Rozporządzenie dotyczące zasad techniki prawodawczej jest podstawowym aktem prawnym regulującym metodykę tworzenia prawa , którego przepisów powinien przestrzegać polski ustawodawca. Komentarz stanowi analizę przepisów w ujęciu nie tylko teoretycznym , lecz także praktycznym . Zostały w nim omówione reguły konstruowania aktów normatywnych , które muszą odpowiadać pewnym wymogom technicznym, oraz zagadnienia dotyczące poszczególnych elementów, które składają się na to, aby powstał dobry tekst legislacyjny . Są to ogólne dyrektywy dotyczące aktów prawnych i ich miejsca w systemie prawnym, problemy odnoszące się do formułowania definicji oraz do konstrukcji przepisów i języka prawnego. W komentarzu przytoczone są również liczne przykłady zastosowania poszczególnych zasad techniki prawodawczej podczas budowy tekstu aktu normatywnego. Wyjaśniając poszczególne kwestie, Autorka odnosi się także do orzecznictwa , co ma duże znaczenie praktyczne, oraz do literatury .
Komentarz jest adresowany do wszystkich osób związanych z tworzeniem prawa. Okaże się on pomocny legislatorom i aplikantom aplikacji legislacyjnej, ministrom i parlamentarzystom, pracownikom biur poselskich, urzędnikom administracji państwowej oraz działaczom samorządowym. Będzie on także cennym źródłem informacji dla prawników i studentów pragnących rozszerzyć wiedzę z zakresu teorii prawa.
Monika Magdalena Dębska − aplikant adwokacki o szerokim spektrum zainteresowań. Otworzyła przewód doktorski na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Autorka m.in. „Komentarza do ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa” oraz „Komentarza do ustawy o partiach politycznych”.
Darmowy fragment publikacji:
KOMENTARZ
Zasady techniki
prawodawczej
Monika Magdalena Dębska
WYDANIE 1
Stan prawny na 12 listopada 2013 roku
Warszawa 2013
Redaktor prowadzący: Katarzyna Gierłowska
Opracowanie redakcyjne: Agata Walkowska
Redakcja techniczna: Krzysztof Koziarek
Projekt okładki i stron tytułowych: Michał Piotrowski
Fotografi e na okładce: Fotolia, ojo-pe
© Copyright by Lexis Nexis Polska Sp. z o.o. 2013
Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część tej książki nie może być powielana
ani rozpowszechniana za pomocą urządzeń elektronicznych, mechanicznych,
kopiujących, nagrywających i innych – bez pisemnej zgody Autorki i wydawcy.
ISBN 978-83-278-0323-8
Lexis Nexis Polska Sp. z o.o.
Ochota Offi ce Park 1, Al. Jerozolimskie 181, 02–222 Warszawa
tel. 22 572 95 00, faks 22 572 95 68
Infolinia: 22 572 99 99
Redakcja: tel. 22 572 83 26, 22 572 83 28, 22 572 83 11, faks 22 572 83 92
www.lexislexis.pl, e -mail: biuro@lexisnexis.pl
Księgarnia Internetowa: dostępna ze strony www.lexisnexis.pl
Moim Rodzicom – Halinie i Kazimierzowi
oraz Mężowi – Maciejowi
Spis treści
Spis treści
Spis treści
Wykaz skrótów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9
Wstęp . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r.
