tym samym winni mieć możliwość bezpośredniego lub pośredniego dostępu do połączeń międzysieciowych z nimi. tym samym obowiązujące prawa i wymogi w zakresie negocjowa- nia połączeń międzysieciowych winny zostać zachowane”. z postanowień dyrektywy o dostępie wynika więc jednoznacznie, że nie przewiduje ona niczego więcej poza prawem i obowiązkiem negocjowania wzajemnych połączeń, który istniał już zresztą we wcześniejszych regulacjach unii europejskiej (dyrektywa 97/33/We). W celu dostosowania ustawy do wymogów zawartych w dyrektywie dostępowej konieczne jest zastąpienie w art. 26 ust. 1 słów „umowy o dostępie telekomunikacyjnym” słowami „umowy o połączeniu sieci”. obowiązek negocjowania dostępu telekomunikacyjnego może być narzucony na operatora jedynie w efekcie odrębnego, ściśle określonego przepisami postępowania przed prezesem uke i wyłącznie w drodze decyzji tego organu. możliwość taką jednoznacznie przewiduje art. 34 ust. 1 pr.tel. W obecnym brzmieniu przepis art. 26 ust. 1 pr.tel. wprowadza więc wyłom od podstawowej zasady, zgodnie z którą obowiązek nego- cjowania dostępu telekomunikacyjnego może wynikać jedynie z ustaleń postępowań w sprawie analizy rynków właściwych i wyznaczania przed- 1 Wstęp siębiorcy o pozycji znaczącej. podważona może być także zasada, że dobór obowiązków regulacyjnych musi być adekwatny i proporcjonalny do stwierdzonego problemu w zakresie konkurencji. zwrócić również należy uwagę, że zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. b) DD przedsiębiorstwa, które w wyniku przeprowadzonej analizy rynku zostały wskazane jako posiadające znaczącą pozycję rynkową na danym rynku właściwym, mogą zostać zobowiązane do „negocjowania w dobrej wierze z przedsiębior- stwami ubiegającymi się o dostęp”. zgodnie natomiast z art. 8 ust. 3 DD obowiązków wyszczególnionych w art. 12 DD (obok innych obowiązków) z zasady nie powinno się nakładać na operatorów, którzy nie zostali uznani za operatorów posiadających znaczącą pozycję rynkową. Wątpliwości budzi także z punktu widzenia dostosowania polskiego prawa do dyrektyw unii europejskiej kontrukcja prawna polegająca na sformułowaniu definicji rynku właściwego w akcie wykonawczym w po- staci rozporządzenia, czy też wprowadzenie licznych obciążeń przedsię- biorców w zakresie obowiązków informacyjnych, które w swoim zakresie odbiegają od podobnych uregulowań w unii europejskiej. Druga z nowel, jak już wcześniej wskazano, miała na celu powołanie nowego urzędu regulacji, który powstał w miejsce dotychczas działającego urzędu Regulacji telekomunikacji i poczty oraz przejął niektóre z kom- petencji krajowej Rady Radiofonii i telewizji oraz jej przewodniczącego. podobnie jak w noweli dostosowawczej, także i w tej noweli znalazły się postanowienia, które nie mają wyłącznie charakteru ustrojowego, a w szczególności dotyczy to przepisów o przeprowadzaniu przetargów na rozdysponowanie częstotliwości. nowela ta przewiduje powołanie nowego organu regulacyjnego w postacji prezesa urzędu komunikacji elektronicznej. prezes urzędu komunikacji elektronicznej stanowić bę- dzie krajową władzę regulacyjną w rozumieniu dyrektywy parlamentu europejskiego i Rady 2002/21/We z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspól- nych ram regulacyjnych dotyczących udostępniania sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa). Według art. 3 dyrektywy ramowej państwa członkowskie obowiązane są zapewnić, aby zadania przydzie- lone krajowym władzom regulacyjnym na mocy postanowień tej dyrek- tywy oraz dyrektyw szczegółowych były realizowane przez uprawnione 17 Wstęp organy. ponadto państwa członkowskie obowiązane są zagwarantować niezależność krajowych władz regulacyjnych, zapewniając, by były one prawnie oddzielone i funkcjonalnie niezależne od wszelkich organizacji udostępniających sieci, urządzenia lub usługi łączności elektronicznej. państwa członkowskie, które zachowają prawo własności operatorów udostępniających sieci łączności elektronicznej lub usług bądź też które będą sprawowały nad nimi kontrolę, zobowiązane są zapewnić skuteczny strukturalny rozdział funkcji regulacyjnych od działalności związanej z wykonywaniem prawa własności lub kontroli. krajowe władze regulacyj- ne powinny wykonywać swoje uprawnienia w sposób bezstronny i jawny. 