„Czekam...„ to opowiadanie Władysława Reymonta, pisarza, prozaika i nowelisty, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.

“ Nie mogłem już zasnąć ani na chwilę.

 Nie kładłem się nawet, gasiłem tylko lampę i czekałem, byłem pewny, że lada chwila i przed mojemi drzwiami przycichną ciężkie stąpania i ktoś zawoła:

 — Telegrama!

 Ale omijali mnie, jakby na urągowisko...

Stary dom nad morzem kryje mroczną tajemnicę.

Niektórych tajemnic lepiej nie poznawać, bo mają moc niszczącą.
Beata i Marcin przyjeżdżają na jesienny urlop nad morze. Przyjaciółka udostępnia im niedawno zakupiony stary dom, który ma mnóstwo ciekawych zakamarków. Beata, miłośniczka szperania pośród staroci znajduje na strychu list o niepokojącej treści:

„Mam na imię Staś i mam dziewięć...

Tak przeraźliwego krzyku nigdy dotąd nie słyszałem ani nie mogłem sobie wyobrazić. Poraził mnie całkowicie. Przez chwilę nie uświadamiałem sobie niczego prócz własnego przerażenia! Na szczęście natrafiłem wreszcie ręką na broń, której szukałem, i znajomy kształt nieco mnie uspokoił. Zerwałem się na równe nogi, wytężając wzrok, by przeniknąć ciemność...

Tadżykistan lata 30. Do pracy przy budowie tamy i systemu irigacyjnego przyjeżdża ze Stanów Zjedonocznych inż.  Jim Clark.  Nowe miejsce,  nowi ludzie,  których zapał i wiara w budowaną właśnie socjalistyczną przyszłość wpłyną na filozofię młodego Amerykanina.                                                   
' - A któż by cię piwem napoił...

„Jeszcze przed sprawą wzięli mnie do wariatkowa. Ta cała szopka z badaniem mego zdrowia psychicznego trwała prawie dwa miesiące. Przez pierwsze dwa tygodnie, jak tylko mogłem najlepiej, paliłem głupa, opowiadając tym wszystkim lekarzom, że słyszę rozmaite diabelskie głosy i że to właśnie one zmusiły mnie do zabicia tej rodziny. Starałem się jak mogłem rżnąć kretyna, ale oni chyba nie bardzo mi wierzyli...

Fragment: „Tonę… Tonę jak rozbitek, a niezbadana, mroczna otchłań otula mnie swoimi lodowatymi mackami. I nagle w jej wirujących odmętach słyszę głos… Ten sam głos, który zwodził mnie od samego początku i wszystko zaplanował. Który okłamywał mnie, dręczył i upokarzał podszeptami. Ten sam głos, który dał mi złudną nadzieję na zmianę mojego losu. Dobiega on z samego dna tej tajemniczej kipieli zapomnienia...

'Umarłem w sobotę o godzinie szóstej z rana, po trzydniowej chorobie. Biedna moja żona szukała czegoś od dłuższej chwili w kufrze z bielizną. Gdy się podniosła i zobaczyła, że leżę z otwartymi oczyma, bez tchu, zesztywniały, podbiegła, myśląc, że to zemdlenie, i nachyliwszy się nad moją twarzą, dotknęła moich rąk. Naraz strach ją ogarnął i tracąc głowę, jęknęła z łez wybuchem: — Boże mój...

Od zawsze unikam jakiegokolwiek fizycznego kontaktu. Dotykać może mnie tylko mama, mój brat Jake i... Liam. Od ośmiu lat co wieczór chłopak z domu naprzeciwko zakrada się przez okno do mojej sypialni i zasypiamy niewinnie przytuleni. Gdyby Jake wiedział, że Liam spędza u mnie każdą noc, chybaby go zabił. Liam to największe szkolne ciacho. Szaleją za nim wszystkie dziewczyny...

Był piękny maj, gdy zacząłem pracę, jako czternastoletni chłopak u Państwa Goldman. Pan Goldman miał małą fabryczkę w Łodzi, manufakturę, gdzie wyrabiano przeróżnego rodzaju materiały. Ja zaś, zajmowałem się ogrodem państwa Goldman i cieszyłem się bardzo z tej pracy, bowiem w domu naszym była bieda, gdyż ojciec odszedł od nas, a matka podupadała na zdrowiu. Już na drugi dzień w ogrodzie spotkałem Ritę...