w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz.U. Nr 100, poz. 908) . . . 13
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia
20 czerwca 2002 r. (poz. 908) Zasady Techniki Prawodawczej . . . . . . . 14
DZIAŁ I. Projekt ustawy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
Rozdział 1. Przepisy ogólne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
Rozdział 2. Budowa ustawy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 51
Rozdział 3. Tytuł ustawy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 53
Rozdział 4. Układ i postanowienia przepisów merytorycznych . . . . . . 59
Rozdział 5. Układ i postanowienia przepisów przejściowych
i dostosowujących . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 78
Rozdział 6. Układ i postanowienia przepisów końcowych . . . . . . . . . . 96
Rozdział 7. Oznaczanie przepisów ustawy i ich systematyzacja . . . . . 124
Rozdział 8. Przepisy upoważniające . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 141
Rozdział 9. Przepisy karne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 164
DZIAŁ II. Zmiana (nowelizacja) ustawy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 177
DZIAŁ III. Tekst jednolity . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 198
DZIAŁ IV. Sprostowanie błędu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 216
DZIAŁ V. Projekt aktu wykonawczego (rozporządzenia) . . . . . . . . . . . 222
DZIAŁ VI. Projekty aktów normatywnych o charakterze
wewnętrznym (uchwał i zarządzeń) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 246
DZIAŁ VII. Projekty aktów prawa miejscowego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 252
DZIAŁ VIII. Typowe środki techniki prawodawczej . . . . . . . . . . . . . . . . 254
Literatura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 291
7
Wykaz skrótów
Wykaz skrótów
Wykaz skrótów
Akty prawne
k.k.
k.k.s.
k.p.k.
k.s.h.
k.w.
– ustawa z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553
ze zm.)
– ustawa z 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (tekst jedn.
Dz.U. z 2013 r., poz. 186)
– ustawa z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz.U.
Nr 89, poz. 555 ze zm.)
– ustawa z 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (tekst
jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030).
– ustawa z 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (tekst jedn. Dz.U.
z 2013 r., poz. 482)
Konstytucja
– Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U.
Nr 78, poz. 483 ze zm.)
– uchwała nr 49 Rady Ministrów z 19 marca 2002 r. – Regulamin
regulamin
pracy RM
regulamin Sejmu – uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 30 lipca 1992 r. – Regu-
lamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn. M.P. z 2012 r.,
poz. 32 ze zm.)
pracy Rady Ministrów (M.P. Nr 13, poz. 221 ze zm.)
u.j.p.
u.o.a.n.
ustawa o RM
z.t.p.
Publikatory
– ustawa z 7 października 1999 r. o języku polskim (tekst jedn. Dz.U.
z 2011 r. Nr 43, poz. 224 ze zm.)
– ustawa z 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i nie-
których innych aktów prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2011 r. Nr 197,
poz. 1172 ze zm.).
– ustawa z 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (tekst jedn. Dz.U.
z 2012 r., poz. 392 ze zm.)
– załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca
2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz.U. z 2002 r.
Nr 100, poz. 908)
CBOSA
– Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, www.orze-
czenia.nsa.gov.pl
9
Wykaz skrótów
Dz.U.
M.P.
NZS
ONSAiWSA
– „Dziennik Ustaw”
– „Monitor Polski”
– „Nowe Zeszyty Samorządowe”
– Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego i wojewódzkich
sądów administracyjnych
OSNAPiUS
– Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych
– Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Wojskowa
– Orzecznictwo Sądów Polskich
– Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego
– Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego; Zbiór Urzędowy, Se-
ria A
– Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego; Zbiór Urzędowy, Se-
ria B
– „Państwo i Prawo”
– „Przegląd Legislacyjny”
– „Przegląd Sejmowy”
– „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”
– „Studia Prawnicze”
– „Zbiór Orzeczeń”
– Naczelny Sąd Administracyjny
– Rada Ministrów
– Sąd Najwyższy
– Trybunał Konstytucyjny
– Wojewódzki Sąd Administracyjny
– artykuł
– System Informacji Prawnej Wydawnictwa Wolters Kluwer Polska
– Lexis.pl – Serwis Prawniczy LexisNexis Polska
– tom
– tekst jednolity
– ustęp
– ze zmianami
OSNKW
OSP
OTK
OTK-A
OTK-B
PiP
Prz.Leg.
Prz.Sejm.
RPEiS
SP
Zb. Orz.
Organy
NSA
RM
SN
TK
WSA
Inne
art.
Lex
LexisNexis
t.
tekst jedn.
ust.
ze zm.