2. opracowanie stanowi komentarz do dwóch ustaw nowelizujących prawo telekomunikacyjne: ustawy z dnia 29 grudnia 2005 r. o przekształ- ceniach i zmianach w podziale zadań i kompetencji organów państwo- wych właściwych w sprawach łączności, radiofonii i telewizji (Dz. u. nr 267, poz. 2258) oraz do ustawy z dnia 29 grudnia 2005 r. o zmianie ustawy – prawo telekomunikacyjne oraz ustawy – kodeks postępowania cywilnego (Dz. u. z 2006 r. nr 12, poz. 66). obie nowele wprowadzają bardzo liczne i ważne zmiany do prawa telekomunikacyjnego. zmiany te posiadają zarówno ustrojowy charakter, jak i dotyczą sfery regulacyjnej. powołany został bowiem nowy urząd regulacyjny, który w przyszłości będzie wyłącznym organem regulującym rynek komunikacji elektronicz- nej. nastąpiły także istotne zmiany w zakresie przepisów odnoszących się do postępowań regulacyjnych. zmiany te będą miały bardzo poważny wymiar praktyczny z uwagi na toczące się postępowania regulacyjne w sprawie wyznaczania przedsiębiorców telekomunikacyjnych posia- dających znaczącą pozycję rynkową i nakładania na nich obowiązków regulacyjnych. W opracowaniu przyjęta została formuła nie komentarza do poszcze- gólnych ustaw nowelizujących prawo telekomunikacyjne, ale komentarza do przepisów prawa telekomunikacyjnego zmienianych przez te nowele. Rozwiązanie to powinno zapewnić przejrzystość w zakresie wprowadzo- nych przez te nowele zmian do prawa telekomunikacyjnego i jednocześ- nie uławić korzystanie z komentarza. W opracowaniu znalazły się także 18 Wstęp teksty obu nowel w celu umożliwienia zapoznania się z ich oryginalnym brzmieniem . postanowienia nowel zawierają przepisy przejściowe oraz przepisy zmieniające inne ustawy. komentarz przyporządkowuje te uregulowania do odpowiednich przepisów powiązanych tematycznie z tymi zagad- nieniami. pomimo że opracowanie jest tylko komentarzem do zmian wprowadzonych przez obie nowele, nie można było uniknąć omówienia niektórych zagadnień w szerszym zakresie, niż to wynikałoby tylko ze zmian wprowadzonych nowelami. mam nadzieję, że komentarz będzie stanowić uzupełnienie istniejących opracowań, które dotyczą problematyki prawa telekomunikacyjnego, ale nie odnoszą się z uwagi na czas ich przygotowania do zmian wprowadzo- nych nowelami z grudnia 2005 r. Wyrażam także nadzieję, że będzie on pomocny dla tych wszystkich, którzy spotykają się z problematyką prawa telekomunikacyjnego w swojej codziennej pracy. Będę wdzięczny za wszelkie uwagi dotyczące komentarza oraz funkcjonowania nowych regu- lacji prawa telekomunikacyjnego w praktyce (maciekrogalski@yahoo.pl). 19 20 DZIAŁ I POSTAnOWieniA OgOlne , Rozdział 1 ZAKReS uSTAWY Art. 2 14) kalkulacja kosztów – wyliczanie przez przedsiębiorcę telekomu- nikacyjnego kosztów związanych ze świadczeniem usług, odręb- nie dla każdej z usług, dla której przedsiębiorca jest obowiązany prowadzić kalkulację kosztów, zgodnie z zatwierdzonym na dany rok obrotowy przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, zwanego dalej „Prezesem UKE”, opisem kalkulacji kosztów; 1. zgodnie z definicją sformułowaną w art. 2 pkt 14 pr.tel. kalkulacja kosztów oznacza wyliczanie przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego kosztów związanych ze świadczeniem usług, odrębnie dla każdej z usług, dla której przedsiębiorca jest obowiązany prowadzić kalkulację kosztów, zgodnie z zatwierdzonym na dany rok obrotowy przez prezesa uke opi- sem kalkulacji kosztów. opis kalkulacji kosztów jest dokumentem obej- mującym koszty w taki sposób, aby zapewniona była prezentacja głów- nych grup kosztów oraz sposobów ich przypisania na poszczególne rodzaje 21 Art. 2 pkt 14 RozDzIAł 1 usług. opis kalkulacji kosztów ma indywidualny