Fragment: 'Obiecałeś mi, że zawsze będziesz. Przy mnie, zaraz obok, bym miała kogoś do popłakania w ramię. Kto zabije pająka, przegoni koszmary i obejmie mnie, gdy nie będę wiedziała, co robić. Więc gdzie teraz jesteś?'

Fragment: „Tonę… Tonę jak rozbitek, a niezbadana, mroczna otchłań otula mnie swoimi lodowatymi mackami. I nagle w jej wirujących odmętach słyszę głos… Ten sam głos, który zwodził mnie od samego początku i wszystko zaplanował. Który okłamywał mnie, dręczył i upokarzał podszeptami. Ten sam głos, który dał mi złudną nadzieję na zmianę mojego losu. Dobiega on z samego dna tej tajemniczej kipieli zapomnienia...

W tym miejscu nasunęły mi się słowa z jednej znanej i dość kultowej polskiej piosenki. „Och gdyby tak wszyscy ludzie Mogli przeżyć taki jeden dzień Gdy wolność wszystkich ludzi zbudzi I powie „Idźcie tańczyć to nie sen”” Dziękuję, za to, że jesteś! To dużo dla mnie znaczy. Dziękuję!