10
Wstęp
Wstęp
Wstęp
Zgodnie z defi nicją sformułowaną przez G. Wierczyńskiego, zasady
techniki prawodawczej to dyrektywy regulujące celowy, racjonalny,
oparty na wiedzy sposób wykonywania czynności związanych z two-
rzeniem prawa (G. Wierczyński, Redagowanie i ogłaszanie aktów nor-
matywnych. Komentarz, Warszawa 2009, s. 31; tenże, w: T. Bąkowski
i in., Zasady techniki prawodawczej. Komentarz do rozporządzenia,
red. J. Warylewski, Warszawa 2003, s. 15). S. Wronkowska i M. Zie-
liński wskazali, że tworzenie dobrego prawa jest oczywistą powinno-
ścią prawodawcy w państwie prawnym (S. Wronkowska, M. Zieliński,
Komentarz do zasad techniki prawodawczej z dnia 20 czerwca 2002 r.,
Warszawa 2004, s. 7). W istocie zatem zasady techniki prawodawczej
regulują kwestie podstawowe dla stanowienia prawa, bez których nie
sposób jasno i komunikatywnie wyrażać normy prawne.
Zasady techniki prawodawczej stanowią załącznik do rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad tech-
niki prawodawczej” (Dz.U. Nr. 100, poz. 908). Rozporządzenie to zo-
stało wydane na podstawie upoważnienia zawartego w art. 14 ust. 4
pkt 1 ustawy o RM, zgodnie z którym Prezes Rady Ministrów po za-
sięgnięciu opinii Rady Legislacyjnej ustala w drodze rozporządzenia
zasady techniki prawodawczej. Wytyczne do rozporządzenia zostały
zawarte w ust. 5 powołanego przepisu, gdzie ustawodawca wskazał,
że Prezes Rady Ministrów, wydając rozporządzenie, określi w szcze-
gólności elementy metodyki przygotowania i sposób redagowania
projektów ustaw i rozporządzeń oraz innych normatywnych aktów
prawnych, a także warunki, jakim powinny odpowiadać uzasadnienia
projektów normatywnych aktów prawnych, jak również reguły prze-
11
Wstęp
prowadzania zmian w systemie prawa. Stosowanie zasad techniki pra-
wodawczej, zgodnie z przepisem upoważniającym, powinno zapewnić
w szczególności spójność i kompletność systemu prawa oraz przejrzy-
stość tekstów normatywnych aktów prawnych, z uwzględnieniem do-
robku nauki i doświadczeń praktyki. Należy stwierdzić, iż powyższe
upoważnienie zostało zrealizowane w zakresie zapewnienia spójności,
kompletności i przejrzystości prawa, natomiast zignorowane zostało
w zakresie określenia warunków, jakim powinny odpowiadać uzasad-
nienia aktów prawnych. Te określono bowiem przez odesłanie do od-
rębnych przepisów.
Rozporządzenie w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” zostało wy-
dane 20 czerwca 2002 r. Ogłoszono je 5 lipca 2002 r., a weszło w życie
– zgodnie z treścią jego § 2 – 1 sierpnia 2002 r.
Załącznik do rozporządzenia w sprawie „Zasad techniki prawodaw-
czej” liczy 163 paragrafy, podzielone tematycznie na osiem działów.
Szczególnie obszerny jest pierwszy z nich, poświęcony projektowi
ustawy. W dziale tym wyodrębniono dziewięć rozdziałów regulują-
cych: zagadnienia ogólne; budowę ustawy; tytuł ustawy; układ i po-
stanowienia przepisów merytorycznych, przejściowych i dostosowu-
jących oraz końcowych; oznaczanie przepisów ustawy oraz ich syste-
matyzację; przepisy upoważniające oraz przepisy karne. Dalsze działy
załącznika poświęcono tematyce nowelizacji ustawy (II); tekstu jed-
nolitego (III); sprostowania błędu (IV); projektu rozporządzenia (V);
projektów uchwał i zarządzeń (VI); projektów aktów prawa miejsco-
wego (VII) oraz typowych środków techniki prawodawczej (VIII).