charakter, dostosowany do przedmiotu i sposobu prowadzenia działalności przez przedsiębiorcę, ale musi się mieścić w ogólnych ramach wyznaczonych ustawą oraz prze- pisami rozporządzenia wydanego na podstawie art. 51 pr.tel. (s. piątek, Prawo telekomunikacyjne. Komentarz, Warszawa 2005, s. 56). sformuło- wana w art. 2 pkt 14 definicja jest pomocna w realizacji postanowień ro- działu 4 zatytułowanego „Rachunkowość regulacyjna i kalkulacja kosz- tów”. kalkulację kosztów prowadzi przedsiębiorca telekomunikacyjny, na którego nałożono ten obowiązek na podstawie art. 39, art. 46, art. 47 lub art. 90 (art. 50 ust. 2). obowiązek prowadzenia przez przedsiębior- cę telekomunikacyjnego kalkulacji kosztowej musi być nałożony decy- zją prezesa uke (art. 39, 46, 47 pr.tel.). przykładowo, zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 1 prezes uke może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 25 ust. 4, w drodze decyzji nałożyć na operatora o znaczącej pozy- cji rynkowej obowiązek kalkulacji uzasadnionych kosztów świadczenia dostępu telekomunikacyjnego, wskazując sposoby kalkulacji kosztów, ja- kie operator powinien stosować na podstawie przepisów rozporządzenia, o którym mowa w art. 51, zgodnie z zatwierdzonym przez prezesa uke opisem kalkulacji kosztów. 2. minister właściwy do spraw łączności w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, opierając się na sformuło- wanej w art. 51 delegacji ustawowej określił w drodze rozporządzenia między innymi sposoby kalkulacji kosztów usług w zakresie dostępu telekomunikacyjnego lub usług na rynku detalicznym oraz zakres i terminy przekazywania prezesowi uke sprawozdań z prowadzonej rachunkowości regulacyjnej oraz wyników kalkulacji kosztów (rozporządzenie ministra transportu i Budownictwa z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie prowadze- nia przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego rachunkowości regulacyjnej i kalkulacji kosztów usług, Dz. u. nr 255, poz. 2140). przygotowując to rozporządzenie minister transportu i Budownictwa uwzględniał, zgodnie z wytycznymi sformułowanymi w art. 51 in fine, promocję efektywności, zrównoważonej konkurencji oraz zapewnienie maksymalnej korzyści dla użytkowników końcowych, a także konieczność ochrony konsumentów 22 Zakres ustawy art . 2 pkt 14 i konkurentów przed nadużywaniem przez przedsiębiorców telekomuni- kacyjnych, na których nałożono obowiązek prowadzenia rachunkowości regulacyjnej lub kalkulacji kosztów, ich pozycji rynkowej, konieczność stymulowania rozwoju rynku telekomunikacyjnego oraz konieczność umożliwienia działalności kontrolnej prezesowi uke wobec działalności wykonywanej przez tych przedsiębiorców. przedsiębiorca telekomunika- cyjny jest zobowiązany przechowywać dokumentację związaną z prowa- dzeniem kalkulacji kosztów, stosując odpowiednio przepisy rozdziału 8 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (art. 52 pr.tel.). 3. prezes uke określa w drodze decyzji, dla przedsiębiorcy teleko- munikacyjnego, na którego nałożył obowiązek prowadzenia kalkulacji kosztów, wskaźnik zwrotu kosztu zaangażowanego kapitału, który przed- siębiorca telekomunikacyjny stosuje w kalkulacji kosztów, uwzględniając udokumentowane koszty pozyskania kapitału, pozycję przedsiębiorcy na rynku kapitałowym, ryzyko związane z zaangażowaniem kapitału oraz koszty zaangażowania kapitału na porównywalnych rynkach (art. 53 ust. 1 pr.tel.). zatwierdza także w drodze decyzji instrukcję i opis kalkulacji kosztów w trybie i terminach określonych w § 20 i n. rozporządzenia ministra transportu i Budownictwa w sprawie prowadzenia przez przed- siębiorcę telekomunikacyjnego rachunkowości regulacyjnej i kalkulacji kosztów usług (art. 53 ust. 2 pr.tel.). prezes uke w decyzji może dokonać zmian w przedłożonych przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego do zatwierdzenia projektach instrukcji lub opisu kalkulacji kosztów, jeżeli zmian tych nie dokona przedsiębiorca telekomunikacyjny na wezwanie prezesa