'Za drzwiami stał obcy człowiek, wyglądający dość gburowato. - Są tu kury? - spytał niegrzecznym tonem. Szaleństwo zakotłowało się we mnie. Co za bydlę jakieś, budzi mnie o wpół do szóstej rano, żeby pytać o kury!!! - Nie warknęłam, usiłując zamknąć drzwi. Facet je przytrzymał. - A co? - spytał niecierpliwie. - Krokodyle - odparłam bez namysłu, bliska uduszenia go gołymi rękami...

„Kiedy Britt otwierała drzwi, obejmowałem ją od tyłu i szeptałem do ucha, że jest piękna, cudowna i że mnie podnieca. Nie było szans, żeby w to wątpiła, musiała czuć między pośladkami mojego sztywnego członka. Nie zdążyłem obejrzeć domu, a ona już mnie rozbierała. Koszulkę przez głowę, spodnie w dół. Oglądała mnie. – Nieźle się trzymasz – stwierdziła, kładąc dłoń na wystającym członku...

Zawsze byłam grzeczną dziewczynką. Dobrze wychowaną i bardzo samotną. Prowadziłam poukładane życie, które coraz bardziej mnie nudziło. Marzyłam, by los napisał dla mnie nowy, bardziej pasjonujący scenariusz. Powinnam uważać, czego sobie życzę. Zostałam uwięziona na kompletnym odludziu. Tak bardzo boję się mężczyzny, który mnie porwał. Wydaje się zupełnie nieprzewidywalny...

Fragment:

Ładna dziewczyna – pomyślałem sobie. Lecz nawet w myślach nie wierzyłam w to, że ja biedny chłopak, mogę często rozmawiać z Ritą. W domu państwa Goldman pracowało więcej osób ze służby, którzy polubili mnie i często w kuchni dostawałem smakowite jedzenie, które ukradkiem pakowałem, by zanieść chorej matce. Martwiłem się o nią, a ona często mi mówiła. - Synku...

W swoich szkicach o XIX wieku starałem się jak najbardziej o rozbudowanie anegdoty i ilustracji. Sugerowałem raczej, niż wypowiadałem swoje poglądy filozoficzne. Nie mogę pisać nierozwodnionej anegdotami książki filozoficznej nie dlatego, że mnie na taką nie stać, lecz dlatego, że jej nikt czytać nie zechce. Owszem, są książki tak napisane, że ich nikt przeczytać nie może, i to zapewne stanowi podstawę ich wielkiego autorytetu...

„Bo w nocy nie mogę spać, tylko wciąż myślę o tamtym pocałunku. Wyobrażam sobie, że znów trzymam cię w ramionach. Wiem, że nie powinienem, bo przecież pracujesz dla mnie, lecz to silniejsze ode mnie. A teraz, gdy przy wszystkich głośno powiedziałaś, że jesteśmy kochankami i świat się nie skończył… nie mam już powodów, żeby się powstrzymywać”...

Ośmiornice budzą we mnie przerażenie. Zawsze tak było, od kiedy przeczytałam o nich pewną jeżącą włos na głowie historię, gdy byłam dzieckiem. Leżę w słońcu na plaży w Grecji. Nagle czuję oślizgłe ramiona, macki, które pokrywają mnie całą. Przyssawki, które przyczepiają się do moich piersi i ssą moją cipkę. I to jest przyjemne... Budzę się i leżę na łóżku w pokoju hotelowym...

„Mój życiorys mógłby się komuś wydać jednym pasmem dobroczynnych interwencji Opatrzności. Lecz chociaż przyznaję, że – pominąwszy to i owo – moje życie było w sumie szybkie, łatwe i przyjemne, nie sądzę bym, jak na przykład pewna moja ciotka, był ulubieńcem Nieba. (...) Nigdy nie tłumaczyłem sobie w ten sposób żadnego pomyślnego faktu w moim życiu. Nie pozwalały mi na to wrodzona skromność oraz obserwacja losów...

'Był sobie kiedyś chłopiec, którego pokochałam.

Logan Francis Silverstone był moim zupełnym przeciwieństwem. Kiedy tańczyłam jak urzeczona, on podpierał ścianę. Przeważnie milczał, podczas gdy mnie trudno było uciszyć. Uśmiech przychodził mu z wysiłkiem, natomiast ja unikałam smutku.