Komentowane rozporządzenie miało swój wcześniejszy odpowiednik
w uchwale nr 147 Rady Ministrów z 5 listopada 1991 r. w sprawie
zasad techniki prawodawczej (M.P. Nr 44, poz. 310). Ta zasadniczo
była zbliżona kształtem do obowiązujących przepisów. Nie zawierała
jednak odrębnych działów poświęconych projektom aktów norma-
tywnych o charakterze wewnętrznym oraz projektom aktów prawa
miejs cowego.
12
ROZPORZĄDZENIE
Prezesa Rady Ministrów
z dnia 20 czerwca 2002 r.
w sprawie
„Zasad techniki prawodawczej”
(Dz.U. Nr 100, poz. 908)
Monika Dębska
Na podstawie art. 14 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r.
o Radzie Ministrów (Dz.U. z 1999 r. Nr 82, poz. 929, z 2000 r.
Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 102, poz. 1116 i Nr 154,
poz. 1799 i 1800) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się „Zasady techniki prawodawczej”, stanowiące za-
łącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 sierpnia 2002 r.
13
§ 1
Zasady Techniki Prawodawczej. Komentarz
Dział I. Projekt ustawy
Zasady Techniki Prawodawczej. Komentarz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 20 czerwca 2002 r. (poz. 908)
ZASADY TECHNIKI PRAWODAWCZEJ
DZIAŁ I
Projekt ustawy
Rozdział 1
Przepisy ogólne
DECYZJA O PRZYGOTOWANIU PROJEKTU USTAWY
§ 1. 1. Podjęcie decyzji o przygotowaniu projektu ustawy poprze-
dza się:
1) wyznaczeniem i opisaniem stanu stosunków społecznych
w dziedzinie wymagającej interwencji organów władzy pub-
licznej oraz wskazaniem pożądanych kierunków ich zmiany;
2) ustaleniem potencjalnych, prawnych i innych niż prawne,
środków oddziaływania umożliwiających osiągnięcie zamie-
rzonych celów;
3) określeniem przewidywanych skutków społecznych, gospo-
darczych, organizacyjnych, prawnych i fi nansowych każdego
z rozważanych rozwiązań;
4) zasięgnięciem opinii podmiotów zainteresowanych rozstrzyg-
nięciem sprawy;
5) dokonaniem wyboru sposobu interwencji organów władzy pub-
licznej.
2. W przypadku podjęcia decyzji o przygotowaniu projektu usta-
wy, należy:
1) zapoznać się z dotychczasowym stanem prawnym, w tym
z obowiązującymi ustawami, umowami międzynarodowy-
mi, którymi Rzeczpospolita Polska jest związana, prawodaw-
stwem organizacji i organów międzynarodowych, których
Rzeczpospo lita Polska jest członkiem, oraz prawem Unii Euro-
pejskiej, obowiązującym w regulowanej dziedzinie;
14
Monika Dębska
Dział I. Projekt ustawy
§ 1
2) ustalić skutki dotychczasowych uregulowań prawnych obo-
wiązujących w danej dziedzinie;
3) określić cele, jakie zamierza się osiągnąć przez wydanie nowej
ustawy;
4) ustalić alternatywne rozwiązania prawne, które mogą skutecz-
nie służyć osiągnięciu założonych celów;
5) sformułować prognozy podstawowych i ubocznych skutków
rozważanych alternatywnych rozwiązań prawnych, w tym ich
wpływ na system prawa;
6) określić skutki fi nansowe poszczególnych alternatywnych roz-
wiązań prawnych oraz ustalić źródła ich pokrycia;
7) dokonać wyboru optymalnego w danych warunkach rozwiąza-
nia prawnego.
CZYNNOŚCI POPRZEDZAJĄCE DECYZJĘ O PRZYGOTOWANIU
PROJEKTU USTAWY
Paragraf 1 z.t.p. koresponduje z treścią art. 14 ust. 5 ustawy o RM,
zgodnie z którym Prezes Rady Ministrów, wydając rozporządzenie
o zasadach techniki prawodawczej, miał określić w szczególności ele-
menty metodyki przygotowania projektów ustaw i rozporządzeń oraz
innych normatywnych aktów prawnych. W wykonaniu tej delegacji § 1
z.t.p. precyzuje czynności, które powinny poprzedzić decyzję o przy-
gotowaniu projektu ustawy (ust. 1) oraz samo sporządzenie projektu.