uke w trybie i terminach określonych we wspomnianym roz- porządzeniu (art. 53 ust. 3 pr.tel.). prezes uke może zasięgać opinii nie- zależnych biegłych rewidentów lub ekspertów w przypadku wątpliwości dotyczących opracowanej przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego instrukcji i opisu kalkulacji kosztów oraz rzetelności i wiarygodności danych zawartych wynikach kalkulacji kosztów (art. 53 ust. 4 pr.tel.). Wyniki kalkulacji kosztów podlegają badaniu pod względem zgodności z przepisami prawa oraz zatwierdzonymi przez prezesa uke instrukcją i opisem kalkulacji kosztów, na koszt przedsiębiorcy telekomunikacyj- 23 Art. 2 pkt 14 RozDzIAł 1 nego, w terminie 6 miesięcy od zakończenia roku obrotowego, przez niezależnego od przedsiębiorcy telekomunikacyjnego biegłego rewidenta (art. 53 ust. 5 pr.tel.). Wyniki kalkulacji kosztów podlegają publikacji w Biuletynie uke w terminie 8 miesięcy od zakończenia roku obroto- wego (art. 53 ust. 7 pr.tel.). 4. zmiana art. 2 pkt 14 pr.tel. dokonana nowelą ustrojową (art . 13 pkt 1 lit. a) polega tylko na zastąpieniu w art. 2 w pkt 14 pr.tel. wyrazów „prezesa uRtip” wyrazami „prezesa urzędu komunikacji elektronicznej, zwanego dalej »prezesem uke«”. Dotychczasowe brzmienie przepisu art. 2 pkt 14 było następujące: „określenia użyte w ustawie oznaczają: (...) 14) kalkulacja kosztów – wyliczanie przez przedsiębiorcę telekomunika- cyjnego kosztów związanych ze świadczeniem usług, odrębnie dla każdej z usług, dla której przedsiębiorca jest obowiązany prowadzić kalkulację kosztów, zgodnie z zatwierdzonym na dany rok obrotowy przez prezesa uRtip, opisem kalkulacji kosztów;”. zmiana tego oraz innych przepisów prawa telekomunikacyjnego, które odnosiły się do prezesa uRtip, jest konsekwencją zniesienia centralnego organu administracji rządowej – pre- zesa urzędu Regulacji telekomunikacji i poczty (art. 2 noweli ustrojowej) i utworzenia w jego miejsce nowego centralnego organu administracji rządowej – prezesa urzędu komunikacji elektronicznej (art. 3 noweli ustrojowej). celem noweli ustrojowej było określenie zasad przeniesie- nia zadań i kompetencji organów państwowych właściwych w sprawach łączności, radiofonii i telewizji oraz uregulowanie zasad, zakresu i trybu przekształceń w administracji łączności (art. 1 noweli ustrojowej). zmiana w stosunku do dotychczasowego brzmienia tego postanowienia, poza zmianą nazwy urzędu, poprawia także błąd legislacyjny w prawie tele- komunikacyjnym polegający na tym, że w tym przepisie po raz pierwszy był użyty w ustawie skrót „uRtip”, bez wcześniejszego jednak jego wyjaśnienia. obecnie, po zmianie art. 2 pkt 14 pr.tel. dokonanej nowelą ustrojową, przepis ten posługując się po raz pierwszy w ustawie skrótem uke jednocześnie wyjaśnia ten skrót. 5. Do zakresu działania prezesa uke przechodzą dotychczasowe za- dania i kompetencje prezesa uRtip, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej (art. 4 noweli ustrojowej). prezes uke przejmie także z obecnego 24 Zakres ustawy art . 2 pkt 14 zakresu właściwości krajowej Rady Radiofonii i telewizji oraz jej prze- wodniczącego zadania związane z: a) prowadzeniem rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych w za- kresie dostarczania systemów dostępu warunkowego, elektronicznych przewodników po programach i multipleksowania sygnałów cyfro- wych, b) analizą rynków właściwych oraz nakładaniem, utrzymywaniem, zmianą lub znoszeniem obowiązków regulacyjnych w stosunku do przed- siębiorców telekomunikacyjnych w zakresie dostarczania systemów dostępu warunkowego, elektronicznych przewodników po programach i multipleksowania sygnałów cyfrowych, c) dokonywaniem, zmianą lub cofaniem rezerwacji częstotliwości na cele rozpowszechniania lub rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych. zasadnicza więc różnica pomiędzy dotychczasowym a wprowadza- nym nowelą ustrojową nowym stanem prawnym polega na likwidacji obecnego organu regulacyjnego w sprawach telekomunikacji i poczty – prezesa urzędu