Pewnej nocy dostrzegłam ciemność, która czaiła się głęboko w nim.

Każdemu z nas czegoś brakowało...

Pochodzę z rodziny wojowników. Od zawsze myślałem, że podążę za ich cieniami, stając się niepowstrzymany na ringu. Zmieniło się to w dniu, kiedy uratowałem życie kobiecie, którą kochałem, ale której nigdy nie mógłbym mieć.

Brat okrzyknął mnie bohaterem, a moją nagrodą stał się wózek.

Kiedy zostałem sparaliżowany, moje życie zamieniło się w koszmar.

Dopóki nie spotkałem jej...

Pochodzę z rodziny wojowników. Od zawsze myślałem, że podążę za ich cieniami, stając się niepowstrzymany na ringu. Zmieniło się to w dniu, kiedy uratowałem życie kobiecie, którą kochałem, ale której nigdy nie mógłbym mieć.

Brat okrzyknął mnie bohaterem, a moją nagrodą stał się wózek.

Kiedy zostałem sparaliżowany, moje życie zamieniło się w koszmar.

Dopóki nie spotkałem jej...

Każdego dnia modliłam się, żeby on znów mnie pokochał. Zostawił mnie dla innej, nie wiedziałam, jak sobie z tym poradzić, jak bez niego żyć. Chciałam jedynie, by do mnie wrócił.
Ale pojawił się Jackson Emery. To miał być tylko letni romans. Zastrzyk pozytywnej energii dla pogruchotanego serca.
Byliśmy dla siebie idealni, ponieważ oboje wiedzieliśmy, że nasz romans nie potrwa zbyt długo...

Kim jestem? Znasz mnie, lecz również nic o mnie nie wiesz. Dziś jestem z tobą, jutro z nim, pojutrze z nią. Patrzę wtedy na świat twoimi, jego, jej oczami. Nie widzisz mnie, nie odczuwasz mej obecności. Czas, który z tobą spędzam, to zazwyczaj jeden twój dzień, choć zdarzają się sytuacje, że na tyle mnie zaintrygujesz, że do ciebie wracam. Opowiem ci kilka moich spotkań...

Włączył ciepłą wodę pod prysznicem i wepchnął mnie tam. Spojrzałam z przerażeniem, że zostawia mnie samą. Zrozumiał. Sam ściągnął z siebie ubranie i wszedł do mnie. Kabina była przestronna. Opiekował się mną. Najpierw mnie przytulił. Przylgnęłam do jego ciała. Było twarde i sprężyste. Obejmował mnie i gładził po plecach. Woda lała się na nas. Kołysał mnie delikatnie...

Czasem zwykły dzień może przerodzić się w szaloną przygodę!

Dziewięcioletni chłopiec, wracając pewnego dnia ze szkoły do domu, dowiaduje się od starego drwala, że jest bohaterem tajemniczej przepowiedni. Od tego momentu musi stawić czoła nie tylko zagrażającej światu czarnej damie i jej armii bierek, ale też własnym słabościom. Za sprawą magicznego zaklęcia chłopiec przenosi się do fantastycznego świata...

Ile jesteś w stanie poświęcić, by być z kimś, kto jest ci pisany?

„Ból był nie do zniesienia, ale nie mogłam się zatrzymać. Musiałam uciekać, bo inaczej on by mnie znalazł. Biegnąc ulicą, spojrzałam za siebie. Byłam przerażona i samotna. Wokół panowała ciemność, krople deszczu uderzały mnie po twarzy. Nie było czasu, żeby się zatrzymać ani pomyśleć.

Nazywam się Rory Sinclair...

Fragment: 'Obiecałeś mi, że zawsze będziesz. Przy mnie, zaraz obok, bym miała kogoś do popłakania w ramię. Kto zabije pająka, przegoni koszmary i obejmie mnie, gdy nie będę wiedziała, co robić. Więc gdzie teraz jesteś?'

Człowiek, który wiedział, co zaraz powiem, siedział obok mnie w samolocie i głupkowato się uśmiechał. To, co było w nim najbardziej irytujące, to że nawet mądry nie był ani wrażliwy, a mimo wszystko udawało mu się powiedzieć wszystkie te rzeczy, które ja miałem zamiar, trzydzieści sekund wcześniej.

(fragment tekstu)

Keret potrafi powiedzieć więcej w sześciu akapitach niż większość pisarzy na sześciuset stronach...