Ich katalog stanowi zatem niezbędne minimum działań, które mają
zapewnić dogłębne rozważenie tematyki mającej stanowić przedmiot
projektowanego aktu prawnego.
Z treści § 1 ust. 1 z.t.p. można wysnuć wniosek, że decyzję o przygoto-
waniu ustawy należy poprzedzić ustaleniem, czy rzeczywiście zacho-
dzi konieczność wydania aktu prawnego na poziomie ogólnokrajowym.
Zgodnie bowiem z wyrażoną w preambule Konstytucji zasadą subsy-
diarności, prawodawca powinien ingerować w życie społeczeństwa
na poziomie prawa państwowego tylko wówczas, gdy działania poza-
prawne bądź kroki podejmowane na szczeblu samorządowym są niewy-
starczające do osiągnięcia celu. I tak, w § 1 ust. 1 z.t.p. w punktach od
1 do 5 opisano proces szczegółowego przeanalizowania pomysłu zapro-
15
§ 1
Zasady Techniki Prawodawczej. Komentarz
jektowania ustawy. Zachowanie tego procesu zmierza do zapewnienia
racjonalności działań legislatora. Zgodnie z komentowanym przepisem
wspomniany proces obejmuje fazy widoczne na poniższym diagramie.
okre(cid:286)lenie stanu
istniej(cid:261)cego
wyznaczenie po(cid:298)(cid:261)danych
kierunków zmian
wyznaczenie mo(cid:298)liwych
(cid:286)rodków oddzia(cid:225)ywania
okre(cid:286)lenie skutków
zastosowania tych (cid:286)rodków
zebranie opinii podmiotów
zainteresowanych
WYBRANIE SPOSOBU
INTERWENCJI
Diagram 1. Proces poprzedzający podjęcie decyzji o przygotowaniu projektu ustawy
(opracowanie własne).
Pierwszą czynnością powinno być zatem określenie stanu istniejącego
przez wyznaczenie i opisanie stosunków społecznych w dziedzinie wy-
magającej interwencji organów władzy publicznej. Przez pojęcie „sto-
sunków społecznych” należy rozumieć względnie stałe, zorganizowane
i społecznie utrwalone schematy zachowania się osadzane w szerszym
społecznym systemie działań oraz relacje i interakcje zachodzące po-
między jednostkami, wynikające z pełnionych przez nich ról i posiada-
nych pozycji społecznych (K. Olechnicki, P. Załęcki, Słownik socjologicz-
ny, Toruń 1999, s. 205). Następnym etapem postępowania powinno być
wyznaczenie pożądanych kierunków zmian, a zatem określenie tego, do
czego w danym stanie rzeczy powinno się dążyć. Takie nakreślenie ce-
lów pozwala na ustalenie, jakie środki oddziaływania umożliwiają ich
osiągnięcie. Chodzi przy tym zarówno o środki prawne, jak i pozapraw-
16
Monika Dębska
Dział I. Projekt ustawy
§ 1
ne. Każdy z tych środków należy następnie rozważyć pod kątem tego,
jakie skutki wywoła jego zastosowanie. Skutki należy określić co naj-
mniej na kilku płaszczyznach: społecznej, gospodarczej, organizacyjnej,
prawnej i fi nansowej. Końcowym etapem procesu przewidzianego w § 1
ust. 1 z.t.p. jest dokonanie wyboru sposobu interwencji organów władzy
publicznej, a zatem rozstrzygnięcie, czy konieczne jest przygotowanie
projektu ustawy, czy też właściwsza będzie inna forma działania.