Regulacji telekomunikacji i poczty – i utworzeniu no- wego organu regulacyjnego – prezesa urzędu komunikacji elektronicznej – oraz wyraźnym rozdzieleniu kompetencji w dziedzinie komunikacji elektronicznej pomiędzy kRRit i prezesem uke. prezes uke przejął wszystkie dotychczasowe zadania i kompetencje prezesa uRtip oraz niektóre z dotychczasowych zadań należących do zakresu właściwości kRRit oraz jej przewodniczącego. W uzasadnieniu do noweli ustrojowej wskazano między innymi, że: „media elektroniczne i telekomunikacja należą do najbardziej istotnych ga- łęzi gospodarki. efektem zmian technologicznych i procesów rynkowych zachodzących w tych gałęziach na przestrzeni ostatnich lat jest postępująca konwergencja technologiczna tych dwóch sektorów, która spowodowała potrzebę i konieczność tworzenia wspólnych regulacji prawnych doty- czących tej materii. zadaniem tych regulacji prawnych jest precyzyjne unormowanie relacji zachodzących pomiędzy mediami elektronicznymi (kwestią ich zawartości programowej) a infrastrukturą komunikacyjną służącą do rozpowszechniania tych treści (co było domeną tradycyjnie 2 Art. 2 pkt 14 RozDzIAł 1 pojmowanej telekomunikacji). opisane powyżej założenie legło u podstaw stworzenia regulacji unii europejskiej dotyczących funkcjonowania sek- tora komunikacji elektronicznej, które skodyfikowane zostały w zbiorze dyrektyw określanych mianem pakietu 2002. zadaniem tych przepisów jest sprostanie sytuacji, w której wszelkiego rodzaju sygnały komunika- cji elektronicznej, bez względu na źródło ich pochodzenia, przesyłane są w jednolitej postaci cyfrowej we wspólnym medium transmisyjnym. Regulacje prawne zamieszczone w pakiecie 2002 zostały wprowadzo- ne do polskiego porządku prawnego w związku z uchwaleniem w (…) ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. prawo telekomunikacyjne. uchwaleniu tej ustawy nie towarzyszyła jednak przebudowa instytucji publicznych sprawujących władztwo regulacyjne w sektorze medialnym (tj. krajowej Rady Radiofonii i telewizji) i telekomunikacyjnym (tj. prezesa urzędu Regulacji telekomunikacji i poczty), której efektem byłaby budowa zinte- growanego regulatora zajmującego się całością problematyki regulacyjnej występującej w sektorze komunikacji elektronicznej. Budowa takiej insty- tucji pozwoliłaby na stworzenie organu administracji publicznej, którego zadaniem byłoby projektowanie i wdrażanie spójnej polityki opartej na zintegrowanym podejściu do regulacji w zakresie mediów elektronicznych oraz sieci i usług komunikacji elektronicznej. (...) zadaniem tego orga- nu będzie realizacja całości kompetencji regulacyjnych wykonywanych obecnie przez krajową Radę Radiofonii i telewizji (...) i prezesa urzę- du Regulacji telekomunikacji i poczty (...). Dodatkowym argumentem przemawiającym za budową takiej instytucji jest występowanie sporów kompetencyjnych pomiędzy kRRit a prezesem uRtip, które mogą zostać zlikwidowane z momentem budowy zintegrowanej instytucji regulacyjnej. pamiętać jednakże należy, że budowa takiej zintegrowanej instytucji musi uwzględniać funkcjonujące na poziomie konstytucji Rp regulacje dotyczą- ce krajowej Rady Radiofonii i telewizji (art. 213 konstytucji Rp – kRRit stoi na straży wolności słowa, prawa do informacji oraz interesu publicz- nego w radiofonii i telewizji)”. powyższa okoliczność spowodowała, że budowa zintegrowanego regulatora odbywać się będzie w dwóch etapach: „pierwszy etap sprowadzać się będzie do ograniczenia liczebności kRRit oraz ograniczenia jej kompetencji (celem uniknięcia dalszych sporów kom- 2 Zakres ustawy art . 2 pkt 14 petencyjnych) poprzez przekazanie wszelkich kompetencji związanych z prowadzeniem gospodarki częstotliwościowej do urzędu komunikacji elektronicznej, tworzonego w miejsce urzędu Regulacji telekomunikacji i poczty. Drugi etap – realizowany z momentem dokonania zmiany kon- stytucji Rp m.in. poprzez usunięcie z niej regulacji dotyczących kRRit – polegać będzie na scaleniu dwóch urzędów w jedną zintegrowaną in- stytucję regulacyjną realizującą całość zadań związanych z regulowaniem rynku komunikacji elektronicznej”. przed zmianami dokonanymi nowelą ustrojową, zadania i kompetencje regulacyjne w dziedzinie komunikacji elektronicznej, obejmujące sprawy radiofonii i telewizji oraz telekomuni- kacji, w tym teleinformatyki, przysługiwały krajowej Radzie Radiofonii i telewizji, prezesowi urzędu Regulacji telekomunikacji i poczty, pre- zesowi urzędu ochrony konsumentów oraz ministrowi właściwemu do spraw łączności. podstawą działania tych organów były między innymi ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji oraz ustawa z dnia 16 lipca 2004 r. – prawo telekomunikacyjne. W uzasadnieniu do noweli ustrojowej wyjaśniono, że „podział zadań i kompetencji regulacyjnych pomiędzy kRRit oraz prezesa uRtip jest wysoce niejasny, zaś procedury określone w ustawie o radiofonii i telewizji oraz prawie telekomunikacyj- nym nie są ze sobą zharmonizowane”, czego najlepszym przykładem jest, jak wyjaśniono w tym uzasadnieniu, procedura uzyskiwania uprawnień do rozprowadzania w sposób bezprzewodowy programów radiowych lub telewizyjnych. celem wprowadzenia tych zmian jest więc „uporządko- wanie niejasnego podziału zadań i kompetencji organów administracji publicznej w dziedzinie mediów elektronicznych, w szczególności wyraź- ne i konsekwentne rozdzielenie kompetencji regulacyjnych związanych z treścią przekazu od sfery przenoszenia (transmisji) tych treści w sieciach elektronicznych. jeśli chodzi o zawartość audiowizualną przekazów, to organem właściwym w tych sprawach będzie jak dotychczas kRRit oraz jej przewodniczący. natomiast poszerzenie zadań i kompetencji związa- nych stricte z działalnością telekomunikacyjną o zagadnienia transmisji radiofonicznych i telewizyjnych uzasadniają utworzenie nowego organu regulacyjnego – prezesa urzędu komunikacji elektronicznej (…). temu właśnie organowi powierzone zostaną sprawy związane z transmisją treści 27 Art. 2 pkt 14 RozDzIAł 1 audiowizualnych, w tym kwestie korzystania z infrastruktury sieci elek- tronicznych. Istotnym celem wprowadzenia tych unormowań jest także ograniczenie wydatków na administrację publiczną poprzez zmniejszenie liczby stanowisk opłacanych ze środków budżetowych”. W toku prac legislacyjnych nie brakowało jednak także krytycznych uwag co do potrze- by dokonywania likwidacji uRtip i powoływania w jego miejsce uke. W szczególności zwracano uwagę, że wraz z likwidają uRtip nastąpi likwidacja oddziałów terenowych, co wiązać się będzie z koniecznością podjęcia działań o charakterze organizacyjnym i finansowym. 6. Wszelkie dotychczasowe prawa i obowiązki uRtip stają się prawa- mi i obowiązkami uke (art. 19 ust. 1 noweli ustrojowej). finansowanie uke w 2006 r. odbywać się będzie z części budżetowej przeznaczonej na funkcjonowanie uRtip (art. 19 ust. 4 noweli ustrojowej). 7. z dniem 14 stycznia 2006 r., tj. z dniem wejścia w życie noweli ustrojowej, pracownicy uRtip stali się pracownikami uke (art. 20 ust. 1 noweli ustrojowej). Dyrektor generalny uRtip, w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia noweli ustrojowej, tj. do dnia 6 stycznia 2005 r. włącznie, był obowiązany zawiadomić na piśmie pracowników o zmianach, jakie na- stąpią w zakresie ich stosunków pracy. przepisy art. 231 § 4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – kodeks pracy (tekst jedn. Dz. u. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.) miał odpowiednie zastosowanie (art. 20 ust. 2, noweli ustrojowej). zgodnie z art. 24 noweli ustrojowej przepis ten, tj. art. 20 ust. 2, wszedł w życie z dniem ogłoszenia noweli ustrojowej, tj. z dniem 30 grudnia 2005 r. 8. W przypadku gdy pracownikom uRtip przed upływem okresu trzech miesięcy od dnia ich przejścia do uke, tj. od dnia 14 stycznia, nie zostaną zaproponowane warunki pracy lub płacy na dalszy okres albo w razie nieprzyjęcia przez nich zaproponowanych warunków pracy lub płacy, ich stosunki pracy wygasają po upływie tych trzech miesięcy (art. 20 ust. 3 noweli ustrojowej). Wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy z pracowni- kiem może nastąpić za wypowiedzeniem (art. 20 ust. 4 noweli ustrojowej). W przypadku wygaśnięcia stosunku pracy, o którym mowa w art. 20 ust. 3 noweli ustrojowej, lub wypowiedzenia, o którym mowa w art. 20 ust. 4 no- weli ustrojowej, pracownikom przysługują świadczenia przewidziane dla 28 Zakres ustawy art . 