CZYNNOŚCI PO PODJĘCIU DECYZJI O PRZYGOTOWANIU
PROJEKTU USTAWY
Paragraf 1 ust. 2 z.t.p. obejmuje natomiast schemat dalszego postępo-
wania w przypadku podjęcia decyzji o przygotowaniu projektu usta-
wy. Obejmuje on fazy widoczne na poniższym diagramie.
zapoznanie si(cid:266) z dotychczasowym
stanem prawnym
ustalenie skutków dotychczasowych
uregulowa(cid:276) prawnych
okre(cid:286)lenie celów, jakie zamierza si(cid:266)
osi(cid:261)gn(cid:261)(cid:252) przez wydanie nowej ustawy
ustalenie alternatywnych
rozwi(cid:261)za(cid:276) prawnych
sformu(cid:225)owanie prognozy skutków
rozwa(cid:298)anych alternatywnych
rozwi(cid:261)za(cid:276) prawnych
okre(cid:286)lenie skutków (cid:191) nansowych
poszczególnych alternatywnych
rozwi(cid:261)za(cid:276) prawnych
WYBÓR OPTYMALNEGO
ROZWI(cid:260)ZANIA PRAWNEGO
Diagram 2. Schemat postępowania w przypadku podjęcia decyzji o przygotowaniu pro-
jektu ustawy (opracowanie własne).
17
§ 1
Zasady Techniki Prawodawczej. Komentarz
Niewątpliwie proces postępowania po podjęciu decyzji o sporządzeniu
projektu ustawy polega na wyłonieniu – najlepszego z możliwych – roz-
wiązania prawnego, umożliwiającego zrealizowanie zamierzonego celu.
Komentowane rozporządzenie w tym przypadku posługuje się pojęciem
rozwiązania optymalnego, a zatem takiego, które najpełniej realizuje za-
mierzone cele przy możliwie najmniejszym obciążeniu budżetu państwa
oraz społeczeństwa. Jego wybór jest możliwy po zapoznaniu się z dotych-
czasowym stanem prawnym i wywołanymi przezeń skutkami, a następ-
nie po przeanalizowaniu i porównaniu spodziewanych skutków różnych
alternatywnych rozwiązań prawnych. W praktyce szczególny nacisk kła-
dziony jest na sporządzanie oceny skutków regulacji (tzw. OSR).
Zgodnie z § 9 regulaminu pracy RM organ wnioskujący wprowadze-
nie regulacji dokonuje oceny przewidywanych skutków (kosztów i ko-
rzyści) społeczno -gospodarczych tej regulacji przed opracowaniem
projektu aktu normatywnego, a w przypadku projektu ustawy opra-
cowanego przez Rządowe Centrum Legislacji w trybie określonym
w § 6 ust. 1b regulaminu pracy RM – przed skierowaniem projektu do
rozpatrzenia przez stały komitet Rady Ministrów albo do uzgodnień.
Zakres dokonywania tej oceny określa się w zależności od przedmiotu
i zasięgu oddziaływania projektowanego aktu normatywnego.
Paragraf 9 ust. 2 regulaminu pracy RM precyzuje natomiast, że oceny
przewidywanych skutków dokonuje się zgodnie z określonymi odręb-
nie przez RM zasadami dokonywania oceny przewidywanych skutków
(kosztów i korzyści) projektów rządowych aktów normatywnych. Zasa-
dy te zostały zebrane w „Wytycznych do oceny skutków regulacji (OSR)”
przyjętych przez RM 10 października 2006 r. (dostępne na stronie www.
mg.gov.pl). Wytyczne te zastąpiły stosowane wcześniej „Metodologicz-
ne podstawy oceny skutków regulacji” przyjęte przez RM 1 lipca 2003 r.
We wstępie do „Wytycznych...” wskazano, że celem ich sformułowania
jest zapewnienie najlepszej jakości tworzonego prawa i poprawa proce-
su jego stanowienia. Przyjmowane przez państwo rozwiązania legisla-
cyjne powinny bowiem realizować maksimum celów gospodarczych,
środowiskowych i społecznych przy możliwie minimalnym obciążeniu
podmiotów gospodarczych i społeczeństwa. W „Wytycznych...” szczegó-
łowo omówiono przewidziane w § 10 regulaminu pracy RM elementy,
18
Monika Dębska
Pobierz darmowy fragment (pdf)