2 pkt 14 pracowników, z którymi stosunki pracy rozwiązuje się z powodu likwidacji urzędu (art. 20 ust. 5 noweli ustrojowej). przewidzianych w art. 20 ust. 2 zd. 2 oraz art. 20 ust. 3 i 4 noweli ustrojowej zasad rozwiązywania stosunku pracy nie stosuje się do urzędników służby cywilnej, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz. u. z 1999 r. nr 49, poz. 483 z późn. zm.); art. 20 ust. 6 noweli ustrojowej. przyjęte rozwiązania oznaczają w praktyce weryfikację stanu zatrudnienia urzędników w urzędzie Regulacji telekomunikacji i poczty. urzędnicy ci staną się co prawda z mocy prawa pracownikami uke, jednakże jeśli w terminie trzech miesięcy od dnia przejścia do uke nie zostaną im zaproponowane warunki pracy lub płacy na dalszy okres, stosunki pracy wygasną z powodu likwidacji urzędu. tego rodzaju rozwiązanie w zamyśle ustawodawcy ma umożliwić dostosowanie zatrudnienia w urzędzie obsłu- gującym organ regulacyjny w dziedzinie komunikacji elektronicznej do rzeczywistych potrzeb rynkowych. W uzasadnieniu do noweli ustrojowej wyjaśniono, że w efekcie wprowadzonych zmian możliwe będzie ograni- czenie zatrudnienia przez przeniesienie pracowników kRRit zajmujących się kwestiami technicznymi i kwestiami gospodarki częstotliwościami do uke oraz przeprowadzenie procedur selekcyjnych mających na celu zatrudnienie najlepszych specjalistów w powyższych dziedzinach w uke. 9. Rezerwacje częstotliwości dokonane przez prezesa uRtip zacho- wują ważność do upływu określonych w nich terminów ważności, chyba że na podstawie odrębnych przepisów wcześniej zostaną zmienione lub utracą ważność (art. 17 ust. 1 noweli ustrojowej). zachowują także waż- ność wpisy do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych, decyzje oraz inne rozstrzygnięcia w zakresie zadań podejmowanych przez prezesa uke dokonane oraz podjęte przed dniem wejścia w życie noweli ustro- jowej (art. 17 ust. 2 noweli ustrojowej). 10. nadzór nad prezesem uke sprawuje minister właściwy do spraw łączności (art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, Dz. u. z 2003 r. nr 159, poz. 1548 z późn. zm. w brzmieniu nadanym temu przepisowi przez art. 8 noweli ustrojowej). 11. konsekwencją przejęcia przez prezesa uke wszystkich kompe- tencji prezesa uRtip i niektórych kompetencji kRRit oraz jej przewod- 29 Art. 2 pkt 14 RozDzIAł 1 niczącego była potrzeba zmiany przepisów prawa telekomunikacyjnego o charakterze kompetencyjnym, które dotychczas określały obowiązki i uprawnienia tych organów. zgodnie z art. 13 pkt 2 noweli ustrojowej: „użyte w art. 6 w ust. 1, 2 w zdaniu wstępnym i w pkt 2 oraz w ust. 3, w art. 7 w ust. 1 w zdaniu wstępnym i w ust. 2 i 3, w art. 8, w art. 9 w ust. 1 i 2, w art. 10 w ust. 2 i 4 w pkt 5, w art. 13, 22 w ust. 1 i 4, w art. 27 w ust. 1, 2 i 4, w art. 28 w ust. 1 w zdaniu wstępnym, w ust. 2, 6 i 8, w art. 29, 33 w ust. 1–3, w art. 34 w ust. 1, w art. 35 w ust. 1 i 2 w zdaniu wstępnym, w art. 36, 37 w ust. 1–3, w art. 38 w ust. 1 i 2, w art. 39 w ust. 1 w zdaniu wstępnym i w pkt 1, w ust. 2, 3 i 4 w zdaniu pierwszym, w art. 40 w ust. 1–3 i w ust. 4 w zdaniu pierwszym, w art. 42 w ust. 1, w art. 43 w ust. 1, 2, 4 i 6, w art. 44, 45, 46 w ust. 1 w zdaniu wstępnym, w ust. 2 w zdaniu wstępnym, w ust. 3 w zdaniu wstępnym i w pkt 3 w lit. a i b oraz w ust. 4, w art. 47 w ust. 1 i w ust. 2 w zdaniu wstępnym i w pkt 1 i 2, w ust. 3, 6 i 8, w art. 48 w ust. 1–4, w art. 51 w pkt 4 i 5 w zdaniu wstępnym i końcowym, w art. 53 w ust. 1–6, w art. 54 w ust. 1–4, w art. 59 w ust. 3, w art. 61 w ust. 7, w art. 62, 63 w ust. 2, w art. 65 w ust. 1–3, w art. 72 w ust. 3, w art. 74 w ust. 2 i 3 w zdaniu wstępnym, w art. 79 w ust. 2, w art. 82 w ust. 1, 2 i 4, w art. 83 w ust. 1 i 2, w art. 84, 85 w ust. 1 w zdaniu wstępnym, w art. 88 w ust. 1 i 2, w art. 91 w ust. 2 i 3, w art. 92 w ust. 1 i 2, w art. 94 w ust. 2, 4 i 5, w art. 95 w ust. 2, w art. 96 w ust. 2–4, w art. 98 w ust. 1, 2 w zdaniu pierwszym i w ust. 3 w zdaniu pierwszym, w art. 99 w ust. 3 i 5 w zdaniu wstępnym, w art. 101 w ust. 1 w zdaniu końcowym i w ust. 2, w art. 102 w ust. 1, w art. 103 w ust. 2, w art. 109 w ust. 2–5, w art. 110 w ust. 1 i 4 w zdaniu wstępnym, w art. 112 w ust. 6 i 7, w art. 114 w ust. 4 i 7, w art. 122 w ust. 2 i 4, w art. 123 w ust. 2 w zdaniu wstępnym, w art. 126 w ust. 1, 3 w zdaniu wstępnym, w ust. 4, 8, 9 i 10 w zdaniu wstępnym, w art. 127 w ust. 1 i 2, w art. 131 w ust. 3 w zdaniu drugim, w art. 136 w ust. 3, w art. 137 ust. 1, w art. 138 w ust. 1 i 2, w art. 140 w ust. 4 w zdaniu drugim i trzecim, w art. 143 w ust. 2, w art. 147 w ust. 3 w zdaniu wstępnym i w ust. 4 w zdaniu wstępnym, w art. 150 w ust. 1 i 2, w art. 151, 154 w ust. 4, w art. 155 w ust. 1 i 2 w zdaniu pierwszym, w art. 171 w ust. 12, w art. 176 w ust. 3, w art. 178 w ust. 1 w zdaniu wstępnym, w ust. 2 i 3, w art. 179 w ust. 6, 30 Zakres ustawy art . 2 pkt 14 8 w zdaniu wstępnym i w ust. 10, w art. 183 w ust. 5, 6 i 7 w pkt 1, w art. 189 w ust. 1, w art. 190 w ust. 1–3, 5 i 9, w art. 192 w ust. 1 w zdaniu wstępnym i w pkt 6, w ust. 2 i 3, w art. 193 w ust. 1, w art. 198 w ust. 1, w art. 199 w ust. 1 i 2, w art. 200 w ust. 5, w art. 201 w ust. 1 w zdaniu pierwszym, w ust. 2 w zdaniu pierwszym, w ust. 3 w zdaniu wstępnym, w ust. 5 i 6 w zdaniu pierwszym, w art. 202 w ust. 1 w zdaniu wstępnym i w zdaniu końcowym, w ust. 3, 4 w zdaniu pierwszym i w ust. 5, w art. 203 w ust. 1 w zdaniu pierwszym i w ust. 3 w zdaniu wstępnym, w art. 204 w ust. 1 w zdaniu wstępnym i w ust. 2, w tytule rozdziału 3 działu 10, w art. 206 w ust. 1, w art. 207 w ust. 1, w art. 209 w ust. 1 w pkt 8 i 23 oraz w ust. 2, oraz w art. 210 w ust. 1 w zdaniu pierwszym, w ust. 2 i 3 w zdaniach wstępnych, pierwszym i drugim w różnych przypadkach wyrazy »prezes uRtip« zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami »prezes uke«”. zgodnie natomiast z art. 13 pkt 4 noweli ustrojowej „użyte w art. 11 w ust. 1, w art. 12 w ust. 1 i 3, w art. 15 w zdaniu wstępnym, w art. 17 w zdaniu pierwszym, w art. 18, 19 w ust. 1–3, w art. 20 ust. 2, w art. 21 w ust. 1, 3 i 5 w zdaniu wstępnym, w art. 23 w ust. 1, 3, 4 i 6, w art. 24 w ust. 1, 3 w zdaniu wstępnym i w ust. 5 w zdaniu wstępnym oraz w art. 25 w ust. 1 w zdaniu pierwszym i w ust. 2 w różnych przypadkach wyrazy »prezes uRtip, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 – przewodniczą- cy kRRit,« zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami »prezes uke«”. przepis art. 13 pkt 4 noweli ustrojowej ma charakter porządkowy i wskazuje przepisy prawa telekomunikacyjnego, w których dotychczasowe zadania prezesa uRtip i przewodniczącego kRRit są przejmowane przez prezesa uke. Wskazać należy, że skoro już kwe- stia ta była regulowana w art. 13 pkt 2 noweli ustrojowej, to należało te przepisy, które dotyczą dotychczasowych kompetencji prezesa uRtip, a które wymienione zostały w art. 13 pkt 4 noweli ustrojowej, włączyć do art. 13 pkt 2 noweli ustrojowej. pozostawić należało tylko przepisy, które dotyczą przewodniczącego kRRit. zapewniłoby to większą przej- rzystość przepisów noweli ustrojowej w zakresie przejęcia dotychczaso- wych kompetencji prezesa uRtip oraz przewodniczącego kRRit przez prezesa uke. Wyjątkiem jest zmiana przepisu art. 13 pkt 1 lit. a) noweli 31
Pobierz darmowy fragment (pdf)

Gdzie kupić całą publikację:

Zmiany w prawie telekomunikacyjnym. Komentarz
Autor:
Sklep
Format
Cena

Opinie na temat publikacji:

Inne popularne pozycje z tej kategorii:

Czytaj również:

Prowadzisz stronę lub blog? Wstaw link do fragmentu tej książki i współpracuj z Cyfroteką: